mirror to time machine 10ปีผ่านไป สาวน้อย ชอลฮี วิ่งเล่นอยู่ที่ลานกว้างของบ้านกิแซงที่มีชื่อเสียงที่สุดในสมัยโชซอล เหล่าบรรดากิแซงสาวทั้ง หลายต่างก็เอ็นดูเด็กสาว ชอลฮี บ้างก็ให้ลูกอม บ้างก็ให้ขนมแก่เด็กน้อย ชอลฮี อ่า แม่เจ้าไปไหน กิแซงนางนึงเอ่ยถามเด็กน้อย ท่านแม่ไปข้างนอก เด็กสาวกำลังนั่งเขี่ยกองทรายที่เธอขีดเขียน โอ๊ะ ไหนซิให้น้าดูหน่อย เจ้ารู้หนังสือด้วยหรอเนี่ย เด็กสาวพยักหน้าหงึกๆ ชอลฮี อ่า ชอลฮี เด็กสาวหันมองตามเสียงที่ได้ยิน คะป้า มุลอี แม่เจ้าออกไปข้างนอกอีกแล้วหรอ เห้ยย บอกให้อยู่เฉยๆก็ไม่ฟังกันบ้างเลย แล้วนี่หนูกินข้าวรึยัง เจ้าของเรือนกิแซงตะโกนเรียก แม่ครัวเสียงดังลั่น จัดโต๊ะอาหารให้ หลานข้ารึยัง ไปตามแม่ครัวไปกินข้าวซะก่อนนะป้ามีงานต้องทำเยอะแยะ เธอจึงหันไปสั่งคนงานชายให้ออกไปตาม โบยอง เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆขึ้นกับเธออีก โบยองออกมานอกเมืองเพื่อจะหาซื้อยาและสมุนไพรหายากเพื่อจะนำกลับไปรักษาชาวบ้านที่ยากจนและไม่มีเงินมากพอจะไปรักษากับหมอที่เก็บค่ารักษาแพง เธอจึงเปิดร้านเล็กๆข้างเรือนกิแซงของ มุลอีเพื่อนสาวที่ต้องย้ายและพาเธอเข้ามาอยู่ในเมือง หลังจากที่พ่อเธอล้มป่วยและจากเธอไปอย่างสงบ หมอโกทิ้งตำรำยาขนานต่างๆไว้ให้กับบุตรสาว และสั่งเสียก่อนที่เขาจะสิ้นลมว่า คนเป็นหมอ จะต้องรักษาคนเจ็บโดยที่ไม่คิดถึง ฐานะ รักษาชีวิตเขาให้หายและมีชีวิตอยู่ได้นั่นคือหน้าที่ของหมอ พ่อต้องขอโทษเจ้าที่ไม่สารมรถอยู่เลี้ยงดูเจ้าไปได้อีกแล้ว โบยองอ่า น้ำตาของเธอก็ไหลอาบแก้ม ดูแล เด็กในท้องเจ้าให้ดี เจ้าสัญญากับพ่อได้ไหม ว่าจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายกับเด็กในท้อง โบยองเอามือน้อยลูบคลำท้องของเธอที่เริ่มโตขึ้นทุกวันๆ สัญญากับพ่อนะ หมอโกไอถี่ๆจนมีเลือดพุ่งออก โบยองเข้าประคองทันที ฮือๆๆ ท่านพ่อ ท่านต้องไม่เป็นอะไร อย่าทิ้งข้าไปแบบนี้ มุลจีเพื่อนสาวเข้ามาเห็นเหตุการณ์ รู้สึกเศร้าไปกับเพื่อนที่เสมือนกับน้องสาวของเธอ ด้วย ท่านหมอ โธ่!!... มุลอีเข้าไปบีบมือ หมอโก มุลยีอ่า โบยองอ่า ฟังข้าให้ดีนะ ทีใต้พื้นห้องเก็บสมุนไพรมีเงินกับของมีค่าอยู่ที่นั่น เจ้าจงนำมันไปใช้และพา โบยองไปจากที่นี่ซะ ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ข้าจะอยู่กับท่านพ่อ ฮือออๆๆๆ... ท้องเจ้าโตขึ้นทุกวัน ถ้ายังอยู่ที่หมู่บ้านนี้ต่อไป แค่กกกๆๆๆ เอาเถอะท่านหมอ ข้าเข้าใจที่ท่านพูดแล้ว ท่านพักผ่อนก่อนเถอะ หมอโกจับ มือมุลอีบีบแน่น ไปจากที่นี่ซะ ทำตามที่ข้าขอ ข้าไม่อยากให้...แล้วหมอโกก็สิ้นลม ภาพในวันนั้น โบยองไม่เคยลืม นายหญิงขอรับ ใกล้จะค่ำแล้วขอรับเราต้องรีบเข้าเมืองก่อนจะมืด อ้อ ได้สิ เจ้าตรวจดูรายการแล้วใช่มั้ย ขอรับนายหญิง โบยองกับคนงานชาย เข็นรถไม้ทีบรรทุกสมุนไพรเดินทางลัดเลาะตามเส้นทางมาจนใกล้จะเข้าเมือง ก็มีกลุ่มชายอีก 4 คน มาสมทบ นายหญิงขอรับ ท่่านตาม 2คนนี้นำหน้าไปก่อน พวกข้ากับคนที่เหลือจะตามหลังไป นายหญิงมุลยีเป็นห่วงความปลอดภัยของท่าน ท่านไม่ควรออกมาแบบนี้นะขอรับ เห้อ..มุลยีนี่ เอาหล่ๆข้าเข้าใจแล้ว โบยองเดินตามยอดฝีมือนักดาบ 2คนล่วงหน้าไป นายหญิง โบยองกลับมาแล้วขอรับ มุลอี นั่งทำบัญชีอยู่ จึงรีบวางมือ โบยองก้าวเข้ามาในห้อง พร้อมกับ ชอลฮี เพราะรู้ดีว่า มุลยีไม่อยากให้เธอ ออกไปไหนมาไหนลำพัง อ่ะแม่ซื้อของชอบของเจ้ามาฝาก ลูกกวาดสีสวยๆ อยู่ในมือชอลฮี และนี่ ของฝากเจ้า มุลยี หน้างอง้ำ แต่พอเพื่อนสาว พูดจาเสียงอ่อนกับเธอ เธอก็หายโกรธ คราวหน้าอย่าให้ข้าต้องเป็นห่วงเจ้าแบบนี้อีกหล่ะ อยากได้อ่ะไร คนของเรามีตั้งมาก ทำไมเจ้าต้องไปจัดการเองด้วยเรื่องซื้อของ กินข้าวกันรึยังจ๊ะ ชอลฮี แม่หิวมากเลย เดินมาตั้งไกล เด็กน้อยสนใจแต่ลูกกวาด มุลอีได้แต่ส่ายหน้าที่เพื่อนสาวของเธอไม่เคยฟังเธอเลยสักครั้งเดียว มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง ตั้งโต๊ะอาหารให้ที...   Create Date : 11 เมษายน 2556 1 comments Last Update : 11 เมษายน 2556 19:40:21 น. Counter : 989 Pageviews. Share Tweet

ชอลฮี อ่า ชอลฮี โบยอง ร้องเรียกหาบุตรสาว เธอเจอกับกิแซงนางนึงเข้า เห็นลูกข้ามั้ย เมื่อกี๊ยังเห็นวิ่งเล่นอยู่เลยนะ ใจเธอเริ่มกระวนกระวาย เธอไม่เห็น ฮีชอลมาตั้งแต่เช้าแล้ว มีใครเห็นฮีชอบมั้ย เธอร้องถามเหล่ากีแซงที่เดินผ่าน หายไปไหนนะ.. นายหญิงเจ้าขา นายหญิง เสียงแม่ครัวร้องเรียก พร้อมกับจูงมือ เด็กน้อยชอลฮีมา เห้อ...โบยองถอนหายใจอย่างโล่งอก และยิ้มออก บอกแม่มานะ ว่าเจ้าหายไปไหนมาตั้งแต่เช้า ชอลฮีหลบไปอยู่หลังแม่ครัว เพราะกลัวจะถูกทำโทษ แม่กับป้าเคยสั่งเธอไว้ ว่าไม่ให้ออกไปข้างนอก เธอก้มหน้าหลบอยู่ข้างหลังแม่ครัว แม่จะตีหนูมั้ย โบยองยื่นมือออกไป มองหน้ากับแม่ครัว แม่ครัวก็กลัวว่า โบยองจะตีเด็กสาวที่เธอดูแลเป็นเสมือนพี่เลี้ยง เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ อย่าตีคุณหนูเลยนะคะ ชอลฮี แม่ถาม เจ้าจะตอบแม่หรือไม่ เด็กสาวพยักหน้า หนูไปเที่ยวที่ท่าเรือมา ห๊ะ...เจ้าออกไปไกลถึงท่าเรือนเชียวหรือ ค่ะ ไปกับพวกลูกๆของคนงานค่ะท่านแม่ มานี่มา เด็กน้อยเดินเข้าไปหา โบยองโอบกอดบุตรสาวเธอ ถ้าป้าเจ้ารู้เจ้าจะโดนหนักแน่ เธอยิ้มกริ่ม เข้าใจมั้ย คราวหน้าอย่าไปอีกนะ เจ้าว่ายน้ำไม่เป็น แม่เป็นห่วง รับปากแม่นะ ชอลฮี ค่ะ กลางดึกของคืนนั้นที่ร้านของโบยอง มีเสียงเอะอะโวยวาย โบยอง กับคนงาน จึงออกมาดู ที่นี่มีหมออยู่ใช่มั้ย โบยองกับคนงานอยู่ด้านในต่างก็แปลกใจ ใครกันมาเอาดึกป่านนี้ ดึกมากแล้ว ท่าน ไว้มาใหม่พรุ่งนี้ คนงานชายคนนึงตะโกนบอกไป แต่ เสียงเคาะประตูก็ยังไม่สงบ ปังงๆๆๆ!!!! เปิดประตูหน่อย เอายังไงดีขอรับ ไปเปิดประตูเถอะ พวกเขาคงไม่ใช่คนร้าย เมื่อประตูเปิดออก ก็ปรากฎชาย 4 5 คน 2 3 คนในจำนวนนั้นแต่งกายไม่เหมือนคนโชซอล ที่นี่มีหมอใช่หรือไม่ ขุนนางท่านนึงเอ่ย ขอรับ ที่นี่มีหมอ ไปตามมาพบข้าที เอ่อ.. นายหญิงท่านนี้แหล่ะขอรับที่เป็นหมอ ขุนนางหันมอง บังอาจ เจ้าบังอาจมาล้อข้าเล่นหรือ ข้าบอกให้ไปตามหมอมาพบข้า หรือเจ้าอยากจะตาย ทหารที่มาด้วย พร้อมกับชักดาบ หยุดเถอะ ที่นี่รับรักษาคนป่วย ข้าไม่ต้องการใ้ห้ใครมาตายที่นี่ เอ๊ะนางคนนี้นี่ ขุนนางจีนเข้ามากระซิบกระซาบกับชายกลางคน เอาหล่ะ ถ้าเจ้าว่า แม่นางคนนี้เป็นหมอ ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร ใต้เท้าไม่ต้องเชื่อข้าก็ได้ คำพูดของโบยอง ที่ท้า้ทายแบบนั้นยิ่งทำให้ใต้เท้า ยิ่งโกรธ จับตัวนางไปเดี๊ยวนี้ ทหารที่เหลือจึงเข้าจับนาง ท่านแม่ๆ ท่านแม่ อย่าจับท่านแม่ข้าไป เสียง ชอลฮี เด็กน้อย วิ่งออกมาจากห้องนอน เธอยืนหลบมุม ดูเหตุการณ์อยู่ ปล่อยท่านแม่ของข้าเดี๊ยวนี้ คนงานรีบอุ้มเด็กสาวไว้ ข้าหลวงที่ติดตามมาด้วย ในกลุ่ม จำชอลฮีได้ เขาเป็นคนให้ขนมกับเธอและพวกเด็กๆ เมื่อสายแถวๆท่าเรือ จึงกระซิบกระซาบกับใต้เท้า โชซอล ชายกลางคนมีท่าทีอ่อนลง จึงสั่งทหารปล่อยมือจากหญิงสาว ข้าต้องขอโทษท่านด้วย ข้าหลวงแต่งชุดจีนเอ่ย ท่านเป็นหมอใช่หรือไม่ ข้าจำเด็กสาวคนนั้นได้ ชายหนุ่มชี้มายัง ชอลฮี เมื่อเช้าข้าเห็นเธอ เธอบอกมีแม่เป็นหมอ คงหมายถึงท่าน ใช่มั้ย ชอลฮี พยักหน้า งั้นมีคนป่วยอยู่ที่เรือ ข้ารบกวนท่านหมอช่วยไปตรวจอาการที โบยองได้ฟัง จึงสั่งให้คนงานเตรียมตัวพร้อมกับกระเป๋าเครื่องมือ ก่อนออกจากบ้าน แม่ครัวมาอุ้ม ชอลฮีไป ไปนอนกับท่านป้านะคะคุณหนู ชอลฮี ขยี้ตาเบาๆ แม่จะกลับมาใช่มั้ย หึ๊ กลับสิเจ้าคะ ท่านแม่ไปรักษาคนป่วย เดี๊ยวก็กลับเจ้าค่ะ สายของอีกวัน มุลยีเป็นกังวล นั่งรอฟังข่าว โบยองอย่ากระวนกระวาย เธอให้คนไปสืบได้ความว่า มีหญิงสาวชนชั้นสูงที่ตามคณะ์ฑูตจากจีน เกิดป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ และที่เขารู้ว่า นายหญิงเป็นหมอ เพราะ คุณหนูหนีหลบออกไปกับลูกๆคนงานไปเที่ยวเล่นแถวๆท่าเรือ ขอรับนายหญิง เจ้าว่าโบยองจะเป็นอะไรมั้ย ไม่ได้การณ์แล้ว นั่งรออย่างนี้ข้า อกแตกตายเสียก่อนแน่ บอกคนตามข้าไปที่ท่าเรือที ขอรับนายหญิง มุลอีเดินทางมาถึงบริเวณท่่าเรือแต่ก็ไม่ได้ขึ้นไปบนเรือน ได้แต่เพียงรออยู่ใกล้ๆนั้น ให้ใครก็ได้ไปสอบถามทีซิ โบยองหายไปทั้งคืนแล้ว นี่ยังไม่กลับมา นักดาบหนุ่มคนนึงจึงรับอาสาไปสอบถามจากคนที่อยู่บนเรือ เขายืนรอวนเวียนอยู่บริเวณนั้น ไม่นาน ก็ได้เห็น โบยองกับคนติดตามเดินมาพร้อมกลุ่มชายกลุ่มหนึ่ง นายหญิงขอรับ อ้อ เจ้ามาแล้วหรอ นายหญิง มุลยี รอท่านอยู่ที่ท่าน้ำขอรับ อื้มเข้าใจแล้ว ข้าหลวงที่เดินตามมาส่งด้วย โบยองหันไปพูดคุย อาการจะค่อยๆดีขึ้น ระหว่างนี้ให้ทานอาหารอ่อนๆ และดื่มน้ำสะอาดให้มากๆ นะ ขอบคุณท่านหมอมาก ไม่เป็นไร บนเรือท่านมีแต่สมุนไพรชั้นดี ขาดก็แต่คนปรุงยาดีๆเท่านั้น ข้าไม่ได้ทำอะไรที่มันยากหรอก หลังจากที่โบยองเดินมาถึงท่าน้ำแล้ว มุลยีก็ปรี่ตรงเข้าหาเธอ เห้อย... เจ้าทำให้ข้าอายุสั้นไป 10วันเลยนะ โบยองอ่า ผมข้าพักนี้หงอกขึ้นตั้งหลายเส้น เจ้าต้องรับผิดชอบด้วย ดูซิ โบยองยิ้ม ไหนให้ข้าดูหน่อยขึ้นเยอะรึเปล่าหล่ะ กลับบ้านกันเถอะ อ้อ แวะซื้อลูกกวาดติดมือให้ ชอลฮี ด้วยนะมุลยี   โดย: primmavista 11 เมษายน 2556 19:36:33 น.