Bloggang.com : fanrongjaing : ลิขิตรักมังกรคู่หงษ์

ลิขิตรักมังกรคู่หงษ์

สิ้นเสียงของกฎบชุดดำที่ส่งสัญญาณให้กองหนุน ทุกคนที่ซุ่มอยู่บริเวณโดยรอบต่างก็พุ่งเป้าหมายไปยังพระราชา ด้วยสถานการณ์นี้ องค์รักษ์ที่เหลือเพียงบางส่วนจึงไม่อาจต้านทานกองกำลังกฎบชุดดำได้ ซีกวานเอง ก็ตกที่นั่งลำบาก เพราะต้องดูแลคุ้มกันคนถึง 2 คน ในขณะที่ ตี้เหริ้นเมื่อ ตั้งสติได้ ทั้งที่เห็นกฎบนชุดดำ กำลังตรงเข้าทำร้าย กึนวอน เขาจึงรีบเข้าช่วยทันที กึนซานหันบอก ขันทีคนสนิท และสั่งให้องค์รักษ์บางส่วน พาพระองค์หลบออกไป ข้าฝากฝ่าบาทกับท่านพ่อด้วย เสนาขวาจำต้องนำพระราชาหนี แต่... พระองค์ยังคงเป็นห่วงกึนวอน ที่ดูท่าทางอ่อนแรง เสนาขวามองดูเหล่าองค์รักษ์ที่สลบไม่ได้สติ แล้วก็เอ่ยขึ้นว่า เกิดอะไรขึ้นกับองค์รักษ์เหล่านั้น ขันทีคนสนิทหันมองหน้า หรือว่า องค์รักษ์เหล่านั้นถูกวางยา เสนาขวา พยามมองหา เสนาซ้าย ซึ่งแน่นอนว่าเขาต้องไม่อยู่ที่นี่แล้ว ก็ทำให้ทั้งขันทีและเสนาขวาเข้าใจได้ว่าเรื่องทั้งหมดนี่เกิดขึ้นเพราะใคร ท่านพ่อ รีบนำฝ่าบาทไปยังที่ปลอดภัยก่อน ทางฝ่าย ใต้เท้าซีกวาน ก็พยายามบอกให้ ตี้เหรินหนี แต่ตี้เหริน ยืนยันที่จะอยู่ช่วยกึนวอน องค์รักษ์หนุ่ม หันมายังเบื้องหลัง แต่เบื้องหน้า กลุ่มโจรกฎบก็ดาหน้าเข้ามามากเหลือเกิน องค์ชายไม่ต้องห่วงหม่อมฉัน หลบไปก่อน แล้วเจ้าหล่ะ ตีเหริ้นโต้ตอบขณะที่กำลังสู้รบกับกฎบชุดดำ อย่าต้องให้ใต้เท้าเป็นห่วง ไม่ข้าจะอยู่ช่วยเจ้า กึนวอนมองหน้า ใต้เท้าซีกวาน หากชักช้าอยู่อย่างนี้ เกรงว่าจะต้านกำลังกองโจรไว้ไม่ได้ องค์ชาย ตามเสด็จฝ่าบาทล่วงหน้าไปก่อน หม่อมฉํนจะอยู่ช่วยกึนวอน กับ กึนซานทางนี้ กึนซานเองก็คิดถึงความปลอดภัยของพ่อกับฝ่าบาทอยู่ไม่น้อย ถ้าเขาผละไปจากตรงนี้ กึนวอนรับมือคนเดียวคงไม่ไหวแน่ แต่พ่อกับพระราชา ที่ไม่เป็นวรยุทธเลย เกรงว่าจะไปไม่ได้ไกล เขาจึงตัดสินใจ แหวกวงล้อมเข้า ฝ่าบาท หม่อมฉันจะนำทาง ตามหม่อมฉันมาพะยะค่ะ เดี๊ยว แล้ว กึนวอนหล่ะ เจ้าจะทิ้งเขาไว้แบบนั้นหรอ กึนวอนพลาดท่าเสียที โดนชุดดำทำร้าย ตี้เหรินจะเข้ามาช่วยแต่ก็สายไป กึนวอนล้มลง ซีกวานเข้ามาถึงตัวตี้เหริ้นได้ องค์ชาย ถ้ายังช้าอยู่ หม่อมฉันเองก็จะต้านไม่ไหว แต่แล้ว กึนวอนก็ยันกายยึนขึ้นอีกครั้ง

ไม่นานกองขบวนที่ติดตามองค์ชายตี้เหริน ก็เข้ามาช่วย พาองค์ชายและฝ่าบาทออกจากวงล้อมไปได้อย่างปลอดภัย แต่...ขวบนที่ตามมานั้นไม่ พบกึนซาน กับกึนวอน องค์ชายตี้เหรินเถึงกับจะขี้ม้าย้อนกลับไปเพื่อจะไปตาม คนทั้งสอง แต่ แม่ทัพจากแผ่นดินจีนยอดฝีมือที่แอบตามขบวนในตอนแรกห้ามไว้ ท่านแม่ทัพ ท่านมาช่วยพวกเราไว้ได้อย่างไร แม่ทัพจากจีนจึงทูลองค์ชายตี้เหรินว่า ฮ่องเต้ทรงทราบข่าวการกฎบในครั้งนี้แล้วทรงเป็นห่วง จึงสั่งให้ข้านำทหารจำนวนนึงตามขบวนฑูต มาอย่างเงียบๆ พวกกระหม่อม รอดูท่าทีอยู่นอกเมือง ตั้งค่ายไม่ห่างจากที่นี่ และพอพวกกฎบชุดดำเคลื่อนไหว กระหม่อมจึงย้าย และล่าถอยไปตั้งค่ายอยู่อีกฟากของภูเขา ใต้เท้า พาแม่ทัพเข้าเฝ้าพระราชา ทูลเรื่องนี้ด้วย ตี้เหรินยังคงเหม่อมองไปยังทางเบื้องหน้า เจ้าจะเป็นอย่างไรบ้างนะ

ฝ่าบาทนั่งมองสิ่งของที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้กึน ซานกับกึนวอนทะเลาะกัน เมื่อขันทีนำมามอบให้ พระหัตถ์ของพระองค์สั่น มันนานแค่ไหนแล้วนะ ที่ข้าไม่ได้เห็นสิ่งนี้ ขันทีคนสนิทยังคง ยืนอยู่ข้างๆกายมองดูพระราชาด้วยท่าทีฉงน พระราชาดึงดาบน้อยออกจากฝัก เนื้อดาบสลักชื่อเป็นภาษาจีน เจ้าๆ น้ำพระเนตรใสๆก็ไหลรื้น ฝ่าบาททรงเจ็บตรงไหนพะยะค่ะ ขันทีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เจ้า.. นี่เป็นสิ่งที่เจ้าได้มาจากึนซานจริงๆหรอ พะยะค่ะ องค์รักษ์กึนซานทรงยื่นให้กับหม่อมฉันด้วยตัวเอง แต่เหมือน องค์รักษ์กึนวอนจะพยายามแย่งคืนไป ของสิ่งนี้.. ส่งคนออกไปตามค้นหา องค์รักษ์ทั้งสอง ให้เจอเดี๊ยวนี้ เสนาขวาที่ยืนอยู่ข้างกาย จึงให้คำแนะนำ ทรงรอให้พลบค่ำอีกสักหน่อย หม่อมฉันจะส่งทหารที่เหลือ ออกค้นหา ใต้เท้าซีกวาน พาแม่ทัพจากจีนเข้าเฝ้า พระราชา กล่าวขอบใจและฝากไปยังถึงกัตริย์ของแผ่นดินจีน ที่ช่วยชีวิตกับเหล่าทหารและบริวารที่ติดตามมาในครั้งนี้ และเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้องค์ชายตี้เหริ้นตกอยู่ในอันตราย หลังจากนี้ข้าจะจัดฑูตไปยังเมืองจีนเพื่อ อธิบายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด แม่ทัพจีนกล่าวต่อว่า คงต้องนำสเด็จองค์ชายตี้เหรินกลับเมืองจีนเพราะไม่รู้ว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้จะสงบลงใช้เวลานานแค่ไหน เกรงว่าองค์ชายจะไม่ปลอดภัย แต่ หม่อมฉันจะคุ้มกัน ฝ่าบาทกับคณะทั้งหมดส่งถึงเมืองหลวงให้แน่ใจว่าปลอดภัยแล้วจึงจะนำสเด็จองค์ชายกลับ

พลบค่ำแล้ว ทหารจีนบางส่วนกลับมารายงานกับแม่ทัพว่า จับตัวกฎบชุดดำได้บางส่วน และมีองค์รักษ์บางส่วนติดตามมาด้วย ซีกวานถามหา กึนวอน แต่ทหารผู้น้อยบอกว่าไม่พบ ไม่เห็น ใครลักษณะอย่างที่ใต้เท้าบอก แล้ว หัวหน้าองค์รักษ์หล่ะ เจ้าพบเห็นมั้ย อ้อ ถ้าเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ในมือถือกระบี่ชันดีนั่น เขาตามพวกเรามาด้วย เห้อ... แล้วเจ้าหายไปไหนนะ

กึนซาน หลังจากต่อสู้กับกลุ่ม กฏบจนไล่ไปถึงชายเขา กึนซานก็พลาดท่าเสียทีโดนทำร้าย จนทหารของแม่ทัพจีนเข้ามาช่วยไว้ได้ เมื่อมาถึง กึนซานก็ตรงเข้าเฝ้าพระราชาทันที ฝ่าบาทยื่นดาบเล็กส่งให้ ดาบเล่มนี้เป็นของใคร กึนซานเหลือมมองบิดา ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า เป็นของ กึนวอน สิ้นเสียงพูดของ กึนซาน ทำให้พระราชาแทบจะครองพระองค์ไม่อยู่ ขันที จึงตรงเข้ามาประคองพระองค์ไว้ นี่เจ้า ว่าดาบเล่มนี้เป็นของใครนะ ของกึนวอน พะยะค่ะ แล้วตอนนี้กึนวอน ... ไม่ได้ตามหม่อมฉันมา อะไรนะ เจ้าว่ากึนวอน ไม่ได้มาพร้อมเจ้าหรือ กึนซานพยักหน้า ก่อนหน้าที่จะตามขบวนทหารจีนกลับมา เขาเองก็พยายาม ตามหากึนวอน แต่ก็ไม่พบ หรือจะพลัดหลง หรือจะถูกจับ เขาพยามถามหาจากองค์รักษ์ด้วยกัน แต่ทุกคนก็ตอบว่าไม่พบหัวหน้า สั่งคนออกตามหาเขาเดี๊ยวนี้ ตี้เหริน เมื่อเห็นกึนซาน แต่ไม่พบกึนวอน ก็ถึงกับอยู่นิ่งไม่ได้ จึงตัดสินใจควบม้าเพื่อจะออกตามหา แม่ถูกท่านแม่ทัพสกัดไว้ก่อน องค์ชาย อถัยให้หม่อมฉันด้วย แม่ทัพใช้พลังปารนฟาดเบาๆไปที่หัวไหล่ ทำให้องค์ชายล้มหมดสติลง โว๊ะ ขันทีถึงกับ ประหลาดใจ ทึ่งในวรยุทธของแผ่นดินจีน แล้วพลางเอามือคลำไปบริเวรที่ลำคอตัวเอง หากเป็นข้าน้อยโดนแบบนั้น จะไปตื่นตอนไหนกันนะ ซีกวานจึงพยุงร่างที่หมดสติขององค์ชายไปนั่งพัก ข้าไม่รู้ว่ายังมีกำลังคนซุ่มอยู่มากน้อยแค่ไหน ทหารที่เหลือยังไม่กลับมาแสดงว่าคงไม่มีชีวิตอยู่รอดแล้ว หมายความว่ายังไง พระราชาทรงนั่งฟัง คำพูดของแม่ทัพ เราจะกลับเมืองหลวงกันในรุ่งเช้า ท่านคือหัวหน้าองค์รักษ์ใช่ไหม เชิญทางนี้ ซีกวานจำต้องลุกออกไป วางแผนการคุ้มกันพระราชาสเด็จกลับวังหลวง

คืนนั้น พราะราชาทรง แอบหลบเหล่าทหารและขันที ขึ้นม้าเพื่อที่จะออกตามหา กึนวอน แต่มาเจอเข้ากับใต้เท้าซีกวาน ปล่อยเป็นหน้าที่ของหม่อฉันเถอะฝ่าบาท ถ้าฝ่าบาทหายไปแบบนี้ กึนซานคงตกที่นั่งลำบากแน่ หม่อมฉันฝากองค์ชายตี้เหรินกับ ฝ่าบาทด้วย เดี๊ยวท่าน... ไม่ทัน ใต้เท้าซีกวานควบม้าแหวกความมืดออกไปเสียแล้ว ขอให้ท่านกลับมาพร้อมกับเธอด้วยเขาคนนั้นจะไปใครก็ได้ ข้าแค่อยากถามว่าดาบนี้ได้มายังไง เจ้าของดาบนี้เป็นใคร

1 ปี ผ่านไป

ชาวบ้านมุงดูป้ายติดประกาศรับสมัคร ทหารคัดเลือกเป็นองค์รักษ์ พ่อลูก คู่นึงอยู่บนหลังม้า รีบไปกันเถอะ เดี๊ยวจะไม่ทัน ทั้งคู่มาหยุดอยู่ที่ จวนข้าหลวง เมื่อประตูจวนเปิดออก ชายหนุ่ม ผเชิญหน้ากับ นายน้อยของจวน เจ้า... กึนซานโผเข้า กอดชายตรงหน้าอย่างลืมตัว โฮ๊ะ อะไรกันนี่ วงแขนยิ่งกระชับแน่นไปกว่าเดิม โอ๊ย พี่ทำข้าเจ็บ กึนซาน จึงรีบปล่อย ใบหน้ากึนซานเปื้อนไปด้วยน้ำตา และเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฮี วอล อ่าา ชายหนุ่มเดินตรงไปยังผู้อวุโส ท่านลุง เขาเอ่ยเรียก อวุโสซึ่งบัดนี้เกษรีย ราชการแล้ว ยิ้มอย่างอบอุ่น เดินทางกันมาไกล พักเหนื่อยกันก่อนนะ ข้ามีเรื่องจะคุยกับใต้เท้าเยอะเลย เชิญทางนี้

ทำไมเจ้า ยังแต่งตัวแบบนี้อยู่อีก จะให้แต่งแบบไหนก็ข้าแต่งตัวแบบนี้มาตั้งแต่ 9ขวบ ฮีวอล ยิ้ม ข้าชินกับมันแล้วนี่ แต่เจ้าเป็นผู้หญิงนะ เรื่องนั้นข้ารู้หน่ะ แล้วเจ้าหายไปอยู่ที่ไหนมา กึนวอลหรือ ฮีวอลเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดใหพี่ชายเธอฟัง เธอบอกว่า ใต้เท้ารู้สึกเหน็ดเหนื่อย กับภาระหน้าที่และยังคงเสียใจกับการจากไปของป้าหมอ เมื่อพบเธอในตอนี่เธอหมดสติอยู่ริมลำธาร จึงพากันไปหลบอยู่ในหมู่บ้านชนบท แรกๆข้าไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร แต่ไม่นานข้าก็พูดถึงเรื่องฝันแปลกๆ ให้ท่านพ่อ เล่าถึงตรงนี้ กึนซานเอะใจ ท่านพ่อหรอ ใช่ทำไมข้าจะเรียกท่านแบบนั้นไม่ได้หล่ะพี่ ท่านเลี้ยงดูข้ามา และรับข้าเป็นบุตรบุญธรรมด้วย แล้วพ่อแท้ๆของเจ้าหล่ะ ฮีวอลยิ้ม พี่จำต้นไม้ใหญ่ที่บ้านของเราได้ไหม ที่พี่สั่งให้คนมาตัดมันทิ้งไปหนะ เจ้าจำได้ ใช่สิ แล้วข้าจะไม่รู้เชียวหรือว่า ท่านพ่อกับท่านแม่เป็นใคร ที่ข้าต้องหลบซ่อนตัวกับท่านพ่อก้เพราะความปลอดภัย และท่านอยากใช้ชีวิตสงบๆเรียบง่ายด้วย แต่พอข้าเริ่มความจำกลับคืน ท่านพ่อบอกถึงเวลาที่ข้าต้องกลับมายังตำแหน่งเดิมของข้าแล้ว

ที่ห้องบรรทมพระราชา
จากเหตุการณ์ กฎบเมื่อปีก่อนทำให้พระราชา เก็บดาบเงินเล่มนั้นไว้ข้างกายตลอด แม้กระทั่งตอนบรรทม ก็ทรงนำมันมาไว้ข้างกายด้วย หลังจากที่ขบวน แม่ทัพจากจีนมาส่งถึงวังหลวง พระราชาก็ไม่ถาม และไม่พูดถึงเรื่องเจ้าของดาบนี้อีกเลย ได้แต่เก็บความเศร้าโศกเสียใจเอาไว้ภายใน ไม่แสดงออกให้ใครได้เห็น ทรงจัดการกับเรื่องกฎบ ได้อย่างเฉียบขาดสั่งลงโทษเอาผิดผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมด แม้จะต้องยกชุดเสนาจำนวนมากก็ตาม แต่มีหลายครั้งที่ ขันทีคนสนิทเห็นภาพที่พระองค์ทรง มองไปยังมุมห้องใน ตอนกลางคืน เห็นแล้วก็รู้สึกสะท้อนใจ ฝ่าบาททรงเอ่ยถามกับขันทีว่า เคยมีใครบางคนนั่งอยู่ตรงนั้น แต่ใครคนนั้นตอนนี้... ฝ่าบาทได้แต่กำดาบน้อยในพระหัตถ์ ไปอยู่ไหน ข้ารอ รอ จะต้องรอต่อไปอีกเมื่อไหร่ ห๊ะ ขันที ไม่สามารถทนดูและให้คำตอบได้จึงขอตัวออกมานอกตำหนัก โธ่ ฝ่าบาท เมื่อไหร่ องค์รักษ์กึนซานจะมาเฝ้าเสียทีนะ อ้อ ท่าน เมื่อขันทีหันไปพบใครอีกคนก็ถึงกับ อ้าปากค้าง ทะ ทะ ท่าน กึนซาน ชู่วส์ๆๆ ฝ่าบาทบรรทมรึยัง ขันทีได้แต่ส่ายหน้าไปมา ยังคง งงๆกับ สิ่งที่เกิดขึ้น กึนซานพยักหน้า ส่งสัญญาณให้ กึนวอนเดินตามเข้าไป สบายดีไหมขอรับใต้เท้า

กลางดึกคืนนั้น ในห้องบรรทมพระราชา จึงมีใครอีกคนที่นั่งอยู่ในมุมห้อง กึวอนนั่งมองดูจากมุมนี้ เห็นดาบของเธอที่อยู่ข้างกายพระราชา เธออยากจะเอามันกลับคืนมา แต่ พ่อบุญธรรมบอกว่าดาบนั่นคืนสู่เจ้าของที่แท้จริงแล้ว เธอยังคงนึกถึงภาพที่ กึนซาน นำดาบน้อยเล่มนี้มามอบให้แทนพระราชา แต่.. ทำไมคืนนี้ข้ารู้สึกอบอ้าวจัง พระราชานอนกระสับกระส่ายพลิกตัวไปมา กึนซานอ่า พระองค์ทรงเอ่ยเรียก กระหม่อม องค์รักษ์ขารับ เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ อีฮวาน พลิกตัวหันมาถามโดยที่ไม่รู้ว่ามีใครอีกคน ที่นั่งอยู่อีกมุมห้อง มาได้ชั่วครู่แล้วกระหม่อม คืนนี้ข้านอนไม่หลับ แล้วพระองค์ก็ทรงลุกขึ้นนั่ง เจ้ามีคำถามอะไรมาทายข้าอีกไหม เหมือนคืนก่อนๆไง หมดคำถามแล้วกระหม่อม

ได้ยังไง ถามข้ามา เร็วๆ เมื่อเห็น กึนซานเงียบ ใครอยู่ข้างนอกบ้าง มีใครอยู่บ้าง ขันทีรีบก้าวเข้ามาในห้องบรรทม ฝ่าบาท ข้าจะออกไปเดินรับลม แต่นี่ดึกมากแล้วพะยะค่ะ งั้นเจ้าไม่ต้องตามข้ามา โธ่.. เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้นยืนก็สังเกตเห็น มีเงาใครอีกคนตรงมุมห้อง ใครหน่ะ อีฮวาน ลืมตัวชักดาบเงินสั้นๆ ออก กึนซาน นั่นใคร เจ้าเป็นใคร จุดไฟ เดี๊ยวนี้ ข้าหลวงนางกำนัล ต่างวิ่งนำเทียนเข้ามาจุดไฟ เมื่อแสงสว่างในห้องเพิ่มขึ้น พระองค์จึงเห็น ภาพคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า นี่..

เจ้า เจ้าจริงๆหรอ ดาบน้อยที่อยู่ในพระหัตถ์หล่นลง กึนวอน ถวายงานล่าช้า สมควรถูกลงโทษ องค์รักษ์หนุ่มคุกเข่าก้มหน้าลง อีฮวาหันมองไปยังกึนซาน หัวหน้าองค์รักษ์ ก็คุกเข่าด้วยเช่นกัน นี่เจ้าสองคน เห็นข้าเป็นอะไร ร่วมหัวกันทำกับข้าแบบนี้หรอ พี่ชายหม่อมฉันไม่เกี่ยว ถ้าจะลงโทษลงอาญา หม่อมฉันขอรับผิดคนเดียว เจ้ารู้มาตลอดใช่ไหมว่านางยังมีชีวิตอยู่ กึนซานพยักหน้า หึ หึ ขนาดคนใกล้ชิดข้า ยังทำกับข้าถึงเพียงนี้ ทหาร ขันทีตื่นตกใจ ไม่คิดว่าเรื่องจะออกมาแบบนี้ จับตัวหัวหน้าองค์รักษ์ไปขัง เดี๊ยวนี้ ทหารผู้น้อยเองก็ ประหม่า ทำไม ช้าอยู่ทำไม จนกึนซานต้องพยักหน้าบอกให้เข้ามาจับกุม ส่วนเจ้า ออกไปให้พันจากห้องนี้ ฝ่าบาท ขันที อยากจะช่วยพูด แต่ ถ้าเจ้าเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยอีก ข้าจะทำโทษเจ้าเช่นกัน ขันทีคนสนิทหลบสายตา พระราชาทันที จับตัวหัวหน้าองค์รักษ์ กึนวอน ไปทำโทษ ยืนอยู่หน้าตำหนักจนกว่าจะถึงเที่ยงวันพรุ่งนี้ ด้วยความโกรธ ที่มี กับกึนซาน และโกรธที่ กึนวอน ตลอดเวลา กว่าปี ที่ทำให้เขาต้องเป็นทุกข์ใจ ไม่สิ ยี่สิบกว่าปีมานี่ เขาต้องทนทุกข์ใจ กับเรื่องนี้อยู่คนเดียว จะแสดงออกก็ทำไม่ได้ บอกใครก็ไม่ได้อีก ว่าเขาคิดถึงเธอแค่ไหน ยิ่งมารู้ว่า องค์รักษ์สองคนเป็นพี่น้องแท้ๆด้วยอีก ทำไมกึนซานไม่บอกหรือพูดเรื่องนี้ให้เขารู้บ้างเลย

ขันทีคนสนิทไปเยี่ยม กึนซานที่คุมขัง ท่านองค์รักษ์ ฝ่าบาทลงโทษท่านเช่นนี้ท่านคงไม่เก็บเอาไปคิดมากใช่มั้ย ไม่หรอกใต้เท้า มันก็อย่างที่ฝ่าบาทตรัสนั่นแหล่ะ ข้าก็ผิดที่ไม่กราบทูลเรื่องนี้ ฝ่าบาทโกรธมากอย่างที่ข้า เป็นข้ารับใช้ก็เพิ่งจะเคยเห็นสั่งลงโทษใต้เท้า อดทนอีกสักหน่อยนะท่าน ข้าไม่เป็นไร ว่าแต่ กึนวอนหล่ะ

รุ่งสางแล้วกึนวอนยังคงถูกมัด และยืนอยู่หน้าตำหนักอย่างนั้น ฝ่าบาททรงทอดพระเนตผ่าน บานหน้าต่าง จนพระองค์ได้เวลาสเด็จไปว่าราชการ ขบวนสเด็จ ก็ผ่านกึนวอนไป และเมื่อใต้เท้าซีกวานได้เข้าวัง ตามคำเชิญของพระญาติ ใต้เท้าได้มาเจอกับกึนวอนที่ถูกทำโทษ ยืนอยู่กลางลานหน้าตำหนักแสงแดดเจิดจ้าอย่างนั้น ก็ตรงเดินเข้าไปหา สายตาพล่ามัวด้วยแสงแดด ท่านพ่อ ริมฝีปากบางๆแตกระแหง เจ้าเป็นอะไรไหม ไม่ขอรับ เสนาขวาเองก็ถูกเรียกตัวเข้าวังเช่นกัน เมื่อเห็นเช่นนั้นจึงสอบถาม องค์รักษ์ที่ยืนทำหน้าที่อยู่ จึงรู้ว่า บุตรชายตัวเองก็ถูก สั่งจำคุกเหมือนกัน ข้าว่า เรารีบไปเฝ้าองค์หญิง กับพระพันปีกันก่อนเถอะ
หลังจากว่าราชการเสร็จ อีฮวาน ก็รีบกลับมาที่ตำหนัก แต่ ลานกว้างหน้าตำหนักนั่น ไม่พบ กึนวอนแล้ว ไปไหน ข้าสั่งทำโทษนาง นางไปไหน ใครเป็นคนปล่อย กึนวอน ใคร ไม่มีใครตอบข้าได้ใช่มั้ย งั้นดี พวกเจ้าที่เฝ้าเวรในตอนนี้ ขันที กระซิบบอกเมื่อเห็น ใต้เท้าซีกวานเกำลังเดินผ่านมา ใต้เท้ามีสีหน้า เมินเฉย เหมือนเช่นเคย ตามมาด้วยเสนาขวา ทีออกมาจากตำหนักพระพันปี ทั้งคู่เดินเข้ามา ถวายคำนับ กระหม่อมทราบมาว่า กึนซาน ถูกลงพระอาญา เรื่องนั้น ท่านอยากรู้ว่าทำไมข้าถึงสั่งลงโทษใช่ไหม ท่านเสนา กระหม่อม เรื่องนั้นข้าต้องบอกท่านด้วยหรือ แล้วนี่จะมีใครบอกข้าได้รึยังว่า กึนวอนไปไหน พระหมื่นปีให้คนมาพาตัวไปพบพะยะค่ะ สเด็จย่า สเด็จย่า งั้นหรอ ฝ่าบาทจะสเด็จไหนพะย่ะค่ะ เสนาขวา กับใต้เท้าจึงเดินจากไป ทำไมสเด็จย่าถึงได้เข้ามายุ่งเรื่องนี้ อีฮวา เอ่ยถามต่อหน้าพระพักต์พระหมื่นปี พระนางทรงชายตามองหนุ่มน้อย ที่อยู่ด้านข้าง ฝ่าบาททรงไม่พอพระทัย องค์รักษ์คนนี้ ถ้าอย่างนั้นหม่อมฉัน ทูลขอให้มาอยู่ตำหนักในจะได้มั้ย ฮ๊ะ สเด็จย่า ตามกฎที่วางไว้ แต่กึนวอนยังไม่ได้ถูกคัดเลือกให้ได้ป้ายทอง หม่อมฉัน ยกให้สเด็จย่าไม่ได้ ทำแบบนั้นไม่ได้ พระหมื่อนปีทรงแย้ม พระสวรล เจ้าชื่อว่าอะไรนะ กระหม่อม กึนวอน พะยะค่ะ เป็นบุตรของ องค์ชายซีกวาน เชื้อพระวงส์จากเมืองจีน งั้นเจ้าก็ไม่ได้เป็นองค์รักษ์ธรรมดาแล้วสิ เจ้าจะว่ายังไงถ้า องค์ชายซีกวานมาทูลขอให้ กึนวอนกลับไปเมืองจีนพร้อมกัน สเด็จย่า ทรงพูดว่าอย่างไรนะ ทำไมต้องพากึนวอนกลับเมืองจีน เห็นว่าจะต้องกลับไปรับโทษ องค์ชายเองก็เหมือนกัน ที่คราวก่อนเรื่องกฎบชุดดำนั่น ทำเอา องค์ชายตี้เหรินทรงบาดเจ็บ ต้องกลับไปรับโทษทางทหาร ไม่ได้นะพะยะค่ะ เรื่องนั้นหม่อมฉันจะส่งฑูตไปเจรจา เอง แล้วจะเรียกตัวองค์ชายซีกวานเข้าพบด้วย หม่อมฉันทูลลา พูดจบอีฮวาน ลุกขึ้น พร้อมกับจูงลากแขนเล็กๆ กึนวอนออกจากตำหนักมาด้วย เจ้ามากับข้า

วันรุ่งขึ้นมีพระราชโองการปลด กึนวอนออกจากตำแหน่งองค์รักษ์ ทันทีต่อหน้าเสนา ทำเอาเหล่าเสนาทั้งหลายต่างแปลกใจ และกึนซานก็ถูกปล่อยตัวในเวลาต่อมา ท่านพ่อ แล้ว กึนวอน กึนวอน หายตัวไปไหน เสนาขวาเองก็ให้คำตอบกับบุตรชายไม่ได้ กึนวอล ถูกบังคับพามาอยู่ในตำหนักนึง โดยมีนางกำนัล และทหารเฝ้าอยู่นอกประตู อย่างแน่นหนา ฝ่าบาททรงมีรับสั่งกับกึนวอนว่า ถ้าไม่อยากให้เกิดสงครามขึ้นระหว่างจีนกับโชซอน เจ้าต้องอยู่แต่ภายในตำหนักนี้ ข้าจะไม่ส่งตัวเจ้ากลับเมืองจีน แต่หากเจ้ายังดื้อดึง และคิดหลบหนี้ ศึกครั้งนี้เกิดขึ้นแน่ องค์ชายตี้เหริน ส่งสาส์นมา ขอให้โชซอน ส่งตัวกึนวอนให้กับทางแผ่นดินจีนด้วย เนื่องด้วยกึนวอนถือว่าเป็นคนของแผ่นดิน อีกทั้งยังเป็นบุตรของ องค์ชายกึนซานถือเป็นเชื้อพระวงศ์คนนึง แต่ติดที่เป็นองค์รักษ์ส่วนพระองค์ของพระราชา จึงแจ้งมาเพื่อให้ทางโชซอลส่งตัวกึนวอนกลับ ภายใน 7 วัน องค์ชายตี้เหริ้น เจ้าคิดอะไรนึกว่าข้าไม่รู้สินะ ฝ่าบาทกระแทกสาสน์วางกับโต๊ะทรงงาน จนขันที สะดุ้ง เจ้าให้คนไปดูตำหนักนั้นบ้างรืยัง กระหม่อม ทรงคนไปดูเป็นระยะๆ ยังไม่มีอะไรคืบหน้า ยังคงเงียบอยู่กระหม่อม งั้นดีวันนี้ข้าจะไปตำหนักนั่น พระราชาทรงนำสาสน์นั้นติดมือมา ส่งให้กึนวอนได้ อ่านด้วย ส่งหม่อมฉันกลับจีนเถอะพะยะค่ะ อ้อ นี่เจ้า เจ้า... ข้าทำถึงเพียงนี้เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรอ ข้าจะไม่ส่งเจ้ากลับ เจ้าจะต้องเป็น ชายาข้าที่นี่ ฝ่าบาท..ตำแหน่งชายาข้า กับ ชายาองค์ชายตี้เหริ้น เจ้าเลือกเอา แต่ข้ามาก่อนองค์ชายตี้เหริน ข้าไม่ยอมเสียเจ้าไปอีก พรุ่งนี้ข้าจะส่งฑูตไป

Create Date : 12 มกราคม 2557

Last Update : 12 มกราคม 2557 23:29:35 น.

0 comments

Counter : 1039 Pageviews.