ลิขิตรักมังกรคู่หงษ์ 5

นางกำนัล พา จินา กับ ฮีวอล เตรีมเฝ้า พระมเหสี ระหว่างทาง ฮีวอล มัวแต่เพลิดเพลินกับ บรรยากาศที่ร่มรื่นไปด้วย ร่มไม้ ดอกไม้นานาชนิด จนเธอพลัดหลงกับ นางกำนัล

นางกำนัลผู้น้อย กระซิบบอก ซังกุงว่า ฮีวอล หายไป เลยทำให้ เหล่านางกำนัลต้องเดินตามหา และปล่อยให้ จินา รออยู่เพียงลำพัง ยิ่งทำให้จินารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ต้องซ่อนความรู้สึกภายใต้ใบหน้าอันใสซื่อไว้ เจ้ารออยู่ตรงนี้กับคุณหนู ก่อน ส่วนที่เหลือตามข้ามา

ฮีวอล เธอเได้ยินลูกนกส่งเสียงร้อง อยู่ใต้พุ่มไม้ เธอเดินตามเสียงไปก็พบกับลูกนกที่เพิ่งเกิด เธอพยายามเอามือประคองมันขึ้นมา เจ้าคงตกลงมาจากรังใช่ไหม เธอแหงนมองไปยังต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ มีใครคนนึงจับเธอไว้ ฮีวอล รู้สึกตกใจ และหันกลับหลังไปพบกับ กึนซาน โฮ๊ะท่านพี่ กึนซานเอามือปิดปากเธอเป็นการเตือน

ขบวนเสด็จของรัชทายาทต้องหยุดเมื่อเดินผ่าน นางกำนัลที่ยืนอยู่ต่างทำความเคารพ จี นา เองก็เช่นกัน เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบรัชทายาทระยะประชัดตัวขนาดนี้ เธอรู้สึกประหม่าและตื่นเต้นไม่น้อย พวกเจ้ากำลังจะไปไหนกัน เอ่อ.. นางกำนัลผู้น้อย ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรดีกับเหตุการณ์แบบนี้ ขันทีคนสนิทจังทูลบอก รัชทายาทด้วยตัวเอง อืม งั้นหรือ แล้วก็ทรงสเด็จผ่านไป ขบวนเสด็จเกือบจะมาถึงหน้าตำหนักของพระองค์ อิน ฮวา มองเห็น กึน ซาน กับ เด็กหญิงอยู่ไกลๆ จึงหันไปกระซิบบอกอะไรบางอย่างกับ ขันทีคนสนิท ฝ่าบาทจะดีหรือ พะยะค่ะ อื้ม ดี คือว่า..ขันทีหนักใจกับสิ่งที่ รัชทยาทต้องการจะทำ จะให้ข้าต้องรออีกนานมั้ย..รัชทยา ปรายตามองมายัง ขันทีเขาจึงรีบวิ่ง กุลีกุจอจากไปทำตามพระบัญชา

ฮี วอล แหงนมอง กึนซาน ที่เอาลูกนกขึ้นไปไว้บนรังของมัน พี่ชายระวังๆด้วยนะ เดี๊ยวมันจะตกลงมาได้อีก บนนั้นมีกี่ตัวหรอพี่ชาย ฮี วอล ยังคง ชะเง้อ กระโดด อย่างไม่รู้จักเหนื่อย เจ้าไม่ต้องไปเฝ้าพระมเหสีแล้วหรอ ฮี วอล ชะงัก จริงด้วยสิ พี่ ข้าต้องไปแล้ว เมื่อเธอหันหลังไปก็ต้องผงะ กับคนข้างหลัง รัชทายาทอยู่ในเครื่องแบบ องค์รักษ์ ยืนมองด้วยสีหน้าแปลกใจ และแหงนมองดูบนต้นไม้นั้นด้วย ใครก็ได้พาเธอคนนี้ไปส่งที่ตำหนักพระมเหสีที บริเวณนี้เจ้าไม่ควรเข้ามา... เมื่อรัชทายาทเห็นว่า ฮี วอล ถูกพาตัวออกไปไกลแล้ว จึงเอ่ยขึ้น แล้วส่วนคนข้างบนนั่น เจ้าจะให้ข้าปีนขึ้นไปด้วยอีกคนไหม กึนซาน สะดุ้ง แล้วก็กระโดดลงมาทันที

พระมเหสี ทรง ชมเชย เด็กทั้งสอง และชื่นชมในความสดใสน่ารักของทั้งคู่ ทรงตรัสถามเรื่องทั่วไป เจ้าเป็นบุตรตรี ของพระอาจารย์รัชทายาทสินะ ข้าได้ยินว่าท่านแม่ของเจ้า มีฝีมือในด้านการเย็บปัก ฮี วอล ตอบกลับไปว่า ฝีมือของ หม่อมฉันยังเทียบกับท่านแม่ไม่ได้ในตอนนี้ แต่หม่อนฉันจะพยายามและฝึกฝนต่อไป จีนารู้สึกขุ่นเคืองใจ ทำไมพระมเหสี ต้องไปชื่นชมนางต่อหน้าข้าด้วย พระมเหสีประทานของว่าง และน้ำชาให้กับทั้งคู่ ระหว่างดื่มชาพระมเหสีทรงทำถ้วยชา หลุดมือ น้ำชากระเด็นใส่ ฮี วอล เองก็ตกใจ เหมือนกัน เธอลืมตัวหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าที่พกมาด้วย รีบเช็ดน้ำชา ด้วยความลืมตัว ถุงเครื่องหอมของเธอก็หล่นลง เหล่านางกำนัลเข้ามาอย่าตื่นตกใจ ข้าไม่เป็นอะไรหรอก พวกเจ้าไม่ต้องห่วง แล้วนางกำนัลก็ยกสำรับ ออกไป ได้เวลาที่จะต้องพาคุณหนูกลับแล้ว เพคะ พระมเหสี งั้นหรอ ข้าทำให้พวกเจ้าตกใจรึเปล่า จีนา กับ ฮี วอล ไม่เพคะ ทั้งคู่ตอบ

คืนนั้น ชิน ฮวา นั่งคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น จนขันที เข้ามาบอกถึงหมายกำหนดการ ในวันพรุ่งนี้ ชิน ฮวา หาสนใจไม่ กึนซาน กับ นางคนนั้น สองครั้งแล้วนะที่พวกเจ้าอยู่ด้วยกัน

วันรุ่งขึ้น เป็นวันแต่งตั้งพระมเหสี จีนา กับ ฮีวอล ถูกเรียกตัวเข้าวังเพื่อการนี้ ทั้งคู่ กำลังถูกพวกนางกำนัลแต่งตัวใหม่ ขันทีคนสนิทเดินมา แล้วหาจังวะบอกกับเธอว่า กึนซานบอกให้ออกไปพบที่ใต้ต้นไม้เมื่อวาน ฮี วอล เดินหลบออกมาทันที เธอคิดถึงแต่ว่า ลูกนกตัวน้อยเมื่อวานคงไม่เป็นอะไร เมื่อมาถึงต้นไม้ เธอก็ ส่งเสียงเรียกพี่ชาย อย่างเบาเสียงที่สุด พี่ชาย พี่ชาย ข้ามาแล้ว เธอมองหาพี่ชายไปทั่ว เจ้ามาแล้วหรือ แต่เสียงนี้ไม่ใช่เสียงพี่ชายเธอนี่ ฮี วอล มองหน้า ชิน ฮวา เธอยืน งง ชิน ฮวา มองดูหน้า ฮี วอล แต่ ฮี วอล หัน หลังให้ แล้วทำท่า จะปีต้นไม้ เจ้า ๆ นั่นเจ้าจะทำอะไร ชิน ฮวา ดึงเธอไว้ ข้าจะขึ้นไปดู ให้แน่ใจ นี่ มันในวังนะ ไม่ใช่บ้านเจ้า อ้อ เจ้าคงปีนต้นไม้แบบนี้ เล่นประจำหรือไง อืม เมื่อก่อนนะ แต่เดี๊ยวนี้ พี่ชายสั่งตัดมันมิ้งไปแล้ว ฮี วอล ทำท่าจะปีนต่อ นี่ๆ ลูกนกเจ้า อยู่ นี่ เธอหันไปเห็น ลูกนกส่งเสียงร้องอยู่ในกล่องไม้เล็กๆ มีฟางลองอยู่ เธอมองมันด้วยแววตา วาวใส อยู่ในนี้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องหล่นลงมาอีกนะ พี่ชาย ข้าไปไหน แล้ว ท่าน... เอ่อ ข้าหรอ ข้าเป็นเพื่อนสนิท กึนซาน เพื่อนท่านพี่ อืม ชิน ฮวา พยักหน้า พี่เจ้าฝากข้าไว้ ลูกนก อ้อ เข้าใจแล้ว ช่วยฝากดูแลมันทีนะ แล้ว ชิน ฮวา ก็เหลือบไปเห็นนางกำนัล ชิน ฮวา พา ฮี วอล หลบไปอีกทาง นางกำนัลพวกนั้นมาตามเจ้าแล้ว ใช่ ข้าต้องไปซะที เธอถอนหายใจ ชินฮวา แปลกใจที่ได้เห็นแบบนั้น..

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2555		0 comments
Last Update : 26 เมษายน 2556 13:34:47 น.
Counter : 365 Pageviews.
Share Tweet