ลิขิตรักมังกรคู่หงษ์ 8

เมื่อกึน ซาน แระรัชทายาทสเด็จกลับเข้าวัง ก็เกิดเรื่องโกลาหลกันขึ้น อำมาตฝ่ายซ้าย จะให้ลงโทษกึนซาน โทษฐานไม่ทำหน้าทีและยังพา รัชทายาทออกไปนอกวังโดยพละการณ์เท่ากับไม่เกรงกลัวอาญา พระราชาเองก็คิดเช่นนั้น ว่าเหตุนี้ กึนซานไม่สมควร และยิ่งเป็นองค์รักษ์ ความปลอดภัยของรัชทายาทต้องมาเป็นอันดับแรก เมื่อรัชทายาททรง ทราบก็ทรงสเด็จไปที่ตำหนักของพระราชา เพื่อจะทูลขอกับพระราชาว่าขอเป็นคน ตัดสินลงโทษ กึนซานด้วยตัวหม่อมฉันเอง ในเมื่อคนของหม่อมฉันทำผิด หม่อมฉันเองก็ผิดด้วยในเรื่องนี้ พระราชาทรงอนุญาติ และ ชิน ฮวา ไ้ด้สั่งลงโทษ ให้ กึน ซาน ยืนสำนึกผิดที่หน้าตำหนักของพระองค์เป็นเวลา 1 วัน 1 คืน กึนซานเองก็รู้ดีว่าที่พระองค์ทำไปเพื่อเป็นการปกป้องเขาจาก อำมาตย์เลว ข้าไม่เคยสั่งลงโทษเจ้า นี่จะเป็นครั้งแรกทีข้าต้องทำอะไรแบบนี้ กึนซานน้อมรับพระอาญา

เวลาแห่งความสนุกและความสุขแบบเด็กสาวธรรมดาเริ่มหมดลง เมื่อฮี วอลต้องถูกเรียกตัวเข้าวังเพื่อเป็นข้าหลวง เธอต้องจำยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ นางกำนัลผู้น้อยนำตัวเธอไปส่งหมอบใหักับซังกุงสูงสุด ระหว่ะทางเธอก็ได้พบกับ กึนซานที่ยืน อยู่กลางแดด เสียงของเหล่ากำนัลในแถวก็ต่างพากันเห็นใจ และพูดว่า ทรงถูก รัชทายาททำโทษ ที่ไม่ทำหน้าที่อารักขาและยังทรงพากันหนีออกไปนอกวัง เขาต้องยืนอยู่แบบนั้นโดยห้ามดื่มห้ามกินเป็นเวลา 1 วัน 1 คืน เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึก สงสาร เห็นใจและเป็นห่วง กึนซาน

ฮี วอล ถูกนำตัวไป พบซังกุง สูงสุด และมีคำสั่งจาก พระมเหสีที่เชิญให้เธอไปเฝ้า จิ นา รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่เหนือทุกคน จึงวางอำนาจตั้งแต่ได้พบ ฮี วอล ข้า ได้ข่าวว่าเจ้าต้องเข้ามาเป็นข้าหลวงรับใช้ราชวงศ์ ก็เลยอยากพบเจ้า ฮี วอล ก้มทำความเคารพ และตอบกลับไปว่า ทรงเป็นพระกรุณาที่ให้หมอบฉันเข้าเฝ้า ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ จินา ยิ้มเยาะ เจ้าไม่มีวันได้มาอยู่ตรงจุดนี้เหมือนอย่างข้าหรอก

ระหว่างทางที่เธอจะต้องถูกส่งตัวไปฝ่ายอื่น กึนซานยังคงยืนอยู่ ที่เดิม นี่มันก็เลยเวลาเที่ยงมานานมากแล้ว เขายังไม่ได้ดื่มน้ำซักหยดเลยงั้นหรือ ฮี วอล เข้าไปยืน อยู่ข้างๆ กึนซาน ชายหนุ่ม รู้สึกประหลาดใจที่เธอทำแบบนั้น เจ้า กำลังคิดจะทำอะไร ทหาร ยาม เดินตรงเข้ามาจับเธอเอาไว้ ปล่อยๆ ข้า ข้าจะยืน รับโทษกับท่านด้วย ปล่อย ข้าสิ ขันที เมื่อเห็นดังนั้นจึง เข้ามา บอกนางว่าอย่าได้เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ นี่เป็นพระราชโองการของรัชทายาท พี่ชายๆ ฮี วอลร้องไห้ กึนซานไม่อยากเห็นน้ำตา ของน้องสาว นี่พวกเจ้า ระวังจะทำให้นางเจ็บ ปล่อยนาง ฮี วอล ฟังข้า เจ้าไม่ต้องห่วง พี่กึนซานเจ้าไม่เป็นไร กึนซานมองหน้าน้องสาวที่เต็มไปด้วยน้ำตา เชื่อฟังข้านะ เสนาผู้เป็นบิดาเข้ามาเห็นเข้า จึงพาตัวลูกสาวออกไปจากตรงนั้น โปรดให้อภัย กับนางด้วย นางเพิ่งเข้าวังเป็นครั้งแรก ยังไม่รู้กฎระเบียบราชสำนักมากนัก ขอได้โปรดให้อภัยนางและปล่อยนางไปซักครั้ง ขันทีกับ ทหารยามเห็นแก่ พระอาจารย์จึงยอมปล่อย ฮี วอล รัชทายาท ยืนมองอยู่ ก็ให้ขุ่นเคืองใจยิ่งนัก ชิน ฮวาคิดว่า คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้อีกต่อไป

หลังจากการลงโทษ ไ้ด้สิ้นสุดลง ชิน ฮวา เรียก กึนซานเข้าไปพบ และเตือนเขาว่า อย่าได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับ ฮี วอลอีก กึนซานไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้ถามเหตุผล เพราะไม่อยู่ในฐานะที่จะถามได้ ข้าขอสั่งห้ามไม่ให้เจ้า พบเจอ พูดคุยกับ ฮี วอล อีก เจ้าจะมีความสัมพันธ์ แบบไหนยังไงกับนางมาก่อนก็ตาม รัชทายาท ไม่เคยมีสีหน้าจริงจังแบบนี้มาก่อน กึนซานคิด ถึงนางจะไม่ใช่คนที่ถูกแต่งตั้งให้ขึ้นเป็นพระมเหสี แต่ข้าก็เลือกนาง แม้นางจะไม่ได้รับเลือก แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่า นางจะเป็นของเจ้า กึนซาน อึ้ง ไม่คิดว่า รัชทายาทจะ พูดเรื่องนี้กับเขา เจ้าเป็นคนของข้า แต่สำหรับนาง คือผู้หญิงของข้า ขอให้เจ้าเข้าใจไว้ด้วย กึน ซาน ก้มห้ว กระหม่อมรับพระบัญชา

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2555		0 comments
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2555 13:32:50 น.
Counter : 502 Pageviews.
Share Tweet