BlogGang.com : : ผัสสะ : ชะตากรรม ตอนที่ 3

ชะตากรรม ตอนที่ 3

วันนี้เป็นวันแรกในรอบ 10 ปี ที่ผมเข้าวัด

“เฮ้อ...รู้สึกสดชื่นจิงๆเลย รัน แล้ว เราต้องทำอะไรบ้าง”

“มโน นายเข้าไปใหว้พระก่อนดีกว่านะ แล้วเดี๋ยวเราพาไป รู้จักกับหลวงพ่อ”

ผมเดินเข้าไปในอุโบสถ ก้าวแรกที่เดินเหยียบพื้นอุโบสถ ผมรู้สึกตัวเบา สดชื่น สงบ และ สุขใจมากๆ

การได้อยู่ในสถานที่นี้ ทำให้ไม่อยากออกไปใหนเลย ผมพอเข้าใจบ้างแล้วว่าทำไม รัน ถึงได้ละทิ้งเกือบทุกอย่าง เพื่อเข้าหา พระพุทธศาสนา

“มโน เดี๋ยวเราจะพาไปหาหลวงพ่อนะ ท่านจะได้ช่วยชี้แนะนายได้”

“ดีเลย ขอบใจนะ รัน”

ผมกับ รัน เดินเข้าไปหาหลวงพ่อที่บนศาลา ข้าง กุฎิ ของหลวงพ่อ
ภาพแรกที่ผมสัมผัสได้ ท่านช่างเป็นคนที่ มีจิตใจเมตตามากๆ ความคุ้นเคยมันเกิดขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว เหมือนกับว่า เคยได้สัมผัสกระแสเมตตา แบบนี้ที่ใดมาก่อน

“กราบนมัสการครับหลวงพ่อ วันนี้ผมพาเพื่อน ชื่อ มโน มาขอความเมตตาจากหลวงพ่อครับ”

หลวงพ่อท่านกล่าวกับผมว่า

“ผัสสะ เราไม่ได้พบกันนานแล้วนะ ในที่สุดเราก็มาพบกันจนได้นะ มาเพราะเรื่องของ กาละ ใช่ใหม”

ผมมองท่านตาค้าง พูดอะไรไม่ออก ทำไมท่านรู้ได้ยังไง หรือว่า รัน เล่าให้ฟัง ด้วยความสงสัยผมจึงถามกลับไปว่า

“หลวงพ่อครับ ท่านทราบได้อย่างไรครับว่า ผมมาด้วยเรื่องนี้ครับ แล้วผมขอถามอีกข้อนึงครับว่า ผมกับ ท่านเคยพบกันมาก่อนหรือครับ”

“อย่าสงสัยไปเลย เอาเป็นว่าใช่ หรือ ไม่ใช่”

“ใช่ครับ แต่ผมสงสัยจริงๆครับหลวงพ่อ ช่วยอธิบายให้ผมด้วยครับ”

“เรา 2 คน ยังมีอะไรที่ค้างคากันอยู่ ในชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้ายของเราแล้ว เราจึงต้องชดใช้ให้เจ้าได้หลุดพ้นซะทีนะ ผัสสะ

เพราะ เจ้าจะต้องรับหน้าที่บางอย่างที่อีกไม่นานเจ้าจะเข้าใจเอง ส่วนเรื่องของ กาละ เรามาจาก ที่ๆเดียวกัน

กาละ ยอมทำให้ตัวเองต้องมาเจือด้วย กรรมดำ เพราะ ความรักที่มีต่อเจ้า เพราะฉนั้น นี่เป็นโอกาศสุดท้ายแล้วนะ ที่จะสมหวังซะที

แต่ก็ขึ้นอยู่กับ บุญของเจ้าแล้วหละ ว่าจะไปได้ขนาดใหน จำไว้นะ ผัสสะ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเจ้าแล้ว”

ระหว่างที่ผมนั่งฟัง ทำให้ผมรู้สึกตัวเองไม่ดีเอามากๆเลย ผมไม่เข้าใจว่าทำไม กาละ ถึงต้องยอมขนาดนั้น ผมไม่ได้มีอะไรที่น่าสนใจใดๆเลย เป็นคนเห็นแก่ตัวมากๆเลย แล้วยังไม่เคยสนใจใน ธรรมะเลย หรือว่าจะมีอะไรที่ผมยังไม่รู้

ระหว่างที่ผมได้สนทนา กับหลวงพ่อ และ รัน

หลวงพ่อท่านให้ผมเริ่ม สวดมนต์ ทุกวัน และรักษาศีล 5 ในเบื้องต้นก่อน
ความหมายของศีล 5 นั้น ไม่ใช่ง่ายๆอย่างที่ผมคิดเลย

การกระทำของคนเราจะ ออกมาได้ก็ต้องมาจากความคิดก่อน จิตจะสั่งให้สมองคิด และออกมาเป็นการกระทำ

ผมจึงเริ่มที่ จิต การดูจิต ตนเองนั้นถ้าเราดูมันไปเรื่อยๆ ดูนะครับ ดูอย่างเดียว อย่าลงไปเล่นกับมัน

ช่วงแรกๆ สติผมจะหลุดบ่อยมาก และ บ่อย บางครั้ง จิตไม่รู้หายไปใหน กายมันก็ทำงานของมันไป จิตมันก็หนีไปเที่ยวของมัน กว่ามันจะเข้าร่างได้ บางทีลืมไปเลยว่า

เรายังหายใจอยู่รึเปล่า ลืมไปเลยว่าเราอยู่ที่ใด เราคืออะไร เราเกิดมา ต้องตายนะ ไม่ได้มีเวลามาหลงกับ กิเลส ชีวิตคนหาสุขแท้จริงไม่ได้เลยจริงๆ การไม่กลับมาเกิดนั่นคือ ความสิ้นสุด

ระหว่างที่ผมฝึก จิตก็จะฟุ้งซ่าน หลวงพ่อท่านให้ ผมทำ สมถะ ควบคู่เพื่อไม่ให้จิตมันฟุ้งซ่าน และเพื่อสติที่แข็งแรงมากขึ้น

ระหว่างที่ผมฝึกไปเรื่อยๆ โดยได้รับความช่วยเหลือ จากหลวงพ่ออย่างมาก และ รัน

ท่านจะใช้กุศโลบาย ในกานฝึกผมบ่อยๆ โดยเริ่มแรก ผมจะไม่ทราบว่าเพราะทำไมแต่ เมื่อเราได้เข้าใจในสิ่งที่ท่านให้ผมปฎิบติแล้ว จะรู้เองว่า เพราะอะไร

ผมกับ รัน ร่วมกันฝึกปฎิบัติ โดยใช้เวลาเกือบ 19 ปี

แม้เวลาจะผ่านไปนานมากแล้ว และผมได้เข้าใจโลกมากขึ้น เข้าใจคนมากขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่อาจจะลืมได้ นั่นก็คือ กาละ

ผมยังหวังว่าจะได้พบเธออีกครั้ง ถึงแม้นว่าจะไม่ใช่ในภพ หรือ ชาตินี้ แต่ก็ยังหวัง

เมื่อครบ 19 ปีเต็ม หลวงพ่อท่านก็ มรณะภาพ

คำสุดท้ายที่ท่านบอกผม

“ผัสสะ สิ่งที่เจ้าได้ปฎิบัติมา เจ้าจงนำไปช่วยเหลือ ผู้อื่นให้พ้นทุกข์ นั่นคือหน้าที่ของเจ้า ผลบุญที่เจ้ากระทำในชาตินี้ เจ้าจะได้พบ กับกาละ แต่อย่าหลงไปกับ กิเลส จนเจ้ากลับไปจุดเดิมอีกนะ

เพราะ กรรมดำ ที่เจ้าสะสมมาแต่ ปางก่อนนั้นไม่ใช่น้อยเลยทีเดียวนะ จงใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทนะ ผัสสะ เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว”

ผมจดจำคำพูดของ หลวงพ่อไว้อย่างสำคัญทีเดียว

ผม กับ รัน เรา 2 คน เข้าวัดและ ช่วยกันเผยแพร่ คำสอนของพระพุทธเจ้าให้ กับผู้คน ทุกๆ วันเสาร์ และ อาทิตย์

ส่วนวันธรรมดา ผมก็จะทำงานที่ โรงพยาบาล ตามปกติ

เมื่อมาถึงวันอาทิตย์ที่ผมจดจำได้มิลืม เพราะเป็นวันสำคัญที่สุดในชีวิตผม

“รัน นายเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นใหม เธอเพิ่งมาครั้งแรกใช่ใหม”

“มโน ใช่แล้วนั่นแหละ คนที่ นายรอคอยมาแสนนาน อย่าผลีผลามนะ นายกับ เธอในโลกปัจจุบัน อายุห่างกันมากนะ อาจจะทำให้ผู้คนรอบกายมองนายในทางที่ไม่เหมาะสมนะ”

ผมทำตัวไม่ถูกจริงๆ มันทำตัวยากมาก ผมจะปฎิบัติตนอย่างไร แล้วเธอจะคิดอย่างไร ผมจะกลายเป็นเฒ่าหัวงู ในสายตาเธอรึเปล่า เธอจะคุยกับผมรึเปล่า ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ที่ว่าเราฝึกมาดี แต่เมื่อเจอ สิ่งกระทบขนาดนี้ ทำให้เราเซล้มไม่เป็นท่าไปซะได้นี่

ระหว่างที่ผมคิดอยู่ ประสาททางหู ผมก็มีลมที่แปรสภาพออกมาเป็นเสียง ว่า

“สวัสดีค่ะ คุณผัสสะใช่ใหมค่ะ หนูเพิ่งมาครั้งแรก จะต้องทำอย่างไรก่อนค่ะ”

“เอ๋อ...เออ ชื่อๆๆ ชื่ออะไรครับ”

“ปุ๋ย ค่ะ”

....................................ติดตามตอนต่อไปนะครับ

Create Date : 13 มกราคม 2553

Last Update : 13 มกราคม 2553 21:33:39 น.

4 comments

Counter : 352 Pageviews.

....สวัสดีตอนเช้าค่ะ....
กำลังใจมีให้ทุกวัน
ถ้าวันนี้คิด และหวังอะไรอยู่ขอให้สมหวังนะค่ะ

คนเรามีกรรมเป็นตัวกำหนดจริงๆนะค่ะคุณผัสสะ
ไม่ว่าจะเป็นชีวิต หน้าที่การงาน หรือแม้แต่เรื่องรัก
แต่กรรมมันก็มีทั้งกรรมเก่า....และกรรมใหม่
ไม่รู้ว่า....กรรมใหม่ที่เราพยายามสร้างทำความดี และบุญกุศล
จะช่วยลดกรรมเก่าได้แค่ไหนนะค่ะ....

ขอให้มีความสุขทั้งวันนะค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ....

โดย: นุ่มณอ่อนนุช

วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:7:42:07 น.

เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบมาก
รออ่านต่อนะคะ

โดย: pantee IP: 124.120.244.180 วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:10:59:34 น.

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

โดย: พ่อระนาด

วันที่: 14 มกราคม 2553 เวลา:23:25:48 น.

หืมม

ทำไมไม่เล่าต่อละเนี่ย

ชื่อ ปุ๋ย จบลย

5555

โดย: P IP: 202.28.45.20 วันที่: 15 มกราคม 2553 เวลา:10:45:49 น.