สามปีเศษๆกับเรื่องราวเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้น...แล้วผ่านมา

บางทีที่ไม่พูดถึงก็ไม่ได้หมยความว่าเราไม่ได้นึกถึง....หรือลืมมันไปแล้ว

ทุกๆวันยังนึกถึงภาพเหตุการณ์นั้นเสมอ นึกถึงคนที่อยู่ในเหตุการณ์ ไม่รู้เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกไม่ดี ไม่รู้ว่าตัวเองทำให้เขาเพียงพอมั้ย ความรู้สึกของคำว่าตราบาป....ที่เคยนึกเมื่อครั้งก่อน จนวันนี้...ก็ยังคงรู้สึกอยู่เสมอ

เพราะผลกระทบจากเหตุการณ์นั้น ทำให้มีอะไรหลายอย่างในชีวิตของเราเปลี่ยนไป และสิ่งที่เราต้องเผชิญ....แม้ไม่เท่าคนที่สูญเสียบางอย่าง แต่ถ้าถามว่าฉันมีความสุขมั้ย...ก็ตอบได้เลยว่า...ไม่เลย

อดีตย้อนไปแก้ไขไม่ได้....ปัจจุบันยืนหยัดด้วยอะไรก็ไม่รู้ น้ำตายังคงไหลได้ง่ายดาย...และฉันก็ไม่รู้สึกดีกับการมีชีวิตอย่างนี้เลย

เมื่อวานจอดรถติดไฟแดงอยู่กลางแดดร้อน ข้างๆมีรถซาเล้งที่ทีผู้ชายอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยไว้ เขาเอาตัวบังแดดให้เด็กไว้ เรามองแล้วรู้สึก...ท่ามกลางแดดแผดเผา...ระหว่างเขาสองคน...มันคือความอบอุ่นจังเลย มองหาของในรถที่พอจะบังแดดให้เด็กน้อยได้ ไม่มีอะไรที่ดีพอ...เรา... เราไม่กล้าจะยื่นสิ่งที่ไม่ดีพอให้เขา และแอบกลัวว่าเขาจะมองว่าเราไปสงสาร

โลกนี้คงกลมไม่เท่ากัน เราเกิดมาสบายกายกว่าใครเขามากมาย จะพยายามแบ่งปัน...พยายามไม่เอาเปรียบใคร แม้ชดเชยสิ่งที่เคยเกิดขึ้นไม่ได้ก็ตาม

Create Date : 13 พฤษภาคม 2555
Last Update : 13 พฤษภาคม 2555 19:49:02 น.		7 comments
Counter : 645 Pageviews.
Share Tweet