Bloggang.com : กระจ้อน : เรื่องเล่าของนกเงือกปีกหัก

เรื่องเล่าของนกเงือกปีกหัก

เรื่องเล่าของนกเงือกปีกหัก

“พรืบ พรืบ พรืบ”

“พรืบ พรืบ พรืบ”

นานแล้วนะ ที่นกเงือกหนุ่มปีกหักตัวนี้ พยายามโผผิน เพื่อบินให้สูงในท้องนภาอีกครั้งดังเดิม ด้วยว่าปีกแห่งความรักที่ถูกหักสะบั้นลง บนผืนป่าที่แร้นแค้นความห่วงใยแห่งนี้

วันแล้ววันเล่า ย่ำรุ่งถึงย่ำค่ำ จากจันทราฉายแสงยันอาทิตย์อัสดง จากต้องเกลือกกลั้วคลุกฝุ่นแห่งความเศร้าหมอง ด้วยความเจ็บปวดสุดประมาณ

กระทั่งเศษฝุ่นแหลมคมเริ่มร่วงหล่นสู่ก้นบึ้งของหัวใจ แม้ว่าเวลานี้เจ้านกเงือกอาภัพ จะสามารถบินเหนือพื้นดินแห่งความเติบโต ระนาบเดียวกับกระต่ายน้อยชูคอยามเริงร่า

มันเชื่อว่า แล้ววันหนึ่ง มันจะกลับไปบิน อย่างงามสง่าเช่นวันวาน........ แม้ปีกจะหัก

ในยามที่มันอ่อนล้า ด้วยว่าปีกมันหักและหนักด้วยน้ำตาจนเกินไป

กระทั่งไม่อยากแม้จะบินต่อไป ไม่แม้แต่จะบินจากป่าอ้างว้าง ไปหาครอบครัวนกเงือกและนกสาวแก้มป่องที่ผืนป่าอุดมอันไกลโพ้น

บางครั้งมันก็นึกว่า หากหลับไปชั่วกาลก็คงดี

เจ้านกปีกหักใช้ชีวิตบินฝ่าฝนมานานนัก

ทุกคราที่ต้องเผชิญมรสุมชีวิตอันหฤโหด ก็ยังมีครอบครัวนกเงือกเป็นหลักให้หลังพิง

หากว่าในครั้งนี้ มันโดดเดี่ยวในเสี้ยวป่าที่อับเฉา จะว่าไปมันก็ภูมิใจลึกๆว่า มันเข้มแข็งเกินกว่าที่มันคาดคิดไว้ยิ่งนัก

ในบางวันที่เหนื่อยล้ากับชีวิต เจ้านกปีกหัก เชิดคอด้วยความทระนง และองอาจ เพ่งมองไปไกลสุดตา

ความคิดนานาพลั่งพรูสู่ห้วงคำนึง มันเพียงต้องการพินิจอดีต เข้าใจปัจจุบัน เพื่อแลเห็นอนาคต เท่านี้เอง

มันถามตัวเองในวันที่หัวใจอ่อนล้าว่า

อะไรหรือที่ทำให้นกเงือกปีกหักอย่างมัน ที่ผองเพื่อนกล่าวขานกันอื้ออึงว่า มีโลกส่วนตัวสูงเสียดปุยเมฆ มีกำแพงล้อมดังเขาวงกต จึงทลายลงจนหมดสิ้น เมื่อพบเจอกับนกเงือกสาวแก้มสวย คำตอบที่ได้ในวันวาน วันนี้ และวันพรุ่งนี้ มีเพียงว่า เพราะเธอเป็นตัวเธออย่างที่เธอเป็น

และความเข้าใจในตัวนกปีกหักอย่างมากมายที่นกเงือกสาวมีต่อมัน ก็เท่านั้นเอง

มิตรร่วมทางครั้งยังเดียงสา เคยบอกกับมันว่า

เธอนั้นช่างโชคดีเหลือเกินที่คู่ใจของเธอ ดูแลและห่วงใยเธอมากมาย

ไม่ว่าจะก่อนอรุณรุ่ง หลังอาทิตย์อัสดง คู่ของเธอจะโผบินด้วยปีกแห่งความรัก ไปรอรับเธอทุกคราไป เพียงเพื่อมั่นใจว่า ภยันตรายจะไม่มากร่ำกราย ก่อนจะเกี่ยวปีกบินกลับรังอันอบอุ่น

นกเงือกหนุ่มที่วันนี้ปีกหัก ถึงกับพรึงเพริดกับเรื่องราวของเพื่อนสาว มันไม่เคยเชื่อว่า จะมีปรากฏการณ์เช่นนี้ในชีวิตจริง ช่างเหลือเชื่อยิ่งนักในความคิดของมัน ณ วันนั้น

ไม่เพียงเท่านี้ สหายสาวยังทำให้มันตื่นตะลึงยิ่ง เมื่อเอ่ยอย่างมั่นใจว่า หากวันหนึ่ง นกหนุ่มอย่างมันมีความรัก มันสามารถทำได้มากมายเกินกว่าสุขนาฏกรรมของเธอเสียอีก

เจ้านกปีกหักวันนี้ ตอบด้วยเสียงอันดังในวันนั้นว่า ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ มันไม่เชื่อและไม่คิดว่า มันจะทำได้แม้เพียงครึ่ง

แต่แล้ววินาทีนี้ ความสงสัยเริ่มมาเยือนเหมือนขดเกลียวบนตัวหนอนว่า มันสามารถทำได้ เป็นอย่างนั้นได้ ตามที่มิตรของมันมองเห็นเช่นนั้นหรือ แล้วอะไรกันที่ทำให้ เพื่อนสาวมองเห็นในสิ่งที่มันไม่เคยรู้ตัวมาชั่วชีวิต ณ วันวานและจนถึงวันนี้

มันรู้เพียงว่า ความผูกพันในความรักของมัน เป็นไปอย่างเรียบง่ายและไม่เคยรู้ตัว ดังหยดน้ำใสซึมเข้าบ่อทราย มันไม่เคยมองเห็นความงามภายนอกของเรือนกายหรืออาภรณ์สวมใส่ของนกแก้มป่องแม้แต่น้อย เพียงแค่รับรู้อย่างตราตรึงถึงความงดงามในความคิดและจิตใจที่สื่อผ่านมาถึงมัน แค่นั้นเอง

ด้วยวันนี้ที่มีอยู่ ผองเพื่อนปลอบประโลมว่าตัวนายมีสิทธิที่จะรักนกเงือกแก้มป่อง ขณะเดียวกัน เธอก็มีสิทธิที่จะไม่รักนายเช่นกัน หรือรักนายไม่เท่ากับที่นายรักเธอ นั้นไม่ได้หมายความว่า เธอนั้นใจดำหรือโหดร้าย

เพราะความรักเป็นของเธอ

หัวใจเป็นของเธอ

เธอมีสิทธิที่จะมอบหัวใจให้กับใครก็ได้

ปุจฉาและวิสัชนาของความรักมีอยู่ว่า เรานั้นรักใคร และใครนั่นที่เธอรัก

ปรัศนีของผองเพื่อนยังมีว่า

ตัวนายมีความสุขไหมในวันนี้

แม้ไม่มีเธออยู่

ยังยิ้มได้ไหมเมื่อคิดถึงเธอ

เพราะว่านี้คือหนึ่งนามธรรมดั่งสายลมที่ไร้ตัวตน

ซึ่งบันดาลให้นายดำรงชีวิตต่อไปได้อย่างเป็นสุข

เจ้านกหนุ่มอาภัพหยุดนิ่งชั่วขณะ

ให้ฝุ่นในหัวใจตกตะกอน เพื่อคำตอบจะลอยล่องสู่เบื้องบนของดวงใจที่มีแต่ความปรารถนาดีในความรัก

วันนี้มีเพียงว่า ตัวนายนั่นแหละเพื่อนเอ่ย ที่จะทำอะไรให้นกเงือกสาว และสิ่งใดให้กับตัวเอง เมื่อปีกแห่งรักหักสะบั้นลง

นายจะโผผินบินไปตามสายป่านความฝันอันมืดมนเบื้องหน้า
ไม่มีแม้เงาเลือนรางของนกเงือกสาวแก้มป่องหรือจะให้ฟากฟ้าลิขิตว่า

เธอกับฉันมีกันเพียงเท่านี้

ส่วนวันหน้านั้นช่างแน่นอนว่า การพลาดหวังได้เอนกายรอนายอยู่

ความสนเท่ห์ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมที่หมู่มิตรเอื้อนเอ่ยให้ได้ตรึกตรองว่า นายนั้นเชื่อในความรักเช่นไร

เพราะปาฏิหาริย์บันดาลให้เราพบกัน

เพราะพรหมลิขิตขีดเส้นทางให้เรามาบรรจบกัน

หรือ

เพราะความผูกพันที่เกลียวสัมพันธ์เราให้เป็นเชือกเส้นเดียวกัน

และนายมีศรัทธาในความรักเพียงใด อย่างไร

ความฉงนที่ผองเพื่อนส่งผ่านความห่วงใยให้มันสู่ห้วงภวังค์ของความสงสัย

เหตุใดเล่าหนอที่ทำให้เธอ บินจากความฝันที่มันมีเธออยู่ในหัวใจ

ยุติการรอคอยมันที่ปลายทางแห่งนั้น ที่มีเธอและนกหนุ่ม
ทั้งที่นกสาวเข้าใจความคิดของมัน ประหนึ่งว่า เป็นตัวมันเอง

นกเงือกปีกหักถึงกับกระอักกระอ่วน ในความฉงนที่หมู่มิตรมี มันเพียรหาคำตอบจากอดีตที่คลุมเครือ เพื่อตอบปัจจุบันที่ชอกช้ำว่า

คงเป็นเพราะสัมพันธะภาพที่ไม่ชัดเจน ไม่มีแม้วลีที่สวยงามจากเรียวปากของมัน

หากแม้ท่าทีจะชี้ชัดในฝากฝั่งความคิดของมัน

แต่นั่นเป็นเพียงทะเลหมอกแห่งความพร่าเลือน ที่ปกคลุมขุนเขาจนมืดมิด ไม่เห็นแม้แสงตะวัน ในฝั่งฝันวันสวยของนกเงือกสาว

คงเป็นเพราะวาจาอันสับสนที่สื่อไม่ตรงกับหัวใจอันมั่นคงที่มันมี

คงเป็นเพราะเรื่องราวของนกแก้วหลากสีสันที่โฉบเฉี่ยวให้มันชื่นชมด้วยดวงตา มิใช่ด้วยดวงใจ

หมู่สหายสะกิดหัวใจมัน ให้ออกจากภวังค์ของความโศก ด้วยถ้อยคำที่เสียดแทงว่า

“หากว่านายรักใคร จงพูดมันออกมา จงพูด ณ บัดนั้น ด้วยเสียงอันดังและหนักแน่น หาไม่แล้ว วินาทีนั้นจะผ่านเลยไป”

เหมือนกับตัวนายที่

“ไม่เคยรู้เลยว่า รักใคร จนกระทั่งเธอนั้น ไม่อยู่ในอ้อมกอดแล้ว”

และเพราะด้วยความเชื่อมั่นในศรัทธาที่ว่า

“การกระทำย่อมส่งเสียงดังกว่าคำพูด”

ซึ่งทำให้นายต้องรวดร้าวในวันนี้

คำตอบง่ายๆของนกเงือกปีกหักโมงยามนี้ มีแค่ว่า

“ความรักดั่งความว่างเปล่าที่จับต้องไม่ได้ แต่รู้สึกและรับรู้ได้ด้วยหัวใจ”

ชีวิตของมันวันนี้หล่อเลี้ยงด้วยความฝันอันเลือนราง บนถนนของความเชื่อ

“ว่าวันนี้คือของขวัญ ที่ล้นปรี่ด้วยโอกาสอันมหาศาล จงอยู่กับทุกวันและทำให้ทุกวันเป็นวันที่ดีที่สุดของชีวิต แปรเปลี่ยนทัศนคติและความฝันให้เป็นการกระทำ และจงอย่าหลงลืมมีความสุขกับการเดินทางบนเส้นทางสายความฝัน”

นกหนุ่มหัวใจเศร้าหวนคำนึงถึงถ้อยคำของนกเงือกสาวแก้มป่องว่า แม้ว่าคำพูดของเธอจะเติบโตขึ้นตามวันและเวลา แต่การกระทำมิได้แปรเปลี่ยนแต่อย่างใด เพียงการเปลี่ยนแปลงเท่านี้ ยังไม่สามารถเปิดใจรองรับได้ หากวันใดมีการเปลี่ยนแปลงที่หนักหนาเข้ามาเยือน จะยอมรับมันได้เช่นนั้นหรือ

สำหรับตัวเธอนั้น ต้องการเพียงแค่เห็นการฟันฝ่าปัญหาของเจ้านกหนุ่มปีกหักอย่างมีสติ และรับมือกับความผันเปลี่ยนตามวัฏจักรของชีวิตเท่านั้นเอง ที่จะทำให้มีพละกำลังมากเพียงพอที่จะโบยบินต่อไป

นกสาวแก้มป่อง ย้ำว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น ต้องมีการลาจาก เพียงแค่การลาจากและบทสรุปที่มีนั้น จะเป็นที่พึงใจหรือไม่ก็เท่านั้นเอง ด้วยเหตุนี้แล้ว อย่าได้ฝังใจกับเธอเลย หากวันใด ปีกของเธอแข็งแรงดั่งเดิม และพบนกตัวใหม่ นั้นจะทำให้มีการเปรียบเทียบ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เหมาะสมกับใครเลย”

นกเงือกแก้มสวย เคยรับรู้ว่า เธอมีความหมายต่อการตื่นของมันแค่ไหน ที่เห็นเธออยู่เคียงข้างในจินตภาพ ตลอดชั่ว ๓ ฤดูฝนที่วนผ่าน วันนี้เธอทำให้ชีวิตมันผันเปลี่ยนไปอีกครั้ง ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยเชื่อว่ามันสามารถทำได้ และยังคงความเป็นนกนิสัยแปลกประหลาดต่อไป

นกหนุ่มปีกหัก บอกกับตัวเองว่า มันไม่รู้หรอกว่า นกสาวหน้ากลม งดงามในความดีอย่างที่สุดหรือไม่ เพียงแค่ว่า เธอดีมากพอ

กระทั่งมันไม่สามารถหมดรักเธอได้ต่างหาก และเพราะว่า นกเงือกมีคู่เพียงตัวเดียวเท่านั้นในหนึ่งชีวิต ความรักของมันจึงไม่เสื่อมสลายไปตามการเลื่อนของดวงดารา

บ่อยครั้งที่เจ้านกอาภัพหัวเราะเยาะให้กับโชคชะตาและกล่าวโทษวาสนา ในวันที่มันอยากนอนใต้ผืนดินแห่งนิรันดร์ว่า มันคงต้องประสบกับความโศกด้วยตัวของมันเองบ้าง ในห้วงเวลากว่า ๓ ปี ที่ทอดทิ้ง ไม่ทะนุถนอมนกสาวแก้มสวย ว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร แม้เธอจะหนักแน่นในคำว่า เธออยู่ได้อย่างปกติสุข มิได้เศร้าหรือโศกแต่อย่างใด สำหรับนกซื่อสัตย์เช่นมัน

วันนี้กำลังอยู่ในบทบาทเดียวกับ นกเงือกสาวในวันนั้น ประหนึ่งว่า นี่คือสถานการณ์เดียวกันในทุกย่อมุม จากที่มันควรเป็นสิ่งมีชีวิตที่ความสุขที่สุดในป่าอ้างว้าง

กลับกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์และเศร้าที่สุด ราวกับว่า มันกำลังชดใช้ความผิดที่ได้กระทำ พร้อมกับโทษทัณฑ์จากฟากฟ้าแห่งชีวิตและบาดาลแห่งโศกสลด

ณ ฤดูกาลของชีวิตที่เข็มแข็งของนกหัวใจเดียวดาย มันสามารถยิ้มเยาะหัวเราะอย่างจริงใจและเปิดเผย น้อมรับความเศร้าและความชอกช้ำ ที่ทำให้วินาทีนี้ มันเข้าใจความหมายของคำว่ารัก ได้อย่างลึกซึ้งที่สุด หาไม่แล้ว มันอาจไม่มีวันเข้าใจกับความหมายของคำๆนี้ก็เป็นได้

คำๆหนึ่ง คำเดียวกัน ซึ่งความหมายและความลึกซึ้ง มันไม่จำเป็นต้องเหมือนกันเสมอไป บางตัวอาจเอื้อนเอ่ยคำว่ารักอย่างง่ายดาย ดังหยดน้ำในฤดูฝน บางตัวก็ช่างยากเย็นนักที่จะเปรย ดั่งหาไออุ่นบนธารน้ำแข็ง

บางคราการรับรู้ก็ทำได้ง่ายดายในชั่วการเดินเข็มวินาที บางครั้งความเชื่ออาจเกิดขึ้นตามย่างก้าวของเข็มนาที กับความเข้าใจนั้น บางคราวอาจแค่การเคลื่อนตัวของเข็มชั่วโมง และบางทีอาจไม่เคยมี

ในค่ำคืนที่จันทราฉายแสง เจ้านกหน้าเปื้อนยิ้มในยามที่รู้ว่า เธอยินดียอมรับฟังความรู้สึกของมันบ้าง แค่เพียงเท่านี้ ก็ช่างมากมายเหลือเกินกับนกหัวใจเศร้า ที่อยากเฝ้าบอกขอบคุณสักพันล้านครั้ง

ในเพลาที่อาทิตย์หยุดทอแสง มันฉงนนักว่า ความหวังกับความฝัน คือสิ่งเดียวกัน หรือคนละสิ่งที่คล้ายกัน อาจเหมือนการยืนบนเชิงผาแห่งความตาย กับ ปลายทางของการมีชีวิต ที่หากขยับเขยื้อนเพียงนิด นั่นคือความแตกต่างของสองสิ่งที่คลึงคล้ายกัน หรืออาจเหมือน

ความมีสติ กับ ความบ้า ที่มิตรต่างเผ่าพันธุ์ พร่ำถามในเวลาที่มันยิ้มเยาะให้กับชีวิตเปล่าเปลี่ยวว่า มันเพี้ยน มันบ้า หรือมันเสียสติ ที่หัวเราะให้กับโชคชะตาและวาสนาในวันนี้

...หลังผ่านพ้นวันเวลาหาคำตอบให้กับหัวใจตัวเอง..

กับโมงยามปัจจุบันที่นกหนุ่มดำรงอยู่ สายตาและความคิดกำลังทอดไกลในเบื้องหน้า ที่ถนนสายความฝันอันมืดมน บนพรมแห่งความเจ็บปวด ที่มันออกเดินด้วยใจอันมั่นคง บนใบหน้าเปี่ยมสุข กับสร้อยคอแห่งศรัทธา และสวมรองเท้าของความพยายามที่จะพามันไปให้ถึงหลักไมล์สุดท้ายของชีวิต แม้จะต้องบาดเจ็บอีกนับครั้งไม่ถ้วนก็ตามที

ด้วยบทโศลกประโลมใจที่ทำให้รู้ว่า มันเป็นนกอ่อนไหว กับหัวใจนักเดินทางหาฝัน ที่มีอดีตเป็นประสบการณ์ มีปัจจุบันเป็นความจริง มีอนาคตเป็นสิ่งบันดาลใจ

เพราะวันนี้มันเข้มแข็งเพียงพอแล้วที่จะผจญภัยในเทพนิยายแห่งความรักอีกครั้ง

* งานเขียนของ น้องชายจุ Tasue เรื่องที่ 2 นะคะ
อย่าเพิ่งเข้าใจว่าเป้นของจุ เพราะจุยังไม่มีฝีมือเขียนขนาดนี้ค่ะ ติชมกันได้ ว่า ชอบหรือไม่ชอบยังงัย หรือ น้อง ชายจุ ต้องแก้ไขในจุดไหน

หวังว่า เพื่อนๆ คงมีความสุข กับการอ่านงานเขียนของน้องชายคนนี้นะคะ

Create Date : 16 กันยายน 2549

Last Update : 16 กันยายน 2549 20:47:23 น.

17 comments

Counter : 3222 Pageviews.

น้องกระจ้อนจ๋าเห็นปุ๊บรีบมาปั๊บเลยจ้ะ หนุกดีจ้ะ

โดย: พี่เจี้ยวจ้ะ (sutida_jeaw

) วันที่: 16 กันยายน 2549 เวลา:21:01:43 น.

สวัสดีค่ะพี่จุ

แจงชอบอ่านแต่วิจารณ์ไม่เป็นค่ะ
เพราะไม่มีฝีมือในการเขียน แฮ่ๆๆ
แต่เท่าที่อ่านทั้งหมดนี่ สำนวนถ้อยคำที่ใช้
แจงว่าก็อ่านแล้วเข้าใจนะ

โดย: เลดี้อลิเซีย

วันที่: 16 กันยายน 2549 เวลา:21:18:42 น.

อ่านแล้วบอกได้ว่าสำนวนพริ้วนะค่ะ ... อ่านแล้วไม่ติดขัด อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคะ เพราะไม่มีประสบการณ์สำหรับเรื่องสั้น การเขียนแนวนี้เท่าไหร่ ...

มีแต่ชมค่ะ ไม่ขอติ

โดย: JewNid

วันที่: 16 กันยายน 2549 เวลา:21:48:18 น.

รู้สึกดีมากๆค่ะ เล่าเรื่องได้น่าซึ้งใจ เก่งนะคะขอชมเชยจากใจจริง
ปล. ตอนนี้กำลังทำ blog โอทอปส่งอาจารย์ค่ะ ว่างๆก็แวะเข้าไปติชมได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ

โดย: south_otop (south_otop

) วันที่: 16 กันยายน 2549 เวลา:23:40:41 น.

I would like to acknowledge to all readers. I gathered some information and had been questioned and given some ideas from friends of mine. Thank you to all good friends, especially Pee Ju. I really appreciated. I am sorry to type in English because my keyboard is English so it was hard to be typed in Thai. I do apologise. I would love to be strongly commented, if all readers want to. I hope you guys are having fun while you are reading.
Love you xxxx

โดย: Tasue IP: 203.122.112.153 วันที่: 17 กันยายน 2549 เวลา:13:54:43 น.

เขียนได้ดีเลยนะคะ

ป.ล. หงส์กับผีคืนนี้สกอร์เท่ากันเลยนะคะ

โดย: rebel

วันที่: 18 กันยายน 2549 เวลา:0:42:30 น.

มาปรบมือให้ครับพี่จุ
.
.
เขียนได้ดีจริง คับเพ่
แนววนี้อ่ะสาว ๆ อารมณ์โรแมนติค
เค้าชอบบบบบ

โดย: little-joe

วันที่: 18 กันยายน 2549 เวลา:14:27:47 น.

จึ๋ยขี้เกียจอ่านว่ะ เอาไว้ว่างๆก่อนน่ะ

วันนี้เซ็งฝนตกตอน ร.ร.เลิกอีกแล้ว รถติด โครต โดนฝนเต็มๆ

ไปกินยาแก้ไข้ก่อน ไม่ใช่ไข้ใจหรอกน่า

โดย: N_view

วันที่: 18 กันยายน 2549 เวลา:21:28:48 น.

ขอบคุณแทยน้องชายจุด้วยค่ะ ที่แวะเวียนมาเยี่ยม และงานงานเขียนของเขา

พี่เจี้ยว - ดีใจจังที่พี่เจี้ยวแวะมา

น้องแจง - ดีใจค่ะที่ชอบ อ่านหนังสือเยอะๆ ดีค่ะ พี่ยังชอบอ่านงานของแจงเลย

คุณจิ๋วนิด - ยังไม่ไดแวะอ่านงานล่าสุดของคุณนิดเลย

วันนี้ กลับจากเรียน อาจจะแวะไปเยี่ยมเยียนนะคะ

คุณแข - อารมณ์ไม่ดีเล๊ยยย คืนผีร้องไห้

ติดหวัดหงส์

ตุณน้องโจ - เออวุ๊ย เห็นแว๊บๆๆ เขียนไรอยู่ ยังไม่ได้ไปอ่านเลย งานเขียน สาวชอบๆม่ชอบไม่รู้ว่า เลยวัยนั้นมานานแระ

คุณเพื่อนนุช - ฝนตกบ่อยๆ ที่นครสวรรค์ แกไม่เป็นไข้ใจ แต่ฉันเป้นไข้ใจว่ะ... เป็นไข้ใจเรื้อรังเสียด้วยซิ

น้องทัศน์ - ไม่ค่อยได้เจอกันในเอ็มเน๊อะ พี่จุยุ่งๆ กับงานส่งอาจารย์จิ ไม่ได้แก้ไขมากอย่างที่กลัว แต่มาทำตารางเพิ่มเท่านั้น แต่บังเอิญว่า พี่จุเดินผ่านชั้นหนังสือนิยาย กับประวัติศาสตร์ เลยแว๊บออกนอกลู่นอกทางที่เรียน อ่านหนังสือคลายเครียดไปเล็กน้อยๆ 1 อาทิตย์เต็มๆ อ่านซะสะใจไปเลย ขอม เขมร และ งานของภูเตศวร

งานของภูเตศวร บอกถึงเรื่องจิตได้ดี แต่ผูกเรื่องทางโลก หัวร่อไม่ได้ ร่ำไห้ไม่ออก

ถ้าเข้ามาอ่าน พี่จุ..แก้งานนะคะ และออกพื้นที่ นครสวรรค์น้ำท่วม คงวุ่นวายอยู่กับงานตรงนี้ หวังว่าคงสบายดี งานนี้พี่ไม่ได้ปรับอะไรเลย

โดย: ju IP: 125.24.142.56 วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:7:17:16 น.

เขียนได้งดงามดีจังค่ะ
เหมือนที่คุณนิดว่า
อ่านแล้วลื่นไหลไปได้ตลอดดีอ่ะค่ะ

ชอบค่ะชอบ

โดย: prncess

วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:7:51:25 น.

พรรณนาโวหารยังดีเหมือนเรื่องที่แล้วครับ

นกเงือกสาวก็ยังอุตส่าห์มีแก้มป่องหน้ากลม (อันนี้แซว...

)

เห็นด้านล่างเปิดโอกาสให้วิจารณ์ ก็ขออนุญาตวิจารณ์จริงๆ ด้วย แต่ก็รู้ๆ กันอยู่นะครับ ว่าผมไม่ได้เรียนทางอักษรศาสตร์มา ยังไงก็ถือว่าเป็นการวิจารณ์จากความรู้สึกของคนอ่านคนหนึ่งก็แล้วกัน

มีอยู่ 2 จุดที่อ่านแล้วสะดุดเล็กน้อย ก็คือ

1) ตรงที่เปรียบเทียบการรับรู้กับการเดินของเข็มนาฬิกา ผมรู้สึกว่าบรรยากาศของเรื่องนั้นอิงกับธรรมชาติ ตรงนี้ก็เลยพาผมออกมาจากบรรยากาศของธรรมชาติแว่บหนึ่ง

2) ตรงช่วงท้ายที่พูดว่า นกเงือกจะไปถึงหลักไมล์สุดท้ายของชีวิต ตรงนี้อาจจะเทียบกับเจ้าตัวแล้วล่ะมั้งครับ เพราะมีสิ่งของในความเป็นจริงอยู่ในการบรรยายเยอะ ก็คล้ายๆ กับข้อแรกน่ะครับ ที่พาผมออกมาจากบรรยากาศธรรมชาติ แต่ถ้าเป็นความตั้งใจ ก็เข้าใจได้เหมือนกันว่ากำลังพูดเปรียบเทียบกับตัวเองอยู่

ถ้าไม่ชอบใจประการใด ก็ขออภัยสำหรับคำวิจารณ์ของผมด้วยละกันนะครับ

แต่ที่เหนือสิ่งอื่นใดคือ เขียนได้ดีครับ ถ้าเอามาลงอีก ก็จะอ่านอีกเหมือนเดิมครับ

โดย: คนทับแก้ว

วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:9:35:34 น.

สวัสดีค่ะ

คุณจุสบายดีไหมเอ่ย
เรามัวแต่ไปเชียร์กีฬามาค่ะ
สุพรรณบุรีเกมส์น่ะ เลยกลับบ้านยาวเลย

ปล. เรื่องราวดีมากๆ เลยค่ะ น้องชายคุณจุเขียนเก่งจังนะคะ

โดย: immuno

วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:17:35:03 น.

ข้อดีประการหนึ่งของ "นกเงือก" คือจะอยู่แบบ "ผัวเดียว-เมียเดียว" (ขออนุญาตใช้คำนี้นะครับ) ไปจนตาย

ยังไม่ปรากฏว่า "นักปักษีวิทยา" เคยเห็นนกเงือกมีกิ๊ก

นั่นจึงเป็นปรากฏการณ์ทางอารมณ์และความรัก โดยตัวละครนกเงือกปีกหัก.....มโนภาพจากการอ่านคงดูแปลก ๆ หากตัวละครกลับกลายเป็น "นกกระจอกเทศ" เพราะถึงมันปีกไม่หัก ก็บินไม่ได้อยู่แล้ว

ช่วงเวลาหนึ่ง งานเขียนในลักษณะนี้หายไป จะด้วยเหตุผลกลใดผมไม้รู้ .....เหนือสิ่งอื่นใด ผมชอบผลผลิตในเชิงความคิดด้านการเปรียบเปรยของผู้เขียน ฝาก "สหายกระจ้อน ณ จันทร์เสี้ยว" ส่งข่าวถึงเขาด้วย.....เจ้านกเงือกปีกหัก

โดย: เจ้าของบ้านหลังจ้อย (guzupp

) วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:21:50:43 น.

น้องคุณ จุ เขียนเข้าท่าทีเดียวครับ...
พยายามเข้าสู้ๆๆๆ

โดย: แร้ไฟ

วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:23:53:25 น.

เขียนดีนะครับ แบบนี้ล่ะที่ผมเขียนไม่เป็น

เรื่องนี้ เป็นแนวนิยายความรัก โฮะโฮะ ผมกับนิยายความรักเป็นยาขมกัน ผมอ่านน้อยครับ ยังไร้เดียงสา

โดย: yyswimไม่ได้log in IP: 203.113.34.61 วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:23:57:19 น.

คุณ prncess - ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ

คุณ คนทับแก้ว วิจารณ์ได้ดีมากๆ เลย ชอบๆๆ

คุณ immuno พี่ก็ชอบเชียร์กีฬานะ ว่างไม่ได้เลย แว๊บบ่อย แต่ตอนนี้ แว่บไม่ไหว เป้นไปตามสังขารค่ะ

คุณซุป น้องเข้ามาอ่านค่ะ ขอบคุณนะคะ สำหรับนกเงือก อย่างที่บอกว่า มันมีคู่ตัวเดียว แบบผัวเดียว เมียเดียว จุเข้าใจจุดนี้ และคิดว่า น้อง ตั้งใจ สื่อให้เห็นว่า แม้แต่นกที่คิดว่า มั่นคง และยืนยง อย่าง ผัวเดียว เมียเดียว อย่างนกเงือก...ก็ไม่แน่นอนเสมอไปว่า "เขา"จะอยู่กับ "เรา"
ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เสมอ ที่น้องใช้เป็นสื่อ ก็คงสื่อให้เห็น ความนึกคิด ของนกเงือกตัวผู้แหล่ะ ว่า ..มันควรจะเป็นอย่างนั้น

เมื่อนกเงือก ไม่เป็นเช่นนกเงือก.... เรื่องนี้จึงน่าสนใจ สำหรับจุนะคะ

คุณแร้ไฟ - ขอบคุณแทนน้องค่ะ แรงบันดาลใจสำหรับมากในการเขียนงานของน้องคนนี้ จุก็หวังว่า เขาจะเขียนมาให้จุอย่างสม่ำเสมอ

คุณสิน - จุก็เขียนไม่เป็นค่ะ แต่ถ้าเขียนแบบนินนทาชาวบ้านละถนัดนัก 555

ขอบคุณทุกๆ ท่าน ที่แวะมาเยี่ยมชมงานเขียนของน้องจุนะคะ

โดย: กระจ้อน

วันที่: 20 กันยายน 2549 เวลา:11:37:28 น.

Yesterday is dead and gone
And tomorrow's out of sight
And it's bad to be alone
Help me make it through the night

โดย: Maddog IP: 203.154.97.199 วันที่: 26 กันยายน 2549 เวลา:21:52:05 น.