แพ้กลางคืน
กลับมาจากไปเที่ยวอัมพวากับเพื่อนๆ ก็ได้แผลกลับมา มันเกิดขึ้นตอนก้าวจากเรือขึ้นฝั่ง ดันก้าวพลาดทำให้ร่างใหญ่ๆ ล้มลงไปนอน ครึ่งบนอยู่บนฝั่ง ขาโผล่ออกไปเหนือคลอง ผลที่ได้ก็คือจุกแอ้ก ทีหนักๆ คือแผลถลอกบริเวณข้อศอกเลือดซิบ แผลใหญ่ขนาดแม่ค้าในตลาดน้ำทักด้วยความเสียวไส้ แถมมีพ่อค้านึกว่าเราล้มรถซะอีก ส่วนอีกอย่างคือขาอ่อนข้างขวาเป็นรอยถลอกบวมแดง เดินแต่ละทีปวดแปล๊บๆ กะเผลกสุดๆ ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับ วันนี้ผ่านพ้น Present งานวิจัยทดลอง และเตรียมพบกับการสอบ TOEFL ที่แสนแพงในวันที่ 10 พ.ย. ไหนก็จะไอ้ Psycho Album Project และนิยาย Bring Me To Love ที่เหลืออีกครึ่งทาง วันนี้ขออนุญาตดองบล็อกลาทุกคนกลับบ้านต่างจังหวัดสัก 4-5 วัน เลยตัดสินใจร้องเพลงลงบล็อกแก้คิดถึง แม้ว่าตอนนี้ชักเจ็บคอ เสียงไม่เต็ม 100 และหวัดเริ่มกินแล้วก็ตาม คือวันนี้รูมเมทเขากลับบ้าน คืนนี้ไบรท์ก็นอนคนเดียวเลยได้อารมณ์เหงาๆ ยามค่ำคืน หยิบอัลบั้มของคนนอนไม่หลับขึ้นมา เลือกเพลงของนักร้องชายวงร็อคขวัญใจไบรท์ ซึ่งหลายคนอาจยังไม่ทราบ นั่นคือ พี่ปี๊ป Potato กับแพ้กลางคืน ใน Sleppless Society Vol.2
คำเตือน 1 : กรุณาสวมเครื่องป้องกันโสตประสาทก่อนฟังเพลง คำเตือน 2 : กรุณาอย่าฝากความหวังและตั้งความหวังใดๆ
Create Date : 06 พฤศจิกายน 2550
25 comments
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2550 21:23:49 น.
Counter : 773 Pageviews.
เสียงแบบนี้ร้องเพลงได้ได้แน่นดีอ่ะ
เปิดเสียงดีมากเลย คล้ายๆร้องแบบคลาสสิค หรือ โอเปร่า นิดๆ อิอิ
กลายเป็น ร็อคกองกอย เอ้ย ม่ายช่าย5555
คลาสสิค ร็อค ต่างหากเล่า เอิ๊กๆๆ