ฉันมีเพื่อนคนนึง เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆหน้าตาสวย เรารู้จักกันมานานมากแล้วตั้งแต่ประถม แต่ไม่เคยคุยกัน ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน เธอเป็นเด็กผู้หญิงบอบบาง ในขณะที่เรา...วิ่งท้าแดดเล่นกีฬาไปเรื่อย

จนวันนึง...ถูกระเห็จไปอยู่ต่างแดน แล้วเราก็ได้พบกันอีก ด้วยความที่เป็นคนไทยกันแค่สองคน เธอจึงเหมือนเป็นเพื่อนคนเดียวของฉันในโลกอ้างว้างใบนั้น

วันเวลาผ่านไป ชีวิตฉันผกผันไปมา แต่เราก็ยังคงติดต่อกันเสมอ เพื่อนของฉัน....ยังคงตัวเล็ก...สวยน่ารักเหมือนเดิม แต่เวลาทำให้ฉันพบว่า...ภายใต้ร่างเล็กๆนั้น จิตใจของเธอกลับแข็งแกร่งมากกว่าคนตัวใหญ่อย่างฉันมากมายนัก

เพราะเพื่อนต้องไปทำงานต่างประเทศ นานๆทีจะได้เจอกัน...เคยถามเพื่อนว่า...เพื่อนสนิทที่สุดของเขาคือใคร พอเขาตอบว่าเรา...ฉันก็เย้ากลับ...แต่ในใจ...มีความสุขมากที่...เราเป็นเพื่อนสนิทของใครสักคนอย่างที่เรารู้สึกกับเขาเช่นกัน

เพราะเรารู้เรื่องราวของกันและกัน ฉันนับถือในความแข็งแกร่งของเพื่อนตัวเล็กของฉันคนนี้เสมอ พอเมื่อสองวันก่อนเพื่อนโทรมา(ดีใจที่เพื่อนโทรมา...มีเพื่อนไม่กี่คนหรอกที่โทรหาเราก่อน...รู้สึกดีจริงๆนะ) บอกว่าคราวนี้จะมาอยู่เมืองไทยหลายเดือน

.....เมื่อได้ยิน...รู้สึกดีใจมากจริงๆ เพราะห่วงคุณแม่เขาด้วย เพื่อนได้มาอยู่ใกล้ๆก็รู้สึกสบายใจขึ้น และ...เราเองก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาที่...มีใครสักคนที่เรารู้สึกว่า...เข้าใจเราอยู่ใกล้ๆ...ยิ่งในเวลาที่เรารู้สึกอ่อนล้ากับชีวิตเช่นนี้

พรุ่งนี้นัดจะไปดูหนังทานข้าวกันหลังจากที่เราต้องแวะไปทำกายภาพก่อน บอกตรงๆว่าอยากกอดเพื่อน...อยากบอกว่าดีใจที่เธอมาอยู่ตรงนี้....อยากร้องไห้กับใครสักคนที่เราไว้ใจได้ แต่ก็...ไม่รู้จะได้ทำได้มั้ย... บางที...แค่ได้เจอกัน...มันก็ดีเหลือเกินแล้ว

ขอบคุณนะ...ที่เป็นเพื่อนกันมาเนิ่นนาน....ขอบคุณจริงๆนะหน่อย

Create Date : 05 เมษายน 2555
Last Update : 5 เมษายน 2555 22:31:21 น.		1 comments
Counter : 529 Pageviews.
Share Tweet