เธอทั้งนั้น

และแล้ว อาการป่วยก็กระชับพื้นที่นู๋ฝนไปอย่างหนัก 2 วันเต็มๆ
และแล้ว นู๋ฝนก็ได้ใช้สิทธิ์ลาป่วยซะที
พออาการดีขึ้น วันพุธก็ไปสอนได้
อุปสรรคอยู่ตรง ถึงแม้อาการหนักหัวจะดีขึ้น
แต่กำลังภายในไม่เพียงพอต่อการไปสอนเด็กๆเลย
พูดเสียงดังมากไม่ได้ ไม่งั้นไอตลอดรายการ
แต่......ด้วยจิตวิญญาณ มันอดไม่ได้ที่จะต้องใช้กำลังภายในกะเด็กๆ
เค้าถึงว่า ไม่มีโรคนี่ดีที่สุด


วันนี้.....มีเรื่องให้หดหู่ใจ พอตอนเย็น ไม่มีอารมณ์สอนเด็กๆ
เข้าไปคุยเรื่องผีให้เด็กฟังซะงั้น

วันนี้อาการหดหู่และห่อเหี่ยวยังค้างอยู่
ฟังเพลงนี้แล้วสบายๆใจขึ้น รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
ช่วงนี้นู๋ฝนหลงรักผู้ชายค่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า
เดี๋ยวมาเฉลยวันหลังว่าชายโชคร้ายคนนั้นคือครายยยย เอิ๊กๆ


ก่อนนอนวันนี้
ฝนคิดถึงคำถามของลูกศิษย์

นักเรียน : อาจารย์คะ นู๋ไม่รู้จะเรียยนอะไรดี จะสอบได้ไหม สมัยอาจารย์ อาจารย์รู้สึกยังไง ทำยังไงคะ
ฝน : สมัยครูหรอ อ๋อๆ ครูจับฉลากเข้ามหาลัยได้หนะ ฮ่าฮ่าฮ่า

น่าสงสารเด็กไทยยุคนี้
วันๆ ไม่รู้เรียนอะไรมากมาย แถมสมัยนี้ก็สอบเยอะโคตร
ไม่รู้จะสอบอะไรนักหนา
ทำไมสังคมบ้านเราถึงได้กดดันเด็กๆแบบนี้
ช่วงชีวิตที่น่าจะมีความสุขกลับถูกเบียดเบียน
ทำไม......การเรียนสำหรับเด็กๆถึงได้ไม่มีความสุขแฮะ

คืนนี้ ฝากเพลงชิลชิลให้ฟัง
ไปนอนแล้วคร๊า วันศุกร์ คริคริ

Create Date : 13 กรกฎาคม 2555		2 comments
Last Update : 13 กรกฎาคม 2555 23:07:36 น.
Counter : 864 Pageviews.
Share Tweet