ดีค่ะดี

อารมณ์เป็นเรื่องสำคัญครับ

อย่างเด็กชายก้องต้องทำงานเกี่ยวกับการเขียน
บางครั้งเรื่องข้อมูลก็สำคัญ แต่อารมณ์สำคัญกว่า
เพราะถ้าไม่มีอารมณ์ก็เขียนไม่ออก
แม้จะมีเรื่องเวลามาบีบก็ตาม

บางครั้งก็ต้องเดินไปเดินมาสักพัก
จิบกาแฟสักแก้ว
โอ้เอ้สักพัก
แต่หันมามองนาฬิกา
หุหุ
เวลาไล่หลังมาแล้ว...

เด็กชายก้องชอบทำงานตอนกลางคืนมากเลยครับ
เพราะว่าเงียบดี อากาศก็เย็นตามธรรมชาติ
เปิดวิทยุเบาๆ เป็นเพื่อน

สร้างอารมณ์ได้สักพัก ก็กระดกกาแฟเข้าปาก
เริ่มคิดโครงเรื่อง ตามด้วย ประโยคขึ้นต้น ซึ่งสำคัญมากครับ

เรื่องที่จะเขียนจะน่าอ่านหรือไม่นั้น นอกจากหัวเรื่องแล้ว ประโยคขึ้นต้นก็สำคัญไม่แพ้กัน

เด็กชายก้องชอบใช้รูปแบบของฝรั่งที่เขียนๆ กัน
เขาขึ้นต้นได้ดีมาก ดึงความสนใจให้ต้องการอ่านต่อ
บางครั้งขึ้นด้วยคำพูดที่สะเทือนใจ เช่น "ฉันอยากตาย"
บางครั้งขึ้นด้วยบรรยากาศ
บางครั้งขึ้นด้วยบทสรุปของเรื่องทั้งหมด แล้วไปขยายในเนื้อเรื่อง

ส่วนประกอบที่สำคัญอีกอย่างของการเขียนนะครับ
คือ ต้องอ่านให้มาก ยิ่งอ่านมากยิ่งเจออะไรดีๆ มากครับ

สำหรับการ "จดจำ" ที่ป้าบอกก็สำคัญครับ
ในวิชาการแสดง ถ้าจำไม่ผิดนะครับ
เขาสอนว่า เมื่อเจอกับเรื่องใดๆ ทั้งดีใจ เสียใจ ประทับใจ ให้เราจดจำอารมณ์นั้นไว้ เมื่อเราต้องเล่นบทนั้นก็ให้ระลึกถึง แล้วสื่อออกมาให้ได้
ใช้กับงานเขียนได้ครับ
อย่างเราไปคุยกับใครมาเพื่อเขียนเรื่อง จังหวะที่เขาร้องไห้ เราก็จำมาว่า เขาร้อไห้เพราะอะไร แล้วสื่อออกมา

ลองๆ ไปใช้ดูนะครับ ถือว่าแลกเปลี่ยนกัน...

เอ่ออออ จะหาไรกินแล้วบิ๊วอารมร์ส่งแบบนี้(ที่บล็อคตอนนี้ฮะ ไม่อยากทำลิงเอ๊ยลิ๊งค์)ได้ป่าวฮะ

แหะๆๆๆ การบ้านนี้คุณครูจะว่าไงหนอ เด๋วตามมาอ่านฮะ

แสงดาวมักมี จินตนาการเกี่ยวกับเรื่องรสชาติ ของอาหารสูงมากค่ะ (เฉพาะเรื่องอาหารเท่านั้น)
บางคราว นั่งอยู่เฉยๆ ก็ เกินอาการแปลกๆ บางอย่าง คือ นึกถึงรสชาติ หน้าตาของอาหารขึ้นมากระทันหัน
ไม่ได้จงใจบิ้วนะคะ แต่จู่ๆ มันก็เกิดขึ้นมาเอง แปลกใจตัวเองเหมือนกันค่ะ

ใช่เลยค่าป้าหนอน
ถ้าไม่มีอารมณ์จะเขียนไม่ออกจริงด้วยอ่ะค่ะ

ว่าแต่นึกถึงเรื่องอาหารแล้ว
ก็เกิดอาหารหิวขึ้นมาทันใด

จริงค่ะ บางวันอารมณ์ไม่ดี เขียนเรื่องก็ไม่ได้
เพระเขียนออกมาก็ไม่สนุก

ส่วนใหญ่อารมณ์ที่บิลท์มาอย่างดีจะแหลกเหลวไปเพราะ... "ความขี้เกียจ" อ่ะป้า ทำไงดี

ไปหาอะไรกิน แล้วมาทำการบ้านส่ง

ไปกินน่ะได้ค่ะป้า สำคัญที่กินเสร็จแลวมันจะออกแนว ตาปรือ ๆ มากกว่าอ่ะจิ อิอิ

แหงก ตอบไปแล้วหาย...อะไรฟระ

* * * zaesun
เอาเลยจ้า อะไรก็ได้ ขนมครกยังได้เลย
ป้าชอบแบบขอบกรอบๆ อิอิ มีข้าวโพด เผือก...


* * * เด็กชายก้อง
เอ...ของป้ามันจะเป็น "บรรยากาศการเขียน" น่ะ
เอามาแชร์ๆกันได้เลยจ้า ยินดีๆ
(แต่ไม่จ่ายค่าสอน อิอิ)


* * * Spyrogyr@
คิดจะลอยไปลอยมา ไม่จ่ายแป๊ะเจี๊ยะเรอะ


* * * err_or
เอาสิ เดี๋ยวตามไปอ่าน แต่ให้เพื่อนๆร่วมกันอ่านก็ดีนะ
จะได้วิจารณ์ อย่าลืมเมนู มีแผนที่ + ภาพประกอบจะเลิศมาก


* * * คุณแสงดาว
ไม่ต้องบิ๊วท์แบ๊ว ก็ "รู้สึก" ขึ้นมากระทันหัน เค้าเรียก
"ปอบ" ย่ะ เป็นเฉพาะตอนเห็นของสดคาว พวกกั้งดอง
หอยดอง ปูดอง กุ้งแช่น้ำปลา กุ้งเต้น อะไรแบบนี้ใช่มะ


* * * prncess
ไปกินแล้วเขียนออกมาเลยค่า


* * * อยู่ไกลบ้าน
แต่บางวัน เราอาจจะเขียนส่วนที่ "ไม่สนุก" เหมือนกันนะ
ดังนั้น อารมณ์ที่ไม่สนุกก็อย่าให้มันหงุดหงิด หรือเจ็บเปล่า
แล้วผ่านไปเฉยๆ เก็บไว้ใช้วันที่จำเป็นค่ะ


* * * สายลมโชยเอื่อย
อุ๊ย แบบนี้เค้าเรียก... "อุปนิสัย"
ไม่ใช่เหรอคะ...
อย่ามาพูดเรื่องขี้เกียจค่ะ เพราะป้าไม่มี๊ ไม่มี ป้าขยัน
ขยันจนตัวเป็นปุยๆ หุหุ


* * * นายนินจา
อิ่มแล้วนอนได้เลย แต่ถ้าตื่นแล้วต้องยังจำได้นะ

กำลังบิ๊ลท์อยู่เลยค่ะป้า อิอิ

(ดูฟูลเฮ้าส์ ฟังหมีสามตัวไป บิ๊ลท์อารมณ์ไป)

ยกมือออกความเห็นด้วยคน
แต่ก่อนเวลาจะบิลท์ก็นั่งนึกๆเอา
แต่พอแก่แล้วมันลืมรายละเอียดแฮะ
พอมีเจ้ามือถือถ่ายภาพได้
โฮ..ช่วยได้มากเลย
ไปเดินธรรมศาสตร์มา แม่โดมเก่าและโทรมลงยังไง
ตึกไหนเปลี่ยนไปไง ถ่ายมาเก็บไว้เป็นวัตถุดิบได้เลย
วงข้าวเป็นไง กับข้าวกะอารมณ์คนในวงประมาณไหน
เอามานั่งดูแผลบเดียว ไม่ผิดเพี้ยนเลยนิ
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
โอยพูดมาก แก่แล้วลืม ลืมทักทายเลย
หวาดดีครับ คารวะ อาจารย์ใหญ่ ป้าหนอน

มาเก็บเคล็ดลับของป้าหนอนด้วยคนค่า ^^

เห็นด้วยมากๆเลยว่าอารมณ์นั้นสำคัญ เพราะเคยมีบางตอนที่มีพล็อตแน่นมาก รู้เลยว่าตัวเองจะเขียนอะไร แต่ก็เขียนไม่ออกเพราะไม่มี "อารมณ์" นี่ล่ะค่ะ

งั้น อ่านแล้วขอไปทำการบ้านด้วยการกินก่อนละกันคับ อิอิ
(ไม่รู้จะจะมีอะไรตกถึงท้องเมื่อไหร่ ตอนนี้หิวมากเลยคับป้า)

ป้าขา ส่งการบ้านค่า
ตามไปอ่านที่บล็อกนะคะ
สวัสดียามเช้าค่า

บทนี้ ยากจังงงงงงง
อ่านเข้าใจครับ ไม่ใช่ว่าป้าหนอนเขียนยากหรอก
แต่มัน ทำ...ยากกกกกก...
ง่ะ

ได้พลอยอ่านเทคนิคเพื่อนๆ ด้วย
อย่างของคุณก้อง คุณวรุณฯ
เก็บซะ... อิๆๆ

* * * O-HO
นั่นไม่ต้องแล้วมั๊ง... อยู่ในสมองแบบแกะไม่ออกเลยนะเนี่ย
แถมมีเนื้อพร้อม อิอิ


* * * วรุณนฤมล
ถ้ามีเทปอัด หรือกล้องจะช่วยได้เยอะค่ะ
แต่กล้องเสียอย่างเดียวที่...ถ่ายไม่ทัน
ถ้ามันมีภาพแบบดึงจากสมอง ถ่ายจากในหัวได้ก็เจ๋งสิ


* * * 1981
ปกติป้าไม่ค่อยตันนะ ถ้ามีพล็อต คือเขียนได้เรื่อยๆ
เสียอย่างที่ "สิ่งเร้า" อื่น มักดึงดูดกว่า เช่นเกม อิอิ


* * * ไข่หวาน
กินฮะเก๋ากุ้ง + เสี่ยวหลงเปา เผือกทอดเผื่อด้วย


* * * prncess
ไปเมนท์มาแล้วค่ะ มันก็โอนะ แต่น้อยอ่ะ
ไม่มีรส กลิ่น และบรรยากาศการกินน้อย
ทั้งๆที่คนนั่งกินด้วยออกจะน่ารัก (เพราะเค้าซื้อมา)


* * * คุณพีทคุง
มันเกี่ยวกับสถานที่ แบบที่คุณเด็กชายก้อง ว่าหรือเปล่า
หลายคนก็มีปัญหานี้นะ เค้าเรียกปัญหาสากล อิอิ

ตามลิงค์ที่ไอซ์ให้มาค่าาา (ต้องจ่ายค่าคอมฯ ให้ไอซ์ป่ะเอ่ย กริ กริ แต่หนูกะมานี่ฟรีนะป้า เอิ๊กๆๆๆ)

เ่อ่อ เคยเป็นแบบน้อง 1981 อ่ะค่ะ ร่างพล็อตไว้ละเอียดยิบเลย แต่องค์ mood ไม่มาประทับ เขียนไม่ออกเลย ทั้งที่รู้ว่าจะเขียนอะไร T T"

แต่ก็มีบางเรื่องที่ต้องจินตนาการ (เพ้ออออนั่นเอง) สูง เช่นพระเอก เรื่องที่แต่งไป เพื่อน หนิดๆ ถามกันเซ็งแซ๋ พระเอกเป็นใคร กะลังอินเลิฟอ่ะเปล่า ไม่งั้นทำไมเขียนเรื่องรักๆ ได้ งือ ไม่อินเลิฟก็แต่งเรื่องรักแหววๆ ได้นี่ฮับ ไอน์สไตน์ยังบอกเลยว่า จินตนาการ สำคัญกว่าเรื่องจริง เอ๊ย ความรู้ โอ้ อ้างไปนู่น มะรู้เข้ากันไหมเนี่ย

ขอบคุณป้านะคะ สำหรับเทคนิคในการเขียน อาจจะขออนุญาตแวะมาเก็บเกี่ยวบ่อยๆ ^ ^

สวัสดียามเช้าค่า
ขอบคุณมากๆค่า
ไว้ต้องพยายามต่อไปนะคะ
แหมแต่ว่าแต่นิยามของป้าถูกใจจังเล้ย
คนแถวนี้ ยิ้มแก้มแตกไปแร่ะ

ร่ายมาแต่ละ อย่าง ทิพขอเริ่มที่หมูหันก่อนละกันคับป้า

ลูกหมูตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ สีน้ำตาลเข้ม มีมันติดหนังนิดๆ จิ้มกับซีอิ๊วหวาน กินกับขนมปังอบนุ่มๆ หวานอร่อย อย่าบอกใคร

อิอิอิอิ

ป้าอธิบายดีมากเลยค่ะ ชอบที่ป้ายกตัวอบ่างจังเลย

* * * bookmark
ย่างก้าวเข้ามาในนี้ ต้องจ่ายค่าตั๋วค่ะ ฮี่ ฮี่

เดี๋ยวตอนหน้า ป้าจะลองว่าเรื่อง "บรรยากาศการเขียน"
เอามาประกอบกับตอนนี้ดีมะ


* * * prncess
งั้นบอกเค้าว่า
"มื้อหน้าขอเป็น...เป็ดจากเมืองหลวงของจีนนะจ๊ะ"
ฮี่ ฮี่ จะรอฟังนะคะ ว่าจะได้ไหม


* * * ไข่หวาน
ในจานเป็นหนังหมูที่ผ่านการย่างและทาเครื่องหลากชนิดจนเป็นสีน้ำตาลอ่อน ถูกแล่โดยไม่ติดมันชั้นในแม้แต่น้อย เหลือเพียงหนังล้วนๆเป็นแผ่นกรอบบาง

ตะเกียบสะอาดๆถูกถลกจากซอง ใช้คีบเจ้าแผ่นสีน้ำตาลนั้นมา เลือกชิ้นที่ไม่ใหญ่นัก เท่ากล่องไม้ขีดแต่กว้างกว่า บรรจงวางมันด้วยกลัวจะแตก ลงบนแผ่นแป้งแบบเสฉวนชิ้นย่อมกว่าจานรองถ้วย พวกมันถูกนึ่งมาใหม่ๆ ตอนดึงออกมาวางในจานเห็นเป็นใยละเอียด บอกความบางแต่นุ่ม... และโดนปูเตรียมพร้อมไว้รองรับเจ้าหมูหันน้อยแล้ว

น้ำจิ้มสีเดียวกับหมูหันแต่เข้มกว่านิดๆ ถูกบรรจงตักมาทาลงบนด้านใน ผู้เชี่ยวชาญ(ป้าฉัน)บอกว่า
"เราต้องไม่ทาที่หนัง เพราะจะทำให้ความกรอบเสีย"
ดังนั้น ฉันจึงกลับหนังหมูด้านนอกลงกับแผ่นแป้ง แล้วทาด้านในไม่เอาชุ่มนัก เพราะน้ำจิ้มนี้มีรสหวาน มีกลิ่นโปยกั๊กจางๆ อือม์...หอม

ข้างๆจานหมูหัน มีแตงกวาปอกเปลือกและคว้านไส้ออก หั่นชิ้นยาวราวนิ้วก้อยและถูกกลึงอย่างดี มันเย็นจนเห็นละอองน้ำที่เกาะบนจาน มีต้นหอมด้วย แต่ฉันไม่เอา เพราะชอบรสเย็นซ่านของแตงกวามากกว่า
คีบมันวางโดยจัดมุมให้อยู่ใต้แผ่นหนังตรงกลาง แล้วบรรจงม้วนจากปลายแป้ง ไม่มิดนัก เพราะเกรงจะทำลายความกรอบของเจ้าหมู เดี๋ยวมันจะน้อยใจที่ไม่เห็นค่าความบางของหนัง จัดมุมให้พอเหมาะ ก่อนจะส่งเข้าปากแบบ "เกือบได้คำเดียว" ก่อนจะกดฟันลงเคี้ยวช้าๆ
"กรวบบบบบ~"

ความกรอบบางเมื่อถูกฟันกระทบ ก็ส่งเป็นเสียงเปรียะประไปทั่ว รสมันๆหวานๆกระจายไปบนลิ้น แต่ถูกสะกดให้กลมกล่อมด้วยแผ่นแป้ง เสริมด้วยความเย็นรื่นจากชิ้นแตง ทำให้อาลัยที่จะกลืนพวกมันลงไป ต้องเคี้ยวช้าๆคลุกเคล้าเจ้าของเหล่านี้ในปาก จนมันไหลลงคอไปในที่สุด...

จานที่สองมาวางลง เป็นซี่โครงและกระดูกจากเจ้าของหนังบนโต๊ะ ต้มกับหน่อไม้หวาน ได้ซดน้ำให้โล่งคอไว้ล้างรสมัน แต่ฉันไม่สน ลงมือกับคำต่อไปดีกว่า อิอิ


* * * lovekalo
เอาไปใช้ได้เลยค่า

ทำยากจัง อยากให้ป้าหนอน comment งานบ้างจัง
กำลังปั้นอารมณ์เต็มที่อยู่ตอนนี้แต่ไม่เป็นรูปเป็นร่างเลยเฮ้อ

เอาครับ คราวหน้าเอาบรรยากาศการเขียน

หมูหันไม่กล้าอ่านเลย แถวนี้ไม่มีกิน
กลัวน้ำลายท่วมจอ เอิ๊ก

สวัสดียามเช้า อันที่จริงสายแล้วนิคะ แหะๆ

หูยทำร้ายจิตใจค่า อ่านที่ป้าบรรยายแล้ว
น้ำลายหก

* * * อ้วนกลม
พยายามให้เป็นรูปร่าง พอจะจับให้มีส่วนวิจารณ์ได้
แล้วชวนเพื่อนๆ และป้าไปอ่านได้จ้า


* * * คุณพีทคุง
ได้เรย ไว้ว่างก่อนนะ อาทิตย์นี้ ป้าติดถ่ายรูปจนมือง่อยแว้ววว


* * * prncess
ชวน "ผู้ชายที่แสนดี" ไปกินสิคะ (แสนดีจริง ต้องพาไป อิอิ)

ยังไม่ได้ส่งการบ้านป้าเลยอ่ะ

มาอ่านขอความรู้ด้วยคน....อ่ะ...ง่ะ ง่ะ
มันลำแบกมากมากเลย....ป้าหนอน อ๊าบบบบ
เพระบิวท์ไม่ขึ้นซ๊ากกกอย่าง

* * * น้ำ
อุอุ ส่งมาสิ ว่างๆค่อยอ่านนะ


* * * โตมิโต
แหม ไอ้ที่เขียนมันยากนี่คะ
ของป้าว่ากันถึงของง่ายๆอ่ะ อิอิ

..........= =.............

มาเจอหมูหันป้าตอน 6 โมงเช้า แย่เลย (หิว...)