เรื่องมีอยู่ว่า... ในอดีตพระราชาได้มอบหมายให้นายเสมียนทำหน้าที่เตรียมถวายมหาสังฆทานแด่พระสงฆ์โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข

     แต่นายเสมียนและหมู่ญาติ ได้ แอบกินอาหารก่อนที่จะนำไปถวายสงฆ์ ทำให้ตายแล้วตกนรก เมื่อพ้นจากนรกก็มาเกิดเป็น เปรต รอคอยญาติอุทิศส่วนกุศลไปให้ แต่ก็ไม่ได้สักที... จนมาถึงในสมัยพุทธกาลของเรา พวกเปรตได้มาปรากฏกายให้ พระเจ้าพิมพิสาร เห็น และพากันส่งเสียงร้องโหยหวนในพระราชนิเวศน์

     พระเจ้าพิมพิสารจึงเสด็จไปทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทราบว่าเป็นเปรตญาติมาขอส่วนบุญ จึงได้ถวายภัตตาหาร ผ้าไตรจีวรและไทยธรรมทุกอย่าง #อุทิศส่วนกุศลให้หมู่ญาติว่า 

“ อิทัง โน ญาตีนัง โหตุ “

     เปรตเหล่านี้จึงได้รับกุศลผลบุญกันทั่วหน้า และพ้นจากความทุกข์ทรมานที่ได้รับอยู่

     จะเห็นได้ว่า ชีวิตหลังความตาย ไม่มีการทำมาหากิน ไม่มีการประกอบอาชีพ มีแต่ บุญเท่านั้นที่เป็นเครื่องหล่อเลี้ยง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงแนะนำว่า เมื่อทำบุญแล้วควร อุ ทิ ศ บุ ญ ใ ห้ กั บ ห มู่ ญ า ติ ผู้ ล่ ว ง ลั บ ไ ป แ ล้ ว ด้ ว ย ไม่ว่าหมู่ญาติของเราจะอยู่สุขคติภูมิหรือทุขคติภูมิ บุญก็สามารถไปถึง ถ้าอยู่ ทุกขคติภูมิ จากทุกข์มากก็จะทุกข์น้อย จากทุกข์น้อยก็จะพ้นทุกข์ ถ้าอยู่ สุขคติภูมิ จากสุขน้อยก็จะสุขมาก จากสุขมากก็จะสุขมากยิ่งๆขึ้นไป

      เพราะหมู่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว รอคอยลูกหลานอุทิศบุญไปให้และคอยอนุโมทนาบุญกับทุกๆบุญที่เราได้กระทำไว้ดีแล้ว 

ที่มา : พระไตรปิฎก ฉบับมหามักกุฎราชวิทยาลัย เล่ม ๓๙ หน้า ๒๗๘

..........................................................

ยังมีสาระเรื่องราวดี ๆ ที่อยากเล่าตามมาดูเราได้ที่ ;

My blogs link 👆 

https://sites.google.com/site/dhammatharn/

https://abhinop.blogspot.com

https://abhinop.bloggang.com

..........................................................

ททมาโน ปิโยโหติ #ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก

A giver is always beloved.

..........................................................