.... ฉั น ทำ ผิ ด เ อ ง ...

หลายปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยคิดจะต้อนรับใคร ที่บ้านของฉัน ทั้งทั้งทีมีผู้คนมากมายผ่านเข้ามาให้ได้รู้จักและผูกพัน แต่ก็ไม่มีใครเลยที่สามารถทำให้ฉันรู้สึกอยากเปิดบ้านต้อนรับพวกเขา จนกระทั่งฉันเจอเธอ

เธอเป็นใครคนหนึ่ง ที่ฉันเห็นผ่านทางหน้าต่างบานเล็ก เธอดูน่าค้นหา แต่ด้วยชะตาฟ้ากำหนด ทำให้ฉันไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับเธอเลยสักครั้ง จนกระทั่งวันนั้น

เธอทำให้โลกของฉันสดใส การตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของฉันมีความหมาย เธอทำให้ฉันเชื่อว่ายังมีสิ่งดีดีบนโลกใบนี้ที่รอฉันอยู่ ความร่าเริ่งที่เคยมีปรากฏขึ้นในใจฉัน ฉันมีความสุขเหลือเกิน ความรู้สึกมากมายที่หายไปกลับมาแจ่มชัดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่มีเหตุผล จนกระทั่งวันที่เธอเข้ามา

ความสุขที่ได้มาทุกวินาที ถูกแลกกับความสมดุลที่เคยมีในชีวิตของฉัน ผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจคนหนึ่งได้เบียดกายเข้ามาแทรกอยู่ในตัวฉัน ฉันเฝ้ารอและนับวันที่จะได้เจอเธออีกครั้ง ความสุขความทุกข์ปะปน จนแยกมันแทบไม่ออก จนกระทั่งวันนี้

เธอบอกว่าบ้านของฉันน่าอยู่แต่เธอเองยังไม่พร้อมที่จะมาอยู่ร่วมกับฉัน เธอเสนอให้ฉันไปอยู่ที่บ้านของเธอได้ยามที่ฉันเหงา เธอจะมาหาฉันในวันที่ฉันเศร้า แต่เธอจะไม่อยู่กับฉันอย่างที่ควรจะเป็น เธอทำเหมือนระหว่างเราไม่มีอะไรพิเศษ แล้วอย่างนี้ฉันควรทำอย่างไร

ฉันนั่งทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น ความรวดเร็วของกาลเวลาทำให้เรื่องราวบางอย่างมันดูเลื่อนลอยไร้ค่า เมื่อความรู้สึกบางอย่างเพิ่มขึ้นความรู้สึกอีกอย่างกลับลดลง จาก 100 กลับลงมาที่ 0 และจาก 0 กลับเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
ฉันทำอะไรไม่ได้แล้วใช่ไหม

แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นสั้น แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันรู้สึกอ่อนไหว อ่อนแอและท้อแท้ใจ ทั้งทั้งที่ผ่านมาฉันกลัวความรู้สึกนี้เหลือเกิน ทั้งทั้งที่พยายามปิดกั้นทุกอย่างที่จะทำให้ฉันเป็นเช่นนี้ ทั้งทั้งที่ได้พยายามแล้ว...

ฉันผิดเองที่เผลอเปิดประตูบ้านต้อนรับเธอ
ฉันผิดเองที่ไม่ได้ขอคำปรึกษาจากใคร
ฉันผิดเองที่เผลอมั่นใจ ว่าจะไม่โดนใครมาหลอกลวง
ฉันผิดเองที่เผลอใจไปชอบเธอ ทั้งทั้งที่เธอ ไม่ได้คิดอะไร

ฉัน ทำ ผิด เอง....ฉันขอโทษนะหัวใจ....

Create Date : 03 กรกฎาคม 2552 Last Update : 10 กรกฎาคม 2552 9:25:08 น. Counter : 605 Pageviews.		14 comments
Share Tweet