Bloggang.com : น้ำเคียงดิน : จะจบอีกแล้ว

จะจบอีกแล้ว

มายามค่ำคืน ฝนเพิ่งละเลง ปพ. เด็กไปได้ห้องหนึ่ง ก็กะจะทำๆไว้ให้เหลือน้อยที่สุด อีกสัปดาห์เด็กก็จะสอบแล้ว ที่จริงหมดเวลาฝึกสอนต่อแล้วหละ แต่ก็ยังต้องไปทำให้เสร็จ โรงเรียนอื่นกลับกันหมด เหลือเชียงยืนพิทยาคมนี่แหละ ต้องแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าตามเดิม

จะว่าไปเวลานี่ก็เร็ว ฝนเพิ่งมบ่นๆว่าคิดถึงเพื่อนเคมีไปหยกๆ เผลอแปปๆหนึ่งปีผ่านไป จะจบอีกแล้ว บรรยากาศคล้ายๆเดิม

พรุ่งนี้ปัจฉิม ร้อนตับแลบแน่ๆ ใส่สูทโอ้วนู่คิดถึงชุดนิสิตมั่กๆ นอกจากะใส่สบายแล้วยังไม่ร้อนด้วย แถมไม่แก่(อันนี้สำคัญ) คุยกะชายจักมันก็จะเก็บของกลับบ้านมันแล้ว ปีที่แล้วแค่ซ้อมจากกัน ปีนี้เอาจริง จากกันแบบต่างคนต่างไปทำงานของแท้ บางทีก็แบบว่าอยากเรียนไปเรื่อยๆไม่อยากโตเล๊ย

เคยอยากรู้จังว่าเด็กๆสมัยนี้มันขี้เกียจเรียน อยากตะโกนบอกมันชัดๆว่า ครูเนี่ยโคตรๆอยากเป็นแบบพวกเธอ เรียนไปเรื่อยๆ รับจ้างเรียน 555+++ แต่ทำงานมันก็ดีตรงมีเงินเดือนเป็นของตัวเอง

กลัวอนาคตยังไงไม่รู้ ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายเจงๆ
มีเสียงสะท้อนมาว่า "ขนาดพวกแกเด็กทุนยังบอกว่าชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย"
อะนะ เด็กทุนก็หวั่นไหวใจคอไม่ดีเหมือนกันค่ะ ถ้าหาที่บรรจุไม่ได้ ในระหว่างที่รอดิฉันจะเอาอะไรยาไส้เนี่ย

อาทิตย์ก่อนได้คุยกะพี่ๆที่เค้าเคยไปสอบบรรจุแต่ยังไม่ได้บรรจุ ลำบากเหมือนกันนะ คิดๆแล้วเราก็โชคดีแฮะ ไม่ต้องไปแข่งกับคนเป็นแสน
เคยรู้สึกว่าตัวเองเหมือนมืดมน ชีวิตฉันมีได้แค่นี้หรอ แต่บางทีคุยๆกะพี่ๆก็รู้สึกว่า อืมเราก็ยังโอเคอยู่นะ

ถ้าไม่มีที่บรรจุก็หลุดพ้นหมดเวรหมดกรรมต่อกัน สสวท แล้วเอาไงกะชีวิตต่อ
เอาเถอะเค้าคงไม่ทำแบบนั้นเพราะเค้าลงทุนกะพวกเรามาเยอะ

ใกล้แล้วๆ จนมาถึง ณ วันนี้ ฝนก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่ใช่
คำตอบของฝนยังคงเป็นเคมี อยู่
หนึ่งปีไม่สามารถหล่อหลอมจิตใจฝนให้มีจิตวิญญาณความเป็นครูเลย อืมมันคงต้องใช้เวลา แต่บางทีก็ขำๆกับไอ้เด็กนักเรียนพวกนี้ ถึงมันชอบทำให้ละเหี่ยใจก็ตาม มีความผูกพันนิดๆกับเด็กพวกนี้

เอาหละนะ พยายามทำใจให้เข้มแข็ง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
พรุ่งนี้ต้องตื่นไปปัจฉิม อายๆพวก 5 ปีมาก กลัวพวกมันยกมือไหว้อยู่ จะหาว่าฝนแก่กว่า ทั้งๆที่ก็อายุเท่ากัน
บอกแล้วว่าชุดนิสิตช่วยคุณได้

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2554

Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2554 0:04:09 น.

0 comments

Counter : 696 Pageviews.