อาบด้วยอารมณ์ ห่มด้วยความเหงา..มึนและซกมก
<<
ตุลาคม 2549
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
14 ตุลาคม 2549

บ่มอยู่ ไม่ได้ดอง!!

บางที..ฉันเคยคิดว่าประโยชน์ของบ้านเลขที่อาจมีแค่
“เป็นปลายทางสำหรับการเดินทางของจดหมาย” เท่านั้นเอง
ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้เขียนจดหมายบ่อยนัก
และถ้าลองคุ้ยหาจดหมายที่มีอยู่ในครอบครองก็มีอยู่ไม่กี่ฉบับ

เดือนก่อน‘ดา’ เขียนจดหมายส่งมามีความหนารวมกันเป็น ๑ ปึก เล็ก ๆ
จดหมายของดาเป็นกระดาษโน้ตรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส กว้าง ยาวประมาณ ๓ นิ้ว
แยกส่งมา ๒ ซอง
หนำซ้ำยังไม่ยอมเรียงหน้าหรือเขียนเลขหน้ากำกับมาด้วย

อาจตั้งใจให้จดหมายชุดนี้เป็นเกมลับสมองน้อย ๆ ของเพื่อนไปในตัว
อ่านไปปะติดปะต่อไป...
“ อืม...เข้าใจเล่นนะเพื่อน”

ฉันเคยบอกดาว่าเวลาส่งจดหมายถึงกันไม่ต้องโทรมาบอกก่อน
“เฮ้ย! วันนี้ส่งจดหมายถึงแกว่ะ”
และไม่ต้องโทรติดตามผลแบบวันต่อวัน
“จดหมายถึงรึยังงง...ง..”

เพราะเวลาได้รับจดหมายแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
มัน “ให้ความรู้สึก” มากกว่าแบบรู้ตัว อยู่หลายต่อม
ซึ่งดามันก็อุตสาห์ไม่ลืม...
....

.........



..

ไม่ลืมที่จะโทรมาบอกก่อนทุกที


...แปลกดีที่เรื่องส่วนตัวของเรา เดินทางมาหาเราด้วยมือของชาวบ้าน...


ถ้าถามว่าฉันชอบจดหมายมั้ย ฉันตอบได้แบบชัดถ้อยชัดคำว่า
“ชอบสิ!”
ฉันชอบได้รับจดหมาย ชอบอ่านจดหมาย และ เอ่อ...
...คิดว่าคงชอบเขียนจดหมายอยู่เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เวลาที่อาการของโรค(ขี้เกียจ)ประจำตัวกำเริบ...



เชื่อมั้ยว่าตั้งแต่เกิดจนโตมาเป็นสาวน้อยน่ารักในปัจจุบัน
นอกจากจดหมายปกติแล้ว ฉันยังเคยได้รับจดหมายไม่ปกติด้วย

ฉันหมายถึงจดหมายรักอะไรแบบนั้นน่ะ ((กริ๊วววว))
และที่บอกว่าไม่ปกติ ก็เพราะมันเป็นจดหมายรักจากคนที่ยังไม่เคยรักกันซักหน่อย

เรื่องนี้ห้ามลบหลู่
เพราะถึงแม้จะไม่น่าเชื่อ แต่คนอย่างฉันก็เคยได้รับจดหมายรักกับเค้ามาแล้วจริง ๆ!!
((เอิ๊กกกก.....))
ที่เหลืออยู่พอจะใช้เป็นหลักฐานในชั้นศาลได้ก็มีเพียงสองฉบับ
น่าเสียดายที่ตอนนี้จดหมายต้นฉบับทั้งสองไม่ได้อยู่ในมือ

ฉบับหนึ่งสำบัดสำนวนเหลือร้าย จนฉันไม่สามารถถ่ายทอดได้ตรงทุกตัวอักษร
ไม่อย่างนั้นอาจมีใครได้อิ่มเอมจนขนหัวลุกชันกันไปเลยทีเดียว

เอาเถอะ เพราะที่มันตราตรึงอยู่ในหน่วยความจำของฉัน...ก็เกินพอแล้ว
เช่น
“ผมเคยมั่นใจในตัวเองมาตลอด แต่ครั้งนี้คุณทำให้ผมเป็นเหมือนผู้รักษาประตูที่รับบอลพลาดครั้งเดียว แล้วเสียความมั่นใจไปตลอดฤดูกาล” เปิดตัวกันแบบนี้เลยเชียว..

หรือ
“ในบรรดาผู้หญิงที่ได้พบเจอในครั้งนั้น คุณโดดเด่นกว่าใคร”
((ประโยคนี้ฉันอ่านไปก็ได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ...เห็นด้วย ๆ อิอิ))

และคำลงท้ายที่สะท้านหัวจิตหัวใจ อย่าง
“ตราบใดที่พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางทิศตะวันตก คุณจะเป็นดวงอาทิตย์ที่ฉายแสงในใจผมตลอดไป”

ทั้งที่จดหมายฉบับนี้เป็นการเขียนมาตัดพ้อ ว่าฉันทำให้เค้าอกหัก(ตอนไหนวะ?)
แต่อ่านแล้วรู้สึกได้ว่ามีนัยแอบแฝงถึงการเชิดชูคุณสมบัติของตัวเองที่แทรกอยู่ในเนื้อความเป็นระยะ
คล้ายอยากให้ฉันรู้สึกเสียดายที่พลาดโอกาสจากผู้ชายดี ๆ อย่างเค้า


อีกฉบับเขียนเป็นกลอนฝากรัก และวาดรูปแมวมาด้วย ๑ ตัว
ลงชื่อว่า ‘คนที่แอบชอบเธอ’

นี่ก็ผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว
ฉันยังไม่ระแคะระคายเลยว่าใครคือ “แอบ” คนนั้น
ฉันจึงสรุปเองว่าเจ้าของจดหมายฉบับนี้ ตอนเด็ก ๆ น่าจะเคยเป็นแชมป์โป้งแปะระดับอำเภอมาก่อน
เพราะแอบเก่งเหลือเกิน!!

สองฉบับนี้คือจึงเป็นจดหมาย(รัก)ที่งัดขึ้นมาอ่านทีไรก็ ขำ ๆ ได้ทุกที



ฉันว่าจดหมายมีผลต่อจิตใจนะ
อย่าว่าแต่จดหมายเลย อีเมล์ก็ทำให้รู้สึกดีได้


ทุกวันนี้หลายครั้งที่ผู้คนเลือกส่งอีเมล์ถึงกันแทนจดหมาย
ฉันก็เหมือนกัน ...
และถึงแม้จะมีบางอย่างที่คล้ายกัน แต่ทั้งจดหมายและอีเมล์ก็มีหลายอย่างที่ต่างกัน...

สำหรับฉัน...
...ชอบลายมือ รวมถึงร่องรอยต่าง ๆ ที่อยู่ในจดหมายมากกว่า...
...ชอบที่จดหมายสามารถเก็บไว้ในกล่อง ในลิ้นชัก หรือใต้หมอนได้...
...ชอบความรู้สึกตอนคลี่ออกอ่าน และตอนพับเก็บ...
หลายครั้งยังสงสัยว่า
มันมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ตามรอยพับของจดหมายรึเปล่า
ฉันจึงต้องบรรจงพับให้ตรงรอยเดิมก่อนเก็บทุกครั้ง...

อาจมีความใส่ใจของคนเขียนกับคนอ่านซุกซ่อนอยู่ตามรอบพับของจดหมายก็ได้นะ ?

สำหรับฉัน...
...จดหมายเป็นไทม์แมชชีนบรรจุซอง พาเราย้อนเวลาได้...
(ฉันเกือบลืมไปแล้วว่าพวกเราเคยกรี๊ดวง Blur กันมากแค่ไหน
ถ้าไม่ได้กลับไปเห็นท้ายจดหมายฉบับหนึ่งที่‘ดา’ ลงชื่อว่า
‘Da Coxon’ ซึ่งเป็นนามสกุลของGraham Coxon มือกีตาร์วงนี้)

...และถ้าจดหมายเป็นผลไม้ มันคงเป็นผลของความรู้สึกที่สุกงอมตามธรรมชาติ
ที่อาจต้องใช้เวลาในการเพาะบ่ม..นานสักหน่อย กว่าจะได้ลิ้มรส
แต่จากประสบการณ์ ฉันว่าผลไม้เหล่านี้มักจะหอม..หวานกว่า...

ฉันเขียนจดหมายตอบดาเสร็จแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะส่งไปเมื่อไหร่ คงอีกซักวัน..หรือสองวัน
แหะแหะ รอให้มันหวานน่ะเพื่อน!!



Create Date : 14 ตุลาคม 2549
Last Update : 14 ตุลาคม 2549 14:44:09 น. 15 comments
Counter : 645 Pageviews.  

 
แม้นจะโทรมาบอกก่อนก็ยังดีกว่าพี่แป๋ม
เพราะได้รับข้อความ SMS ยามวิกาล
คิดว่าเป็นของหนุ่มไหนมาหลงเสน่ห์เข้าแล้ว


กับข้อความที่ว่า











แบงค์รักนุชนะ



ป้าแป๋มจะบ้าตาย
ไม่รู้ป่านนี้จะรู้ตัวหรือยังว่าส่งผิดคน


โดย: พี่แป๋ม IP: 202.28.100.133 วันที่: 14 ตุลาคม 2549 เวลา:14:10:20 น.  

 



จดหมายฉบับนั้นถ้าได้อ่านเต็มๆคงขำตายอ่ะ แต่สงสารคนส่งจังหว่ะ 55555555555


โดย: < h r i s t i A n Vi e ri >> วันที่: 14 ตุลาคม 2549 เวลา:15:04:30 น.  

 
แว๊บมาบอกก่อนว่า...

คิดถึง ^__%^


โดย: kuk IP: 124.120.204.130 วันที่: 15 ตุลาคม 2549 เวลา:21:59:47 น.  

 
สะดุดกับคำว่า...

"แชมป์โป้งแปะระดับอำเภอ"

อิอิ


คิดถึงจัง พี่บุ๋มมมมมมมม


โดย: Ning_999 วันที่: 18 ตุลาคม 2549 เวลา:18:02:14 น.  

 
บุ๋มเว้ยยยยยยยยยยย
มาส่งข่าวว คิดถึงเหมือนกันว่ะ อยากเห็น ส่วนที่โหนกๆนูนๆอ่ะ
ไม่ได้เห็นหลายเดือนแระ

ป.ล.
เห็นด้วยกับจดหมายอปกติ ฉบับนั้นทุกประการ
บุ๋มเด่น
บุ๋มเป็นดั่งดวงตะวัน
บุ๋มยิงประตูเข้าเป้าตลอด
และ แน่นอนว่า มันมีผลต่อจิตใจแหงๆ
ไม่น บล็อกไม่ออกมาเป้นสีชมพูแจ๋ แบบนี้หรอก

(อร้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก )


โดย: กุมภีน วันที่: 19 ตุลาคม 2549 เวลา:14:26:11 น.  

 
ส่ง PC หาตัวเองบ่อยๆ ก็สนุกดีนะบุ๋ม


โดย: Marvellous Boy วันที่: 26 ตุลาคม 2549 เวลา:19:52:29 น.  

 
บุ๋ม...

รักว่ะ


โดย: นายคึกรักฯ วันที่: 4 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:04:27 น.  

 
คิดถึงว่ะ



โดย: พลอยสีรุ้ง วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:01:48 น.  

 
แวะมาทักช้าไปหน่อย

ตอนนี้เหลือเพื่อนให้เขียนถึง2คน
ฟังแล้วเศร้า
เพราะคนอื่นโทรหากันแทน



โดย: keyzer วันที่: 10 พฤศจิกายน 2549 เวลา:2:38:18 น.  

 



คิดถึงนะจ๊ะ

ต่อจากนี้ไป เต้ยจะเขียนจดหมายคุยกะพี่บุ๋มดีกว่า

555

ปล. เป็นพวกชอบแช่อิ่มจดหมายเหมือนกันง่ะ



โดย: izak kiataz วันที่: 18 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:18:28 น.  

 
กระตุกใจ อยากมีใครส่งมาให้มั้งอ่ะ (ถึงจะส่งผิดก็ช่างเถอะ) อย่างน้อย นางเอกกับพระเอกก็ต้องเจอกันจนได้ อิอิอิ


โดย: สวยที่สุด IP: 125.25.155.47 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2549 เวลา:14:43:50 น.  

 
55555 ไม่อยากจะคุย เคยมีหนุ่มแอบเอาจดหมายมาแปะไว้ที่รถเหมือนกัน แต่พอดีวันนั้น น้องเอารถไปใช้ ....แป่ว!!!! .... เลยไม่รู้เลยว่าหนุ่มไหนหลงผิด 55555555
ว่าแล้วก้อคิดถึงคืนวันเก่าๆ เนอะ อิ่ๆๆๆๆๆๆ


โดย: หนูชล วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:11:47 น.  

 
แวะมาคิดถึงน้องบุ๋มจ้า



โดย: หยิ๋งแป๋ม วันที่: 23 พฤศจิกายน 2549 เวลา:9:12:21 น.  

 

ไม่ได้เขียน จดหมายนานแล้วเหมือนกัน ฮับ



โดย: จอมอสูร วันที่: 3 ธันวาคม 2549 เวลา:17:23:05 น.  

 
มัน
ทั้งบ่ม ทั้งดองน่ะแหละ ฮิ ฮิ

สบายดีไหม
หน้าหนาวแล้ว หนาวไหมคนดี


โดย: กุมภีน วันที่: 4 ธันวาคม 2549 เวลา:15:04:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ร่วมรัก...สมัครสมาน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ทุก ๆ วันที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
มีความพิเศษอยู่ในตัวเอง
แม้ว่ามันจะแสนเรียบง่าย
แค่ไหนก็ตาม

ทุก ๆ คนที่ผ่านเข้ามาผูกพัน
ก็เป็นคนพิเศษ
ในชีวิตของฉันเหมือนกัน
เพราะฉะนั้น..

"อย่าขัดขืน..มีอะไรส่งมาให้หมด!!"













[Add ร่วมรัก...สมัครสมาน's blog to your web]