แต่เราไม่ได้มาพูดถึงอัลบั้มนั้นอะน่ะ วันนี้เราจะมาแนะนำอัลบั้มชุดที่สอง และถือว่าเป็นอัลบั้มล่าสุดของพวกเขา โดยที่ความดังของสองหนุ่มนี้ ทำให้ยอดขายกระดึ้บไปเกาะอยู่สูงสุดถึงอันดับ 2 ในชาร์ทของประเทศญี่ปุ่น ทีเดียวแหละ เพลงของพวกเขา ถ้ากลัวว่าจะต้องไต่กระไดฟังหรือไม่ บอกได้เลยว่าไม่ต้องห่วงครับ แค่เปิด อัลบั้มมาด้วยเพลง "Hip Hop A Hula" ก็ทำให้คุณรู้สึกกระชุ่มกระชวยได้อย่างทันควันเลยทีเดียว (ถึงแม้ชื่อเพลงจะว่าฮิฟฮอฟ แต่ผมว่ามันไม่ฮอฟซักกะติ๊ดเลยนะฮ่ะ ) โดยที่ทุกเพลงนั้นก็มีกลิ่นอายของศิลปินยุค 80 อยู่เต็มเปี่ยม เสียงของนักร้องนำคนหนึ่ง (ซึ่งก็สุดความสามารถของกระผมว่าเป็นคนไหนกันแน่ ) นั้นไปละม้ายคล้ายเคียงกับเจ้าหนูไม่เคิล แจ็คสัน แห่ง Jackson Five อย่างเหลือเชื่อ อย่างเพลง "I Like Music (W.O.S.B)" หรือ เพลง "Dance Dance, Romance" นั้นถ้าไม่บอกก็ไม่รู้ว่าเป็นเพลงใหม่ ไม่ใช่เอาเพลงของ Jackson Five มา cover ขนาดนั้นเลยทีเดียว
เลือไม่ถูกเหมือนกันว่าจะเอาเพลงไหนมาเป็นตัวอย่างให้ฟัง เพราะทุกเพลงจังหวะมันโจ๊ะน่าฟังไปซะหมด เอาว่าเราหลับตาจิ้มมาเพลงนึงละกัน...จิ้มมาปรากฎว่าเป็นเพลง "U and Me" ที่พอฟังแล้วก็พาลนึกไปถึงหนังของลุง John Hughes ในยุค 80 อย่างพวก Breakfast Club, Pretty in Pink หรือ St. Elmo's Fire ไปซะนี้ เพราะถ้าเกิดเพลงนี้ไปเกิดอยู่ในยุคนั้นแล้วละก็ เชื่อขนมกินได้เลยว่าลุงแกต้องจับเอาไปใส่ในหนังแน่นอน
ปล.จะว่าไป...เอาเพลงที่เป็นซิงเกิ้ลแรกอย่าง "Itch U Can't Skratch" ใส่มาด้วยละกัน เผื่อเป็นทางเลือก ส่วนตัวแล้วก็ชอบเพลงนี้ไม่เท่าเพลงอื่นๆที่อยู่ในอัลบั้มอะน่ะ ลองหาฟังดูเถิดไม่ผิดหวังๆ
You could have brain tumor by watching this contaminated turd. Nothing in Gentlemen Broncos pays off, it’s incoherent mess, and chock-full of incredibly annoying characters. You will not only loath this movie, but it also makes you want to punch someone who responsible for this abomination in the face.
BloodyMonday Rating:
Fantastic Mr. Fox (2009)
Imagine if Akira got Live-Action treatment by... say Alfonso Cuarón, you know how awesome it might be? That’s what happened to "Fantastic Mr. Fox". Wes Anderson's auteur perfectly captured the quirkiness and blissful tone of the material. Its stop-motion technique might be a little crude and... somewhat unsophisticated, but that's the charm of it. You’ll feel like pop-up book unveiled before your eyes. This is an exceptional animation of the year.
Up in the Air is a blockbuster movie for people who think blockbuster movies are dumb, as it chock full of brilliantly written dialogue, and acting showcase for three talented actors (especially star-making turn by Anna Kendrick). But in the end, there's little to love, not so much story to chew on (plus disappointing third act), and no real connection to the meaning of human interaction as it intended to be.
BloodyMonday Rating:
I Love You, Beth Cooper (2009)
Cliché-ridden plot about a bunch of annoying characters get together in one idiotic circumstance, "I Love You, Beth Cooper" is shameless exploitation & biggest insult to 80s teen flicks. It's like memorizing magic trick from internet, hoping to perform like David Copperfield. Neither sense of wonder nor magic flare happens here. Only good thing is, it makes me wanna cleanse my soul with genuine 80s teen movie night marathon.
BloodyMonday Rating:
Everybody's Fine (2009)
Meh. The movie serious lack of originality & characters development. Only Robert De Niro comes out fine in this schmaltzy, "Lifetime" movie-of-the-week plot.
BloodyMonday Rating:
Paper Heart (2009)
Twee delight... That's only two words I can think of right now.
BloodyMonday Rating:
Adam (2009)
A perfect companion to Mary & Max (one of the best animation of 2009), Adam is star-crossed love story (pun intended) between Adam, Asperger's Syndrome bearer, and Beth, free spirit woman. The picture wouldn’t be this intimate without stunning performance by Hugh Dancy. On the other hand, the lack of depth on why Beth would love someone like Adam, preventing me from wholeheartedly embraces her choice in the end (which is nice & perfect but requires a leap of faith). Otherwise, this is touching romantic film, which putting its feet firmly on the ground, making the world full of hope and seems nicer place to live.
BloodyMonday Rating:
The Invention of Lying (2009)
Expected to be like “Click” or “Yes Man”, where high-concept plot turned into endless gags, with moral lesson (forcefully) shoving down your throat. But "The Invention of Lying" is thinking man’s film. The whole concept is not seeing how first lying man exploits the ability. But it's about him finding the way not to lie, in order to find genuine happiness. Great stuff.
BloodyMonday Rating:
Give ‘Em Hell Malone (2009)
This is one damn frustrating experience. It’s like watching an infant trying to stand up and walk. They would take a few steps then fall their asses. In fact, kiddie film like “Bugsy Malone” has done better job paying a tribute to film noir than this borefest.
BloodyMonday Rating:
Zombieland (2009)
ถ้าอังกฤษมีหนังซอมบี้ฮาแตกอย่าง Shaun of the Dead แล้ว ทำไมอเมริกาจะมีบ้างไม่ได้... Zombieland คือการผสมผสานระหว่างบรรดาหนังซอมบี้เก่าๆ เข้ากับทัศนคติของคนสร้างที่อาจดูหนังแนวนี้มากเกินความจำเป็น จนสามารถสร้างหนังซอมบี้ที่เข้าใจสิ่งที่ตัวเองเป็น และเล่นสนุกไปกับกฏพื้นฐานของซอมบี้ได้อย่างเต็มที่ ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องยกความดีให้สี่นักแสดงนำ โดยเฉพาะ วู้ดดี้ ฮาเรลสัน (เขาเกิดมาเพื่อบทนี้) ที่ช่วยกันสร้างมนต์เสน่ห์ ให้กับการเดินทางในโลกไร้มนุษย์ได้อย่างเต็มที่
หนังมีไอเดียกิ๊บเก๋ ทำออกมาได้สนุกสนานสไตล์ซิตคอมอังกฤษ โดยเฉพาะการนำกฏเหล็กต่างๆจากหนังที่เกี่ยวกับการท่องเวลา (ดูเหมือนว่า Back to the Future จะเป็นแรงบรรดาลใจหลัก) มาปู้ยี้ปู้ยำอย่างเมามัน ถึงแม้ว่าตลอดเวลาการรับชมจะให้ความรู้สึก เหมือนตัวเองกำลังดูซีรี่ย์ทางโทรทัศน์ แต่มันก็คือตอนที่ฮาที่สุดของซีซั่น แถมเอฟเฟ็คที่ใช้ก็มีคุณภาพจนคาดไม่ถึง
BloodyMonday Rating:
Looking for Eric (2009)
มีความรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้มองโลกในแง่ดีเกินบรรยากาศโดยรวม จริงอยู่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ลงเอยด้วยดีในตอนสุดท้ายนั้น สามารถสร้างความสุขและรอยยิ้มให้กับคนดู แต่จากสถานการณ์ในเรื่องและบริบทที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ มันยากที่จะทำใจเชื่อในสิ่งที่เห็น โดยเฉพาะพล็อตรองเกี่ยวกับปืน ซึ่งถ้าถูกตัดออกไปและหนังยังดำเนินเรื่องอย่างที่เป็นอยู่ Looking for Eric ก็น่าจะเป็นหนังฟีลกู้ดที่อบอุ่นที่สุดเรื่องหนึ่งของปีเลยทีเดียว
) ขออนุญาติอัพบล็อคแนะนำวงโปรด กับอัลบั้มล่าสุด ติดต่อกัน2วันไปเลยละกันน่ะ 555+ 
) ส่วนอีกครึ่งหนึ่งนั้นก็คือ Jeppe "Senior" Laursen ที่ทำหน้าที่ร้องเพียงอย่างเดียว (โหกินแรงเพื่อนน่าดู 
)
) โดยที่อัลบั้มนี้ถือว่าเป็นการแจ้งเกิดของสองหนุ่ม (คือความจริงนาย Jesper เค้าก็ไม่เชิงเป็น...ผู้ชาย...อะน่ะ) 
) โดยที่ทุกเพลงนั้นก็มีกลิ่นอายของศิลปินยุค 80 อยู่เต็มเปี่ยม เสียงของนักร้องนำคนหนึ่ง (ซึ่งก็สุดความสามารถของกระผมว่าเป็นคนไหนกันแน่ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จาได้อ่าน อ่าเดี๊ยวลองฟังดู