ชีวิตต้องเดินกันต่อไป
ว่างเว้นการอัพบล็อคไปน้าน..นานเชียวค่ะ
มันก็ยุ่ง ๆ วุ่น ๆ กับชีวิต.. ทำโน่นทำนี่ไป.. ตอนนี้ เรียนจบการทำซูชิ ของโครงการต้นกล้าอาชีพแล้วค่ะ (แต่.. ทำไมยังไม่ได้เงินช่วยเหลือ ล่ะเนี่ย.. ฮือ ๆ ๆ .... มันช้าตรงไหนน้อ.. ไม่ลำบากเรื่องเงินเท่าไหร่.. แต่ได้ก็ดีน๊า..)
ทำซูชิขายค่ะ.. ก็พอจะไหวอยู่.. ตอนนี้กำลังเกลี้ยกล่อมให้ลูกชาย ออกไปช่วยขายค่ะ.. ก็ให้ค่าจ้างเค้าแหละ.. เพื่อเป็นแรงจูงใจ.. ให้เค้า วันละ 100 บาท.. เออ เจ้าตัวดีมันก็ตกลงแฮะ.. ทำเสร็จให้เค้าไปนั่งขาย.. อิ อิ ปรากฎว่ามันขายดีกว่า เราไปขายเองอีกน่ะ
(ขอเม้าท์.. สมมติว่าในอำเภอเราเนี่ย..มีคนอยู่ซัก 1000 คน... ลูกเรารู้จักสัก.. 800 คน ในขณะที่เรา รู้จักสัก 200 คน...เอิ๊กกกก)
ตอนนี้เลยให้เค้าไปขายคนเดียวค่ะ.. เป็นการฝึกเค้าอย่างนึง.. ให้ค้าขายไป.. ถ้าไม่ตั้งใจเรียน.. จริง ๆ เค้าก็จบหลักสูตรของสถาบันพัฒนาฝึมือแรงงานแล้วหละ..
เหลือแต่ให้เรียน กศน. ละกัน.. เพราะที่ผ่านมา เอาแต่เล่นเกมส์ ไม่รับผิดชอบอะไร.. มันก็ต้องเป็นอย่างนี้แหละ..
จริง ๆ นะ การมีลูกเนี่ย.. มันก็เป็นงานยากนะ ที่จะปูทางให้ลูกเดิน ได้สวยงามอย่างที่เราต้องการ แต่เราก็พยายามอยู่นะ..
ยังไงซะ.. ก็ลูกเรานี่นะ..
Create Date : 13 สิงหาคม 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 13 สิงหาคม 2552 12:24:51 น. |
Counter : 427 Pageviews. |
|
|
|
วัยรุ่น เค้ามักเป็นตัวของตัวเองแบบนี้แหละค่า