Bloggang.com : AnCk-Su-NaMuN : Sweet Memory - ตอนที่ 5 เป็นข่าว (ครึ่งหลัง) มาลุ้น XYZ กัน อิอิ

Sweet Memory - ตอนที่ 5 เป็นข่าว (ครึ่งหลัง) มาลุ้น XYZ กัน อิอิ

เมื่อเดินแบบเสร็จแล้วทั้งวินทุวาสินี และพิมพ์อักษราก็ได้เดินกลับมายังห้องแต่งตัวซึ่งจัดอยู่ทางด้านหลังเวที ระหว่างที่เดินนั้นก็มีมือๆหนึ่งยื่นมารั้งแขนของพิมพ์อักษราไว้

"ว้าย" พิมพ์อักษราร้องด้วยความตกใจที่จู่ๆมีมือใครก็ไม่รู้มาดึงแขนเพื่อรั้งตัวเธอไว้

"พิมพ์เป็นอะไร" วินทุวาสินีที่เดินนำหน้าไปหันกลับมาถามด้วยความตกใจเช่นกัน

"อ้าวคุณอัคนินทร์นี่เอง เล่นเอาตกใจหมดเลย" วินทุวาสินีบอกเมื่อเห็นว่าคนที่รั้งแขนดึงตัวเพื่อเธอไว้นั้นที่แท้แล้วคืออัคนินทร์

"เรียกพี่ว่าพี่ไฟร์ก็ได้ครับน้องว่าน" อัคนินทร์บอกกับวิทุวาสินี

"ตาบ้า ปล่อยแขนชั้นเดี๋ยวนี้นะ เป็นบ้าอะไรอยู่ดีๆมาดึงแขนชั้นเนี่ย" พิมพ์อักษราหันไปโวยวายใส่อัคนินทร์ที่ตอนนี้ยังไม่ยอมปล่อยแขนเธอ

"พี่ว่าเราไปหาที่คุยกันดีกว่านะ" อัคนินทร์ไม่สนใจกับน้ำเสียงไม่พอใจที่พิมพ์อักษราตวาดใส่ เขายังคงพยายามดึงแขนเพื่อจะพาเธอไปหาที่คุย

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ไป ปล่อย! ชั้นจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า" พิมพ์อักษราหันมาตวาดพร้อมกับสะบัดแขนให้หลุดจากมือของอัคนินทร์

"พี่ว่าเราน่าจะเคลียร์กันหน่อยนะน้องพิมพ์" อัคนินทร์ยังคงไม่สนใจกับท่าทางสะบัดแขนและน้ำเสียงที่ตวาดใส่เขาของพิมพ์อักษรา

"ไม่ไป แล้วชั้นไปเป็นน้องนายเมื่อไหร่ บอกกี่ทีแล้วว่าชั้นไม่มีพี่แบบนาย" พิมพ์อักษรายังคงโวยวายต่อไป

"ว่านไปเปลี่ยนเสื้อกัน" พิมพ์อักษราหันมาบอกวินทุวาสินีพร้อมกับสะบัดแขนอย่างแรงเพื่อให้หลุดจากมือของอัคนินทร์

"ว้าย ยัยพิมพ์ เกาะอกน่ะ เกาะอก" วินทุวาสินีร้องด้วยความตกใจเมื่อเกาะอกตัวจ้อยที่พิมพ์อักษราใส่นั้นเลื่อนลงมาต่ำจนเกือบจะเผยอกสวยออกมา

"อุ๊ย" พิมพ์อักษราร้องด้วยความตกใจเมื่อก้มลงมามองหน้าอกแล้วเห็นเกาะอกร่นลงไปจนเห็นร่องอก

"o_O" อัคนินทร์มองตามสายตาของวินทุวาสินีไปที่หน้าอกของพิมพ์อักษรา พร้อมกับคิดในใจว่า แม่ตาแป๊วนี่ก็อึ๋มใช้ได้เลยนะเนี่ย >_<

"อีต้าบ้า ไอ้ลามก มองอะไรของนาย หยุดมองเดี๋ยวนี้ >o<" พิมพ์อักษราเงิยหน้าขึ้นมาตวาดใส่อัคนินทร์ที่มองมาที่หน้าอกของเธอพร้อมๆกับเอามือมาทาบปิดหน้าอกไว้

"แชะ แชะ แชะ" เสียงชัทเตอร์ลั่นมาอย่างระรั่ว

"พี่อย่าถ่ายค่ะ อย่าถ่าย" วินทุวาสินีหันไปตะโกนใส่ตากล้องที่กำลังลั่นชัทเตอร์ระรัวด้วยความมันมือเพราะกลัวจะพลาดชอทเด็ดของพิมพ์อักษรา

"น้องว่านพาน้องพิมพ์ไปเปลี่ยนเสื้อไป แล้วทางนี้พี่จะจัดการเอง" อัคนินทร์บอกกับวินทุวาสินีพร้อมกับดันตัวพิมพ์อักษราให้เดินไปหาวินทุวาสินี แล้วตัวเขาก็หันกลับมาจ้องจะเอาเรื่องกับตากล้องปาปาราซซี่

"นายเป็นใคร มาจากสำนักพิมพ์ไหน" อัคนินทร์เอ่ยถามด้วยความโกรธพร้อมกับเดินเข้าไปหาตากล้องอย่างคุกคาม

"แชะ แชะ แชะ" ตากล้องถ่ายภาพที่พิมพ์อักษราเดินหนีไปกับวินทุวาสินี และก็ถ่ายภาพที่อัคนินทร์เดินเข้ามาหาเขาอย่างคุกคาม

"บอกแล้วไงว่าให่หยุดถ่าย ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ" อัคนินทร์ตวาดถามพร้อมกับเอามือไปกระชากกล้องออกมาปาลงกับพื้น

"เฮ้ย มีสิทธิ์อะไรวะมากระชากกล้องไปปาแบบนี้ คิดว่าเป็นดาราหรือไงวะถึงกร่างแบบนี้" ตากล้องเงยหน้าขึ้นมาตวาดใส่อัคนินทร์ พร้อมกับทำท่าทางกวนอวัยวะเบื้องต่ำ

"บอกแล้วไงว่าให้หยุดถ่าย เอ๊ะวันนั้นที่สตูดิโอแกใช่มั้ยที่ถ่ายภาพของชั้นกับน้องพิมพ์" อัคนินทร์ถามออกไปเพราะเขาคุ้นทั้งหน้า ท่าทาง รวมทั้งเสื้อหนังสีน้ำตาลของตากล้องคนนี้

"ถ้าใช่แล้วจะทำไม พรุ่งนี้เตรียมตัวดังได้เลย นายแบบหนุ่มกอดกับนางแบบสาวสวยที่สตูดิโอ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ" ปาปาราซซี่หัวเราะด้วยความสะใจ

"แก ไอ้สารเลวลบรูปทิ้งเดี๋ยวนี้" อัคนินทร์ตวาดใส่พร้อมกับก้มลงเอากล้องที่ปาลงกับพื้นยัดใส่มือของปาปาราซซี่

"เสียใจด้วย ตอนนี้กล้องก็เสียไปแล้วคงจะเปิดแล้วลบข้อมูลไม่ได้ แถมรูปเก่าก็ขายให้กับหนังสือนิตยสารชื่อดังไปซะแล้ว" ปาปาราซซี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวนพร้อมกับทำท่าทางกวนโมโหของอัคนินทร์ยิ่งนัก

"แก..." อัคนินทร์ดึงคอซื้อของปาปาราซซี่พร้อมกับเข่นเคี่ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห

"อ้อ ผมต้องขอตัวก่อนนะครับนายแบบคนดัง เพราะผมคงจะต้องเอากล้องไปซ่อมเสียหน่อย" ปาปาราซซี่พูดจบปัดมือของอัคนินทร์แล้วเดินออกไปโดยไม่สนใจอัคนินทร์ที่กำลังโมโหอยู่

เมื่อเดินไปถึงลิฟท์ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่อัคนินทร์ยืนสักเท่าไหร่ปาปาราซซี่ก็ตะโกนกลับมาก่อนจะลงลิฟท์ว่า

"อ้อ ผมลืมบอกไปว่ากล้องดิจิตอลเค้าใช้ SD การ์ดในการเก็บไฟล์รูปภาพ ถึงกล้องจะพังแต่ผมก็มีรูปไปขายอยู่ดี ขอบคุณที่อำนวยความสะดวกนะครับ แล้วคราวหลังผมจะใช้บริการใหม่" ปาปาราซซี่ตะโกนบอกพร้อมกับเอาตัว SD การ์ดขึ้นมาโชว์ก่อนประตูลิฟท์จะปิดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเยาะเย้ย

"ไอ้เลว แกไอ้ชั่ว" อัคนินทร์ได้แต่ตะโกนตามหลังปาปาราซซี่ที่ขณะนี้ลงลิฟท์ไปแล้ว

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อเดนิมาถึงห้องพักวินทุวาสินี และพิมพ์อักษราก้รีบเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว ลบเครื่องสำอาง พร้อมกับแก้ผมที่มวยไว้เมื่อตอนเดินแบบออก พอจัดการแต่งตัวเสร็จแล้วทั้งสองก็หยิบกระเป๋าเตรียมจะเดินออกไปจากห้องเพื่อไปหาอาหารทานกัน

"ว่านเดี๋ยวเราไปทานอาหารญี่ปุ่นกันนะ พิมพ์อยากทานปลาดิบมากๆเลยละ" พิมพ์อักษราหันมาบอกกับวินทุวาสินี

"อื้มก็ได้จ้า ตามใจเจ้ามือจ้า" วินทุวาสินีหันกลับไปตอบพิมพ์อักษรา

"เจ้ามือ o[]o" พิมพ์อักษราชี้นิ้วเข้าตัวเองพร้อมกับทำหน้าตกใจ

"อ้าวเห็นพิมพ์บอกแบบนั้นนึกว่าจะเลี้ยงซะอีก ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ" วินทุวาสินีแหย่เพื่อนสาวเล่นให้คลายอารมณ์จากเรื่องเมื่อสักครู่

"เลี้ยงก็ได้จ้า เพราะว่าว่านทานไม่จุอยู่แล้ว อิอิ" พิมพ์อักษราหันมาบอกกับวิทุวาสินีแล้วก็กอดเอวเพื่อนสาวไว้

เพราะรักจึงยอม ทุ่มเทชีวิตจิตใจ จะเสียอะไรก็ยอมได้ทุกอย่าง ... (เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของ วินทุวาสินี)

"อุ๊ยพิมพ์ แป๊ปนึงนะมีสายเข้า" วินทุวาสินีหันไปบอกกับพิมพ์อักษราพร้อมๆกับล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าถือเพื่อควานหาโทรศัพท์

"ได้จ้า" พิมพ์อักษรารับคำ

"เอ เบอร์ใครเนี่ยไม่คุ้นเลย" วินทุวาสินีมองหน้าจอโทรศ่พท์ก็เห็นเป็นเบอร์ของคนแปลกหน้าที่เธอไม่เคยเมมไว้ในเครื่อง

"ฮัลโหล" วินทุวาสินีกรอกเสียงไปเมื่อกดรับสาย

"น้องว่าน นี่พี่ไฟร์เองนะครับ อย่าพูดอะไรนะครับ ฟังอย่างเดียว แล้วตอบแค่ว่า คะ ค่ะ โอเค ตกลง อือ หรือ อืม นะครับ อ้อพี่ลืมบอกไปครับ เบอร์น้องว่านนี่พี่ให้เลขาหามาให้ครับ" อัคนินทร์รีบพูดก่อนที่วินทุวาสินีจะถามอะไรออกมาซึ่งอาจจะทำให้พิมพ์อักษราสงสัยได้

"อ่อ ค่ะ" วินทุวาสินีตอบรับ

"พี่มีอะไรจะให้น้องว่านช่วยหน่อยนะครับ คือพี่อยากจะเคลียร์ปัญหากับน้องพิมพ์แต่เขาไม่ยอมรับโทรศัพท์จากพี่เลยแล้วก็ท่าทางจะไม่ยอมคุยกับพี่ดีๆแน่ พี่อยากจะให้น้องว่านช่วยทำให้น้องพิมพ์เดินมาตรงที่เราชนกันหน่อยครับ พี่จะยืนรออยู่แถวๆนั้น" อัคนินทร์รีบพูดถึงสิ่งที่ตนต้องการจะให้วินทุวาสินีช่วยเหลือ พร้อมกับบอกแฟนการณ์

"โอคค่ะ จะลองดูนะคะ" วินทุวาสินีตอบตกลงเพราะเธอก็อยากจะให้พิมพ์อักษรานั้นเคีลยร์ปัญหากับอัคนินทร์เสียที เธอรู้สึกว่าอัคนินทร์นั้นแคร์พิมพ์อักษรามาก เพราะตามที่เคยอ่านจากข่าวนั้นอัคนินทร์เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเย็นชา ตั้งแต่เข้าวงการมาเขาไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลย เขาไม่เคยมีข่าวตามง้อหรือตามจีบใครแต่นี่เขามาตามง้อ ตามเคลียร์ปัญหากับเพื่อนของเธอแสดงว่าเขาจะต้องคิดอะไรกับเพื่อนเธอแน่ๆ

"ขอบคุณมากครับน้องว่าน" อัคนินทร์ตอบกลับมาด้วยความยินดีที่วินทุวาสินีตกลงร่วมมือกับเขา

"ไม่เป็นไรค่ะ" วินทุวาสินีตอบกลับไปพร้อมกับตัดสายโทรศัพท์

"มีอะไรเหรอว่าน" พิมพ์อักษราถามเมื่อวินทุวาสินีวางสาย เพราะว่าท่าทางของเพื่อนเธอนั้นค่อนข้างจะเครียดๆเหมือนมีอะไรในใจ

"ไม่มีจ้า แค่มีคนโทรมาติดต่อเรื่องงานจ้า เค้าต้องการให้เราช่วยอะไรนิดๆหน่อยๆน่ะ" วินทุวาสินีตอบกลับไปพร้อมกับคิดในใจว่า "ชั้นไม่ได้โกหกแกนะพิมพ์ ก็เค้าโทรมาเรื่องธุระจริงๆแล้วก้ให้ชั้นช่วยจริงๆอ่ะ แกอย่าโกรธชั้นนะ"

"ว่าน เป็นอะไรทำไมเอาแต่จ้องหน้าเรา มีอะไรเหรอหน้าเราเป็นอะไร" พิมพ์อักษราถามพร้อมๆกับคว้าตลับแป้งขึ้นมาเปิดส่องกระจกดูว่าหน้าตาตัวเองมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า

"เปล่าจ้า ไม่มีอะไร เอ้อ พิมพ์เดินไปก่อนละกันนะ เดี๋ยวว่านตามไป" วินทุวาสินีเอ่ยกับพิมพ์อักษรา

"อ้าวแล้วว่านจะไปไหนเหรอ" พิมพ์อักษราถามด้วยความสงสัย

"เอ่อเราจะเอาของไปเก็บที่รถก่อนมันหนักน่ะ" วินทุวาสินีบอกพร้อมกับยกของให้พิมพ์อักษราดูว่าของที่เธอถือนั้นเต็มไม้เต็มมือแล้วก็ท่าทางหนัก

"งั้นเอามาพิมพ์ช่วยถือไปเก็บละกัน ว่าแต่รถว่านจอชั้นไหนล่ะ" พิมพ์อักษรายื่นมือไปจะคว้าของในมือของวินทุวาสินีมาถือพร้อมกับถามถึงที่จอดรถว่าอยู่ชั้นไหน

"ไม่เป็นไรจ้าพิมพ์ เดี๋ยวว่านถือไปเองได้พิมพ์ไปสั่งอาหารรอที่ร้านก่อนละกันนะ" วินทุวาสินียื้อถุงไว้

"จะเอางั้นเหรอว่าน" พิมพ์อักษราถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย

"อื้มเราหิวน่ะ นะพิมพ์นะ พิมพ์ลงไปสั่งอาหารให้เราหก่อนละกันนะจ๊ะ" วินทุวาสินีพยายามออดอ้อนพิมพ์อักษรา

"โอเคก็ได้จ้า แล้วถ้าเราถึงร้านแล้วจะโทรมาถามนะว่าจะทานอะไร" พิมพ์อัการาพูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้วินทุวาสินียืนลถอนหายใจเฮือกด้วยความลุ้น

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Give me something to believe in Cause I don't believe in you Anymore, Anymore ... (เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของ อัคนินทร์)

"ฮัลโหล"

"พี่ไฟร์คะ นี่ว่านเองนะคะ พิมพ์เค้าเดินนำว่านไปแล้วละ ว่านบอกให้เค้าเดินลงไปจองโต๊ะที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชั้นล่างแล้วก็สั่งให้ว่านค่ะ พี่จะเอายังไงคะ" วินทุวาสินีรีบกรองเสียงถามลงไปเมื่อได้ยินอีกฝ่ายรับโทรศัพท์

"งั้นพี่จะไปดักรอเค้าที่ร้านอาหารละกัน ส่วนน้องว่านจะตามมาตอนไหนครับ" อัคนินทร์บอกถึงสิ่งที่ตัดสินใจพร้อมกับถามวินทุวาสินีเพื่อจะได้กะเวลาถูก

"ว่านว่าวันนี้ว่านกลับก่อนดีกว่าค่ะฝากยัยพิมพ์ด้วยนะคะ" วินทุวาสินีตัดสินใจที่จะไม่ไปทานอาหารเย็นวันนี้กับพิมพ์อักษราเพราะอยากจะให้ทั้งสองคนมีเวลาเคลียร์กันและอีกอย่างเธอไม่อยากจะไปเป็นก้างขวางคอใครด้วย

"อ้าว"

"อีก 15 นาทีว่านจะโทรไปแคนเซิลนัดทานข้าวกับพิมพ์พี่ไฟร์ก็พยายามไปให้ทันละกันค่ะเดี๋ยวจะคลาดกันซะก่อน ทานข้าวให้อร่อยนะคะพี่ไฟร์" วินทุวาสินีบอกถึงแผนการณ์ที่เธอคิดแล้วก็อวยพรให้กับชายหนุ่ม

"ขอบคุณมากๆครับน้องว่านที่ช่วยพี่" อัคนินทร์ตอบขอบคุณวินทุวาสินีไปด้วยความดีใจ

"พี่ไฟร์คะว่านขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ" วินทุวาสินีถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ได้ครับ" ถึงแม้จะสงสัยว่าหญิงสาวจะถามอะไรแต่อัคนินทร์ก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่นไม่แพ้กัน

"พี่ไฟร์ชอบพิมพ์เหรอคะ" วินทุวาสินีถามสิ่งที่ตนสงสัย

"เอ่อ" อัคนินทร์ตอบไม่ถูกเพราะจนบัดนี้เขายังไม่รู้เลยว่าคิดเช่นไรกับพิมพ์อักษรา เพียงแค่เขามีความสุขที่เจอเธอได้พูดแหย่เธอ

"คะ" วินทุวาสินีย้ำคำถามอีกครั้ง

"พี่ไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงนะคะ เพราะพี่พึ่งรู้จักกับน้องพิมพ์แล้วก็เจอกันไม่กี่ครั้ง แต่พี่มีความสุขทุกๆครั้งที่ได้พบได้เจอน้องพิมพ์ รู้สึกมีความสุขที่ได้แหย่เค้าเล่น พี่ตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไรครับ" อัคนินทร์ตัดสินใจบอกในสิ่งที่ตนเองรู้สึกให้วินทุวาสินีรู้

"ดูแลยัยพิมพ์ดีๆนะคะพี่ไฟร์ อย่าทำให้เพื่อนของว่านต้องเสียใจ" วินทุวาสินีย้ำคำอีกครั้งก่อนจะตัดสาย

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ณ ร้านอาหารญี่ปุ่น

"มากี่ท่านคะ" พนักงานเสิร์ฟถามพิมพ์อักษราที่กำลังเดินเข้าร้าน

"2ที่ค่ะ ขอมุมไม่สูบบุหรี่แล้วก็คนน้อยๆด้วยนะคะ" พิมพ์อักษราบอกกับพนักงานเสิร์ฟ

"จะสั่งอาหารเลยมั้ยคะ" พนักงานสาวนำเมนูมายื่นพร้อมกับถามพิมพ์อักษรา

"อีกสักครู่นะคะขอโทรถามเพื่อนก่อน" เมื่อพูดจบพิมพ์อักษราก็รีบกดโทรศัพท์ไปหาวินทุวาสินี

เพราะรักจึงยอม ทุ่มเทชีวิตจิตใจ จะเสียอะไรก็ยอมได้ทุกอย่าง ... (เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของ วินทุวาสินี)

"ฮัลโหล ถึงร้านแล้วเหรอพิมพ์" วินทุวาสินีกรอกเสียงถามเพราะเธอกำลังรอสายเรียกเข้าจากพิมพ์อักษราอยู่พอดี

"จ้า แล้วเมื่อไหร่ว่านจะลงมาล่ะ หรือจะให้เราสั่งอาหารให้ก่อน" พิมพ์อักษราพลิกเมนูไปกฌพูดกับวินทุวาสินีไป

"อื้ม เดี๋ยวว่านลงไปละกัน นี่พิมพ์นั่งอยู่ตรงส่วนไหนของร้านละจ๊ะ" วินทุวาสินีถามถึงบริเวณที่นั่งเพื่อที่อัคนินทร์จะได้เดินเข้าไปหาพิมพ์อักษราได้ถูก

"นั่งอยู่ด้านในจ้า เดินเข้าร้านมาก็เลี้ยวซ้ายเดินมาเรื่อยๆจนสุดแล้วก็เลี้ยวขวา ตรงมาจะเจอเลยจ้า" พิมพ์อักษราอธิบายทางเดินในร้านให้วินทุวาสินีอย่างละเอียด

"อุ๊ยพิมพ์สักครู่นะมีสายเข้า" วินทุวาสินีบอกกับพิมพ์อัการาเพราะหน้าจอโทรศัพท์ตอนนี้ขึ้นว่าสายของอัคนินทร์นั้นซ้อนเข้ามา

"ฮัลโหล พี่ไฟร์อยู่ไหนแล้วคะ ยัยพิมพ์เข้าไปในร้านแล้วค่ะ ว่านได้ที่นั่งมาแล้ว" วินทุวาสินีกดรับสายแล้วก็ถามอัคนินทร์เป็นชุดด้วยความตื่นเต้นกลัวความจะแตกและก็ลุ้นเป็นอย่างมาก

"พี่อยู่หน้าร้านแล้วครับ แล้วน้องว่านได้บอกน้องพิมพ์ไปยังครับว่าจะแคนเซิลนัด" อัคนินทร์ตอบคำถามของวินทุวาสินี พร้อมกับถามถึงสิ่งที่สงสัย

"ยังเลยค่ะ โอเคงั้นพีไฟร์เดินเข้าไปตามทางที่ว่านบอกนะคะ แล้วว่าจะบอกแคนเซิลพิมพ์เดี๋ยวนี้เลย คาดว่าจะไม่คลาดกันนะคะ" วินทุวาสินีออกความเห็น

"โอเคครับ" อัคนินทร์ตอบแล้วก้ตั้งใจฟังวินทุวาสินีอธิบายถึงทางเดินไปโต๊ะที่พิมพ์อักษรานั่ง

"พี่ไฟร์เดินเข้าร้านไปแล้วก็เลี้ยวซ้ายนะคะ เดินตรงไปจนสุดแล้วก็เลี้ยวขวา เดินตรงเข้าไปเลยจะเจอยัยพิมพ์นั่งอยู่ค่ะ แค่นี้นะคะพี่ไฟร์ว่านจะตัดสายไปหาพิมพ์แล้ว ว่านจะได้บอกแคนเซิลนัดค่ะ แล้วยังไงคืนนี้โทรมาบอกด้วยนะคะว่าสำเร็จหรือเปล่า" วินทุวาสินีพูดจบก็รีบตัดสายกลับไปหาพิมพ์อักษรา

"พิมพ์จ๋า ว่านมีอะไรจะบอกแหละ" วินทุวาสินีทำเสียงอ้อน

"อะไรอีกละจ๊ะคุณนายว่านทำเสียงแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า" พิมพ์อักษราก้มลงมองเมนูไปพูดสายกับวินทุวาสินีไป

"สงสัยวันนี้พิมพ์จะต้องทานอาหารญี่ปุ่นคนเดียวแล้วละเพราะว่านมีธุระด่วนต้องรีบไปจ้า ว่านขอโทษนะพี่นะ อย่างอนว่านนะจ๊ะพิมพ์คนสวย" วินทุวาสินีพยายามทำเสียงน่ารักๆแล้วก็อ้อนพิมพ์อักษรา

"อ้าว เหรอ เสียดายจังไม่ได้ทานข้าวด้วยกันเลย แล้วว่านจะกลับเลยใช่มั้ย" พิมพ์อักษราถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆเพราะตั้งใจว่าจะได้ทานข้าวและก็นั่งคุยกับวินทุวาสินีอ่างสนุกสนาน แต่เธอกลับต้องมานั่งทานข้าวคนเดียว

"ใช่จ้า ขอโทษนะจ๊ะพิมพ์ว่านอยู่ทานข้าวด้วยไม่ได้จริงๆ" วินทุวาสินีเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดที่เธอทิ้งให้เพื่อนทานข้าวคนเดียวแถมยังไปร่วมมือกับอัคนินทร์หลอกเพื่อนอีก

"ไม่เป็นไรจ้าว่าน ยังไงก็ขับรถกลับบ้านดีๆนะจ๊ะอย่าขับเร็วล่ะ" พิมพ์อักษราเตือนด้วยความเป็นห่วง

"โอเคจ้าว่านจะขับรถดีๆไม่ซิ่ง ไม่แซง ไม่แหกโค้งจ้า อิอิ" วินทุวาสินีรับคำแล้วก็ตัดสายไป

พอวางสายกับพิมพ์อักษราแล้ววินทุวาสินีก็ได้แต่พูดกับตัวเองว่า

"พิมพ์อย่าโกรธว่านเลยนะ ว่านเห็นว่าพี่ไฟร์เค้าแคร์พิมพ์มากๆ อย่าโกรธว่านเลยนะเพื่อน"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ระหว่างที่พิมพ์อักษรากำลังจะสั่งอาหารนั้นก้มีเสียงๆหนึ่งที่คุ้นหูดังขึ้นข้างๆเธอ

"ทานคนเดียวไม่เหงาเหรอครับน้องพิมพ์" อัคนินทร์ที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆพิมพ์อักษราเอ่ยถามขึ้น พร้อมๆกับเดินไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเธอ

"นี่นาย ใครเชิญให้นายมานั่งโต๊ะเดียวกับชั้นยะ" พิมพ์อักษราโวยวายเมื่อเห็นว่าอัคนินทร์นั้นลงนั่งตรงข้ามพร้อมๆกับหยิบเมนูขึ้นมาดูรายการอาหาร

"พี่ว่าเรามาทานอาหารกันดีกว่านะ อย่าพึ่งหงุดหงิดเลย ทานคนเดียวเหงาออก เรามาทานด้วยกันเถอะ" อัคนินทร์พูดออกพร้อมกับดูเมนูในมือไปด้วยโดยไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดของพิมพ์อักษรา

"ก็ชั้นอยากจะทานคนเดียวนี่ แล้วชั้นก็ไม่เหงาด้วย" พิมพ์อักษราเถียงกลับ

"เฮ้อ เมื่อไหร่เราจะพูดกันดีๆนะน้องพิมพ์" อัคนินทร์ถอดหายใจด้วยความเหนื่อยใจกับท่าทางของพิมพ์อักษรา

"..." พิมพ์อักษราเงียบไม่ตอบพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่นไม่สนใจอัคนินทร์

"ไม่ทราบว่าจะสั่งอาหารเลยมั้ยคะ" พนักงานเสิร์ฟที่ยืนรอจะจดรายการอาหารมานานถาม

"ครับ"

"ยัง"

"- -*" พนักงานสับสนกับคำสั่งที่แย้งกันของทั้งสองคน

"สั่งเลยครับ ขอเป็นเบนโตะเซต แล้วก็ปลาดิบ ทาโกะยากิด้วยครับ เอ่อ เอาเกี๊ยวซ่าด้วยครับ" อัคนินทร์บอกกพร้อมกับสั่งรายการอาหารที่ต้องการ

"กินอย่างกับตายอดตายอยาก" พิมพ์อักษราพูดทะลุกลางปล้องขึ้นมาระหว่างที่อัคนินทร์สั่งอาหาร

"พี่สั่งให้น้องพิมพ์ครับ ก็เห็นน้องพิมพ์ไม่สั่งสักทีพี่เลยเดๆว่าน้องพิมพ์น่าจะชอบอะไรแล้วสั่งมาให้ครับ" อัคนินทร์เงยหน้าขึ้นมาตอบพิมพ์อักษราด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ชั้นไม่ชอบทาโกะยากิมันมีแป้งเยอะ เกี๊ยวซ่าก็ไม่ชอบเพราะมันมีแป้งแล้วก็ทอดด้วยมีน้ำมัน ชั้นทานแค่ปลาดิบก็พอ ส่วนเบนโตะเซตนายทานไปละกัน" พิมพ์อักษราบอกกับอัคนินทร์โดยที่เธอลืมไปว่าเธอจะไม่พูดกับเขา แต่ด้วยความหิวทำให้เธอหลุดปากพูดกับเขาไป

"โอเคไม่เป็นไร พี่ทานเอง พี่ก็ลืมไปว่าสาวๆแบบน้องพิมพ์นี่ห่วงสวย ไม่ทานแป้งไม่ทานอาหารมันๆทอดๆ เดี๋ยววันหลังพี่จะไม่สั่งอาหารที่มีแป้งกับทอดให้น้องพิมพ์แล้วครับ"

"ไม่มีครั้งหน้าแล้ว ชั้นจะทานข้าวกับนายครั้งนี้เป็นครั้งแรกและครั้งเดียว" พิมพ์อักษราบอกอัคนินทร์ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

"ไม่ทราบว่าจะรับน้ำอะไรคะ" พนักงานถามด้วยเสียงค่อนข้างเบา เธอกลัวว่าถ้าเธอพูดดังหรือขัดจังหวะหญิงสาวสวยคนนี้อาจจะโดนตวาดแบบที่หนุ่มหล่อโดนก็ได้

"ขอชาเขียวรีฟิลล์ค่ะ"

"ผมขอชาเขียวรีฟิลล์เหมือนกันครับ" อัคนินทร์บอกพนักงานสาวก่อนจะปิดเมนูวางคืนให้พนักงานหยิบไปเก็บ

เมื่ออาหารมาถึงโต๊ะอัคนินทร์ก็จัดการหยิบตะเกียบของพิมพ์อักษราขึ้นมาแล้วก็หักครึ่งแล้วส่งให้เธอ เขาแกะหลอดน้ำออกจากซองแล้วเสียบลงไปในแก้มให้เธอได้ดื่มอย่างสะดวก โดยไม่อายโต๊ะข้างๆที่กำลังมองเขาจัดอาหารให้กับหญิงสาว

"นี่นายพอแล้ว ไม่ต้องมาทำอะไรให้ชั้นหรอกชั้นโตแล้วนะ ไม่อายชาวบ้านบ้างหรือไงนะ" พิมพ์อักษราเอื้อมมือไปคว้ามือของอัคนินทร์ที่กำลังยิบขวดซอสถั่วเหลืองญี่ปุ่นมาให้เธอใส่วาซาบิเพื่อจิ้มปลาดิบทาน

"พี่ก็แค่อยากจะทำให้น้องพิมพ์เท่านั้น อีกอย่างก็ไม่เห็นหน้าอายเลยแค่หยิบของให้กันแค่นี้เอง" อัคนินทร์บอกแล้วก็ยังคงหยิบซอสมาวางไว้ให้กับพิมพ์อักษรา

ระหว่างทานอาหารอัคนินทร์ก็ยังคงคอยบริการพิมพ์อัการาอยู่เรื่อยๆจนเมื่อทานเสร็จแล้วอัคนินทร์จึงได้เข้าเรื่องที่เขามาดักเธอ

"ทานเสร็จแล้วพี่ว่าเราไปหาที่คุยกันหน่อยดีกว่า" อัคนินทร์บอกกับพิมพ์อักษราที่ขณะนี้กำลังทานผลไม้หลังอาหารที่พนักงานยกมาเสิร์ฟให้

"ก็คุยมันตรงนี้เลยก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นที่จะต้องไปหาที่คุยที่อื่น" พิมพ์อักษราวางส้อมที่จิ้มผลไม้ลงแล้วก็วางท่าตั้งใจฟัง

"พี่คิดว่าไปหาที่สงบๆคุยกันจะดีกว่า เพราะพี่ไม่อยากให้เรื่องมันถึงหูพวกปาปาราซซี่"

"โอเค งั้นนายจะไปที่ไหน" พิมพ์อักษราเอ่ยถามออกไปเพราะคิดว่าไปคุยๆซะให้มันจบๆเธอจะได้หลุดจากเรื่องบ้าๆพวกนี้ซะที

"ไปที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนเปิดใหม่ตรงสุขุมวิท XXX ละกัน" อัคนินทร์บอกสถานที่กับพิมพ์อักษรา

"ได้งั้นนายขับนำไป ชั้นจะขับตามไปละกัน" พิมพ์อักษราบอกกับอัคนินทร์เพราะเธอก็ไม่ค่อยมั่นใจเรื่องถนนหนทางในตอนกลางคืนเท่าไหร่

"น้องพิมพ์จอดรถที่ชั้นไหนครับ" อัคนินทร์ถามพร้อมกับยกมือเรียกให้พนักงานมาเช็คบิลล์

"ชั้น 3A" พิมพ์อักษราตอบพร้อมกับหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาเพื่อหยิบบัตรเครดิตให้พนักงาน

"มื้อนี้พี่เลี้ยงเองละกัน ถือเป็นการไถ่โทษที่พี่ทำไม่ดีกับน้องพิมพ์ไว้" อัคนินทร์รีบวางบัตรเครดิตของตนเองลงบนถาดรับค่าอาหารของทางร้านแล้วหยิบบัตรของพิมพ์อักษรายื่นคืนให้เธอ

"ขอบคุณ" พิมพ์อักษรากล่าวออกไปอย่างเสียมิได้

"ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ" พนักงานหญิงที่อยู่หน้าร้านกล่าวเมื่อทั้งสองเดินออกมาจากร้าน

"เดี๋ยวน้องพิมพ์ไปกับพี่นะแล้วพี่จะขับรถวนขึ้นไปส่งตรงรถน้องพิมพ์แล้วจะได้ขับตามกันไปเลย" อัคนินทร์ออกความคิดเห็นเพราะเขาเป็นห่วงหญิงสาวตรงหน้านี่ก้ดึกแล้วไม่อยากจะให้เธอเดินในลานจอดรถเปลี่ยวๆคนเดียว

"ก็ได้ ดีเหมือนกัน" พิมพ์อักษรารับคำ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ณ ร้านอาหารอิตาเลี่ยน

"กี่ท่านครับ" บริกรชายถาม

"2ครับ ขอมุมสงบๆด้วยนะครับ" อัคนินทร์ตอบพร้อมกับขอให้บริกรจัดที่นั่งในมุมที่เขาต้องการ

"จะสั่งอาหารเลยมั้ยครับ"

"ไม่ละผมขอไวน์แดงละกัน ยกขวดมาเปิดตรงนี้เลย แล้วน้องพิมพ์จะดื่มอะไร" อัคนินทร์สั่งบริกรแล้วก็หันไปถามพิมพ์อักษรา

"เอ่อ น้ำส้มละกัน" พิมพ์อักษราตอบไปเพราะเธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์มาก่อน

"เด็กอนามัยจังดื่มน้ำส้ม" อัคนินทร์แหย่พิมพ์อักษรา

"ชั้นเปลี่ยนใจแล้ว ชั้นเอาไวน์เหมือนคนละกัน" พิมพ์อักษราฮดสู้ เธอรู้สึกโดนเยอะเย้ยอย่างไรก็ไม่รู้ ดูพูดเข้าว่าเด็กอนามัย คอยดูละกันชั้นจะดื่มให้ดู

"ทานน้ำส้มก็ได้นะครับน้องพิมพ์ พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย" อัคนินทร์พูดขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางคนข้างหน้าจะเอาชนะเขาด้วยการดื่มไวน์

"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกแค่ไวน์เอง จิ๊บๆ" พิมพ์อักษราพูดออกไปทั้งๆที่เกิดมาเธอยังไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลยสักครั้ง

อีกสักพักบริกรชายก็นำแก้วไวน์มาวางให้พิมพ์อักษราและอัคนินทร์ พอบริกรเทไวน์ใส่แก้วแล้วอัคนินทร์ก็ยกขึ้นมาเพื่อจะชนแก้วกับพิมพ์อักษรา

กิ้ง เสียงแก้วบางใสของทั้งสองกระทบกันก่อนที่ผู้เป็นเจ้าของจะยกขึ้นมาดื่ม อัคนินทร์นั้นเป็นนักดื่มตัวยก ทั้งไวน์ เหล้า บรั่นดี หรือเครื่องดื่มมึนเมาต่างๆจึงรู้วิธีดื่ม ก็ค่อยๆขิบไวน์ลงคอไปทีละนิดๆ แต่พิมพ์อักษรานั้นด้วยความที่ไม่เคยแตะต้องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลยและด้วยความอยากจะเอาชนะอัคนินทร์ทำให้เธอยกแก้วขึ้นดื่มเอาอึกใหญ่ๆ

เมื่อไวน์ผ่านเข้าปากไปพิมพ์อักษราก็แทบจะสำลักกับรสชาดเฝื่อนๆของไวน์ แต่พอสักพักชินกับรสชาดแล้วเริ่มจะคุ้นกับการดื่มเธอก็รู้สึกว่ามันก็อร่อยดี เธอยังคงดื่มเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สภาพตอนนี้ของพิมพ์อักษรานั้นหน้าแดงและตาเริ่มเยิ้มด้วยฤทธิ์ของไวน์

"น้องพิมพ์พี่ว่าน้องพิมพ์หยุดดื่มเถอะ ดูซิน้องพิมพ์เมาแล้วนะครับ" อัคนินทร์เอ่ยห้ามเพราะขืนเขาปล่อยให้เธอดื่มเข้าไปมากกว่านี้เธอคงจะเมาพับอยู่ตรงนี้แน่ๆ

"ใครว่าชั้นเมา ชั้นไม่ได้เมา แล้วนายมีธุระอะไรก็พูดๆมาชั้นจะได้กลับบ้านซะที" พิมพ์อักษราเถียงด้วยเสียงอ้อแอ้ แล้วก็เร่งให้อัคนินทร์พูดถึงธุระ

"วันนี้ที่พี่โทรเข้าไปแล้วน้องพิมพ์พูดถึงแฟนของพี่ พี่อยากจะบอกว่าพี่กับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว" อัคนินทร์บอกกับพิมพ์อักษราถึงสิ่งที่เขาต้องการจะชี้แจง

"มันก็เรื่องของนายไม่เกี่ยวกับชั้น ชั้นเบื่อที่พวกนายเคลียร์กันไม่จบแล้วก็มาลงที่ชั้น นายรู้มั้ยว่าแฟนนายเค้าตามราวีชั้นเค้าพูดเรื่องที่นายจูบชั้นกลางห้องแต่งตัว" พิมพ์อักษราพูดออกไปด้วยเสียงอ้อแอ้

"พี่ขอโทษ" อัคนินทร์ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีกว่านี้

"ชั้นไม่ต้องการคำขอดทษจากนาย ชั้นต้องการให้นายออกไปจากชีวิตชั้นแล้วพาผู้หญิงของนายออกไปด้วย อย่ามาตามราวีชั้นอีกเข้าใจมั้ย" ถูดจบพิมพ์อักษราก็ลุกขึ้นยืนแล้วก็พยายามเดินออกไป

"เดี๋ยว แล้วน้องพิมพ์จะไปไหน" อัคนินทร์ลุกขึ้นยืนตามแล้วมาประคองพิมพ์อักษราที่ตอนนี้เดินไม่ตรงทางแล้ว

"ชั้นจะกลับบ้าน ในเมื่อนายหมดธุระแล้วชั้นก้จะกลับบ้านแล้ว" พิมพ์อักษราตอบด้วยเสียงอ้อแอ้แล้วก็พยายามเดินออกไป

"สภาพแบบนี้ขับรถไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง ส่วนรถจอดทิ้งไว้ที่นี่ก่อนก็ได้ร้านนี้ของเพื่อนพี่เอง" อัคนินทร์บอกพร้อมกับหยิบเงินวางบนโต๊ะเป็นค่าไวน์แล้วอุ้มหญิงสาวออกไป

"ตาบ้า นายปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้ชั้นเดินได้"

"ขืนให้เดินเองพรุ่งนี้ก็ยังไม่ได้ออกจากร้านหรอก อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้น" อัคนินทร์กอดกระชับพิมพ์อักษราเข้ามากับตัวเพื่อล๊อกไม่ให้เธอขยับตัวดิ้นได้

เมื่อมาถึงรถอัคนินทร์ก็วางพิมพ์อักษราลงให้เธอยืนเกาะกับรถแล้วเขาก็กดรีโมทเพื่อปลดล๊อกแล้วก็เปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่งด้านหน้าคู่กับเขา

"ไม่ไป ชั้นจะขับรถกลับบ้านเอง" พิมพ์อักษราขืนตัวไว้ไม่ยอมเข้าไปในรถ

"สภาพแบบนี้ขับไม่ไหวหรอก เดินยังไม่ตรงทางขืนพี่ปล่อยให้น้องพิมพ์ขับรถกลับเองคงได้ไปอัดกับตอม่อสักแห่ง" อัคนินทร์พูดพร้อมๆกับพยายามดันตัวพิมพ์อักษราเข้าไปในรถ

"อีตาบ้า ทำไมชอบบังคับชั้นนักนะ กี่ทีๆก้บังคับชั้นตลอด" พิมพ์อักษราตะโกนโวยวายด้วยความหงุดหงิด

"เชื่อพี่สักครั้งแล้วก็เงียบๆด้วย แล้วก็อย่าเรียกพี่ว่าตาบ้ารู้มั้ย พี่ไม่ชอบเลย" อัคนินทร์บอกกับพิมพ์อักษราพร้อมกับก้มหน้ามาใกล้ๆหญิงสาว

เมื่อจัดการให้พิมพ์อักษราขึ้นรถได้อัคนินทร์ก็รีบเดินไปยังฝั่งคนขับ พอเข้ามาในรถแล้วอัคนินทร์รีบกดล๊อกประตูเพื่อกันไม่ให้หญิงสาวเปิดประตูหนีได้ พร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้กับหญิงสาว ช่วงจังหวะที่เขาเอื้อมมือไปนั้นทำให้ทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกันมาก อัคนินทร์ได้กลิ่นหอมๆจากตัวของพิมพ์อักษราและเข้าก็ได้กลิ่นไวน์อ่อนๆจากลมหายใจของเธออีกด้วย ยิ่มเขามองหน้าเธอที่ตอนนี้แดงด้วยฤทธิ์ไวน์แล้วก็ตาเยิ้มๆของหญิงสาวแล้วเขาแทบจะอดใจไม่ไหว

"นี่นายจ้องอะไร" พิมพ์อักษราถามอัคนินทร์ที่จ้องหน้าเธอไม่เลิก

"เปล่าพี่ก็แค่ดูว่าน้องพิมพ์หลับหรือเปล่าแค่นั้นเอง" อัคนินทร์รีบคาดเข็มขัดให้พิมพ์อักษราแล้วก็สตาร์ทรถเตรียมจะขับไปส่งหญิงสาว

"นี่นาย ทางนี้มันไม่ใช่ทางไปบ้านชั้นนี่" พิมพ์อัการารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาระหว่างทางจึงถามอัคนินทร์ด้วยความงุนงง

"ก็พอพี่คาดเข็มขัดให้น้องพิมพ์เสร็จ น้องพิมพ์ก็หลับไปแล้วพี่ปลุกก็ไม่ตื่นก็เลยขับรถพาน้องพิมพ์มาบ้านพี่แทน" อัคนินทร์ตอบคำถามของพิมพ์อักษรา

"บ้านนาย!!"

"ก็พี่ไม่รู้ว่าจะพาน้องพิมพ์ไปไหนนี่ครับ" อัคนินทร์ตอบด้วยความจนปัญญา

"ชั้นจะกลับบ้านชั้น ชั้นไม่ไปบ้านนาย" พิมพ์อัการาโวยวายพร้อมกับตีแขนของอัคนินทร์ระบายอารมณ์

"คืนนี้น้องพิมพ์ค้างบ้านพี่ก่อนละกัน พรุ่งนี้พี่จะไปส่งน้องพิมพ์ที่บ้านเพราะตอนนี้พี่ขับรถไม่ไหวแล้ว อีกนิดก็จะถึงบ้านพี่แล้วด้วย" อัคนินทร์หันมาตอบพิมพ์อักษรา จริงๆตอนแรกเขาก็จะพาเธอกลับไปส่งบ้านหรอกแต่เธอก็ดันมาแสดงอาการโวยวายแบบนี้ อย่างนี้ต้องแกล้งให้เข็ด

"งั้นนายจอดตรงนี้ ชั้นจะหารถกลับบ้านเอง"พิมพ์อัการาสั่งพร้อมกับทำท่าจะถอดเข็มขัดนิรภัยออกเพื่อจะลงรถ

"แถวนี้เปลี่ยวนะน้องพิมพ์ ดูสีไม่มีรถผ่านไปผ่านมาเลย แล้วนี่ก็ดึกแล้ว หึ หึ หึ" อัคนินทร์ขู่พิมพ์อัการาไปในตัว จริงๆหมู่บ้านที่เขาอยู่นั้นเป็นหมู่บ้านแถบชานเมืองซึ่งพอตอนกลางคืนจะไม่มีรถวิ่งเข้าออกแล้วจึงทำให้ดูเปลี่ยว

"..." พิมพ์อักษราเงียบเพราะกำลังคิดหาทางออก

"คืนนี้น้องพิมพ์ค้างกับพี่ละกันนะครับ พรุ่งนี้พี่สัญญาจะไปส่งเราที่บ้าน อีกอย่างเราก็เมามากเกิดขึ้นแท๊กซี่ไปแล้วไปเผลอหลับถูกทำอะไรไปจะทำยังไง" อัคนินทร์หาข้ออ้างมายื้อให้พิมพ์อักษรายอมค้างกับเขา

"ก็ได้" พิมพ์อัการาตอบไปด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้พร้อมกับหลับตาลงด้วยความมึนจากฤทธิ์ของไวน์

เมื่อมาถึงคฤหาสน์พิพิทธบดินทร์ซึ่งเป็นบ้านของอัคนินทร์แล้ว อัคนินทร์ก็ได้อุ้มพิมพ์อักษราลงจากรถแล้วเข้าไปในคฤหาสน์ซึ่งในตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลยเพราะพ่อแม่ของเขานั้นไปติดต่อธุรกิจอยู่ต่างประเทศ ส่วนแม่บ้านและคนรับใช้ก็นอนอยู่ที่เรือนคนงานด้านหลัง ตอนนี้จึงมีเพียงแค่เขาและพิมพ์อักษราเท่านั้น

เมื่อขึ้นมาถึงชั้นบนแล้วนั้นเขาพาหญิงสาวเข้าไปยังห้องนอนของเขาเมื่อไปถึงเตียงเขาก็ได้วางร่างบางนั้นอย่างเบามือลงบนเตียงก่อนที่จะเดินไปหยิบอ่างน้ำและผ่าเช็ดหน้าไปรองน้ำเพื่อมาซับหน้าให้เธอ

"เดี๋ยวสิ นายจะไปไหน" พิมพ์อักษราถามพร้อมกับดึงแขนของอัคนินทร์ไว้

"พี่จะไปเอาน้ำมาซับหน้าให้น้องพิมพ์ไง" อัคนินทร์หันมาตอบพร้อมกับนั่งลงข้างๆตัวของพิมพ์อัการาแล้วยกมือไปลูบแก้มของหญิงสาวอย่างอดใจไม่ได้

"ไม่ให้ไป เค้ากลัว" พิมพ์อักษราบอกพร้อมกับดึงแขนของอัคนินทร์มากอดไว้ ทำให้ชายหนุ่มล้มลงมานอนทับตัวเธอ

"ปล่อยพี่เถอะน้องว่าน" อัคนินทร์บอกด้วยเสียงสั่นๆเพราะเขาเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ไห้แล้ว

"ไม่ปล่อย ถ้าเค้าปล่อยตัวเองก็จะหนีเค้าไป เค้าไม่อยากอยู่คนเดียว เค้ากลัว" พิมพ์อักษราพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนแล้วก็กอดแขนของอัคนินทร์ไว้แน่น

ด้วยฤทธิ์ของไวน์และท่าทางแมวน้อยช่างอ้อนของพิมพ์อักษราที่ตอนนี้กำลังกอดแขนเขาอยู่นั้นทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตอนเองได้อีกต่อไป ร่างหนาค่อยๆทบลงบนร่างบาง อัคนินทร์ค่อยๆกดริมฝีปากของเขาลบไปหาริมฝีปากอิ่มของหญฺงสาวที่ตอนนี้เผยอรอให้เขาทาบทับลงไปไม่ปฎิเสธเหมือนทุกครั้ง

เมื่อริมฝีปากแตะกันชายหนุ่มค่อยๆดันลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานและชิมรสชาดของไวน์ที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในปากของหญิงสาว

พิมพ์อักษรายกแขนขึ้นโอบรอบคอของอัคนินทร์ บางคราวเธอก็จิดทึ้งต้นคอของเขาเพื่อระบายความรู้สึกวาบหวามของเธอ

"พี่รักน้องพิมพ์นะ ถึงจะเพิ่งรู้จักกัน แต่พี่นึกรักน้องพิมพ์มาตั้งแต่ตอนแรกที่เราเจอกันแล้ว" อัคนินทร์ถอนหน้าขึ้นมาพูดด้วยเสียงกระซิบ

"ไม่จริง พี่ไฟร์ทำให้น้องพิมพ์เสียใจ พี่ไฟร์ยังมีเค้าอยู่ใช่มั้ย" พิมพ์อักษราพูดออกมาด้วยเสียงกระท่อนกระแท่นแทบจะไม่เป็นภาษา พร้อมกับใช้มือจิกทึ้งไปจามจัวของชายหนุ่ม

"ตอนนี้พี่มีแต่น้องพิมพ์เท่านั้น" อัคนินทร์ตอบแล้วก้มหน้าลงไปใช้ริมฝีปากอ่อนจุบไปตามซอกคอของหญิงสาว พร้อมกับที่มือค่อยๆปลดชุดของหญิงสาวออก

"อื้อ..." พิมพ์อักษราครางออกมาด้วยความรู้สึกปั่นป่วนในอารมณ์ที่อัคนินทร์มอบให้

ระหว่างที่อัคนินทร์กำลังปลดเสื้อผ้าของพิมพ์อักษราอยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Give me something to believe in Cause I don't believe in you Anymore, Anymore ... (เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของ อัคนินทร์)

"ฮัลโหล" อัคนินทร์กดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ขิงวินทุวาสินีโทรเข้า

"พี่ไฟร์คะเป็นยังไงมั่ง เคลียร์กันลงตัวหรือยังคะ" วินทุวาสินีถามเมื่อได้ยินเสียงของอัคนินทร์

"เรียบร้อยครับ ขอบคุณน้องว่านมากเลยนะที่โทรมาตอนนี้ ขอบคุณจริงไ อัคนินทร์เอ่ยของคุณวินทุวาสินีไปอย่างจริงใจ เพราะถ้าวินทุวาสินีไม่โทรมา หรือโทรมาช้ากว่านี้เขาอาจจะทำให้พิมพ์อักษราเสียใจที่สุดเพมื่อตื่นมาในพรุ่งนี้ก็ได้

"คะ" วินทุวาสินีรับคำด้วยความงง

"แค่นี้ก่อนนะครับน้องว่าน พี่ติดธุระอยู่ เอ่อ พอดีวันนี้น้องพิมพ์เค้าเมาพี่เลยพามาพักที่บ้านพี่ รบกวนน้องว่านช่วยโทรบอกที่บ้านน้องพิมพ์ได้มั้ยครับว่าน้องพิมพ์ปลอดภัยดีแต่ตอนนี้ค้างยู่กับเพื่อน" อัคนินทร์ขอร้องวินทุวาสินีก่อนจะวางสาย

"o_O พิมพ์ค้างกับพี่ไฟร์" วินทุวาสินีพูดกับตัวเองเมื่อวางสายด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่ลืมที่จะโทรไปแจ้งที่บ้านของพิมพ์อักษราตามที่อัคนินทร์สั่ง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

"เกือบไปแล้วนะแม่ตาแป๋ว"อัคนินทร์ก้มลงจูบหน้าผากของพิมพ์อักษราแล้วค่อยๆใส่เสื้อผ้ากลับให้เธอ

เมื่อใส่เสื้อผ้าให้พิมพ์อักษราเรียบร้อยแล้วอัคนินทร์ก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ พอเขาออกมาก็เจอพิมพ์อักษราหลับไปแล้วด้วยความเมา เขาจึงนอนกอดเธอแล้วหลับตามเธอไป

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

อ่ะแหน่ คิดว่าจะมี XYZ อ่ะดิ่ 555+

งานนี้ต้องยกผลประโยชน์และความดีความชอบให้กับน้องว่านนางเอกของเราเลยนะเนี่ย

ถ้าโทรมาช้ากว่านี้น้องพิมพ์อาจจะโดนพี่ไฟร์งาบไปแล้วเหอะๆ

ขอถามอะไรหน่อยนะคะ

ถ้าเราจะเอาเพลงเพลงที่สมมุติเป็นเสียงเรียกเข้ามาตัดทำเป็นเสียงเรียกเข้าให้โหลดกันเล่นๆจะเอามั้ยคะ

แบบใครอยากเป็นพี่ภู พี่ไฟร์ น้องว่าน น้องพิมพ์ ได้โหลดไปใช้กันอ่าค่ะ อิอิ

ปล.อย่าลืมเม้นทืๆด้วยนะคะ

ปล2.ใครต้องการจะให้ส่งหลังไมค์ไปเตือนเมื่ออัพตอนใหม่ก้ลงไว้นะคะ จะทำลิสต์ไว้ค่ะ แล้วพออัพเมื่อไหร่จะส่งแจ้งไปค่ะ

ปล3.ขอให้สนุกกับการอ่านนิยายนะคะ

ปล4.รักคนอ่านทุกๆคนเลย

Create Date : 24 ตุลาคม 2550

Last Update : 27 ตุลาคม 2550 19:16:43 น.

12 comments

Counter : 152 Pageviews.

ย่องตามมาอ่านเงียบ ๆ

ปล รักคนเขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านเช่นกันค่ะ

โดย: aquelle (aquelle

) วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:2:35:15 น.

แหะ ไม่ค่อยชอบอ่านนิยาย แต่ว่าเข้ามาให้กำลังใจกันนะค๊ะ ให้สร้างผลงานดี ๆ ออกมาเรื่อย ๆ เป็นกำลังใจ

โดย: designbox108

วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:21:08:00 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย ดีใจจังได้อ่านเรื่องดีๆด้วย สนุกดีค่ะ อ่านแล้วเพลินดี เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้มีผลงานดีๆ มาให้อ่านอีกนะคะ แล้วจะตามมาอ่านอีกค่ะ เพลงเพราะดีค่ะ อ่านไปฟังเพลงไป เพลินไปเลยค่ะ

โดย: ไออุ่นกลางสายลมหนาว

วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:21:54:02 น.

มาตามติดอย่างใกล้ชิดอ่ะ

อยากได้หลังไมค์ด้วยค่า ..

โดย: soopara

วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:16:11:28 น.

สวัสดีค่ะ

เดี๋ยวถ้าอัพเมื่อไหร่จะส่งหลังไมค์ไปนะคะ

แต่ช่วงนี้อาจจะช้าหน่อยค่ะ เพราะว่าต้องไปแก้ไขพิมพ์ผิดของตอนแรกๆด้วยค่ะ รู้สึกพิมพ์ผิดเยอะเหมือนกัน

ขอดทษมากมายเลยนะคะ พยายามอ่านทวนหลายครั้งแล้วแต่บางทีมันก็ข้ามไปค่ะ เลยอาจจะทำให้อ่านสะดุดๆกันบ้าง จะพยายามแก้ไขให้มากที่สุด แล้วตอนต่อๆไปจะพยายามให้ไม่ผิดนะคะ

ปล.ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน อิอิ

โดย: AnCk-Su-NaMuN

วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:23:16:40 น.

เนื้อหาและเรื่องราวมีความต่อเนื่องน่าสนใจและน่าติดตามมากขึ้น เรื่องราวโดยรวมเหมาะกับสังคมในปัจจุบันของหนุ่มสาว ทันสมัย ทันยุคทันเหตุการณ์ รู้จักใช้ลูกเล่น(GIMMICK)เกี่ยวกับเหตุการณ์ในเนื้อเรื่องได้ดี ยิ่งตอนจบของเรื่องทำให้ลุ้น...ซะ (อ่านแล้วทำให้อมยิ้มได้เลยนะเนี่ย!!)xxx it's so GooD------> ของเค้าดีจิงๆ

โดย: p'nui IP: 58.9.20.223 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:0:24:40 น.

ตามมาอ่านค่า

พิมพ์ผิดเยอะเหมือนกันนะคะ น้องพิมอยู่ดีๆกลายเป็นนน้องว่านซะงั้น แต่ไม่เป็นไรค่ะ เดาได้ อิอิ

แต่ถ้าแก้ก็คงจะลื่นกว่านี้จ้า

โดย: vnv IP: 221.128.74.90 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:10:37:10 น.

หนุกดีค่ะ ชอบมากมมาอัพไวๆนะคะ

โดย: ninja IP: 58.147.40.9 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:10:15 น.

หวัดดีค่ะคุณจ๊ะ สบายดีไหม ที่มิ้นท์หายๆไป ไปทำงานหน่ะค่ะ ยังไม่ได้หยุดเลย คิดถึงคุณจ๊ะจังค่ะ ฝากดูแลบ้านด้วยนะค่ะ คงจะได้หยุดก้อวันอาทิตย์นี้อ่ะค่ะ คิดถึงนะค่ะ จุ๊บๆ

โดย: นู๋มิ้นท์ (minimintjung

) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:23:49 น.

เมื่อไหร่จะมาอัพอ่ะตัวเอง อยากอ่านแล้ว...........หงิง หงิง

โดย: soopara

วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:10:05 น.

เดี๋ยวจะอัพแล้วค่ะ พอดีมันยังไม่ถูกใจอ่า 555+

ครั้งนี้จะลงยาวเลย แบบ จะลงทุกวัน วันละครึ่งตอน แบบครึ่งแรก ครึ่งหลังอ่าค่ะ ตามที่ทำปกติ จะลงติดกัน 8 วันก็คือ 4 ตอนเต็มๆอ่าค่ะ

ตอนนี้คนเขียนกำลังติดลมบนในการแต่ง 555+

ยิ่งอ่านมันยิ่งอยากจะใส่ไรเพิ่มอ่ะ ยาวมากๆเลยครึ่งตอนนึงเนี่ย - -*

ยังไงก็ขออภัยนะคะที่ตอนนี้ลงช้ามากๆ เหอะๆ แต่รับรองว่าจุใจแน่ๆค่ะงิงิ

โดย: AnCk-Su-NaMuN

วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:34:35 น.

แวะมาค่ะ คิดถึง สบายดีนะค่ะ คุณจ๊ะ

โดย: นู๋มิ้นท์ (minimintjung

) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:40:26 น.