เฮฮา ปาจิงโกะ มุ่ง Hot Water Beach(3)
ขึ้นรถพร้อมกันแล้ว เราก็มุ่งไป Hot water beach เลย สักพัก David ก็ส่งกระดาษติดบนคลิปบอร์ดมาให้เราจองห้อง เราต้องดูดีๆ เพราะเรามี 5 คน ต้องเลือกห้องที่มีจำนวนเตียงพอกับเรา

นอกจากนี้เขายังทำหน้าที่เป็นไกด์ให้ข้อมูลทั้งประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ของที่ๆรถผ่านไป สรุปเขาทำเบ็ดเสร็จ ขับรถ ไกด์ ขายที่พักและกิจกรรมสันทนาการ แม้งานจะหนัก แต่รายได้คงดี โดยเฉพาะ เขาน่าจะได้เปอร์เซนต์จากกิจกรรมสันทนาการต่างๆที่เราซื้อ ซึ่งก็ไม่ถูก อย่างน้อยก็ 1,000 บาทละ แต่ไม่ค่อยมีส่วนมากก็ 2,000 บาท ขึ้นทั้งนั้น

David พาเราไปส่งที่พักและชี้ทางที่จะไปหมกโคลนร้อนๆที่ชายหาด

ไปถึงที่พักเราก็เข้าแถวจ่ายค่าห้องราคา 32 NZD ต่อคนและรับการ์ดเปิดห้อง
ทำไมทางบ้านพักจัดห้องไว้ให้เราเรียบร้อยแล้ว ทั้งๆ ที่เราก็เพิ่งลงชื่อจองที่พักระหว่างที่เดินทางมาที่นี่และ David ก็มาถึงที่นี่พร้อมกับเรา

ก็เพราะ David ถ่ายรูปกระดาษที่เราลงชื่อจองห้อง ส่งให้ทางที่พักทางโทรศัพท์มือถือก่อนเรามาถึงที่นี่ เมื่อเรามาถึง ห้องของแต่ละคนแต่ละกลุ่มจึงจัดไว้เรียบร้อย นี่แหละความสะดวกรวดเร็วที่เกิดจากเทคโนโลยี่

อาคารที่พักแบ่งเป็น 2 ห้อง ต่อกัน ด้วย pantry ที่มีตู้เย็นเล็กๆ ไมโครเวฟ อ่างล้างจาน ส่วนห้องน้ำ ห้องส้วม อยู่หลัง pantry สภาพที่พักใหม่และสะอาดมาก แต่ละ ห้อง มี 3 เตียง เป็นเตียง 2 ชั้นเช่นเคย เรามี 5 คน เขาเลยไม่เอาใครมาแทรก ให้มึนกับภาษาไทยของเรา
กิจกรรมหลักที่ต้องมาที่นี่ คือ เราจะมานอนอาบหรือแช่น้ำร้อนที่ผุดขึ้นมาที่ชายหาดไม่ห่างจากที่พัก คนที่จะไปแช่น้ำควรนุ่งกางเกงขาสั้น จะใส่ชุดว่ายน้ำก็ได้ไม่รังเกียจ ต้องเตรียมผ้าขนหนูหนาๆไปด้วยเพราะหนาวเชียวพร้อมเช่าพลั้วจากที่พักไปขุดทราย วิธีแช่คือเราต้องขุดทรายให้เป็นแอ่งใหญ่และลึกพอที่ตัวเราจะลงไปแช่น้ำร้อนได้ทั้งตัว พื้นที่ที่มีสายน้ำร้อนไม่กว้างนัก ทุกคนก็เลยต้องมาขุดหลุมอยู่ใกล้กัน และบางหลุมขุดแล้วน้ำที่ผุดขึ้นมาก็ไม่ร้อนซะอีก บางที่ก็ร้อนเกิน ต้องย้ายไปมา กว่าจะได้ที่เหมาะ เราไม่ได้เช่าพลั้วมา(ไม่รู้เรื่อง) ก็ใช้วิธีเซ๊ง บ่อไหนเจ้าของกลับไปแล้ว ทดสอบดูแล้วว่าน้ำอุ่นก็ยึดเลย อยู่กันจนตะวันอ่อนแสง ก็เดินกลับ

ได้เวลามื้อเย็น เกิดชุมชนย่อยๆ ในครัว เราทุกคนที่มากับรถคันเดียวกัน เข้าครัวเกือบพร้อมกัน ชุลมุนวุ่นวาย ต้องสับหลีกกันเวลา ใช้อ่างล้างจาน เตา แม้ว่าเขาจะมีให้หลายจุดก็ตาม โชคดีดีที่มีเตาอบ วันนี้เราเลยเลี่ยงไปใช้เตาอบ มีปลาอบเนย เนยเหลือมาจากเครื่องบินอ่ะ ไม่ได้ตั้งใจลักลอบนำเข้า แต่ตอนผ่านด่านเก็บทิ้งไม่หมด ผัดผักปรุงรสจากผงปรุงบะหมี่ที่ไม่ได้ใช้

ที่นั่งกินในห้องครัวมีน้อย ข้างนอกก็ไม่ไหว หนาวเกิน ก็แบ่งปันกันไป ความคับแคบบีบให้สนทนาปราศรัยกัน ตอนนี้ทุกคนเริ่มรู้จักกันมากขึ้น คนที่มาจากประเทศเดียวกันก็รวมกลุ่มกัน ไม่ใช่คนประเทศเดียวกันแต่ใช้ภาษาเดียวกันก็จับกลุ่มกัน คนอังกฤษดูจะมากที่สุดที่รู้ๆ ก็ 8 คนแล้วแถมด้วยหนุ่มสาวอิสราเอลคู่หนึ่งแจมอยู่ในกลุ่มเพิ่มเข้าไปให้กลุ่มใหญ่ขึ้น ด้วยความที่เด็กพวกนี้เกือบทั้งหมดเป็นคนที่ทำงานแล้วหรือไม่ก็กำลังเรียนโทหรือเอก ก็ไม่วุ่นวาย เอะอะมะเทิ่ง ดื่มกินเงียบๆ และก็เป็นพฤติกรรมของฝรั่ง(ดี)ปกติด้วย ซึ่งต่างจากฝรั่งที่มาเที่ยวในไทยระยะหลังนี้ ทั้งมารยาท การเคารพกฏหมายเราและการเคารพสิทธิของคนอื่นซึ่งรวมเราเจ้าของประเทศด้วย มีน้อยมาก ๆๆ (ขอบ่นอีกหน่อย แระ)




Create Date : 08 พฤษภาคม 2560
Last Update : 8 พฤษภาคม 2560 21:06:33 น.
Counter : 796 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สมาชิกหมายเลข 3444784
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



พฤษภาคม 2560

 
1
2
3
4
5
6
7
9
10
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog