การซื้อลิขสิทธิ์เพลงต่างประเทศมาใช้ในหนังไทย

หลังจากที่ปวดเศียรเวียนเกล้ากับการตามล่าหาลิขสิทธิ์เพลงมาใช้ประกอบหนังได้ระยะหนึ่งก็มีเวลา พอที่จะมาระบาย เรื่องราว ขั้นตอนต่างๆที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆ พี่ๆได้ฟังกันพอเป็นกระสาย


โดยมากความที่คนไทยเรานิยม ซื้อสินค้าที่ไม่ถูกลิขสิทธิ์ และนิยม ทำซ้ำแล้วแจกจ่ายกันต่อๆมา บาปกรรมมันมีจริงเจ้าค่ะ งานนี้เอ็นจังรับไปเต็มๆๆ เพราะขั้นตอนการติดต่อซื้อลิขสิทธิ์นั้น ต้องเริ่มต้นที่ข้อมูลที่ว่า เพลงนี้ ชื่อเพลงอะไร ใครร้อง และใครแต่ง ก่อน ถึงแม้ว่าจะรู้ว่า นี่เป็นเพลงของค่ายไหน

เพราะ แต่ละบริษัท อาจถือครองสิทธิ์ที่แตกต่างกัน เช่น บ.นี้ ถือครองสิทิ์ด้านเสียงคนร้อง ส่วนอีกบริษัท ถือครองด้านคนแต่งเนื้อร้อง จะยิ่งปวดหัวมากขึ้น ถ้าเนื้อร้องกับทำนองอยุ่คนละบริษัท

ความปวดหัวไม่หยุดแค่ตรงนั้น หากแต่จะทวีไปอีก ถ้าโชคร้าย ติดต่ออยู่กับช่วงรอยต่อของการโอนย้ายสิทธิ์ระหว่างบริษัท

เหอๆๆๆๆ น้ำตาเริ่มไหลริน มาให้เห็น

ยังค่ะ เอ็นจังยังติดต่อไม่สำเร็จ มันติดที่ขั้นตอนไหนเหรอ ก็ขั้นตอนการต่อรองราคาน่ะสิคะ

คนไทยเห็นราคาก็ร้องโอ้โห!! ทำไมมันถึงได้แพงขนาดนี้ฟะ เพลงคนไทยยังไม่ถึงขนาดนี้เลย อย่างว่าแหละค่ะ ธุรกิจคือธุรกิจ กว่าเขาจะโปรโมทให้ดังทั่วโลกก็ใช้เงินเยอะอย่ ดังนั้นไม่น่าแปลใจเลยที่ จะคิดราคาแพง

ยิ่งเพลงดังยิ่งแพงครับท่าน

ไม่ทราบว่ายังจำหนังเรื่อง About a boy ได้ไหมที่พระเอกไม่มีการงานทำ แต่มีเงินใช้สบาย เพราะ พ่อตัวเองแต่งเพลง Sliece night ทำให้ตัวเองรับมรดกจากการเก็บค่าลิขสิทธิ์สบายๆ

เช่นเดียวกัน นี่คือผลประโยชน์จากความคิดของนักประพันธ์ที่เราต้องยอมรับในปัจจุบัน ยิ่งตอนนี้สหรัฐ เอาจริงเอาจังมากขึ้น ยิ่งต้องให้ความร่วมมือ

ก่อนที่จะเข้าสู่ปัญหาการเมืองกลับมาที่การซื้อลิขสิทธิ์เพลงกันต่อ

เรื่องราคานั้น เราจะมาหมกเม็ดไม่ได้ว่า เราใช้แค่ในหนัง แล้วแอบเอามาทำเป็น รวมเพลงประกอบหนังขายก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้อยู่ในสัญญา ขืนมามาใช้ก็โดนฟ้องชัวร์


ความปวดหัวของเพลงสากล แต่กรรมของเอ็นจังยังไม่หมดสมกับที่เป็นนักเสพของเถื่อนตัวยง ในคือการหาซื้อลิขสิทะเพลงอินเดีย และเพลงในกลุ่มภาษาละติน

เพลงอินเดียรอดตายไปเพราะว่า เป็นเพลงจากในหนัง แค่เปิดคู่มือทำมาหากินประจำตัวก็รู้แล้วว่าเป็นของใคร เพียงแต่ตั้งสติก่อนคุยกับคนขายที่เป็นแขกหน่อย ก็ พอจะได้( แหะๆ แบบว่า กลัวแขกขึ้นสมอง)

แต่ภาษาละตินนี่สิ แทบบ้า เอาเพลงมาให้ คนสเปนฟัง ก็บอกว่าไม่ใช่ภาษาสเปน แต่เป็น ภาษาบราซิล หรือโปรตุเกส

เอาเข้าไป เคยได้ยินแต่สเปน ไม่รู้ว่า มันต่างกันยังงัย ก็เลย ตัดสินใจใช้มุขเก่าๆเวลาแปลภาษาประหลาดๆไมได้ คือโทรไปที่สถานฑูตเลย ที่แรกเป็นบราซิล โชคดีชะมัดเจอคนใจดี เปิดเพลงให้ฟังทางโทรศัพท์ เขายืนยันว่า เป็นเพลงบราซิลแต่ชื่อนักร้องน่ะ ไม่ใช่ชื่อที่เรามีอยู่ในมือ

คือก่อนหน้านี้ พี่ใจสาวคนหนึ่งบอกว่า มีหนุ่มบราซิลมอบเพลงนี้ให้และบอกว่าใครร้องแต่ไม่ได้บอกชื่อเพลงค่ะ ตายๆๆๆ อยากจะฆ่าไอ้หนุ่มบราซิลคนนั้นให้ตายไปเลย เพราะมันให้แต่แผ่นกอ๊ปไม่ได้ให้แผ่นจริงก็หาต่อไปสิคะ

คราวนี้ไปร้านอาหารที่มีนักเต้นชาวบราซิล ตามที่คนที่สถานฑูตแจ้งมาบอกว่าเธอนักเต้นคนนี้รู้จักเพลงดีมากๆๆ เราอุตส่าต์ไปรอ ตั้งแต่ 2 ทุ่มยัน 4 ทุ่มกว่า กว่าจะได้คุย เธอเข้าใจไปว่าเรามาติดต่อให้ไปโชว์ กว่าจะรู้เรื่อง เมื่อยมือชะมัด เพราะเธอคุยภาษาอังกฤษได้นิดหน่อย ภาษาไทยไม่ต้องพูดถึงแต่แค่สวัสดีค่ะ

หลังจากที่เธอกรุณาเอาไปฟัง เธอก็กลับออกมาบอกว่า ไม่ใช่ภาษาของเธอ น่าจะเป็นสเปน มากกว่า

งง ไหมคะ ค่ะ เอ็นจังงง สุดๆๆ ก็ ไอ้หนุ่มสเปนข้างบ้าน บอกว่าไม่ใช่ภาษาเขานี่น่า ไหงเป็นอย่างนี้หว่า

เดินคอตกกลับบ้าน

มานั่งคิด เป็นไปได้ไหมที่เธอนักเต้นคนนี้ อาจจะเป็นคนอีสาน แล้วคนที่ร้อง ร้องสำเสียงชาวใต้ เลยฟังไม่ออกว่าเป้นเมลย์หรือใต้กันแน่

คิดว่าไม่เป็นไร เริ่มวิธีใหม่ คราวนี้ ส่งเมล,ทั่วราชอาณาจักรคราวนี้ น้องปักกิ่งขวัญใจเอ็นจังได้รับเมลล์ด้วย เพื่อนที่เมกาก็ไม่เว้น เอาน่า ที่นั่นมีหลายชาติ คงโดนสักคนน่ะ

ก่อนที่จะใช้แผนต่อไปก็คือ แผนตะเวณตามสถานฑูตที่ใช้ภาษากลุ่มนี้ ก็มีเมลล์จากทางสถานฑูตบราซิลมาช่วยชีวิต น้อยเอาไว้ได้

เอบอกว่า เป็นเพลงของเธอค่ะ และกำลังจะรู้แล้วว่า ชื่อเพลงอะไร ให้รอสักวันสองวัน

เหอๆๆๆ เหมือนเราชดใช้กรรมแล้ว บุญที่ทำมาเริ่มบังเกิดผล

มารวมกันช่วยลุ้นกับเอ็นจังนะคะว่า เพลงนี้ชื่อเพลงอะไร เป็นของชาติไหน

หาไม่ได้คราวนี้ จะตระเวณจีบหนุ่มๆนักการฑูตให้ขนพองสยองเกล้าไปตามๆกันเลยคอยดูสิ อิอิ

แต่ที่แน่ๆคราวนี้ได้ที่กินของอร่อยเพิ่มมาอีกที่ ขอแนะนำร้าน Fogo Vivo ข้างๆเกษรพลาซ่า อาหารสไตล์บราซิลอร่อยจริงๆนะจะบอกให้

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2548		5 comments
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2548 15:38:03 น.
Counter : 582 Pageviews.
Share Tweet