|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
..กระถินกลิ่นขี้ควาย.. บทที่ 11
บทที่ 11
ตาไม่อยากให้ถิ่นไปอยู่กระต๊อบเล้าเป็ดตามลำพังหรอกนะ
จากความเห็นของตาทำให้ถิ่นยังนอนอยู่ที่ห้องเล็กข้างครัวตามเดิม
ยังไงขอเรามาอยู่ด้วยคน ต๋องอ้อน
ตามใจ.. ถิ่นทำใจสู้ ถ้านายดิ้นมากเราหนีไปนอนในครัว
ตกลง ต๋องไม่ดิ้นแต่บางครั้งแขนขาเกยพาดถิ่น..ซุกหน้าบ้างคืนอากาศเย็น
ถิ่นนึกถึงคืนที่ทึกทักว่าเป็นนังเขียวเดินในพงหญ้า..เขาไม่เห็นกับตา เพียงแต่คาดคะเนและพูดเบียงเบนความสงสัยของต๋องที่อาจมีและอาจเป็นไปได้
ยายไม่ใช้อะไรถิ่นแล้วใช่ไหมครับ ถิ่นร้องถามยายบุญศรีที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว
ตอนนี้ยังไม่มีอะไรแต่อย่าหายไปนาน.. ยายยื่นหน้าจากเพิงข้างครัวที่ใช้ตั้งเตาไฟ ไม่มีนังมางานเยอะมากถิ่นก็รู้
คร๊าบ.. ถิ่นรับคำ เดินไปหลังไร่ เดี๋ยวนี้มีแต่ไอ้เล็ก นัง อีมา ไอ้ป๋องและอีนังเมีย..แต่ก็นะ ทำตัวเองนี่นา
เดินหวดยอดหญ้า แวะดูพืชผลที่ซ่อนอยู่ในพงและตามคาคบ
เอ๊ะ!.. ถิ่นสังหรณ์ใจบางอย่าง เมื่อวันก่อนมีแตงโมสองลูก.. ก้มหยิบเถาแตงขึ้นพิจารณา รอยเด็ดยังใหม่อยู่เลย..ใครนะ..ที่บ้านไม่มีใครมาค้นหาแน่..หรือ.. ถิ่นออกจากพงวิ่งไปทางเล้าเป็ด แต่แล้วชะลอฝีเท้าเป็นย่อง
ไม่มีใครหรืออะไรที่กระต๊อบอย่างนึกเดา
เฮ้ย!.. ถิ่นขนลุกซู่เมื่อเห็นอะไรบางอย่างถูกทิ้งข้างกระต๊อบ เปลือกแตงโม!
ยายครับ.. ถิ่นกลับถึงบ้านเร็วกว่าที่คิด กว่าจะถึงมื้อเย็นผมคงหิวแย่
ยายเข้าใจ.. ยายบุญศรียกหม้อแกงวางบนเสวียน แกงเพิ่งเสร็จ..หมู่นี้เราออกแรงทำงานมากสินะเลยหิวบ่อย
ผมไม่ได้หมายถึงอาหารมื้อเย็นที่ยายกำลังทำอยู่หรอกครับ.. หยิบกะละมังและช้อน ผมแค่อยากกินข้าวคลุกน้ำมันหมูกับกะปิเท่านั้น.. ขูดข้าวใส่ ข้าวเย็นก็ได้..หมดหม้อนะยาย..
ตัวโตกว่านายต๋องแล้วนะเรา ยายบุญศรียิ้มเอ็นดู
เดี๋ยวผมหุงให้ใหม่.. ถิ่นนำหม้อข้าวไปล้างที่ท่าน้ำ
กินข้าวกะปิให้เสร็จแล้วค่อยหุงก็ได้.. ยายบุญศรีตะโกนตอบ จะรีบไปไหนถิ่นเอ๊ย
ไม่ได้เป็นเด็กดีอย่างยายบุญศรีคิด..ตั้งหม้อข้าวแล้วถิ่นเลี่ยงลงจากบ้านเดินอีกด้านที่มองไม่เห็นจากเพิงครัว..ไปที่กระต๊อบเล้าเป็ด
มาเล้ว!.. ถิ่นวางกะละมังข้าวลงกลางกระต๊อบ ไม่มีหัวหอมหรอกนะมีแต่พริก เราเด็ดมาเมื่อกี้เอง
ขอบ.. เงาหนึ่งออกจากมุมมืด..น้ำตารื้น ขอบคุณ คุณถิ่นมากครับ สิ้นเสียง ป๋องไม่รอช้าตักข้าวใส่ปาก
ช้าๆ ก็ได้เดี๋ยวสำลัก.. ถิ่นร้อนใจขณะรอป๋องกินข้าวเสร็จ
อึก..อัก.. นึกได้ว่าถิ่นกำลังมองอยู่ ป๋องกินไปหัวเราะไป หึ..หึ..ฮะ.. พร่ำขอบใจ ขอบคุณครับ
อย่างไรกันแน่.. ทันทีที่ส่งน้ำให้ ถิ่นรีบถาม ป๋องเป็นผู้ร้ายอย่างที่เขาพูดกันหรือ?
ครับ..เอ๊ย!..ไม่ใช่ครับ..
เล่ามาย่อๆ นะ.. ถิ่นอยู่ไม่สุขมองหน้ามองหลัง เราขอยายมาแปปเดียว ต๋องก็จะกลับจากเรียนแล้วด้วย
ครับ.. ป๋องหยุดคิด คืนนี้คุณถิ่นออกมาหาผมไม่ได้หรือจะได้เล่าละเอียด
ได้ไง!..ตายทั้งป๋องและเราสิ ตบหลังมือป๋อง เล่ามา เล่ามา
คืนนั้น.. หลับตาไม่อยากเห็นภาพเหล่านั้นอีก พ่อเมามาก..เข้า..ปล้ำแจ่มจะเอาเป็นเมีย แจ่มขัดขืน พ่อโวยวายตัดพ้อว่าตัวเองแก่ไม่หล่ออย่างผม แต่จะเอาชนะด้วยเงินทองจึงขู่บังคับให้เราทุกคนช่วยกันขโมยเป็ดไปขาย..ผมไม่ยอมร่วมมือพ่อจี้มีดใส่แม่และขู่จะฆ่าทิ้งทั้งหมด..
โจรมาตอนไหน? ถิ่นเร่ง
ไม่มีโจรครับ.. ป๋องก้มหน้ามองฝ่ามือ
อ้าว!..
ผมเอง!.. ป๋องน้ำตาไหล ขณะต้อนเป็ดผมหาวิธีห้ามพ่อให้ล้มเลิกความคิด ทั้งพูดดีพูดร้าย..ที่สุดพ่อโมโหสุดขีดใช้มีดไล่แทงผม ผมปัดมือพ่อ เราแย่งมีดกัน และไม่รู้ท่าไหนมีดที่กำลังแกว่งไปมานั้นปักเข้าที่อกพ่อ
ป๋องฆ่านายเล็ก!.. ถิ่นตาโต
คิดอย่างนั้นก็ถูกครับ..โฮ..โฮ.. ปิดปากพูด ผมไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ
ยายมาและเมียป๋องล่ะ?
แม่ตกใจ ทิ้งศพพ่อไว้ข้างทาง บอกผมว่าจะกลับบ้าน..แจ่มก็คงไปกับแม่
แล้ว.. ถิ่นไม่แน่ใจกับความรู้สึกของป๋องหากเขาถาม ทำไมป๋องไม่ไปด้วย
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน.. ป๋องเงยขึ้นสบตาถิ่น ผมไม่รู้จริงๆ ครับคุณถิ่น
เอาละๆ.. ถิ่นรวบรวมช้อนกะละมัง วันนี้คงอิ่มนะ พรุ่งนี้จะเอามาให้อีก อย่าออกไปไหนล่ะ.. หยุดคิดชั่งใจตัวและน้ำหนักคำบอกเล่าของป๋อง แล้วค่อยคิดหาทางแก้ไข.. ลุกขึ้นเตรียมออกจากกระต๊อบ กลับก่อนนะ
เดี๋ยวครับ.. ป๋องคว้ามือถิ่น คุณถิ่นดีกับผมมาก
ถิ่น..ถิ่น.. เสียงต๋องดังมาแต่ไกล ถิ่นอยู่ไหน?
| Create Date : 01 มิถุนายน 2557 |
| Last Update : 1 มิถุนายน 2557 15:56:16 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 685 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ดอกฝิ่น IP: 119.63.78.246 วันที่: 2 มิถุนายน 2557 เวลา:16:27:07 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน IP: 124.122.26.208 วันที่: 3 มิถุนายน 2557 เวลา:12:20:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
รออ่านต่ออยากรู้ว่าเด็กจะแก้ปัญหาด้วยวิธีไหน?...