BlogGang.com : : ร่วมรัก...สมัครสมาน : ...From Here To Eternity...(2)

...From Here To Eternity...(2)

เมื่อไปถึงวัดย่านยาวแต่ละคนกระตือรือร้น
อยากทำหน้าที่ของตนเอง
ทุกคนไปรวมกันที่ศาลาที่เป็นเหมือนกองอำนวยการ
ถ้าใครเคยเห็นจากสื่อ ก็คือที่ที่มีอาสาสมัคร
มีโต๊ะรับแจ้ง มีคอมพิวเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานที่ทำจากโลงศพ
บางคนบอกว่าแค่เดินเข้ามาในบริเวณวัดก็เหม็นแล้ว แต่สำหรับฉัน “นี่เรียกเหม็นแล้วเหรอ?”
((นี่กรูซกมกขนาดไม่รู้อะไรหอมอะไรเหม็นเลยเหรอเนี่ย...ชักสงสัยตัวเอง))
ดูเหมือนว่าที่ศาลานี้จะไม่มีหน้าที่สำหรับฉันแล้วหละ
ฉันกับเพื่อนอีก 4- 5 คน จึงเดินออกจากที่นั่น
ไปยังบริเวณต่าง ๆ ภายในวัดเพื่อหางานทำ
ตรงมุมหนึ่งของวัดที่เป็นทางลำเลียงศพเข้าไปพิสูจน์ ฉันเห็นว่ามีการฉีดพ่นสารเคมีบางอย่างฟุ้งกระจายไปทั่ว
สงสัยว่าจะเป็นยาฆ่าเชื้อหรือไม่ก็น้ำยาดับกลิ่น
...หรือทั้งสองอย่าง ?
เดินไปตามกลิ่นก็ไปเจอคุณหมอพรทิพย์
(แหง่ว)
พวกเราจึงสอบถามคุณหมอว่ามีอะไรให้พวกเราทำบ้าง
“ดีเลย มีผู้ชายมั้ย ไปช่วยพลิกศพหน่อย
ตอนนี้ที่วัดบางม่วงกำลังต้องการคน”
คุณหมอบอก
“มีค่ะ แต่พวกหนูก็ช่วยได้ค่ะ”
((แหะแหะ ปากก็ว่าไป แต่ใจน่ะตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ))
“งั้นผู้หญิงไปช่วยกรอกข้อมูล เอ้า ไปแต่งตัวแล้วไปรับอุปกรณ์มาด้วย”
ฉันกับแมะอาสาไปรับอุปกรณ์ “ข้างใน”
อุปกรณ์ก็มีปากกา แบบสำหรับกรอก คัตเตอร์ ที่รองเขียน
รวมทั้งอุปกรณ์ประเภทถุงมือ หมวก หน้ากากที่เตรียมไปสำรอง
ข้างในนี้มีกลิ่นค่อนข้างแรงจนฉันต้องดึงผ้าขึ้นมาปิดจมูก
ปกติฉันจะไม่ปิดเพราะหายใจไม่สะดวก
มีศพนอนเรียงรายอยู่หลายศพ ส่วนมากถูกห่อเอาไว้
แต่ก็มีบางศพที่ไม่มีอะไรปกคลุมเลยแม้แต่เสื้อผ้า
เราเบิกอุปกรณ์เสร็จ เพื่อน ๆ ก็บอกให้ฉันกับแมะไปแต่งตัว
เพราะคนอื่นแต่งชุดเตรียมพร้อมหมดแล้ว
“ไปกรอกข้อมูลทำไมต้องแต่งตัววะ?” ฉันงงเล็กน้อย
ตอนนี้ฉันสวมบู๊ทยางกับที่ปิดจมูกอยู่แล้ว
ต้องไปสวมเสื้อคลุม สวมหมวก ถุงมือ
และผ้าพลาสติกคุลมตัวจึงจะครบชุด
โอ้โห! กรูนี่โคตรเท่เลย
แต่เท่แค่ภายนอกนะ ในใจน่ะมีแต่คำถาม...
“นี่กรูกำลังจะไปทำอะไร ??”
แล้วพวกเรานับสิบ ๆ คนซึ่งมาจากหน่วยงานไหนบ้างก็ไม่รู้
ต่างกระโดดขึ้นไปอัดกันบนรถกระบะเพื่อเดินทางไป
“วัดบางม่วง”

ประมาณ 20 นาที เราก็มาถึงวัดบางม่วง
เมื่อเข้าสู่บริเวณวัด ฉันก็ต้องตะลึง
กับศพที่กะด้วยสายตาแล้วมากกว่าพันศพ
ที่นอนเรียงรายอยู่ทั่วบริเวณ
มีบางส่วนอยู่ในศาลา
แต่ส่วนมากถูกวางตากแดดตากลมอยู่กลางลาน

ทำไมถึงต้องมาตายกันเยอะแบบนี้
....ฉันสงสารจับใจ.....

สภาพของที่นี่ดูไม่เรียบร้อยเหมือนที่วัดที่แล้ว
คงเป็นเพราะศพมีจำนวนมากกว่า
คนทำงานมีน้อยกว่า และที่นี่ไม่การฉีดน้ำยาที่พื้น
ทำให้เวลาเดินฝุ่นจึงกระจายไปทั่ว
พวกเราเดินแบกของเข้ามาข้างในเพื่อรายงานตัวเข้าช่วยงาน
ที่นี่อยู่ในการดูแลของโรงพยาบาลศิริราช
คุณหมอบอกว่าให้พวกเราลงไปช่วยพลิกศพ
โดยในกลุ่มจะมีประมาณ 5 คน
แต่ละกลุ่มจะต้องมีหมอไปด้วย 1 คน
แต่เนื่องจากที่นี่มีหมอไม่เพียงพอจึงใช้พยาบาลหรือแม้แต่สัตวแพทย์
-__-‘
สิ่งที่แต่ละกลุ่มต้องทำคือใช้มีดตัดเชือกเปิดผ้าห่อศพออก
ศพทุกศพจะอ้าแขนรับเราราวกับจะบอกว่า “ยินดีจ้า”
น่าดีใจแทนพวกเราจริง ๆ
พลิกศพ สังเกตเพศ คะเนอายุ น้ำหนัก และวัดส่วนสูง
หาตำหนิ ลักษณะพิเศษ เช่น ไฝ ปาน แผลเป็น รอยสัก
ทาเล็บ สีผม สีผิว หนวดเครา เสื้อผ้า
น่าเสียดายที่ทุกอย่างที่กล่าวมานี้ถูกทำลายไปมาก
จากการเน่าเปื่อย
บันทึก และเก็บทรัพย์สินที่ติดมากับศพ
ตามความรู้สึกของฉันสิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญมาก
เพราะใช้ยืนยันได้ชัดว่าศพนี้เป็นใคร
ถ้ามีคนใจทรามมาฉกชิงไป จึงนับเป็นสิ่งเลวร้ายมาก และถ้ายังไม่มีใครแช่งคนพวกนั้น
...ฉันขอแช่งเองนะ...
เก็บเส้นผม และกล้ามเนื้อบริเวณต้นขาเพื่อเอาไปใช้
ในการพิสูจน์ดีเอ็นเอ
อาจสายเกินไปสำหรับการพิสูจน์รากผม...แต่ก็ยังทำ
เราต้องบันทึกทุกอย่างที่พบเห็นลงในรายงาน
รวมทั้งการติดหมายเลขศพและถ่ายรูป
สิ่งที่ฉันทำคือ หยิบชิ้นเนื้อ (ที่คุณหมอเฉือน) มาใส่ถุง
ถอนผมใส่ถุง เก็บทรัพย์สินใส่ถุง เช่น รูดแหวน ถอดสร้อย
และช่วยสังเกตลักษณะศพ
....ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำได้
ไม่สิ ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้ทำสิ่งเหล่านี้เลยมากกว่า
...ไม่เคยคิด...

จากประสบการณ์ครั้งนี้ยิ่งทำให้ฉันเห็นชัดเจนว่า
ความคิดของตัวเราเองสิน่ากลัวกว่าทุกสิ่ง
และบางครั้งก็น่ากลัวกว่าความเป็นจริงเสียอีก

เมื่อฉันรู้ว่าจะต้องไปที่นี่ก็คิดโน่นคิดนี่ไปต่าง ๆ นานา
ฉันคิดว่าแค่หมาเน่าตัวเดียวยังเหม็นแทบตาย
แล้วถ้าเราต้องไปเจอศพนับพัน ๆ กลิ่นจะรุนแรงขนาดไหน
ฉันเคยคิดว่าฉันคงทนไม่ได้ที่จะมองศพคนที่ตายมาแล้ว 5-6 วัน
สภาพคงจะน่าเกลียดมาก
เพราะเคยได้ยินว่าศพที่จมน้ำตายจะเสื่อมสภาพเร็วที่สุด
แต่เมื่อฉันมาอยู่ตรงนี้ฉันกลับทำได้ทุกอย่าง
และพบว่าทุกอย่างไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
กลิ่นที่คิดว่าจะรุนแรง ก็ไม่เกินที่เราจะรับได้
ฉันว่ามันไม่ได้อยู่ที่ปริมาณของแหล่งกำเนิดกลิ่น
แต่มันอยู่ที่ตัวรับกลิ่นมากกว่า
คล้าย ๆ กับว่าไม่ว่าศพจะมากเท่าใด
จมูกของเราก็คงไม่เหม็นไปได้มากกว่าที่จะเหม็นได้

สภาพศพยิ่งเป็นสิ่งที่ยอมรับได้มากกว่า
“ศพเน่าบวมอืด ลิ้นจุกปาก ตาถลน
แขนขากางออกตามสภาพการเน่า”
นี่คือวลีติดปากของพวกเรา

แต่ถึงตรงนี้ความกลัว ถูกความความสงสารเข้ามาแทนที่

อาจจะมีบางคนที่กลัวหนอน
ศพบางศพมีหนอน บางศพก็ไม่มี
มีทั้ง “หนอนท่องเที่ยว” “หนอนระเบียบ”
และ “หนอนขี้อาย”
อันนี้คือนิยามที่ฉันเรียกอยู่คนเดียว
"หาอะไรคิดเพลิน ๆ น่ะ"

* หมายเหตุ หนอนท่องเที่ยว คือหนอนที่ไต่ไปมาตามศพ ดูรักอิสระเสรี
หนอนระเบียบ คือหนอนที่อัดแน่น ยุ่บยั่บอยู่ในช่องต่าง ๆ เช่น จมูก ปาก ตา จะมองเห็นเป็นสีขาวอัดแน่นและขยับแบบแน่น ๆ และเป็นระเบียบอยู่ในช่องเหล่านั้น
ส่วนหนอนขี้อาย คือหนอนที่ฝังตัวอยู่ในผิวหนัง จะทำให้ดูเหมือนผิวหนังขยับได้ แบบนี้พบน้อย

...เชื่อฉันเถอะ มันไม่ได้น่ากลัว
เท่าที่คุณกำลังจินตนาการอยู่ตอนนี้หรอก....

Create Date : 05 มกราคม 2548

Last Update : 7 มกราคม 2548 9:57:24 น.

9 comments

Counter : 607 Pageviews.

ตามมาอ่าน

คนจับศพได้บุญกุศลแรงน๊า

ช่วยพาพวกเค๊ากลับบ้านด้วยนะพี่ร่วม คนสวย

โดย: จุ้ป IP: 219.32.173.212 วันที่: 5 มกราคม 2548 เวลา:18:58:30 น.

เยี่ยมไปเลย
ขอส่งกำลังใจไปช่วยด้วยนะคะ

โดย: ซีบวก IP: 128.180.50.232 วันที่: 5 มกราคม 2548 เวลา:21:21:37 น.

แอบหยิบหนอนกินบ้างรึเปล่าอ่ะเจ๊...
เห็นบ่นๆ ว่าหิวๆ ตลอดเวลา

โดย: Ning_999

วันที่: 6 มกราคม 2548 เวลา:9:02:23 น.

ชอบใจชื่อหนอน
อย่าไปเติมชื่อหนอนระเบียบ เป็นหนอนระเบียบรัตน์ก็แล้วกัน ....ยุ่งตายห่า
(ค่อยกลับมาอ่านตอนต่อไปนะนู๋)

โดย: (ลุง)ถึก สไลเดอร์ IP: 81.227.214.107 วันที่: 6 มกราคม 2548 เวลา:17:35:11 น.

ภูมิใจ ดีใจ ปลื้มใจ ซึ้งใจ

ไม่รู้ว่าจะใช้คำว่าอะไรดีกับพี่ร่วมของผม...อิอิ

ยินดีที่ได้รู้จักกันครับ

โดย: เมฆ IP: 203.146.81.198 วันที่: 7 มกราคม 2548 เวลา:10:05:40 น.

อ่านไป เลิกห่วง ออกทางขำแทนว่ะ บุ๋ม

โดย: ควายท่องเที่ยว IP: 203.156.48.14 วันที่: 7 มกราคม 2548 เวลา:13:11:18 น.

เจ๊...สุดยอดเลยหว่ะ

โดย: ไอ้อุ้ม IP: 203.150.217.113 วันที่: 9 มกราคม 2548 เวลา:0:00:28 น.

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดด ขอบอก นะ เจ๊

โดย: เหมียวหง่าว IP: 202.180.83.6 วันที่: 10 มกราคม 2548 เวลา:11:47:58 น.

สุดยอดโคตรๆ

โดย: ตุ๊กตารอยทราย

วันที่: 10 มกราคม 2548 เวลา:16:02:32 น.