คนรักษาเวลาอย่างเรา (จริงๆ กลัวถูกทิ้งอ่ะ) ไปตามเวลา แต่เอาเข้าจริงๆ กว่าทุกคนจะมาพร้อมกันก็เลยเวลานัดไปประมาณครึ่งชั่วโมง เด็กพวกนี้คงเช็คตารางเรือแล้ว รู้ว่าเรือที่เราจะไปออก 9 โมง เขาเลยไม่รีบ มีรถและคนขับใหม่มารับเรา จากจุดที่ขึ้นรถไปท่าเรือไม่ไกลเลย ที่แย่ก็ตรงต้องมานั่งแช่บนรถรออีกคัน รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่ร้อรอรถคันที่ David จะขับตามมา ระหว่างนี้มีการคุยโทรศัพท์กันไปมาระหว่างคนขับรถเรากับ David เป็นระยะๆ ในที่สุด คนขับรถก็แจกตั๋วลงเรือ และให้เราลากกระเป๋ากันไป check in

ด้วยความรีบร้อน สมาชิกในคณะลืมว่าได้ปลดกระเป๋าที่เก็บเอกสารสำคัญทุกสิ่งและเงินทั้งหมดที่คาดเอวไว้ พอลุกขึ้นแล้วเดินลงจากรถ กระเป๋าเลยหลุดกองอยู่ที่เก้าอี้ ดีที่หนุ่มน้อยชาวฝรั่งเศสหยิบกระเป๋ามาคืนให้ ถ้าเขาไม่หยิบมาให้ล่ะก็แย่แน่ๆ นอกจากเงินทั้งหมด ยังหนังสือเดินทาง ถ้าหายจะต้องหยุดทริปวิ่งไปสถานทูตก่อนแน่

หนุ่มนี้เรารู้จักเขามาแล้วตั้งแต่เมืองเทาโป เรียนจบโทแล้ว กำลังจะต่อเอกและหวังว่าจะได้ทำงานกับบริษัทรถยนต์หลังเรียนจบ เขายังไม่เคยมาเมืองไทย ในทริปนี้มีฝรั่งเศสสองคน อีกคนเป็นสาวฝรั่งเศสที่มีเชื้อสายแขกชัดเจน เขาไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ท่าทางผู้ชายแสดงว่าเธอไม่ใช่แฟน

ที่อาคารสำนักงานของท่าเรือ วิธีการลงเรือก็คล้าย ขึ้นเครื่องบิน เอากระเป๋าไปชั่ง ติด Tag ซึ่งบอกว่ามากับ TT กระเป๋าจะถูกจัดไว้รวมกัน ได้ไม่ไม่หลงทางกับคณะ ตรงนี้เขาจะอธิบายว่าเรือมีกี่ชั้น ที่นั่งจะมีอยู่ที่ชั้นไหนบ้าง

พอได้เวลา เจ้าหน้าที่ก็ให้ผู้โดยสารออกจากอาคารไปรอลงเรือ ออกมานอกอาคารแล้วหนาวดีเชียว รอตรงนี้อีกพักนึงถึงได้ลงเรือ ทุกคนรีบเดินแกมวิ่งไปหาที่นั่ง ที่จะมองเห็นวิวดีที่สุด ที่จริงขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือได้ ถ้าจะดูวิวแบบ 360 องศา แต่มันหนาว ลมก็แรงมาก มีคนลองขึ้นไปแล้ว รีบลงแทบไม่ทัน

รถข้ามช่องแคบมี 2 เที่ยวต่อวัน เช้ากับบ่าย เวลาเดินทาง 3 ชั่วโมงครึ่ง( 9.00-12.30) นานเอาเรื่องที่เดียว ในเรือจึงมี อาหารเครื่องดื่มขายราคาไม่แพง แต่คนนิวซีแลนด์จะหอบหิ้วกันมาเอง คนที่เป็นลูกค้าจึงเป็นนักท่องเที่ยวเสียส่วนใหญ่

เราหาที่นั่งรวมกลุ่มกันทั้งหมดไม่ได้ ก็แยกกันไปนั่ง จึงได้เพื่อนคุยเป็นชาวไร่นิวซีแลนด์ เธอกับสามีจะไปพักผ่อนที่เกาะใต้ แต่ทำไร่อยู่เกาะเหนือ เธอบอกว่ามีลูกจ้างเป็นพม่าหนึ่งคน ขยันมาก ทำงานเก่ง ปลูกอะไรก็ขึ้นก็งามดีไปหมด อยู่ไปอยู่มาเขาก็ทำเรื่องขอเอาภรรยามาอยู่ด้วย เธอสนใจจะมาเมืองไทยและจะเอาพลอยมาทำตัวเรือน เพราะได้ข่าวมาทำที่ไทยสวยและไม่แพง เธอขอคำแนะนำไปทำที่ไหน แหม จนปัญญาจริงๆ ความรู้เรื่องนี้ไม่มีเลย

เรือเข้าเทียบท่าที่ Picton ตามเวลา เข้าให้รถขึ้นฝั่งไปก่อน แล้วถึงจะให้คนตามไป เราต้องมารอกระเป๋าที่จะมาตามสายพาน เมื่อกระเป๋าเราลงเรือก่อนใครๆ กระเป๋าจึงเข้าไปเก็บอยู่ในๆ ตอนขึ้นจากเรือเลยมาหลังสุด คนอื่นไปขึ้นรถกันหมดแล้ว ไปไหนไม่ถูกเลย แน่นอนว่าเขาไม่เอารถมาด้วย ข้ามฝั่งแล้ว ใช้รถใหม่แน่ๆ แต่มองไม่เห็นรถยี่ห้อเดิมของบริษัท TT เดินไปมาสักพักจึงเห็นญาติๆ เราอยู่บนรถคันหนึ่งกันหมดแล้ว รถเปลี่ยนเป็นสีฟ้า ไม่มีโลโก้ บริษัท TT เราขึ้นไปสำรวจ ไม่มีที่นั่งเหลือแล้วบนรถ

อ้าว...จะให้เราไปต่องัยล่ะ เริ่มหงุดหงิดเล็กๆ