Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2551
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
30 พฤศจิกายน 2551
 
All Blogs
 
สองหนุ่ม นัทต้อล และหัวหินที่ยังคงมนต์ขลัง:partB



เวลาผ่านไปราวกับติดปีก.....ประโยคนี้ ใช้กับช่วงเวลาที่สนุกและมีความสุขเท่านั้นจริงๆ


“อ่ะ เพลงสุดท้ายละกัน” Mcกบทำหน้าที่

“สุดท้ายแล้วววว” พี่นัททำเสียงเหมือนโล่งอกปนเสียดายที่งานเสริมกำลังหมดเวลาลง

เมื่อเสียงร้องขอให้มีเพลงแถม ไกด์จำเป็นไม่ได้เตรียมแต่ทีมงานด้านหลังเตรียมไว้เป็นกุรุสตามคำสอดรู้ของกบเจ้าปัญญา

“ไหนไหน เราสองคนก็เป็นคนเหนือนะพี่” ละอ่อนเหนือผู้น้องเอิ้นขึ้น “ต้อลว่าพี่ต้องเคยฟังเพลงนี้”

“เอ๊ย...แต่เพลงนี้ยังไม่ถึงเพลงสุดท้ายเลย...จะเอาเลยเหรอ” ปี้ชายท้วงขึ้นพร้อมกับดนตรีที่ขึ้นสาย

“เอาไปไว้สุดท้ายละกัน” ต้อลจัดแจง

แต่เสียงจากทีมงานด้านหลังดังมาก่อกวน

“จะเอาไงแน่อ่ะพี่! ห๊า!” กบชักมีน้ำโห ก่อนรับฟัง “เอานี่ก่อนเหรอ?”

“เอานี่ก่อน” นัทสำทับยอมความ

“เริ่มปวดท้อง เริ่มอารมณ์เสียละ” กบแกล้งทำเป็นใส่อารมณ์ ทำเอาพี่นัทหัวเราะงอหายตัวโยนอีกรอบ


..พี่คิดว่าอาการปวดท้องมันคงบรรเทาแล้วต่างหาก เราถึงเริ่มส่งเสียงดังได้ ก่อนหน้านี้สงบปากสงบคำ เสียงนุ่มเสียงอ่อน ครับผม นะฮะชวนนุ่มหูมาตลอด กบเอ๋ยกบ



“เพลงนี้...คิดว่าทุกๆคนน่าจะได้เคยฟังกัน” ต้อลหันหาพี่ “พี่ก็น่าจะเคยได้ฟัง...แต่ไม่รู้ว่าร้องเป็นรึเปล่า”

น้องจายอู้จบ ปี้จายส่ายหัวปั๊บ ทำเอาน้องจายชักเหลือจะเชื่อ

“จริงเหรอ?”

ป้อจายหนุ่มเหนือนักเรียนนอกก็ยังส่ายหัว

“อย่างน้อยท่อนนี้ก็ได้” กบชี้ให้ฟังดนตรีที่เล่นคลออยู่ “พี่ร้อง..จริงๆ!!” กบยังเสนอ “เดี๋ยวต้อลร้องขึ้นมาทีนึง พี่จำได้เลย”

“ร้องเอ๊ะ...ตอนต้อลขึ้นมานั่นละ..ได้แค่นั้น” พี่ชายพยายามช่วย

“ขึ้นมานั่นล่ะ พอมันมีประโยคนี้ พี่ต้องขึ้นมาเลยนะ”


เด็กสองคนทำความตกลงกันท่ามกลางคนรอฟังอีกเพียบ....รอว่าไอ้ที่ตกลงกันเนี่ย พี่เค้าจะได้ร้องอะไร

และแล้ว................



~อุ้ยยยยยยยย คำ อุ้ยยยยย คำ~



สิ้นเสียงที่ต้องส่ง กบน้อยหันมาใช้ไมค์ส่งซิกให้พี่ร้องท่อนที่ตกลงกัน(จนได้)


~อุ้ยคำคนแก่~




นอกนั้น...น้องจายกวาดเรียบ จนมาถึงท่อนที่น้องโยนให้ปี้จายร้อง



~อุ้ยคำ~

~อุ้ยคำ~

~อุ้ยคำ~

~อุ้ยคำ~





พี่นัทร้องหาสี่อุ้ย

กาต้อลกลับมารับหน้าที่ต่อ


~อุ้ยคำคนแก่~



ราชาเพลงแปลงก็กลับมาพร้อม


~แต่ยังเซ็กซี่~




ฮ่า ฮ่า ฮ่า



แล้วตกลงก็คือ พี่นัทเป็นคนร้องแต่ท่อน ~อุ้ยคำ~ ทุกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงยังไงก็ไม่พ้น

และยิ่งร้องยิ่งต้องใส่อารมณ์ เพราะหนุ่มหน้ามลเปิ้นคอยกำกับไม่ห่าง

“เพลงเศร้า เพลงเศร้า....อุ้ยคำตายแล้ว อุ้ยคำตายแล้ว”

เมื่อโดนกำกับ นักแสดงก็ต้องทำตาม อารมณ์ในคำหนึ่งคำจึงยิ่งจัด

แต่ผู้กำกับยังคิดว่าได้อีก

“เศร้ากว่านี้อีก”

นักแสดงจะทำอะไรได้นอกจากใส่จนแทบจะด่าวดิ้นตามลงไป จน...........

“นั่นล่ะ!” กบมอบใบประกาศ


เสียงเฮฮารอบวง....ทำเอากบอดไม่ได้


“เพลงเศร้ามาหัวเราะอะไรเนี่ย”

“เค้าหัวเราะกันเต็มเลย” พี่นัทชี้ชวนให้ดู

“หัวเราะอุ้ย หรือหัวเราะคนแก่ครับ” ต้อลถามเสียงนุ่ม

“หัวเราะคนแก่” สาวรอบวงเป็นคนตอบ

“เพราะอุ้ยเป็นคำคนแก่ไง” เด็กเมืองเล่นคำ ยอกย้อนอย่างงี้คนกรุงจะตามทันไหมเนี่ย




เพลงแถมเพลงที่สองตามมากับ มิดะ


หนุ่มเหนือนักเรียนนอกก็ยังคงสงสัย คนที่เอามาเฉลยให้รู้ก็คือ น้องชายตัวแสบที่ไว้ใจไม่ได้


“พี่นัท...พี่นัทบอก คืออะไรวะ?!?” กบทำหน้าทำทำตามึน


ก็นัทน่ะ...ไม่น่าหันไปถามน้องเล้ย รู้รู้อยู่ นัทห้ามพลาดต่อหน้าต่อตาต้อลเพราะต้อลไม่เคยปราณี



“มันคือเพลง...เพลง เพลงเหนือเหมือนกัน” ต้อลอธิบายให้พี่ฟัง “คือมิดะแบบว่า...เป็นผู้หญิงขายตัว แต่อยู่บนดอย”


“เพลงเศร้าอีกเหรอ”

“ไม่เศร้า ไม่เศร้า” กบปฏิเศษ พร้อมเลคเช่อร์ “คือเป็นอุธาหรณ์สอนใจของผู้หญิงขายตัวทั้งหลาย”

แล้วกบสารภาพความจริงกลับแบบไม่ต้องทันตั้งตัว

“ต้อลร้องไม่เป็นเหมือนกันว่ะพี่”


นัทนิ่งไปหลายอึดใจกับคำตอบที่ส่งมา กว่าจะนึกออกว่าต้องแปลกใจ

“อ้าว!!!”


สองหนุ่มนั่งปรึกษากันเบาๆ ก่อนกบปล่อยเสียงเพลงตามมา


~บนฟ้ามีเมฆลอย บนดอยมีมีเมฆบัง~




กบงับคำตามแฟนคลับไปได้เรื่อยๆ และร้องผ่านคำ


~มิดะ~



จนดนตรีขึ้นโซโล่


เด็กชายนัทถามเด็กชายต้อลอย่างกระตือรือร้น

“มิดะจะมาอีกเมื่อไร”

เด็กชายต้อลสั่นหัว รอยยิ้มขำอาการเด็กชายนัทพราวเต็มใบหน้า

“ไม่รู้เหมือนกัน รออยู่ รออยู่”



แล้วเด็กชายต้อลหัวโจกตัดสินใจมอบความช่วยเหลือให้ เพราะประทับใจกับความกระตือรือร้นออกนอกหน้าของเด็กชายนัทหัวอ่อนเป็นอย่างมาก


“อ่ะ..อ๊ะ ช่วงนี้ก่อน ช่วงนี้ก็เป็นแบบเมื่อกี้ได้ เดี๋ยวลองดู” ต้อลหันไปบอกพี่นักดนตรี “พี่เอาแบบต่ะกี๊อีกรอบนึง โซโล่อีกรอบนึง” กบชักปล่อยสำเนียงเมืองออกมาปน


เด็กชายต้อลผู้ใจดีบอกต่อเด็กชายนัทผู้ชอบเรียนรู้


“เดี๋ยวสอนให้”



เด็กชายต้อลเริ่มสอนร้องคำ ~มิดะ~ อย่างตั้งใจ


เด็กชายนัทก้มหน้ารับฟัง เก็บบันทึกไว้ในความทรงจำ


เด็กชายสองคนเริ่มประสานเสียง ~มิดะ~


ต้อลขำพี่ซะกระจาย ก็พี่นัทเล่นเอาจริงเอาจังจนน่ารักเกินไป

แล้วเมื่อเด็กชายนัทเห็นท่าจะไปไม่รอดกับมิดะเวอร์ชั่นที่นำการสอนโดยเด็กชายต้อล

จึงตัดสินใจอิมโพรไวส์โลกตะวันตกเอามาแทรกใส่แทน

ต้อลหยุดไม่อยู่แล้ว...ความก่งก๊งของพี่นัท ทำเอากาต้อลหลุดหัวเราะกับไมค์ ขำจนตัวโยน ทนไม่ไหวแล้ว



“โอเค โอเคพี่....” ต้อลตัดสินใจเบรคพี่ชายก่อนทุกอย่างจะสายไปพร้อมหันไปยกมือหยุดดนตรียอมแพ้ “พอเห๊อะ”

“อ่ะ...เพลงมิดะ เวอร์ชั่นใหม่ของนัทAF4นะครับ” เสียงกลั้วหัวเราะกบไม่ต้องเม้ม “โหลดเก็บไว้ด้วยนะฮะ”




“เป็นคนเหนือทำไมชื่อยี่ปุ้น ญี่ปุ่น” นัทจำไมเริ่มต้น

“คนญี่ปุ่นเค้าอาจจะไปเที่ยวบนดอยไง” กบให้คำตอบมั่วซั่วละ

จนพี่รอบข้างต้องยื่นมือมาแก้ให้ว่าเป็นแม้ว

“แปลว่าอะไรล่ะ มิดะ” กบเจ้าปัญหาตามพี่ชายมาติดๆ

พี่รอบข้างตะโกนบอกอีกทีว่าเป็นชื่อ แต่ทีมงานข้างหลังที่ต้อลหันไปฟังบอกอะไรมาทำเอา...

“เป็นแมวไม่ใช่แม้ว” กบมั่วยิ่งกว่า

“สรุปว่านี่เป็นแมว!!!” นัทโพล่งขึ้นมาอย่างตกใจ “มิดะนี่เป็นแมวขายตัว?!?”





เอิ้กกกกกกกกกกก แต่ละคนมั่วจูงกันไปเข้ารกเข้าพงแท้ๆ




“แล้วใครจะมาซื้อแมวละเนี่ย” กบชักกลุ้ม



ทำเอาแฟนเพลงและพี่นักดนตรีขึ้นเพลง



~มิดะเป็นลูกแมวเหมียว ลูกแมวเมี้ยว ลูกแมวเมี้ยว เรียกเมี้ยวเมี้ยวก็มา~






ดัดหลังศิลปิน


ฮ่า ฮ่า ฮ่า มินิคอนนี้โคตรน่ารักเลย ทันกันไปหมด




“เพลงสุดท้าย” กบกระแทกเสียงที่มันมาถึงจริงๆจนได้ “พี่นัทจะแถมเพลงไหนอ่ะ”

“ไม่...ยังมีอีกเพลงที่ยังไม่ได้ร้องอีกอ่ะ” นัทชี้ให้ดูลิสต์รายชื่อเพลงที่อยู่บนพื้น



ต่อจากนี้...กบเล่นถ้อยเล่นคำเริ่มต้น

....จริงๆนะนั่งฟังไปแล้วพี่นึกถึงฉากหนึ่งในสี่แผ่นดินเลยล่ะ เสด็จกับเสด็จ
แต่กบเอาเล่น นัทกับนัท



“พี่นัทบอกว่าไว้สุดท้าย” กบหัวไว “แล้วพี่นัทถามพี่นัทว่าพี่นัทจะแถมเพลงไหนให้พี่นัทเลือกมาแล้วพี่นัทก็จะเล่น”

“เดี๋ยวก่อน อะไรนะ” พี่นัทข้างกายชักเหวอ

“ก็พี่นัทคิดมาแล้วไปบอกพี่นัทเพราะว่าพี่นัทนั่งรอพี่นัทอยู่” หยุดกบไม่อยู่แร้น


นัทชักเหนื่อยใจ ก้มหน้าก้มตาจัดการจูนตัวเองไม่ต้องวานให้ใครมาช่วยแล้วคราวนี้


“พี่นัทอย่าคิดนานพี่นัทเล่นมามาก” กบกำลังเพลิน

“พี่นัทคิดให้นัทได้ไหม” นัทเริ่มบ้าง

“พี่นัทบอกพี่นัทโยนให้กูเลยรื้อ” กบขมวดปม “เศร้าเลยพี่นัทเนอะ”











พี่นัทหลังเวทีเดินขึ้นมากระซิบข้างหูพี่นัทหน้าเวที

“ร้องบ่จ้างเน้อ” อ้ายนัทเอิ้นท้วงกลับไป

“เพลงไร” กบอยากรู้

พี่นัทหลังเวทีเลยต้องเดินมากระซิบพี่นัทอีกที

“ทำไมมันยากจังอ่ะ” พี่นัทงอแง “ไม่รู้จัก เพลงอื่นดิ๊”

พี่นัทหลังเวทีกระซิบครั้งที่สาม พี่นัทร้องอื้อปฏิเศษทันที

“ว่า?!? ว่าจ่ะได๊” อ้ายก๊บเมืองเหนือชักหมดความอดทน



พี่นัทจึงต้องให้แฟนรอบวงเป็นคนเสนอ เพลงทะเลใจถูกขอเสนอ



~แม้ชีวิตได้ผ่านเลยเลยวัยแห่งความฝัน ฝันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย



เสียงกบคารวานดังแทรกขึ้นมาเสียงแทบไม่บิดต้นฉบับ พร้อมสัญลักษณ์เขาควายในมือ

....เด็กคนนี้



พี่นัทก็ยังคงปฏิเศษร้องไม่ได้ เสียงเซ็งแซ่จึงขอเสนอ ทะเลสีดำ



“ยิ่งร้องไม่ได้ใหญ่เลย” นัทชักกลุ้ม

“ทะเลสีดำ” กบปัดมือชี้ไป “ก็มองออกไปข้างหลังน่ะ” ชาวยวนให้คำตอบ “ดำสนิทเลย” เสียงตอบตอนท้ายเน้นหนักเป็นพิเศษ




เสียงนำเสนออีกเพลงอ่ะ...ไว้ใจได้ก่า


“ไว้ใจไม่ได้หรอก” ต้อลขอปฏิเศษสวนกลับไป


พี่นัทส่งสายตาขอความช่วยเหลืออย่างสูงมอบให้ กบนึกว่าจะได้พักยกต้องยกตัวกลับมาช่วย


“พี่นัทยังจำไม่ได้เหรอเนี่ย” กบหยิกต่ออีก “พี่นัทเค้าจำได้แต่มิดะแล้วตอนนี้”


กบเลยขอเสนอบ้าง

“เคยฟังเพลงเก่าๆไหมพี่...ทะเลไม่เคยหลับอะไรอย่างเงี้ย”


พี่นัทชักแย่


“ร้องได้...ไม่เป็นไร นั่งฟังได้ นั่งฟังได้” พี่นัทถือโอกาสกินแรง




แต่มันก็ยังไม่จบ นัทนั่งหน้ายุ่งทำเอาเด็กดอยข้างๆร้องถาม

“คี้ออกยะ คี้ออกแล้วบอกด่วย” (ขอใช้ ค แทน ข ละกันนะ...เอิ้กกก)


เลยโดนแซวกลับมาจากแฟนๆ ว่า ต้อลน่ะขี้ออกยัง....ใช้ขี้เลยล่ะ ไม่เลี่ยงบาลีแล้วตู


“ต้อลไม่อยากขี้แล้วเนี่ย” กบส่งเสียงใสแจ๋ว ชี้ข้างขมับแต่สำทับไปว่า “ขี้มาทั้งวันแล้ว”







มาแล้ว...ทำนองคุ้นหู....สบาย สบาย

โดยมี วันธงชัย พระประโทน แปลงเพลงเป็นระยะ




จบเพลงสบาย พี่นัทขอถาม

“สบายดีอยู่เหรอเปล่า”

“ห๊า!” กบต่อตามมา “ไม่สบายละล่ะ”

กับอาการไม่ดีมาตลอดงาน ต้อลเริ่มบอกเล่า

“วันนี้ก็...เป็นอะไรที่...นะ...คุ้มค่ากับการอดทน” เสียงบ่งบอกอาการชัดขึ้น “ความจริงวันนี้ป่วยมาก สังขารแย่มาก”


ต้อลก็ยังไม่ลืม....


“แต่วันนี้ก็ขอบคุณทุกคนนะฮะที่ตั้งใจร่วมสนุก” จะดีให้ตลอดรอดฝั่งก็เสียชื่อกบน่ะสิ “ไม่หลับ...ไม่หลับไปซะก่อน ยังพูดคุยสนุกสนานกันไปนะครับ ขำขำนะ”



สายลมเอื่อยเฉื่อยพัดมาไม่ห่างหาย


“ชวนง่วงจริงๆเลย” เสียงกบค่อยๆเอื่อยลง

“ง่วงกันไหมครับ” พี่นัทร้องถาม “จริงเหรอ!” เสียงชวนแปลกใจตามมาเมื่อได้รับคำปฏิเศษจากฟากดงชา

แต่ฟากพ่อมดตะโกนสวนมาทำเอาสองศิลปินหันขวับหาต้นเสียง

“เมา!!!”




เอิ้กกกกกกกกกกกกก



“เมา!” กบป่วยถามต่อ “เมาอะไร”

“เมารัก” เสียงคนขี้เมาตอบกลับมา

“ไม่เมาเหล้าแต่เมารัก” กบแก้ตัวให้

“เมาทะเล เมาคลื่น” เสียงตะโกนบอกกลับมาอีกที

“แต่หน้าไม่ได้คลื่นนะ” กบดักคออย่างเท่าทัน “หน้าไม่คลื่นเท่าไรนะ”



เอิ้กกกกกกกกกกกกกกก อีกรอบ




ต้อลต้องย้ำถามพี่ชายอีกรอบ

“อ๊ะ...พี่จะแถมไหม ไม่แถมก็...”

พี่นัทก้าวเท้าไปรับโพลจากรอบนอก

“อ่ะ...มีเขียนโพลมาแล้ว” ต้อลนั่งดูนั่งร้องนั่งพูด...ไม่มีลุก แซวกลับก็ยังนั่ง “ของนีโน่ ไมอ๊อกซี่รึเปล่าครับ”

ต้อลรับโพลจากมือพี่ชายที่วันนี้เดินแทนเป็นสองเท่าเผื่อน้องชาย

“อ๋อออออ” ต้อลดูพลาง รับคำเสียงยาว “คนขี้เหงาหรือครับผม”

ก่อนเงยไปต่อปากต่อคำกับหนุ่มร่างบางข้างๆ

“พี่! คนขี้เหงานี่ร้องไม่ค่อยได้นะ” กบยังไม่ยอมหลุดคอนเซ็บเจ้าแห่งคำพ้องเสียง “ร้องได้ตอนนี้คนขี้ไหล”

“ร้องยังไง!” พี่นัทชักอดไม่อยู่ “อยากฟังมากว่าเพลงนี้มันร้องยังไง”

“จะร้องยังไงล่ะคนขี้เหงา” ต้อลกรุ้มกริ่มได้ที่


~เป็นคนขี้ไหล เข้าใจบ้างสิ รู้ไหมว่ามันปวดแค่ไหน~


~แล้วที่ชั้นต้องจู๊ด จู๊ด รู้หรือเปล่า~





คงไม่ต้องบอกว่าเด็กตัวแสบคนไหนเป็นร้องขึ้นมา




“พี่นีโน่เค้าคงร้องไห้นะ” พี่นัทพูดอย่างขำๆ

“แต่ว่าเป็นเนื้อเพลงแบบว่าโลกเบี้ยวนี่ถนัดมากเลย” ต้อลไม่บอกก็พอรู้จ้า “แปลงเนื้อมั่วซั่วนี่ชอบมากนะครับ”


พี่นักดนตรีขางหลังชักขี้เกียจรอ ดนตรีขึ้น...แต่ต้อลขอไว้ลายอีกนิด

“อยากฟังเพลงขี้ไหลหรือขี้เหงาครับ”



....ถ้าถามพี่ พี่อยากฟังเพลขี้ไหลว่ะ จะดูว่าต้อลน้องรักจะโลกเบี้ยวได้ขนาดไหน




“เกิดไม่ทันนะครับเพลงนี้” หนุ่มน้อยที่สุดเอ่ยขึ้นท่ามกลางอินโทร


แต่พี่ชายที่อายุมากกว่าขึ้นต้นเพลงด้วย



~กลางวันชั้นเหงา~




น้องชายที่เกิดไม่ทันตีแขนพี่ชายที่ยืนข้างกายแปะใหญ่

“ไม่ใช่!!!” ต้อลร้องขัดขึ้นเสียงดัง ท่ามกลางเสียงร้องเพลงนี้ไม่ยอมหยุดของบรรดาคนที่เกิดทัน

“ผิด!!!ไม่ใช่!!!” ต้อลยังตีพี่ไม่หยุด ก็พี่ชายเล่นมั่วไปกับเขาอยู่ได้ “เดี๋ยวก่อน!!!”


ต้อลหันกลับไปมองพี่นักดนตรีข้างหลัง หันกลับมากวาดตาดูแฟนคลับที่อายุมากกว่าเห็นๆให้ทั่ว

“คิดถึงฉันไหมก่อน!” ถึงกับ ต้องตะโกนแข่งเสียงร้อง “ขนาดเราเกิดไม่ทันนะเนี่ย”

“โห...ข้างหน้านี่ก็ลิปซิงค์ ลิปซิ้งค์เชีย” กบปากคมเป็นตะไกร

“เออออ คิดถึงฉันไหมก่อน ทำไมไม่มาหา” กบประชดต่อไม่มีเบรค “มากลางวันฉันเหงาอะไรล่ะ”

“ยังไม่ทันคิดถึงเลย จะมาเหงาแล้วนะฮะ” กบแจงให้เห็นประเด็น “เอาใหม่ เอาใหม่ เริ่มใหม่”



คนขี้เหงา เวอร์ชั่นถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์เริ่มขึ้น



"ขึ้นนะ” ขณะอินโทรกำลังบรรเลง พี่ชายสะกิดสั่งน้องชาย



~คิดถึงฉันไหม ทำไมไม่มาหา~





น้องร้องร่วมไปกับแฟนๆ พี่ชายยืนนิ่งรอ....จน


“ถึงยัง ถึงยัง” พี่นัทถามขึ้นแบบคนไม่ขอผิดซ้ำ แล้วร้องขึ้นไม่ผิดคิว



~กลางวันฉันเหงา กลางคืนฉันโหยหา~




จนมาถึงท่อนB ทำให้พี่นัทผายมือมอบให้น้องที่นั่งป่วยพร้อมออกปาก “ท่อนนี้เหมาะกับต้อลมาก”



~แล้วที่ฉันไม่สบายรู้หรือเปล่า ข่าวคราวถามถึงกันไม่มีบ้างเลย~




ศิลปินใส่อารมณ์น้อยใจเต็มที่



~ทิ้งให้คนป่วยน้อยใจตามเคย นานเลยกว่าจะหาย~




ศิลปินคราวนี้ทั้งน้อยใจทั้งขออ้อน

ทั้งๆที่แฟนคลับเอาใจคนป่วยจะตาย ร้องท่อนไหนขึ้นมา ตอบตามทั้ง “รู้” “มี” “โหยยย”


เมื่อนักดนตรีไม่ยอมให้จบง่ายๆ ท่อนฮุกวนกลับมาอีกครั้ง

ให้พี่ชายรับหน้าที่จนสมบูรณ์

ดนตรีโซโล่มา กบส่งคลอตามด้วย




~อุ้ยยยยยยยยยยยย~








ดียังไม่ต่อด้วย “คำ” ก็เพราะ พี่ชายหันมองด้วยอย่างอึ้ง กบหันสบตาเลยต้องออกตัว

“โซโล่ โซโล่...อุ้ยคำ”

“พี่ต้องอันนี้ด้วยเปล่า” พี่นัทเล่นตาม “มิ๊~~~~~ดะ”

“คอยท่อนจบ” ต้อลสั่ง




ท่อนตรงสภาพคนป่วยกลับมาอีกรอบ



~แล้วที่ฉันไม่สบายรู้หรือเปล่า ข่าวคราวถามถึงกันไม่มีบ้างเลย~




แม้คนรอบข้างยังคงรับรู้เอาใจเช่นเคยแต่กบป่วยยังแอบน้อยใจ......เพราะ



~ทิ้งให้คนป่วยน้อยใจตามเคย มัวแต่ดูคืนฝันวันรัก~







กบน้อยส่ายหน้าอ่อนอกอ่อนใจ ในขณะที่พระเอกละครเรื่องนี้ที่กำลังโบกมือเป็นรีวิวประกอบให้ได้ยินเข้า ถึงกับชะงักกึกหยุดกัก พร้อมปล่อยเสียงหัวเราะกองโตอย่างถูกใจ ก่อนโต้ตอบไว้ลาย


~ช่วยไม่ได้ละครมันดี~



กบเจ้าปัญญานิ่งแค่ครู่ ต่อตามไม่รอช้า


~ขอให้แป้กทีเถอะ...สาธุ~



กบยกมือไหว้ท่วมหัว พี่นัทที่หัวเราะอย่างหยุดไม่อยู่แล้ววันนี้แต่ก็ยังทันกัน


~ยังไงก็จะรอเศรษฐีข้างเขียง~







ฮ่า ฮ่า ฮ่า


กบยอมแพ้ไหม กบยอมแพ้ไหม


เข็มนาฬิกาเดิน ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก


กบคันจมูกก็แล้ว ขยับหมวกก็แล้ว ไมค์เอามาจ่อปาก พยักหน้า....


“โอเค!!!”วันนี้กบยอมแพ้ ฝากเอาไว้ก่อน




ฮ่า ฮ่า ฮ่า




เวลาเดินทางจนสุดทางของมันวันนี้

เด็กสองคนขอบคุณกับทุกคนในวันนี้

ต้อลลุกขึ้นจากเก้าอี้เป็นครั้งแรกของมินิคอน เตรียมพุ่งกลับ

แต่กลับ...โดนสกัดด้วย “นัทกับต้อลครับ ยังไม่หมด”



ต้อลที่เตรียมตัวเต็มที่โอดครวญ “หมดแล้วเฮ๊อะ ปวดท้องแล้ว”


พี่ทีมงานไม่ยอมตามใจ “อดทนอีกนิดครับ อีกนิดเดียวครับ”



ต้อลวันนี้สิ้นฤทธิ์ลงมากมาย ไม่ขอต่อปากต่อคำ ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรงต่อล้อต่อเถียง


แฟนคลับนัทต้อลเตรียมMVแทนความรู้สึกมาเพื่อบอกให้เด็กสองคนรับรู้ถึงความรู้สึก ความรักมากมายที่มอบให้มาและมีมอบให้ตลอดไป




~เหมือนดาวน้อยลอยคู่กับพระจันทร์ เหมือนทะเลกับฟ้านั้นไม่ว่ารู้สุดลงตรงไหน

เหมือนรองเท้าแยกแล้วเดินยังไง เหมือนครึ่งนึงของใจที่เดินมาพบกัน~





....ขออนุญาติยกท่อนหนึ่งของเพลงที่หัวใจชาวNT มอบให้เด็กทั้งสองคน


ช่างเป็นความเวิ่นเว้อที่น่ารักจริงๆ




“ขอบคุณมากเลยนะครับ” เด็กผู้ชายทั้งสองที่เป็นจุดศูนย์รวมความรักของคนมากมายยกมือไหว้ขอบคุณ



"รองเท้าแยกแล้วเดินยังไง” ต้อลน้องน้อยหยิบเพลงมาถาม

"ก็สลับคู่กันไง” พี่ชายแสนดีตอบมา

“สลับได้...แต่มันก็ไม่สมบูรณ์...ใช่ไหม” เด็กหัวไวตอบกลับ และมั่วต่อ “เหมือนตะเกียบแยกแล้วกินยังไง”

“ใช้มือกิน” พี่นัทขอตอบ

“ใช้มือกินแล้วจะท้องเสียเหมือนต้อล” ต้อลรับสภาพ




เข้าสู่ช่วงขอบคุณเป็นทางที่บางทีไม่ค่อยเป็นการสักเท่าไรตามประสาเด็กอารมณ์ดี


“ดีใจที่หลายๆคนเดินทางมาเพื่อที่จะมาดูคอนเสิร์ตของเราในครั้งนี้นะฮะ ก็ไม่ใช่ใกล้ๆนะเนี่ย” กบพูดอย่างนิ่มนวล “หลับมาก็แป็บเดียว” ต้อลบรรจงหยอดตบท้าย

“ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มาจากแถวนี้กันด้วย” นัทยังดึงทางการเอาไว้

“ใช่...ก็ทุกคนก็ตั้งใจมากันนะฮะ” กบพูดน่ารัก “ขอบคุณทุกคนมากนะฮะที่ยังให้กำลังใจเราอยู่เสมอๆนะฮะ” กบทางการก็เป็น “แบบว่า ผ่านอะไรด้วยกันมาก็เยอะนะฮะ อดทนด้วยกันมาเยอะจนมาถึงตรงนี้นะ ต้องขอบคุณจริงๆนะครับ โอโห...สุดยอดมากครับ” กบไหว้ขอบคุณอีกครั้ง “เราก็จะทำหน้าที่เราให้เต็มที่นะฮะ”

“นี่ก้าวเข้าสู่ปีที่สองของเราแล้วนะฮะ” ชายหนุ่มผู้พี่กล่าวต่อ “ขอบคุณที่ปีแรก...ปีที่น่าประทับใจมากนะครับ...ปีที่ อย่างที่บอกเป็นปีที่มากกว่าความทรงจำนะครับ” นัทกล่าวด้วยเสียงอบอุ่น “ขอให้ปีที่สอง...เป็นปีที่...มากกว่าอะไรดี” นัทหันไปขอความเห็นต้อล

“มากกว่าความทรงจำ มากกว่าความประทับใจ มากกว่าความสุข มากกว่ารอยยิ้ม มากกว่าเรื่องราวดีดี มากกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง...ขอบคุณครับ” เด็กชายนัทจอมโลภขอต่อไม่ขาดสาย






ใกล้จบแล้ว...เด็กสองคนคุยกันมาจนถึงเรื่องเพลงแรกของทั้งคู่

“แล้วเพลงแรกของเรา สรุปมันชื่อเพลงอะไร” นัทถามต้อลในเรื่องที่ยังค้างคา

“มันชื่ออะไรไม่รู้” ต้อลตอบกลับหน้าตาเฉย

“เพลงไม่มีชื่อ” นัทพูดกลั้วหัวเราะ

“เพลงไม่รู้ละกันนะ” ต้อลเอาง่ายเข้าว่า ก่อนเปลี่ยนใจให้ง่ายไปอีก “เพลงสดละกัน”

“ชื่อไม่เพราะเลย” นัทท้วงเบาๆ

“เพลงอ่า...เพลงอ่า” ต้อลคิดไม่ตกก่อนเอาง่ายๆอีกที “ช่างมันเถอะ”


แฟนเพลงตะโกนบอกมา “เขียนด้วยใจ”

“เขียนด้วยใจเหรอ” ต้อลกวนกาละแมร์ต่อ “เขียนด้วยมือดีกว่ามั้ง” ก่อนตัดสินใจ “เอาเพลงจากใจละกันนะ”


นัทฟังแล้วครุ่นคิดเงียบๆ ขอเสนอ...


“เอาวันนี้ฉันมีเธอ...ดีกว่าไหม”

ต้อลฟังแล้วก็เห็นด้วย



.....ในที่สุด เพลงแรกของเด็กสองคนนี้ก็มีชื่อ “วันนี้ฉันมีเธอ”




จากนั้นก็ถึงเวลาต้อลเล่าประวัติเพลงในแกมเผาพี่


“ปกติเวลาแต่งเพลงต้อลจะชอบได้ท่อนฮุกก่อนนะฮะ” ต้อลเล่าเรื่อง “แล้วเอาไปให้พี่เค้าแต่งท่อน...อะไรนะ เค้าเรียกว่า...ท่อนเอ”

“ความจริงเพลงที่มากกว่าความทรงจำเนี่ย เปลี่ยนหลายรอบมาก” ต้อลเล่าต่อ “สุดท้ายแล้วมันไม่ทันจริงๆ”

“ไม่ทันอะไรเล่า...มันก็ออกมาดี” นัทแย้งสวนขึ้นมา

“คือว่าตอนแรกที่คุยกันมันยังไม่พอใจ” ต้อลบอกเล่าความจริง “เพราะพี่เค้าบอกว่า...มันยังได้อีก ได้อีก!...มันยังไม่สุดนะ” ต้อลเลียนเสียงนัท "ต้อลต้องเข้าใจนะเพลงมันต้องมีจุดพีคของมัน"


นัทหัวเราะอย่างยอมรับความจริง ทำอะไรไม่ได้แล้ว



“ปกติเพลงเพลงนึงเนี่ย ไม่ทำนองมันเพราะ เนื้อมันก็ต้องดี” นัทชักเกรียมขึ้นเรื่อยๆจากปากต้อล “แต่เพลงของเรา พี่ว่ามันยังไม่สุดว่ะต้อล เราต้องแต่งอะไรให้มันเจ๋งๆกันหน่อยว่ะต้อล คอนเสิร์ตทั้งทีนะต้อลนะ”

“ก็พี่เขียนไปต้อลไม่พอใจเวอร์ชั่นนี้ไง พี่ก็เลยพูดอย่างงี้” พี่ชายท้วงน้องเสียงอ่อย “ปกป้องตัวเองไว้ก่อนไง”

“เอา..เอาดีเข้าตัวมากเลยนะ” ต้อลดักคอ “คนเรา...ชีวิตนี้” ต้อลชักอ่อนอกอ่อนใจ “ได้ข่าวว่านั่งฟัง...ไม่ว่าของพี่มันก็ไม่ดี” ต้อลตวัดเสียงหนักเลียนแบบให้เหมือนพี่นัท



ต้อลแจงต่อหน้าตาใส

“สรุปว่ามันก็ออกมาเป็นอย่างงี้ คือเราก็ไม่ได้เน้นเพราะไม่เพราะอยู่แล้วนะ”

"เน้น! เน้น! เน้น!...เน้น!" นัทไม่ยอมเอาสี่เน้นเลย

"เน้นเหรอ?" กบเลยต้องยอม “ก็ไม่คิดว่ามันจะออกมารูปแบบนี้”

“ไม่..ไม่ตอนแรกที่เราฟังมันเป็นเวอร์ชั่นเดโม่ไง มันไม่มีอะไรไง” คราวนี้นัทแจง “แต่พอวงดนตรีเค้าเล่นให้มันเพราะ มันเลยแบบ...เออออ”

“แต่ต้อลว่า บรรยากาศที่พี่นัทพูดบิ้วท์มาตอนแรกเนี่ย มันช่วยกลบทุกอย่าง” กบเอาความจริงมาพูด “มันไม่ต้องอะไรมาก ร้องเพลงอะไรก็เพราะ เพลงช้างก็เพราะ” กบชมนะเนี่ย







ปิดท้ายจริงๆแล้ว



“ขอบคุณทุกคนมากจริงๆครับ” กบตบมือ “ตบมือให้ตัวเองหน่อยครับ”













เป็นมินิคอนที่พี่ชอบมาก ชอบจริงๆ

ชอบเพลงที่เลือกเอามาร้องทุกเพลง ก็อย่างที่บอกตั้งแต่ต้น น้องสองคนก็ไม่ได้ร้องจนเพอร์เฟคเลิศเลออะไร

แต่มันเป็นว่า ความรู้สึกที่ร้องส่งออกมามาโอบอุ้มบรรยากาศทุกอย่างรวมเข้าด้วยกัน

ช่วงหลังๆที่กลับมาตามดู ตามเก็บคอนน้องสองคนอีกครั้งเนี่ย สิ่งที่โดดเด่นคือการพูดคุยกันซะมากกว่า

แต่เพลงที่นำเอามาร้องกัน...มันไม่ติดไว้ในความทรงจำเท่าไรเลย



แต่กับคอนริมชายหาดหัวหินครั้งนี้

สิ่งที่ชอบที่สุดคือ บทเพลงที่ต่างนำเอามาร้องกันนี่ล่ะ

บางเพลงทั้งๆที่เคยฟังซ้ำจนชินหู แต่นัทและต้อลกลับทำให้รู้สึกได้ว่า เพลงนี้มันเพราะได้ขนาดนี้จริงๆเหรอ

เพลงชิว บรรยากาศชิว คนร้องชิว คนดูยิ่งชิวๆ

การพูดจาก็สบาย ฟังแล้วมีความสุข

คำว่า “พอดี” มันพูดง่าย แต่ทำให้เห็นเป็นรูปธรรมยาก

แต่คอนครั้งนี้ บอกได้เลย....ทุกอย่างพอดี ไม่มีมากไป และยิ่งไม่มีน้อยไป





หัวหินสำหรับพี่ เป็นที่พิเศษเสมอ

มันมีมนต์ขลังแปลกๆ ที่ทะเลที่ไหนก็ไม่อาจมอบให้ได้

สองหนุ่มทำให้หัวหินเพิ่มเนื้อที่ความพิเศษมากไปกว่าที่มันเคยเป็น

ค่ำคืนนี้จะเป็นค่ำคืนแห่งความทรงจำที่ไม่มีวันจางหาย


พี่คงไม่มีวันลืมเสียงเรียกหา อุ้ยคำและมิดะ

อีกทั้งดวงดาวและดวงจันทร์ก็คงไม่อาจกระจ่างฟ้าในความทรงจำได้เท่านี้

และยิ่งไม่มีวันลบเลือน “ความในใจ” ที่ต้อลเผยออกมาให้รับรู้



หนุ่มขี้เหงาทั้งสองคน.....

รักษาสุขภาพกันด้วยนะ กินให้อิ่ม นอนให้หลับ พักผ่อนให้เยอะ

การเป็นพนักงานบริษัทขายความฝัน ณ ที่แห่งนี้

ร่างกายต้องพร้อม ใจก็ยิ่งพร้อม

ไม่งั้นจะเอาตัวรอดผ่านได้ไงไหวล่ะน้องเอ๊ย










เครดิตงานเขียนครั้งนี้มอบให้ น้องแต็ป BaTT~TaBB

พี่คงเสียดายที่ไม่ได้ดูมินิคอนครั้งนี้

ขอบคุณมากนะคะ

พี่มองเห็นความรักและความทุ่มเทที่หนูมอบให้พี่พี่นัทและกาต้อลเสมอ

ยังคิดเลยว่า น้องเอาแรงกายแรงใจจากไหนมาใช้น้อ

ว่าศิลปินบ้าพลังแล้วนะ

แฟนคลับอย่างน้อง คูณไปอีกกี่ 19 แรงม้าดีล่ะจ๊ะ

ขอบคุณจากใจอีกครั้งค่ะ



....วันหน้าวันหลัง พี่จะรบกวนอีกนะ กิซ....อายตัวเอง










ป.ติช ป.กบ ใครที่เข้ามาอ่านบล็อกนี้แล้วยังไม่ได้ดูมินิคอนนี้ ลองหาโหลดดูเต็มๆดีกว่านะคะ

เพราะว่าเราเองไม่ได้เก็บมาทั้งหมด บางตอนก็ไม่ได้หยิบมาเขียน เพราะกลัวว่าจะต้องผ่าเป็นสามบล็อก เฮ้อออ...มันก็กระไรอยู่

ดูแล้วจะรู้ เขียนไม่ได้ครึ่งของบรรยากาศจริงเล้ย







ฺBANZAI-KAMPAI !!!








Create Date : 30 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2551 14:59:17 น. 7 comments
Counter : 978 Pageviews.

 
ขอเล่าเสริมความ....ก่งก๊งของเจ้าของบล็อก

ครือว่า


พี่สาวคนนึงโทรมาถาม หรือว่า โทรมาขู่...ทำไมไม่อัพบล็อกซะที เมื่อคืนพี่กลับจากคอนพี่น้องมา พี่กะจะมาอ่านต่อสักหน่อย.....มัวแต่ทำอะไรอยู่ !!!

เราก็เอ้ออออ

อัพแล้วนะพี่ คิวอัพแล้ว

เลยโดนดุเข้าไปอีกชุด

......

แล้วก็จริงๆ ลืมอัพ!!!

นี่ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงนึกไป(เอา)เองว่า อัพไปแล้ว

แบบว่ามั่นใจมากกกกก
ว่าอัพแล้วแน่นอน

ทำไม?????????

นี่เราเบลอขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย






ขอโทษด้วยนะคะพี่เจน
พี่ไม่ผิด หนูผิดเอง ผิดทุกอย่าง


โดย: Quaver วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:15:15:42 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณคิว

เข้ามาแอบอ่านด้วยรอยยิ้มกว้างงงงง


ตัวเองโหลดมาทุกคลิปสามมุมกล้องจากสามบ้าน

รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ดู

ไม่เบื่อเลยจริงๆ

โดยเฉพาะมิดะ โหลดมาห้าอันได้

ทั้งน่ารักทั้งฮา


ส่วนอีกเพลงชอบ เอาแต่ใจ

กาต้อลร้องเพราะมากกกก

ส่วนคนข้างๆ น่ะน่ารักจนคนดูจะละลายไปด้วยเล้ยยย

ท่า "เอาแต่ใจๆๆ" ของพี่นัทเนี่ย ทำเอาหนูกรี๊ดจนรูมเมทผวาเลยนะ T_T


สำหรับเพลงอื่นๆ ชอบหมดเลย แต่สองเพลงข้างบนชอบมากกว่าหน่อยนึง แหะๆ


ทอล์คทุกช่วงก็ฮามากกกกก

เป็นคอนที่ดูแล้วต้องไปเปิดคลิปเก่าๆ ในบ้านดูต่อ ไม่งั้นอารมณ์มันจะขาดตอน (เกี่ยวม้ายยย?)


+++++++++++++


จริงๆ อ่านหลายเรื่องที่คุณคิวเขียน ทั้งกระทู้แล้วก็บล็อค(แต่บล็อคไม่เคยเม้นต์เลย แหะๆ)

ขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ของพี่น้องให้ได้อ่านกันเสมอๆ นะคะ

มุมมองของคุณคิวส่วนใหญ่ค่อนข้างตรงกับของเรา(จริงๆ ต้องแทนตัวว่า หนู ด้วยซ้ำนะเนี่ยยย)

ส่วนไหนที่เป็นส่วนติติงก็รับรู้ได้ว่าเกิดจากความรักความปรารถนาดีจริงๆ

ส่วนไหนที่ชื่นชมก็ไม่ได้มากจนเกินไป ดูน่ารักกรุบกริบชวนยิ้มตาม อือิ

รอติดตามงานเขียนคุณคิวเยี่ยงผลงานศิลปิน กร๊ากกกก

^_____^



โดย: lykar (fafay ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:22:25:36 น.  

 
พี่ Q คะ

ขออนุญาตโปรโมทบล็อคพี่ได้มั้ยเนี่ย อิอิ

เอาแบบส่งให้พี่ๆที่เป็นแฟนกระทู้พี่ Q อยู่แล้ว

อยากให้ได้อ่านเรื่องน่ารักของนัทต้อลผ่านการถ่ายทอดของพี่ Q ที่ทำให้อมยิ้มแก้มแทบปริ



ไปหัวหินมาเหมือนกันค่ะ

ไปแล้วมีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

บรรยากาศมันเป็นใจด้วยหล่ะ โชคดีที่ฝนไม่ตก

แนะนำคลิปดงชาของพี่ pooh_and_piglet ด้วยนะคะ

จะเห็นกาต้อลขำพี่นัท มิด๊า มิด๊า มิด๊าาาาาาาา อย่างชัดเจนมาก

หน้าต้อลแบบขำไม่ไหวแล้ว


ไม่เห็นน้องขำขนาดนี้มานานแล้วอ่ะ 55555

น่าฮักมากๆ


เด็กชายนัทกับเด็กชายต้อลเล่นกันอย่างนี้แล้วน่ารักที่สุดเลย >.<



โดย: gibt วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:13:14:00 น.  

 
เอ๋ยยยย อิจฉาน้อง gibt ได้ยินได้เห็นมิดะเวอร์ชั่นสองหนุ่มเต็มๆ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเรื่องคลิปด้วยนะ แล้วจะไปโหลดดูค่ะ
ความจริงที่พี่ได้ดูส่วนมากเนี่ยมักมีคนเอามาให้เพราะเห็นใจความโลว์เทคของเรา โหลดคลิปเองท้อใจก่อนโหลดได้หมดทุกที

แล้วก็ตามสบายเลยค่ะ คนเขียนก็ดีใจถ้ามีคนอ่านละเน้อ
อ้อ! ถ้าน้องgibtอัพบลอกเรื่อง the west wing แล้วกระซิบบอกกันด้วยนะจ๊ะ อยากอ่านจ้า


สวัสดีค่ะน้องlykar ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
อ่านเม้นท์น้องและของทุกคนแล้วมีกำลังใจนะเนี่ย กิซซซซ
...รอนะ คงอีกไม่นาน


โดย: Quaver วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:18:22:24 น.  

 
เอ้อ....สำหรับทุกคนที่ได้เข้ามาอ่าน ถึงเราจะได้ได้ทักทายกัน
แต่ขอบคุณที่คลิกเข้ามาอ่านค่ะ...เอิ้กกก เอามันดื้อๆนี่ละ

เรามันก็ประเภทชอบอ่านบล็อกแต่ไม่ชอบเม้นท์ เลย เข้าใจ เข้าใจ


โปรดนึกท่าทางและโทนเสียงกบ

"เข้าใจ เข้าใจ"


โดย: Quaver วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:18:28:27 น.  

 
พี่ Q ทำไปทำมาท่าทางจะมีคนแอบอ่านเยอะอยู่

คนไปให้ใคร เค้าก็บอกว่าอ่านแล้วทั้งนั้นเลย = ="


ถ้าอัพ The West Wing แล้วจะส่งข่าวค่ะ
แนะนำให้เพื่อนที่เป็นผู้ชายสองคนดูแล้วติดกันงอมแงมเลยอ่ะ อิอิ
แปลกที่ไม่ค่อยมีคนพูดถึงในเมืองไทยจริงๆด้วย


โดย: gibt วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:23:59:27 น.  

 
แอบเข้ามาอ่านมั่ง

ยิ้ม + หัวเราะ กลางออฟฟิตเลย ~ เอิ๊กกกกกก

คิดถึงบรรยากาศวันนั้นจังเลยอะ
รู้สึกอบอุ่นมากมาย




อ่านที่พี่คิวเขียนที่ไรมีความสุขกลับไปทุกที
ขอบคุณพี่คิวนะคะ ^_________^


โดย: Yok!ez วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:8:09:59 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Quaver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 77 คน [?]




เป็นคนหัวแข็งที่มาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ
เป็นคนหัวอ่อนที่มาพร้อมท่าทางแข็งๆ




Friends' blogs
[Add Quaver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.