|
|
 |
 |
 |
 |
| |
ทาสหัวใจ...ยังไงก็รักเธอ11เธอหนีไป
เป็นอีกวันที่น่าเบื่อ...เมื่อนาตาลีได้รับสายจากเพื่อน ขณะออกจากโรงพยาบาลในเวลาเที่ยงวัน
แกคิดดูนะ ฉันเจอนายหัดเยอรมันนั่น เขาเป็นเจ้าของโรงแรมกรกนกที่เรียกฉันไปทำงาน เฮ้อ พอฉันจะปฏิเสธ ก็ทำไม่ได้แล้ว เพราะกว่าจะรู้นะก็รับปากไปแล้วนี่สิ ก็เลยต้องทำ เชอะ ฉันไม่มีวันยอมแพ้เพราะต้องเจอหน้าคนที่ไม่ชอบหรอกนะยะ จอมใจบ่นให้เพื่อนรักฟังอย่างเมามัน ออกจะหมั่นไส้เจ้าของโรงแรมมาก
อือ นาตาลีตอบสั้นๆ แล้วกำลังเรียกแท็กซี่ เออ แค่นี้ก่อนนะแก ฉันจะออกไปทำธุระอ่ะ
เออๆ ได้สิ พรุ่งนี้แกจะมานอนค้างที่บ้านหรือเปล่าวะ จอมใจถามเพื่อนอีกรอบให้แน่ใจ เพราะแม่เธอทำราวกับจะจัดเลี้ยงใหญ่
ดูก่อนได้หรือเปล่า มีเรื่องให้คิดหน่อย นาตาลีบอกกับเพื่อนอย่างไม่แน่ใจนัก
ไม่ได้ แกบอกว่าจะมา แม่ก็ขนข้าวของออกมาเตรียมต้อนรับแกหมดแล้วนะ จอมใจพูดอย่างเผด็จการทันที
งั้นก็ไม่ไป แค่นี้ก่อนนะ อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ นาตาลีพูดแล้วก็ตัดสายเพื่อนพร้อมปิดเครื่องทันที ก่อนจะนั่งไปในรถแท็กซี่และสั่งให้ตรงกลับบ้านทันที
เมื่อถึงบ้าน จำเนียรออกอาการสงสัยเมื่อเห็นคุณหนูกลับมารถแท็กซี่แต่วัน
คุณหนูคะ มีอะไรเหรอเปล่าคะ จำเนียรถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
นม วันนี้ลีไม่รับสายจากใครทั้งนั้น แล้วก็ให้ลุงเจิมไปส่งเพื่อนลีที่สนามบินด้วย ใครโทรมาก็บอกไปว่าออกไปข้างนอกนะ ไม่รับสายหรือรับแขกใดๆ ทั้งสิ้น นาตาลีพูดกึ่งสั่งอย่างเข้มงวด
ค่ะ คุณหนู จำเนียรรับคำ ก่อนจะมองคุณหนูขึ้นชั้นบนไป แล้วค่อนข้างแปลกใจ เพราะท่าทางคุณหนูผิดจากที่เคยมาก
หรือพายุกำลังจะมา...
หากพอบ่ายคล้อยใกล้เวลาเย็น เธอก็เห็นคุณหนูถือกระเป๋าเดินทางลงมา ก่อนนาตาลีจะสั่งความอีกครั้ง
ลีจะไปต่างจังหวัด ถ้าใครถามหาก็บอกไปว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงและไม่ต้องเป็นห่วง แล้วลีจะเดินเรื่องขอกลับไปทำงานที่เยอรมัน ทางนี้นมจัดการทุกอย่างตามสะดวกเลยนะคะ
เอ่อ คุณหนูคะ จำเนียรชักทนไม่ไหว แม้ปกติจะไม่เคยถามก็ต้องถาม
เอาเถอะ นม เดี๋ยวลีก็กลับมาเองแหละ นาตาลีถือกระเป๋าออกจากบ้านทันทีแบบไม่รอใครทักท้วงอีก เพราะเธอเรียกแท็กซี่ก่อนหน้าที่จะลงมานานแล้ว
จำเนียรได้แต่นิ่งงัน ก่อนจะโทรสอบถามทนายความประจำของครอบครัว ก็ได้ความว่านายสาวได้บอกสถานที่อยู่ไว้แล้ว แต่ไม่ให้บอกกับใคร เพื่อเป็นการสะดวกหากมีอะไรจะได้ติดต่อได้
**************************************
ตกเย็นก็มีแขกมาถามหาคุณหนู จำเนียรก็ต้องออกมาต้อนรับ เห็นเป็นแขกประจำกินอยู่เสร็จ กับเพื่อนรักคุณหนูก็ได้แต่ถอนหายใจ
คุณหนูไปต่างจังหวัดค่ะ ไม่ได้บอกดิฉันว่าไปไหน แต่แจ้งทนายความไว้แล้วค่ะ จำเนียรบอกตามตรง
น้าเนียรจ๋า ลีมันเป็นอะไรจ๊ะ มันแปลกๆ ไป จอมใจรีบถามก่อนที่อีกคนจะเป็นฝ่ายถาม
ผมรู้ว่าลีเป็นอะไร แต่ตอนนี้ลีอยู่ไหนครับ จีรังบอกแล้วก็รีบถาม
คุณรู้เหรอ จอมใจหันไปถามเขาอย่างสนใจ
ใช่แล้วล่ะ จีรังกำลังจะเล่าแต่พอดีก็มีอีกคนมาเพิ่ม
ไอ้จีน แกมาทำอะไรที่นี่วะ หัตถาเข้ามาก็เห็นเพื่อนรักกับสาวโจทก์กำลังเข้ามารุมแม่นมผู้ดูแลบ้าน
คุณหยุดก่อน คุณรังกำลังจะเล่า จอมใจหันไปว่าเจ้าของโรงแรมที่เธอทำงานอยู่
ผมก็รู้เหมือนกัน นาตาลีลาออกจากงานแล้วอ่ะสิ คุณย่าบอกให้มาดูหน่อย เผื่อว่าจะต้องหางานให้ทำไง หัตถาเห็นสายตาเขม็งที่จ้องเขาแบบจะกินเลือดกินเนื้อจากสาวร่างอวบนุ่มนิ่ม แล้วก็เชิดใส่ให้อย่างกวนๆ
งั้นเหรอ ถึงว่าล่ะ จอมใจรู้สึกผิดนิดๆ ที่เอาแต่เมาท์เรื่องของตัวเอง โดยไม่ได้สนใจปัญหาของเพื่อน น้าเนียรคงไม่รู้ใช่ไหมว่าไอ้ลีไปไหน
ค่ะ ดิฉันก็เป็นห่วงคุณหนูเหมือนกันค่ะ แต่ปกติคุณหนูจะบอกแต่กับคุณทนายเท่านั้นค่ะ จำเนียรรายงานตามจริง และรู้ดีว่าค่าจ้างแสนแพงก็คุ้มค่ากับการรักษาความลับของเจ้านาย
หนูว่าไอ้ลีมันต้องไปเกาะแน่ๆ ถ้ามันบอกว่าอยู่คนเดียวแบบนี้ จอมใจคาดเดาตามนิสัยของเพื่อน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเกาะนั่นอยู่ที่ไหน
เกาะส่วนตัวที่เป็นเกาะแห่งความทรงจำของคุณตาอรรถวลีเป็นที่พักใจของนาตาลี...
เห็นด้วยกับคุณใจครับ งั้นเอ่อ คุณจำเนียรพอจะทราบไหมครับว่าเกาะอยู่ที่ไหน จีรังก็วางแผนจะตามไปอย่างรวดเร็ว
ที่เหลือก็มองหน้าจีรังเป็นเชิงถาม...ประมาณเขาช่างกล้าคิดจะตามไป เพราะนาตาลีก็บอกชัดว่าอยากอยู่คนเดียว
จีรังได้แต่ยิ้มแป้นต่อไปอย่างใสซื่อ หากเขาก็ไม่สนใจว่าใครจะมองอย่างไร ก่อนจะอธิบาย ท่าทางลีจะเครียด ถ้าเราปล่อยไว้ก็จะทำให้ลีเครียดอยู่คนเดียว ในเมื่อก็เป็นเพื่อนเขา ก็ควรจะไปดูแลให้แน่ใจว่าเขาไม่เป็นไรจริงๆ ใช่ไหมครับ อีกอย่างก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่นั่นไหม มันต้องลอง
จอมใจพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะรอคำตอบ
ไม่ทราบค่ะ รู้แต่ว่าอยู่แถวๆ ภาคใต้ค่ะ จำเนียรบอกตามตรงเช่นเดิม
งั้นต้องลอง จอมใจเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อถามแม่ ซึ่งเป็นเพื่อนรักของพ่อของนาตาลี แทนที่จะถามพ่อ เพราะไม่อยากให้พ่อซักความ แม่จ๋า เกาะส่วนตัวของไอ้ลีมันอยู่ที่ไหนอ่ะ อ๋อๆ แม่เคยจดเอาไว้ใช่เปล่าจ๊ะ จ๊ะ เดี๋ยวหนูกลับไปเอา
จีรังก็ยิ้มอย่างมีความหวัง ขอผมนะครับ
ใจขอไปด้วยละกันนะคะ จอมใจพูดกับจีรังอย่างสุภาพ
ได้ครับ ได้ ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ ว่าแต่คุณใจไม่เคยไปเลยเหรอครับ จีรังถามขึ้นอย่างสงสัย
ไม่หรอกค่ะ พ่อแม่ของใจก็ไม่ได้ไปมาตั้งแต่มีลูกๆ น่ะค่ะ แล้วพอคุณอาทั้งสองเสียไปก็ไม่ได้ไปกันอีกเลย แต่ไม่เป็นไรนะคะ แม่บอกว่าพ่อเคยจดรายละเอียดแล้วก็ทำแผนที่เอาไว้ค่ะ พอไปถึงก็ติดต่อคนดูแลเกาะให้เขาพาไปได้ค่ะ แต่เราคงต้องจ้างเรือเอานะคะ เขามีเรือสองลำค่ะ ลำหนึ่งคาดว่าไอ้ลีมันคงเอาไปใช้ อีกลำเขาก็มีไว้ใช้น่ะค่ะ จอมใจอธิบาย พอเห็นโจทก์ทำหน้าสนใจก็เชิดหน้าใส่
แหม ดีจัง จีรังไม่ทันได้สนใจเพื่อน แต่เห็นเพื่อนจ้องไปจ้องมาก็หันไปถาม อะไร ทำหน้ารู้เรื่องรึไง
ไม่รู้เรื่องหรอก ไอ้เกาะส่วนตัวน่ะ คุณย่าฉันยังไม่รู้เลย ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน ญาติฉันนี่รวยเป็นบ้าเลยว่ะ หัตถาพูดให้ขำ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครขำด้วย
งั้นใจเตรียมตัวลางานแล้วไปกันเลยนะคะ จอมใจทำเป็นไม่ใส่ใจ แล้วหันไปคุยกับกับผู้ชายอีกคนที่หลงรักเพื่อนเธอ
จะลางานฉุกเฉินเนี่ย จะได้ไหมนะ ไม่รู้ว่าผู้จัดการเขาจะให้หรือเปล่านะ เพิ่งจะทำงานแท้ๆ หัตถาพูดขึ้นอย่างเหนือชั้นกว่า
จอมใจก็แทบจะกระโดดเข้าไปหักคอเขา หากไม่ติดที่ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยละก็...แหลก
แกเซ็นได้นี่ ได้ข่าวว่าคุณย่าแกยกให้เป็นของแกแล้วไม่ใช่เหรอ เจ้าของโรงแรมเซ็นได้อยู่แล้วล่ะน่า จีรังเจรจาแทนจอมใจ เพราะรู้อยู่ว่านิสัยงี่เง่าไม่เข้าเรื่องของเพื่อนเนี่ยก็แก้ยากพอดู แต่จะว่าไป ถ้าเขาไม่ได้เข้าคลอสอบรมพิเศษคาดว่าก็คงหายยากเมหือนกัน
เซ็นซี้ซั้วได้ไงวะ ของแบบนี้ หัตถาขมวดคิ้วทำท่าทางจริงจังใส่เพื่อน ก่อนจะยิ้มกวนให้กับจอมใจ
จอมใจยิ่งเขม่นเข้าให้ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น งั้นฉันจะถามพี่เมก่อน ถ้าเขาให้ลาก็ลา ถ้าไม่ให้ลาก็ลาออก
หัตถาฟังแล้วก็นึกตกใจพอควร แล้วก็คิดได้จึงดุ คุณน่ะ โตแล้วนะ ทำไมถึงคิดง่ายแบบนี้ คิดจะลาออกก็ลาออก แบบนี้ทำงานที่ไหนจะไหว
พอ ห้ามว่าคุณจอมใจ ก็ที่เขาต้องออกมาเตะฝุ่นไม่ใช่เพราะแกน่ะไปทำเขาเหรอไง จีรังเว้นประโยคหลังๆ ไว้คุยกับเพื่อน แต่เล่นงานเพื่อนได้ผล
หัตถาก็รู้สึกผิดนิดๆ ก่อนจะบอก เอาใบลามา เดี๋ยวผมเซ็นให้ก็ได้
คุณพูดก็ถูก ไม่ต้องหรอก ให้คุณเซ็นเดี๋ยวพี่เมว่าฉันใช้เส้นอีก จอมใจเชิดใส่แล้วพูดอย่างจริงจัง
ง่ะ โธ่ คุณจอมใจย้อนรอยผมซะแล้ว แต่ก็จริงของคุณ ให้มันเป็นไปตามระบบแล้วกัน หัตถาก็ต้องเห็นด้วย
ง่า แล้ว คุณใจจะได้ไปไหมเนี่ย จีรังออกจะงงไม่รู้ว่าจะเอายังไง
ไปสิคะ อย่างที่ฉันบอก ถ้าลาไม่ได้ ฉันก็ออก งานก็สำคัญ เพื่อนก็สำคัญ ถ้าฉันต้องออก อย่างมากก็เกาะไอ้ลีกิน ไอ้ลีมันรวย เลี้ยงเพื่อนคนเดียวคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ จอมใจพูดติดตลก ดีที่ว่าจำเนียรขอตัวออกไปก่อนแล้ว
งั้นเดี๋ยวผมไปส่งคุณใจที่บ้านนะครับ เผื่อจะถามว่าไปยังไงบ้าง จีรังไม่สนใจเพื่อนรักอีก เพราะดูจะไร้สาระเกินไปแล้ว เขากำลังซีเรียสเรื่องสุดที่รักของเขา
หัตถาก็รีบออกตัว ไปด้วยสิ นะๆ
อยากถูกพ่อเขาฆ่าเอาหรือไงวะ จีรังแอบกระซิบเพื่อน
หัตถาก็ออกอาการสยองขึ้นมาทันที แต่ก็ทำเป็นใจแข็ง นั่งในรถรอละกัน แก อย่าเข้าไปนาน
จอมใจเห็นสองคนกระซิบก็อยากรู้ แต่ก็ไม่ถาม ทำเป็นเชิดใส่ แล้วถามขึ้น คุณรังจะไปเลยไหมคะ ใจกลัวรถติดน่ะค่ะ
ผมไปด้วยนะ หัตถาถามเจ้าของบ้านที่จะไปก่อน
ไปน่ะได้ แต่ห้ามเข้าบ้านฉันย่ะ จอมใจออกฤทธิ์กับเขาแบบไม่ต้องเกรงใจ เพราะถือว่านี่ไม่ใช่เวลางาน ชีวิตเธอก็ไม่ใช่ของเขา เรื่องอะไรจะยอมง่ายๆ
ครับ ผมก็กลัวตายเหมือนกัน หัตถาแกล้งบ่นให้ได้ยินชัดๆ
คุณ จอมใจโมโหขึ้นมาทันที
อย่าไปสนพวกปากเปราะอย่างมันเลยครับ สันดานมันแก้ยากน่ะครับ ผมก็ว่าจะเอาไปให้ครูฝึกสุนัขขัดเกลาอยู่ ไปครับ ไปขึ้นรถกันดีกว่า หิวไหมครับจะได้หาอะไรทานก่อนกลับ จีรังก็รีบไปเรื่องอื่นก่อนที่ทั้งสองจะวางมวยกันอีก
ไม่เป็นไรค่ะ แม่คงทำกับข้าวไว้แล้ว จอมใจปฏิเสธขณะเดินตามไปขึ้นรถ
จีรังเปิดประตูรถด้านข้างคนขับให้จอมใจ หากเพื่อนตัวแสบก็รีบเบียดมานั่งแทนที่
ขอบใจว่ะ หัตถายิ้มกวนได้อีก
จอมใจได้แต่ส่ายหน้ากำลังจะย้ายไปนั่งข้างหลัง
เฮ้ย รู้จักทางไปบ้านคุณใจเหรอวะ ลุกเลย ไร้มารยาทแบบนี้ เป็นลูกชายคุณหญิงได้ไงวะ สันดานนะ แก ลงเลย จีรังลากเพื่อนลงจากรถ แล้วส่งไปนั่งข้างหลัง ก่อนจะเชิญจอมใจขึ้นนั่งด้านหน้า เชิญครับ อย่าไปถือสานะครับ วันหลังจะเอาสายจูงกับปลอกคอมาด้วย
ไม่ใช่หมา หัตถาร้องบอกเพื่อน
อ้าว ไม่ใช่เหรอ นึกว่าใช่ จอมใจพูดขึ้นหลังจากจีรังปิดประตูรถแล้ว
หัตถาจะต่อปากต่อคำ แต่เห็นว่าเพื่อนกำลังจะขึ้นรถ จึงไม่พูดมากนอกจาก รีบๆ ไปเลยว่ะ ก่อนจะจับคนทำหมูหัน
ไอ้นี่ หุบปาก เดี๋ยวก็เอาตะกร้อใส่ให้เลยนี่ แล้วโทรไปบอกที่บ้านแกให้มาเอารถด้วย ไม่มาส่งที่นี่แล้วนะ แวะส่งบ้านแกแล้วก็จะกลับไปนอนบ้าน จะเก็บของเตรียมตัวไป จีรังทุบหัวเพื่อนเบาๆแล้วตำหนิ
อะไรจะรีบปานนั้นวะ หัตถาเกาหัวแบบเคืองนิดๆ แต่ก็ไม่จริงจังนัก
ก็คงรีบพอๆ กับที่แกพยายามหางานให้ใครสักคนทำเนี่ยแหละ คนอะไร ถามปุบหางานให้ปับ ใจร้อนเหมือนกันนะเรา จีรังก็จัดการเผาเพื่อนเสร็จและได้ผล หัตถาเงียบกริบไม่พูดต่อ
จอมใจก็รู้สึกร้อนตัวขึ้นมานิดๆ ก่อนจะหาเรื่องคุยระบายความอึดอัด คุณรังไม่มีงานต้องเคลียร์เหรอคะ
อ๋อ มีครับ ผมก็กะว่าจะเคลียร์งานให้เรียบร้อยก่อน ถ้าขืนนึกจะไปก็ไปละก็ ลีเอาผมตายแน่ๆ คงจะทรมานจนกว่าผมจะขาดใจตายนั่นแหละครับ จีรังพูดอย่างรู้ใจเธอ ก่อนถอนหายใจนิดๆ เพราะคิดถึงร่างบางที่ได้กอดแทบทุกคืน
หัตถาเห็นอาการเพื่อนรักแล้วก็คิดอย่างไม่แน่ใจนัก ก่อนจะมองอีกคนที่นั่งอยู่ด้านหน้า เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเช่นกัน แต่เมื่อนึกถึงอ้อมแขนอวบๆ อุ่นๆ เขาก็นึกอยากจะกอดอีกสักครั้ง
บางครั้งความรู้สึกก็เล่นตลกกับเราได้เช่นกัน...หากครั้งนี้น่าจะเป็นการเล่นตลกดีๆ ให้กับหนุ่มโสดแบบเขา
**************************************
พอจอมใจลงจากรถ จีรังก็เดินตามไปถามรายละเอียด หากรู้สึกเหมือนกำลังมาขอลูกสาวมากกว่าจะมาขอรายละเอียด ก่อนเขาจะต้องอธิบาย
เอ่อ ผมกับคุณใจเป็นเพื่อนกันครับ ผมน่ะรักหมอลีครับ จีรังอธิบายให้ชัดๆ อีกสักรอบ
ก็นั่นแหละ จะไอ้ลีหรือไอ้ใจก็ต้องสอบถามรายละเอียดก่อน จอมพลพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะออกปากถาม เขาก็โดนสกัดอีก
พ่อ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวค่อยถาม ตกลงพ่อมีวิธีให้เราไปเกาะได้ไหม คือจะไปตามเอาไอ้ลีกลับมาน่ะ ท่าทางมันจะเครียดมาก เก็บกดอยู่คนเดียวนะพ่อ จอมใจพยายามเข้าเรื่องมากกว่าจะให้พ่อตั้งโต๊ะสอบสวนคนหลงรักเพื่อนของเธอ
เฮ้อ ไอ้ไปน่ะไปได้ แต่แกจะไปกับคุณคนนี้สองคนน่ะเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก แล้วถ้าแกจะไปคนเดียวก็ไม่ได้ใหญ่ ไม่ได้ๆ จอมพลเข้มงวดขึ้นมาทันที
เอ่อ ผมไม่คิดจะล่วงเกินคุณใจหรอกนะครับ ผมน่ะตั้งใจจะไปตามหาหมอลีคนเดียวจริงๆ จีรังพยายามย้ำถึงความตั้งใจของเขา
ไม่ได้ๆ ไอ้ลีก็ไม่ได้ อยู่บนเกาะ เกิดมีอะไรขึ้นมา แล้วนี่ก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง จอมพลก็ไม่ยอมอยู่ดี
พ่อ จะให้ดีๆ ไหมเนี่ย รู้ไหมว่ามันมีเรื่องต้องจัดการเนี่ย จอมใจถามขึ้นอย่างหงุดหงิด
จอมพลขมวดคิ้วแล้วนิ่งคิด ก่อนจะทบทวนแล้วสรุปใหม่ ถ้าแกไม่ไป พ่อก็จะให้ ลำพังไอ้ลี พ่อไม่ห่วง มันฆ่าคนได้เลยทีเดียว แต่แกนี่พ่อห่วง
ห่วง...หรือหวงแน่เนี่ย...อายุลูกจะเป็นสาวแก่ได้แล้วเชียวนะ
จอมใจคิดแล้วก็ต้องยอมโกหกพ่อดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ได้ๆ หนูไม่ไปก็ได้ เร็วๆ รายละเอียดด้วยจ๊ะ
จอมพลก็จัดการรายละเอียดให้ ในใจก็ห่วงลูกสาวเพื่อนรักไม่น้อย เพราะดูแลกันมานาน มีคนไปดูก็ย่อมดีกว่า แต่ยังไงๆ ก็เป็นห่วง ตามนี้แหละ
ขอบคุณมากๆ ครับ จีรังยกมือขึ้นไหว้งามๆ อย่างพอใจ
จอมพลมองอย่างพิจารณาแล้วก็ต้องถอนหายใจ ก่อนจะตบท้าย ห้ามทำให้ไอ้หนูลีช้ำใจนะครับ
เกรงก็แต่ไอ้ลีเถอะ พ่อ ทำเขาช้ำใจครั้งแล้วครั้งเล่าล่ะ จอมใจพูดตามจริง แต่โดนพ่อเขกเข้าให้
แกนี่ต้องเข้าข้างคนของเราสิวะ จอมพลพูดอย่างลำเอียงแบบไม่สนใจใคร
ยังไงๆ เขาก็ต้องเข้าข้างพวกเดียวกันไว้ก่อน เพราะคนอื่นก็รู้แต่หน้าไม่รู้จักจิตใจภายในว่าเป็นยังไง
ผมขอลาก่อนนะครับ แล้วจะโทรมารายงานทีหลัง จีรังยกมือไหว้ผู้ใหญ่อีกครั้ง
เฮ้อ...ไอ้รังยังต้องเจออีกหลายด่านกว่าจะได้เธอมาเป็นแม่ของลูกนะเนี่ย
พอมาถึงรถก็เห็นเพื่อนย้ายไปนั่งด้านข้างคนขับ แล้วทำเป็นไม่สนใจ เขาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เตรียมออกรถ แต่ยังไม่ทันได้ออกรถ ก็ต้องคุยกับเพื่อนก่อน
เอ่อ หัตถาจะถามเพื่อนแต่ก็ไม่กล้าเท่าไรนัก
แหม เวลาอยู่ต่อหน้าคุณใจเนี่ยปากดีตลอดนะ แก ตอนนี้เป็นไงล่ะ พูดไม่ออก อ้ำอึ้งเลยดิ จีรังออกจะหมั่นไส้เพื่อนอย่างแรงที่เอาแต่หาเรื่องตลอดเวลา
ก็ เออ หัตถายอมรับอย่างจนแต้ม
แกยังไม่รู้หรอกว่ายังมีอะไรอีกมาก ถ้าแค่นอนชั่วครั้งชั่วคราวเนี่ย มันก็ไม่อะไรหรอกนะเพื่อน แต่แกเตรียมใจจะเจอความยุ่งยากหรือยัง เนี่ย ขนาดพ่อของเพื่อนนะ เขาก็ตั้งท่าจะสอบสวนฉันอย่างกับฉันจะไปทำร้ายหมอลีแล้ว นี่ถ้าเขารู้นะว่าแกจะมาขอลูกสาวเขา แกคงเจออะไรอีกเยอะ จีรังเตือนเพื่อนอ้อมๆ
แกก็บอกเองไม่ใช่เหรอ เพราะงั้นก็อย่าไปกลัว กลัวก็แต่คุณใจจะใจอ่อนหรือเปล่าเหอะ หัตถาพูดเข้าประเด็น ก่อนจะโดนเพื่อนจิ้มหัวแรงๆ เข้าให้
เขาจะใจอ่อนกับแกไหม พูดจาสุนัขไม่รับประทาน หาเรื่องเขาได้ทุกทีอย่างเนี่ย พูดดีๆ เป็นไหมเนี่ย จีรังตำหนิเพื่อนแรงๆ เพราะบางทีก็สงสารจอมใจที่ต้องมาเจอกับเพื่อนปากปีจอของเขา
ก็มันติดนิสัยนี่หว่า มันหยุดไม่ได้ว่ะ แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงด้วย หัตถายอมรับตามจริง
สงสัยต้องเข้าคลอสพิเศษเหมือนกันละมั้งเนี่ย ไอ้เพื่อนบ้า จะฉลาดกว่าฉันหน่อยไม่ได้หรือไง จีรังส่ายหน้า ก่อนจะออกรถ
คลอสอะไรวะ หัตถาถามเพื่อนอย่างสงสัย
คลอสพิเศษที่ฉันหายหัวไปเป็นเดือนน่ะสิ จีรังเปิดปากเล่าเป็นครั้งแรก
ตั้งแต่เขากลับมาก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังแม้แต่เพื่อนรัก แต่มาวันนี้เขาต้องเล่าเพราะรำคาญกับอาการจีบสาวทุเรศๆ ของเพื่อน แถมด้วยการด่าอีกหลายคำ
ไอ้โหด ด่าตลอดที่มีโอกาสเลยนะ แก หัตถาบ่นในตอนท้าย
ก็แกอยากโง๊โง่ให้หลอกด่าอยู่ได้ทำไม จีรังก็ขำเพื่อนอยู่ไม่น้อย ก่อนจะแวะร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ไหนแกบอกว่าคบฉันอย่างเพื่อน ไหงชวนดินเนอร์แบบนี้วะ เปลี่ยนใจแล้วเหรอ หัตถาก็พูดจาล้อเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก
ไอ้ทะลึ่ง หิวโว๊ย จะกินข้าว ไม่กินก็กลับบ้านเองเลยไป จีรังหมั่นไส้เพื่อน ก่อนจะเดินเข้าร้านอาหารแบบไม่รอให้เสียอารมณ์
ก็รู้ว่าแกน่ะเป็นห่วงลีเขาไง ก็ไม่อยากให้คิดมาก ฉันเชื่อในสัณชาตญาณของคุณใจเขา หัตถาพยายามอธิบาย
ทีอย่างนี้น่ะมาเชื่อใจเขา เหอะๆ เขาจะเชื่อใจแกหรือเปล่าเหอะ จีรังส่ายหน้าแล้วหาที่นั่ง
มันต้องมีสักทาง แต่คงไม่ใช่ทางที่แกทำกับลีหรอกน่า หัตถาออกจะมั่นใจว่าเขาน่าจะอ่านนิสัยเธอออกบ้าง
คิดๆ แล้วก็น่ารักดี...ถึงจะร่างอวบแต่ก็นุ่มนิ่มน่ารัก
จีรังก็ได้แต่ส่ายหน้า แม้เขากับเพื่อนจะดูไม่เป็นโล้เป็นพาย หากสุดท้ายก็หาทางจัดการชีวิตตามความเหมาะสมของแต่ละคนได้เอง
**************************************
เสียงเรือยนต์ดังขึ้นพร้อมกับคนเรือที่พวกเขาจ้างมา หลังจากคนดูแลเกาะอธิบายวิธีไปยังเกาะให้รับทราบ คนเดินทางมีสามคน หนึ่งหญิงสองชาย ทว่าที่น่าประหลาดคือชายที่กำลังสวมเสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงมากกว่า
คิดได้นะเนี่ย ไปชุดนี้เลย หัตถาด่าประชดเพื่อน
จอมใจได้แต่ยิ้มๆ ออกจะปลื้มที่มีคนรักเพื่อนมากถึงเพียงนี้ หากวิธีแสดงออกทางความรักก็แสนจะพิสดาร เหมาะกับเพื่อนรักเธออย่างยิ่ง
หัตถาเห็นเธอยิ้มให้เพื่อนก็ออกอาการขวางนิดๆ อย่างหวงๆ ชอบแบบนี้เหรอ
จอมใจฟังแล้วก็เชิดใส่ ก่อนจะพูดไปตามลม ผู้ชายเจ้าชู้กลับตัวได้ก็น่าสนใจทุกคนนั่นแหละ
นี่คุณ ไอ้จีนน่ะ มันรักเพื่อนคนออกจะตายไป มันคงสนใจคุณอยู่หรอก หัตถาหมั่นไส้แล้วชักคิดเป็นจริงเป็นจังเข้าให้
ไม่สนใจก็เรื่องของเขา ฉันก็แค่ชื่นชมคนที่มีความคิดดีๆ ก็เท่านั้นเอง จอมใจก็หันมาถกเถียงด้วยอย่างจริงจัง แบบไม่ยอมลงให้คนปากไม่ดีชอบหาเรื่องเธอ
ขณะที่ตัวปัญหายืนโต้ลมข้างๆ คนขับเรือ โดยไม่รู้ว่าเกิดความตึงเครียดด้านหลัง
อ๋อ ชื่นชม แต่อย่าลืมตัวหลงรักมันเข้าล่ะ เพราะมันมอบกายถวายชีวิตให้เพื่อนคุณไปนานแล้ว หัตถาชักเคืองๆ ก็อารมณ์ขึ้นเถียงกลับ
อ๋อ เรื่องนั้นไม่ต้องบอกก็รู้แล้ว แต่ฉันก็ไม่รังเกียจคนดีๆ หรอกนะ อีกอย่าง ไอ้ลีน่ะเพื่อนรักฉัน ก็คงพอคุยกันได้แหละ แบบว่าชั่วครั้งชั่วคราวไง จอมใจประชดเข้าให้ ทำเอาคนฟังโกรธจนหน้าแดง กระชากเธอเข้ามาใกล้ๆ
ทำให้จอมใจล้มโครมเข้าหาหัตถา ก่อนจะตั้งหลักสะบัดแรงๆ จนทั้งคนขับกับคนที่ยืนข้างคนขับหันมามอง เพราะแรงสะเทือน
ทำอะไรคุณใจวะ จีรังหาที่ยึดแล้วถามเพื่อนพร้อมขมวดคิ้วเข้มงวด
ไม่ได้ทำอะไร คุณใจขยับตัวแรงไปหน่อย เลยเสียหลักเข้าหาฉัน หันไปเลย แก หัตถาแก้ตัว พร้อมทำหน้าหาเรื่องเพื่อน
จีรังขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้า ก่อนจะพูดเตือนอย่างตรงไปตรงมา แกอยากจะทำดีนะ ก็อย่าใช้ปากหาเรื่องกับคุณใจสิวะ จีบดีๆ น่ะเป็นไหม ทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้
ไอ้บ้า พูดออกมาทำไมวะ หัตถาเคืองเพื่อนที่พูดออกมาตรงๆ
จอมใจได้แต่มองหน้าอย่างงงๆ พยายามทำความเข้าใจสถานการณ์
คุณใจไม่ต้องงงครับ คือว่าไอ้หัตถกรรมเนี่ย มันอยากจะจีบคุณใจ แต่มันไม่กล้าจีบดีๆ มันอายก็เลยจีบอย่างเด็กๆ แกล้งแล้วจีบน่ะครับ จีรังอธิบายตรงๆ ชัดๆ แม้เพื่อนจะค้อนเป็นระยะก็ตาม
จอมใจที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนเขาก็ยิ่งงงหนักกับสิ่งที่รู้ ก่อนจะพยายามตั้งหลักหันไปมองเขา
หัตถาก็อยากกระโดดเตะเพื่อนสักทีแต่ก็ทำไม่ได้ จึงรวบเธอกอดเอาไว้แบบไม่สนใจใคร แล้วกระซิบ ไอ้จีนมันบอกคุณซะขนาดนี้แล้ว คุณล่ะว่าไง
จอมใจรู้สึกมึนเบลอ...อะไรจะจีบกันง่ายๆ แบบนี้ แล้วพอคิดถึงอุบัติเหตุที่เกิดก็นึกฉุน ก่อนจะปฏิเสธเสียงสูง ไม่ อย่าคิดจะมารับผิดชอบอะไร ฉันรับผิดชอบตัวเองได้
จอมใจพยายามดิ้นรนเพื่อกลับไปนั่งที่เดิม แต่ก็ยากเต็มที เพราะถูกเขากอดเอาไว้
ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณรับผิดชอบตัวเองไม่ได้ แต่ผมชอบนะ คุณน่ะนุ่มนิ่มเต็มไม่เต็มมือดี นึกถึงทีไรก็อยากจะกอดแน่นๆ ทุกครั้ง หัตถาพูดออกมาตรงๆ
กรี๊ด!!! นี่คุณ จอมใจยิ่งดิ้นแรงขึ้นไปอีก คิดว่าเขามองเห็นเธอเป็นแค่คู่นอนเฉยๆ
จีรังได้ยินก็ตกใจหันมามอง เห็นทั้งคู่ยิ่งทะเลาะกันมากขึ้น แล้วต้องถอนหายใจอีก
เจ้าเพื่อนโง่...ไม่รู้จักเอาใจผู้หญิงเลยหรือไงวะเนี่ย
จีรังจึงบอกกับคนขับเรือ แล้วก็มานั่งโดยช่วยให้จอมใจกลับไปนั่งที่เดิม ก่อนเขาจะนั่งตรงกลาง
มานั่งอะไรตรงนี้วะ หัตถารู้สึกขวางเพื่อนนิดๆ เพราะดูจอมใจจะชื่นชมเพื่อนเขาเหลือเกิน
ไอ้หัตถ์ ห้ามแกหาเรื่องคุณใจ ฉันนั่งตรงนี้ก็ถูกแล้ว แกจะได้ไม่หาเรื่องคุณใจไง จีรังเตือนเพื่อนพร้อมอธิบาย ก่อนจะบอกเพื่อนอีกเรื่อง นี่ใจคอแกจะให้ฉันขอแต่งงานให้ด้วยไหมวะ
แกแหละตัวดี ทำให้เค้ามองฉันไม่ดี เพราะมีแกอยู่ใกล้ๆ ฉันเลยโดนเปรียบเทียบ แกแหละผิด ทำให้ฉันกับคุณใจทะเลาะกันมากขึ้น หัตถาโทษเพื่อนเต็มๆ ก่อนจะต้องร้องโอยออกมา
จีรังทุบหัวเพื่อนแรงๆ ที่อยู่ๆ ก็มาโทษเขาที่ทำตัวดีกับสุดที่รัก ไอ้เพื่อนเวร ก็แกไม่รู้จักทำตัวดีๆ กับเขา เขาก็ต้องว่าแก แล้วการยอมให้เขามันก็ไม่เสียหายอะไรนี่ว่า ก็รักนี่ ทำไมเราจะยอมให้คนที่เรารักไม่ได้ล่ะ
เหอะ แล้วคนที่แกรักเขายอมลงให้แกหรือเปล่า หัตถาย้อนเพื่อนให้นึกได้บ้าง
ฮ่าๆๆ แกพลาดแล้ว หมอลียอมฉันตั้งหลายเรื่องว่ะ คนเรานะต้องหัดมองให้ออกว่าอะไรที่เรียกว่ายอม วันนี้เขาไม่ยอมเรื่องใหญ่ๆ วันหน้าถ้าเรามีเหตุผลพอและเขาเชื่อใจเรามากพอ เขาก็จะยอมเราเองแหละ หายงี่เง่าซะทีสิเพื่อน จีรังเตือนเพื่อนแล้วตบไหล่เบาๆ
หัตถามองสภาพเพื่อนในเสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุง ก่อนจะมองไปยังสาวร่างอวบนุ่มนิ่มแล้วก็ชั่งน้ำหนักอยู่ในใจ
ยังดีที่จอมใจไม่บังคับให้เขาสวมชุดแบบนี้ก็ยอมดีกว่า...
หัดเยอรมันน้อยศิษย์ยางมะตอย...คงต้องปรับกลยุทธ์เสียแล้ว
**************************************
สวัสดีค่ะ อิอิ มาฮาค่ะ
หมอลีหนีไปหลบแล้วค่ะ อิอิ
แล้วทั้งขบวนก็ไปตามหา โฮะๆๆๆ
แอบเนียนไม่ตอบเม้นอีกแล้วค่ะ แฮ่ๆ
ขอบคุณที่ติดตามและกำลังใจจากทุกเม้นด้วยนะคะ
| Create Date : 28 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 28 มิถุนายน 2553 21:02:00 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 547 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: sai IP: 58.137.154.162 วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:10:01:07 น. |
|
|
|
| โดย: ตาวัน IP: 183.89.202.81 วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:12:11:05 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
