อาบด้วยอารมณ์ ห่มด้วยความเหงา..มึนและซกมก
<<
พฤษภาคม 2548
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
30 พฤษภาคม 2548

...ทุก ๆ เช้าวันจันทร์...

04.10 นาฬิกาปลุกดัง ฉันกดแล้วนอนต่อ...
มันเป็นความเคยชินน่ะ
พอรู้สึกตัวอีกที ก็ลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ
ก็แค่ฉี่แล้วก็ล้างหน้าแปรงฟันเท่านั้นแหละ

ทุก ๆ เช้าวันจันทร์ฉันกับน้องชายต้องออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อมาทำงาน
ความจริงก็ขี้เกียจตื่นอยู่เหมือนกัน แต่การตื่นแต่เช้าก็ยังดีกว่าตื่นสายแล้วต้องมาผจญกับรถติดบนถนนในเมืองบางกอก

แม่กับอาอยู่ในครัว...คนแก่สองคนนี้ตื่นก่อนใคร ๆ
ฉันเดินเข้าไปในครัว มีผ้าเช็ดตัวพาดคอไปด้วย
แม่บอกว่าน้องชายอาบน้ำเสร็จแล้ว
ฉันพูดคุยกับแม่และอานิดหน่อย
พลางเดินไปหยิบกระป๋องใส่อาหารแมวมาเขย่าเล่น
ลูกสมุนฝูงใหญ่ของฉันวิ่งกรูกันมาจากทุกสารทิศ
ฮ่ะฮ่า!! ความสุขเล็ก ๆ ^_^

อาทำต้มข่า...แบบต้มข่าไก่น่ะ แต่เปลี่ยนเป็นปลาช่อนแทน
ปอกมะพร้าวและกะเทาะกะลาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ก่อนที่จะเอามาขูดและคั้นในตอนเช้า

แม่ผัดปลาหมึก(อีกแล้ว) เพราะรู้ว่าฉันชอบกินปลาหมึกนี่นา
มีเนื้อหั่นชิ้นเล็ก ๆ คลุกกระเทียมพริกไทยทอด
เป็นจุดดึงดูดความสนใจเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง...
-____-'

ลำบากนะ ที่ต้องตื่นมาทำกับข้าวตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางแบบนี้
ฉันเคยบอกแม่กับอาว่าไม่ต้องลำบาก ฉันซื้อกินเอาก็ได้
...แต่ ห้ามได้ที่ไหนกัน...

ฉันนึกถึงตัวเอง
การที่ได้กลับมาเข้าครัวทำกับข้าวให้ทุกคนกินตอนสุดสัปดาห์
ถือเป็นความสุขอย่างนึงของฉัน
แม่กับอาก็คงมีความสุขที่ได้ทำเช่นกัน...

ทำเสร็จก็จัดใส่ถุงเตรียมไว้สองชุดสำหรับฉันและน้องชาย
ถ้าวันไหนออกจากบ้านสายหน่อย
เราก็จะกินอาหารเช้าจากที่บ้าน
แต่ปกติแล้วจะเตรียมอาหารเช้ามากินที่ห้อง เพราะฉันจะมาถึงห้องประมาณหกโมงกว่า ๆ
มีเวลาทำอะไรอีกเยอะเลย
และมีอาหารอีกชุดสำหรับมื้อกลางวัน(บางทีก็รวบมื้อเย็นไปด้วย)

...อาหารพื้น ๆ ธรรมดา ๆ ที่ปรุงด้วยความห่วงใยและความรักจากคนแก่สองคน...

04.50 ออกจากบ้าน
จันทร์นี้ก็เหมือนกับจันทร์อื่น ๆ
อาจแตกต่างตรงที่เช้านี้เป็นเช้าฉ่ำฝน
ความเย็น ชื้นในอากาศรอบ ๆ ตัว
พื้นดินที่เฉอะแฉะ และต้นไม้ใบหญ้าที่ชุ่มน้ำ
คือสิ่งที่ช่วยย้ำความแตกต่างของเช้านี้ให้ชัดเจนขึ้น
น้ำยังหยดติ๋ง...ติ๋ง..ช้า ๆ ลงมาจากช่อดอกเล็บมือนางที่อุ้มน้ำฝนเอาไว้จนห้อยย้อยลง...

บรรยากาศรอบ ๆ ตัวสำหรับฉันความรู้สึกยังเป็นกลางคืน
ไฟตรงนอกชานหน้าบ้านเปิดอยู่
มีซากแมลงเม่านับร้อยนับพันนอนตายอยู่บนพื้นใต้แสงนั้น
แม่กับอาก็ยืนอยู่ใต้แสงไฟดวงเดียวกัน

"ลืมอะไรรึเปล่า"
"ขนมในครัวน่ะ เอาไปกินด้วยสิ"
"ซื้อกางเกงอะไรมาใส่น่ะ ฮึ!"
"ผมเผ้าน่ะ หาน้ำมงน้ำมันมาใส่ซะบ้าง"
"กลับวันศุกร์เลยเหรอ ?"
ฯลฯ
"ไปก่อนนะแม่ ไปก่อนนะอา วันศุกร์เจอกัน"
ฉันกับน้องยักคิ้วให้แม่กับอาคนละที

ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกของคนแก่สองคนที่ต้องมองเห็นคนที่เค้ารักขับรถหายไปในความมืดทุก ๆ เช้าวันจันทร์มันเป็นแบบไหนกันแน่...
เพราะแม้กระทั่งความรู้สึกของฉันเองที่ทิ้งคนแก่สองคนอยู่เบื้องหลังก็ยังยากที่จะบรรยายเหมือนกัน

แม้รถจะถูกความมืดปกคลุมจนมิดแล้ว
แต่เมื่อฉันมองกลับไปใต้แสงไฟตรงนอกชาน
ฉันจะยังคงเห็นคนแก่สองคนอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิม

ทุก ๆ เช้าวันจันทร์...
อาจดูราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไร...แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่แบบนั้นเลย



Create Date : 30 พฤษภาคม 2548
Last Update : 31 พฤษภาคม 2548 14:02:19 น. 21 comments
Counter : 726 Pageviews.  

 

ซึ้งจังพี่บุ๋ม


ความคิดที่จะเป็นเด็กหอ ดับวูบไปอีกครั้งเลย


กลับบ้านเราดีกว่าเนอะ ^__^


โดย: หนูเอ IP: 202.5.85.209 วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:16:38:07 น.  

 
ผมไม่ได้กลับบ้านมานานเท่าไรแล้วนะ


โดย: Marvellous Boy วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:17:05:38 น.  

 
เอก็ออกจากบ้านตอนสว่าง ๆ ดิ่
ความรู้สึกมันจะต่างกันนิดหน่อย
: P
((จริง ๆ นะ))


แล้วอีกอย่าง การที่เราจะต้องอยู่นอกบ้านรึเปล่า มันก็มีความจำเป็นหลายอย่างง่ะ


T_T


โดย: ร่วมรัก...สมัครสมาน วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:17:07:06 น.  

 



เชื่อเหอะว่า ผู้ใหญ่อยากเห็นลูกหลานได้ดี ไม่งั้นคงไม่ให้ไปทำงาน กทม. หรอก เพราะชีวิตที่บ้านนอกไม่ต้องเรียนรู้รับมือมายาใน กทม. อยู่แล้ว อยู่แบบเรียบๆง่ายๆ


โดย: < h r i s t i A n Vi e ri >> วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:17:16:26 น.  

 
อ่านแล้วยิ้มออกครับบุ๋ม....


โดย: กุมภีน วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:17:21:02 น.  

 



โดย: Aisha วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:17:47:06 น.  

 



ชอบกินหมึกทอดกระเทียมพริกไท เหมือนกันเลยแฮะ








คิ ด ถึ ง แ ม่ ขึ้ น ม า น้ำ ต า มั น ก็ ไ ห ล...


โดย: มัชฌิมา วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:20:05:44 น.  

 
ไม่ได้ตื่น ตี 4 มานานมากแล้ว

ทุกวันนี้ยังอยู่กับแม่ ถึงเวลาที่จะต้องดูแลท่านแล้ว
เพราะว่า ท่านเริ่มแก่ ช่วยตัวเองได้น้อยลงไป

แต่ก็รู้สึกดีๆทุกครั้งที่ได้ทำอะไรให้ท่านบ้าง


โดย: วีทีอาร์ วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:20:38:04 น.  

 
อบอุ่นจังเลย
น้ำตาซึมอ่ะค่า


โดย: prncess วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:22:54:41 น.  

 



เข้าใจความรู้สึกนี้เลยนะบุ๋ม

บางครั้ง ตอนถอยรถออกจากบ้าน
ต้องมองหลัง และหันกลับมามองข้างหน้า


ก็ยังเห็นแม่มองอยู่

จนรถเดินหน้า และเราต้องมองกระจกหลัง

แม่ก็ยังมองอยู่


"อาทิตย์หน้าแม่ทำหอยทอด มานะ"

แม่เจ๊จะพยายามโปโมชั่นตลอดอ่ะ
ว่าทำไรกิน ทำไรกัน


เค้าคงรู้มั๊ง ว่าเจ๊ตะกละ ^_^






โดย: แมงดาตัวเมีย วันที่: 31 พฤษภาคม 2548 เวลา:13:26:21 น.  

 
เจ๊...หนูยังมะลืมเคน๊า
แต่แหม...ได้ไปเก็บภาพใกล้ชิดแบบนี้จะพลาดได้ไง
จริงป่าว???




โดย: โอวัลติน^_^ วันที่: 31 พฤษภาคม 2548 เวลา:17:58:47 น.  

 
น้องรัก รักษาสุขภาพด้วยน๊า ฝนตกหนักทุกวันเลย ระวังจะไม่สบายนะจ๊ะ
หลับฝันดีๆๆๆจ้ะ :)


โดย: ยอดสน วันที่: 1 มิถุนายน 2548 เวลา:1:18:03 น.  

 
ถ้าต้องไปอยู่ไหนไกลๆพ่อแม่ คงไม่ไหวแน่ๆ


โดย: ปาป้า IP: 203.118.83.176 วันที่: 1 มิถุนายน 2548 เวลา:21:16:31 น.  

 

มองไปทางใดก็มีแต่ตึก สวยๆ งาม
แต่ใจคนไม่งาน เหมือนกับคนที่บ้านเรา
ตอนนี้ฉันเหงา


คิดถึงบ้าน..........



เพราะบ้านมีคนที่เรารัก และรักเราอยู่รอบกาย
ไม่ว่าที่ไหน ถ้ามีทุกคนนั้นอยู่ใกล้ๆ
มันก็คือบ้านสำหรับเราอีกหลังนึงล่ะนะ


โดย: รักอ๊ายบุ๋มจัง (แต่รักอีกหลายคนมากกว่า) อิ อิ (พลอยสีรุ้ง ) วันที่: 2 มิถุนายน 2548 เวลา:7:47:07 น.  

 
ไม่ค่อยได้มีความรู้สึกแบบลาจากกันเท่าไหร่น่ะพี่บุ๋ม
เพราะตั้งแต่เกิด ยันโตจนป่านนี้...ก็อยู่กับพ่อกะแม่ตลอด ไม่เคยได้ห่างไปไหน เต็มที่ก็แค่ไปเที่ยวตจว. ที่ต้องไปค้างคืน 3-4 คืน เท่านั้นเอง

เห็นเค้าพูดหลายครั้งแล้วว่า ถ้าหนิงกะน้อง ได้งานได้การทำ พอเลี้ยงตัวเองได้ เค้าจะกลับไปอยู่บ้านที่คลอง 12 แล้วล่ะ แล้วให้พวกเราอยู่กันเอง

แต่จนป่านนี้...หนิงกะน้องก็ทำงานด้วยกันแล้วทั้งคู่ เค้าก็ยังไม่ไปอยู่บ้านโน้นซักที ก็รู้อ่ะนะ ว่าเค้าห่วงเรา กลัวว่าเราจะใช้ชีวิตกันเองตามลำพังไม่ได้

แต่อยู่แบบนี้ก็ดีนะพี่ ตื่นมา ได้กินกับข้าวฝีมือแม่เกือบทุกวัน วันพระใหญ่ ก็ใส่บาตรด้วยกัน วันอาทิตย์ ก็ทำไรกินกัน ก็แฮปปี้ดีอ่ะ


โดย: Ning_999 วันที่: 2 มิถุนายน 2548 เวลา:10:32:45 น.  

 

เอาเจ้าตัวนี้มาฝากจ้า>



น้องพี่รักษาสุขภาพน๊าจ๊ะ


โดย: ยอดสน วันที่: 3 มิถุนายน 2548 เวลา:21:13:43 น.  

 
หลับฝันดีๆๆน๊าจ๊าน้องพี่
รัก ห่วง คิดถึงบุ๋มเสมอจ้ะ
ใช่ว่าเราจะอยู่ไกลกัน
ไม่มีกำแพงใดๆมากั้นกลางระหว่างพี่กับน้องๆนะจ๊ะบุ๋ม :)


โดย: ยอดสน วันที่: 5 มิถุนายน 2548 เวลา:23:18:48 น.  

 
แล้วเช้านี้เป็นไงมั่ง......


โดย: กุมภีน วันที่: 6 มิถุนายน 2548 เวลา:10:16:17 น.  

 
อัพๆ บ้างจิวุ้ย


โดย: พลอยสีรุ้ง วันที่: 6 มิถุนายน 2548 เวลา:12:59:01 น.  

 
ทุกเรื่องที่อ่านฟังดูดีนะแต่ผมชอบอ่านมากกว่าไม่ค่อยชอบวิจารณ์ :-)


โดย: จอมดาบหิมะแดง IP: 203.170.228.177 วันที่: 7 มิถุนายน 2548 เวลา:6:34:42 น.  

 
ฝันดีจ้ะน้องรัก จุ๊บๆๆๆๆ


โดย: ยอดสน วันที่: 7 มิถุนายน 2548 เวลา:23:29:20 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ร่วมรัก...สมัครสมาน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ทุก ๆ วันที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
มีความพิเศษอยู่ในตัวเอง
แม้ว่ามันจะแสนเรียบง่าย
แค่ไหนก็ตาม

ทุก ๆ คนที่ผ่านเข้ามาผูกพัน
ก็เป็นคนพิเศษ
ในชีวิตของฉันเหมือนกัน
เพราะฉะนั้น..

"อย่าขัดขืน..มีอะไรส่งมาให้หมด!!"













[Add ร่วมรัก...สมัครสมาน's blog to your web]