- - เมื่อวันที่ชีวิต...เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน...จนบางครั้ง..คนเราไม่ทันได้ตระเตรียม..หัวใจ - -

คุณชาย...

ในที่สุด...ก็คงต้องยอมรับความจริงซักทีเนอะ...
ว่าทางที่เรากำลังเดินไป...มันไปไม่ไหวแล้วจริงๆ...ผ่านมันไปไม่ได้แล้วจริงๆ...
เมื่อวาน...เป็นวันแรกที่ตัดสินใจบอกน้ากับพี่สาวว่า...ไปทางนี้ไม่ไหวแล้ว...
ยอมแพ้ได้ไหม...ไม่ไปต่อแล้วได้ไหม....
ก่ิิอนหน้านี้...คิดนานมากๆ....คิดแล้ว..คิดอีก...อยู่แต่กับตัวเอง...ฟุ้งซ่านไปหมด...
คือ...เ้ข้าใจอารมณ์ของคนที่ฆ่าตัวตายเลยล่ะ...มันเหมือนหนทางมันมืดไปหมด...ไปต่อก็ไปไม่ได้...ถอยหลัง...ก็มีแต่คนรอซ้ำเติม...เหยียบย่ำ...ให้จมดิน....(อันนี้คืออารมณ์ฟุ้งซ่าน...คิดไปเองในตอนนั้นนะ...)

คุยกะพี่สาว...พี่เมร์จอมยุ่ง...เพราะวัยที่ไม่แตกต่างกันมากมายนัก...ก็เลยได้วิธีการแก้ปัญหาแบบวัยๆเรามา...ร้องไห้..ร้องไห้เยอะมาก...
จนพี่เมร์ตกใจ...ต้องรีบบอกน้า...
ตัดสินใจคุยกับน้า...
น้าบอกว่า...เป็นเพราะว่าคนอย่างเราไม่เคยแพ้.....ทุกอย่างในชีวิตเรา...เราได้ทุกอย่าง..
เราอยู่ในระดับสูงสุดมาตลอด...ทั้งเรื่องเรียน...เรื่องครอบครัว...เรื่องกิจกรรม..

ตอนเด็ก...สอบได้ที่หนึ่งมาแบบง่ายๆ...อ่านหนังสือบ้าง...เล่นบ้าง...
ตอนเริ่มโต...สอบเข้ามหาวิทยาลัยประจำจังหวัด...ได้อย่างไม่ยากลำบากนัก...
ตอนเรียนก็เรียนผ่านมาได้โดยสะดวก...เรียนจบตามเวลา...ไม่เคยมีปัญหา...
สอบเข้าเรียนโท....ได้อย่างชิลๆ...
สอบเข้าทำงาน...รัฐวิสาหกิจ...ก็สอบติดในครั้งแรก...โดยที่ไม่ต้องอ่านหนังสือใดใดเลย...

เพราะชีวิตเรามันสมบูรณ์แบบจนเกินไปรึเปล่า...พอมันมีเรื่องผิดหวังเข้ามา...มันถึงทำใจให้ยอมรับได้ยากเหลือเกินคุณชาย...

น้าก็บอกว่า...เพราะว่าเราไม่เคยแพ้...เพราะเส้นกราฟชีวิตเรามันสูงมาตลอด...
สิ่งที่สำคัญที่สุดของเราในตอนนี้คือเราต้องเรียนรู้ที่จะยอมแพ้...
ยอมแพ้...เพื่อที่จะลุกขึ้นมาใหม่...อย่างเข้มแข็ง...และกล้าแกร่ง....
ถ้าเราผ่านเรื่องนี้ไปได้...เราจะโตขึ้นอีกเยอะ....

ปล่อยมันให้ล้มบ้างก็ได้..ปล่อยมันให้แพ้บ้างก็ได้..
แค่หกล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่...แพ้ก็แค่ต้องเข้าใจ...

วันแรกคือวันนี้...ที่ตัดสินใจยอมรับ...ว่าไปไม่ไหวแล้ว...
มันผ่านไปยากเย็นจริงๆ....เครียดจนปวดท้องไปหมด....พอปล่อยให้สมองว่างนิดหนึ่ง...ก็กลับไปคิด...ว่าทำไมตอนนั้น...เราไม่ทำให้ัมันดีกว่านี้...
ถ้าเราพยายาม...เราน่าจะทำัมันให้ดีกว่านี้ได้นะ...ทำไมเราไม่ทำ..
ปวดท้องไปหมด...อยากอ้วก...กินอะไรไม่ลง...

แต่ยังไง..วันนี้ที่ผ่านไปได้...ก็ต้องขอขอบคุณ..

พี่เมร์::พี่สาวแสนดี...
ขอบคุณ...สำหรับคำปลอบใจ..
ขอบคุณ...ที่นั่งอยู่ข้างๆ..
ขอบคุณ...สำหรับกอดอันอบอุ่น...
ขอบคุณ...ที่ชวนดู Running Man ไม่ให้ิคิดมาก...ทั้งๆที่เข้าใจว่าแกอยากเล่นเกมส์ในเฟสบุ๊คมากกว่า ^.^

น้าๆ...ทั้งสอง::
ขอบคุณ...กำลังใจที่แสนดี
ขอบคุณ...สำหรับข้อความเตือนสติ...
ขอบคุณ...ที่ยังเชื่อมั่นในตัวหลานสาวคนนี้อยู่...

พี่แพร่::
ขอบคุณที่พาไปสำรวจ...ตากแดดร้อนๆ...ทั้งๆที่หน้าที่ของพี่มันไม่ใช่ตรงนี้แล้ว...
ขอบคุณที่ชวนคุยเรื่องหลายๆ..เรื่องในวันนี้...
ทำให้วันนี้มันผ่านพ้นไปได้...แม้ว่าพี่จะยังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...

คุณแฟน::
ขอบคุณ...ที่เข้าใจ..และเชื่อมั่นในตัวเค้าเสมอ...
ขอบคุณ...ที่เดินข้างๆ...ไม่เคยทิ้งกันไป...

ถึงที่สุดแล้ว...ครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด..ที่จะทำให้เราผ่านมันไปได้..ขอบคุณจริงๆค่ะ...

ยังไง...เราก็จะไม่ยอมแพ้หรอกนะคุณชาย...
แพ้ครั้งนี้...มันไม่ได้หมายความว่าเราจะแพ้ทั้งชีวิตซักหน่อย...

เรายังนึกถึงวันไปสอบใบขับขี่หนแรกได้...
สอบข้อเขียนผ่าน..สอบปฏิบัติ..ไม่ผ่าน...เค้าให้กลับมาสอบใหม่...หลังจากวันนั้นหนึ่งเดือน...
เรากลับมานั่งคิดๆๆๆๆ..ว่าทำไมเราทำไมได้...
แล้วอีกวัน....เราชวนพ่อเราไปลองสนามสอบใหม่อีกครั้ง...
ปรากฏว่าเราทำได้...และเจ้าหน้าที่เค้าก็เห็นในความพยายาม..และเห็นว่าเราทำได้...เค้าเลยให้เราสอบผ่าน...
เราจำความรู้สึกวันนั้นได้เป็นอย่างดี...
เราเชื่อว่าเราทำทุกๆอย่างได้....
แพ้วันนี้...เพื่อให้วันที่เราชนะเราจะมีความสุขมากขึ้นเป็นสองเท่า...
จริงไหมคุณชาย.....

ขอโทษนะคะ..ที่เ่อาเรื่องไม่สบายใจมาระบาย...
พอมีเรื่องไม่สบายใจ...แล้วเห็นคอมเมนต์ของคุณชายพอดี...ก็เลยเหมือนมีเพื่อนมานั่งข้างๆ...มาฟังเราเล่า...นั่งตบบ่าเราเบาๆ...
(เรื่องนี้..เรายังไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลย...ยังกลัวไปหมด.... T-T)

อยู่ทางโน้น...เหงามากไหม...บล็อคนี้..มีที่พักให้คุณชายเสมอนะคะ...
คุณชายก็เป็นเพื่อนในจินตนาการคนเดียวที่ทำให้เรายิ้มได้เหมือนกันค่ะ

คิดถึง..(มาก)
^_^SmilE^_^

~ปล.สัปดาห์หน้า...เป็นสัปดาห์หนังสือแล้วนะคะ...
สัปดาห์หนังสือทีไร....อดคิดถึงคุณชายไม่ได้ทุกที.... ^.^

สุดท้าย...
เราเข้าใจเพลงนี้มากขึ้นจริงๆ...

อยู่กับสิ่งที่มี...ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน...และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด...



Music Playlist at MixPod.com

Create Date : 19 มีนาคม 2555		1 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2555 20:33:58 น.
Counter : 1322 Pageviews.
Share Tweet