Group Blog
 
<<
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
8 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
Rock Tree...ช่วงเวลาต้นไม้แบกหิน




ในที่สุดก็เข้าใจหัวอกคนซื้อหวย
ไอ้ความลุ้นระทึก ใจเต้นตุ๊บตั๊บราวกลองเพลนี่เอง มันทำให้อดรีนาลินในร่างกายพุ่งปิ๊ด
ความจริงก็น่าจะรู้สึกถึงเรื่องนี้มานานแล้วล่ะ เพราะหัวใจมันก็เต้นตุ๊บตั๊บแบบนี้มาทุกซีซั่น
เพียงแต่ว่า...The Master มันย้ำให้เห็นภาพซ้ำด้วยไอ้ล็อตโต้หลอกตาส่งมา

เออว้า....คนเราชอบความรู้สึกทั้งลุ้นทั้งเสี่ยงแบบนี้นี่เอง
ชีวิตจืดๆในแต่ละวันจะได้มีสีสันเพิ่มเติม
อย่างกระทู้ในพันทิปด้วยกระมัง เราว่าคนตั้งกระทู้ล่อเป้าหลอกด่านี่คงใจเต้นตุบตับไม่ต่างกันหรอกนะ
ลุ้นผลลัพท์ มีความสุขปนสะใจที่ได้กระแหนะกระแหน และได้รับการกระแนะกระแหนปนด่าทอคืนกลับมา
...คงจะจริงอย่างที่เคยลงเรียนวิชาปรัชญา ว่าคนเรามีความ 'จิต' แฝงอยู่ในสายเลือด

คอนครั้งที่สองผ่านไป
มันน่าลุ้นตรงไหนเหรอ
เราลุ้นจนหัวใจเต้นเพราะความคิดที่ว่า เด็กทุกคนจะได้กลับเข้าบ้านหรือเปล่า เท่านั้นเอง
ตอนล็อตโต้หมุนติ้ว ช่วงนั้นล่ะระทึกสุด คิดว่าคงมีคนกลั้นหายใจหลายร้อยชีวิต
ทรูนี่มันเก่งจริงๆเว้ยเฮ้ย กวาดนักการตลาดมันสมองเยี่ยมเข้าซีพีจนเกลี้ยงเมืองไทยหรือไงฟะ
สร้างทอร์คออฟเดอะทาวน์ในทาวน์เล็กๆได้มันทุกรอบที่ลงมือเหมือนกับทั้งชีวิตคลุกคลีกับแฟนคลับมาจนแทงใจดำกันออก
หรือที่จริงแล้ว...วิธีการคิดของแฟนคลับนั้นถูกสร้างขึ้นตามเส้นที่มองไม่เห็นที่ทรูขีดไว้กันแน่


เริ่มบล็อคด้วยการบ่นเลย เอิ้กกกกก


ความจริงเมื่อคืนเป็นคอนที่ดูแล้วมีความสุขมาก
มีสาเหตุส่วนตัวไม่เกี่ยวกับใครแม้สักนิด
ตั้งแต่เราดูรายการเอเอฟมาจนมีเดอะมาสเตอร์นี่
เมื่อคืน เป็นครั้งแรกจริงๆที่พ่อมานั่งดูด้วย หลังจากที่เมียงมองส่ายหัวผ่านไปจะห้าปีแล้วพร้อมบ่นเบาๆไม่เคยเข้าใจ

แรงดึงดูดอย่างแรงก็คือ กีต้าร์ฮีโร่ ที่จะออกมาโชว์นี่เอง
ด้วยความที่ไปหลอก บอกตรงๆว่า หลอก
หลอกพ่อว่าจะมีคุณกิตติ กีต้าร์ปืน มาร่วมโชว์ด้วย
ก็เลยสามารถดึงพ่อตัวเองมานั่งดูพร้อมกันได้ครั้งแรกในชีวิต
ตอนเปิดตัวด้วยประวัติพี่โอม
พ่อเลยยิ่งตื่นเต้นด้วยความที่ชอบเป็นการส่วนตัว ถามว่า โอมจะโซโล่กีต้าร์ด้วยหรือเปล่า อยากฟังเพลง friends อีกครั้ง
เราก็หลอกไปเรื่อยๆ ดูกันพ่อดูกัน ไม่แน่

เปิดตัวรายการ
พ่อถามปนสงสัยอย่างแรง ว่าไอ้ระยิบระยับปิ๊บๆปั๊บๆนี่มันคืออะไร
พอรู้ว่าป้ายไฟ ยิ่งงงคูณสิบเข้าไปอีก...โลกเรามันต่างกันแล้วนะพ่อนะ
แล้วคำถามต่อมาแทบทำให้เราหัวเราะก๊ากตกเก้าอี้
พ่อถามว่า ทำไมคอนเสิร์ตร็อคมีแต่ผู้หญิง
55555
เวนล่ะตู....ลวงพ่อตัวเองมาดูอะไรฟะนี่


เมื่อเวลาผ่านไปจนจบในตัวมันเอง
แม้จะผิดหวังเล็กๆที่ไม่เห็นกีต้าร์ปืนที่รอคอย
แต่มีพี่โอ้ โอฬาร พี่ป๊อบ เดอะซัน แค่นี้พ่อก็มีความสุขแล้ว
และยิ่งกับจั๊ก ชวิน...พ่อชมไม่ขาดปาก บวกกับพัดชายิ่งทำให้ทึ่ง

แต่พ่อก็ทายไม่ถูกแฮะว่าลูกตัวเองชอบใคร ทายสามครั้งผิดสามครั้งเลย
ไม่รู้ว่าพ่อไม่รู้จักลูกสาว หรือว่าลูกสาวตัวเองเป็นพวกหาความแน่นอนไม่ได้กันแน่

แต่พอให้พ่อทายว่า ลูกตัวเองชอบโชว์ไหนที่สุด
พ่อทายถูกแฮะ...รู้รสนิยมการฟังเพลงของลูกสาวตัวเองจริงๆ


Rock Tree
โชว์ที่ชอบที่สุดคือ เห็นใจกันหน่อย ของตุ้ย
แม้เสียงร้องจะแหบแบบสุขภาพเสียงไม่สมบูรณ์
แต่เศร้าอิ๊บอ๊าย...ใช้มันโต้งๆแบบนี้
เสียงร้องทำไมเศร้าได้ขนาดนี้ เศร้าจนสัมผัสได้แล้วคนฟังอย่างเราแทบกดหัวใจตัวเองเอาไว้
พอเพลงจบ ใจสั่นแทบตายตาม

ส่วนอันดับสองก็คือ ลงเอย ของพะแพง
พูดแบบเกรงใจเลยล่ะว่า เพลงนี้คือเพลงของแพง ส่วนที่ดีที่สุดในเพลงนี้ก็คือส่วนที่แพงร้อง
เสียงของแพงเกิดมาเพื่อร้องเพลงและเพอร์ฟอร์มเพื่อโชว์บนคอนเสิร์ต
แพงกุมเพลงนี้อยู่ในกำมือตั้งแต่ต้นจนจบ
เป็นโชว์ที่ใจตรงกันทั้งพ่อทั้งลูก


มาพูดถึงเจ้าของบล็อก

พี่นัทกับต้อล
ตะกายดาว...ความรู้สึกนำพาตั้งแต่ต้นจนเกือบจบ พลาดนิดตรงพลิกโน๊ตที่มาสะดุด "จะไปเป็นคนยิ่งใหญ่"
อ่ะนะ...อภัยในฐานะเป็นไลฟ์ (เข้าข้างสุดฤทธิ์)
การดีไซด์เสียงคำว่า "ก็ฝันกันไป" ...ชอบมากเลยอ่ะ เสียงเซ็กซี่สุดๆ
และอย่างที่คิดไว้ เสียงเต็มของนัทมีพลังกว่าที่ใครจะเคยรู้ "หนทาง" คุมเสียงไม่แกว่งสักนิด...
ช่วงที่ชอบที่สุดคือช่วงที่ดนตรีซอฟท์ลง เสียงเบาด้วยอารมณ์แบบนั้นคือฝีมือของนัทที่คุ้นเคย
แต่ช่วงทึ่งคือการทอดเสียงของคำว่า ตะเกียกตะกาย ก่อนส่งท้ายมันย้ำอารมณ์ได้ดี
...ร้องเพลงนี้เพราะนะนัท

สักวัน...กาต้อลมิว
บอกไงดีหวาไม่มีความรู้เรื่องเร้กเก้เลยแม้สักนิด
ช่วงต้อลพลาดก็ตลกดี ...เอ๋ยยย พลาดได้ไง จับห้องผิดเหรอ ไม่รู้ดิ
ดูน่ารักดีเพลงนี้ มาตรฐานต้อล
เพียงแต่ไม่ชอบตอนพี่วิทออกมา มันเหมือนอะไรเอ่ยไม่เข้าพวกไงก็ไม่รู้
ต้องยกนิ้วให้ตอนประสานเปิดตัว ร้องช้าขนาดนั้นแล้วคำแต่ละคำต่างลงพอดีไม่มีเหลื่อมทั้งๆที่ไม่ได้ซ้อมคู่กันเท่าไรเลย
ท่อนร้องส่วนตัวของแต่ละคนฟังดูดี แต่พอจับคู่กัน เสียงต่างคนต่างมีเอกลักษณ์มันเลยฟังโดดล่ะมั้ง
ลูกเล่นใส่เยอะแบบนี้เพราะเป็นเร้กเก้ด้วยใช่ไหม
แล้วต้องชมเมโลดี้กับไลน์ประสาน...หูดีทั้งสองคนเลย
นะ...

เกือบลืม...คอนนี้ที่ชอบของต้อลที่สุดกลับเป็น
เพลงfriends ปิดท้ายแล้วเสียงต้อลพุ่งแหวกอากาศมาคนเดียวนั่นล่ะ
ประทับใจแม้แค่ท่อนเดียว

และขอบ่นM1 ถึงแม้ต่างคนเวลาเจอกันน้อยมาก
แต่...
คงรู้แล้วใช่ไหมว่าเพลงรวมถ้าซ้อมร่วมกันน้อยจะเป็นไง
จะแค่เอาตัวรอดไปแบบนี้เหรอ
ศักยภาพในตัวเองออกมาไม่เต็มร้อย..มันน่าเสียดายไปแล้ว



วีคหน้าคงแตกกลุ่มแล้วมั้ง
หลุดทั้งยวงห้าคน จะเล่นคอนให้ใครดู
จะเหลือห้าคนไปอิมแพคเหรอ
ในบ้านวีคสุดท้ายมีห้าคนอย่างAFเหรอ
แตกMเดี่ยวเลยก็ดี
วัดกันไปเลย...อยากรู้เหมือนกัน
ใครจะหมู่ใครจะจ่า

แต่ที่อยากรู้ที่สุด
ลงทุนครั้งนี้ทรูเจ็บตัวหรือรอดตัว
อย่างรู้จริ๊ง







ช่วงเย็นย่ำได้ที พี่ชายอายุมากกกก อย่างนัทและต้า นั่งฟังความกลุ้มใจของน้องน้อยสุดในบ้านอย่างรอน
เป็นตอนที่ทำให้บ้านมันมีชีวิตขึ้นมา....ขอส่ายหัว มีสิ่งมีชีวิตเดิน เล่น หายใจ แต่เหมือนไม่มีชีวิต
ติดใจคำพูดที่นัทบอกกับรอนเมื่อรอนคล้ายบ่นตัวเองว่า ที่ผ่านมาพยายามทำไปก็เหมือนไม่พอสักที
นัทบอกว่า เราวัดไม่ได้หรอกว่าแค่ไหนถึงจะพอ เพราะคนเรามีมาตรฐานต่างกัน

ฟังแค่นี้...เหมือนไหล่ตัวเองเบาลง ใจราวกับเจอประตูทางออก
แล้วนัทก็ทำให้พี่ทึ่งได้อีกครั้งที่พันล้าน ไม่รู้ทำไมเวลาฟังนัทให้คำปรึกษาใครมันจะโดนเต็มๆ
คำพูดของนัททำไมช่างมองโลกทะลุได้ขนาดนี้ มองความจริงที่มันเป็น ไม่ใช่ 'ควร' เป็น

กำลังปลื้มเต็มอก อารมณ์ปัดวูบ...
ตลกนัทมากถามว่ารอนอายุเท่าไรแล้ว เพราะเห็นรอนดูจะคิดมากเกินตัว
นัทพูดว่า มาดูพี่นี่พี่อายุ 26 พูดทั้งหัวเราะแต่แบบความจริงมันช่างทิ่มแทง
19 กับ 26 ช่องว่างมันโขอยู่เนอะ
แต่นัทเอ๊ย พี่อยากบอกเราน่ะหน้าเด็กกว่าเด็กอายุ 19 อีก
จริง...ไม่หวาน


การรวมกลุ่มตอนเย็น มันช่างทำให้นึกถึงกลุ่มบำบัดของพวกฝรั่งตาน้ำข้าว
การพูดคุยบอกเล่าช่างบ่งบอกนิสัยแต่ละคนจนเห็นได้ชัด
โดยเฉพาะสองหนุ่ม


ความไม่พอใจของนัท
เป็นเรื่องเล็กๆน้อยคือ จะไม่พอใจมากถ้าใครสะกดชื่อตัวเองผิด ทั้งไทยทั้งอังกฤษ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า มันบ่งบอกมากว่า น้องเป็นเพอร์เฟคแมนน่ะนัท
และ....
เป็นหนุ่ม...ขี้รำคาญ เอิ้กกกกก

กาต้อลหยิบฉลากได้เรื่องความท้าทาย
ตี๋ยังไม่ได้ทันตอบ เราได้ยินเสียงแซวยิ้มๆดังมา
"การตื่นนอนตอนเช้า" พี่นัทเย้าขึ้น...นานๆจะได้เห็นมุมนี้จากนัท

ตี๋บอกว่า..อยากชนะตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้ เช่นกรณีอ่านหนังสือนะแต่ก็ทำไม่ได้หรอก...คำตอบน่ารัก สารภาพโต้งๆแบบคนเป็นกันทั้งโลก
แล้วตี๋น้อยบอกเล่าต่อว่า...แต่มารู้ว่าถ้าชอบอะไรจริงๆจะทำได้ เช่น การเล่นกีต้าร์ ทั้งๆที่ครอบครัวไม่ได้สนับสนุน อยากเข้าคณะดนตรีแต่ก็โดนท้วงไว้ อยากให้เรียนไว้ก่อน
ตี๋บอกว่ามาถามตัวเอง รักดนตรีไหม ก็รักจริงๆแต่ก็รู้ว่ามันยากมาก คนเก่งกว่าเรา หน้าตาดีกว่าเรามีเยอะมาก แต่ก็ท้าทายตัวเองเลยได้มาสมัครaf นั่นคือการชนะตัวเอง เป็นเรื่องความภูมิใจจริงๆ
...เราชอบเด็กแบบนี้ ถ้ามีน้องนุ่งก็อยากได้แบบนี้ล่ะ เป็นเด็กที่ทำให้เรารู้สึกว่าทำไมมองทุกคนดีไปหมด ถึงเห็นด้านไม่ดีก็ไม่ใส่ใจ แต่ก็น่าห่วงตรงว่า จะโดนเอาเปรียบได้ง่ายมากเลย

ฉลากจับมาอีกเรื่อง

"ห้ามมาจากแฟนคลับด้วย" นัทขัดมิวเรื่องจะตอบคำถามเรื่องการได้รับความรัก
"โอ๊ย พี่นัทพูดขัดคอ" ต้อลโวยแทน
...ฮ่าฮ่าฮ่า น่ารักว่ะ

ฉลากเปิดมาเป็นเรื่อง ความภูมิใจ
เจ้าหนุ่มน้อยขี้รำคาญได้เป็นคนตอบสักที
ต้อลบอกว่า
"ภูมิใจมากที่..ที่อะไรดี ที่ได้เป็นต้อลนี่ล่ะ ได้มาเป็นลูกคุณพ่อคุณแม่"
...เป็นคำตอบแบบต้อลจริงๆ ง่าย ตรงไปตรงมา แต่กลางเป้าเป๊ะ เด็กอะไรก็ไม่รู้ไม่เคยปากหวานเป็นกับเขา
เหมือน...น้ำเปล่านี่ล่ะ ธรรมดาแต่ชื่นใจทุกครั้งที่ผ่านลงคอ

ต้อลบอกต่อว่า
"ภูมิใจที่ได้รับการปลูกฝังจากพ่อแม่เรื่องดนตรีมาตั้งแต่เด็ก ทุกลมหายใจเป็นดนตรีไปหมด ไปไหนก็ต้องฟังเพลง เป็นชีวิตจิตใจของเรา ทำให้เราไม่ไปทางเสียหาย" กำลังตอบเป็นเรื่องเป็นราว เจ้าหนูหักเลี้ยวจนเอวตัวเองแทบหักว่า "ทำให้เราไปซิ่งมอไซค์... ไม่ใช่ละ เล่นดนตรี"
..พ่อหนุ่มเจ้าคารมคมคายเล่นเองตบเอง ทำทุกอย่างเสร็จสรรพไม่ต้องวานมือที่สาม

พอตี๋โดนให้ตอบจากต้อล
ตี๋บอกภูมิใจมากที่ไม่ได้เกิดมาเป็นต้อล...ตี๋แซวหน้าตาเฉยมากกกกก
ต้อลเลยสวนภูมิใจมากที่ไม่ได้เกิดมาเป็นตี๋
....กร๊ากกก ไอ้หนุ่มสองคนนานนานจะได้ยินต่อปากต่อคำกันแบบนี้...น่ารักโพด

มาถึงคิวพี่นัท
ถ้าอยากฟังอะไรแล้วได้ความรู้สึกดีเยี่ยมเกิดขึ้นก็ต้องฟังจากนัทนี่ล่ะ
"ภูมิใจในกลุ่มแฟนคลับ ซึ่งเขาไม่ชอบคำคำนี้ จะให้ใช้คำว่าคนรักนัท"
...ศิลปินผู้รู้ใจ....ไปซะหมด แต่พร้อมจะขัดใจเสมอ...รึเปล่าจ๊ะ
มาฟังนัทเล่าต่อดีกว่า....
"ที่สิงห์บุรี เล่นเกมกัน คนชนะจะได้ขึ้นมาเอารูปมาให้นัทเซ็นต์แต่เขาไม่กรูขึ้นมาแต่ปล่อยให้คนอื่นกลุ่มอื่นที่ไม่ได้ใกล้ชิดได้เข้าหานัทก่อน นัทรู้สึกภูมิใจที่ได้ถูกรักโดยคนดีดีที่พร้อมจะให้คนรักนัทมีเพิ่มมากขึ้น"
...โห นัท นัทพูดแบบนี้ คนรักนัทจะไปไหนรอดว้า


เรื่องเศร้าเสียใจเปิดมา
เพื่อนๆพูดกันไปมา
เจ้าหนุ่มน้อยทำหน้าเหวี่ยง พูดขึ้น "ก็ปล่อยมันไป"
กร๊ากกก สไตล์ต้อลมาก พูดง่ายๆแต่ตรงจุด...ถ้าทำได้


ต้อล...เจ้าหนูนี่ไม่ชอบความดราม่าว่ะ มาฟังพูดดิ
"ไม่ค่อยมีเรื่องเสียใจเป็นคนแฮปปี้ ถ้าถามถึงความฝันก็ไม่มีเพราะหลับสนิททุกคืน"
กร๊ากกกก กวนกาละแมร์สุดเหวี่ยง

ฉลากสุดท้ายมาสู่เรื่องความสุข
"หมดเวลาสำหรับรายการเราแล้วนะครับ ขอบคุณมาก" กาต้อลชักหมดความอดทนในการดำเนินรายการ



รู้อ่ะ...เด็กมันคงเบื่อเรื่องแบบนี้
การพูดจาเอาเรื่องภายในใจออกมาตีแผ่ออกอากาศ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสะดวกใจ
มันมีคนประเภท เรื่องส่วนตัวคือเรื่องส่วนตัว
เรื่องความรู้สึกต้องเก็บไว้แค่กับตัวเอง

และมันก็ต้องมีคนประเภทตรงข้าม
เรียบเรียงความรู้สึกออกมาตีแผ่ได้อย่างงดงามฟังแล้วดีทุกครั้ง

พี่นัทบอกว่า คือการได้เดินตามเส้นทางที่เราเลือกจริงๆเหมือนเราเจอคนที่เรารักจริงๆแล้วจะทำทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้เราไปด้วยกันได้ เพราะเรารักมันจริงๆเราถึงทำได้"
...โหยยยย ใครจะได้ผู้ชายคนนี้ไปครองว้า คนที่ได้หัวใจผู้ชายคนนี้ เรียกว่าได้โชคสิบชั้นยังน้อยไป

ฟังแบบซึ้งประมาณดราม่าเกาหลียังไม่หายไปจากใจ
ก็แทบตกเก้าอี้เมื่อฟังเจ้าตี๋น้อยตอบอย่างจริงใจเกินเหตุ

ตี๋บอกมีความสุขที่ได้ถ่ายทุกข์ตอนเช้า กร๊ากกกกก

หลังจากยียวนไปหลายครั้ง
ความจริงใจของกาต้อลก็กลับมา
"ความสุขของต้อลไม่ต้องบอกคือการร้องเพลง และสุขยิ่งกว่าถ้าได้ร้องเพลงแล้วส่งการร้องเพลงของเราไปให้เขาแล้วเขามีความสุขที่ได้ฟังเราการได้ร้องเพลงทำให้เรามีพลัง บางทีเหนื่อยมากจากการทำงานแต่เหมือนได้รับพลังเมื่อขึ้นเวทีส่งพลังเห็นป้ายไฟ มาโบก มันเป็นสิ่งยิ่งใหญ่มาก"

กาต้อลตบท้ายประโยคที่ทำให้อึ้ง

"ความรักมากมายมหาศาลมันไม่ได้มาง่ายๆ"



บางครั้งเราเคยถามกับตัวเองว่า
เรามันบ้าหรือเปล่าที่ย่างเข้ามาสู่วังวนแบบนี้
แบบที่ทั้งชีวิตไม่เคยรับรู้ว่ามันมีจริง ช่างบ้าบอวุ่นวายเกินคาดเดาและเกินกว่านิสัยใจคอแบบตัวเอง
แต่ว่า...
ทุกครั้งจะได้รับคำตอบจากเด็กสองคนนี้กลับมาเสมอ
โดยที่น้องไม่ต้องมาบอกมาพูดอะไรตัวต่อตัวเลยด้วยซ้ำ
แต่ความรู้สึกที่ทั้งนัทและต้อลมอบวางให้เห็น ให้ได้รับรู้ว่าพวกเขาสองคน มีความรู้สึกดีดีที่มีคนรักพวกเขาอยู่รอบกาย
มันช่างหักกลบลบหนี้กับการเหวี่ยงเป็นระยะปลอดภัยได้หมดจดเจงๆ

พี่ไม่ใช่พวกร้องขอหรอกนะ ยืนยันนอนยันนั่งยันซ้ำอีกที
เท่าไรก็เท่านั้นล่ะ
เมื่อไปถึงวันหนึ่ง...
ได้ยินข่าวนัทตอนสามสิบ เจอต้อลในวัยสี่สิบ ห้าสิบ หกสิบ...พี่จะไปถึงไหมเนี่ย
ความเข้มข้นทางอารมณ์มันคงจางไปตามกาลเวลาล่ะนะ เหลือเพียงสายใยจางๆให้จับ
แต่ทั้งนัทและต้อลจะคงเป็นเจ้าน้องชายที่ทำให้พี่ยิ้มได้เสมอแค่คิดถึง
ทั้งๆที่เราไม่ได้รู้จักเป็นญาติกากันนี่ล่ะ

โลกแฟนคลับAF ประหลาดขนาดนี้เลย...เหลือเชื่อไหม
moment in time
ณ ขณะหนึ่ง
คือ น้องชายสองคนนี้
นัทและต้อล





Create Date : 08 มีนาคม 2552
Last Update : 8 มีนาคม 2552 22:16:45 น. 4 comments
Counter : 504 Pageviews.

 
มาชวนไปดูการ์ตูนตอนใหม่

2หมิงกะอินชอน
ตอน ต้นมะพร้าวกะตู้จดหมาย



โดย: พลังชีวิต วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:13:48:58 น.  

 
เข้ามายิ้ม ^^

เรื่องคอน แอบคิดเหมือนกันเลยค่ะ เรื่องของกลุ่ม 1
แต่คาดว่า ไปเขียนตอบข้างนอกไม่ได้แน่ๆ ฮะ ฮะ ต้องแอบอัพบล็อกเอา



ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าตอนเย็นนะคะ กลับมาดูไม่ทันอะ


ดีนะ ตู่สะกดชื่อนัทถูกตลอด ฮ่า ฮ่า


แต่อารมณ์แบบนี้มันเป็นกันจริงๆ นะ นอกจากจะมองว่าต้องการความเพอร์เฟ็คท์แล้ว อาจจะมองได้อีกมุมนึงด้วยว่า.... ต้องการให้เค้าสนใจเราอย่างจริงจัง ไม่ใช่แค่เพียงผ่านๆ ไป..... มั้ง???


โดย: tazzz วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:0:12:20 น.  

 
นะ...น่าจะใช่อย่างตู่ว่า
ก็น่าจะใช่ล่ะ
ใส่ใจจริงจัง...เข้ากับคุณชายของตู่มากเลย...แซว แซว

พี่มันเป็นอีกประเภท ขนาดเรียกชื่อเราผิดแต่กวักมือต่อหน้าก็ตามไปไม่เคยรู้สึกรู้สา
ฟังนัทพูดแล้วก็....

เอ้อออ ถึงได้ชอบรายการแบบนี้
มันทำให้ได้เห็นคนที่ต่างจากเรา
แล้วจะได้ "ปลง" ง่ายขึ้น


พี่ได้ไปตะลุยอ่านบลอกตู่
เสียดายที่เพิ่งได้อ่าน
เขียนดีมากเลย จนน่าอิจฉาล่ะ


โดย: Quaver วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:0:52:11 น.  

 
ตู่ไม่รู้ว่านัทเป็นไงนะคะ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้
แต่ตัวตู่เองเนี่ย เป็น ฮะ ฮะ


อารมณ์ที่เป็นฝาแฝดไงพี่

คือแบบ ใครๆ ก็จะเรียกว่า "แฝดๆ" แต่ไม่เคยคิดจะใส่ใจจำชื่อ

แล้วมันจะแบบ.... ต้องการเป็น somebody มากกว่าจะเป็น "ใครก็ได้" ไปเรื่อยๆ มั้งคะ ^^??

(แต่ทีตัวเองล่ะ จำชาวบ้านชาวช่องไม่เคยได้เลย ฮ่า ฮ่า ทีงี้ไม่คิด)



รายการแบบนี้ดีนะ ได้เห็นคนหลายๆ แบบ
บางทีก็ทำให้ฝึกได้หลายๆ อย่างด้วย

ทั้งปลง ทั้งฝึกความอดทน ฮ่า ฮ่า


ปล. ตู่ก็ตามอ่านทุกทู้ที่ใช้ชื่อ "Quaver" เหมือนกันนะ ชอบมากกกกกค่ะ (ส่วนตัวเอง เป็นแต่เรื่องไร้สาระ)


โดย: tazzz วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:1:23:46 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Quaver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 77 คน [?]




เป็นคนหัวแข็งที่มาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ
เป็นคนหัวอ่อนที่มาพร้อมท่าทางแข็งๆ




Friends' blogs
[Add Quaver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.