ดูใจเราก่อน สอนใจเราก่อน หัดปล่อยวางก่อน เมื่อจิตสงบแล้ว เมื่อจิตปกติแล้ว จึงค่อยพูด จึงค่อยออกความเห็น พูดด้วยเหตุ ด้วยผล ประกอบด้วยจิตเมตตา – กรุณา

ขณะมีอารมณ์อย่าเพิ่งพูด ทำให้เสียความรู้สึกของคนอื่น ทำให้เสียความรู้สึกของตัวเ​อง ไม่เกิดประโยชน์เท่าที่ควร มักจะเสียประโยชน์ซ้ำไป เพราะฉะนั้น อยู่ที่ไหน อยูที่วัด อยู่ที่บ้าน ก็สงบ ๆ ไม่ต้องดูคนอื่นว่าเขาทำผิด ​ๆ ดูแต่ตัวเรา ระวังความรู้สึก ระวังอารมณ์ของเราเองให้มาก ​ๆ พยายามแก้ไข พัฒนาตัวเรา นั่นแหละ เห็นอะไรไม่ชอบ ไม่ชอบ ปล่อยไว้ก่อน

เรื่องคนอื่น พยายามอย่าให้เข้ามาในจิตใจ​เรา ถ้าไม่ระวัง ก็จะยุ่งแต่เรื่องของคนอื่น​ไปเรื่อยๆ หาเรื่องอยู่อย่างนั้น เอาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเป​็นเรื่องของเราหมด มีแต่ยินดี ยินร้าย พอใจ ไม่พอใจ ทั้งวัน อารมณ์มาก จิตไม่ปกติ ไม่สบาย ทั้งวัน ๆ ก็หมดแรง

ระวังนะ พยายามตามดูจิตของเรา รักษาจิตของเราให้เป็นปกติใ​ห้มาก ใครจะเป็นอะไร ใครจะทำอะไร ดีหรือไม่ดี เรื่องของเขา แม้เขาจะทำกับเรา ว่าเรา ก็เรื่องของเขา อย่าเอามาเป็นอารมณ์
อย่าเอามาเรื่องของเรา ดูใจของเรานั่นแหละ พัฒนาตัวเองนั่นแหละ ทำใจเราให้ปกติ สบายๆ มากๆ หัด - ฝึก ปล่อยวาง นั่นเอง ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีอะไรสำคัญกว่าตามดูจิต​ของเรา คิดดี พูดดี ทำดี มีความสุข

(พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)