ทาสหัวใจ...ยังไงก็รักเธอ05รุงรังน้อย
เมื่อได้เพิ่มหน้าที่ที่สำคัญสำหรับเขา จีรังก็ตั้งใจหาทางอยู่ใกล้ชิดเธอแบบถาวรให้จงได้ ระยะทางจะได้ไม่มีปัญหาในการสร้างถนนไฮเวย์เสริมใยเหล็กจนถึงประตูหัวใจเธออย่างมั่นคงลีครับ เขาถือข้าวของจากถุงพลาสติกตามห้างเข้ามาใกล้เธอ และย่อมมาพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจแป้นตลอดกาลของเขาอะไรอีกล่ะ นาตาลีเห็นเขาหาทางเข้าใกล้พิชิตเธอทุกรูปแบบแล้ว ก็ต้องระวังตัวเอาไว้เช่นกันผมซื้อของมาเยอะแยะเลย จีรังพยายามอ้อมโลก เพราะไม่อยากถูกปฏิเสธตรงๆเธอขมวดคิ้วแล้วถามอย่างเย็นชา แล้วไง ก็แบบว่า...เอามาไว้ในห้องของลีนะครับ จีรังพยายามพูดรวบไปไม่ให้เธอได้ปฏิเสธตามใจสิ นตาลีตอบไปโดยไม่ทันได้ดูของที่เขานำมา หากพอเห็นเขาเอาของออกมาเท่านั้น เธอก็นิ่งงัน ก่อนตั้งสติได้ อะไรเนี่ย เสื้อผ้าชุดทำงาน ของใช้ส่วนตัวของคุณ นี่คิดจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เลยหรือไงก็เมื่อกี้ลีอนุญาตแล้วนี่นา นะครับ อย่าเปลี่ยนใจเลยน้า จีรังรีบเอาของไปเก็บไว้ที่ส่วนต่างๆ โดยไม่ยอมให้เธอได้พูดอะไรมากไปกว่านี้นาตาลีได้แต่กุมขมับ เพราะคงห้ามไม่ทันแล้ว แล้วก็ได้แต่ทำใจกับความมึนเจ้าเล่ห์ของเขา แต่ก็ไม่เป็นปัญหา ด้วยที่ผ่านมาเขาไม่สร้างความลำบากให้กับเธอ อาจจะมีรำคาญบ้าง แต่ไม่ถึงกับอยู่ร่วมกันไม่ได้เขาก็น่ารักดี...พอจะให้อภัยความมึนของเขาได้ หรืออาจเพราะ...เขาเป็นแบบนี้ เธอจึงเอ็นดูเขามากกว่าชายหนุ่มคนอื่นที่เคยลองผ่านเข้ามาขายขนมจีบให้เธอวันนี้ลีทำอะไรทานเอ่ย จีรังเดินเข้ามามองดูเธอในครัวอย่างสนใจอยากกินแกงส้มอ่ะ นาตาลีไม่ตอบตรงๆ แต่ก็พอทำให้รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ในครัว แล้วก็กล้วยบวชชี เสียดายนะเนี่ย ใจมันชอบกินทั้งคู่เลยจีรังเคยได้ยินเธอพูดถึงเพื่อนคนนี้อยู่หลายครั้ง แล้วก็รู้ดีว่าเธอคงไม่อยากให้เพื่อนเธอมาเห็นเขาในห้อง เพราะทุกครั้งเธอก็จะไล่เขาให้กลับบ้าน เพื่อที่เพื่อนเธอกับเธอจะได้ทำอะไรด้วยกันอย่างสบายใจในแวบหนึ่งเขาก็รู้สึกน้อยใจอยู่บ้าง แต่เขาก็ต้องทำใจ เมื่อเขาเป็นทาสรัก ที่ยังไม่ได้ขยับเข้าไปจองพื้นที่ในหัวใจ แต่เพียงเธออนุญาตให้อยู่ใกล้แบบไม่ต้องเสียค่าเช่าพื้นที่ในหัวใจ ก็ทำให้เขาต้องเจียมเนื้อเจียมตัวในระดับหนึ่งเฮ้อ พูดแล้วก็คิดถึงไอ้ใจ พรุ่งนี้คุณกลับไปนอนบ้านละกัน ฉันจะชวนเพื่อนมาค้างด้วย นาตาลีตัดสินใจอย่างรวดเร็ว โดยไม่ต้องเกรงใจเขา ก็บ้านเธอ พอใจจะให้ใครไปใครมาก็ได้ทั้งนั้นจีรังกลับห่อเหี่ยวไปในทันที เพิ่งจะได้มีโอกาสย้ายของเข้ามา ก็ต้องกลับไปนอนบ้านอีกแล้ว ขณะที่นาตาลีหันมามองเขาที่เงียบไปก็พอเดาได้น่า เพื่อนฉันเนี่ยผู้หญิงนะ ถ้าเขาต้องมาค้างในห้องที่มีผู้ชายอยู่ด้วย เขาคงไม่สะดวกใจเท่าไรหรอกน่า ฉันก็ไม่ได้นึกจะชวนเพื่อนมาค้างก็มาเลยนี่ นาตาลีลืมตัวแล้วปลอบใจเขา ทั้งที่ปกติเธอจะพยายามไม่ทำ เพราะไม่อยากสร้างความหวังให้กับเขาหากดูเหมือนเขาจะเบลอซะจนไม่สนใจ...และให้ความหวังกับตัวเองเสมออ๋อ งั้นคืนนี้ผมขออยู่ใกล้ๆ ลีนะครับ จีรังยิ้มแป้นอย่างมีความสุข เมื่อเห็นเธอใส่ใจพูดรักษาน้ำใจเขานายรุงรัง ฉันไม่เห็นว่าคุณจะยอมไปห่างๆ ฉันสักที นาตาลีทำเสียงเข้มแบบรู้ทันจีรังก็ได้แต่ยิ้มกริ่มเลิกต่อปากต่อคำ แล้วก็คอยเป็นลูกมือให้กับเธอ คอยเอาใจเธอเวลาทานอาหาร โดยมีรอยยิ้มติดปากอยู่เสมอ จนนาตาลีชักรำคาญยิ้มอะไรนักหนา เธอทักขึ้นหลังจากเห็นเขาอารมณ์ดีอยู่นานก็ผมมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ ลีนี่ครับ จีรังยังคงหลักการเดิมที่จะปักหลักแจกความหวาน แม้จะได้ผลในเวลานี้หรือไม่ก็ตาม หากเขาก็เชื่อว่าสักวันเขาจะประสบผลสำเร็จความรักทำให้คนเราเป็นแบบนี้นี่เอง จีรังคิดอย่างเพลิดเพลินเป็นทุกข์เมื่อไรบอกด้วย นาตาลีส่ายหน้ากับความหวานจนเลี่ยนของเขาจีรังก็ยังคงยิ้มอารมณ์ดีต่อไปได้อีก ก่อนครุ่นคิดอีกครั้ง อืม ลีครับ คือว่าทำไมลีถึงพาผมไปอบรมล่ะครับ คือว่าผมเคยทำอะไรให้คนรู้จักลีไม่พอใจหรือเปล่านาตาลีนิ่งคิดก่อนยักไหล่ แก้เซ็ง รอโรงพยาบาลเรียกตัว ไม่มีอะไรทำก็เลยทำแก้เบื่อจีรังตะลึงงัน ก่อนขมวดคิ้วสงสัยอีก จริงๆ เหรอครับ แบบว่าคงไม่ใช่ลุงสรรบอกให้ลีทำนะครับ หรือว่าลีเคยฟังแล้วแบบว่าเกิดอารมณ์หมั่นไส้ขึ้นมา ก็เลยนาตาลีทำหน้าเซ็งก่อนจ้องเขา ถามพอหรือยัง จะกินข้าวไหมเนี่ยง่ะ พอก็ได้ครับ จีรังได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้นาตาลีจัดการปิดเตาแล้วส่งสายตาให้เขาจัดโต๊ะ ขณะที่เธอจัดกับข้าวทุกอย่างลงจาน ก่อนร่วมโต๊ะทานอาหาร และดูเหมือนจีรังจะวุ่นวายใจแค่พักเดียว ก็ยิ้มระรื่นต่อได้อย่างสบายอกสบายใจ หลังมื้อเย็น นาตาลีเห็นว่าคงทำให้เขาหุบยิ้มไม่ได้ จึงเลี่ยงเข้าห้องเตรียมนอน โดยมีทาสรักผู้ภักดีกระตือรือร้นเดินตาม ไปดูทีวีในห้องนอนดีกว่า รุงรังน้อยศิษย์ยางมะตอย...มีหรือจะพลาดจีรังทิ้งน้ำหนักลงบนเตียงตามเธอ หากพออยู่ไปได้สักพัก เขาก็ขยับเข้าใกล้ แม้ไม่ได้นอนกอดทุกวัน แต่เขาก็พอใจที่จะวัดความคืบหน้าให้ได้ใกล้ชิดเรื่อยๆนาตาลีขยับตัวเล็กน้อยแล้วไม่ว่าอะไร ก็พอรู้อยู่บ้างว่าเขาต้องการอะไรมากกว่าแค่กอด สักพักเขาก็กอดเธอจนได้ แล้วลูบแขนเธอเบาๆ ขณะที่สายตาเขาก็มองไปที่หน้าจอโทรทัศน์เธอชักรำคาญกับความเชื่องช้าเกรงกลัวของเขา จึงบอกออกไปตรงๆ จะทำอะไรก็ทำสิ มัวแต่กล้าๆ กลัวๆ แบบนี้ แล้วจะรอให้แก่ก่อนหรือไงยะเพียงได้ฟังหัวใจก็พองโต เขาก็ผุดขึ้นมองเธอให้แน่ใจ หากนาตาลีกลับไม่อยากสบตาเขา แล้วยกมือขึ้นโอบรอบคอเขาเพื่อให้เขามั่นใจ จากนั้นทุกอย่างก็เป็นไปตามธรรมชาติแบบไม่ต้องรื้อฟื้นให้เสียเวลาความรู้สึกโหยหาพัดพามาสู่ความสุขสันต์ กระแสลมร้อนที่ระบายออกมาจากลมหายใจของเขากำลังราดรดลงบนตัวเธออย่างเร่าร้อน ให้สมกับที่อดทนมานานบางสิ่งบางอย่างที่แม้เพียงเคยผ่านไปครั้งหนึ่งย่อมทำได้เองด้วยความทรงจำของร่างกายแบบไม่ต้องเรียนรู้ใหม่ ทว่าประสบการณ์บางอย่างนั้นยิ่งกระทำยิ่งได้รับการเรียนรู้เพิ่มเติมในตัวของมันเองแรงปรารถนาที่แอบซ่อนย่อมปลุกให้ความต้องการซ่อนเร้นตื่นขึ้นในภาวะที่อุณหภูมิในกายร้อนแรงสิ่งใดที่เคยชำนาญย่อมไม่เคยลืมเลือนไปได้ ทว่านอกจากตักตวงความสุขจากกันและกันแล้ว บางสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นกับเขา เขาผ่อนปรนท่าทีรับกับภาษากายในความมืดของเธอได้อย่างเหมาะสมเขาเรียนรู้ที่จะถนอมคนที่เขารักเอาไว้ในอ้อมแขนในนานที่สุด แล้วเปิดเกมรักที่เปลี่ยนแปลงไป ให้ความหรรษาแก่กันและกันไม่ว่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นนี้จะเกิดขึ้นเพราะอะไร หากดูเหมือนกำลังชักนำให้เธอได้รู้จักกับหลายอย่างที่เหนือความควบคุม โดยเฉพาะได้ทาสรักมาฟรีๆ หนึ่งคน****************************************************ในวันธรรมดาๆ ของนาตาลี หลังออกจากห้องผ่าตัดคนไข้ เธอก็เข้าเวรที่ห้องตรวจคนไข้แทนหมอที่ติดธุระ และเป็นปกติที่เธอจะทำงานอะไรหลายอย่างไปพร้อมกัน จากนั้นเมื่อถึงเวลาออกเวร เธอก็เช็คมือถือ เห็นเบอร์ไม่คุ้นก็ไม่สงสัยอะไร แล้วก็ปล่อยวางไปลีครับ คนหน้าเป็นก็ยิ้มให้ก่อนมีอะไรล่ะ ไม่ไปทำงานอีกแล้วเหรอ นาตาลีเห็นเขามาเร็วกว่าที่บอกไว้มากแหม ไปสิครับ ถึงผมอยากจะให้ลีอบรมผมอีกแค่ไหน แต่ก็นะ ผมเปลี่ยนไปแล้วนะครับ จีรังนึกถึงคลอสอบรมที่แสนสุขอันทุลักทุเล แต่พอคิดสลับกับการที่ต้องสลบแบบไม่รู้เรื่องครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็เจื่อนไปเล็กน้อยอือ นาตาลีไม่สนใจนัก เพราะจีรังดูจะมีอาการหวาดๆ เธออยู่บ้าง จากที่เธอซัดเขาสลบหลายครั้ง ก่อนมองแสงจากหน้าจอมือถือแล้วกดรับอย่างไม่ใส่ใจนัก สวัสดีค่ะปลายสายเงียบเสียงพักหนึ่งแล้วไม่พูดอะไรมา เธอจึงกดตัดสาย หากสายเดิมก็เข้ามาอีกครั้งแต่ยังไม่ได้ทักไปว่าอะไรก็มีเสียงร้องไห้โฮดังเข้ามาใครน่ะ นาตาลีพยายามฟังคำไม่ได้ศัพท์ เพราะเสียงสะอื้นเจ้ ฮือๆ จอมขวัญเกิดอาการน้ำตาตกขึ้นมาทีเดียวไอ้ นาตาลีกำลังจะเรียกน้องสาวเพื่อน แต่เห็นจีรังอยู่ก็นึกขึ้นได้ จึงเลี่ยงเดินเข้าห้องทำงานแล้วห้ามเข้าเดินตามเข้าไปจะได้คุยคล่อง ไอ้ขวัญ แกอยู่ที่ไหนวะ รู้ไหมว่าหนีออกจากบ้านแบบนี้มันอันตรายนะโว๊ยแล้วทำไมเจ้ไม่ออกตามหาหนูล่ะ จอมขวัญได้ฟังก็ออกอาการน้อยใจแกหนีออกไปเกือบปี ยังมีหน้ามาเล้งพี่อีก เดี๋ยวเถอะ รู้ไหมว่าพ่อแม่กินไม่ได้นอนไม่หลับ แต่พ่อทิฐิแรงไม่ยอมให้ออกตามหาน่ะสิ นาตาลีบอกน้องสาวเพื่อนอย่างใจเย็นพ่ออ่ะ ไม่รักหนู จอมขวัญก็ฟาดหัวฟาดหางโทรมาแค่นี้ใช่เปล่าเนี่ย นาตาลีดักคอ เพราะจะให้ห่วงเกินไปก็ไม่ไหว รังแต่จะเหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียว เพราะเจ้าจอมขวัญพร้อมจะก่อเรื่องได้เสมอเจ้อ่ะ มารับเค้าหน่อยสิ เนี่ย รู้ไหมเค้าลำบากแค่ไหน เค้ารู้แล้ว เค้าไม่ทำอีกแล้ว ไอ้นั่นมันหลอกพาเค้ามาอ่ะ จอมขวัญฟ้องๆ เพื่อให้เพื่อนรักพี่สาวพากลับหลอกอีกแล้ว คราวก่อนก็หลอก แล้วเป็นไงล่ะ นาตาลีพูดอย่างหงุดหงิด เมื่อนึกถึงทาสนอกห้องที่เคยตกเป็นผู้ต้องหาหลอกจอมขวัญเจ้อ่ะ น้องโดนหลอกจริงๆ นะ จอมขวัญพยายามกล่อมเออ จะหลอก...ไม่หลอกไม่รู้ แต่แกจะกลับบ้านแล้วใช่ไหม นาตาลีถามย้ำตัดบทเข้าเรื่อง ไม่ต้องรอให้มันออกปากอยากกลับใช่แล้ว เจ้ หนูอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ เจ้มารับหนูหน่อยนะ หนูเลิกกับแฟนแล้วอ่ะ จอมขวัญรีบสารภาพทุกอย่างได้ แกนั่งรถไปที่ท่ารถ แล้วนั่งรถเข้ากรุงเทพมา เดี๋ยวเจ้ไปรับ นาตาลีบอกแบบง่ายๆเอ่อ หนูไม่มีเงินสักบาทอ่ะเจ้ นี่ก็อยู่กับเพื่อนมัธยมอ่ะ เกรงใจมัน มันก็มาเรียนที่หาดใหญ่เนี่ย จอมขวัญอธิบายไอ้นี่ ฉันต้องขึ้นเครื่องไปรับแกที่หาดใหญ่ใช่ไหมเนี่ย ไม่ดีกว่า แกมีบัตรเอทีเอ็มหรือเปล่า หรือไม่ก็เพื่อนแกน่ะมีไหม ถ้ามีเดี๋ยวเจ้โอนเงินไปให้ แกซื้อตั๋วแล้วก็แบ่งเงินให้เพื่อนไปเป็นน้ำใจ ขึ้นเครื่องมาเย็นนี้เลยนะแก ฉันไปรับที่สนามบิน นาตาลีบอกกับน้องสาวเพื่อนไปก็ได้อ่ะ เดี๋ยวนะเจ้ ขอเลขบัญชีเพื่อนก่อน เจ้จะโอนมาเท่าไรล่ะ จอมขวัญถามด้วยน้ำเสียธรรมดาราวกับนี่เป็นกระเป๋าเงินของพี่สาวแท้ๆก็หมื่นนึงแล้วกัน เย็นนี้นะ เจ้จะได้ไปรับที่สนามบินเลย นาตาลีเดินออกจากห้องทำงาน แล้วพยักหน้าให้จีรังเดินตามไปยังตู้เอทีเอ็ม ก่อนกดโอนเงินไปให้น้องสาวเพื่อน แล้วย้ำอีกรอบ เออ เงินโอนผ่านแล้ว ให้ไวเลย ลงที่ดอนเมืองนะ จะได้ไปรับสะดวก นาตาลีพูดไม่มาก ต่างจากเพื่อนรัก แน่นอนว่าที่จอมขวัญเลือกโทรหาเพื่อนพี่สาวก็เพราะไม่อยากฟังพี่สาวบ่นเธอ แล้วเรื่องก็จะลุกลามไปยังพ่อแม่และน้องชายอย่างรวดเร็วตามประสาสาวแก่คาบ้าน...หาแฟนไม่ได้อย่างนั้นอีกทั้งเรื่องใช้จ่ายพี่สาวก็เข้มงวดกว่าเพื่อนพี่สาว ที่ถือได้ว่าเป็นพี่สาวอีกคนของเธอ เธอจึงมักจะติดพี่สาวที่ตามใจมากกว่าคนที่เข้มงวดนาตาลีหันมามองหน้าคนร่างสูงที่กำลังงุนงงกับท่าทางของเธอ ก่อนบอก เดี๋ยวฉันจะไปดอนเมือง นายเอารถนายมาให้ฉันขับก่อนแล้วกัน ส่วนนายก็กลับไปรอที่บ้าน แล้วไม่ว่าวันนี้จะเจอใคร ก็ห้ามทัก ห้ามถาม ถ้าเรื่องมากก็กลับไปนอนบ้านไปครับ จีรังรับคำอย่างว่าง่าย ก็ยังดีกว่าเธอไล่เขากลับบ้านล่ะนะ อย่างน้อยได้เจอคนรู้จักเธออีกสักคนก็คงไม่เป็นไร รู้เหมือนถูกเปิดตัวยังไงก็ไม่รู้...เขายังคงคิดในเชิงบวกบนทางรักของตนเอง...นาตาลีจะไล่เขากลับก็ใช่ที่ และรู้สึกผิดนิดๆ ทุกครั้งเมื่อไล่เขากลับบ้าน เขาทำหน้าเศร้าเสียจนน่าสงสาร แม้จะรู้ว่าเขาจงใจทำหน้าตาให้ดูน่าสงสารก็ตามใครจะไปทนความตั้งใจมึนของเขาได้ตลอด...ว่าแต่จะให้ผมเตรียมอาหารไว้ไหมครับ จีรังถามขึ้นอย่างมีน้ำใจทำเป็นด้วยเหรอ ไข่เจียวไหม้ๆ ไม่เอานะ ยำปลากระป๋องไม่เอา เบื่อแล้ว นาตาลีส่ายหน้าช้าๆโหย อย่างละทีเอง ไม่ได้ทำบ่อยสักหน่อย ก็แหม ผมเคยทำอาหารที่ไหนล่ะ ให้แม่ครัวที่บ้านสอนก็ได้แค่นั้นแหละครับ จีรังยิ้มแห้งๆ กับความสามารถไม่ธรรมดาในการทำอาหารให้กินไม่ได้งั้นไม่ต้องหรอก รออยู่บ้านแหละ หิวก็หาอะไรกินไปก่อน รับคนที่สนามบินแล้วก็จะรีบกลับไปทำกับข้าวกินกัน อ๋อ หุงข้าวรอไว้ก็ดี แต่ไม่เอาข้าวแฉะกับข้าวแข็งอีกนะ เบื่อจะเททิ้งให้หมากินแล้ว แถวคอนโด หมาอ้วนจะตายอยู่แล้ว นาตาลีบอกตามตรงอย่างเบื่อๆครับ ผมหุงเป็นแล้วนะ แหม ก็ลีบอกแล้วให้ดูขีดข้างๆ ว่าใส่น้ำเท่าไรนินา คราวก่อนก็กินได้นี่เนอะ จีรังแก้ตัวก่อนพูดอย่างภูมิใจที่หุงข้าวเป็นเฮ้อ จนเมื่อไร...อดเมื่อนั้นแหละนายเนี่ย นาตาลีบ่นอย่างไม่จริงจังนักผมก็มีนายทาสที่แสนเมตตาไงครับ จีรังก็ยังคงยิ้มแป้นอย่างมีความสุขต่อไปนาตาลีได้แต่ปลงกับความสุขของเขา บางครั้งเธอยังสงสัยว่าจะมีอะไรทำให้เขาเปลี่ยนใจไปจากเธอหรือไม่ ท่าทางเขาจะหลงมากกว่ารัก แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่คิดจะเปิดประตูหัวใจให้เขาเท่าที่เขาต้องการ****************************************************เมื่อแยกจากจีรัง เธอก็มารอน้องสาวเพื่อนรักที่ดอนเมือง ทันที่ที่เห็นหน้าเพื่อนพี่สาว จอมขวัญก็แทบกระโดดใส่อ้อมอกพี่สาวคนนี้จอมขวัญจัดเป็นหญิงสาวหน้าตาดี รูปร่างสมส่วนไม่อ้วนไม่ผอม ไม่อวบ เรียกได้ว่าหน้าตาดีมีเสน่ห์ ผิดกับพี่สาวที่ร่างอวบนิดๆ ชนิดไม่แคร์สื่อ สิ่งที่เหมือนกันคือ นัยน์ตาคมสวยทั้งคู่เจ้ จอมขวัญก็ร้องไห้โฮใส่ ทำเอานาตาลีต้องลูบหลังให้แบบเซ็งเล็กน้อย เพราะกลายเป็นเป้าสายตาของคนทั่วไปเออ กลับมาก็ดีแล้ว พ่อแม่เขาก็เป็นห่วง แกเล่นหายไปเป็นปี ดีที่พ่อไหวตัวทันอายัติบัตรแกไว้ ไม่งั้นแกก็คงหมดตัวแล้ว นี่เป็นยังไงบ้างล่ะ เงินหมดหรือไง นาตาลีถามน้องสาวเพื่อนด้วความเป็นห่วงเปล่าหรอกพี่ มันก็เลี้ยงหนูดีแหละ แต่มันเจ้าชู้อ่ะ มันมีคนอื่นด้วย หลายทีแล้วคราวนี้หนูจับได้จะๆ มันก็ทำหน้ามึนใส่หนู หนูก็เลยทนไม่ไหวอ่ะ จอมขวัญสารภาพตามตรงแล้วแกเจ้าชู้น้อยกว่าที่ไหน เออ แล้วนี่กลับมาจะเอาไง จะเรียนยังไง ไปเรียนเมืองนอกหรือเปล่า เรียนก็ไม่จบ ปีสุดท้ายแล้วแท้ๆ ยังหนีตามผู้ชายไปได้ นาตาลีทั้งห่วงทั้งติอย่างตรงๆเจ้อ่ะ ว่าหนูอีกแล้ว ก็แหม หนูก็ไม่ถึงกับเรียนไม่จบหรอก หนูดรอบไว้น่ะ เสียค่ารักษาสภาพทุกเทอมที่เสียไป แต่คงว่างพักหนึ่งก่อน ค่อยเข้าเรียน จอมขวัญจะบ่นก็บ่นไม่ถนัดนัก เพราะรู้ว่ามีความผิดอยู่กับตัวมากเออๆ แล้วไม่ใช่เขามาตามก็กลับไปอีกนะ โว๊ย รอบหน้าปล่อยให้ตายที่หาดใหญ่เลยเชียว นาตาลีตบหัวน้องสาวเพื่อนเบาๆ ก่อนพาไปที่รถจอมขวัญค่อยโล่งใจหน่อยเมื่อไม่ถูกดุมากนัก แต่เป็นปกติของเพื่อนพี่สาวอยู่แล้วที่จะไม่ค่อยว่ามาก หากพอเห็นรถของเพื่อนพี่สาวก็ต้องขมวดคิ้ว เจ้มีรถแบบนี้ด้วยเหรอ เบนซ์สีเงินเนี่ยนะอ๋อ ไม่ใช่ของเจ้ เอาน่าขึ้นรถๆ ถามมากจัง แล้วถ้าแกเข้าบ้านเจ้ ไมว่าจะเจออะไรหรือใครห้ามพูดมาก ถ้าแกบ่น เจ้จะพาแกไปส่งบ้านพ่อแม่ให้โดนเฆี่ยนทันทีเลยเชียว นาตาลีขู่น้องสาวเพื่อนแบบเอาจริง ซึ่งจอมขวัญก็รู้ว่าสิ่งไหนที่เพื่อนพี่สาวคนนี้พูดออกมา ก็แสดงว่าต้องทำได้จ๊ะ เจ้ ไม่พูดมากก็ได้ จอมขวัญรับคำเธอคุ้นๆ กับรถคันนี้เล็กน้อย แต่เมื่อคิดว่าเจ้ลีอาจจะมีเพื่อนในวงสังคม ที่ให้ยืมรถมาก็ไม่คิดมาก เพราะรถมันเหมือนกันได้อยู่แล้ว****************************************************ทันทีที่ถึงบ้าน จอมขวัญก็คิดได้ว่ามันไม่ใช่แค่คุ้นกับรถ แต่เจ้าของรถก็ด้วย เธอจึงชี้หน้าเจ้าของรถที่อยู้ในห้องของเพื่อนพี่สาวทันที นายหุบปากน่า ไอ้ขวัญ นาตาลีกำราบน้องสาวเพื่อน แล้วก็ปรามจีรังเช่นกัน คุณก็ด้วย สัญญากันไว้ห้ามลืม ไม่งั้นจะโดนดีไม่ใช่น้อยทั้งคู่ จะกินข้าวแล้วนอนสบายๆ หรือจะวูบวาบไม่รู้ตัวเลือกเอาเจ้ จอมขวัญเตรียมจะแย้งแกอยากกลับบ้านคืนนี้เลยใช่ไหม นาตาลีถามย้ำ ก่อนชี้ให้จีรังเข้าไปในเขตครัว ส่วนน้องสาวเพื่อนก็ชี้ให้เข้าไปในห้องน้ำ แกไปอาบน้ำแต่งตัว ส่วนคุณก็เตรียมของที่จะทำกับข้าว ใครมีปัญหา กลับบ้านไปเลยทั้งสองจึงต้องสงบศึกกันแบบไม่เต็มใจนัก...จีรังก็แน่ใจแล้วว่าเรื่องที่เขาต้องเข้าคลอสอบรมพิเศษไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เมื่อสาวในอดีตมายืนตรงนี้ พร้อมสาวในปัจจุบัน ขณะที่จอมขวัญคันปากอยากถามแต่ทำไม่ได้ เพราะไม่อยากถูกส่งกลับบ้านที่กำลังเดือดพล่าน จึงต้องทำตามที่สั่งนาตาลีแยกไปจัดโซฟาให้นอนได้สะดวก เมื่อทั้งคู่โผล่หน้าออกมามอง ก็ต้องสงสัยว่าใครจะได้นอนโซฟา เธอจึงต้องตอบ แกแหละ ไอ้ขวัญที่ต้องนอนตรงนี้ นายรังตัวโตนอนโซฟาไม่สบายหรอกเจ้ จอมขวัญร้องเสียงสูงทำท่าจะไม่ยอม ก่อนโดนจ้องหน้าแกมีปัญหาอะไรในบ้านเจ้ยะ หรืออยากให้เจ้ไปบอกไอ้ใจมารับกลับบ้าน นาตาลีขู่ได้ผลเมื่อจอมขวัญหุบปากทันที เอาล่ะ เจ้จะไปทำอาหารแล้ว แกก็อยู่ดูทีวีกับนายรังไปก็แล้วกัน อยู่ดีๆ อย่ามีเรื่อง อย่าทะเลาะ รำคาญระเบิดลูกใหญ่ก็ดังตูมระหว่างทั้งสองคน ที่ต้องมานั่งอยู่ในบริเวณเดียวกันแบบไม่เต็มใจนัก ทั้งสองต่างก็กระอักกระอวนใจน่าดู เพราะต่างก็เคยมีอดีตไม่ดีต่อกันจอมขวัญตัดสินใจหันหน้าหนี ส่วนจีรังก็ค่อยๆ ถอยหลบเข้าไปในห้องนอน หาเรื่องดูทีวีในห้องแทน จะได้ไม่มีปัญหา ทั้งกับโจทก์เก่า กับว่าที่ภรรเมียที่เคารพคิดๆ แล้วอยากเอาเท้าก่ายหน้าผาก ให้ตายเถอะ...ต้องมาเจออะไรแบบนี้ก็คิดหนักแล้ว ก่อนจีรังจะงุนงงเล็กน้อย เพราะดูเหมือนนาตาลีจะไม่มีท่าทีลำบากใจทำไมต้องลำบากใจ เพราะเธอเคลียร์ความรู้สึกตัวเองนานแล้ว ส่วนใครจะเคลียร์อะไรยังไงก็เป็นเรื่องของเขาบรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็แสนจะเงียบสงบ นาตาลีเป็นคนเดียวที่เพลิดเพลินกับรายการทีวี ที่เธอไม่ได้ติดจนถึงกับต้องดูตลอด แต่ดูสนุกเป็นพักๆ เท่านั้นเอง พอถึงเวลาจะเข้านอน จอมขวัญก็ดึงแขนเพื่อนพี่สาวเอาไว้ก่อน มีอะไรไอ้ขวัญ นาตาลีถามขึ้นเมื่อเห็นว่าจีรังเข้าห้องไปเจ้อยู่กับนายนั่นได้ไง แบบว่าเป็นอะไรกัน ทำไมให้มันมาอยู่ในห้องนี้ด้วย จอมขวัญก็หมดความอดทนจึงถามออกมาตรงๆนาตาลีทำหน้าเซ็ง เพราะรู้ว่าคงหยุดคนปากมากได้ไม่นาน เรื่องของเจ้ เอาเป็นว่าอย่าพูดอะไรให้มันวุ่นวาย ไอ้ใจไม่รู้เรื่องนี้ด้วย เจ้ไม่อยากหูชา เดี๋ยวมันก็ว่าโน้นว่านี่ ว่าเจ้ไม่รักมันอีก พอเถอะหว้า พวกแกเนี่ย รักพวกแกจนจะหาเวลาให้คนอื่นไม่ได้อยู่แล้วง่า เจ้อ่ะ ตกลง เจ้คบกับไอ้หมอนี่แล้วเหรอ จอมขวัญถามให้แน่ใจคบแปลว่าอะไรวะ ไม่รู้จัก ก็เลี้ยงไว้ดูเล่นเหมือนแกอ่ะแหละ ฮ่าๆๆๆ นาตาลีพูดแล้วก็หัวเราะเลี้ยงไว้ดูเล่น ยังไงอ่ะเจ้ จอมขวัญเห็นว่าไม่ใช่คบกันแบบแฟนก็สงสัยเรื่องของเจ้ แล้วถ้าแกไม่ทำตามที่เจ้สั่ง ก็รู้นะจะเกิดอะไรขึ้น นาตาลีลูบผมน้องสาวเอนอย่างเหี้ยมๆแง รู้แล้วๆ เค้าไม่กล้ากับเจ้หรอกน่า แค่เรื่องของเค้า เค้าก็ปวดหัวจะแย่แล้ว จอมขวัญนึกถึงความน่ากลัวระดับเทพของเพื่อนพี่สาวแล้วก็ต้องระวังตัวหน่อยเออ แล้วนี่ต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลด้วยนะ โว๊ย ไม่รู้ว่าท้องหรือเปล่า ไปอยู่กันมาเป็นปี นาตาลีเตือนน้องสาวเพื่อนอย่างที่เตือนเสมออ๋อ ไม่ท้องหรอกจ้า เค้าน่ะ คุมไว้อย่างดี ก็เค้ายังไม่แน่ใจนี่นา จอมขวัญทำท่ามั่นใจ จนโดนเขกกะโหลกไม่ต้องมาทำท่ารู้ดี พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลแล้วตรวจให้เต็มที่ ไว้ใจได้ที่ไหน สมัยนี้โรคมันเยอะ นาตาลีบอก ก่อนลุกขึ้นเตรียมเข้าห้องนอนเจ้อ่ะ จะให้เค้านอนข้างนอกคนเดียวนี่จริงๆ เหรอ จอมขวัญพยายามอ้อนขอนอนบนเตียงแทนหรือแกจะไปนอนคั่นกลางล่ะ เจ้ไม่มีปัญหานะ อยากนอนข้างๆ นายรังหรือเปล่าล่ะ นาตาลีถามแล้วยิ้มนิดๆ แบบรู้ทันเจ้อ่ะ ก็แบบว่าให้นายนั่นมานอนตรงนี้แทนสิ จอมขวัญพยายามอย่างสุดๆนาตาลียิ้มเหี้ยมอีกรอบ หรือแกจะกลับไปนอนบ้านคืนนี้ ดีไหม เดี๋ยวไปส่งง่า นอนก็นอนสิ เจ้ไม่กลัวมันย่องมาปล้ำเค้าหรือไง จอมขวัญทำท่ากระเง้ากระงอดเชอะ นายรังคงอยากมาปล้ำแกอยู่หรอก ท่าทางเขาก็ไม่ได้โง่นะ ถึงจะชอบทำหน้ามึนตลอดเวลาก็เถอะ แต่คงไม่กล้าก่อเรื่องในห้องเจ้หรอกน่า ขืนทำดิ จะซัดให้สลบเลย นาตาลีพูดอย่างมั่นใจ แบบไม่ต้องคาดเดาก็ได้ๆ เชื่อฝีมือเจ้นะเนี่ย ฝันดีจ๊ะ จอมขวัญเห็นว่ากล่อมไปก็ไม่เป็นผล ก็ได้แต่ยอมรับชะตากรรม ก่อนจะโดนหลอกด่าไปมากกว่านี้ใจก็อยากจะเคือง แต่ก็ชินแล้วกับฝีปากเพื่อนพี่สาว เพราะเธอก็มีพี่สาวฝีปากกล้าอีกคนอยู่ที่บ้าน ยังไม่นับรวมพ่อจอมพลอีกคน ดีที่แม่กับน้องชายไม่ค่อยพูดมาก แต่ถ้าได้พูดก็เรียกว่า ต่อยน็อคเอาท์เลยทีเดียวขณะที่บนเตียงมีร่างสูงนอนแกล้งทำเป็นหลับอยู่ เธอก็พอรู้อยู่บ้างแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ หากพอทิ้งตัว ปิดไฟ เตรียมนอน ก็ถูกกอดจากด้านหลังแน่นผมรู้แล้วว่าทำไมลีถึงพาผมเข้าคลอสอบรมพิเศษ จีรังยิ้มอยู่ในความมืด ราวกับรู้ความลับอันมีค่านาตาลีไม่ต่อปากต่อคำ เพราะขี้เกียจจะพูด ว่าเรื่องจอมขวัญก็แค่ส่วนเดียว แต่จริงๆ ก็อย่างที่เธอบอกเขา เขาเป็นเป้าหมายในการแก้เซ็งของเธอ ขณะว่างมากกว่าทำไมหนอ...ชอบมีแต่คนเข้าใจเธอไปคนละทิศละทาง ขณะที่เธอคิดไม่มาก เพราะชีวิตมีอะไรให้คิดมากเกินไปแล้ว****************************************************รุ่งเช้านาตาลีก็พาน้องสาวเพื่อนไปตรวจสุขภาพ ขณะที่จีรังต้องขับรถไปส่ง หากยังไม่ทันได้ออกจากโรงพยาบาล ก็ถูกลุงสะกิดเรียกไปคุยตามลำพังจีน หมอคนนี้ลุงขอนะ จริงๆ แล้ว ทุกคนที่ทำงานในโรงพยาบาลนี้เนี่ย ลุงขอละกัน รังสรรค์ย่อมรู้จักหลานชายในอดีตดี พอๆ กับรู้จักน้องสาวตัวเองดีว่าฤทธิ์เดชมิใช่น้อยง่ะ ลุงสรรอ่ะ จะมาแย่งผู้หญิงกับหลานเหรอครับ จีรังเข้าใจแต่แกล้งทำเป็นพูดเล่นกับลุงเขา ผลก็คือถูกเขกกะโหลกกลับมาไอ้จีน ลุงเตือนดีๆ นะเนี่ย ก็รู้นี่ว่าแม่เราน่ะ ร้ายแค่ไหน อีกอย่างหมอลีเขาก็มีความสามารถเยอะด้วย อาจารย์หมอจากเยอรมันแนะนำมา ขอล่ะอย่ามีเรื่อง รังสรรค์พูดตรงๆ กับหลานชายจีรังทำหน้าแห้งๆ ยิ้มแหะๆ ก่อนจะสารภาพ ผมน่ะ จีบจริงจังนะครับ คนนี้ กะว่าถ้าพลาดคนนี้ไป เห็นทีจะแก่คาบ้านแน่ๆบ๊ะ บอกว่าลุงขอไง ไม่อยากให้แม่เรามาอาละวาดแถวนี้ด้วย รังสรรค์ยังคงร้องขอหลานชายอย่างสุดๆผมก็ขออนุญาตลุงปักหลักจีบคนนี้จริงๆ นะครับ ผมรักมาก หลงมากด้วย คนนี้อ่ะ จะเป็นคนเดียว คนสุดท้ายในชีวิตเลยจริงๆ ถ้าเขายอมเป็นเมียผม จีรังยืนยันนอนยันกับลุงเขาเลยทีเดียวเฮ้อ รังสรรค์ได้แต่ถอนหายใจ แปลว่าห้ามไม่ได้ใช่ไหมเนี่ย งั้นก็ปิดแม่เขาให้ดีๆ แล้วกัน ลุงเบื่อจะปวดหัวด้วย ว่าแต่รู้แล้วเหรอว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ชีวิตเบื้องหลังเป็นยังไง แหม ลุงเปิดประเด็นดีจริงๆ ถามลุงแล้วกัน จีรังยิ้มแป้น แล้วก็รอคำตอบอย่างมีความหวังไอ้นี่ ไม่คิดอะไรก่อนเลยนะเนี่ย รังสรรค์ส่ายหน้ากับหลานชายแหม เวลาที่ความรักมันมากระแทกตากระแทกใจเนี่ยนะครับ ใครจะมานั่งดูว่ารากเหง้าเหล่าตระกูลเป็นใครละครับ แค่เป็นคนดี นิสัยดี๊ดี หน้าตาดี๊ดี รูปร่างดี๊ดี จีรังกะจะร่ายยาวอีกนานแต่ลุงเขายกมือขึ้นห้ามอืม ลุงก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร รู้แต่ว่าเป็นเด็กในการดูแลของตระกูลอรรถไพศาล คงรู้จักใช่ไหม ตระกูลใหญ่ๆ ที่หัตถ์มีเชื้อสายอยู่ไง รังสรรค์คิดถึงเพื่อนสุดที่รักของหลานชายขึ้นมาได้อ๋อเหรอฮะ แต่เจ้าหัตถ์คงไม่รู้จักหรอกฮะ บ้านนี้เขามีเด็กในความดูแลอยู่หลายคนที่รับทุนเขามาเรียนอ่ะฮะ ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่ลุงว่าหมอลีเขาเป็นยังไงบ้าง จีรังไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรนัก ยกเว้นประโยคสุดท้ายที่ออกอาการสนใจสุดๆก็เพราะเขาดีเนี่ยแหละ ลุงถึงเสียดายที่ต้องตกมาเป็นเป้าหมายของเรา รังสรรค์พูดแล้วก็หัวเราะขำหลานชายโธ่ ลุงสรรน่ะ ผมนะ เป็นคนดีแล้วนะฮะ เมื่อก่อนก็ดี แบบฝังในลึกๆ ไงครับ จีรังแก้ตัวไปเรื่อยๆ ก่อนจะบอกขอตัว ผมไปทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวเย็นๆ จะแวะมารับลีเขาอีก ตามสะดวกล่ะ แต่จำไว้ อย่าให้แม่เรามาวุ่นวายที่โรงพยาบาลก็แล้วกัน เรื่องนี้แหละที่ลุงห่วง รังสรรค์ย้ำอีกรอบถ้าลุงไม่พูด ผมไม่พูด แม่ก็ยังไม่รู้หรอกฮะ จีรังยิ้มแป้น ค่อนข้างมั่นใจว่าแม่จะต้องไม่รู้ เพราะเขาเองก็มีคอนโดอยู่หลายที่ ที่จะสามารถไปนอนได้เรื่อยๆ โดยที่พ่อแม่จะไม่ว่าอะไรรังสรรค์ส่ายหน้า และแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่จะพูด ด้วยไม่รู้จะพูดออกไปให้หูตัวเองชาไปทำไม และรู้ดีว่าน้องสาวหวงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้แค่ไหนหากเขาก็นึกไม่ออกว่า น้องสาวจะยอมรับว่าที่ลูกสะใภ้นามสกุลแสนธรรมดา แม้ความสามารถจะมากเพียงนี้อย่างไร ตัวเขาย่อมรู้จักนิสัยเจ้ายศเจ้าอย่างของน้องสาวอย่างดี...****************************************************สวัสดีค่ะ^^ งดตอบเม้นเพราะเพิ่งจะได้เช็คเลยไม่ได้ตอบค่ะตอนนี้อยู่ต่างจังหวัดเลยไม่ได้เล่นเนตบ่อยๆ คริคริหวังว่าจะยังไม่ลืมเจ้ารุงรังกับหมอลีนะคะอิอิ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะขอบคุณที่ติดตามเสมอค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
