ลิขิตรักมังกรคู่หงษ์ 12

ฮี วอล ชื่อนี้ได้ถูกลืมไปแล้ว เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว 7 ปี

นาย น้อยๆ ขอรับ แม่หมอท่านให้ไปพบ อ้อ หนุ่มน้อย คัง กึน วอล ได้เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง มีใบหน้างดงาม และเป็นที่ชื่นชมในหมู่หญิงสาว และละแวกหมูบ้านใกล้ๆจวน ท่านป้า ให้หาข้าหรือครับ อ้อ กึน วอล เตรียมตัวขึ้นเขาไปเก็บ สมุนไพร กับป้าได้แล้ว คัรบ กึน วอล เติบโตอยู่ที่นี่ คอยช่วนใต้เท้า สอนหนังสือ และใต้เท้าเองยังสอนเพลงดาบ กระบี่ การต่อสู้ ท่านบอกอยากให้เอาไว้ป้องกันตัวและช่วยเหลือคนที่อ่อนแอกว่า เวลาว่าง กึน วอล ก็ตามป้าขึ้นเขาไปเก็บ สมุนไพร ป้ามีความรู้เรื่อง สุมนไพรและวิธีการรักษาด้วยยาแบบพื้นบ้าน จน คนละแวกนี้ เรียกว่าแม่หมอ เพราะบางครั้งท่านป้า จะเห็นภาพซ้อนปรากฎเหตุการณ์บางอย่างอันเป็นลางบอกเหตุ ผู้คนจึงให้ความเคารพและ มักจะมาให้เธอรักษายามเจ็บไข้ ส่วนใต้เท้า ท่านป้าเล่าให้ฟังว่า เป็นเชื่อพระวงศ์ของประเทศจีน บิดาใต้เท้าเป็น อนุชาของกัษติรย์ องค์ก่อน และใต้เท้าก็เป็นลูกครึ่งโชซอนด้วยเพราะมีพระมารดาเป็นถึงองค์หญิง จวนแห่งนี้อยู่ระหว่างชายแดนของจีนดังนั้นกฎหมายของโชซอนจึงใช้ไม่ได้ในจวนแห่งนี้ เพราะถือว่าที่นี่คืนแผ่นดินจีน ท่านป้าเล่าให้ัฟัง บ่อยๆยามต้องขึ้นเขาไปเก็นสมุนไพระ และยังบอก กึน วอลด้วยว่า เจอเขาเมื่อ 7 ปีก่อนตรงบริเวณนี้ ทำไมท่านป้าถึงไม่ส่งตัวข้ากลับไปรับโทษ ตอนนี้เจ้าจำอะไรได้บ้างรึยังหล่ะ จะส่งเจ้าไปตายหน่ะหรอ กึน วอล พยาม นึกย้อนไปในวันที่แม่หมอมาเจอเธอที่นี่ แต่ก็นึกไม่ออก แม่หมอสังเกตจากสีหน้า ของเธอที่ดูไม่ค่อยจะดี เลยบอกให้เลิกคิดได้แล้ว

ใต้เท้าขอรับ มีแขกมาขอพบ ใต้เท้า ซีกวาน รู้สึกแปลกใจ ใครกันนะ เมื่อผเชิญหน้ากันในห้องรับรอง ซีกวานก็ถึงกับ ชะงักงัน คาดไม่ถึงว่าแขกที่มาเยือน คือ อำมาตย์ ขวา ไม่ได้พบท่านซะนาน ทั้งคู่ต่างเริ่มบทสนากัน

กึน วอล ลงจากเขาหลังจากช่วยป้า เอาสมุนไพรไปเก็บยังโกดัง ป้ายังย้ำเตือนเธอเสมอ เกี่ยวกับเรื่องฐานะของเธอ แม่หมอ หันมา จัดเสื้อผ้าให้ กึน วอล ไม่อยากเชื่อเลย เจ้าจะโตมาได้ขนาดนี้ ใบหน้าหล่อนยิ้มอย่างภูมิใจ ขอบคุณท่านป้า ที่ดูแลผมตลอดเวลา 7 ปี อื้ม ใบหน้าเจ้านี่ช่างงดงามเหลือเกิน ข้าอดที่จะอยากรู้ไม่ได้ว่าเจ้านี่ เหมือนใครกันแน่ ระหว่าง พ่อ กับแม่ของเจ้า นายน้อย ขอรับๆ เสียงคนงานเรียกเจ้าแล้ว ไปเถอะ กึนวอล วิ่งออกจากโกด้ง นายน้อยมีสอนแทนใต้เท้า ฮะ คือใต้เท้ามีแขก ขอรับ งั้นหรอ ..

บางครั้ง กึน วอล ต้องเป็นผู้สอน การใช้ ดาบ กระบี่ และการป้องกันตัว แทน ลุง ครั้งนี้ก็เช่นกัน มีชายหนุ่ม จำนวนไม่น้อยที่เข้ามาศึกษา ใต้เท้ายินดีสอนให้ เปล่าๆ

การมาในครั้งนี้หวังเป็นอย่างยิ่งว่า คงไม่ได้เป็นการสูญเปล่า ใต้เท้า ซี กวานมีสีหน้าหนักใจ ข้าไม่รีบร้อนเร่งรัดเอาคำตอบ จากท่าน แต่อยากให้ท่านคิดถึงสิ่งที่ท่านเคยให้คำมั่นไว้กับพระราชาองค์ก่อน เสียงอะไรกัน อำมาตย์ขวา เดินตามเสียงที่ได้ยิน และภาพที่เห็นก็คือ เด็กหนุ่ม กำลังใช้เพลงดาบ โดยมี ชายหนุ่ม ต่างมองอย่างทึ่งในความสามารถ นั่น เด็กนั่นฝีมือไม่เลวทีเดียว ใต้เท้า ซีกวาน พยามยามเบี่ยงเบนความสนใจ เรื่องที่ท่านมาบอกกล่าวในครั้งนี้ ต้องขออภัยด้วย ที่ข้าไม่สามารถจะช่วยเหลือตามคำขอร้องของท่านได้จริงๆ ข้าอยากอยู่ อย่างมีความสุข ชีิวิตที่เหลือของข้า ก็มีอย่างที่ท่านเห็น อำมาตย์ยิ้ม ก่อนจากกัน คำมั่นที่ท่านให้ไว้ท่านเองจะลืมมันได้งั้นหรือ...

รัชทยาท ได้สถาปานาเป็นพระราชา หลังจากพระราชาองค์ก่อน สวรรคต อี ฮวาน ยังรู้สึกเศร้าโศก กับการจากไปของพระบิดา ในวังเต็มไปด้วย ความเศร้า ขันทีคนสนิท ซองอิน เห็นอย่างนั้นก็อดที่จะเป็นห่วง ฝ่าบาทไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้ จะมีพระชนม์ได้ 22 ปีแล้วก็ตาม แต่ในสายตา ขันทีผู้จงรักษ์ภักดีคนนี้ พระราชา ก็ยังทรงเยาว์นัก ทรงเศร้ากับการหายตัวไป ของ ฮี วอล ไม่นานก็ต้องมาเสียพระบิดาไปอีก จากก่อนที่เคยยิ้ม แย้มพระสรวล บัดนี้ แทบจะไม่ได้เห็นเลย
กึน ซานเองก็เช่นกัน ต้องอยู่กับความทุกข์ที่พ่อแม่ ต้องมาถูกใส่ร้ายและโดนฆ่าตายอย่างทารุณ แถมน้องสาวก็ยังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีกด้วย บุคลลิกของ องค์รักษ์ป้ายทองที่ดูเงียบ ขรึมอยู่แล้ว ยิ่งดูน่าเกรงขามเข้าไปอีก

คืนนึงในตำหนัก ส่วนพระองค์
อี ฮวาน หยิบเอากล่องไม้เก่าๆ มาเปิดดู ภายในกล่องมีผ้าแพร ปักรูปหงษ์ กับถุงเครื่องหอมที่ปัก รูปหงษ์เช่นกัน เขาหยิบมันขึ้นมาดู จากมุมห้อง กึนซานนั่งมองอยู่ ก็ทำให้เขารู้ว่า ฝ่าบาท คิดถึงใครคนนึง เขาเองก็เช่นกัน เจ้าของถุงเครื่องหอมนี้ เจ้าไปอยู่ซะที่ไหนกันนะ ทำไมเจ้าไม่เลือกที่จะอยู่เคียงข้างข้า ทำไม มีใครอยู่บ้าง ซองมิน ก้าวเข้ามา รับสั่งสิ่งใดพะย่ะค่ะ ข้าจะออกไปเดินเล่น ไม่นาน พระราชา อี ฮวาน มาหยุดที่ ตำหนักตะวันตก ริมสระน้ำ มองดู หงษ์ คู่ ที่เล่นน้ำ และมันไซ้ขน เจ้ายังโชคดีได้อยู่เป็นคู่ ดูข้าสิ พระราชา ทรงถอนพระทัย มองขึ้นไปบนท้องฟ้า สเด็จพ่อ อยู่บนนั้นทรงมองเห็นหม่อมฉัน ชัดเจนมั้ยพะย่ะค่ะ น้ำตาลูกผู้ชายก็เอ่อไหล เป็นภาพที่ขันทีเห็นแล้วสะเทือนใจเป็นที่สุด กึน ซานเองก็เช่นกัน ด้วยเหตุที่ต้องขึ้นปกครองประเทศด้วยวัย เพียง 22ชันษา มันเป็นเรื่องที่หนักหนาและใหญ่หลวงนัก

ใต้เท้า ซี กวาน คิดถึงเรื่องที่พูดคุยกับอำมาตย์ เขาเองก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ตัดสินใจ หนี ละทิ้ง ด้วยการลาออกจากราชาการ และตอนนี้พระราชาองค์ก่อน สวรรคตแล้ว ยิ่งทำให้ อดีตรหัวหน้าองค์รักษ์ ป้ายทองอย่างเขารู้สึกเสียใจ แต่เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับ ราชวงศ์โชซอนอีก

แม่หมอเอง เฝ้าดูใต้เท้าอยู่ห่างๆ และรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของใต้เท้าดี นางทำได้เพียงแค่เฝ้ามองอยู่อย่างนั้น

วันนึง ขณะที่ กึน ซานกำลังสอนอยู่นั้น องค์ชาย ตี้เหริน เฉิน สเด็จ กึน ซานจึงต้องหยุด ใต้เท้ารีบ ออกมาต้อนรับ และกึนซานรู้ดีว่าต้องหลบออกไป ตามคำสั่งที่แม่หมอเตือน ว่าไม่อยากให้คนภายนอกมาพบหรือเจอเธอเข้า ถวายบังคม องค์ชาย โธ่ไม่ต้องมากพิธีหรอก ทำอย่างกับข้าเพิ่งมาที่จวนนี่เป็นครั้งแรก องค์ชาย ซีกวาน สบายดีใช่ไหม หม่อมฉันสบายดีพะย่ะค่ะ แล้วสเด็จมาถึงนี่มีเรื่องอันใด้หรือกระหม่อม สายตาขององค์ชาย ตี้เหริน หยุดมองที่ กึนซาน เดี๋ยวก่อน เจ้าหน่ะหยุดก่อน กึนซาน ชะงักทันที

Create Date : 09 มีนาคม 2555		0 comments
Last Update : 9 มีนาคม 2555 22:56:53 น.
Counter : 563 Pageviews.
Share Tweet