Group Blog All Blog
|
พันละวัน กันยา
ตั้งใจค่ะ ตั้งใจ ใช้หัวข้อว่า พันละวัน หรือวันละพันเรื่อง
ซึ่งเสียงคล้ายกับ พัลวัน ที่หมายถึงเกี่ยวพันกันจนยุ่งเหยิง นึกๆไปก็รู้สึกผิด ที่เข้ามาเขียนบล็อก แต่ละครั้ง จะมีแต่เรื่องที่ค่อนจะวุ่นวาย จริงๆ ชีวิตของคนแต่ละคนก็จะมีหลากหลายรส อยู่แล้ว... เรามักสังเกตตัวเองว่า เวลาเข้ามาเขียนบล็อกนี่ มักจะเป็นช่วงที่อยากปลดปล่อย..อารมณ์ ความรู้สึก..ที่อยากบอก เล่า กับตัวเอง และสังเกตตัวเองว่า ไม่ค่อยจะกลับไปอ่านบล็อกเก่าที่เคยเขียนไว้ ก๊ากกกกกก..... กันยายนช่วงต้นๆเดือน....ได้รับข่าวดีของครอบครัวเรา จากลูกสาวคนกลาง และคนเล็ก ฉันจะได้เป็น แม่ใหญ่... ฉันจะได้หลานชายจากแอ้ม และหลานสาวจาก อ๊อฟ หัวใจพองโตคับอกเลยเชียวละ  รอคอยกันมานาน 2 คนนี่ฉลองแต่งงานวันเดียวกัน เมื่อ 8 ปีที่ผ่านมาเดือนธันวา และเดือนกุมภา ที่จะถึงนี้ จึงเป็นเดือนแห่งความรักของฉัน กันยายน ช่วงกลางๆเดือน..... เป็นวันคล้ายวันเกิดของลูกชาย ครบรอบปีที่ 39 (มันทำไม แก่จริงวุ้ย เราไม่เห็นแก่เลย) และปลายๆเดือนก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของลูกสาว ครบรอบปีที่ 35 (นี่ก็ใกล้แก่) ไม่มีอะไรพิเศษกันมากมาย ก็แค่ของขวัญประจำปีคนละเล็กคนละน้อย โดยปีนี้ทำประกันชีวิต แบบออมทรัพย์ให้ลูกชาย และเสื้อคลุมคุณแม่ จากเมืองไทยให้ลูกสาว กันยายนช่วงท้ายๆเดือน .....ได้มีโอกาสพบปะเพื่อนฝูง น้องๆ พี่ๆ ที่ทำงานเก่าค่อนข้างบ่อย เนื่องจากมีงานเลี้ยงส่งผู้เกษียณ มีพบกลุ่มย่อย กลุ่มกลาง กลุ่มใหญ่ กลุ่มเฉพาะตัว คุยเป็นประเด็นหลัก กินเป็นประเด็นรอง และร้องเพลงฝึกปรือสมองเป็นประเด็น สำคัญ ฮ่า....กันยายน ตลอดเดือน..... ค่อนข้างเหนื่อย แกม ชื่นใจ กับการดูแลแม่ ที่เป็นโรคทางสมอง โรคอัลไซเมอร์ มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิด เพราะเริ่มยอมที่จะมาอยู่บ้านเราตอนกลางวัน ซึ่งเมื่อก่อนหน้านี้ ไม่ยอมมา จะอยู่บ้านตัวเอง แล้วน้อง ๆที่อยู่ด้วยก็ออกไปทำงาน เรามักจะไปหาและเอาอาหารไปกินด้วยตอนกลางวัน แต่เดือนที่ผ่านมา เราไปรับแต่เช้า มาอยู่ที่บ้านเรา เกือบทั้งวัน ก็จะสะดวกที่เราก็ได้ทำโน่นนี่ที่บ้านเราด้วย ที่ว่าเหนื่อยคือต้องพูด และตอบคำถาม ที่เวียนวนไปมา  กำลังชดใช้ เมื่อเราเยาว์วัยคงพูดกะเค้ามาก แล้วเค้าก็ต้องคอยตอบคำถามเรามากด้วย ฮืออออ...แม่จ๋า ลูกผิดไปแล้ววววและกันยา ส่งท้าย....น้าชาย น้องของแม่คนเล็กสุด ที่อยู่ที่กรุงเทพฯ นายธีระ จบหิมเวศน์ เสียชีวิต เมื่อคืนวันที่ 24 กันยา 2552  เพิ่งคุยโทรศัพท์กันตอนต้นเดือน น้าบอกให้เราดูแล แม่พระในบ้านดีๆ น้าอาจจะไปก่อนแม่เราก็ได้ เรายังพูดว่า ยังอยู่กันนะ เดี๋ยวจะได้เห็นเหลน กันแล้ว....สุดท้ายแล้ว ทั้งหมด 7 คน ทั้งลุงป้าและน้า เหลือ แม่เราคนเดียวบันทึกเดือนสิงหา "งานเข้า"
งานเข้าจริงๆ ค่ะเดือนสิงหาคม เดือนแห่งวันแม่ แห่งชาติ
เพราะเดือนนี้งานเข้ามาปะทะ มากมาย เริ่มตั้งแต่วันที่ 8 สิงหา น้องสาว ที่อยู่ร่วมบ้านเดียวกับแม่ ขับขี่มอเตอร์ไซด์ มาหาเรา มาโดนรถชน ที่ สี่แยกวัดคูหาสวรรค์ พอน้องต้องไปนอนโรงพยาบาล เราก็ต้องหมุนตัวเพื่อดูแลแม่ที่แก่และหลงลืม อัลไซเมอร์ขั้นที่3-4 ในช่วงเวลาเดียวกันลูกสาวที่กรุงเทพฯ ก็วางแผนไว้นานแล้วจะทำบุญบ้าน วันที่ 12 ที่เป็นวันหยุด เราเลยต้องไป แบบไปกลับภายใน 24 ชั่วโมงเลยก็ว่าได้ ช่วง 17-21 สิงหา สำนักงานเขตพื้นที่ตากเขต 2 มาติดต่อไปเป็นวิทยากร ให้ครูสอนภาษาไทย ระดับชั้น ป. 2 เพราะเป็นพื้นที่มีปัญหา เรื่องเด็กท้องถิ่น (บางคนก็ขนานนามว่า เด็กนานาชาติ) สอบตก ภาษาไทยกันมาก จะไม่ให้ตกกันได้อย่างไรคะ ท่านทั้งหลาย ครูท่านก็เล่าว่า มาเข้าโรงเรียนก็พูดไทยไม่ได้แล้วน่ะ แล้วจะให้อ่านออกเขียนได้อย่างไร ในเวลา แค่ ปี และ 2 ปี ธ่อ น่าสงสารเหลือเกิ๊น ทั้งครู และเด็ก ปัญหาคลาสสิคจริงๆ อยู่กะครูๆทั้งหลาย 2 รุ่นๆละ 100 คน ผู้เฒ่าก็อ่วมไปเหมือนกันเลย ดีว่า รีสอร์ตที่จัดงานน่าอยู่ อาหารก็อร่อยทุกมื้อ ค่อยคลายเหนื่อยไปได้หน่อย ยัง ยังไม่พอ ระหว่างนั้น ก็ต้องโทรเชคเรื่อง แม่ เรื่องน้อง และเรื่องลูก ฮ่า.....งานเข้าร้านกาแฟลูกชายหัวดื้อ หัวแข็งของดิฉัน จนได้ ... ข่าวนี้อิมพอร์ตจากต่างประเทศเลย กลับมาเลยมาหาอ่านกระทู้บู้บี้ จนตาบวมไปเลย กร๊ากก อ้ายลูกนะลูก ใครๆคงว่าในใจว่า พ่อแม่มันเป็นใครนะ ไม่รู้จักอบรมสั่งสอนลูก เรื่องลูกนี่ มันสอนกันได้อยู่หรอก แต่ อ้ายคนดื้อกะคนที่มันทะนงตัวเอง นี่ ไม่ได้สอนเลย รับรอง พี่น้องเลยมานั่งไต่สวนว่า มันมาจากรากเหง้าไหนกันแน่ แม่บอก ไม่ต้องไปหา หาที่ตัวเองนั่นแหละ อย่างนี้เรียกว่า"งานเข้า"ไหม ครูภาษาไทยยืมมาใช้หน่อยเถอะ ไม่รู้ใช้ถูกหรือ ผิด ขออภัย ผู้หลงเข้ามาอ่านนะคะ วัยรุ่นเข้ามาเฉลยให้ฟังหน่อยว่าใช้ภาษาไทยคำนี้ถูกไหม ถ้าใช้ผิดขออภัย เอ...รู้สึกจะขออภัยกันถี่ไป จะหมดเดือนละ เดี๋ยวก็ได้เงินเดือนใช้ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปแล้วค่ะ จะได้ ไม่มีเวรและกรรมต่อกัน บันทึกเดือนกรกฎาคม
มาเปิดดูบล็อก ว๊าว 1 เดือนพอดี ไม่เข้าใจตัวเองจังเลยว่าทำไม ขี้เกียจยังงี้
มีเรื่องเล่าของเดือนนี้ เยอะ บันทึกกันลืม ซะหน่อยก็ดี เมื่อช่วงเข้าพรรษา ลูกมาจากกรุงเทพฯ นำโชคลาภมาให้ 1 ตัว ตั้งชื่อมาให้เสร็จสรรพ สุดหล่อ ชื่อ ม่อน แต่พอมาอยู่บ้านนี้ก็จะถูกเรียก ให้วาไรตี้ไปเรื่อยๆ ตามอารมณ์ เช่น ไดม่อน น้ำม่อน โดเรม่อน เป็นหมาที่ได้รับแถมมา ลูกสาวซื้อที่ดินและโกดังเก่า มีพวกช่างก่อสร้างลูกน้องของเจ้าของที่ดินเดิมเค้าอาศัยอยู่ พอซื้อหาเปลี่ยนเจ้าของ พวกช่างก่อสร้างก็อพยพไป ไม่รู้ว่าลืมหมา หรือตั้งใจ เลยเป็นภาระ ลูกสาวต้องไปทะนุบำรุงรักษา พอเข้าหน้าฝน ยุงชุมมาก เธอเลยหว่านล้อมให้เอามาอยู่บ้านนอก วันมาก็เอาใส่รถแวนนอนข้างหลังแอร์ฉ่ำมาตลอดทาง ลูกสาวมาอยู่เป็นเพื่อนเพื่อคุ้นเคย 3 วัน พออยู่กะเรา แรกๆ ก็เดินใส่เชือกจูงกันออกไปเดินเล่น (แปลว่าพาไปอึไปฉี่) ต่อๆมาลองใจกล้าปล่อยเชือก หลังๆนี่ก็ปล่อยและเรียกเข้าบ้านได้ไม่ดื้อ แต่เมื่อคืนวานนี้ ม่อน หูอื้อตาลาย เจอฝูงชนแห่แหน เลดี้ตัวนึง ม่อนก็ไปร่วมวงไพบูลย์กะเค้าด้วย และวิ่งตามกันไป เรียกไม่รู้เรื่อง เราตามไม่ไหว เดินปลงตกกลับบ้านเลยเรา คุณสามี ปลอบว่า เคยได้ยิน คำโบราณไหมว่า..ตายก็ฝัง ยังก็เลี้ยง... เช้ามา ก็ไปเดินๆดู ไม่เห็น แต่พอสายๆ มันมาเรียกอิ๋งๆอยู่ข้างบ้าน ดีใจมากกกกกกกก..รีบไปเปิดประตูรับ สามีตะโกนสำทับ ...อย่าตีมันน้า  หลังเข้าพรรษา มีพนักงานขาย เครื่องครัวรีน่าแวร์ โทรขออนุญาต เข้ามาคุยด้วย บอก จะเอา ของขวัญเครื่องครัวมาฝาก ตาลุก เลยไหมน่ะ... เรื่องของเรื่อง เมื่อสัก 5 ปีก่อนนี้ น้องเค้ามาสาธิตการทำอาหารด้วย รีน่าแวร์ ที่ที่ทำงาน ตอนนั้นทำใจแข็งมาก (เพราะเคยเก็บของเครื่องครัว ตอนจะย้ายไปเช่าบ้าน แล้วสร้างบ้านหลังใหม่ เยอะมาก....เก่ายังใช้ไม่หมด ใหม่ก็ทยอยมาเรื่อยๆ ช่วงนั้นมีการแจกจ่ายให้ใครต่อใครพอสมควรเชียวละ) เพื่อนซื้อไว้ 1 ชุด แต่เรานะ มองกระทะ ตาเป็นมัน อยากได้ และเนื่องจากเป็นของแถมในชุด เพื่อนเลย แบ่งให้ ต้องตีราคากันเล็กน้อย นั่นแหละเป็นชนวน ให้น้องคนนี้ เหมาว่าเราเป็นสมาชิกของรีน่าแวร์ด้วย เธอก็มาเริ่มร่ายมนต์ เอาตัวอย่างมาให้ดู เราก็ห่างเหินไปนาน อ่ะ ตัดสินใจสอยมาละ 1 ชุดเล็ก น้องพนักงานขายอาจจะงง นิดๆ เพราะ หนูยังไม่ได้สาธิตการทำอาหารเลยครั้งนี้ พี่ก็เอาซะละ ฮ่า... เธอก็ติดค้าง ตามมาสาธิตอาหารให้เรากิน เราก็นัดสมาชิกมาปาร์ตี้ที่บ้านเรา   ทำอาหารจนกระทั่งเก็บล้าง ให้เสร็จสรรพ สงสารน้องเค้าเหมือนกัน กว่าจะได้เงินเรา ตอนนี้เลยโล๊ะ เครื่องครัวที่เป็นเทฟล่อน ออกไปหมดละ มันใช้สะดวก แต่ก็ต้องคอยเปลี่ยน เพราะ พอเข้า ปีที่ 2 ก็เริ่มเห็นเป็นขุยๆ หวาดเสียวเหมือนกัน คุณรีน่าแวร์ นี่ก็นะ หนักโคตรๆเลย กระทะเก่า เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เลยมีเพื่อนมาอยู่ด้วยพร้อมหน้าพร้อมตา ลูกชายถามว่า ชุดเท่าไรแม่ เราตอบว่าอย่าถาม เดี๋ยวได้คำตอบแบบหยาบคาย เหอๆๆๆๆ........ ยัง.ยางง..ยังไม่จบเหตุการณ์ ของการเสียเงินค่ะ ล่าสุดหมาดๆ นี่เลย สามีอิฉัน เค้าร้องขอให้เปลี่ยนหมอนข้างให้เค้าใหม่ เพราะ อันเดิม เก่ามากแล้ว นังเมียก็เริ่มไปจ้างเค้าเย็บหมอนลูกใน (ต้องบอกว่า หมอนข้างขายสำเร็จรูป ไม่เอาค่ะ ชายโบ ชอบหมอนข้างยัดนุ่น) แล้วไปซื้อนุ่นมา ยัด 2 กิจกรรมนี่ ฟาดไป 3 วัน  ไปจ้างเค้าเย็บปลอกหมอน นัดให้ไปรับ บอกยังไม่เสร็จ พอไปอีก ร้านปิด อิฉันนะ แน่บ ไปหาร้านขายจักรเลย แค้นมาก ฉันอยากมีจักรเย็บผ้าเองงงงง... แล้วเข้าไป ลองเย็บๆๆ และน้องพนักงานขาย ก็บอกว่าคุณป้า อยากเรียนอะไร ที่ร้านนี้สอนให้ฟรี 1 ปีเต็ม เราถามต่อรองว่า เอาน้องสาว มาเรียนด้วยได้ไหม เธอตอบว่าได้ค่ะ แต่ต้องมาทีละคนนะ อ่า....  นี่เลย ค้า สอยมาอีกละ อย่าถามนะว่าเท่าไร   วันนี้จะสิ้นเดือนละ มาทบทวนว่า เอ๊ เดือนนี้มันเป็นไรว้า อ้อๆๆๆ เดือน ที่มีสุริยุปราคา เมื่อวันที่ 22 ที่ผ่านมาไง ฮ่าๆๆ เกี่ยวกันไหม พี่น้อง อิฉันรู้แต่ว่า อิฉัน มีจักร เพื่อจะเย็บผ้าอ้อม ให้หลาน ฉันละ  ตัวเลขเข้าตา
พรุ่งนี้สลากกิน(ไม่เคย)แบ่ง (ให้เราเลย) จะออกงวดวันที่ 1 กค.52
ทำเหมือนเป็นนักเล่นหวย ไหมคะ เรื่องโชคทางนี้อิฉันฝันลมๆแล้งๆมานาน เคยคิดอยากซื้อสลากสักใบ (ใช่แล้วสักใบไม่ใช่สักชุดอย่างที่เค้าเล่นๆกัน) แต่พอแม่ค้าบอกราคาที่สูงกว่ากำหนด อิฉันก็ค้อนควัก พูดจาไม่น่ารัก แม่ค้าเค้าคงแช่งให้ เลยไม่ถูกสักที เคยอ่านเจอหลักการคิดตัวเลข ที่จะโฉลกกับชีวิต โอ้แม่เจ้า ตัวเลขในชีวิตเรานี่มันช่างมากมายจริงๆ เมื่อก่อนก็วันเดือนปีเกิด ต่อมาก็บ้านเลขที่ ทะเบียนรถยนต์ ระยะหลังเห็นทายทักกันให้เกร่อ คือเลขท้ายบัตรประชาชน และเลขท้ายโทรศัพท์มือถือ พูดถึงทะเบียนรถยนต์ บ้านอิฉันเวลาซื้อรถกันทีไม่ว่าจะเป็นรถสามี รถเราหรือของลูกๆ ก็มักพูดว่า ไม่สนหรอก ว่าจะได้ทะเบียนรถอะไร แต่เอาเข้าจริงคุณสามีแหละตัวดี แบบเอาเลขที่ชอบ เช่น กก.1 พิษณุโลก ใครเห็นก็หันมองตากลับว่าเลขนี้ ได้มาคงซื้อมาหลายเงิน ความจริงไม่ใช่หรอก เป็นรถคันเก่าคันแรกของบ้านเรา เมื่อ30 กว่าปีมาแล้ว มันใช้งานไม่ได้ แต่ ยุคหลังๆ นี้เค้ายินยอมให้เอาทะเบียนเก่ามา RE ได้ คุณสามีเลยได้ขับรถป้ายหล่อ เมื่อตัวเองแก่มากไม่ค่อยจะหล่อแล้ว เมื่อสักต้นเดือน รถอิฉันคันใหม่ได้เวลาจดทะเบียน คุณสามีถามว่าจะเอาเลขอะไร...ช่วงนี้ กต.51xx แล้ว ... เอ ครั้งแรกก็ว่าจะไม่สนแล้วนา แต่มานึกดู เราตั้งใจว่าเราจะขับรถคันนี้ ให้แก่คามือกันไปทั้งคนทั้งรถเลย ว่าแล้วก็โทรไปถามน้องที่ทำงานคนนึงที่เค้าถนัดมากเรื่องบวกลบตัวเลข ฮ่า ฮ่า ฮ่า...เค้าบอกพี่อย่าเอาเศษ 4 เพราะมันจะอุบัติเหตู เอา เศษ 2 นะพี่ จะรวย เอ๊.....น้องนี่ยังไม่รู้อีกรึว่าพี่รวยอยู่แล้ว กร๊ากกกกกกขำมาก ว่าแล้วก็นั่งงมคิดบวกลบอยู่พักนึงก็บอกคุณสามีว่า เอาเลขที่ออก 5177 ได้เศษ 2 ฉันจะรวยเพิ่มขึ้นอีก พอวันที่ 15 มิย อิฉันไปต่างจังหวัด สามีอิฉันจัดการเรื่องทะเบียนให้เรียบร้อย แล้วซื้อสลากกินแบ่ง 177 ก๊ากกกก ไม่ถูกสักหน่อย มันออก 15 ....พ่อทำไมไม่ซื้อ 15 และ 51 ตัวหน้าด้วยเล๊า ...อิฉันว่าให้ เค้าเลยย้อนถามว่า อ้าวแล้วทำไม เธอไม่ซื้อล่ะ แฮะแฮะ อ่ะพอมางวดสิ้นเดือนนี้ เชื่อไหม อิฉันชะโงกดูแผงล็อตเตอรีกี่แผงๆ เพื่อซื้อ 77 มันไม่มีเลย คอยดูสิพรุ่งนี้จะออกไหม มีลุ้นทั้งที่ไม่ได้ซื้อ อ่า....ตั้งแต่นั้นมา อิฉันจะเป็นบ้าแล้วท่านพี่น้อง เพราะขับๆ รถไปก็บวกลบคิดเลขในใจกับทะเบียนรถที่ขับคันหน้าบ้าง ขับสวนมาบ้าง เพื่อให้รู้ว่าเศษอะไร ทั้งที่จำไม่ได้หรอกว่าเศษ เลขอื่นๆ ทายว่าอะไร จำได้ แค่เศษ 4 กะเศษ 2 อย่างนี้แหละเป็นที่มาของตัวเลขเข้าตาค่ะ   สัจธรรมของชีวิต
2-3 วันมานี่ ดูจะมีเรื่องให้ทำเยอะ ได้มีโอกาสพบปะ ญาติทางสามี ค่อนข้างมาก เนื่องจากพี่ชาย (ลูกของลุง)เสียชีวิต เมื่ออายุครบ 6 รอบ คืออายุ 72 ปีนั่นเอง ครอบครัวโกเซียนค่อนข้างสนิทกับครอบครัวเรา
บ้านเค้ามีลูกสาว 5 คน ไม่มีลูกชายเลย แต่ก็อยากได้ลูกชายเอาไว้บวชให้ จึงไปขอลูกชายญาติๆมาเป็นลูกบุตรธรรม เมื่อโกเซียนเสียชีวิต สามีอิฉันก็ต้องเข้าไปกุลีกุจอช่วยเหลือในฐานะ อา ของหลานๆ มีญาติๆที่อยู่ไกลๆเดินทางมางานศพ บ้านเราเลย ช่วยเหลือเป็นที่พัก ให้ทางบ้านเจ้าภาพเขาได้ผ่อนคลายบ้าง มีโอกาสพาญาติๆไปเลี้ยงข้าว ได้พูดคุย กันดึกๆ เมื่อได้สักระยะหนึ่ง เรื่องเศร้าๆเมื่อมีคนจาก ก็กลายเป็นเรื่องพี่น้องสังสรรค์ เริ่มพูดคุยเรื่องเก่าๆ สนุกสนาน (เป็นงั้นไป) รุ่นหลานๆที่เกิดใหม่ ก็เพิ่งมีโอกาสพบและรู้จัก แล้วเราก็พูดกันว่ารุ่นหลัง ๆเมื่อแต่งงานกันไป มีลูกครอบครัวขยาย ขึ้น พี่น้องก็เริ่มห่างไกลกัน ที่ผ่านมา หรือต่อๆไป เดินผ่านกันไปมาก็จะไม่มีโอกาสรู้ว่ามาจากต้นตระกูลเดียวกัน แล้วคนรุ่นหลังก็ไม่ค่อยสนิทชิดเชื้อ ต่างคนต่างอยู่ ต่างทำมาหากินกัน มีโอกาสนั่งคุยกันก็รับรู้เรื่องราวแค่รุ่นเรา และรุ่นหลาน พอต่อจากหลานก็เป็นอันห่างและหายไป เป็นสัจธรรมสิ่งใดไกลตัวห็ห่าง สายเลือดเมื่อถูกปะปนก็จาง แต่รากเหง้าอยู่ที่ไหนคนรุ่นต่อ ๆกันไปต้องทำให้เป็นเรื่องเล่าต่อๆกันให้ได้ แม้ว่าไม่ใกล้ตาก็ให้ใกล้ใจ ประวัติศาสตร์บางเรื่อง มากกว่า 1,000 ปี ยังได้เคยยินเคยฟัง พูดเล่าต่อๆกันมาได้ ทำไมเรื่องรากเหง้าของตระกูลตัวเองถึงจะทำเป็นประวัตฺศาสตร์ไม่ได้ จริงไหม !! พี่น้อง ไม่น่าเชื่อเลย พ่อสามีเสียชีวิตเมื่อ 25 พค.2538 แม่สามีเสียชีวิต 17 พค.2544 และโกเซียนเสียชีวิต 17 พค.2552 วันนี้วันเกิด ตัวเอง ตื่นมาทำอาหารใส่บาตร อุทิศส่วนกุศล ให้พ่อแม่สามี และพี่ชายของสามี ซึ่งมาเสียชีวิต ในเดือนเกิดของเรา จำง่ายดีเหมือนกัน ค่ำนี้ เมื่อญาติกลับกันหมด สามีเพิ่งทำท่านึกได้ว่า อ้าว ไม่มีของขวัญวันเกิดเลย ปีนี้ เราเลยบอกว่า ก็พ่อซื้อรถให้แม่แล้วไง กร๊ากกกก...ท่านลืมจริงๆ อ่ะ เราก็เจริญวัยขึ้นอีกปีละ มีโอกาสสวดมนต์ ไหว้พระ นอกจากขอพรให้คนอื่นๆอยู่ดีมีสุขแล้ว ก็ขอให้ลูกและ...ว่าที่หลาน....พลานามัยสมบูรณ์ สุขภาพแข็งแรงด้วยเถิ้ดดดด |
วันจัน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อดีต ครูระดับประถมศึกษา 12 ปี ข้ามขั้นมาเป็นครูระดับอุดมศึกษา 29 ปี ปัจจุบัน เป็นผู้เกษียณ อายุราชการ ปีที่11 งานหลัก เป็นผู้อำนวยการดูแลแม่อายุ 90 ปี(ปัจจุบัน2560เสียชีวิตแล้ว) งานรอง เล่นเกม เล่นกับสัตว์เลี้ยง เดินดูต้นไม้ อ่าน เขียน ทำงานบ้าน ดูหนัง ไปให้คนอื่นนวดตัว ไปนั่งเล่นร้านกาแฟลูกชาย นัดเพื่อนเก่า/ลูกศิษย์เก่ากินข้าว ดูแลสวนกล้วยและต้นไม้อื่นๆตามใจที่อยากปลูก ทำอาหารและช่วยเหลือตนเองได้ในระดับ 9เต็ม10 งาน พิเศษ ช่วยดูแลหลานชายและหลานสาว(ตามที่มีโอกาสไปเยี่ยมเยียนที่บ้านเขา) ผลงานดีเด่น มีสามี1 คน และลูกชาย 1 คน ลูกสาว 2 คน และหลานชาย 2 คน หลานสาว 2คน สถานะล่าสุด ปี2561 😍😍ชีวิตเลือกได้ เนื่องจากไม่มีภาระใดๆมาให้ต้องห่วงหา ยกเว้นต้องห่วงตัวเองให้มากที่สุด เพราะปีนี้ ขึ้นหลักกิโลเมตรที่70 แล้ว Friends Blog
Link |
GRANDMOM'S LIFE
