มีบ้านหลังใหญ่แถวชุมชนพื้นที่กว้างเป็นไร่ เจ้าของเป็นคหบดีเก่า
ทางรถเข้ามีประตูใหญ่ที่ทำจากไม้
แต่เจ้าของบ้านมักไปใช้อีกประตูเข้าออกได้อีกซอยซึ่งสะดวกกว่า
ประตูด้านนี้จึงถูกปิดตาย สำหรับคนเข้าออก ใช้เพียงประตูเล็กเท่านั้น
ทำเลตรงนี้จึงกลายเป็นแหล่งสำหรับเด็กๆ มารวมตัวเล่นกัน
สิ่งหนึ่งที่พวกเราคิดได้ คือตัวประตูใหญ่ที่ทำด้วยไม้
เหมาะอย่างยิ่งที่จะใช้เป็นเป้าปาลูกดอกกัน
จำนวนลูกดอกมีน้อยกว่าจำนวนคน
จึงจำเป็นต้องมีการแย่งชิงกันเล็กน้อย
ซึ่งความจริงแค่เรียงลำดับตามจำนวนคนก็ไม่ใช่ปัญหา
แต่การวิ่งแย่งชิงก็เป็นเกมส์ที่เพิ่มรสชาติได้อีกระดับ
การละเล่นแบบนี้มีอันตรายแฝงอยู่ในตัว
แต่เด็กมักขาดการระมัดระวังเท่าที่ควร จึงถูกมองข้าม
เมื่อเพื่อนคนนึงขว้างลูกดอกไปที่เป้า จะมีการวิ่งไปแย่งชิงตามปกติ
...แต่ครั้งนี้มีผิดจังหวะเล็กน้อย
เพื่อนคนนึงซี่งรูปร่างเจ้าเนื้อวิ่งชิงลูกดอกมาได้ก่อนใคร
พอหมุนตัวหันหลังกลับมา เพื่อนอีกคนที่เตรียมตัวปาลูกดอกอีกอัน
ปล่อยลูกดอกออกจากมือทันที แทนที่จะพุ่งตรงไปที่เป้า
แต่ครั้งนี้ลูกดอกเปลี่ยนทิศทางพุ่งไปที่พุงของเพื่อนตุ้ยนุ้ยแทน
ทุกคนตะลึง !!! ลูกดอกติดคาอยู่ที่พุง เพื่อนร้องลั่น
พวกเราช่วยกันดึงลูกดอกออกจากพุงเพื่อน
บาดแผลมีแค่รูเล็กๆกับเลือดซิบๆ เพียงแค่นั้น
คงเป็นเพราะพุงเพื่อนตุ้ยนุ้ยอุดมไปด้วยไขมัน
จากนั้นวงแตกบ้านใครใครบ้านมัน
เลิกการเล่นเกมส์แบบนี้ไปโดยปริยาย
ก็อาจต้องให้เรียนรู้ด้วยตนเอง เพราะความซน
มักมาพร้อมความดื้อ เรื่องนี้เหมือนจะน่าขำนะคะ
แต่ก็น่าหวาดเสียวไปด้วยเพราะไม่รู้ว่า ลูกดอก
จะขนาดใหญ่แค่ไหน
สุขสันต์เทศกาลแห่งความสุขค่ะ