2 ปีผ่านไป
โศกนาฏกรรมที่เกิดที่เกาหลีกลายเป็นข่าวดังกลายเป็นข่าวใหญ่ ทำให้โปรเจควันถึงกับวงแตก เพราะมีนักข่าวบางคนขุดคุ้ยทั้งได้ข้อมูลภาพและเสียงมาจากกลุ่มคนกลุ่มนึง ทำให้บริษัทตัดสินใจที่จะยุบวงโปรเจควันลงทันที ฮยอนจุนเองก็สะเทือนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเขาจึงเดินทางออกจากเกาหลี ชอนวุคก็เช่นกัน ได้แต่เก็บตัวเงียบ ส่วนมินกี ยังพอมีงานอยู่บ้างแต่ก็ไม่มากอะไร
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น แอนนา น้องสาวของจินดา กลับเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียวของเธอ พ่อกับแม่เลี้ยงของเธอเสียชีวิตไปก่อนหน้าที่เธอจะเดินทางกลับเมืองไทย สาเหตุเกิดจากผลประโยชน์ทางธุรกิจ และในที่สุดตำรวจรวบตัวคนร้ายและผู้จ้างวานได้ แอนนา ยังไม่กล้าพูดเรื่องนี้กับพี่สาวเธอ เธอไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรที่มันหนักหนาแบบนี้ ต้องบินไปกลับเกาหลี อยู่หลายครั้ง หมอบอกว่า จินดายังเดินทางโดยเครื่องบินไม่ได้จนกว่าแผลผ่าตัดจะหายสนิท และเพราะถูกกระทบกระเทือนที่ศรีษะ บางครั้งจินดาจึงมีปัญหากับความจำ แอนนา ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหล เธอไม่เคยให้พี่สาวเธอได้เห็นน้ำตาของเธอ เธอถามหมอว่า พี่เธอจะกลับมาเป็นปรกติได้ไหม หมอบอกว่าได้แน่ แต่ต้องใช้เวลา เธอมองดูพี่สาวที่นอนนิ่งบนเตียง ร่างถูกพันไปด้วยผ้าพันแผล โชคยังดีที่ นารีจำเธอได้ พี่สาวถามเธอว่า ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ ก็พี่เที่ยวจนไม่กลับบ้านสวรรค์เลยลงโทษนะสิ ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรมากหรอกนะ พี่อย่าถามฉันมากสิ ที่นี่เกาหลีไม่ใช่เมืองไทยฉันอยากรู้แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง แอนนาหันหน้าหนี ไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้ นารียังไม่รู้ว่าจินดาตายไปแล้ว ฉันไปถามหมอก่อนนะว่าพี่จะกลับเมืองไทยได้เมื่อไหร่

วันที่นารีกลับเมืองไทย เธอเดินทางกลับมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ของ รพ ที่เกาหลี แอนนาเป็นคนจัดการเรื่องค่าเดินทางทั้งหมดของ เจ้าหน้าที่ เพราะเธอเดินทางไปรับพี่สาวกลับมาด้วยตัวเองไม่ได้ เธอต้องมาจัดการเรื่อง ทรัพย์สินของบิดาเธอ แทนพี่สาว เมื่อถึงสนามบิน แอนนา รอพี่สาวเธออยู่ ทำไมเธอถึงไม่ไปรับพี่กลับมาหล่ะ โอ๊ะ หญิงสาวตรงหน้ามาพร้อมกับ ชายเจ้าหน้าที่ของ รพ เกาหลี ฉันมีเรื่องที่ต้องทำเยอะเลยหน่ะสิ แล้วพี่เป็นไงบ้างเจ็บปวดตรงไหนอีกรึเปล่า นารีมองดูตัวเอง เมื่อยอ่ะ หง่ะ เมื่อย มาบอกทำไม ก็เธอถามฉันนี่นา เอาหล่ะๆ เดี๊ยวพี่ต้องเซ็นต์เอกสารให้ฉันด้วย แล้วแปลให้ฉันฟังด้วยนะเรื่องที่คุยกับ หนุ่มหน้าตี๋คนนี้ อะไรกัน คนเกาหลีนี่ หน้าตาแนวๆนี้กันหมดเลยรึไง ชิส์ หลังจากจัดการเรื่องเอกสารของ รพ แล้ว แอนนาก็พาพี่สาวมาที่คอนโด ทำไมไม่กลับบ้านหล่ะ นารีเอ่ย แอนนา นิ่งอึ้งไป ก็พี่ไม่ชอบบ้านหลังนั้นไม่ใช่หรอ แอนนาเปิดประตูห้องพาพี่สาวเข้ามา บ้านหลังนั้นพ่อขายไปแล้ว อ้าวทำไมหล่ะ ก็พ่อเอาเงินมาเพิ่มทุนไง ขายบ้านมันจะได้เท่าไหร่ บ้านอะไม่เท่าไหร่ แต่ทีดินอ่ะพี่ เอาเหอะพูดไปพี่ไม่เข้าใจหรอก แอนนารีบเปลี่ยนเรื่องทันที ไม่อยากให้พี่สาวถามอะไรมากไปกว่านี้ แต่แล้ว... แล้วพ่อหล่ะพี่ยังไม่เจอพ่อเลยแอนนารีบปรับสีหน้าทันที พ่อหรอ พ่อกับแม่ไปทำงานที่ฮ่องกงหน่ะ ฮ่องกง นารีทวนคำเหมือนจะจำได้ลางๆ ว่าพ่อกับน้องเธอก็ไปฮ่องกงเมื่อก่อน ห้องพี่อยู่ทางนี้ ทางนั้นห้องฉัน ใช้ประตูเชื่อมกลางนะ จะมีแม่บ้าน มาแบบเช้าไปเย็นกลับ ฉันจะอยู่บริษัท ถ้าพี่มีอะไรก็โทรหาฉันนะ อื้ม นารีรับคำ แอนนาอยู่พูดคุยได้ไม่นานก็ต้องเข้ามาที่ห้องทำงานของเธอ หญิงสาวได้แต่คิดว่า ขอเวลาอีกหน่อยนะพี่ แล้วฉันจะบอกเรื่องทั้งหมด

ฮยอนจุนเดินทางกลับเกาหลีอย่างเงียบๆเขาแวะไปหา ซองมินกี มินกีเองก็ดีใจที่ได้เจอมักเน่ ขาดก็แต่ ชอนวุค มินกีเอ่ย ฮยอนจุนพอได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ว่าแต่นายพูดจริงหรอ เรื่องที่เราคุยกัน ฮยอนจุนกลับมาที่ร้านเดิม พาให้เขานึกถึงวันนี้ในอดีต เออพี่ครับ จำวันที่เราแถลงข่าวที่โรงแรมXXX คืนที่เราฉลองกันได้มั้ย มินกีนั่งคิดอยู่ครู่นึง อ้อคืนนั้น จำได้สิ เราดื่มกันหนักมาก นายเองก็เมามากด้วย ชอนวุคก็เหมือนกัน ว่าแต่นายถามถึงเรื่องคืนนั้นทำไม อ่ะชนแก้ว แล้วก็มีอีกเสียงดังขึ้น ไม่รอฉันเลยหรอ อ่ะ ชอนวุคอ่า มาๆๆ ฮยอนจุนเพิ่งกลับมา มาฉลองกันหน่อย ฮยอนจุนใช้ความคิด ทำไมเราจำเรื่องของคืนนั้นไม่ได้นะ แก้วๆๆ ฮยอนจุนแก้วนาย ชายหนุ่มส่งแก้วให้ลีดเดอร์ ว่าแต่นายจะเช็คอินน์พักโรงแรมนั้นจริงๆหน่ะหรอ ว้าว ฉันว่านายต้องมีความทรงจำดีๆกับที่โรงแรมนี้แน่ๆเลย มินกี่เอ่ย