Sweet Memory - ตอนที่ 4 แรกรู้จัก (ครึ่งหลัง) Ps.ติดเรทนิดนึง

"น้องไฟร์คะ นี่ค่ะยา" พนักงานหญิงคนนึงเรียกพร้อมกับส่งหลอดยาแก้เคล็ดขัดยอกให้กับ อัคนินทร์


"ขอบคุณครับ" อัคนินทร์กล่าวขอบคุณพร้อมกับยื่นมือไปรับยามาเปิดฝาเตรียมจะทาให้กับพิมพ์อักษรา


"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวชั้นทาเองได้" พิมพ์อักษรารีบบอกเพราะกลัวว่าอัคนินทร์จะทายาให้เธอ แค่นี้เธอก็เขินจะแย่แล้วที่เขาอุ้มเธอเข้ามาใน Studio


"น้องพิมพ์นั่งเฉยๆเถอะ เดี๋ยวพี่ไฟร์ทาให้เอง" อัคนินทร์บอกพร้อมกับบีบยาใส่มือแล้วค่อยๆนวดไปที่ข้อเท้าของพิมพ์อักษรา


"โอ๊ย" พิมพ์อักษราร้องขึ้นไม่ดังนักเพราะรู้สึกเจ็บตรงข้อเท้าที่อัคนินทร์นวดลงไป


"เจ็บเหรอ เดี๋ยวจะนวดให้เบามือกว่านี้แล้วกัน" อัคนินทร์หยุดนวดแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามพิมพ์อักษรา พร้อมๆกับลดแรงกดจากมือลง


พิมพ์อักษราไม่ได้ตอบคำถามของอัคนินทร์ เธอได้แต่เพียงพยักหน้ารับคำแล้วก็มองอัคนินทร์ที่กำลังนวดข้อเท้าที่เริ่มบวมให้เธออยู่ การที่อยู่ใกล้ชิดกับอัคนินทร์เช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ใบหนาของเธอร้อนผะผ่าว สัมผัสจากมือของเขาที่นวดไปตามขาและข้อเท้านั้นดั่งกับไฟเพราะมือเขาไปวางอยู่ตรงไหนเธอก็รู้สึกร้อนขึ้นมาที่ส่วนนั้น


แม่ตาแป๋วคงจะเจ็บน่าดู ดูซิน้ำตาคลอแต่ก็ไม่ยอมจะร้องไห้ ปากก็เม้มไว้คงกลัวจะหลุดเสียงร้องออกมาละสิท่าขารึก็เกร็งทุกครั้งที่กดแรงบีบนวดลงไป จะว่าน่าสงสารก็น่าสงสารอยู่หรอก แต่ดูๆไปก็เหมือนเด็กซนที่เวลาเจ็บตัวแล้วไม่กล้าร้องเวลาทายาเพราะกลัวผู้ใหญ่ดุ


"จะสวีทกันอีกนานมั้ยจ๊ะคู่นี้ นี่ก็ได้เวลาทำงานมานานแล้วนะ ยังไม่ได้แต่งตัว แต่งหน้าเลย" เสียงหวานที่ฟังดูเย็นยะเยือกลอยมาก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินเข้ามา


"อุ๊ย คุณรินขา เค้าไม่ได้สวีทกันหรอกค่ะ พอดีน้องพิมพ์เค้าล้มน้องไฟร์ก็เลยมาช่วยดูแลค่ะ" เจ๊เอมมี่รีบมาดักหน้าแก้ความเข้าใจผิดกับวรินทร์ธิรา


"งั้นก็รีบๆ ดูแล กันให้เสร็จไวๆละกัน อย่ามัวแต่มาโอ้เอ้เพราะมันเสียเวลาคนอื่นเขา" วรินทร์ธิราพูดจบก็สะบัดหน้าเดินออกไป


จริงๆวรินทร์ธิรา ไม่เคยรับงานด้านจัดเสื้อผ้าถ่ายแบบโฆษณาหรอก ทุกๆทีห้องเสื้อของเธอจะรับงานเฉพาะเดินแบบเดินแฟชั่นแต่ครั้งนี้ที่เธอรับก็เพราะรายชื่อนายแบบคืออัคนินทร์ เธอแค่อยากจะมาเจออดีตคนเคยรักว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง


"เจ๊ว่ามั้ย ที่เค้าบอกว่าคุณรินเนี่ยเจ้าอารมณ์ใครทำอะไรไม่ถูกใจแกจะวีน หนูว่าสงสัยจะจริงแน่ๆเลย เห็นหน้าหวานๆแบบนี้ไม่คิดเลยเนอะว่าจะวีนเก่ง นี่แค่เริ่มตอนเช้าก็ยังตู้มมารอบนึงแล้ว กว่าจะเสร็จงานไม่รู้จะลงอีกกี่ลูก" พนักงานหญิงในกองถ่ายคนหนึ่งหันมาเมาท์กับเจ๊เอมมี่ด้วยน้ำเสียงและท่าทางสยอง


"เอาน่ะแก รีบๆไปเตรียมของให้เรียบร้อยเถอะ บล๊อกก้ง บล๊อกกิ้งจัดเรียบร้อยหรือยังไปทำๆซะ เดี๋ยวเจ๊ให้น้องไฟร์กับน้องพิมพ์แต่งตัวแต่งหน้า อีกสักชั่วโมงก็น่าจะเริ่มถ่ายงานได้แล้ว" เจ๊เอมมี่ รีบกล่าวตัดบทไปพร้อมกับเร่งให้พนักงานที่กำลังจะมาตั้งวงเมาท์รีบไปทำงานตามหน้าที่ต่างๆ


"น้องไฟร์ กับน้องพิมพ์คะ ถ้าทายากันเสร็จแล้วก็มาแต่งหน้าได้เลยนะคะ" เจ๊เอมมี่หันไปบอกอัคนินทร์ และพิมพ์อักษรา


---------------------------------------------------------------------------------------------------------


เมื่อแต่งหน้าและทำผมเสร็จพิมพ์อักษรา และอัคนินทร์ ก็แยกกันไปแต่งตัว ของอัคนินทร์นั้นชุดก็มีแต่เสื้อเชิร์ตและก็กางเกงขายาวสีดำ ซึ่งก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไร แต่ของพิมพ์อักษรานั้น ชุดที่ใส่ค่อนข้างโป๊จึงต้องเช็คหลายอย่างจะแต่งคนเดียวก็ไม่ได้ ผู้ที่เข้ามาช่วยแต่งตัวให้ก็คือวรินทร์ธิรา


"เธอเป็นผู้หญิงคนใหม่ของไฟร์เหรอ" วรินทร์ธิรา เอ่ยถามขึ้นมาเฉยๆด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่สายตาที่จ้องหน้าพิมพ์อักษรานั้นจิกๆเหมือนจะหาเรื่อง


"เปล่า ก็แค่คนทำงานร่วมกัน ทำไมเหรอ" พิมพ์อักษรา ตอบกลับด้วยเสียงค่อนข้างแข็ง


"ก็หวังว่าจะเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเท่านั้นจริงๆนะ" วรินทร์ธิรา เอ่ยอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่พิมพ์อักษราพูด


"ก็แล้วแต่จะคิด เสร็จแล้วใช่มั้ย" พิมพ์อักษรา พูดจบก็ลุกขึ้นยืนโดยไม่สนใจอาการฮึดฮัดของวรินทร์ธิรา


---------------------------------------------------------------------------------------------------------


การถ่ายแบบวันนี้เป็นการถ่ายแบบสินค้าน้ำหอมผู้หญิงซึ่งมีคอนเซปคือกลิ่นที่เซกซี่เย้ายวนใจให้ผู้ชายมาหลงใหล รูปแบบคือผู้หญิงใช้แล้วจะเซกซี่ขึ้นมากจนผู้ชายหลงใหล เสื้อผ้าที่ใช้สำหรับการถ่ายทำวันนี้จะออกแนวเซกซี่ ของอัคนินทร์นั้นจะมีเพียงแค่กางเกงสีดำและเสื้อเชิร์ตสีขาว ซึ่งติดกระดุมเพียงไม่กี่เม็ดเพราะต้องการจะโชว์ความเซกซี่ของมัดกล้ามที่เย้ายวนของเขา ส่วนชุดของพิมพ์อักษรานั้นจะเป็นเดรสสำดีซึ่งแบบค่อนข้างจะเซกซี่ด้านหน้านั้นผ่าจากช่วงอกลงมาจนถึงหน้าท้อง เพื่อโชว์ร่องอก และหน้าท้องที่ขาวเนียน ส่วนชายกระโปรงนั้นสั้นแค่เข่าแต่ก็ไล่ระดับเป็นปลายแหลมๆเฉียงมาทางด้านซ้ายเวลาเธอก้าวเดินก็จะเห็นขาอ่อนรำไร


"น้องพิมพ์ยืนไหวมั้ยฮะ" พี่เปี๊ยกช่างภาพผู้ที่เป็นคนถ่ายภาพวันนี้ถามพิมพ์อักษรา เพราะเลย์เอาท์ที่เขาได้ร่างไว้นั้นจะมีภาพที่นางแบบจะต้องยืน แต่ตอนนี้นางแบบของเขานั้นขาเจ็บเสียแล้ว


"สบายมากค่ะพี่ แค่ยืนเฉยๆแค่นี้เอง ^_^" พิมพ์อักษรายิ้มรับพร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงสดใสที่พยายามไม่แสดงอาการเจ็บที่ข้อเท้าให้คนอื่นๆเป็นห่วง


"โอเคนะฮะ งั้นน้องไฟร์มายืนตรงนี้นะฮะ ส่วนน้องพิมพ์เข้าไปยืนข้างๆน้องไฟร์ โดยหันข้างขวาไปแนบกับน้องไฟร์ แล้วก็เอาแขนไปโอบรอบต้นคอของน้องไฟร์นะฮะ น้องไฟร์เอามือมากอดเอวน้องพิมพ์ไว้ด้วยฮะ แบบนั้นละฮะ โอเค น้องไฟร์ก้มหน้ามองน้องพิมพ์ฮะ ก้มอีกนิดฮะ น้องพิมพ์เงยหน้าจ้องตาน้องไฟร์ฮะ เอาหน้าขยับเข้าไปใกล้ๆอีกนิดนึง ทำหน้าตาเซกซี่ๆหน่อยฮะ ปากยื่นๆแบบจะจูบกันฮะ แบบนั้นนั่นละ หลับตาพริ้มๆด้วยฮะ โอเคฮะ ค้างไว้ก่อนนะฮะ" พี่เปี๊ยกสั่งการวางท่าให้อัคนินทร์ และพิมพ์อักษรา จนได้ท่าทางที่พอใจแล้วก็ให้ทั้ง2ค้างไว้เช่นนั้นก่อนเพื่อวัดแสดงอีกครั้งนึง เมื่อวัดแสดงของแฟลชแต่ละตัวเสร็จ วัดแสงรวมเรียบร้อยก็ลั่นชัตเตอร์ไปหลาย10รูป ระหว่างที่ลั่นชัตเตอร์ พี่เปี๊ยกก็คอยกำกับการวางท่าทางของทั้งสองไปเรื่อยๆ


"แหม สั่งให้เอาหน้าใกล้กันขนาดนั้น ทำไมไม่ให้จูบกันไปเลยละคะ" วรินทร์ธิราเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ดังนัก แต่ทุกๆคนก็ได้ยินชัดเจน ยิ่งอัคนินทร์ด้วยแล้ว เขาได้ยินชัดมาก


จริงๆวรินทร์ธิราไม่ได้รักอัคนินทร์แล้ว เพียงแค่เธอรู้สึกไม่พอใจที่ของๆเธอนั้นจะกลายเป็นของคนอื่น ในเมื่อเธอไม่ได้ ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์ครอบครอง เธอก็ไม่อยากให้ใครได้ไปครอบครองเช่นกัน


เมื่ออัคนิทร์ได้ยินวรินทร์ธิราพูดมาดังนั้นจึงก็เงยหน้าไปจ้องหน้ากับเธอแล้วโดยที่ทุกคนไม่คาดคิดอัคนินทร์ก็ค่อยๆก้มอหน้าลงไปหาพิมพ์อักษราและปากของทั้ง 2 ก็สัมผัสกัน


ด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆก็มีคนมาจูบพิมพ์อักษราจึงดิ้นและพยายามดันตัวของบุคคลที่ล่วงเกินเธอให้ออกไปห่างจากเธอ แต่ด้วยข้อเท้าที่บาดเจ็บเธอจึงดิ้นได้ไม่มากมีเพียงแค่มือเธอเท่านั้นที่จิกไปตามตัวของคนที่ล่วงเกินเธอ


"หน้าแดงเชียว ไม่เคยจูบมาก่อนเหรอ" อัคนินทร์จ้องหน้าของพิมพ์อักษราแล้วถามด้วยน้ำเสียงขำๆกับท่าทีเขินอายของเธอ


"ถ้าไม่ใช่เวลางานชั้นฆ่านายแน่" พิมพ์อักษรากัดฟันพูดตอบไปทั้งๆที่ในใจของเธอนั้นเต้นไม่เป็นจังหวะ ตอนนี้เธอรู้สึกว่าหน้าของเธอต้องแดงมากแน่ๆเพราะเธอรู้สึกได้ถึงแรงสูบฉีดของเลือดบนหน้าเธอ


"ว้าย ตายแล้วน้องไฟร์ ทำแบบนี้น้องพิมพ์ตกใจแย่" เจ๊เอมมี่อุทานด้วยเสียงอันแหลมดังเมื่อเห็นนายแบบหนุ่มก้มหน้าลงมาประกบปากกับนางแบบสาวสวย


"เฮ้ย มุมก้องได้เลย แสงโอเคมั้ยรีบๆวัดเร็ว" พี่เปี๊ยกรีบสั่งการลูกน้องเพราะไหนๆนายแบบก็เล่นจู่โจมแบบนี้แล้วภาพก็สวยแสงก็ดี ถ้าเก็บช๊อตนี้ได้เขาคิดว่าน่าจะทำให้ตัวโฆษณาดูแรงขึ้น เย้ายวนขึ้นตามโจทย์ที่ได้แน่ๆ


"แสงโอเคเลยพี่" พนักงานชายคนหนึ่งที่ทำหน้าที่วัดไฟตะโกนตอบเมื่อวัดเสร็จ


"น้องพิมพ์ครับ ยืนนิ่งๆนะครับช๊อตเมื่อกี้กำลังสวยหลับตาลงคับ เอามือไปกอดคอน้องไฟร์ไว้ครับ เฮ้ยกอดครับน้องไม่ใช่ไปจิกต้นคอครับ" พี่เปี๊ยกตะโกนบอกเพราะดูท่านางแบบสาวยังไม่เลิกจิกไปตามเนื้อตัวนายแบบ


"ยืนนิ่งๆสิอย่าดิ้น เดี๋ยวก็ล้มไปอีกหรอกยังเจ็บไม่พอเหรอ" อัคนินทร์ดุด้วยน้ำเสียงขรึมเมื่อแม่ตาแป๋วตรงหน้ายังไม่เลิกพยศดิ้นขลุกขลักๆอยู่ในอ้อมกอดของเขา


"ชิส์ ทำมาเป็นดุ ก็แล้วใครละทำให้ชั้นต้องมาดิ้นแบบนี้ถ้าไม่ใช่เพราะนาย..." พิมพ์อักษราบ่นงึมงัมๆ พอให้ได้ยินกันแค่เขาและเธอ แต่เธอก็ต้องสะดุดกับสิ่งที่เธอกำลังจะพูดออกไป แล้วก็หน้าแดงเขินอายเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านไปเมื่อครู่


"ไม่ใช่เพราะนาย.. อะไรละครับพูดมาให้จบสิ " อัคนินทร์ถามพิมพ์อักษราด้วยต้องการแกล้งให้เธอเขินยิ่งขึ้น


"เอ่อ ช่างเถอะ ชั้นไม่อยากจะพูดถึง" พิมพ์อักษราพูดเบาๆพร้อมกับเสมองไปทางอื่น


"แล้วก็แทนตัวว่าน้องพิมพ์แบบที่พูดกับคนอื่นสิ แทนว่าชั้นมันห่างเหินอย่างไรชอบกล" อัคนินทร์กล่าวกับพิมพ์อักษราเพราะเขารู้สึกว่าเธอพยายามพูดเว้นช่วงความสัมพันทธ์ของเขาและเธอให้ห่างเสียเหลือเกิน


"ก็ชั้นไม่ได้อยากจะใกล้ชิดสนิทสนมกับนายนี่นา ทำไมชั้นจะต้องไปแทนตัวแบบนั้นกับนาย" พิมพ์อักษราจ้องหน้าคมนั้นด้วยสายตาขุ่นเคือง อะไรกันแค่เพียงชั่วโมงกว่าๆที่รู้จักกันเขาก็เริ่มจะสั่นนั่น สั่งนี่กับเธอซะแล้ว


"น้องคร้าบบบ จะเลิกเถียงกันได้ยังครับ ทีมงานมึนไปหมดแล้ว" พี่เปี๊ยกตากล้องตะโกนถาม เพราะดูท่าว่าถ้าจะปล่อยให้ทั้งสองเถียงกันต่อไปหมดวันก็คงยังไม่จบ จึงแกล้งถามตัดบทขึ้นมา


"ขอโทษครับพี่เปี๊ยก เริ่มถ่ายได้เลยครับ" อัคนินทร์หันไปบอกกับพี่เปี๊ยกให้เริ่มถ่ายได้


"โอเคครั้บ น้องพิมพ์ทำท่าทางเซกซี่ๆ ยั่วยวนนะคะ ส่วนน้องไฟร์ก็ก้มลงมาจุมพิตน้องพิมพ์นะครับ เหมือนคู่รักนะครับ แต่พี่ขอแบบเซกซี่ เร่าร้อนหน่อยนะคะ เพราะคอนเซปคือเซกซี่ เร่าร้อน" พี่เปี๊ยกตะโกนสั่งงานด้วยเสียงอันดังโดยไม่สนใจท่าทีตกใจของพิมพ์อักษราแม้แต่น้อย


"หาจุมพิต แบบคู่รัก เซกซี่ เร่าร้อน พี่เปี๊ยกขา จุมพิต มันคือจูบใช่มั้ยคะพี่ >o<" พิมพ์อักษราร้องถามเสียงหลงด้วยอาการมึนเต็มที่


"ถูกต้องครับน้อง จุมพิต จูบ ความหมายเดียวกันครับ ประกบปากไปเลยครับ ขอแบบคู่รัก เซกซี่ เร่าร้อน นะครับ" พี่เปี๊ยกตอบคำถามของพิมพ์อักษราพร้อมกับช่วยขยายความขึ้นมาอีก


">o< มันคืองานนะ หวังว่านายคงจะเข้าใจ" พิมพ์อักษราบอกกับอัคนินทร์ด้วยเสียงที่พยายามปรับให้เป็นปกติที่สุด แต่อย่างไรก็ยังหลุดอาการสั่นๆออกมาให้เขารู้ว่าเธอกำลังตื่นเต้น


"กลัวละสิ" อัคนินทร์ถามจี้ใจดำอีกฝ่ายเหมือนจะเย้ย


"เปล๊า ทำไมต้องกลัว" พิมพ์อักษราตอบไปทั้งที่จริงๆแล้วเธอนั้นตื่นเต้นเป็นอบ่างมาก


"งั้นก็เอาให้เต็มที่ไปเลย อยากดูซิผู้หญิงหน้าตาเรียบๆ ธรรมดาๆแบบเธอจะเซกซี่ได้มั้ย" อัคนินทร์แกล้งพูดให้พิมพ์อักษราเกิดแรงฮึด


"แล้วจะได้รู้กัน พี่เปี๊ยกคะ เอาเลยพี่น้องพิมพ์พร้อมแล้ว" พิมพ์อักษราพูดกับ อัคนินทร์จบ ก็หันไปบอกกับพี่เปี๊ยกว่าเธอพร้อมแล้วให้เริ่มถ่ายได้


"โอเคครับ พี่จะไม่พูดกำกับแล้วนะรอบนี้ แต่พี่จะย้ำคอนเซปนะว่า เซกซี่ เร่าร้อนแล้วให้เรา 2 คนสื่ออารมณ์ออกมาเรื่อยๆนะ พี่จะถ่ายไปเรื่อยๆ เพราะพี่อยากจะได้ภาพที่มันเป็นธรรมชาติที่สุด เซกซี่ที่สุด หวังว่าเรา 2 คนคงทำได้นะ" พี่เปี๊ยกกล่าวกับทั้ง 2 คน


"ค่ะ"


"ครับ"


"เริ่มได้" พี่เปี๊ยกตะโกนบอก เพื่อให้ทีมงานเงียบๆเสียง นางแบบและนายแบบจะได้มีสมาธิในการแสดงอารมณ์ให้ได้ตามโจทย์ที่เขาบอก


แชะ แชะ แชะ


พอพี่เปี๊ยกเริ่มลั่นชัตเตอร์ อัคนินทร์ก็ค่อยๆโน้มหน้ามาหาพิมพ์อักษรา โดยที่ครั้งนี้พิมพ์อักษราไม่ได้ขัดขืนหรือถอยหนี แต่เธอกลับยิ่งแสดงสีหน้า แววตา และท่าทางยั่วยวนเขาเต็มที่ หน้าของทั้งสองเริ่มเข้าใกล้กันทีละนิดๆ จนทั้งสองรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน อัคนินทร์ค่อยๆเลื่อนมือจากเอวขึ้นมาเรื่อยๆ ผ่านชายโครง ลูบตามด้านข้างลำตัวขึ้นมาผ่านอกอิ่ม ไหล่มน ลำคอระหงส์และก็มาจับอยู่ที่ดวงหน้าของหญิงสาว เขาค่อยๆเอามือลูบหน้าเธอแล้วก็ค่อยๆกดริมฝีปากลงไปหาริมฝีปากอิ่มนั้น


พิมพ์อักษรารู้สึกถึงแรงกดที่ริมฝีปากของเธอจากเบาก็เริ่มหนักขึ้นๆ แล้วก็รู้สึกถึงลิ้นอุ่นชื้นของอีกฝ่ายที่รุกร้ำเข้ามาในปากของเธอ ตอนแรกเธอต้องการจะผลักไสให้ออกไปแต่ต่อมาก็เหมือนมีมนตร์สะกดให้เธอยอมให้เขารุกรานเธอได้อย่างสะดวก


อัคนินทร์ค่อยๆเก็บเกี่ยวความรู้สึกหวานหอมจากปากของหญิงสาว แต่เขาก็ไม่ลืมว่าขณะนี้กำลังทำงานเขาจึงทำให้เธอโพสต์ท่าต่างๆ มือเขาค่อยๆเลื่อนลงไปที่ต้นขาของเธอแล้วก็จับมันยกขึ้นมาซึ่งเป็นภาพที่เซกซี่มากเพราะกระโปรงของพิมพ์อักษรานั้นก็สั้นอยู่แล้ว เมื่อถูกอัคนินทร์ยกขาเธอขึ้นมาก็ทำให้ขาอ่อนของเธอนั้นโผล่พ้นชายกระโปรงออกมาด้วย เขาค่อยๆถอนริมฝีปากออกแล้วก็ไล้ลิ้นตามคอระหงส์ลงมาแล้วก็จูบที่ต้นคอของหญิงสาวเพื่อทำ kiss mark แสดงความเป็นเจ้าของในร่างๆนี้


พิมพ์อักษราก็ไม่น้อยหน้าเมื่อเห็นอีกฝ่ายจูบต้นคอเธอ เธอจึงทำแบบเดียวกับที่อัคนินทร์ทำนั่นก็คือ kiss mark


"ฮึ" วรินทร์ธิรามองภาพเบื้องหน้าด้วยสายตาอิจฉาเพราะเธอรู้ว่าอัคนินทร์นั้นไม่ชอบทำ kiss mark บนตัวใครและก็ไม่ชอบให้ใครไปทำ kiss mark สัญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของบนตัวเขา แต่ก่อนเธอเคยแอบทำไว้ที่ต้นคอเขาแต่เมื่อเขารู้ก็โมโหและโกรธเธอเป็นอย่างมาก แต่นี่กับพิมพ์อักษรา เขากลับทำให้เธอ และก็ยอมให้เธอทำให้กับเขา


"เยี่ยมมากเลยครับน้องไฟร์และน้องพิมพ์ พี่เก็บภาพสวยๆได้เยอะเลย ขอบคุณน้องๆมากนะครับ เดี๋ยวเราไปดูรูปในคอมกันเลยดีกว่านะครับ" พี่เปี๊ยกตะโกนบอกเมื่อเก็บภาพสวยๆได้ตามที่ต้องการแล้ว


"อ่อย อั้น อ้าย แอ้ว" พิมพ์อักษราบอกไม่เป็นภาษาเพราะอัคนินทร์ยังไม่ถอนริมฝีปากของเขาออกไป


"นึกว่าจะไร้เดียงสา ไม่รู้ประสาเสียอีก จะว่าไปก็เร่าร้อนดีนะ" อัคนินทร์บอกกับพิมพ์อักษราด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่สายตาของเขาที่จ้องมองเธอสิไม่ธรรมดาเสียเลย แทบจะแผดเผาเธอลงไปตรงนั้น


"ชั้นบอกแล้วไงว่าแค่งาน" พิมพ์อีกษราตัดบทด้วยน้ำเสียงที่พยายามพูดให้เป็นปกติที่สุด แต่ก็ยังสั่นๆที่หางเสียง


"แล้วถ้านอกเวลางานละ" อัคนินทร์แกล้งแหย่ จริงๆแล้วเขาไม่ใช่คนขี้เล่น หรือชอบแหย่ใครแบบนี้แต่แม่ตาแป๋วนี่ละสิช่างดึงดูดให้เขาแหย่ให้เขาแกล้งเสียเหลือเกิน


"แหมแสดงอารมณ์ของคู่รัก เอ หรือจะเรียกว่าบทรักได้อย่างยอดเยี่ยมเลยนะคะ" วรินทร์ธิราพูดเหมือนจะชื่นชมด้วยน้ำเสียงปกติ แต่สายตาของเธอที่จ้องมายังพิมพ์อักษรานั้นอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ


"ค่ะ ก็แหมพี่ไฟร์เค้าส่งอารมณ์มาให้น้องพิมพ์ขนาดนี้ จะให้น้องพิมพ์เล่นเฉยๆธรรมดาๆได้อย่างไรละคะ" พิมพ์อักษราตอกกลับไปอย่างไม่ยอมลงให้อีกฝ่ายได้กินเธอ


จะว่าไปแม่ตาแป๋วนี่ก็ร้ายไม่ใช่เล่นนะเห็นหน้าหวานๆ ตาแป๋วๆแบบนี้บทจะเป็นแม่เสือขึ้นมานี่ก็ใช่ย่อย


"แหม สมจริงสมจังกันดีนะคะ" วรินทร์ธิรายังคงไม่เลิกจิกพิมพ์อักษรา


"ขอบคุณค่ะ พิมพ์จะถือว่าชมละกันนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพิมพ์ขอตัวไปเช็ครูปก่อนนะคะ" พิมพ์อักษรา หันไปบอกกับวรินทร์ธิรา


"อ้อ ก่อนจะไป พี่ไฟร์ช่วยเดินตามน้องพิมพ์มาหน่อยได้มั้ยคะ น้องพิมพ์มีเรื่องส่วนตัวจะคุยค่ะ" พิมพ์อักษราหันไปบอกกับอัคนินทร์ พร้อมกับหันไปยิ้มให้วรินทร์ธิราเพื่อแกล้งยั่วให้วรินทร์ธิราโกรธไปในตัว


"ได้ครับที่รัก" อัคนินทร์รับลูกที่พิมพ์อักษราเขี่ยไปให้อย่างดีทั้งๆที่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะให้เขาไปคุยเรื่องอะไร แต่เขาก็ดีใจที่เธอแทนตัวเองว่าน้องพิมพ์และก็เรียกเขาว่าพี่ไฟร์


เมื่อทั้งสองเดินมานอก Studio จนถึงตรงมุมหนึ่งของตึกที่ไม่มีใครอยู่พิมพ์อักษราก็ก็หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาและแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆอัคนินทร์แล้วกระซิบข้างๆหูของเขาว่า


"เมื่อกี้คุณโขมย First Kiss ของชั้นไป คุณต้องชดใช้" พิมพ์อักษราพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก


"แล้วจะให้พี่ไฟร์ชดใช้ยังไงละคะน้องพิมพ์" อัคนินทร์มองหน้าของพิมพ์อักษราพร้อมกับถามกลับไปด้วยสีหน้ายิ้มๆ เขาค่อนข้างดีใจที่เขาเป็นคนแรกที่จูบเธอ


เพียะ เพียะ เพียะ


พิมพ์อักษราฟาดฝ่ามือใส่หน้าของอัคนินทร์แบบไม่ยั้งจนเขาหน้าหัน สีหน้าของเธอจากเมื่อกี้ที่ยิ้มๆเป็นแม่ตาแป๋ว ตอนนี้กลับกลายเป็นบึ้งตึง ตาของเธอก็ไม่แป๋วอีกแล้วติดจะดุเสียด้วยซ้ำ ทำเอาคนถูกมองเสียวสันหลังวาบเลยทีเดียว


แต่การที่พิมพ์ตบหน้าอัคนินทร์นั้นกลับทำให้เขารู้สึกอยากจะเอาชนะเธอ อัคนินทร์จึงกระชากตัวของพิมพ์อักษรา ที่กำลัลจะเดินกลับไป Studio ให้หันมาหาเขา โดยที่อัคนินทร์ลืมไปว่าพิมพ์อักษรานั้นเจ็บข้อเท้าอยู่ และด้วยแรงกระชากที่รุนแรงของเขาก็ทำให้ร่างบางนั้นเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้นโดยที่เขาไม่ทันได้ช่วยอะไรเลย


"โอ๊ย" พิมพ์อักษราร้องด้วยความเจ็บปวดและตกใจกับการกระทำของอัคนินทร์ น้ำตาค่อยๆไหลอาบแก้มนวล ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างพยายามกลั้นสะอื้น


"ผมขอโทษ" อัคนินทร์นั่งลงมาข้างๆของพิมพ์อักษราแล้วเอ่ยขอโทษเธอ


เพียะ


พิมพ์อักษรากำลังเงื้อมีจะฟาดลงบนหน้าเขาอีกครั้งแต่ก็ช้ากว่ามือใหญ่ที่ยกขึ้นมากันไว้พร้อมกับดึงตัวเธอเข้ามาแล้วบดขยี้ริมฝีปากของเขาลงมาบนริมฝีปากอิ่มของเธอ คราวนี้ไม่มีความอ่อนนุ่ม ละมุนละไม แบบที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้มันทั้งเร่าร้อนและรุกรานเธอเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกเจ็บแปลบที่ริมฝีปากพร้อมกับได้รับรสเฝื่อนจากเลือดซึ่งไหลออกมาจากริมฝีปากที่แตกเพราะแรงกดกระแทกในรสจูบของอัคนินทร์ พิมพ์อักษราพยายามผลักไสเขาออกไปจากตัวเธอ เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเขาแต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดเธอแรงมากขึ้น สุดท้ายเธอไม่สามารถทำอะไรได้จึงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดจะกลั้น


อัคนินทร์หยุดรุกรานร่างบางเพราะรู้สึกถึงความชื้นที่ใบหน้า พอถอนริมฝีปากออกมาจ้องหน้าของคนที่เขารุกรานชัดๆจึงรู้ว่าเธอร้องไห้


"แค่นี้ถึงขนาดร้องไห้เชียวเหรอ" อัคนินทร์ถามด้วยน้ำเสียงยิ้มเยาะไม่แยแสความรู้สึกของอีกฝ่ายที่ทั้งตกใจทั้งกลัวกับสิ่งที่เขาเองกระทำ


"นายมันบ้า นายมันไม่มีหัวใจ" พิมพ์อักษราตวาดใส่หน้าอัคนินทร์พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มสวยไม่หยุด


"แล้วจะเอายังไง" อัคนินทร์ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่รู้สึกรู้สากับอารมณ์เสียใจของคนตรงหน้า


เพียะ เพียะ เพียะ


"แค่นี้ยังไม่สาสมกับที่นายทำ และต่อไปนี้ถือว่าเราไม่เคยรู้จักกัน นายเจอชั้นก็ไม่ต้องทัก" พิมพ์อักษราพูดจบก็พยายามเกาะข้างฝาลุกขึ้นและหันหลังเดินกลับเข้าไปใน Studio


อัคนินทร์รู้สึกเจ็บแปลบในใจเมื่อได้ยินประโยคที่พิมพ์อักษรากล่าวออกมา เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องรู้สึกรู้สากับสิ่งที่เธอพูดด้วย เพราะเขาก็พึ่งจะรู้จักเธอแค่วันแรก แต่วันนี้ทั้งวันเขามีความสุขมากที่ได้ทำงานร่วมกับเธอ ได้เห็นเธอยิ้ม ได้เห็นเธอหัวเราะ ได้เห็นเธอเขินอายจนหน้าแดง และก็รู้สึกดีที่ได้จูบกับเธอ ถ้าเขามีเธอแบบนี้ทุกวันก็คงจะดีสินะ เธอคงจะมาเติมเต็มชีวิตที่ว่างเปล่าของเขาได้เป็นอย่างดี แต่ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้วเพราะเธอเกลียดเขาแล้ว


---------------------------------------------------------------------------------------------------------


อิอิอิ คิดว่าจะมีแต่หวานแหววละสิคะพี่น้อง งิงิ แอบมาหักมุมตอนจบบทซะงั้น ฮิ้วววว

เราจะเริ่มดีกรีความโหดไปเรื่อยๆนะคะ งิงิ

ถ้าจะหวังว่านางเอกทั้ง 2 ของเรื่องนี้จะงอมือ งอเท้าให้ใครมาแกล้ง ก็ผิดคาดแล้วค่ะ นางเอกทั้ง 2 ของเรื่องนี้ ชีส์ก่ง ชีส์แกร่ง

ชีส์ไม่ใช่มนุษย

เย้ย ซะงั้นนน

ไม่ใช่ค่ะ ชีส์เป็นมนุษย์นี่ละ แต่แบบว่าหญิงแกร่งอ่านะ งิงิ

Create Date : 16 ตุลาคม 2550		17 comments
Last Update : 22 ตุลาคม 2550 23:52:32 น.
Counter : 303 Pageviews.
Share Tweet