ของปลอมอะไรเอ่ย ฆ่าคนได้ วันก่อนไปรื้อหีบสมบัติ เพื่อจะเอาบลัช NARS มาถ่ายรูป เขียนลงบลอคตามที่ได้รับปากกับน้องนุ่นไว้ (น้องนุ่นรอก่อนน๊า เดี๋ยวพี่ทำให้ ไม่ได้ลืมหรอกค่ะ) อย่างว่าอ่ะนะ เวลารื้อของนี่จะเสียเวลา คือแทนที่จะหยิบไอ้ของที่ต้องการหา ก็กลับมัวแต่ชื่นชมบลัชอันอื่น ๆ ในกล่องไปด้วย เพราะความที่มันเยอะจัด บอกตรง ๆ ว่าบางอันซื้อมายังไม่ได้ใช้เลยก็มี หยิบบลัชของแถมของ Estee Lauder ขึ้นมาเปิดดูสี ตลับนึงได้จากที่นี่ อีกตลับนึงซื้อมาจากเมืองไทย ตอนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ดูไปก็สีสวยทั้งสองตลับ พอพลิกไปดูชื่อสีเท่านั้นแหล่ะ สีของมันคือ Rose/ Terra อกเหี่ยว ๆ ของอีแป้นจะแตก คือว่าทั้งสองตลับมีชื่อสีเหมือนกันเปี๊ยบ มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อมันคนละสี สำนึกได้ในบัดดลว่าเจอของปลอมจากเมืองไทยเข้าแล้ว ตลับซ้ายมือน่ะของแถมที่อเมริกาจริง ๆ ตลับขวามือซื้อมาจากร้านที่ซีคอนสแควร์ ร้านพี่เขาขายเครื่องสำอางนำเข้า แกยืนยันมั่นเหมาะว่าเครื่องสำอางต่างประเทศร้านแก แอร์หิ้วมา สงสัยแอร์จะหิ้วมาจากนอกโลก หรือไม่ก็จากโรงงานทำของปลอม ตอนซื้อไม่สงสัยเพราะตัวตลับ ฉลากอะไรก็เหมือนของจริงหมด ถ้าถามว่าเป็นไปได้มั้ย ที่เครื่องสำอางขวดเล็กขวดน้อย หรือของแถมจากอเมริกาจะมีมาขายได้ในไทย พู่ว่าเป็นไปได้ เพราะเครื่องสำอางของแถมที่อเมริกา ประเภทซื้อครบเท่านี้แล้วจะได้แถมเครื่องสำอางไปทดลอง 1 ชุด มันมีกันทั้งปีทั้งชาติ จัดกันบ่อยจนหายตื่นเต้นไปแล้ว ถ้าไปที่ outlet เครื่องสำอาง เขาก็จะเอาพวกของแถมนี่แหล่ะ มาแพคขายเป็นชุด ๆ ไว้เลย และราคาก็ไม่ได้แพงมาก เพราะฉะนั้นก็คงจะมีแอร์มาหิ้วไปส่งต่อให้ร้านเครื่องสำอางในไทยได้ แต่ก็คงจะมีพวกขายของปลอม ที่ปลอมเก่งมาก ปลอมทุกอย่างจนเหมือน แล้วมาหลอกขายแบบที่พู่เจอก็ได้ ดีนะที่หน้าตูไม่แหกไปซะก่อน ไม่รู้เอาอะไรมาผสมไว้บ้าง ข้อแตกต่างอันเดียวที่จับได้จากบลัชคู่นี้ก็คือ ของจริงมีกลิ่นน้ำหอม แต่ของปลอมไม่มีกลิ่นอะไรทั้งสิ้น ไม่รู้ว่าแม่ค้าเขาจะรู้หรือเปล่าว่าเขาขายของปลอม เพราะแกดูซื่อ ๆ ไม่ได้ยัดเยียดขาย พูดน้ำไหลไฟดับอะไรแบบนั้น อาจจะโดนหลอกมาอีกต่อนึงก็ได้ ช่างเหอะไม่ได้ซื้อจากเมืองไทยบ่อย ๆ อยู่กันที่นู้นก็ระวังกันนะคะ เผื่อจะแจ็คพ็อตแตกแบบพู่ เครื่องสำอางปลอมยังพอทำเนา อย่างน้อยพู่ก็ยังไม่ตาย เมื่อเร็ว ๆ นี้ ข่าวที่นี่ออกน่ากลัวมาก คือยาปลอมจากจีนที่เข้ามาวางขายในอเมริกา แล้วไทยอยู่ใกล้จีนนิดเดียวจะรอดมั้ยนั่น เรื่องของเรื่องคือมีผู้หญิงกลางคนคนหนึ่งป่วยเป็นมะเร็ง อาการก็คงอยู่ในขั้นท้าย ๆ แล้วแหล่ะ ก็กลับไปอยู่บ้านแต่ก็เทียวไปเทียวมาโรงพยาบาล โดยครอบครัวคนไข้เป็นคนซื้อยาแล้วพกมาโรงพยาบาล เพื่อให้หมอหรือพยาบาลฉีดให้ คนไข้คนนี้จะซีด ไม่มีเรี่ยวแรง ยาที่เอามาฉีดก็ขาวใสเหมือนน้ำเปล่านี่แหล่ะ แต่เป็น erythroproetin กระตุ้นให้เกิดการสร้างเม็ดเลือดแดง ช่วงแรก ๆ ที่ฉีดคนไข้ก็จะดีขึ้น พอหลัง ๆ แกก็ทรุดลงตามลำดับ เรียกว่ายาไม่มีผลอะไรแล้วก็เสียไปในที่สุด ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้เกิดการเอายาไปตรวจสอบ แล้วสรุปได้ว่าไอ้ยานี่คือน้ำเปล่าจริง ๆ ค่ะ แต่เอามาหลอกขายในราคาหลายร้อยเหรียญ แล้วคนไข้ฉีดไปกี่ขวดล่ะ ครอบครัวนี้ก็ซื้อยามาจากร้านขายยาทั่วไปที่ได้มาตรฐานซะด้วย เห็นสามีคนไข้กับลูกมาร้องไห้ออกทีวีแล้วสงสารจังเลย ถึงเป็นยาจริงคนไข้ก็คงเสียอยู่ดี แต่ที่ครอบครัวเขาเต็มใจจ่าย ก็เพื่อซื้อเวลาช่วงสุดท้ายให้ได้อยู่ด้วยกันได้นานที่สุด พู่นะนึกแช่งชักหักกระดูกไอ้พวกขบวนการปลอมยา ว่าพวกมรึงช่างเลวได้ใจจริง ๆ ค่ะ หาเงินหาทองกับความตายคนอื่นเนี่ยนะ รายการโทรทัศน์นี้เลยเจาะลึกเรื่องนี้ ตั้งบริษัทจำลองเป็นเหยื่อล่อทำทีจะหาคนขายส่งยา ไม่นานบริษัทจากจีนติดต่อมา ประมาณว่าจะเอายาอะไรทำได้ทั้งนั้น แถมกำลังผลิตสูงซะด้วย แล้วราคาก็ถูกกว่ายาจริงหลายเท่าตัว บริษัทในจีนส่งตัวอย่างยามาเหมือนยาจริงอย่างกับแกะ ขนาดบริษัทยาจริงเห็นแค่ตัวยาแยกไม่ออกก็แล้วกัน วิธีพิสูจน์คือบดเม็ดยา แล้ววิเคราะห์ส่วนผสมกันเลยค่ะถึงจะรู้ สรุปว่ายาปลอมใช้ส่วนผสมนรกแตกอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งไม่ได้มีสรรพคุณในการรักษาเลย พอบริษัทจำลองนี่ถามจีนไปว่า ถ้าบริษัทยาจริงเขาเปลี่ยนฉลากจะทำยังไง บริษัทที่จีนตอบกลับมาว่า "ไม่ต้องกลัว จะเปลี่ยนรูปแบบฉลากยังไง เราก็ทำได้เหมือนต้นแบบเป๊ะ" โอ้ว...พระเจ้าช่วย นี่จะตั้งหน้าตั้งตาฆ่าคนตายกันหรือไง พอสาวลึก ๆ ไปก็เจอเบื้องหลัง ว่ามีด็อกเตอร์จีนคนหนึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ในแลปของบริษัทยาจริง แล้วแกก็มีหุ้นใหญ่ในบริษัทยาปลอม แต่หลักฐานเอาผิดไม่ได้ แกยืนยันว่าแกไม่รู้ไม่เห็น อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ ถ้าไม่ใช่ know how ของแก บริษัทยาจีนที่มีผู้บริหารที่ไม่รู้เรื่องยา จะผลิตยาได้ยังไง ตัวด็อกเตอร์คนนี้ไม่ติดคุก แต่บริษัทยาจีนนั่นถูกจับ ขึ้นโรงขึ้นศาลอยู่ที่จีนโน้นค่ะ ตอนนี้ที่อเมริกา เลยเกิดมาตรการวัวหายแล้วล้อมคอก คือการติดแถบสติ๊กเกอร์แบบที่สแกนได้ในขวดยา แล้วมีการสแกนกันทุกขั้นตอน จากโรงงานจนถึงร้านขายยา ไม่รู้จะกันได้จริงหรือเปล่า เพราะบริษัทยาปลอมยังมีหลงเหลืออีกเพียบค่ะ ชะตากรรมคนป่วยไข้ก็ดูล่องลอยดีเนอะ ใครกินยาแล้วไม่ทุเลา ก็อาจจะเจอยาปลอมเข้าแล้วก็ได้ ฮือ..พูดแล้วเศร้า ของปลอมจะครองโลกแล้ว ปลอมเสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องสำอาง อะไรยังพอให้อภัย แต่ปลอมยานี่น่าจับไอ้คนทำไปฆ่าจังเลย Smooth Jazz - Havana   Create Date : 03 ตุลาคม 2550 8 comments Last Update : 21 ตุลาคม 2550 19:39:35 น. Counter : 944 Pageviews. Share Tweet

พี่พู่....ผมเจอพระปลอมงะ....ฮือๆ สมัยเด็กโดนซะสามพันซึมไปสี่เดือน ...อดข้าวเลยนะนั่น เจองี้เลยอินกะเรื่องพี่พู่เป็นพิเศษ อิอิ แต่ปลอมยาเนี่ยมัน.....มันเลวได้ใจจริงๆ   โดย: jantzen 3 ตุลาคม 2550 16:43:04 น.

ไม่รู้เป็นที่ไรอ่ะคุณพู่ เป็นภาษาต่างดาวเฉยเลย เหอๆๆ ดีนะที่ยังไม่ได้ใช้ จนหน้าเหียกไปซะก่อน คนปลอมนี่มันก็สุดๆเลยนะ แต่เรื่องยาปลอมอ่านแล้วบอกตรงๆว่าน่ากลัวมาก ขนาดบริษัทยาที่ได้มาตรฐานยังดูยากเลย เฮ้อคนหนอคน ทำกันได้เนาะ   โดย: ยีนส์ (Atomix1976 ) 3 ตุลาคม 2550 17:39:25 น.

ง่า สังคมเด๋วนี้น่ากลัวจัง คสอ ของแท้ก็ดันแพงอีกนะ เฮ้อ   โดย: น้ำเงี้ยว 3 ตุลาคม 2550 22:40:40 น.

ของไทยตีตลาดโลก   โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 4 ตุลาคม 2550 8:31:26 น.

เดี๋ยวนี้ไว้ใจโรงหมอโรงยาไม่ได้แย้ว...ว น่ากัว ส่วนเครื่องสำอางค์นี่ เราก็เคยซื้อจากพวกร้านหิ้วอ่ะ แต่ไม่บ่อยแค่สองสามครั้ง เราคงเจอแบบพู่ไปมั่งอ่ะหล่ะ แต่เราไม่รู้ตัว (เราไม่ได้สะสมทุกรุ่นแบบพู่นี่นา)   โดย: uchiara IP: 24.136.24.176 4 ตุลาคม 2550 10:07:21 น.

สะสมมาก อาจโดนมากกว่าก็ได้ แต่ช่างมัน ไม่เป็นไร เพราะยังไงก็ไม่ได้ซื้อที่ไทยสักเท่าไหร่ ถ้าคราวหน้ากลับไป ก็จะไม่ซื้อตามร้านแอร์หิ้วมาจากนอกโลกอีกแล้ว เข็ดแล้วจ้า   โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา 4 ตุลาคม 2550 15:34:54 น.

เซ็งเนาะเรื่องเจอของปลอมโดยที่เราตั้งใจซื้อของจริง ยอมจ่ายแล้วยังได้ของปลอมน่ะ ถ้าบอกว่าเป็นของก๊อป แล้วเราตัดสินใจเอง เรายังรับได้มากกว่า เพราะเราก็ไม่ได้อยากใช้ทุกอย่างแท้หมด แต่เรื่องเกี่ยวกับร่างกายของนี้ดนึงเถอะ เนอะ   โดย: สรุป...เหมือนเดิม 26 ตุลาคม 2550 16:50:40 น.

8-)   โดย: benz IP: 110.77.155.53 12 พฤษภาคม 2555 12:50:49 น.