Bloggang.com : กระจ้อน : เรื่องเล่าของเจ้าชายผู้กำลังตายจากความรัก

เรื่องเล่าของเจ้าชายผู้กำลังตายจากความรัก

สายลมหนาวพัดผ่านใบหน้าและร่างกายที่แทบไร้ซึ่งความรู้สึกใดในเวลานี้ ของเจ้าชายผู้อาภัพจากดินแดนอ้างว้าง ที่คุกเข่าบนพื้นดินแห่งความฝัน แม้มิเนิ่นนานตามวิถีโคจรของจันทรา หากแต่ช่างยาวนานหลายกัลป์ในวิถีแห่ง

ถวิลหา ปุยหิมะที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้าตกปกคลุมกายาเจ้าชายให้กลืนกินเป็นเนื้อเดียว เป็นเกล็ดหิมะที่รอวันละลายไปพร้อมๆ กับหัวใจและร่างกายของเจ้าชายหนุ่ม

ในห้วงคำนึงที่ยังคงหลงเหลืออยู่ เจ้าชายแห่งความโศก หวนรำลึกถึงวัยเยาว์ ที่ถูกฟูมฟักด้วยความรักอันเต็มเปี่ยมของผู้ให้กำเนิด หากแม้ไม่สมบูรณ์ก็ไม่ตกหล่น

ในยุคสมัยแห่งความแร้นแค้นบนดินแดนอ้างว้าง เจ้าชายหนุ่มผู้ประสูติบนความเศร้าโศก เติบโตกับความเดียวดาย แข็งแกร่งเพราะความเงียบเหงา เคี่ยวกร่ำด้วยความจริงจัง ถูกบ่มเพาะให้อดทนกับทุกสิ่งที่ยากลำบาก อดกลั้นกับทุกอย่างที่กดทับจิตใจ

ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์เพียงใด จงเก็บวลีเหล่านั้นไว้จนถึงวินาทีสุดท้ายของการตัดสินใจ เมื่อมั่นใจแล้วเท่านั้นจึงเอื้อนเอ่ยออกไป

จึงเป็นการยากยิ่งนักที่ผู้ใดจะเข้าใจความรู้สึกเบื้องลึกที่แท้จริงของเจ้าชายได้

เจ้าชายผู้ไร้วาสนาออกท่องไปทั่วทุกแว่นแคว้น เพื่อผูกมิตรกับผู้คนและแสวงหาดินแดนอันอุดม เพื่อก่อร่างสร้างอาณาจักรแห่งความสุขตามเจตนาของพระมารดา

ในวันที่เจ้าชายเดินทางมาถึงดินแดนที่มีแต่คนหนุ่มคนสาว ที่แจกจ่ายความรักให้แก่กันและกัน ซึ่งผู้คนเหล่านี้เชื่อว่า เป็นวิถีทางในการแสวงหารักแท้ จึงเป็นการยากยิ่งที่เจ้าชายผู้อับโชค ผู้มีหัวใจแห่งรักอยู่เพียงครึ่งจะต้านทานความเชื่อแห่งดินแดนได้

หลายครั้งที่เจ้าชายหนุ่ม แบ่งปันความรักที่มีให้กับเจ้าหญิงรูปงามที่ต้องตา แต่ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าชายผู้อาภัพที่รอคอยความรักมาเติมเต็มในครึ่งที่หายไป กลับต้องสูญเสียทั้งหมดที่มีอยู่ เพียงเพราะมิมีผู้ใดที่รักเจ้าชายอ้างว้างอย่างแท้จริง มิแลเห็นความดีงามที่หลบซ่อนอยู่ภายใต้รูปลักษณ์ที่ไม่ชวนชื่นชม

จากบัดนั้นมา หัวใจของเจ้าชายก็ไร้ความรู้สึกใดๆ และหยุดแสวงหาอีกต่อไป เหลือเพียงกายที่ยังคงเขยื้อนด้วยสัญลักษณ์ของการยังชีพเท่านั้น โลกทั้งโลกของเจ้าชายบนดินแดนหนุ่มสาว จึงมีเพียงตัวพระองค์ ส่วนผู้คนอื่นนั้น หามีส่วนเกี่ยวข้องในห้วงคำนึงของเจ้าชายไม่

หลายร้อยราตรีที่พ้นผ่าน เจ้าชายหนุ่มบ่ายหน้ามายังบูรพาทิศ จนพานพบกับดินแดนแห่งความปราณี ซึ่งมีเจ้าหญิงแก้มป่องเป็นผู้ปกครอง ด้วยความที่มิได้มีสิริโฉมงดงามปานประหนึ่งเหล่าเทพธิดาในดินแดนหนุ่มสาว แต่ด้วยสายตาแห่งความปรารถนาดีและชีวาอันเบิกบาน เจ้าชายหนุ่มถึงกับผงะชั่วขณะ และต้องเหลือบมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น

และด้วยใบหน้า กิริยาที่ไร้ซึ่งชีวี ประหนึ่งเป็นเพียงสิ่งมีชีวาที่ไร้ดวงวิญญาณ และไร้ซึ่งหัวใจแห่งรัก เจ้าหญิงแก้มงาม ได้เริ่มร่ายมนต์แห่งความปรารถนาดี แด่เจ้าชายผู้โศกสลด ตามพันธะสัญญาแห่งดินแดนที่อุดมด้วยความปราณีที่จะช่วยเหลือทุกผู้คนที่ทนทุกข์ เนิ่นนานหลายทิวาและราตรีกาลที่เจ้าชายหนุ่มขอพำนัก ณ ดินแดนแห่งนี้ มันยาวนานเพียงพอที่มนตราของเจ้าหญิงน้อย จะชุบหัวใจแห่งรักที่เหือดแห้ง และวิญญาณที่ล่องลอยดั่งขนนกต้องสายลมของเจ้าชายให้เริ่มอุ่นและชุ่มชื่นขึ้นมาอีกครั้ง

ในทิวาที่เจ้าชายผู้อาภัพ จำใจต้องกล่าวคำอำลาเจ้าหญิงผู้แสนดี มุ่งหน้าสู่ดินแดนแห่งสรรพศาสตร์อันไกลโพ้น เจ้าชายหนุ่มไม่คาดคิดว่า มนตราแห่งความปรารถนาดีและชีวาอันเบิกบาน จะส่งผลอันใดอีก

แต่ว่า เวทมนตร์แห่งเจ้าหญิงกลับทรงอานุภาพมากมายยิ่งนัก มากยิ่งกว่าครั้งที่เจ้าชายยังพำนักในดินแดนแสนสุขแห่งนั้น

หากนับจากเพลาที่หัวใจแห่งรักของเจ้าชายผู้ต้องคำสาปให้โศกเศร้าตลอดกาล ต้องมนตราแห่งความปรารถนาดีจวบถึงราตรีนี้ หัวใจของเจ้าชายหนุ่มได้รับรู้กับทุกคราที่เจ้าหญิงแก้มป่องพร่ำสวดภาวนาให้เจ้าชายผู้อาภัพ

เนิ่นนานจนดวงหทัยที่ตายซาก ฟู่ฟ่องพร้อมดวงตาแห่งชีวาอันเบิกบาน ซึ่งแม้เจ้าชายผู้โศกสลดก็มิอาจรู้ว่า ณ วันนั้น หัวใจแห่งรักได้ฟื้นและตื่นแล้ว เจ้าชายแห่งความโศกรู้เพียงว่า ทุกย่ำรุ่งที่ลืมตามันมีความหมายต่อการดำรงอยู่ มิได้เคว้งคว้าง อ้างว้างและไร้จุดหมายอีกต่อไป

ฤา นี่คือ มหัศจรรย์แห่งความรัก

ทุกห้วงเวลาแห่งความยากลำบากบนดินแดนแห่งศาสตร์ เจ้าหญิงน้อยยังคงสวดภาวนาเพื่อเจ้าชายผู้อาภัพทุกคราไปที่มนตราแห่งเจ้าหญิงจะช่วยขจัดทุกข์โศกให้พัดผ่านในชั่วกะพริบตา แม้ในบางคราที่เจ้าหญิงแก้มยุ้ย มีเรื่องให้ต้องขบคิดและบั่นทอนการฝึกฝนเวทมนตร์ก็ตาม

นั่น ปานประหนึ่งว่า ณ บัดนี้ เจ้าหญิงคือครึ่งชีวิตที่ขาดหายไปและอีกครึ่งหัวใจที่เจ้าชายรอคอยมาชั่วชีวิต และเจ้าชายหนุ่มก็ผูกพันเป็นเสี้ยวหนึ่งของชีวิตเจ้าหญิงแก้มงามตั้งแต่บัดนั้น

ทุกห้วงเวลาบนดินแดนแห่งสรรพศาสตร์ เจ้าชายผู้อาภัพเร่งฝึกฝนตำรับตำราที่ร่ำเรียน ในวินาทีที่ว่างเว้น เจ้าชายหนุ่มได้ทุ่มเทและมุมานะสั่งสมทรัพย์ศฤงคาร และเพียรส่งสารถึงเจ้าหญิงในดวงใจ เพื่อรอคอยทิวาที่จะบ่ายหน้ากลับไปรับเจ้าหญิงมาร่วมสุขมิจำต้องทนทุกข์ในดินแดนแห่งนี้

ที่ซึ่งเจ้าชายผู้ไร้วาสนาได้ตระเตรียมจนเพียบพร้อม แต่สิ่งเหล่านี้จะมีความหมายอันใดหากไร้ซึ่งเจ้าหญิงแสนดี ที่เจ้าชายผู้อ้างว้างสัญญาต่อตัวเองว่าจะดูแลให้มีความสุขที่สุด และพระองค์จะเปลี่ยนพระนามเป็น เจ้าชายแสนสุขจากนั้นไป

นั่นเพราะเจ้าหญิงและความสุขของเจ้าหญิงแก้มป่อง คือความสุขของเจ้าชายหนุ่ม

นั่นเพราะเจ้าชายผู้อาภัพเชื่อมั่นยิ่งนักว่า พระองค์เป็นพระสวามีที่ซื่อสัตย์ และเป็นพระบิดาที่ดีของบุตรได้

นั่นเพราะมนตราแห่งเจ้าหญิง ทำให้เจ้าชายผู้ต้องคำสาปสามารถปลดปล่อยซาตานลงสู่เบื้องล่างของแผ่นดิน เหลือเพียงเทวดาสถิตในดวงใจ

นั่นเพราะเจ้าชายผู้อับโชค มั่นใจดั่งขุนเขาอันหนักแน่นว่า เจ้าหญิงผู้ชาญฉลาดจะไม่เสียใจ และไม่ผิดหวังที่เลือกอยู่เคียงข้างชายผู้นี้

เจ้าหญิงแก้มงามไม่เคยล่วงรู้ว่า ทุกลมหายใจแห่งสติและดวงจิตใต้สำนึกของเจ้าชายแสนโศกมีเพียงเจ้าหญิงเพียงผู้เดียว จะหานารีใดมาแทนที่ได้ไม่

เพียงแค่ว่า ในคราที่เจ้าชายอ่อนล้ายิ่งนักกับความโดดเดี่ยวโดยลำพังและมองสตรีอื่นด้วยสายตาชื่นชมกับความงามที่ปรากฏ ก็เป็นได้เพียงเท่านั้น และด้วยความเชื่อมั่นว่า วาจานั้นมิได้สำคัญเท่าสิ่งที่เจ้าชายกระทำ จึงไม่มีวลีใดๆให้เจ้าหญิงแก้มป่องได้รับรู้และมั่นใจได้ว่า .....

เจ้าหญิงน้อยคือสตรีนางเดียวในดวงฤทัยของเจ้าชายอ้างว้างที่ไม่อาจแปรเปลี่ยนได้ ดังนี้แล้ว เจ้าหญิงจึงจำต้องคาดเดากับการกระทำของเจ้าชายผู้โศกสลดอยู่ร่ำไป ในดินแดนอันไกลโพ้น

ในห้วงเวลาเดียวกันนั้นเอง เจ้าหญิงแก้มป่องถูกมนต์สะกดของหมอวิเศษ ที่เสกสรรจนมีสิริโฉมงดงามยิ่งนัก กระทั่งเป็นที่หมายปองจากเจ้าชายดินแดนต่างๆ

แต่แล้วในราตรีหนึ่งที่ไร้ซึ่งจันทราและดาราฉายแสง เจ้าหญิงแห่งความปราณีเอ่ยกับเจ้าชายผู้ไร้วาสนาบนดินแดนแห่งความฝันว่า

“เราไม่สามารถมอบโอกาสใดๆตามที่เจ้าชายขอจากเราในวันนี้ได้หรอกนะ เพราะว่าเจ้าชายแห่งวาจา ได้ขอโอกาสเช่นนั้นกับเรา และเราได้รับปากแล้ว ฉะนั้น สิ่งที่เจ้าชายอ้างว้างเอ่ยขอกับเรา เราจึงมิอาจให้ได้แม้เพียงเสี้ยว เรารู้ว่าเจ้าชายคิดถึงเราอย่างไร รู้สึกกับเราในวิถีใด แต่เจ้าชายมีเรื่องราวมากมายที่ไม่สามารถให้เราเชื่อมั่นในตัวเจ้าชายได้ ประการสำคัญที่สุด ก็คือ เจ้าชายมิได้แสดงให้เราเห็นถึงความจริงใจที่เจ้าชายมีต่อเรา มีเพียงความเคลือบแคลงในความสัมพันธ์ระหว่างเรา ตลอดห้วงเวลาที่ไปจากดินแดนของเรามากกว่า ๓ ปี แม้เจ้าชายจะส่งสารถึงเราสม่ำเสมอ แต่เพียงแค่เอ่ยบอกเราอย่างที่เจ้าชายแห่งวาจา แสดงความแจ่มชัดและจริงใจต่อเรา เจ้าชายก็มิอาจกระทำได้ เช่นนี้แล้ว เราคงต้องขอโทษเจ้าชาย”

ในทันใดนั้น เส้นเสียงและเงาร่างของเจ้าหญิงแก้มงาม ค่อยๆรางเลือนไปพร้อมกับสายลมแห่งฤดูกาลที่พัดผ่าน

ณ วินาทีนั้น ผืนโลกแห่งความจริง ดินแดนและแผ่นฟ้าแห่งความฝัน ที่เจ้าชายผู้ไร้วาสนา ไม่เคยสร้างเพื่อนารีใดได้พังทลายลงจนหมดสิ้น เมื่อถูกสายลมแห่งฤดูกาล พัดโหมกระหน่ำอาณาจักรแห่งความสุขจนแหลกสลาย ถูกเปลวเพลิงแห่งสัจจะธรรม เผาผลาญเหลือเพียงเถ้าธุลีแห่งรัก

ความหมายของการดำรงอยู่ก็หามีค่าใดๆอีกต่อไป สายน้ำแห่งความเศร้า ได้หลั่งไหลจากดวงตาอันแสนโศก รดอาบร่างเจ้าชายผู้อาดูร

เจ้าชายผู้อาภัพ มิเคยคาดคิดว่า ความจริงใจและความมุมานะ จะไร้ซึ่งความหมายอันใดอีกต่อไปในวันนี้ มีเพียงเจ้าชายเท่านั้น ที่จะเข้าใจลึกซึ้งถึงการสูญเสียครั้งนี้ ประหนึ่งว่า จันทราต้องไร้ซึ่งแสงนวลตาชั่วกาลปาวสาน

เจ้าหญิงแก้มป่องมิเคยล่วงรู้ว่า เจ้าชายผู้อ้างว้าง มีแต่ความจริงใจให้กับทุกผู้คน หาเป็นเช่นที่เจ้าหญิงน้อยตำหนิแต่อย่างใด อันเป็นถ้อยวลีที่ทำร้ายดวงหทัยของเจ้าชายหนุ่มอย่างรุนแรงและรวดร้าวสุดประมาณ มากกว่าการหยุดหายใจโดยไร้รู้รสรักยิ่งนัก

ห้วงสำนึกถึงกับสะดุดหยุดชั่วขณะ เมื่อหัวใจของเจ้าชาย ร่ำไห้เป็นสายเลือดแทนหยดน้ำบนดวงตา

ชั่วชีวิตของเจ้าชายผู้โศกสลดมิเคยหลอกลวงกับเรื่องราวเหล่านี้ มีเพียงความมุ่งมั่น และตั้งใจจริง เท่านั้นเอง แต่นั่นคงเป็นเพราะการบ่มเพาะครั้งเยาว์วัย และเพียงแค่เจ้าชายหนุ่มไม่เคยล่วงรู้ความรู้สึกอันแท้จริงของตนที่มีต่อเจ้าหญิงแสนดีว่า ได้ครอบครองหัวใจทั้งหมดแล้ว กระทั่งในวันที่เจ้าหญิงแก้มยุ้ยหันหลังและเดินจากไป

ในคราใดที่เจ้าหญิงผู้แสนดีสนทนากับเจ้าชายอ้างว้าง และเอื้อนเอ่ยถ้อยวลีที่เสียดแทงด้วยไร้เจตนาที่จะทำร้าย เจ้าหญิงน้อยจะขออภัยโดยพลัน ซึ่งเจ้าชายผู้อับโชคก็มิได้โกรธเคือง มีเพียงครั้งที่เจ้าชายหนุ่มคะนึงว่า เจ้าหญิงแก้มป่องต้องการมอบบทลงโทษกับการชักชวนสนทนา โดยไร้ซึ่งบทสรุปที่เป็นอยู่ปรกติ ด้วยอาการเย็นชาและใช้วลีที่แม้เจ้าหญิงก็ไม่พึงใจแม้แต่น้อย เมื่อวลีดังกล่าวร่วงหล่นจากปากของเจ้าชายแห่งวาจา

นั่นคงเป็นเพราะอารมณ์อันสดใส สุนทรีถูกกวนให้ขุ่นมัว อีกครั้งและอีกครั้ง

นั่นคงเป็นเพราะความอดทนที่มิเป็นเช่นดังเดิม

และนั่นคงเป็นเพราะมิจำต้องใส่ใจ สนใจเท่าดังเดิม

หัวใจที่กำลังใกล้หมดความรู้สึกของเจ้าชายผู้อาดูร จึงเสมือนถูกบดขยี้ให้ไร้ซึ่งการรับรู้ใดๆ ให้ไวกว่าการขยับของดวงตา

แต่กระนั้น หัวใจแห่งรักที่ต้องคำสาปถูกปลุกให้ตื่นด้วยมนตราแห่งความปรารถนาดีและชีวาอันเบิกบาน ยังสถิตอยู่ที่หัวใจของเจ้าหญิงต่อไป

แม้เป็นได้เพียงไออุ่นชั่วสายลมพัดผ่านก็ตามที เพราะมันไร้ค่าใดๆที่จะอยู่ในร่างที่ไร้ความรู้สึกและหัวใจของชายผู้ไร้วาสนา

ฤา นี่คือ มหัศจรรย์แห่งความรัก

เจ้าชายผู้ต้องคำสาป ตอบปรัศนีแห่งเจ้าหญิงแก้มป่องในค่ำคืนหนึ่งว่า เจ้าหญิงได้กระทำผิดหรือไม่ ที่จากเจ้าชายไป ทั้งที่ล่วงรู้ความคิด ความรู้สึก และเป็นผู้ล้างคำสาปให้เจ้าชายหนุ่มได้รู้จักกับความรัก ก็มิอาจกล่าวได้ว่า เจ้าหญิงผิดต่อเจ้าชายผู้อยู่ห่างไกลแต่อย่างใด

ในท่ามกลางพายุแห่งความเศร้า และสายลมแห่งฤดูกาล เจ้าชายอ้างว้างยังคงคุกเข่าอยู่เช่นนั้นต่อไป เมื่อโลกแห่งความจริงของเจ้าชายหนุ่ม ณ เพลานี้ เหลือเพียงการรับรู้ว่า เจ้าหญิงน้อยได้จากไปเนิ่นนานหลายทิวาและราตรี และมีเพียงเศษเสี้ยวความฝันที่สะกิดเตือนว่า เจ้าชายแห่งความโศกได้ทอดกายอยู่ใต้ธุลีของดินแดนแห่งนี้
...............เป็นนิรันดร์

เจ้าชายผู้ไร้ความรู้สึกในวันนี้ พยายามรวบรวมพลังที่หลงเหลือ เพื่อกอบโกยเถ้าธุลีแห่งความรัก ที่ฟุ้งกระจายอยู่ทั่วดินแดนแห่งความฝัน มาปั้นแต่งเป็นประติมากรรมด้วยศรัทธาแห่งรักที่เรียนรู้จากเจ้าหญิงผู้ปราณี

ในทุกห้วงลมหายใจที่ผันผ่านของเจ้าชายผู้อาภัพจากดินแดนอ้างว้าง สามารถดำรงอยู่ได้ด้วยการกลืนกินความฝันที่หลงเหลือ ด้วยความเชื่อว่าในค่ำคืนสุดท้ายของการหลับใหล เจ้าหญิงแก้มป่องจะเข้าใจและมั่นใจในศรัทธาแห่งความรักที่ชายผู้ไร้วาสนามีต่อเจ้าหญิง และปิติยินดีที่จะร่ายมนตราให้ประติมากรรมรูปหัวใจมีชีวีอีกครา เพราะมีเพียงเจ้าหญิงน้อยผู้นี้เท่านั้น ที่ทำให้การมีลมหายใจมีความหมาย ก่อนที่เจ้าชายผู้อับโชคจำต้องหยุดชีวิตตนเองด้วยความปรีดา ณ บัดนั้น

และหากแม้นว่าความฝันของเจ้าชายแห่งความโศก จะเป็นได้เพียงแค่ความฝัน เนื่องด้วยเจ้าหญิงแก้มงามไม่ปรารถนาจะร่ายมนตราล้างอาถรรพ์แด่เจ้าชายผู้อ้างว้าง จึงปลดปล่อยให้เจ้าชายอยู่กับปลายทางอันเป็นนิรันดร์

และอาจเนื่องด้วยเจ้าชายแห่งวาจา มิได้ปันใจให้อนงค์นางอื่น ที่ทำให้เจ้าหญิงแสนดี ต้องชอกช้ำจนสุดทน ดังที่เจ้าหญิงน้อยหมดซึ่งความอดทนต่อเจ้าชายหนุ่ม ฉะนี้แล้วเจ้าหญิงผู้ปราณี จึงมิอาจทำผิดได้ เมื่อมิได้ทุกข์แต่เปี่ยมสุข เพราะนั้นหมายถึง ตราบาปในจิตใจอันสวยงามไปชั่วกาล แม้เจ้าชายแห่งความโศกกำลังตายจากไปพร้อมกับความรักก็ตามที

ดังนี้แล้ว ร่างและหัวใจของเจ้าชายผู้ไร้วาสนา เริ่มละลายพร้อมกับปุยหิมะแห่งความเศร้าที่ต้องแสงอาทิตย์ของคิมหันตฤดู และเจ้าชายก็มิต้องรักและผูกพันกับสตรีใดอีกต่อไป

*ถึงมิตรรักตัวอักษรทุกท่าน*

มากกว่าปลาบปลื้มที่มีคำชื่นชม แต่จะปิติยิ่งนักว่า หากมิตรทุกท่านจะปราณีให้คำติอย่างสม่ำเสมอและหนักแน่น อย่างมิเกรงใจกับทุกๆ แผ่นกระดาษเปื้อนอักษรบนจอประดิษฐ์ เพื่อว่าผลผลิตต่อไปจะมีการก้าวย่าง ดังเช่นว่า เปลี่ยนโครงร่าง ปรับเนื้อหาใหม่ การเปรียบเปรยบางตอนแปลกแยกกับเนื้อหา เช่นนี้เป็นต้น

กับผลิตผลล่าสุดมิต้องเดินขึ้นเขาเพื่อความกระจ่าง หากเป็นการเอนกายนอนอ่านบนปุยหิมะ วาดหวังว่าสหายทุกนามจะหลงอยู่ในดงอักษรอารมณ์

กราบขอบพระคุณบนตักอุ่นๆ ครับ

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 3 พฤศจิกายน 2549 11:43:00 น.

26 comments

Counter : 1557 Pageviews.

ถึงเพื่อนๆ ค่ะ

งานเขียนของน้อง Tasue ค่ะ

วิจารณ์ได้นะคะ เพื่อพัฒนางานเขียน
ของน้อง

ถึง Tas

จะให้พี่จุ .... วิจารณ์เลยมั้ย

เอาไว้ สรุปให้อีกทีละกัน เพราะงานชิ้นนี้ ไม่ค่อยถูกใจพี่เท่าไหร่นะ แต่เขียนมาเถอะ ดีกว่าไม่เขียน

โดย: ju (กระจ้อน

) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:52:54 น.

แวะมาลงชื่อก่อนค่ะคุณจุ มันยาวจัง วันนี้ค่อนข้างยุ่งมากๆ ไว้วันว่างๆ จะหาเวลามานั่งอ่านอย่างจริงจังนะค่ะ

โดย: เมื่อความรักเริ่มต้น

วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:03:49 น.

..ชอบสำนวนภาษาครับ ละมุนดีจัง
เพิ่มอารมณ์ขันอีกนิด คงน่ารัก มากเลย
เอาใจช่วยครับ

โดย: แร้ไฟ

วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:14:23:53 น.

อ่านได้ครึ่งเดียว เด่วมาอ่านต่อ

โดย: somnumberone

วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:59:00 น.

"ดังนี้แล้ว ร่างและหัวใจของเจ้าชายผู้ไร้วาสนา เริ่มละลายพร้อมกับปุยหิมะแห่งความเศร้าที่ต้องแสงอาทิตย์ของคิมหันตฤดู และเจ้าชายก็มิต้องรักและผูกพันกับสตรีใดอีกต่อไป"

ความรักของเจ้าชายตายไปพร้อมกับเจ้าชาย...เศร้าจังเลยค่ะ

โดย: Malee30

วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:52:00 น.

แฝงอะไรไว้หลายอย่างนะคะ
เข้าใจเขียน เข้าใจใช้คำในการสื่อ

ความรัก
บางทีการกระทำร้อยพันก็ไม่ได้สร้างความมั่นใจ
ให้ได้มากเท่ากับคำพูดเพียงคำเดียว
บางครั้งพูดออกมาบ้างพร้อมกับการกระทำ
มันก็เป็นสิ่งที่ทำให้อีกฝ่ายชื่นใจและมีกำลังใจที่จะรอ

การกระทำเพียงอย่างเดียวก็ไม่พอ
จะด้วยวาจาอย่างเดียวก็ไม่พออีกเช่นกัน

ว่าไปแล้ว คนเราก็โลภเนอะ

โดย: jengly

วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:27:40 น.

แอบฝากชื่นชมผลงานไปกับคนเขียนด้วยนะค่ะว่า เขียนด้วยความอ่อนโยน ละมุนละไม ปกติเราจะไม่ค่อยได้อ่านอะไรยาวๆ แบบสวยงามแบบนี้มากค่ะ เพราะว่าอินไม่ได้ 3 ใน 4 ของงานเขียน แต่สำหรับงานเขียนชิ้นนี้เรียกว่าอ่านตลอดด้วยหัวใจนิ่มนวลค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:29:42 น.

นึกว่าพี่จุร้องเพลงใหม่ลงแล้ว
แต่เข้ามาเจอนิทานก็ดีเหมือนกันครับ
เปลี่ยนบรรยากาศ
นานแค่ไหนก็จำไม่ได้แล้วที่ผมอ่านนิทานเรื่องสุดท้าย
อืม...สารภาพว่าไม่ค่อยสนใจครับ
ถึงผมจะเป็นคนติดหนังสือเอามาก ๆ
แต่กับนิทานนี่ ไม่ค่อยอ่านมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว

ไม่ขอออกความเห็นละกัน
เพราะอ่านแล้วพยายามจินตนาการไปด้วย แต่กลับได้ความงงงวยมาเป็นคำตอบสุดท้าย

แต่ก็ขอให้กำลังใจน้องชายพี่จุนะครับ

โดย: Nagano

วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:03:35 น.

^__^

โดย: Complicate

วันที่: 4 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:59:35 น.

ชอบมากครับ เขียนได้ไพเราะ จริงๆๆ

โดย: Matt (everything on

) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:6:27:56 น.

ช่างคิด ช่างจินตนาการดีจัง
รักมันอยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์ใดๆเนอะ

เอ่อ เราชื่อ เปิ้น ค่ะ
ไม่ใช่แต้ม

โดย: p_tham

วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:41:24 น.

หวัดดีค่ะ

แวะมาส่งความสุขวันลอยกระทงค่ะ
คิดหวังสิ่งใดขอให้สมปรารถนานะคะ มีความสุขมากๆ ค่ะ

โดย: immuno

วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:24:44 น.

เปิดมาก็ตกใจหมด ว่าทำไมแกนั่งทำรัยว่ะ

ว่าจะมาทักทายหลังจากหนีเพื่อนๆ ไปเที่ยวเป็นระยะเวลาอันยาวนานว่ะ เข้าไปเช็คเมล์ด้วยส่งรูปไปให้ดูกันเบื่อแล้วน่ะเฟ้ย

โดย: N_view

วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:43:10 น.

โอ แม่จ้าววว มันยาวมากๆ แต่ก็นั่งอ่านจนจบ นะ หุหุ ขอแว่บจากงานนิดนึง...

เท่าที่อ่านมานี่สำนวนภาษาคืดว่าเวิร์คมอร์เลยนะคัฟ จิตนาการล้ำอยู่ แต่ว่าเดฟฟี่ทะไมไม่ค่อยอินไม่รู้ สงสัย อ่านไประแวงไป

แต่ทั้งหมดทั้งมวล เขียนได้แบบนี้ก็ ไม่ใช่ขี้หมูขี้หมาเล่นๆแล้วหละงับ ยังไงก็เอาใจช่วยน้องชายพี่จุด้วยเน้ออ

Ps. จบเศร้าจัง มืดมัวไปกะฤดูหนาวเลยตู

โดย: deffy-melody

วันที่: 8 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:12:13 น.

อารุณซาหวัดก้าบ ขอมาน่างอ่านด้วยคนนะก้าบบ

โดย: สาวหน้าหวาน

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:10:58 น.

หลายสิ่งหลายอย่างผ่านไป

ประโยชย์อะไรที่จะต้องไปใส่ใจจำ

ชีวิตควรมองไปข้างหน้า

เราเรียนประวัติศาสตร์ เพื่ออะไร?

เพื่อใช้อดีตมารับใช้ปัจจุบัน ไม่ใช่จมอยู่กับอดีต จนไม่มีปัจจุบัน

โดย: ju (กระจ้อน

) วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:20:09 น.

อ่านแล้วรู้สึกว่า เจ้าชายจะมีปัจจุบันที่รันด อนาคตคือปีศาจ

โดย: Maddog IP: 203.154.97.224 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:22:39:44 น.

แวะมาสวัสดีวันศุกร์ค่ะ

บล็อคต้องปล่อยให้เปรี้ยวไปก่อน
เทอมนี้เรียนเยอะมาก งานเยอะมหาศาลเลยค่ะ

โดย: immuno IP: 202.44.8.100 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:18:26 น.

โอ้โหหหหหหหหหห

ยาวโครต ๆๆๆๆ
ผมยอมรับว่าอ่านแล้ว 1 บันทัด อิอิ

ปล. ช่วงนี้ผมงานยุงอาจไม่ค่อยได้เข้ามาทักนะครับ

โดย: little-joe

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:31:32 น.

พี่จุครับ เป็นผลงานที่ใช้ถ้อยคำสวยหรูมากๆ และต้องละเลียดอ่าน ค่อยๆอ่าน มิฉะนั้นจะไม่เข้าใจ แต่งได้เก่งมากครับ ผมคงติไม่ได้หรอกเพราะว่าตัวผมแค่เขียนธรรมดาๆยังทำไม่ได้ดีเลย

คุณ Tasue เขาเก่งดีนะครับ

สบายดีนะครับ

โดย: ป้อจาย

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:59:26 น.

ขอให้เดินทางโดยปลอดภัยและมีความสุขกับทุก ๆ วันนะครับพี่จุ

ที่พี่ทิ้งไว้ในบล็อค ผมถือเป็นพรจากผู้ใหญ่เลยนะครับ

โชคดีเสมอ ๆ นะครับพี่สาวของขี้เมา

โดย: Nagano

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2549 เวลา:3:46:08 น.

แหะๆ ....ไม่ได้เข้ามานานช่วงนี้ สบายดีไหมครับพี่ ไม่เจอกันนานเลย

โดย: ตงเหลงฉ่า

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:04:08 น.

สวัสดีค่ะ

แวะเอาขนมสาลี่สุพรรณมาฝากนะคะ เคยทานไหมเอ่ย

โดย: immuno (immuno

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2549 เวลา:1:23:28 น.

แวะมาร้องเพลงให้พี่จุฟังค้าบบ
....................................

โลกใบนี้ เหมือนมีคำสาปให้คน ทุกคน ทำสิ่งต้องห้าม ก็รู้ว่าไม่ดี

จะผิดขนาดไหน หัวใจก็ยังดื้อรั้น ไม่รู้ว่าทำไมดื้อด้าน เลวสิ้นดี

*คิดจะไปเป็นมือที่สาม มันก็ควรต้องโดนสักที

**ฉันไม่ได้อยากเลว ไม่อยากทำอย่างนี้

ผิดจริงๆก็พอรู้ตัวดี ก็ได้แต่โทษทีที่ฉันทำไป

ฉันไม่ได้อยากเลว แค่หยุดใจไม่ไหว

ก็ผิดจริงๆอย่างนี้สมควรตาย (แต่)ก็จะให้ทำไง ก็ทั้งหัวใจ รักเธอ

คนเป็นล้าน หัวใจทำไมไม่รัก เหลือคนยังโสดตั้งมาก ไปรักเขาบ้างสิ

มันผิดเข้าใจไหม หัวใจทำไมไม่ฟัง ก็รู้ใจของเธอมันไม่ว่าง ดูบ้างสิ

ซ้ำ/*/**/

ซ้ำ/*/**/

ก็จะทำไง ก็ทั้งหัวใจ รักเธอ

โดย: little-joe

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:10:11 น.

Hi there

I was wondering. No comments. Thanks you to all readerrs. New story may release by the end of this month. Thank so much Pee Ju. Thanks mate maddox

โดย: Tasue IP: 59.167.67.183 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:09:48 น.

ยาวจังเลยคุณจุ พี่ยังไม่อ่านนะ จะกลับมาอ่านทีหลัง
ตอนนี้เน็ตที่บ้านพี่ใช้ได้แล้วเพราะเปลี่ยนโมเด็มตัวใหม่
แต่ล๊อคอินไม่ได้ พันทิพบอกติด cookie ทำตามคำแนะนำแล้วก็ยังไม่ได้

โดย: Petit Patty

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:45:47 น.