วันนี้จู่ๆก็อยากจะเขียนบล็อคขึ้นมาซะงั้นไม่รู้ทำไมอาจจะเป็นเพราะอากาศชื้นๆฝนตกตลอดเวลาละมั้ง....(เกี่ยวไหมนั่น)ช่วงนี้ย้ายขึ้นมาอยู่บนวอร์ดค่ะรับคนไข้สลับกับเข้าเคสผ่าตัดทุกวันๆวอร์ดนี้ถือว่าว่างสบายมากเพราะนอกจากคาบเล็คเชอร์กับช่วงเวลาที่ต้องมารับเคสและเขียนprogress noteก็หลบไปพักผ่อนที่ห้องได้ แหะๆช่วงนี้ก็เลยคุยกับคนไข้เยอะหน่อยรับเคสเคสนึงคุยเป็นชั่วโมงตรวจร่างกายก็ละเอียดเชียวด้วยความที่คนไข้วอร์ดนี้เป็นผู้หญิงขอบอกว่า....เม้าท์มันส์มากคนไข้วอร์ดนี้คุยสนุกจริงๆอาจจะเป็นเพราะเป็นโรคที่ไม่ค่อยรุนแรงด้วยมั้งคะบางคนก็มาผ่าตัดเพราะultrasoundเจอก้อนทั้งๆที่ไม่มีอาการอะไรแต่พอคุยมากก็ต้องconselingคนไข้มากก็ต้องแอบมีความรู้นิดนึงอ่ะค่ะเดี๋ยวคนไข้ถามแล้วตอบไม่ได้แย่เลยเมื่อวันสองวันนี้เจอคนไข้คนนึงอายุ19หน้าตาน่ารักเชียว คุยถูกคอมากแล้วบังเอิญเรียนมหิดลเหมือนกันก็เลยคุยอยู่นานทีเดียวคุยไปคุยมา คุณพ่อน้องเค้ามาเยี่ยมปรากฏว่าเป็นหมอเหมือนกัน ท่าทางภูมิฐานประโยคแรกที่คุณพ่อพูดคือ"ผมเป็นหมอเหมือนกัน ไม่ต้องอธิบายอะไรผมหรอกผมรู้อาการของลูกสาวผมดี"เฮือก ใจไปอยู่ที่ตาตุ่มไม่กล้าพูดเลย กลัวพูดอะไรผิดคุณพ่อแกแอบสอนด้วยนะ"ผมไม่รู้ว่าหมอสมัยนี้เป็นยังไงแต่สำหรับผม การจะลงมีดผ่าตัดต้องใจเย็น ใช้ทั้งสติและสมาธิ"คุยไปเรื่อยๆ คุณพ่อเค้าก็ดีค่ะสอนเรื่องcomplicationการผ่าตัดหลายเรื่องสุดท้าย เค้าก็ฝากฝังลูกสาวเค้าก็เลยรับปากไปว่า "ไม่ต้องห่วงนะคะ จะช่วยดูแลให้ค่ะ"น้องคนไข้ก็บอกว่า"พ่อคะ พี่เค้าน่ารักดีนะให้พี่ชายมาจีบดีมั้ย"โอวว ไม่รู้จะทำหน้ายังไงเลยฉันวันรุ่งขึ้นก็เจอพี่ชายเค้าค่ะอายุ 26 จบปริญญาโทมาเฝ้าน้องสาวทั้งวันดูเป็นพี่ชายที่ดีจริงๆ(แง่มๆ อยากมีพี่ชาย)ปกติจะเป็นคนแบบ...ไม่ค่อยนิ่งนิสัยก็เด็กๆ คิดอะไรคนเค้าก็รู้กันหมดแต่พอคุยกับคนไข้ รู้สึกว่าบุคลิกก็เปลี่ยนไปเหมือนก้นนะนิ่งขึ้นเยอะ สงสัยจะเริ่มมีมาดหมอ55ไม่มีความรู้ก็ขอมีมาดไว้ก่อนละกัน