Group Blog All Blog
|
(◕‿◕✿) เที่ยว Mt. Rushmore กับ Custer State Park ช่วงนี้จะอัพบ่อยเล็กน้อยนะ เพราะว่าชักจะว่างงานขึ้นทุกวันๆ ล่าสุด เมื่อคืนนี้ มีลูกค้าที่ไทยเมล์มาตาม ถามว่า "เมื่อไหร่คุณอีป้าจะรับงานแปลสักทีคะ?" เย้ ! ดีใจ หายว่างแร้ว ลูกค้าอธิบายว่า "ไปจ้างที่ไหนแปลก็ไม่เหมือนคุณอีป้าแปลเลยค่ะ" โอ้วววว ปลื้มใจหล๊ายหลาย (พักนี้เป็นไงไม่รู้ ต่อมลาวแตกอยู่เรื่อยเลย 555) อีป้าก็เลยตอบรับเค้าไป เพราะว่าเค้ามีงานให้อีป้าแปลเล่นๆ แค่เดือนละสองครั้ง ครั้งละไม่กี่หน้า อีป้ากะว่าจะเอาเงินนี้ไปแบ่งกับแม่คนละครึ่งน่ะ ต่อไปนี้นะ ถ้าอีป้าทำมาหากินได้เงินเอง จะเอาไปให้แม่ครึ่งนึง เพราะอีป้ามาอยู่อเมริกาไม่ต้องใช้เงินเลย คนอะไรช่างมีบุ๊ญมีบุญเนอะ กร๊ากๆ อีป้าบอกแม่ว่า หลังจากลูกค้าโอนเงิน ให้แม่เอาเงินนั้นไปใส่แบงค์อีป้าครึ่งนึง อีกครึ่งนึงให้แม่เอาไปใช้จ่ายตามอัธยาศัย จะไปทำบุญทำทานอะไรก็ได้ ตอนนี้อีป้าก็ตัดสินใจแล้วว่า อีป้าจะรับงานอีกดีกว่า แต่จะรับงานที่ง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก เอาเงินไปให้แม่ไปทำบุญก็แร้วกัน เพราะอีป้าขี้เกียจจะหายใจทิ้งไปวันๆ แร้วละ ตอนนี้อีป้าก็เลยไม่ใช่แม่บ้านธรรมดาสามัญชน คนไม่มีรายได้อีกต่อไปแร้วนะ อีป้าเป็นนักแปลประจำของบริษัทระดับโลก 2 บริษัทแหละ (ขรี้โม้ชิบเป๋ง 555) ไม่อยากรับมากกว่านี้ กลัวทำไม่ไหวง่ะ แต่ขนาดรับแค่ 2 บริษัท นี่ก็มีงานขาจรติดต่อมาจากทางเน็ท ทางเว็บไซต์ที่อีป้าลงโฆษณาไว้อีกเจ้านึงนะเนี่ย ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อนะ ว่าอีป้าน่ะเป็นคนโชคดีมีบุญจริงจริ๊ง แค่นั่งทำงานอยู่บ้านไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เงินเท่ากับสาวโรงงานหลายๆ คนยืนทำงาน แถมทำโอ เข้ากะกันเป็นเดือนๆ เลยทีเดียว เงินส่วนของอีป้าอีป้าก็ไม่ได้เอามาทำไรมากมายหรอก แค่เอามาช้อปปิ้งเครื่องสำอางค์และเสื้อผ้าทางเน็ทนั่นเอง เพราะเวลาออกไปช้อปปิ้งกับลุงเงี้ย ลุงจ่ายก็จริง แต่น่ารำคาญมาก ลุงจะคอยเร่งยิกๆ ประมาณว่าพอไปถึงให้หยิบของใส่ตะกร้า แล้วจ่ายตังค์เลยยังไงยังงั้น ช่างไม่เข้าใจผู้หญิงซะบ้างเลย ว่าเลือกซื้อเสื้อผ้ามันต้องใช้เวลาเยอะนะ มันต้องเลือก ต้องลองใส่ ไอ้นี่จะเอาแต่ให้โยนใส่ตะกร้าแล้วเดินมุ่งหน้าไปจ่ายตังค์น่ะ ไม่ได้หรอกเฟร้ย จริงๆ อีป้าอยู่บ้านก็ไม่ได้ว่างอะไรมากมาย ทุกวันนี้อีป้าก็ทำงานบ้าน แต่ว่ามันเป็นงานใช้แรงง่ะ อีป้าได้แต่จัดเตียง ขัดอ่างล้างหน้า ล้างจาน ซักผ้า อบผ้า ดูดฝุ่น แต่ถึงแม้งานพวกนี้ที่ดูเหมือนว่าจะใช้แรงงานอย่างเดียวเนี่ย แต่อีป้าก็จัดการทำแบบใช้สมองไปด้วย มันก็เลยง่ายและเสร็จเร็วมาก เคล็ดลับการทำงานบ้านของอีป้าก็คือ ทำเวลาลุงอยู่ อิๆ ทำเป็นยุ่งจริงยุ่งจัง ขยันจริงขยันจัง (เหมือนสมัยทำงานบ. สัตว์เป๊ะเลย ทำเป็นฟิตเปรี๊ยะ ขยันจัง เวลาเจ้านายอยู่) พออีป้าทำงานบ้านเสร็จ ก็โคตรจะว่าง หัวสมองจะกลวงเอา ถ้าอีป้าไม่ได้ทำงานใช้สมองบ้าง ดีใจจริงๆ โว้ยยยย ได้มีงานทำแบบไม่ต้องเสียภาษีอีกด้วย กร๊ากๆ (เก็บเงินในนามบ. พ่อ อีป้าก็เลยไม่ต้องจ่ายภาษี ไม่ได้หมายความว่าอีป้าเป็นคนชั่ว หลบเลี่ยงภาษีนะ) แล้วก็ต่อไปถ้าอีป้าเดินเรื่องขอwork permit เรียบร้อยแล้ว อีป้าก็จะเปิดเว็บไซต์ แล้วก็รับงานแปลที่นี่ โฮ่ๆ แค่คิดก็สนุกสนาน คงได้เงินใช้อีกบานตะไท อีป้าไปตรวจสอบได้ข้อมูลมาว่า การเป็นนักแปลอิสระ จะได้ค่าแรงราวๆ $34 ต่อชั่วโมง (ถ้าบ. จ้างเราทำงานที่บ้านนะ) แหมๆ งานนี้เงินมันดีโคดๆ อีป้าได้แต่เพ้อฝันไปก่อน เดี๋ยวรอให้กรูได้ work permit ก่อนเต๊อะเมิ๊ง กรูจะรวยไม่อายฟ้าดินเลย กร๊ากๆๆ มีหลายๆ วันที่หิมะตกหนัก ออกไปไหนไม่ได้ พอหลังจากหิมะหยุดแล้ว ลุงกลัวอีป้าอยู่บ้านเฉยๆ จะเฉาตายซะก่อน ก็เลยพาอีป้าไปเที่ยว Mt. Rushmore กับ Custer State park ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านไปแค่ 15 นาที (โดยรถยนต์นะ) เท่านั้น ตอนแรกลุงบอกให้อีป้าตื่นแต่เช้า จะได้เห็นสัตว์ที่ออกมาเดินเล่นระหว่างทาง แต่ลุงนั่นแหละ ตื่นสายเอง (ปกติลุงจะตื่นก่อนอีป้าแล้วมาปลุกอีป้าอีกที) ก็เลยออกไปสาย ก่อนจะขึ้น Mt. Rushmore จะผ่านเมืองเล็กๆ มีร้านรวง ขายของที่ระลึกมากมาย ลุงชวนอีป้าแวะร้านดีน เพื่อนของลุง แนะนำอีป้าให้รู้จักกับดีน ร้านของดีนมีของที่ระลึกมากมาย ส่วนมากก็จะเป็นสไตล์อินเดียนแดง กับ Black Hill gold (ทองน่ะ) แถวนี้เมื่อก่อนจะมีชื่อเสียงเรื่องทอง กับอินเดียนแดง อีป้าเล็งของที่ระลึกไว้หลายอย่าง เดี๋ยวก่อนกลับไทยจะให้ลุงพาไป จะได้ซื้อของไปฝากพ่อกับแม่  ถ่ายจากหน้าร้านลุงดีน หลังจากออกจากร้านดีน ลุงก็พาอีป้าขับรถขึ้้นไป Mt. Rushmore อีป้าเห็นว่ามีรถไฟขึ้นไปบนนั้นด้วยแหละ เป็นรถไฟระยะสั้นสำหรับนักท่องเที่ยว อีป้าอยากให้ลุงจอดรถแล้วนั่งรถไฟไปจัง แต่กลัวลุงด่าเอา เพราะอากาศหนาวมาก ลุงบอกช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนมาเที่ยวหรอก คนจะมาเที่ยวเยอะช่วงหน้าร้อน นักท่องเที่ยวชาวเอเซีย จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ก็จะมีเยอะช่วงหน้าร้อน ลุงบอกอีป้าว่าถ้าอีป้ากลัวสมองเสื่อมมาก เดี๋ยวลุงจะทำประกาศให้แล้วเอามาติดแถวนี้ ให้อีป้าเป็นไกด์พาคนญี่ปุ่นเที่ยว โอ๊ย ! ดีใจ๊ดีใจ (คนบร้าอะไรมันจะอยากทำงานเยี่ยงนี้ฟระ (-_-"))  ถึงแร้วจ้า Mt. Rushmore เป็นรูปหน้าประธานาธิบดี 4 กุมารหาญกล้า (-_-") บนหินผาศิลามณีนั่นเอง ลุงขับรถไปจอดด้านนอก ที่พอมองเห็นหนังหน้าของประธานาธิบดีที่ถูกสลักเสลาไว้บนหน้าผา ลุงบอกว่าถ่ายรูปตรงนี้แหละ ไม่ต้องเข้าไปข้างในหรอก เปลือง ! อะไรฟระเนี่ย อุตส่าห์มาทั้งที อีป้าก็กระโดดลงจากรถ (รถลุงสูงมาก) วิ่งไปถ่ายรูป ระหว่างที่อีป้ากำลังเพลิดเพลินถ่ายรูป Mt. Rushmore นั้น ลุงก็ตะโกนเอะอะว่า "แพะๆๆ แพะภูเขา ข้างหลังเธอน่ะ" อีป้าหันไปดู อาไรของเมิงฟระ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย แล้วตะโกนด่าลุงไปว่า "บร้า ! ไม่ใช่ย่ะ" เพราะอีป้าเห็นแพะก็จริง แต่นึกว่าเป็นแพะหุ่น ที่เค้าสตาฟท์เอาไว้ง่ะ ไม่คิดว่าเป็นแพะมีชีวิตจิตใจ กินได้ ขรี้ได้ ลุงรีบบอกให้อีป้าขึ้นรถ ลุงจะพาขับเข้าไปข้างใน เอ๊ะ อะไรกันเนี่ย เมื่อกี้ยังบอกเปลืองค่าเข้าชม พอเห็นแพะละเปลี่ยนใจเชียว  ระหว่างที่อีป้ามัวแต่ถ่ายรูปสี่กุมาร ลุงก็ตะโกนว่า "แพะๆๆๆ" (ดีนะไม่ร้องแบ๊ะๆ ออกมาด้วย)ไม่งั้นอีป้าขำขรี้แตกแน่ 555 ลุงขับเข้าไปข้างในเสียค่าเอารถเข้า $10 ตลอดปี เข้าๆ ออกๆ กี่ครั้งก็ได้ ถูกจะตายไปเนอะ ยังจะงกอีก พอจอดรถเสร็จ ลุงรีบลากจูงอีป้า (ตกลงคนหรือควายฟระเนี่ย ต้องให้เค้าลากเค้าจูง (-_-")) เพราะอีป้าเดินช้ามาก ก็มันหิมะทั้งนั้น เดินไปมันก็ยุบยวบยาบ เหมือนเดินบนชายหาดที่ทรายแห้งๆ ฟูๆ ยังไงยังงั้น พอไปถึงก็เจอเจ้าแพะหน้าตาประหลาด ขนฟู ปุกปุย สีขาว น่ารักมากมาย อยากเข้าไปกอดจังเลย แต่ลุงบอกว่าอย่าเข้าใกล้ อย่าไปจับมัน เพราะมันจะขวิดอีป้าเอา (แพะหรือควายฟระเนี่ย) อีป้าก็เลยทำได้แค่ถ่ายรูป ชื่นชมแพะภูเขาอยู่ห่างๆ  หลังจากชมแพะว่า "แพะจ๋า สวยจัง ขนฟู ขาว อวบ น่ารักจัง" เสร็จแล้ว (-_-") ลุงก็พาอีป้าเดินเข้าไปด้านใน จุดชมวิวของ Mt. Rushmore วันที่ไปมีคนมาเที่ยวแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ลุงท่าทางไม่ได้สนใจมากมาย ก็คงเหมือนเวลาที่เราพาคนต่างชาติไปเที่ยววัดบ้านเรา เราเองไม่ได้สนใจจะชื่นชม อีป้าก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ขอแค่มาถ่ายรูปแค่เนี้ย พอแล้ว  ไม่ต้องตกใจถ้าเห็นว่าอีป้าหน้าใหญ่พอๆ กับหน้าบนเขานะ ลุงพาอีป้าออกจาก Mt. Rushmore ไป Custer State Park (ประมาณอุทธยานแห่งชาตินั่นแหละ) ขับรถไปจอดซื้อตั๋วเข้าอุทธยาน จ่ายไปเท่าไหร่อีป้าจำไม่ได้ แต่ว่าเข้าออกได้ทั้งปีอีกเหมือนกัน แถมลุงยังเจอเพื่อนข้างบ้าน (เมื่อก่อนลุงเค้าเคยอยู่คัสเตอร์ กับเมียเก่าน่ะ) ลุงก็เลยอวดว่าที่เมียใหม่ให้เพื่อนบ้านดูซะเลย (ตกลงนี่อีป้ามาดูสัตว์ หรือว่ามาให้...ดูกันแน่ฟระ) (-_-")  เจ้าเปาหน้าดำที่หันข้างๆ นั่นคือ รุปปั้นของคนสร้าง Mt. Rushmore  อีป้ากับลุงกระหนุงกระหนิงกัน ขับรถไปตามทางหลังจากได้ตั๋ว ก็เจอกับฝูง Antelope (กวางประเภทหนึ่ง) แต่มันผลัดเขาหมดแล้ว เลยดูเหมือนกันทั้งตัวเมียตัวผู้ แยกไม่ออกเลย  นี่แหละ Antelope  หลังจากนั้นก็เจอแกะเขาใหญ่ (Big horn sheep) แต่เป็นตัวเมีย นอนอยู่บนเนินเขา  นี่คือ Big Horn Sheep (อย่าคิดว่านี่ เป็นบล๊อกสารคดีสัตว์โลกล่ะ ไม่ได้มีสาระขนาดนั้นนะ) ต่อมาเจอควายไบซัน แต่ส่วนมากมีแต่ตัวเมีย ควายที่นี่น่ารักอ้ะ มีขนปุยๆ ด้วย ตัวก็อ้วนตุ๊ต๊ะ ตลกดี สัตว์ที่อยู่ประเทศที่หนาวก็จะพัฒนาตัวเองให้มีขนปุกปุย ป้องกันความหนาวเนอะ อีป้าละสงสัยจัง ถ้าอีป้าอยู่อเมริกาไปนานๆ ร่างกายจะพัฒนาจนมีขนปุกปุยแบบเจ้าสัตว์พวกนี้รึเปล่านะ? แค่คิดก็สยองแร้ว  ควายบันไซ เอ๊ย! ไบซัน ทำไมมันทำหน้าเหมือนอารมณ์บ่จอยเลยน่ะ  นอกจากนี้ก็เจอกวาง white tail ที่อีป้าเห็นจนเบื่อแร้ว (กวางประเภทเดียวกับมัฟฟี่ ที่อีป้าเห็นทุกวันที่สนามหลังบ้าน)  บรรยากาศแถวบ้าน ที่ทำให้อีป้าเข้าใจถึงความรู้สึกของหมูที่อยู่ในตู้เย็นเป็นอย่างดี ตอนนี้อีป้าได้เห็นเกือบหมดแล้ว ยกเว้นกวางเอลฟ์ กับแกะเขาใหญ่ตัวผู้ ลุงบอกว่าเอาไว้จะพามาอีก เพราะอยากให้อีป้าถ่ายรูปไปขาย หลังจากกลับจากอุทธยาน ลุงบอกจะพาอีป้าไปในเมืองคัสเตอร์ ไปหาเคธี่ เอเจนซี่ที่ออกตั๋่วเครื่องบินให้บ่อยๆ ไปทักทาย แต่ชีไม่อยู่ ออกไปกินข้าวพอดี ลุงเลยพาอีป้าไปกินพอร์คช้อปร้านอาหารเยอรมันในโรงแรมเล็กๆ ชื่อรร. อัลไพน์ ช่วงนี้ร้านรวงต่างๆ ตกแต่งสไตล์คริสมาสต์ บรรยากาศอบอุ่น (ทั้งๆ ที่จริงๆ อากาศโคตรจะหนาว) ตอนกินอาหารกลางวันเสร็จกำลังเดินออกจากร้าน เจอนักท่องเที่ยวชาวเกาหลีด้วยแหละ ลุงก็เดาว่าเป็นคนญี่ปุ่น แต่อีป้ามองจากการแต่งตัวแล้วคิดว่าไม่ใช่ ตอนแรกอีป้าคิดว่าเป็นคนจีนซ่นเตี๊ยะด้วยซ้ำไป เพราะแต่งตัวสีทะมึนๆ ดูไม่ไฮโซเลย แต่พออีป้าได้ยินเค้าคุยกันประมาณว่า "โยยยยยยย" , "ดาาาาา","ฮาาาาาา" อีป้าก็เลยสรุปว่าเค้าเป็นชาวเกาหลี แม้เค้าจะไม่ได้เคี้ยวกิมจิคาปากอยู่ก็ตาม 5555 อีป้าเป็นพวกเชี่ยวชาญด้านมนุษย์เชื้อสายเอเซียนะเนี่ย มีอีกวันนึงลุงพาอีป้าไปกินอาหารญี่ปุ่น มีสาวยุ่นมากับฝรั่ง ลุงก็บอกว่าคนจีนๆ อีป้าออกจากร้านแล้วเฉลยให้ลุงฟังว่า "จีนซ่นเตี๊ยะน่ะสิลุง นั่นคนญี่ปุ่นนะ" ลุงถามว่าทำไมรู้ล่ะ? เธอไม่ได้เห็นหน้าชีเลยนะ แต่อีป้าเห็นชีตอนอีป้าไปชิ้งฉ่องแล้วเดินออกมา ชีย้อมสีน้ำตาล ผิวขาวคล้าย จีน ญี่ปุ่น เกาหลี แต่ที่อีป้าเดาว่าชีเป็นยุ่น เพราะชีเงียบ ถ้าเป็นคนจีนซ่นเตี๊ยะ จะเสียงดังโหวกเหวก แล้วชีก็ดื่มชาเขียว ถ้าเป็นคนจีนหรือเกาหลีจะไม่ดื่มชาเขียวหรอก ที่สำคัญชีสะพายหลุยส์ติงต๊องส์ แล้วก็เวลาชีถือกระเป๋าชีจะคล้องไว้ตรงข้อศอก เป็นอาการแอ๊บๆ ของสาวยุ่น อีป้าก็เคยแอ๊บเยี่ยงนี้มาก่อนเช่นกัน เลยเข้าใจ 5555  หลังจากวันนั้นอีป้าก็ตั้งตารอวันที่จะได้ไปเที่ยวอีก เพราะอยู่บ้านนานๆ จะขี้เกียจเป็นอันมาก วันๆ ไม่ได้ทำอะไรเป็นแก่นสาร ทั้งอีป้าทั้งอีลุง ลุงเล่นเกมส์ อีป้าก็เล่นเกมส์ ลุงก็เลยพาอีป้าออกไปดูสัตว์อีก เพราะลุงได้ยินมาว่ามีแกะเขาใหญ่ ชอบมาเดินเล่นใกล้ๆ สวนสาธาระแคนย่อนเลค ลุงก็เลยขับรถพาอีป้าไป แต่สิ่งที่อีป้าพบเห็นก็คือ ฝูงเป็ดป่า ฝูงห่าน ฝูงหงส์ ไม่มีแกะเขาใหญ่ให้ดูสักตัว เซ็งห่านจริงๆ เว้ย    ภาพสัตว์ปีกข้างบนทุกตัว อีป้าถ่ายจาก canyon lake ช่วงปีใหม่ลุงพาอีป้าไปดินเนอร์ข้างนอกบ้างเป็นครั้งคราว แล้วก็ไปกินข้าวบ้านเพื่อนลุงวันปีใหม่ จริงๆ อีป้าเพิ่งได้รู้จักกับน้องคนไทยคนนึงในพันทิพแหละ น้องเค้าก็ชวนอีป้าไปปาร์ตี้ แต่บังเอิ๊ญ ไบรอันเพื่อนลุงมาชวนไปกินข้าวเย็นวันปีใหม่ เนื่องจากลุงเป็นคนขับรถ อีป้าไม่มีสิทธิเลือก อยากไปเจอคนไทยใจจะขาด แต่ก็อดไปซะงั้น แต่ก็ไม่เสียดายนะ เพราะบ้านไบรอันมีหมาให้อีป้าเล่นหลายตัวเชียวแหละ (เห็นสัตว์หน้าขนละเป็นไม่ได้เชียว อิๆๆ) อีป้าก็เลยหนุกหนาน น้องหมาเป็นพันธุ์ อิตาเลี่ยน สปิโนนี่ สองตัว อีกสองตัวจำพันธุ์ไม่ได้ เจ้าสปิโนนี่สองตัวตัวที่แก่กว่าชื่ออัลไก อีกตัวนึงชื่อปาร์ติโต เจ้าปาร์ติโตเนี่ย อีป้าเคยเห็นรูปมันตั้งแต่ตอนมันเล็กๆ แล้ว เพราะลุงส่งรูปไปให้ดู พอมันเห็นอีป้ามันก็เห่าใหญ่เชียว ไอ้บร้าเอ๊ย ไม่เคยเห็นคนสวยรึไงฟระ 5555 อีป้าแอบคิดในใจ ตอนหลังอีป้าเอาของเล่นหมาให้มันไป มันก็มาทำเป็นดี แล้วก็กลายมาเป็นเพื่อนของอีป้าในที่สุด แน่นอนอยู่แร้ว ว่าสัตว์ย่อมเข้าใจในสัตว์อะนะ 5555(-_-")  จัดโต๊ะดินเนอร์รอ เด๊บบี้ กับ ไบรอัน เด็บบี้เมียของไบรอันมีชื่อเสียงเรื่องการทำอาหารเป็นอย่างมาก ชีทำออร์เดิฟเป็นกุ้งลวกกินกับถั่วลันเตาแช่แข็งกับคอกเทลซอส อร่อยมากกกกก !!! จานหลักเป็นไก่อบชีส (จริงๆ เค้ามีชื่อเรียกยากๆ แหละ แต่อีป้าจำไม่ได้) แล้วก็สลัดเป็นผักคล้ายๆ ผักบุ้งฝานๆ ผสมอัลมอนด์ นี่ก็อร่อย กินกับข้าวอิตาลี ที่เรียกว่า รีโซโต้ (อันนี้ลุงทำให้อีป้ากินบ่อยมากจนอีป้าเบื่อจะตายแระ) ของหวานเป็นบราวนี่เชอรี่  หลังจากมื้อนั้นลุงก็อยากอวดฝีมืออีป้าให้ชาวโลกรู้ ก็เลยชวนเด็บบี้กับไบรอันมากินข้าวที่บ้านอีก อีป้าก็เลยทำแกงมัสมั่นเนื้อ กับยำกุ้งใส่แอ๊ปเปิ้ล (ตอนแรกเอาสูตรมาจากตำราอาหารไทยที่แม่ลุงซื้อมาให้ แต่เครื่องปรุงไม่ครบ อีป้าเลยมั่วเองซะเรย) โดยอีป้าทำการทดลอง ทำให้ลุงกินหนึ่งมื้อ พอลุงอนุมัติแล้วอีป้าถึงทำโชว์แขกได้ ลุงถึงกับตกตะลึง อึ้งกิมกี่ ที่อีป้าทำอาหารได้อร่อย (กรูบอกแล้วไม่เคยฟังกรูมั่งเล๊ย ไอ้ลุงนี่ หาว่ากรูขรี้โม้อยู่ได้ คิดว่าอีป้าจะนิสัยเหมือนตัวเองละซรี้) ลุงบอกว่า ดีใจจังเลย ที่เธอทำอาหารอร่อยเหมือนชั้น (อาหารที่ลุงทำจริงๆ แล้วแค่พอกินได้น่ะ แต่อีป้าแกล้งชมลุงทุกวันๆ เพราะอีป้าไม่อยากลำบาก มานั่งทำกับข้าวทุกวันๆ ให้ผัวกิน แค่อีป้าเก็บล้างที่ลุงทำรกๆ เลอะๆ อีป้าก็จะตายอยู่แร้น แกล้งชมไปเรื่อยๆ แล้วให้ลุงทำให้กินทุกวันดีฝ่า กร๊ากๆๆ) ปกติลุงทำกับข้าวให้อีป้ากินเกือบทุกวันแหละ นานๆ อีป้าจะแสดงฝีมือสักครั้ง ที่แสดงก็เพื่อลบคำสบประมาท ว่าสวยแต่รูป จูบไม่หอม ทำ 5 อะไรไม่เป็น รู้ไว้ซะด้วยเว้ย ว่าอีป้าน่ะทั้งสวยและเก่งเฟร้ย อะไรที่คนอื่นทำได้ อีป้าก็ทำได้หมดแหละ ในโลกนี้  อันนี้เป็นอาหารที่ซ้อมทำก่อนทำโชว์นะ ก็คือ แกงมัสมั่นเนื้อ กับยำกุ้งใส่แอ๊ปเปิ้ลเขียว วันที่ไบรอันมา เด็บบี้ทำขนม Baklava (เป็นขนมสไตล์กรีกน่ะ) มาให้กล่องนึง ขนมนี้อร่อยโคตร ทำมาจากแป้งพาย ไส้เป็นวอลนัทผสมน้ำผึ้ง และอบเชย ใครเป็นคนคิดวะเนี่ย น่าให้รางวัลเป็นกระโดดจูบสามสิบที เอาให้ปากบวมไปเรย กร๊ากๆๆๆ เดี๋ยวอีป้าหัดทำก่อนนะ แล้วจะเอาสูตรมาแจก อีป้าได้สูตรมาจากเน็ทแล้วก็เรียนทำจากวีดีโอใน Youtube แร้วน่ะ ไม่ช้าไม่นานอีป้าคงได้ลองทำดู หลังจากที่ทุกคนได้กินอาหารของอีป้าก็ประทับใจไปตามๆ กัน เด็บบี้ผู้เป็นเลิศด้านการทำอาหาร ยังต้องขอสูตรน้ำยำแซ่บของอีป้าไปทำให้เพื่อนชีกินเรย ฮั่นแน่ะ ! อยากรู้สูตรลับประทับใจชาวโลกแล้วละสิ? อีป้าจะบอกให้ น้ำยำสูตรคุณหญิงอีป้านะ ต้องใส่น้ำตาลสองเท่า ต่อน้ำปลาหนึ่งเท่า แล้วก็บีบมะนาวลงไปแล้วชิมรสเอา ไม่ว่าอีป้าจะทำอาหารอะไร จะแกง หรือผัด อีป้าก็จะใช้สูตรน้ำตาลสอง น้ำปลาหนึ่งแบบนี้ตลอด เพราะอีป้าจำได้ว่า สมัยอีป้าเรียนม. ต้นง่ะ อีป้าซื้อราดหน้าหมูสับมากิน แล้วกินเหลือ เพื่อนอีป้ามาซดน้ำราดหน้าอีป้าแล้วบอกว่า อร่อยถูกใจเหลือเกิ๊น !! นั่นก็เป็นเพราะอีป้าปรุงด้วยสูตรนี้มาตลอด แอ๊บจริงๆ ครับพี่น้อง เอาไปลองทำกินกันดูนะ เอิ๊กๆๆๆ (ท้องเสียอย่ามาโทษกันนะ 555) อีป้าขอจบบล๊อกเพียงเท่านี้ก่อนนะ บล๊อกต่อไปเป็นบล๊อก Wedding Jinglebell งานแต่งงานที่ลาสเวกัส แต่อีป้ายังไม่ว่างเขียนนะ นั่งปั่นงานหัวฟูอยู่ วันที่ 18 มค. จะไป ขายทัวร์ที่ Reno กับลุง ก็เลยต้องเร่งปั่นงานให้เสร็จก่อน เสร็จแล้วจะกลับมาอัพเรื่องลาสเวกัส ตามด้วย Reno เด้อ (แต่ก่อนจะอัพ Reno อีป้าก็ต้องปั่นงานหัวฟูอีกชุดนึง (ไม่เข้าใจตัวเองเลย อยู่ดีๆ ก็สบายอยู่แร้ว ทำไมต้องหางาน หาเรื่องทำตัวให้ไม่ว่างด้วยก็ไม่รู้เนอะ สงสัยวิญญาณผีนักแปลเข้าสิงอีกแระ) (จริงๆ ครือ อีผีขี้งกน่ะ 5555 (-_-")
สวัสดีค่ะ น่าไปเที่ยวจังเลย สวยมากๆเลย
  โดย: Small town girl
 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:6:38:01 น.นึกว่าจะได้เม้นท์คนแรกซะระ 555+
ทำไมชีวิตของคุณป้าฯช่างadventureเหลือเกิน แถมคุณป้าฯยังเก่งเกินหญิงทั่วไป หนูแหละอิจฉาจริงๆ XD มีแต่รูปสิงห์สาราสัตว์ นึกว่าเป็นบล็อคสารคดีโลกเสียแล้ว เห็นอาหารแล้วคิดถึงอาหารไทยจัง T_T ล่าสุดได้กินแค่มาม่าต้มยำกุ้งที่หอบมาตั้งแต่เดินทางมา อาหารที่นี่อร่อยก็เลยไม่ค่อยได้กินบ่อยเท่าไหร่ แถมเช้ามาก็ขนมปัง ไม่รู้จะไปกินตอนไหน จะติดตามตอนต่อไปนะคะ :D โดย: Phimyada_jpp
วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:6:50:43 น.เฮ้ออ ได้แต่อ่าน เพราะรูปไม่ขึ้นอ่ะ กรรมเนตชั้นจริงๆ
โดย: ying IP: 116.68.159.61 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:7:10:31 น.
ขอบคุณเพื่อนใหม่ๆ ที่มาเยี่ยมชมนะจ๊ะ
หญิง...บล๊อกชั้นน่ะผู้มีบุญญาธิการเท่านั้นถึงจะเห็นภาพเฟร้ย โดย: littlebitlittlemore
วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:9:27:25 น.เนื้อหาจุใจเช่นเคย หนุกดีป้าเติ้ล เอาอีกๆๆๆๆ ดีแล้วปั่นงานปั่นเงินไว้ชอปปิ้งเพลินๆ ลุงบ่นจะได้เถียงคืนได้ 555
โดย: ชฎาแหลม
วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:14:41:54 น.อ่านแล้วมันมากๆ..ว่าแต่...
ขอบิณฑบาตร..เจ้ามัฟฟินได้ไหม??? ตัวที่มาขอแอปเปิ้ลกินที่หลังบ้านทุกวัน.. เห็นว่าลุงแกจะรอให้มันโตแล้วค่อยยิง หน่ะ...เอาไว้ดูเล่นซักตัวเถิดน่ะ... โดย: P' OH IP: 124.122.149.163 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:15:10:42 น.
ติดตามอ่านมานานแล้ว แต่ไม่เคยมาเม้นท์น่ะค่ะ คราวนี้ขอเม้นท์หน่อยละกัน
จาได้ไม่เหงาเนอะ คุณอีป้าไม้ต้องกังวลเรื่องน้ำหนักมากนะคะ เพราะคุณอีป้าดูสวยขึ้น หน้าใสขึ้นมากมายตามสไตล์คนเมืองหนาวเลยค่ะ โดย: Konayuki IP: 192.168.0.31, 58.147.121.2 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:15:28:12 น.
 พี่อุ้มเลยแวะมาอ่าน บรรยากาศดูหนุกหนานดีจังเลยล่ะ โดย: อุ้มสี
 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:21:49:52 น.สิง สา รา สัตว์ เต็มไปหมดเลยนะคุณมารุ อิอิ
แหมๆ เห็นรับงานแปลแล้วแบบว่า อยากไปเป็นล่ามมั่งจัง เผื่อชีวิตนี้จะได้รวยกับเค้ามั่ง ฮี่ๆๆๆ แพะภูเขาน่ารักจัง ขนปุยๆขาวๆน่ากอดชะมัดเลย คุณมารุน่าจะเดินเข้าไปกอดดูนะ ว่ามันจะขวิดจริงอ๊ะป่าว 555 แนนแอ๊ดบล๊อกคุณมารุไว้แล้วนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะที่ไปตาม ไม่งั้นแนนหาทางมาไม่เจอแน่ๆเลย จะรออ่านบล๊อกต่อไปนะคะ จุ๊ฟๆ  โดย: Complicatedgirl
วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:18:15:09 น.มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ กว่าจะอ่านเรื่องจบ ... โอ้ย ... ตาจะลาย คุณอีป้าน่าจะไปหัดขึ้นย่อหน้าใหม่บ้างนะครับ ไม่ใช่เขียนลากยาวเอามันส์จนยาวติดกันเป็นปื๊ดแบบนี้ กว่าจะอ่านจบแต่ละย่อหน้าเกือบจะขาดใจตายนะ เรื่องราวที่คุณอีป้าเล่ามาก็สนุกดีครับ ชีวิตคู่ในต่างแดนช่วงแรก ๆ ก็มีความสุขอย่างนี้ล่ะครับ หลังจากนั้นคุณอีป้าก็จะตกเป็นทาสในเรือนเบี้ยของตาลุงฝรั่งนี้ตลอดครับ (ตกลงว่าตรูชมหรือว่าแช่งฟ่ะเนี่ย?) ถ้าช่วงนี้คุณอีป้าว่าง ก็อัพบล็อกเรื่อย ๆ นะครับ ผมจะได้มาตามอ่านเป็นประจำครับ แต่ว่าคุณอีป้าไม่ต้องถ่ายรูปสัตว์ต่าง ๆ มาลงเยอะก็ได้ครับ ผมว่าคุณอีป้าน่าจะถ่ายภาพผู้คน(สาว ๆ )แถว ๆ นั้นมาลงบ้างก็ได้ เอ ... หรือว่า แถวที่คุณอีป้าอยู่ไม่ค่อยมีคนหว่า? มีแต่สัตว์ทั้งนั้นเลยใช่ไหม? อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง
 ) วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:22:35:43 น.อยากคุยด้วยมากๆอ่ะ
มีเรื่องอยากถามจากอีเจ๊มากมาย ออนแล้วทักหน่อย เครียดมากข้วงนี้ โดย: Bua IP: 203.144.144.165 วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:18:57:43 น.
แล้วมันเป็นเพราะอารายชั้นถึงดูรูปไม่ได้ เซ็งเป็ดดดดดด
โดย: Ying IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:9:20:57 น.
อ๊ากกกกกกกกกกกกก หนูอยากไปมากเลย Rushmore สักวันจะไปแล้วจะถ่ายรูปมาให้ครูดูมั่ง อิอิ
เห็นแล้วอิจฉาคนแต่งงานใหม่ๆจริงวุ้ย ข้าวใหม่ปลามันเนี่ย ขอให้คุณครูมีความสุขมากนะคะ อัพอีกนะ ชอบบบบ คิดถึงครูจังเลยย โดย: ลูกศิษย์ IP: 124.121.207.113 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:20:16:48 น.
คุณเติ้ลเมื่อไหร่จะอัพห้อง ภาษาญี่ปุ่นบ้างคะ......รอฝึกภาษาฮากร๊ากอยู่นะคะ
 โดย: Pookie-NSE
วันที่: 28 มกราคม 2553 เวลา:23:24:02 น. |
littlebitlittlemore
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?] สวัสดีจากอลาบาม่า สหรัฐอเมริกา 
Friends Blog
Link MY VIP Friend                |
||||||||||||
