: : ผึ้ง แมลงปอ กับดอกหญ้า : :
แมลงตัวน้อย
คอยแวะเวียนชม
ช่างน่าอภิรมย์
ชมดอกไม้บาน
กลีบบัวนุ่มละมุน
ในไออุ่นของวันวาร
ผึ้งน้อยตะลึงลาน
ชมน้ำหวานเพลินใจ
แพรเซี่ยงไฮ้ดอกนิด
ก็น่าพิศหาน้อยไม่
งดงามชวนหลงใหล
ซุกซอนไซ้ในกลีบบาง
แมลงปอปีกใส
เกาะบนใบไม้สีจาง
ทำนิ่งเหมือนจะพราง
ช่างไม่รู้ตัวสีอะไร
บนกอกกกิ่งเรียว
ก้านเขียวมิสั่นไหว
เจ้าแมลงปอลายตัวใหญ่
เกาะปลายใบไม่ไหวติง
ดอกหญ้าสีขาวจิ๋ว
แทบจะปลิว..แม้ลมนิ่ง
เร้นกายอยู่ริมตลิ่ง
เจียมตัวจริง..ว่าไร้ค่า
ธรรมชาติรอบกาย
มีความหมายนานา
ช่วยกันปกปักรักษา
เผื่อวันหน้าโลกน่าอยู่เอย...
...บันทึกวันสีเขียว...
..๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๒..
ขยันอัพบล็อกหน่อยข้าน้อยช่วงนี้
เพราะสัปดาห์หน้าจำเป็นจะต้องจรลีไปปฏิบัติงานที่ปักษ์ใต้สักสี่ซ้าห้าวัน
จึงน่าจะห่างหายไปจากวงการบล็อกแกงค์สักพักหนึ่ง...ฮือ..คิดถึงแย่เลยเรา
ภาพชุดผึ้งและดอกหญ้านี้เป็นแบบฝึกหัดการถ่ายรูปด้วยเลนส์มาโครของ จขบ.
ที่ยังไม่ค่อยมีเวลาฝึกฝนทักษะฝีมือสักเท่าไหร่เลย
ทำให้คุณภาพของผลงานไม่ก้าวหน้าไปไหนได้สักที...
ส่วนภาพแมลงปอมาจากกล้องสแน็ปช็อตค่ะ ไปทำงานเลยพกกล้องตัวจิ่วๆ ไปด้วย
ต้องขอออกตัวว่า...เขียนเป็นกลอนแบบสมัครเล่นตามเคย
สัมผัสนอกสัมผัสในไม่ค่อยได้อรรถรสบทกวีสักเท่าไหร่..ขอสูมาเต๊อะเจ้า
ช่วงนี้ฝนฟ้าตกบ่อย คนเมืองก็อย่าไปโกรธไปโทษฝนฟ้าที่อาจจะเป็นสาเหตุให้รถติด น้ำท่วม ฯลฯ
คิดในทางที่ดีว่า ฝนตกซิดี เป็นประโยชน์ต่อชาวนาชาวไร่ ได้ปลูกพืชปลูกผักกัน
โดยเฉพาะทำให้เรามีข้าวหอมมะลิแสนอร่อยได้รับประทานกันไงคะ
...สุขสันต์วันสีเขียวสดชื่นสบายตาค่ะ...
...บันทึกวันสีส้ม...
..๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๒..
เมื่อวานได้ยินว่ามีสุริยคราสตอนเจ็ดโมงเช้า แต่เราไม่มีโอกาสได้เบิ่งกับเขาเลย เพราะหนึ่ง..ขับรถอยู่..และสอง..เมฆหมอกหนาทึบเต็มฟ้าเลย เงยหน้ามองหาเท่าไหร่ๆ ก็ไม่เจอพระสุริย์ฉายไม่ว่าสว่างหรือดับ...
เวลามีปรากฏการณ์ธรรมชาติอย่างนี้ทีไร มักจะมีผู้ทำนายทายทักในเรื่องต่างๆ ออกมาในเชิงลบเสียเป็นส่วนมาก จะเป็นด้วยหลักสถิติหรืออะไรก็ตามเผอิญเราเป็นคนที่ออกจะมีความคิดไม่ค่อยจะสอดคล้องในเรื่องอย่างนี้เท่าไหร่ (ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ลบหลู่นะคะ) ส่วนตัวเราเอง ก็เลยรู้สึกเฉยๆ ไม่ตระหนกตกใจไปกับเขาด้วย...
เราเชื่อว่าคนเราจะสุข ทุกข์ ประสบความยากลำบาก หรือมีเคราะห์กรรมใดๆ ก็ตาม อาจจะไม่จำเป็นต้องไปอิงกับหลักสถิติเช่นว่านั้นก็ได้... ทุกอย่างในชีวิตเป็นไปตามวิถีทางที่เราเลือกจะอยู่ เลือกจะเป็น เลือกจะเดินไป...
ผลแห่งการกระทำ เกิดขึ้นจากเหตุ คือสิ่งที่เราตัดสินใจ... มันเกิดขึ้น เป็นไปและเปลี่ยนไปได้... ตามความคิด ทัศนคติ และพฤติกรรม การปฏิบัติตนของเราเอง...
เราอาจจะต้องเพิ่มความระมัดระวังอีกสักดีกรีสองดีกรี เมื่อจำเป็นจะต้องไปอยู่ในสภาวะที่สุ่มเสี่ยง เช่น รู้ว่าจะไปโรงพยาบาลที่มีผู้ติดเชื้อมากมาย ก็สวมหน้ากากป้องกัน หลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้คนที่ดูป่วยมากๆ กลับบ้านก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ซักผ้าที่สวมมาเสียเลยด้วยยิ่งดี... เรียกว่าใช้มาตรการเพิ่มระมัดระวังในระดับสูงกว่าปกติสักหน่อย...เท่านี้ก็น่าจะทำให้เราไม่ติดโรคตามแฟชั่นกับเขาได้...ไม่มากก็น้อย...
..ฮ่าๆๆ..เขียนไปเข้าแนวทางโลกทางธรรมซะงั้น ไม่ใช่แนวเราเล้ย...อือม์ เป็นไปได้ว่าบรรยากาศพาไป เพราะเมื่อวานนี้เอง.. นายเราชวนคุยเรื่องการรักษาตนให้อยู่ในศีล จะเป็นเกราะกำบังให้เราปลอดพ้นจากสิ่งไม่ดีๆ ทั้งหลายได้ เราเห็นด้วยเป็นส่วนมาก แต่มีบางอย่างที่ไม่เห็นด้วย เช่น กรณีนายบอกว่า คนที่มัวเมาในอบายมุข หรือสิ่งไม่ดีงามทั้งปวง เราไม่ควรไปคบหาหรือยุ่งเกี่ยวกับเขาเลย... เราว่ามันเหมือนกับเอาตัวรอดไปคนเดียวหรือเปล่า ในฐานะเพื่อนหรือคนรู้จัก เราน่าที่จะยังคบเพื่อน (ที่ไม่ดี) นั้นอยู่ เพื่อแนะนำให้เขาหลุดพ้นจากสิ่งไม่ดีเหล่านั้นไหม... (หรือว่าไม่ควร เพราะเพื่อนอาจจะหาว่าเราเป็นเสือใส่เกือก...)
...ฮู้ย..อย่าไปคิดอะไรมากมายเลยเนอะ Take it easy...(..555..ปลอบใจตัวเอง)...ไปทำงานดีกว่าเรา..ยิ่งหัวฟูกระจายอยู่ด้วยช่วงนี้...
..สุขสันต์วันสีส้มค่ะ..
...บันทึกวันสีฟ้า...
..๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๒..
วันนี้รีบเร่งปั่นงานที่จะมีโรงพิมพ์มารับงานตอนบ่ายสาม..ฮะฮ้า..เสร็จ บ่ายสองโมงสี่สิบห้าพอดี.. รอๆ อยู่ก็ยังไม่มา เลยไม่รอ เอางานใส่ซองไปฝากเจ้าหน้าที่หน้าตึกไว้.. ตัวเราเองขึ้นไปห้องสมุดเพื่อคืนหนังสือ..เป็นหนังสือที่เรายังอ่านไม่จบ เพื่อนที่เป็นบรรณารักษ์ก็เลยใจดีบอกว่า ยังไม่ต้องคืนหรอก เอาไปอ่านก่อนเถอะ...เราก็เลยหน้าบานแบกหนังสือกลับลงมา
ลงมาเก็บหนังสือแล้วก็เดินเลยไปอีกตึกนึงที่คณะทำงานเรานั่งอยู่..เพื่อนร่วมงานแบ่งเอกสารที่จะต้องใช้ไปประชุมที่นราฯ มาให้เราไว้แบกขึ้นเครื่อง ไปกันสามคน คุณเธอก็เฉลี่ยแจกจ่ายเอกสารให้เพื่อนแต่ละคนรับไปช่วยแบกอย่างไม่มีใครน้อยหน้าใคร...เพื่อนเอากำหนดการทำงานที่นราฯ ๒๗-๓๑ กรกฎาคม ๕๒ ให้ แถมด้วยกำหนดการทำงานที่อุบลฯ บุรีรัมย์ ขอนแก่น ๔-๙ สิงหาคม ๕๒...อือ..เท่ากับว่าต้นเดือนหน้าได้เข้าออฟฟิศวันจันทร์ที่ ๓ วันเดียวเอง...เสร็จแล้วก็นัดหมายวันจันทร์เจอกันที่สุวรรณภูมิ ๘ โมงเช้า...
กลับมานั่งโต๊ะจัดสมบัติบ้าต่อไป...เอกสารเรื่องงานนี่มันช่างมากมายจริงๆ ไอ้โน่นก็จำเป็น ไอ้นี่ก็มีประโยชน์ ก็เลยไม่ได้ทิ้งเพราะทิ้งไม่ได้ซักอย่าง... จัดยังไม่เสร็จก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว.. ต้องเผ่นแน่บไปรับเจ้านาย (สำนวนคุณก๋า) ที๋โรงเรียน ก็เลยโกยๆ เอกสารที่เหลือใส่กระบะเหล็กไว้ก่อน ตอนกลับมาเข้าออฟฟิศอีกที วันที่ ๓ สิงหาคม ๕๒ จะได้มาจัดต่อ ส่วนพวกอัฏฐบริขารอะไรที่ยังไม่จำเป็นต่อการทำงาน ขนกลับมาบ้านดีกว่า เพราะห้องทำงานเราเล็ก..อีกอย่าง นี่มันเป็นห้องทำงานไม่ใช่ห้องเก็บของซักหน่อย
..สุขสันต์วันสีฟ้าค่ะ..
| Create Date : 22 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 24 กรกฎาคม 2552 22:45:56 น. |
|
33 comments
|
| Counter : 2458 Pageviews. |
 |
|
แวะมาทักทายครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
อ่านบล็อกนี้แล้วก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวค่ะ
ภาพและถ้อยคำน่ารักเข้ากันดีจังเลยค่ะพี่แดง
มีแอบหัวเราะก๊ากออกมาหน่้อยนึงตรงภาำพที่ ๔
แมลงปอปีกใส
เกาะบนใบไม้สีจาง
ทำนิ่งเหมือนจะพราง
ช่างไม่รู้ตัวสีอะไร
ฮ่าๆๆ มันคงไม่รู้ตัวจริงๆนะคะว่าตัวเองสีแปร๋นขนาดนั้น ^^
พี่แดงช่างคิดช่างเขียนมากๆเลยนะคะ ... เอ็มชอบค่ะ
....
หัวบล็อกใหม่หวานสวยนะคะ ^^
เอ็มชอบดูภาพแนวนี้เหมือนกันค่ะ แต่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก
มีความสุขมากมากตลอดทั้งวันนะคะพี่แดง