BlogGang.com : : ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา : ทหาร...อยากเป็น กับเป็นได้มันต่างกัน

ทหาร...อยากเป็น กับเป็นได้มันต่างกัน

อ่านบลอคคราวที่แล้ว ที่น้องพื้นที่สีเขียวมาเขียนตอบไว้ ว่าพู่มีความฝันอยากทำงานห้องเด็กอ่อน อันนี้ถูกค่ะ เพราะเด็กน่ารักจะตาย ที่สำคัญหญิงชราที่อยากมีลูก มักจะมีอาการแบบนี้แหล่ะ คือขอเข้าใกล้ ขอสัมผัสนิดนึงก็ยังดี มองไปทางไหนเห็นเด็กน่าเกลียด ยังว่าน่ารัก กลายร่างเป็นนางงามรักเด็กไปโดยพลัน แต่หญิงชราบางคน (แบบเพื่อนพู่) ที่ไม่อยากมีลูก และตั้งปฏิภาณไว้แน่วแน่ว่าจะไม่มีลูก อย่าเอาเด็กไปใกล้ ๆ นะ เพราะคุณเธอปากจะยิ้มค่ะ แต่ในใจพูดว่า

"เอาพวกมันออกไปที" ช้าอีกนิดเดียว พวกเธออาจจะขบหัวเด็กได้

แต่ฝันก็เป็นฝันแหล่ะคะ เด็กอ่อนน่ารัก แต่พูดไม่ได้อ่ะ ไม่รู้ว่าอยากได้อะไรมั่ง เห็นเด็กร้องไห้มาก ๆ แล้วใจแกว่ง ลืมเล่าว่าในตอนฝึกงานเหมือนกัน เจอเด็กผู้ชายตัวอ้วนจ้ำม่ำ หน้าตาน่ารัก ชื่อน้อง Isacc น่าจะสักประมาณขวบกว่า คือยังพูดไม่ได้เลย ถูกพวกพยาบาลเอามาใส่ที่นั่งเด็กลักษณะเหมือนชิงช้าเล็ก ๆ ที่มี safety belt รัดไว้ไม่ให้ตก ตั้งปรับเวลาให้แกว่งได้อัตโนมัติ Isacc น้อยหลับคอพับคออ่อนอยู่ตรงโถงทางเดิน ใครผ่านไปผ่านมาก็เห็น

ตอนนั้นพู่ยังคิดเลยว่า "ลูกใครอ่ะน่ารักจังเลย เดี๋ยวตื่นจะไปขออุ้ม"

ก็ทำงานของตัวเองไปจนน้องตื่น ถามพวกพี่ ๆ เขา ปรากฏว่า Isacc ถูกทิ้งค่ะ แกมีพ่อแม่ปกตินี่แหล่ะ ทุกเช้าแม่จะเอาไปส่ง nursery แล้วตอนเย็นก็ไปรับกลับบ้าน อยู่มาวันหนึ่งแม่ไปส่งตอนเช้าแต่ไม่ไปรับกลับ ทาง nursery ติดต่อกลับ พ่อแม่ย้ายหนีออกนอกโลกไปเลยค่ะ ไม่สามารถติดต่อใครได้ แล้วเด็กก็ไม่สบายด้วย ทาง nursery เลยส่งเด็กมาที่โรงพยาบาล พอรู้เรื่องพู่ก็ไปอุ้มไปเล่นกับแก จับเอาเด็กพาดบ่าให้แกนอน น้องร้องไห้ตลอดเลย ทีสำคัญพออุ้มแล้ววางไม่ได้ค่ะ วางเป็นร้อง ถึงเด็กจะเล็กมาก ไม่รู้ภาษาแต่เด็กกางมือออก แบบโผเข้าใส่ แกคงใจเสียพิกลว่าทำไมแม่ที่เคยอุ้มเคยป้อนนมหายไปไหน อยู่ ๆ รอบตัวก็มีแต่คนแปลกหน้า วันนั้นทั้งวันคิดถึงแต่ Isacc ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงอยู่ ว่าแกจะเป็นยังไงบ้าง

นี่แค่รายที่หนึ่ง เจอรายที่สองเป็นเด็กหญิง Mexican แรกเกิดเลยค่ะ เกิดมาพร้อมกับหัวใจผิดปกติ พอเด็กผิดปกติ พ่อแม่ก็บ้ายบายหายไปกับสายลมและแสงแดด คลอดแล้วทิ้งเลย ทางโรงพยาบาลก็เลี้ยงจนเด็กแข็งแรงพร้อมผ่าตัด แล้วก็ผ่าตัดให้มีแต่หมอกับพยาบาลที่ไม่ได้เป็นญาติโยม มานั่งประคบประหงมและลุ้นกันเอง เจออย่างนี้หลอนค่ะ

พู่ว่าถ้าทำงานแล้วเจออย่างนี้ทุกวัน สักวันเหอะคงได้รับเลี้ยงลูกบุญธรรมแน่ ๆ เลย ถ้ารวยมีทีมฟุตบอลเป็นของตัวเองนะ พู่คงรับ Isacc มาเลี้ยงแล้วล่ะ แต่ความเป็นจริงก็คือไม่สามารถทำได้ เพราะลำพังตัวเองก็จะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว พอเป็นแบบนี้จะทำให้เราคิดแล้วก็กังวลอยู่นั่นแหล่ะ

เมื่ออยู่ใกล้แล้วทุกข์ ก็ขอถอยไปอยู่ห่าง ๆ ดีกว่า

สำหรับอีกข้อที่บอกว่าพู่อยากเป็นทหาร แหะ..แหะ..ขอแก้ตัวนะคะ ว่าแค่เคยคิดเฉย ๆ แต่อยู่กับโลกความเป็นจริงค่ะ ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ความอยากอาจจะเกิดจากความเคยชิน หรือซึมซับมาจากที่บ้านมีทหารอยู่ 3 คน ตาเป็นทหาร พอมีลูกชายลูกก็เป็นทหารตาม แล้วสุดท้ายเพื่อนของลูกชายก็มาแต่งงานกับลูกสาว พูดให้งงเล่น จริง ๆ ก็คือตา น้าชายและก็น้าเขยค่ะ

ที่บอกว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะสรีระไม่ให้ พู่ไม่ใช่คนชอบออกกำลังกาย หรือสมบุกสมบัน เวลาจะไปเที่ยวไหนที ถ้าใครมีแผนการประเภทบุกป่าฝ่าดง เดินกลางดิน กินกลางทราย ปีนภูเขาอะไรเทือกนี้ บอกเลยค่ะจากใจว่าไม่สามารถ ไปเที่ยวได้แต่ขออย่าลำบากมาก เคยไป camping ที่อุทยานในอเมริกานี่แหล่ะ ประเภทกางเต้นท์นอน ปิ้งอาหารกินเอง แหม..ฟังดูดีนะ พอเข้าห้องน้ำ กรี๊ดดดดดดดดดด....มันเป็นส้วมหลุม แบบมองลงไปเห็นบ่ออุนจิยักษ์สหประชาชาติ งานนั้นอึไม่ออกฉี่ก็ไม่ได้ เผ่นออกจากห้องน้ำแทบไม่ทัน คือเคยไปมาหลายที่ไม่มีปัญหา ห้องน้ำสะอาดดี มาเจอที่นี่แหล่ะที่แรก งานนั้นกลับบ้านเร็วกว่ากำหนด เก็บเต้นท์แทบไม่ทัน คนเราถ้าอึกับฉี่ไม่ได้นี่โคตรจะทุกข์เลยค่ะ แล้วทหารที่ฟังมาคือมีขุดหลุมอึแล้วกลบด้วยอ่ะ ลำบากไปนะ

นอกจากสรีระไม่ให้แล้ว ยังเป็นคนใจร้อน โผงผาง ปากเสีย คิดยังไงพูดแบบนั้น เข้าทำนองขวานผ่าซาก ขืนเป็นทหารคงแป๊ก ที่บ้านจะรู้กันว่าจะใช้พู่ทำอะไร ให้พูดเพราะ ๆ แม่บอกว่าพู่เป็นโคนันทวิศาล แกเคยใช้พู่ไปหยิบน้ำมาให้กิน ถ้าดูทีวีเพลินหรืออ่านหนังสือ บางทีก็เปิดโหมดหูทวนลม แม่จะใช้ไม้ตาย

"แม่โคจ๋า แม่หิวน้ำจังเลย แม่โคช่วยไปเอาน้ำมาให้แม่กินหน่อย" แล้วพู่ก็จะลุกไปแต่โดยดี ที่ลุกนี่เพราะขำแกหรอกนะ

นอกจากที่บอกข้างต้นแล้ว สิ่งที่ทนไม่ได้สุด ๆ คือพวกเสียงดัง ตะโกนโหวกเหวก แล้วเคยเห็นฝึกทหารมั้ยคะ ที่ตะโกนใส่หน้าจนน้ำลายแทบจะกระเด็นไปติดหน้า พู่ไม่ชอบให้ใครมาเสียงดังหรือขึ้นเสียงใส่ เคยทะเลาะกับหัวหน้าพยาบาลพันปี แกมีฉายาว่า Drama Queen อันนี้พู่ไม่ได้ตั้งนะ พวกเพื่อน ๆ ที่ทำงานตั้ง เวลาพูดถึง drama queen จะรู้กันเองว่าหมายถึงใคร คือแกจะน่าจะได้ลูกโลกทองคำนักแสดงหญิงดีเด่นไปเลย แกเป็นโรคห่านอะไรไม่รู้ค่ะ เวลาพูดกับลูกน้องชอบเสียงดังแปดหลอด ออกทำนองขึ้นเสียงนั่นแหล่ะ แรก ๆ ก็เออ...ไม่เป็นไรช่างเขา หนักเข้าเหมือนเจ๊ได้ใจ วันนั้นพู่เส้นประสาทขาดผึง ขึ้นเสียงมา ขึ้นเสียงกลับ ปิดห้องทะเลาะกันยาวเลยค่ะ ไม่สนใจแล้วหน้าอินทร์หน้าพรหม ดันถามมาได้ว่าไม่พอใจอะไร

"ก็ไม่พอใจที่เธอเสียงดัง ขึ้นเสียงทุกครั้ง พูดธรรมดาก็ได้ยิน"

"แล้วเธอเป็นอะไร ชอบหลบหน้าฉัน เวลามารับ report ตอนเลิกกะ ไม่เคยอยู่ที่โต๊ะเลย"

"ฉันจะหลบทำไม ถ้าไม่เห็นอยู่ที่โต๊ะ ก็อยู่ในห้องคนไข้น่ะแหล่ะ แค่นี้ก็เดินตูดบิดทั้งวันแล้ว มาทำงานไม่ได้มานั่งโต๊ะ"

อีเจ๊นี่ท่าจะบ้า กะหนึ่งแปดชั่วโมง ตูเดินแทบไม่ได้หยุด พักกินข้าวบางทียังไม่มีเวลา แถมเลิกงานยังต้องนั่งเขียน report ต่อยิก ๆ จะเอาเวลาที่ไหนมานั่งโต๊ะ คอยเสนอหน้าเวลาเธอเสด็จมาล่ะยะ

หลังจากนั้นมา drama queen กลายพันธุ์ เจอกันทีต้องเข้ามากอดทักทาย เหมือนรักกันมาแต่ชาติปางไหน อยากจะบอกเจ๊แกเหมือนกันว่า แค่ไม่ตวาดแว้ด ๆ ก็ถือเป็นพระคุณแล้ว ไม่ต้องมากอดมาหอมอะไรตูหรอก ตูไม่ได้พิศวาสอะไรด้วย

คนบางคนทนเวลาโดนโขกสับ แต่ถ้าทนไปเรื่อย ๆ คุณจะกลายเป็นหมูบะช่อ ไม่ได้หรอกต้องลุกมาเถียงกับพวกมันมั่ง เดี๋ยวจะนึกว่าคนอื่นไม่มีปาก

แล้วถ้าเป็นทหาร นายตวาดมาจะตวาดกลับได้ม๊าาาา

ข้อสุดท้ายสำคัญมากค่ะ คือพู่ใช้เงินเก่ง ถ้าพู่เป็นทหารในเมืองไทย รับรองได้ว่าคงมีหนี้สินบานตะเกียง ด้วยเงินเดือนเท่านั้นแบบที่เล็กเพื่อนพู่มันบอก พู่อยู่ไม่ได้ค่ะ จะหาว่าเรื่องมากหรืออะไรก็ตามเหอะ แต่เนี่ยคือจากใจเลยค่ะ ส่วนถ้าเป็นทหารในอเมริกา เงินดี สวัสดิการเลิศ แค่สมัครเป็นทหาร ก็เอาไปเลยค่ะ sign on bonus รับเงินก้อนล่อใจไปก่อนเลย แต่อเมริกามันบ้าสงคราม รบกับเขาไปทั่ว ตอนเพื่อนพู่สมัครเป็นทหาร ก็หวังจะได้ทุนการศึกษากับสวัสดิการนี่แหล่ะค่ะ พวกเพื่อนฝูงก็ดึงแข้งดึงขา บอกกันปาว ๆ ว่าอย่าสมัครเลย

แต่คุณเธอ บอกว่า "ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันเป็นพยาบาลไม่ได้ไปรบกับใคร และฉันก็คงไม่โชคร้ายด้วย"

ทันทีเลยค่ะ ที่ฝึกเบื้องต้นเสร็จ คนไม่โชคร้ายคนนั้นก็ถูกเตะโด่งไปประจำอยู่อัฟกานิสถาน ตอนนี้ก็วิ่งหลบลูกกระสุนตาลีบันอยู่โน้นแน่ะ

นอกจากเหตุผลข้างบนทั้งหมดทั้งสิ้นแล้ว แค่เปรยกับแม่ว่าจะสมัคร marine หรือไม่ก็ navy เอาทุนการศึกษา แม่ก็กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้วค่ะ ถึงขั้นจ้างวานพี่สาวมาพูด

"อู้ย...แม่ก็ พู่แหย่เล่น ใครจะไปเป็นล่ะ"

ที่เขียนมาทั้งหมด ไม่ได้อคติหรือติดลบกับอาชีพทหาร ชื่นชมค่ะว่าพวกคุณเสียสละ แค่อยากบอกว่าคนบางคนอาจจะอยากเป็นอย่างที่คุณเป็นอยู่

แต่การเป็นทหาร ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นได้

ยิ่งในยามศึกสงครามด้วยแล้ว ขอให้พวกคุณปลอดภัย สำหรับพู่มันคงจะเป็นหนึ่งในหลายอาชีพที่เคยคิดแวบ ๆ ว่าฉันก็เป็นได้นะ แต่อย่างที่บอกว่าในโลกความเป็นจริง มันไม่เหมาะกับตัวเองเลยค่ะแม้แต่นิดเดียว ขอเป็นแค่หลานทหารดีกว่า

My Music - Beautiful Girl

ขอบคุณคุณลิงจ๊ากจ๊ากค่ะ ที่สอนใส่ code เพลง คนอ่านก็หลับหูหลับตาอ่านไปเถอะค่ะ เพลงมันไม่เกี่ยวอะไรด้วยหรอก แต่พู่ชอบ 555

Create Date : 15 กันยายน 2550

Last Update : 17 มิถุนายน 2551 17:12:16 น.

28 comments

Counter : 670 Pageviews.

อ่านเรื่องเด็กแล้วก็...เศร้าใจ
พ่อแม่บางครอบครัวพร้อมที่จะมีแต่ก็มีไม่ได้
แต่กับบางครอบครัวกลับทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี

ป.ล. เรื่องอยากเป็นทหารตอนนี้เป็นไม่ได้
คุณพู่เปลี่ยนเป็นมีแฟนเป็นทหารแทนสิคะ
น่าจะคล้ายๆกัน
อุ่ย.ย.ย...แต่ใครบางคนของคุณพู่จะเขม่นไหมนี่

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท

วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:21:29:09 น.

ยังไงดีอะแม่พู่
เราก็ทหารนี่เนอะ
ที่ๆคุณพู่ทนมะได้ก็ทำมาหมดแล้ว

คิดแล้วสงสารตวเองจัง

โดย: jantzen

วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:22:39:24 น.

ความจริงทหารเราไม่ได้ตะโกนสั่งงานกันนะคับ
เข้าใจผิดแร้วววววว

แค่สั่งด้วยเสียงที่ "เข้มแข็ง" น่ะคับ
อีกอย่าง เวลาที่จะเรียกมาสั่งการถ้าอยู่กันแค่ 2 คน
หรือที่ๆคุยกันเบาๆ ได้ ก็ไม่ตะโกนนะคับ

โดย: เก่งกว่าผมตายไปหมดแล้ว

วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:23:15:22 น.

หมูปิ้ง : คุณพู่มีของมาฝากล่ะ

คุณพู่ : อะไรเหรอคะ ??

หมูปิ้ง : ลิงก์เพลงค่ะที่คุณพู่บอกไม่ได้ยินเสียงหมูปิ้ง
เลยเอาลิงก์เพลงมาฝาก

//www.geocities.com/mooping_5bath/oye-oye.wma

คุณพู่ : เอ่อ....

หมูปิ้ง : ทำหน้าดีใจแบบนี้เขิลจังเลย.ยย.. อิอิอิอิ

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท

วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:23:30:35 น.

มาเยี่ยม ครับผม
รักษาสุขภาพมากๆนะ

โดย: ไม่ง่วงครับ

วันที่: 16 กันยายน 2550 เวลา:0:42:26 น.

มีพี่สาวที่ทำงานคนนึง อยากมีแฟนเป็นทหารล่ะค่ะ
เราเลยรวมตังกันซื้อกระเป๋าลายทหารให้ she ตอนวันเกิดซะเลย...

แวะมาทักทายวันหยุดค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ

โดย: annie (annie_martian

) วันที่: 16 กันยายน 2550 เวลา:11:29:30 น.

หวัดดีเช้าวันจันทร์ ค่ะคุณพู่ เรื่องรีวิวหนังไม่ว่างไม่เป็นไรค่ะ เล่าเรื่องอะไรก็ได้ เขียนมาก็อ่าน อิอิ

เหมือนกันเลย ไม่ชอบให้ใครตวาดหรือเสียงดังใส่หน้า ที่บ้านชอบพูดข่ม แล้วเราไม่พูดอะไร เลยได้ใจ เมื่อวานเลยปรี๊ดแตก
เอาคืนบ้าง เพราะเค้าทำต่อหน้าคนอื่นๆ
(บ้านใหญ่ คนเยอะ(ญาติสามี) อลเวงดีแท้ อุอุอุ) ช่างมันๆ

เรื่องความลำบากไม่กลัวนะคุณพู่ แต่เรื่องขับถ่ายเนี่ยขอเลย ถ้าไม่สะอาดขอบาย

โดย: Atomix1976

วันที่: 17 กันยายน 2550 เวลา:11:48:34 น.

เม้นของข้าน้อยกลายเป็นประเด็นไปซะแย้ว

แง้วๆ
เด็กที่ถูกทิ้งนี่น่าสงสารนะคะ เคยเป็นเด็กถูกทิ้งเหมือนกันค่ะ
โตขนาดนี้แล้ว พี่พู่จะรับเลี้ยงไหวไหมค่ะ ไม่ต้องตั้งทีมฟุตบอลก็ได้

เลี้ยงง่ายโตไว ค่ะ

เห็นพี่พู่เป็นโหมดนางฟ้า นึกว่า จะไม่ขึ้นเสียงกับใครซะแย้ว เค้าว่ากันคนที่นานๆโหดที น่ากลัวกว่าพวกที่เป็นบ่อยๆน๊า จริงอ่ะป่าว

ว่าด้วยเรื่องทหาร มีปู่เป็นทหารเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เคยเจอ เพราะแกเสียตั้งแต่หนูยังไม่เกิด แต่ก็รับรู้ได้ถึงวิสัยทหารมาจากพ่อเลย (อันนี้ไม่ขอบรรยายดีก่า) เหอๆ
แต่ขอเตือนว่าไม่ควรจะตวาดกลับนายเป็นอย่างยิ่งค่ะ

ดูหนังเรื่อง Flags of our fathers กับ Letters from Iwo jima
แล้วรู้สึกเห็นใจทหารมากๆเลยค่ะ
เป็นหนังสองเรื่องที่ไปรบที่เดียวกัน เรื่องหนึ่งเป็นมุมมองของทหารอเมริกัน อีกเรื่องเป้นมุมมองของทหารญี่ปุ่น ถึงต่างมุมมอง แต่ทั้งสองฝ่ายก็สูญเสียเหมือนๆกัน มีคนเป็นห่วงเหมือนๆกัน คนแพ้หรือชนะ ก็มีเสียงร้องไห้เหมือนๆกัน ไม่รู้เค้าจะรบกันทำไมนักหนาเนอะ

น้าน โม้ยาวอีกแย้วเรา

เมื่ออยู่ใกล้แล้วทุกข์ ก็ขอถอยไปอยู่ห่าง ๆ ดีกว่า++++++ เห็นด้วยอย่างยิ่งกับประโยคนี้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยเตือนใจ

ปล. ได้ฟังเพลงของหมูปิ้งแย้ว แอบตามลิ้งค์ไปอ่ะ

โดย: พื้นที่สีเขียว

วันที่: 17 กันยายน 2550 เวลา:16:19:46 น.

ถ้าชอบหนังสงครามลองไปหามาดูนะคะ เป็นหนังที่ดูใช่ได้เลยค่ะ ชอบเรื่องจดหมายจากอิโวจิม่ามากกว่า

ไม่ค่อยชอบสงครามเท่าไหร่ แต่ดันได้ดูหนังสงครามบ่อยๆ ดูแล้วก็กลับมาคิดมาก

ที่นี่เค้าจะจุดปะทัดกันบ่อยๆ เวลาจุดตอนกลางคืนบางทีนอนแล้ว สะดุ้งตื่นขึ้นมา
ตกใจ นึกว่าเกิดสงครามแล้ว น้าน คิดไปได้เรา

ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจ

โดย: พื้นที่สีเขียว

วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:7:03:13 น.

จัดห้ายย แล้วนะจ๊ะ อิอิ แปะโน่นแปะนี่ แปะไปแปะมา ลืมโค๊ต

โดย: Atomix1976

วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:12:08:55 น.

คุณพู่ เพลงจังหวะน่ารักดีเนาะ นักร้องก็น่ารัก กลมปุ๊กเชียว อิอิ

โดย: Atomix1976

วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:12:30:11 น.

อ่อ มีการบ้านมาใหม่นะคะ

โดย: Atomix1976

วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:15:04:46 น.

ค่ำคืน เขายืนเดียวดาย
กอดปืนแนบกาย อุ่นใจในดงหนาว
ท้องฟ้ามีเดือนกับดาว
ติดตามตัว เขาทุกราตรีกาล
เป็น ท.ทหารอดทน หากินกับปืนกล พิทักษ์ถิ่นแดนไทย
กี่คนจะมาเข้าใจ ว่าเขาทำเพื่อใคร ถ้าไม่ได้ทำพวกคุณ...
(เพลงของน้าแอ๊ด น่าจะเคยผ่านหูมาบ้างนะ)

แนะนำว่า ถ้าเจ้าของ blog ชอบเด็ก(มาก)
ก็ให้ไปสมัคร "นางงาม" เลยครับ
เพราะว่า ร้อยทั้งร้อย เวลาตอบคำถาม ต้องบอกว่าชอบเด็กๆ คร้าบบบ

โดย: merf1970

วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:17:11:06 น.

หวัดดีค่า ขออนุญาติแวะมาส่งbeauty tagนะคะ

โดย: *~~thymos~~*

วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:21:25:17 น.

ว้า! tag ซ้ำซะแล้วอ่า
ขออนุญาต tag แท็กทีมอีกคนนะคะ >*<

โดย: มูมู่น้อย (sweet-and-sour

) วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:21:34:00 น.

หุ หุ topic นี้เมามันมากเลยพู่ อ่านแล้วอารมณ์แกว่งมันปรับโหมดไปตามที่เขียนเลย ชอบจังไอ้ที่ว่า "ถ้ารวยมีทีมฟุตบอลเป็นของตัวเอง" งืม... งืม...

อ่ะ เกริ่นกันให้พอรู้นิสัยกันไว้ว่า ภัทรเกลียดเด็กที่งอแง หลับหูหลับตาร้อง และพูดอะไรก็ไม่ฟัง รำคาญเว้ย (ตูเป็นนางมาร ว่ะฮ่ะฮ่า) แต่ถ้าเด็กมันแก้มยุ้ยน่ารัก ก็อยากขยำนะ แต่ให้อยู่เลี้ยงหรือเล่นนานๆไม่เอาเด็ดขาด

ส่วนเรื่องขึ้นเสียง ไม่ชอบเหมือนกัน และเห็นด้วยกะพู่เลยว่าถ้าไม่พูดกลับไปซะบ้าง เดี๋ยวคนที่ขึ้นเสียงก็จะเห็นเราไม่มีปาก แต่เราว่า คนที่ชอบพูดขึ้นเสียงแบบนี้เขามีปัญหาทางจิต หรือไม่ก็ปัญหาหูตึงป่ะ ไอ้หูตึงอ่ะ รับได้ แต่ถ้ามีปัญหาทางจิตชอบข่มชาวบ้านเพื่อเสริมสร้างความมั่นใจให้กะตัวเองแบบนี้ ก็ตัวใครตัวมันล่ะฮ่ะ

ส่วนเป็นทหาร ไม่เคยคิดว่าอยากจะเป็นอ่ะ หุ่นไม่ให้ใจก็ไม่รัก แต่ภัทรชอบยิงปืนนะ สนุกดี ไม่ต้องใช้ physical แม้แต่น้อย แค่ตาไม่บอดตัวไม่เตี้ยกว่าแท่น ก็ยิงได้แระ

โดย: ภัทรเอง IP: 68.79.154.94 วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:1:53:52 น.

มาแวะ ขอบคุณคุณภัทรที่ไปเยี่ยมบล้อก และขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

รับรอง จะบริหารให้หมดตู้ก่อนกลับเมืองไทยค่ะ

ปล. มีเพื่อนคนหนึ่ง ชอบหลับตาเวลายิงปืนค่ะ ไม่เคยอยากอยู่ใกล้มานเลย โฮะๆ

โดย: พื้นที่สีเขียว

วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:8:50:22 น.

ช่างสังเกตจริง ๆ เลย เรื่องทีมฟุตบอลนี่ แอบหยิกนิดนึง

หรือที่ภัทรว่าจะจริงหว่า พูดให้คิดนะเนี่ย พู่ไม่เคยนึกเลยนะว่าเจ๊ drama queen แกจะหูตึง หรือแกจะเป็นจริงแต่อายไม่กล้าบอกใคร ถ้าเป็นอย่างนั้น ยอมให้เสียงดังได้

เด็กงอแงพู่ก็ไม่ค่อยชอบเหมือนกันแหล่ะ เคยไปรับจ้างเลี้ยงเด็กตอนอยู่มัธยม วัน ๆ ไม่ต้องทำอะไรเลย วิ่งไล่เก็บของเล่นเอามาใส่ตะกร้า ก็ลิ้นห้อยแล้ว แต่โชคดีที่ไม่เคยเจอเด็กงอแง เจอแต่เด็กไฮเปอร์ แถมกลับบ้านไปแล้ว วันหลังแม่เขาขอเอาลูกตามมาให้ถึงบ้านเลย บอกเด็กร้องหาพี่เลี้ยง

เด็กแก้มยุ้ย ตุ้ยนุ้ย เห็นแล้วอยากกัด งั่ม..งั่ม..เนื้อเยอะดี

ภัทรไปยิงปืนที่ไหน มีครูฝึกเปล่า?? คนใจร้อนแบบพู่ ต้องอยู่ห่าง ๆ กลัวเอาไปยิงใครตายเข้า แต่เอาเข้าจริงคงไม่กล้ายิงใครหรอก พูดไปงั้นแหล่ะ เขาว่าหมาเห่าไม่กัด

โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา

วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:22:57:38 น.

แ้ง้... คุณพื้นที่สีเขียว

เวลาเขาเล็งกันอ่ะ เขาหลับตากันข้างเดียวเน้อ นี่เพื่อนคุณหลับไปกี่ข้างเนี่ย (ถ้ามันหลับสองข้าง ก็อย่าไปเป็นเพื่อนมันอีกนะ

)

พู่..

ภัทรไม่อยากสารภาพว่าไปเรียนหลักสูตรแบบ โคตะระเร่งรัดอ่ะค่ะ ไม่ได้เรียนที่เมกาน้า เรียนมาจากไทยตั้งนาน......แระ (ป่านนี้ตาฝ้าฟางยิงไม่แม่นเหมือนเก่าแล้วมั้ง) พอดีตอนนั้นเรียนจบตรีแล้วเพิ่งทำงานอ่ะค่ะ แล้วที่ทำงานเขามีอีชมรมปาณาติปาตา เวระมณีเนี่ย ก็เลยไปแจมกะเค้า ก็มีครูฝึกแบบว่าพอมีชื่อเสียงสละเวลามาเทรนให้ (เขาว่ากันว่ามีชื่อเสียงนะ แต่ภัทรไม่รู้จักสักคน แห่ะๆ) ก็ไปเรียนขำๆอ่ะค่ะแบบเทรนเสร็จในหนึ่งวันเต็มๆ แล้วก็มีการทดสอบวิชาหลังเรียน คนที่ได้ที่หนึ่งก็เอากระสุนไปเป็นที่ระลึกหนึ่งกล่อง (ก็อิชั้นเองล่ะค่ะ) จากนั้นก็ตัวใครตัวมัน ต้องกลับไปฝึกฝนเอาเองนะค๊า

อ่ะ เม้าต่อเรื่องยัยเจ๊ drama queen ... ภัทรไม่รู้หรอกว่าแกอ่ะหูตึงรึป่าว แต่ภัทรสังเกตว่าคนหูตึงส่วนใหญ่(จะเป็นคนแก่) จะชอบพูดเสียงดังใส่ภัทรอ่ะ แต่ภัทรไม่โกรธหรอก ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกเพื่อนๆอาม่าอ่ะหล่ะ ตะโกนกันเข้าไป (แล้วก็เวลาคุยกับพวกนี้อย่าไปใกล้ชิดมากนะ เดี๋ยวเจอน้ำแร่ธรรมชาติ spray on

)

โดย: uchiara IP: 68.79.154.94 วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:2:07:23 น.

ผมก็เป็นคนหนึ่งเหมือนกันครับ ที่ไม่สามารถเป็นทหารได้ ใจมันไม่ชอบเอาซะเลย

โดย: 9A

วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:2:32:06 น.

คุณภัทร

ถ้ามันหลับข้าางเดียวแบบชาวบ้านชาวเมืองเค้าก็จะไม่สงสัยอะไรในตัวมันหรอกค่ะ

มันชอบหลับสองข้าง

มันบอกว่า เป็นการฝึกสัมผัสพิเศษน่ะ

โห้.....

ไม่ค่อยอยากจะอยู่ใกล้มันหรอกค่ะ เผื่อวันดีคืนดีมันอยากจะลองให้เราเป็นเป้า

โดย: พื้นที่สีเขียวไม่ได้ล้อกอินกั๊บ IP: 218.81.107.135 วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:15:28:31 น.

พวกอาม่า อาอึ้ม ก็เสียงดังเป็นปกติของเขานั่นแหล่ะ อาม่าพู่ก็เสียงดัง เวลาคุยกับอาโต้เพื่อนข้างบ้านนะ เสียงกึกก้องกัมปนาทอย่างกับฟ้าผ่า พู่นึกว่าแกกำลังทะเลาะกันซะอีก ที่เสียงดังนี่อาม่าพู่คนเดียวเลย อาโต้แกเดซิเบลสู้ไม่ไหว

โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา

วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:22:26:21 น.

อ่า... เพื่อนคุณพื้นที่สีเขียวนี่ ไอเดียแหวกแนวจริงๆ

ส่วนพู่นี่ .. ภัทรเพิ่งรู้อ่ะ ว่า่พู่ก็มีเชื้อจีน (ภัทรก็เดาๆว่าที่บ้านเป็นทหาร คงจะออกไปทางไทยแท้อ่ะ)

โดย: uchiara IP: 68.79.154.94 วันที่: 21 กันยายน 2550 เวลา:3:07:56 น.

ภัทรเชย...ไม่รู้เหรอว่าพู่เป็นลูกครึ่ง ครึ่งซัวเถานะ

อากง อาม่า อาป๊า ญาติฝั่งนั้นน่ะ มาจากเมืองจีนเลย สปีคไชนีสกันทั้งวัน แต่พู่ไม่รู้หรอกว่าพูดอะไรกัน เพราะเสียไปหมดแล้ว
ตา ยาย แม่ ฝั่งนี้ก็ ไทย-มอญ

โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา

วันที่: 21 กันยายน 2550 เวลา:3:21:05 น.

โฮ่ย.. เหมือนกานเรย ลูกครึ่งซัวเถา

แต่หน้าภัทรไม่บ่งบอกถึงความเป็นไทยเลยนะเนี่ย ตอนมาที่มาเรียนเมกาเพื่อนๆก็บอกว่าจีนมั่ง ไต้หวันมั่ง เวียดนามมั่ง เอาเข้าไป พอบอกว่าเป็นคนไทย มันพูดว่า really?

โดย: uchiara IP: 68.79.154.94 วันที่: 21 กันยายน 2550 เวลา:23:39:59 น.

เหมือนกันอย่าง ไม่เหมือนกันอย่าง

ตรงกันข้าม เพราะหน้าพู่ไม่ออกจีนเลย เชื้อแม่แรงกว่าป๊า
ถ้าเหมือนป๊านะ เศร้าแน่ตู ก็ป๊าไม่หล่อเลยอ่ะ (แล้วตูจะนินทาป๊าตัวเองทำไมเนี่ย)

เวลารวมญาตินะ ลูกบรรดาอาโกวทั้งหลาย ตาเป็นเม็ดก๊วยจี๊เลย
มีพู่เดินเป็นรามซิงค์หญิง อยู่ในดงอาตี๋อาหมวยทั้งหลาย

โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา

วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:0:06:09 น.

มาต่อมน้ำตาแตกกะรามซิงค์หญิง

พอเห็นภาพเลย ว่าพู่จะออกแนวไหน

โดย: uchiara IP: 24.136.24.176 วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:12:01:12 น.

มาทักทาย หายดียังจ๊ะ

โดย: Atomix1976

วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:16:46:46 น.