Kei Toku Chin Chinese Restaurant

วันเดียวกันนี้ถัดจากมื้อกลางวันที่เป็นอาหารเวียดนามแล้ว ฉันและคนข้างตัวก็พาสาวรักคุณเท่าฟ้าไปเดินยืดแข้งยืดขาแถว ๆ Minatomirai ลัดเลาะมาเรื่อย ๆ จนถึง สวนYamashita เดินมั่ง ขึ้นรถมั่ง อ้อ ๆ จำได้ว่าเราพุ่งไปที่จุดหมายปลายทางแรกก่อน ซึ่งก็คือ Osanbashi เพราะมี Aloha Fair อยู่ที่นั่น....จากนั้นก็ค่อยเดินเอ้อระเหยอยู่แถว ๆ นั้น พอตกกลางคืนก็เดินไป China Town เพื่อไปหาอะไรใส่ท้องกัน

ฉันจำไม่ได้แล้วว่าทำไมคนข้างตัวถึงเลือกทานร้านอาหารนี้ ก็คงจะไปอ่านเจอในหนังสือแนะนำร้านอาหารอีก ดูจากลักษณะร้าน และอาหารปลอมที่ทำเรียงใส่ตู้หน้าร้าน พร้อมป้ายติดราคา ฮู้.....ไม่เบาเลย ถอยดีกว่า แต่หันซ้ายหันขวาง เดินไปดูร้านละแวกนั้น ก็ราคาพอ ๆ กันทั้งหมด

เอาก็เอา...เดี๋ยวยัยสาวรักคุณเท่าฟ้าจะเซ็งกับพฤติกรรมงกของฉัน ขายหน้าเพื่อนหมด ก็เลยตัดสินใจเดินข้าวไปในร้าน

ร้านนี้ชื่อว่า Kei Toku Chin （景徳鎮) เป็นอาหารจีนสไตล์เสฉวน (ของชอบของฉัน) คนใกล้ตัวบอกว่าชื่อของร้าน เป็นสถานที่ ๆหนึ่งในเมืองจีน ซึ่งในอดีตมีชื่อทางด้านเครื่องปั้นดินเผา แต่ร้านนี้คงจะแค่หยิบเอาชื่อนี้มาตั้ง ไม่ได้มีความเกี่ยวพันอะไรกัน

คนข้างตัวเปิดเมนู ซาวเสียงพวกเราว่าอยากจะเจี๊ยะอะไรดี ก็เหลือบตามองโต๊ะข้าง ๆ แหม...มันน่ากินไปหมดเยย สุดท้ายก็ต้องระงับใจตัวเอง ขอแอบมองราคาก่อน แล้วก็ลงความเห็นว่า ไอ้ผัดตับแซ่บเนี่ย มันท่าจะถึงใจดี

แล้วไม่ผิดหวังเลย อร่อยมาก ๆ ๆ หากได้ไปอีก ก็คงต้องสั่งเมนูนี้อีก ตับกรอบ ไม่เหม็นคาว แถมพริกที่ผัดก็หอมเผ็ดพอลิ้นชาแปล่บ ๆ รสชาติกลมกล่อม ละมุนลิ้น เพื่อนฉันก็ชมเปาะว่าจานนี้เริ่ดสุด

จานต่อมา (แต่สั่งครั้งเดียวกัน) คือ หมูผัดเปรี้ยวหวาน จานนี้รสชาติฟลอร์ ๆ ไม่มีอะไรพิเศษ ฉันว่ารสมันไม่ต่างไปจากหมูผัดเปรี้ยวหวานของร้านจีนข้างถนนเลย (แบบจานละ 580 เยนน่ะ) แถมร้านแถวนั้นจะแซ่บกว่าด้วย ฉันกินบ่อย ๆ สั่งเป็นอาหารชุดก็มี แบบรวมข้าว รวมสลัด รวมซุป ราคา 900-1,000 เยน

จานต่อมาเป็นซุปเสฉวน ฉันไม่รู้ว่าจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ขอเรียกว่าซุปเปรี้ยวเผ็ดแระกัน ก็แปลจากภาษาจีนตามตัวเป๊ะเลย (Syunt Laat Tong) ฉันเคยกินซุปแบบนั้นครั้งแรกที่ฮ่องกง แถว ๆ บ้านฉัน เป็นรถเข็นที่เข็นออกมาขายตอนกลางคืน (เหมือนสมัยก่อนที่มีรถเข็นถั่วเขียวต้มน้ำตาลน่ะ) ตักใส่ชามโฟมถ้วยละ $HK10 เท่านั้น เอาจิ๊กโฉ่วเหยาะลงไป อร่อยสุด ๆ เลย แต่ว่าเพื่อนที่โน่นบอกว่าฮ่องกงเรียกหวูนไสชี....ไม่รู้ง่ะว่าอันไหนถูก แต่เพื่อนคนนั้นก็ทำหวูนไสชีให้ฉันทาน...รสชาติมันก็คล้าย ๆ กับซู้นหลาดท้องเนี่ยแหล่ะ แต่ไม่เผ็ดเลย

จากนั้นเคยไปกินที่เซียะเหมิน โอ้ว.....มันหย่อยมากๆๆๆๆ ขนาดพริกแห้งลอยฟ่องเต็มปากชาม แซ่บไม่แพ้ต้มโคล้งบ้านเรา ยังอร่อยได้จนหยดสุดท้าย ฉันไม่เคยทานซุปเปรี้ยวเผ็ดที่ไหนอร่อยเท่าที่นั่นเลย

ซุปเปรี้ยวเผ็ดตามร้านอาหารจีนที่ญี่ปุ่น รสชาติหน้าตาออกมาเป็นพิมพ์เดียวกันหมด คือพิมพ์นิยม หมายถึงไม่มีจิ๊กโฉ่ว และใช้พริกน้ำมัน (ชนิดเดียวกับที่เหยาะลงในน้ำจิ้มเกี๊ยวซ่า แล้วฉันไม่เคยคิดว่ามันทำให้อาหารอร่อยขึ้นเลย)

จานสุดท้ายที่มาคือ จานที่ทุกโต๊ะต้องสั่ง เหมือนเป็นวิชาภาคบังคับ เพราะเป็นอาหารแนะนำของทางร้าน ประมาณว่าหากมาถึงร้านแล้วไม่สั่งเมนูนี้ คนอื่นอาจจะคิดว่าเราไปนั่งยอง ๆ กินก๋วยเตี๋ยวหาบเร่ข้างทางก็เป็นได้ จานที่ว่านี้ก็คือ เต้าหูทรงเครื่อง งานนี้ฉันไม่รู้ว่าพ่อครัวใส่พริกไปกี่กำมือ (ดูรูปเอาแระกัน ไม่ต้องบรรยายมาก) รู้แต่ว่าหากทานเต้าหู้หมด เหลือแต่พริกผัด ขอห่อกลับบ้าน ยังสามารถเดินไปซื้อเต้าหู้ที่ซุปเปอร์มาผัดเพิ่ม ทำเป็นอาหารเย็นได้สบาย ๆ

มันเผ็ดร้อนจนแทบจะบอกไม่ถูกว่ารสอะไรเด่น....รู้แต่ว่าเข้มข้นมาก หากเพื่อน ๆ ไม่เชื่อคงต้องลองไปท้าพิสูจน์ด้วยตัวเองแร้ว

mahalo

Create Date : 30 ตุลาคม 2548		0 comments
Last Update : 30 ตุลาคม 2548 23:51:29 น.
Counter : 977 Pageviews.
Share Tweet