เขียนร้านอาหารในญปมาก็เยอะ ลืมร้านเจ้าประจำที่เคยไปกินบ่อย ๆ เสียนี่ หากตาอ้วนไม่มาเตือน กระทุ้งความทรงจำอันกระจิดริดละก็ สงสัยจะพลาดร้านนี้ไปเสียฉิบ

สงกาสัยไม่ได้ไปกินนานแระ งั้นอ้วนต้องพาไปกินระลึกถึงความหลังเก่า ๆ นะ

ย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีก่อน ฉันและตาอ้วนเดินผ่านหน้าร้านDaichinrouโดยบังเอิญ ฉันกับตาอ้วนมักจะไปไชน่าทาวน์เสมอ ๆ เนื่องจากอยู่ไม่ไกลบ้าน และชอบหาอาหารจีนอร่อย ๆ กินเป็นประจำในวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่สะดุดตาเห็นจะเป็นแผ่นใบปลิวติดหน้าร้านบอกโปรโมชั่น กินไม่อั้นจ่าย หัวละ 1,800 เยน และที่สำคัญเป็ดปักกิ่งในตู้กระจกใสหน้าร้านมันช่างเย้ายวนกิเลสเสียนี่กระไร ต่อให้เป็นของปลอม ก็ยังดูน่ากิน

ฉันรีบโพสต์ไว้ในห้อง@Japan ทันที ชักชวนพลพรรคให้ไปเป็นแนวร่วมหนูทดลองกินอาหารจีนด้วยกัน หุหุหุ มีคนหลงผิดมากินกับฉันร่วม 10 คนได้ สงสัยจะน้ำคำดี ฮี่ ฮี่

หลังจากนั้นฉันก็ไปนั่งกินกับตาอ้วนกัน 2 ต่อสอง ไปแบบไม่ได้ตั้งใจจะไปกิน...แต่ก็กินเอ๊ะยังไง กฎของร้านไดจินโร (แบบกินไม่อั้นจ่ายราคาเดียว) นี้ หากมาสองคน จะสั่งอาหารได้ไม่เกิน 5 อย่างต่อการสั่งหนึ่งครั้ง ไม่มีการลุกไปตักตามไลน์ เพราะจะนั่งแบบอัศวินโต๊ะกลมตามแบบฉบับภัตตาคารจีนทั่วไป บนโต๊ะจะมีเมนูอาหารเขียนเรียงเป็นพรืด (ประมาณ 100 กว่าชนิดได้) บริกรจะยกอาหารร้อน ๆ มาเสริฟที่โต๊ะ

สมัยที่ไปทานแรก ๆ ไม่มีการกำหนดเวลา แต่หากมีการจองโต๊ะ จะกำหนดเวลาให้หัวละไม่เกิน 120 นาที...อย่าเพิ่งทำหน้ายี๊ ว่าจองโต๊ะไม่ดี หากเราจองโต๊ะ อาหารจะออกเร็วกว่าปกติ เรียกว่าตลอดเวลา 2 ชั่วโมง หากกินกันสม่ำเสมอ ไม่มีหยุดพัก รับรองว่าได้กลิ้งออกจากร้านกันแน่ ๆ

จากนั้นก็มีการนัดสังสรรค์กับเพื่อนสนิทมิตรสหายไปกินกันอีก เคยพาเพื่อนที่รู้จักกันทางเนตอย่างพี่แม้นเขียนของห้องอาหารการกินไปตอนพี่เค้ามาเที่ยวญี่ปุ่นกับน้อง กับเพื่อนในห้อง@japanก็ไปมาอีก ครั้งที่เลี้ยงส่งน้องหมอohmanก็ไปทาน จนล่าสุดเมื่อปีที่แล้วฉันพาลูกพี่ลูกน้องที่มาเที่ยวญี่ปุ่นไปทาน เรียกได้ว่าครั้งใดที่คิดจะกินอาหารจีนอย่างขึ้นเหลา ราคาประหยัด เมนูมีให้เลือกเยอะ สมาชิกร่วมทีมคับคั่ง ไม่ไกลจากบ้าน ไดจินโรเป็นตัวเลือก 1-3 ทุกครั้ง มาช่วงปีหลัง ๆ ที่ไม่ค่อยได้ไปอุดหนุน เพราะตาอ้วนไม่ยอมไปด้วย หากไม่มีการบังคับขู่เข็ญแบบมัดมือชกพุงปลิ้น ๆ พี่แกบอกว่ากินแล้วอ้วน

สมัยก่อนถึงแม้ว่าไดจินโรจะมี 3 ร้านในบริเวณไชน่าทาวน์ แต่yamcha, all you can eatมีเพียงสาขาเดียวเท่านั้น คือสาขาใหญ่ ร้านเปิดทำการ 11 โมงก็จริง แต่คนจะไปเข้าคิวกันตั้งแต่ 10 โมงกว่า เพราะกล้วว่าที่นั่งจะเต็ม (ทั้ง ๆ ที่มี 4 ชั้น) ฉันเคยลองไปกินเวลาต่างกัน โดยไปรอก่อนร้านเปิด จนถึงตอน 3 ทุ่ม (ร้านปิด 4 ทุ่ม) ฉันค้นพบว่า ไปทานตอนร้านเปิดอร่อยที่สุด เพราะอาหารนึ่ง ๆ แบบติ่มซำจะสด ไม่ใช่นึ่งแล้วนึ่งอีก จนแป้งห่อชอกช้ำ เหี่ยวฟีบ อย่างเป็ดปักกิ่งที่ฉันชอบ แป้งที่ห้อหนังเป็ดก็จะร้อน ๆ นุ่มละมุนลิ้น ไม่เหมือนตอนไปกินเย็น ๆ ตอนนั้นแป้งแข็งกระด้างแล้ว ไม่ค่อยประทับใจนัก

กินเหมาหัวของที่นี่ตอนนี้ราคาขยับสูงขึ้นมาหน่อย เพราะหลัง ๆ รายการทีวีไปถ่ายทำ คนก็เลยแห่กันไปกินเยอะ จากที่ว่าเคยมีร้านเดียว ทะเบะโฮไดก็ก็ขยายเป็นสองร้าน เมนูแบ่งเป็น

- หยำฉ่า จะมีพวกของนึ่งร้อน ๆ ทั้งหลายแบบ ชาซิ้วป๊าว(ซาละเปาหมูแดง) ซิ้วหมาย(ขนมจีบหมู) ฮะก๋าว(จีบกุ้ง) สิวหล่งป๊าว(เซียวหล่งเปา) ฝ่งจ๋าว(ตีนไก่น้ำแดงนึ่ง) หยู่ฉีก๊าว(เกี๊ยวซ่าหูฉลาม) เชิ้งฝัน(ก๋วยเตี๋ยวหลอด) ห่อหยีบฝ่าน(ข้าวห่อใบบัวนึ่ง) หล่อปากโก๊ว(ขนมหัวผักกาด) เชิ้งกู๋น(ปอเปี๊ยะทอด) ฯลฯ

- appetizer+อาหารทะเล แบบ เป็ดย่าง ไก่นึ่ง ไข่เยี่ยวม้า กุ้งผัดซอสพริก หมูสามชั้นทอดกรอบ เนื้อปลาชุบแป้งทอด สลัดกุ้งมายองเนส ปลาหมึกชุบแป้งทอด ปลาหมึกผัดผัก เอ็นหอยผัดพริกหยวก ซุปต่าง ๆ ฯลฯ

- อาหารเนื้อ/จานผัก/เต้าหู้ ก็มีเนื้อวัวผัดพริกหยวก เนื้อวัวอบเครื่องยาจีน เต้าหู้ทรงเครื่องสไตล์เสฉวน เต้าหู้ทอด ผักกาดแก้วลวกราดน้ำมันหอย ผักกาดขาวครีมซอส ไก่ซอสมะนาว ฯลฯ

- บะหมี่ / ข้าวผัด / โจ๊ก / ของหวาน ก็มี บะหมี่หมูแดง โกยซีหมี่ ข้าวผัด ข้าวราดหน้าเนื้ออบ โจ๊กทะเล ซุปเกี๊ยวกุ้ง เกี๊ยวซ่าต้ม ซาละเปาไส้ครีม โกมะดังโงะ แมงโก้พุดดิ้ง เฉาก้วยน้ำเชื่อม สาคูน้ำกะทิ ฯลฯ

สำหรับฉัน ไม่ขออะไรมากไปกว่าเป็ดปักกิ่ง แป้งห่อร้อน ๆ นุ่ม ๆ ตีนไก่น้ำแดง และผักดอง โดยเฉพาะอย่างหลัง ร้านไดจินโรดองผักได้หวาน เปรี้ยว กรอบ อร่อยรสชาติกำลังดี เคยกินกับเพื่อนอีกคนเบี้ล 3 จานใหญ่ ๆ เป็นไชเท้า+แครอท+แตงกว่าดอง รสชาติจัดจ้านถึงใจ

ครูเทเรซ่า (คนจีนเกิดในญป) เคยบอกกับฉันว่าเป็ดปักกิ่งในญป ร้อยละ 80 จะเป็นfrozen foodที่นำเข้ามาจากเมืองจีน เพราะการจะทำเป็ดปักกิ่งแต่ละครั้งต้องใช้เตาดินขนาดที่จะใส่เป็ดเข้าไปได้ (ฉันก็ไม่รู้วิธีทำหรอก) แล้วภัตตาคารจีนในญปหลายแห่งก็ไม่มีเตามหึมาที่ว่านี้ คงจะไม่มีใครทุ่มทุนสร้าง สู้ซื้อมาดีกว่า ง่ายดี แต่ขนาดเป็นfrozen foodฉันว่ามันก็อร่อยสมราคา

น้องคนไทยที่ฉันรู้จักคนหนึ่ง(ลูกครึ่งญป)เคยบอกกับฉันนานแล้วว่า ตามภัตตาคารจีนดี ๆ ของญปที่ขายเป็ดปักกิ่งนั้นจะไม่ว่ากันเป็นตัว หรือเป็นจาน แต่จะว่ากันเป็นคำ ตกคำละ 1 พันเยน (ฟังเแล้วจะเป็นลมมั้ย) ชาตินี้ฉันคงไม่มีโอกาสลองลิ้มชิมรสเป็ดปักกิ่งคำละ 1 พันเยนเป็นแน่ ๆ แหม ๆ ๆ ไม่ต้องauthenticขนาดนั้นก็ล่าย....น่อ

ถึงวันนี้จะไม่ค่อยได้ไปกินที่ไดจินโรก็ตาม แต่ครั้งใดที่มีคนถามถึงร้านอร่อย ๆ ในไชน่าทาวน์ โยโกฮาม่าขึ้นมา ไดจินโรก็เป็น 1 ในตัวเลือกที่ฉันจะแนะนำให้เพื่อนฝูงไปกินเสมอ ๆ

ปิดท้ายด้วยพริตตี้....สาวน้อยน่ารักน่าชัง ผิวขาวจั๊วะ ตาโตกลมป๊อก ที่ฉันเห็นตั้งแต่ตอนแบเบาะ คุณพ่อกอดประคองไว้แนบอก เสมือนพระเอกซามูไรพ่อลูกอ่อนตัวจริง มาวันนี้สาวน้อยคนนี้เข้าโรงเรียนแล้ว....ป้าฟัดจ์จะไม่แก่ได้ยังไง

mahalo

Create Date : 04 พฤษภาคม 2550
Last Update : 4 พฤษภาคม 2550 14:54:47 น.		0 comments
Counter : 1178 Pageviews.
Share Tweet