การให้ลูกทัวร์ลงไปเดินในป่า มีทุกวัน ป่าเล็กป่าใหญ่ เดินมากเดินน้อย ตามแต่เส้นทาง เราจึงต้องใส่รองเท้าดี เกาะพื้นและไม่ดุ ทำร้ายทำลายเท้าเรา บางเส้นทางก็เดินออกมาโผล่ที่เดิม แต่บางที่เขาให้เราไปโผล่อีกแห่งไกลกัน ไม่เดินก็ไม่ได้เพราะรถจะไปคอยที่นั่น พอเราลงรถๆจะถูกล็อค ทุกคนต้องเดิน ฝรั่งเดินไปครึ่งรอบแล้ว พี่ไทยยังไปไม่ถึง 1 ใน 4 นอกจากเดินช้า เรายังหนักกิจกรรมถ่ายรูป

เช่นกัน วันนี้ รถวิ่งมาได้สักพักใหญ่ๆ เขาก็จอด ให้เราลงไปชมป่า เป็นเส้นทางสั้นๆ เดินเข้าไปในป่า ขณะเดินไป คนที่ไปก่อนเดินสวนกลับมา ถามมีอะไร เขาบอกไม่มีอะไรมาก ชายฝั่งธรรมดาๆ เราเลยไม่ไป

ความชื้น เย็น ทำให้ความสุขของหลายคน คือ การได้เข้าห้องน้ำ แต่ตรงนี้ไม่มี ชายหนุ่มแยกย้ายกันแอบๆ เข้าไปตามพุ่มไม้เก็บ “ดอกไม้” กันเป็นแถว หญิงบางคนแอบเข้าไปบ้าง พอจ๊ะเอ๋กับหนุ่ม ก็รีบออกมาทำหน้าปั้นยาก แถมไม่สามารถจัดการกับธุระของตัวเองได้อีก

ปกติจุดชมวิว ท่องเที่ยว ที่พักรถ จะมีห้องน้ำสาธารณะ แต่ตรงนี้ดูแล้ว ไม่น่าจะใช้จุดจอดเพราะทางแคบมาก เลยไม่มีห้องน้ำ

ห้องน้ำสาธารณะในป่าเขาที่นิวซีแลนด์นอกจากฟรีแล้ว ยังสะอาด มีกระดาษชำระที่เขายืนยันว่าเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม จึงไม่มีถังให้ทิ้งกระดาษชำระ ใช้แล้วทิ้งลงโถชักโครกกดน้ำลงไปได้เลย

กลับมานั่งรอ ระหว่างนี้ David ทำตลกกับพวกเรา คงอารมณ์ดี ได้เลยจัดให้ ถ่ายรูปตัวตลกจำเป็นซะเลย

ถึงแล้ว windy Wellington ประมาณ 5 โมงเย็น สมชื่อจริงๆ มองออกไปข้างนอกรถ รู้ได้เลยว่าลมแรงมาก ระหว่างที่ใกล้จะถึงที่พัก เราก็เริ่มมองหา supermarket เห็นแล้ว New World Supermarket กับ อะไรอีกแห่งจำชื่อไม่ได้ อยู่ใกล้ๆกัน

เป็นธรรมดาของเมืองใหญ่ ที่จอดรถหายากและกฏระเบียบเข็มงวด David ต้องเอาเราไปปล่อยไว้ไกล Hostel ที่เราจะพักมาก เดินก็ยากต้องผ่านทั้งตึกกำลังก่อสร้างและข้ามถนนหลายครั้ง การลากกระเป๋าจึงเป็นภาระหนักเป็นพิเศษ

Wellington เป็นเมืองหลวงของนิวซีแลนด์ตั้งอยู้ใต้สุดของเกาะเหนือ บริเวณช่องแคบคุก (Cook Strait) เป็นเมืองที่มีกระแสลมแรงที่สุดในโลกแห่งหนึ่ง(ประมาณ 150 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ) เลยได้สมญาว่า “ Windy Wellington” การเป็นเมืองหลวงคือเป็นศูนย์กลางการปกครอง แต่ความสำคัญและใหญ่โตไปอยู่ที่ Auckland อย่างไรก็ตามเมืองนี้และพื้นที่ที่จัดว่าเป็นเขตของเวลลิงตันก็มีประชากรอยู่ถึง 500,000 คน มากเป็นอันดับ 3 ของประเทศ แถมประชากรส่วนใหญ่( 25%) เกิดนอกนิวซีแลนด์ (น่าจะเป็นคนที่อพยพมา)และมีการศึกษาสูงแถมยังอยู่ในวัยทำงาน

ถึงแล้วที่พัก ห้องโถงที่กินพื้นที่ทั้งชั้นและเพดานสูงเท่ากับตึก 2 ชั้น ทำหน้าที่เป็น Lobby ด้วย เคาเตอร์ให้เราลงทะเบียนกว้างขวาง เราแห่กันเข้ามาไม่น้อยกว่า 50 คน รวมกับแขกที่จะมาพักรายอื่นๆ ทั้งห้องก็แน่นขนัด

การเตรียมห้องพักไว้ล่วงหน้า ทำให้การลงทะเบียนและรับกุญแจง่ายและรวดเร็ว พนักงานที่รับลงทะเบียนเข้าพักน่ารัก ตอบคำถามซ้ำๆ โดยหน้าไม่ง้ำงอ ที่นี่เราได้คูปองอาหารเย็นฟรีพร้อมเครื่องดื่ม ไม่มีแอลกอฮอร์ 1 แก้ว

เราก็ยังคงอยู่ได้ห้องส่วนตัว ไม่มีใครอยากมา jam กับเราเลย เก็บของแล้ว ก็ต้องหาห้องครัว

ครัวอยู่ชั้นสอง โอโฮ...มันเป็น “ซุปเปอร์ครัว” กินเนื้อที่ทั้งชั้น ตู้เย็น ไม่ใช่ซิ ตู้แช่เพราะเป็นตู้เย็นกระจก 2 บาน ขนาดใหญ่มั้กๆ มีนับไม่ถ้วน ส่วนที่ปรุงอาหาร อยู่ลึกเข้าไปแบ่งเป็นสัดส่วน อุปกรณ์ ถ้วยชามเยอะแยะ แสดงว่าที่นี่เป็นที่นิยม คนพักเยอะ

ดูครัวแล้วก็ไป New World Supermarket ที่ดูเส้นทางการเดินไปตอนนั่งรถผ่านมา ที่จริงมี 2 ซุปเปอร์ใหญ่ อยู่ใกล้ๆกัน เราเลือกเข้าที่นี่ เข้าประตูไป เราก็ประทับใจกับซุ้มขายดอกไม้ ถ่ายรูปกันซะหน่อย เพราะทำเลที่ตั้งและอยู่ในเมืองหลวงข้างในซุปเปอร์จึงกว้างขวางใหญ่โตกว่าทุกที่ๆเราเคยไปมา เดินไม่ถูก ดีที่คราวนี้เรามีเวลาไม่จำกัด เดินซะให้สะใจแล้วก็ซื้อข้าวของมาสำหรับ 2 มื้อ เท่านั้นเพราะคืนนี้เรามีข้าวฟรีกิน เริ่มมีการสะสมของฝากแล้ว

กลับมาเอาของมาติดชื่อเสียงและวันที่ออกแล้วไปเก็บในตู้แช่ แม้ตู้จะเยอะแยะ แต่แทบจะแทรกของเราเข้าไปไม่ได้

ลงไปชั้นใต้ดินที่มีสภาพเป็น Pub เอาคูปองไปแลกอาหารและน้ำดื่ม อาหารเย็นของเขาเป็นผักผัดเละๆ สีไม่ค่อยน่าดู แต่กลิ่นดีราดข้าว แปลกที่หน้าตาดูไม่น่ากิน แต่อร่อยง่ะ เขาแถมน้ำดื่มใส่โซดามีสีเขียวแดงตามชื่อที่ตั้งไว้เพราะพริ้งคนละแก้ว ไม่ได้เรื่อง ไม่ว่าจะสั่งอะไรรสชาติเหมือนกันโหม้ด พวกหนุ่มๆดูจะติดใจอาหารขอเพิ่ม เขาบอกไม่ได้ หากขอเพิ่มต้องซื้อ ไม่ค่อยมีใครยอมซื้อ เห็นไหม ฝรั่งก็ใช่ว่าใช้เงินง่าย เที่ยวก็ต้องประหยัด ใช้เงินน้อยเที่ยวเยอะกินแยะ จึงไม่น่าแปลกใจ ที่เมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา (2560) website mirror บอกว่าผลสำรวจของ Post Office Travel Money กรุงเทพเป็นอันดับหนึ่งของเมืองท่องเที่ยวที่คุ้มค่าที่สุด พูดตรงก็ถูกที่สุดนั่นแหละ ไม่ปลื้มเล้ย เขาสำรวจจาก ค่าอาหาร เครื่องดื่ม ค่าท่องเที่ยวและเข้าชมสถานที่ต่างๆ ค่าเดินทางและค่าที่พัก 3 คืน ก็จะ ไม่คุ้มค่าได้อย่างไร พวกเล่นคอยรถเมล์ฟรี ใช้รถไฟฟรีกันซะส่วนใหญ่(ของฟรีเหล่านี้ถูกเลิกแล้วตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนนี้) ข้าวแกงจานกินกัน 2 คน ลูกชิ้นปิ้งไม้กิน 2 คน กินอาหารข้างทางถูกๆ เช่าห้องพักคืนละ 200-300 บาท ค่าเข้าชมสถานที่ต่างๆ ไม่ถูกแสนถูกก็ฟรีไปเลย ในขณะที่คุณภาพ กริยามารยาทของคนมาเที่ยวโดยเฉพาะที่เราเรียกว่าฝรั่งก็แย่ลงเรื่อยๆ ขอโทษไม่มี แถวไม่เข้า ข้ามถนนจากมุมหนึ่งไปอีกมุมหนึ่งที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เห็นมาหลายครั้งเจอมาหลายหน กฎและคำเตือนมีไว้ให้แหก เพราะเราให้เกียรติเขาเกินไปป่ะหรือเพราะเราเน้นนักท่องเที่ยวเชิงปริมาณมากกว่าคุณภาพเจอะกับตัวเองบ่อย เลยขอบ่นหน่อย แฮะ แฮะ

ได้เวลานอนแล้ว พรุ่งนี้เราจะต้องออกแต่เช้าและเดินทางทั้งวัน

กินข้าวเช้าพร้อมเตรียมอาหารกลางวันติดตัวไปเรียบร้อยแล้ว จัดการกับมื้อเช้าเสร็จมีน้ำส้มกับนมสดในขวดยังเหลือเยอะมาก ไม่อยากหอบหิ้วไปให้หกเลอะเทอะ มองไปมองมาเห็นสาวน้อยคู่หนึ่งที่มากับรถเราหลายวันแล้ว เลยเข้าไปถามว่ารังเกียจไหม เราจะยกให้ เธอยิ้มแล้วรับไปทั้งหมด