Group Blog All Blog
|
หายไปนาน...คิดถึ๊งง..คิดถึง
หายไปนานเป็นเดือนกว่า คิดถึงน่ะคิดถึง เคยไหมคะ คิดถึง แต่ไม่ทำอะไรเลย เพราะมัวแต่คิด เลยไม่ได้เข้ามาเขียนอะไร  ตั้งแต่ 1 ตุลาคม 2551...เข้ารอบปีที่ 2 ของการเกษีนณอายุราชการ แต่ทำไมนะ... ไม่เข้าใจว่าน่าจะว่างงาน เข้ามาอ่านและเขียนได้เยอะ ๆ บ่อย ๆ แต่มันฝืดน่ะ...หลายคนคงเป็น ทบทวน ว่าทำอะไรบ้างในรอบ 1 ปีที่ผ่านมา ... คำตอบ.....ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย มีเข้าเรื่องหน่อยก็คือ ยังได้รับเชิญ ไปสอน ภาคพิเศษ วันเสาร์ และอาทิตย์ และบางครั้งบางช่วงก็ได้รับเชิญ เป็นวิทยากรอบรมครูประจำการอยู่บ้าง มาถึงวันนี้ บอกทางคณะว่า อยากหยุดสอนแล้วหล่ะ ....ดังนั้น ตั้งแต่เทอมหน้าเป็นต้นไป ไม่ต้องจัดตารางสอนให้นะจ๊ะ เค้าก็เป็นห่วง ว่า แล้วจะทำอะไร คงกลัวเราสมองฝ่อ ฮึฮึ... แต่จะลองตั้งโปรแกรมเล่าเรื่องไปเที่ยวต่างประเทศมา เมื่อปีที่แล้ว ตุลาคม 2550 ไปแอฟริกาใต้ มีนาคม 2551 ไปนิวซีแลนด์ พฤษภาคม 2551 ไปกัมพูชา (รอบ 2) ตุลาคม 2551 ไปญี่ปุ่น ความจริงข้อมูลเขียนเล่าเรื่องก็เยอะอยู่ แต่ขี้เกียจจังเลย  อ้อ..จะเล่าว่า ช่วงนี้ได้รับการแต่งตั้งเป็นอนุกรรมการติดตาม ตรวจสอบและประเมินผลงานอธิการบดี ตามข้อบังคับมหาวิทยาลัย คือใช้บุคคลภายนอก (เลยเป็นคนนอกมั่กๆ... งานนี้ทำร่วมกับพี่ ๆ อีก 4 คนที่เกษียณ แล้วทั้งนั้น จะใช้เวลาทำงานกัน ให้แล้วเสร็จ ประมาณ 3 เดือน ดังนั้น วันจันทร์-วันพุธ เลยนัดทำงานกัน แต่พฤหัส ศุกร์ได้หยุด ดีใจ....ดีใจ 34 ปี ที่ผ่านมา ไม่นานเลย
คืนนี้ทั้งคืน ปวดถี่ มาก นอนไม่ค่อยหลับ แต่หมอมาตรวจเชค ก็บอกว่ายังไม่มีวี่แวว ว่า จะเร็วๆนี้ หมอและพยาบาล เปรยว่า แปลกจัง คนที่ 3 แล้วน่าจะคลอดง่าย อืม์มมม...ท่าจะชอบนอน ค่อนแจ้งลงไปอยู่ในห้องคลอด เพราะอยู่ในห้องพักคนเดียว เครียดดด.... นอนฟังคนโน้น คนนี้ ปวดท้องร้องครวญคราง ของเราเองก็ปวดอยู่แต่ไม่กล้าร้องดัง อายเค้า สลับกับเสียง ทารกคลอดมาใหม่ร้องเสียงดังจ้า คนแล้วคนเล่า เช้าแล้ว ลุกนั่งมองไปทางหน้าต่าง ซึ่งจะเห็นระเบียงตึกเป็นทางเดิน เห็นคนส่งข้าวเช้า ถือปิ่นโต 1 เถา มาจากบ้าน ( คงหวังว่าจะเหมือน ลูก 2 คนแรก ที่คลอดกลางคืน พอเช้ามาคนส่งข้าว ก็ทำข้าวต้มร้อน ๆมาส่งถึงเตียง) ยุคนั้นเค้าไม่ให้ผู้ชายเข้ามาห้องคลอดหรอก สักครู่พยาบาลก็ถือปิ่นโตเข้ามาให้ แล้วส่งสารมาว่าอยากกินอะไรอีก เราก็ไม่เอา พอสักพักมองไปทางหน้าต่าง อีก คนเป็นพ่อ เดินกลับไปละ น้ำตาร่วงเลย เรา ตอนนี้ พร้อมกับก้มลงพูดกะเธอว่า เมื่อไรจะตื่นนอนแล้วออกมาสักที ..ขี้เกียจเหรอ... สาย ๆ หมอมาตรวจเชคอีก เหมือนจะฉีดยากระตุ้น และบอกถ้าหลังเที่ยงวัน ไม่คลอดเองก็จะผ่าตัดละ พอใกล้เที่ยง ปวดถี่มากขึ้น คนเป็นพ่อมาอีกครั้งถามว่าจะกินอะไรเป็นพิเศษ เราบอกว่าอยากกินกาแฟเย็น พักเดียวก็ได้กินกาแฟค่อยสดชื่น น้ำแข็งในถุงกาแฟเย็นยังละลายไม่หมด ก็ได้ฤกษ์...คลอดมาเองตามธรรมชาติ ... ปั๊ดโธ่ !!!! อยากกินกาแฟกระตุ้นก็ไม่บอกตั้งแต่แรก .... แม่ลูกสาว.....ตัวขาวจั๊วะร้องเสียงดังลั่น เธอเกิดวันเสาร์ วันนี้วันเสาร์ ลุกแต่เช้า ทำอาหารก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ใส่บาตรพระ พร้อมกับกล้วยหอม กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร ให้มีความสุข อโหสิกรรม ต่อครอบครัวของเรา และ เจ้าของวันเกิด   ช่วงวัยเด็ก อยู่บ้านหง่อมแตงอ่อน สุคนธ์เที่ยง (แม่สุวรรณี สุคนธา)  จะเข้าอนุบาลละ    กลับจากโรงเรียนจ่าการบุญ  แอคท่า หน้าบ้านตา  นี่วัยสาวละ อยู่มัธยม เฉลิมขวัญ บล็อกนี้คือ...ของขวัญวันเกิด HAPPY BIRTHDAY นะจ๊ะ กันยาพาที
ในช่วงเดียวกัน ก็เป็นเทศกาลเดือนสุดท้ายของข้าราชการเกษียณ เลยมีกิจกรรมสั่งลา และสังสรรค์กันถี่ ทั้งในสถานที่ นอกสถานที่ และต่างจังหวัด ดูซิ อีก 12 วัน ก็ครบรอบปีที่เราเกษียณอายุราชการมาละ เคยมีแผนงานรองรับช่วงหยุดงานราชการออกมาเยอะ แต่ลำดับไม่ได้ว่า อะไรควรทำก่อนหลัง ดีเหมือนกัน เมื่อก่อนทำงานอยู่ ต้องลำดับว่างานไหน ก่อนหลัง ที่ต้องทำ แต่ตอนนี้ เอาเป็นว่าอยากทำอะไร ทันทีทันด่วนก็ควรทำ ที่รู้ๆ เช้าขึ้นมา ก็ไปเดินรอบๆบ้านที่ไม่ใหญ่โตนัก แล้วพูดกะต้นไม้ใบหญ้าว่า " ทำไมดอกเธอเหี่ยวเร็วจัง"..."ทำไม เธอไม่เห็นออกดอก ดูซิ คอยดูอยู่กลายเป็นใบอ่อนไปอีก"...."ว้า...แล้วนี่มีหนอนมากินใบอีกละ..." "ว้าวพริกขี้หนู กะกระเพรา ได้ที่ละ เก็บเอาไปให้แม่ครัวร้าน ลูกชายเอาไว้ประกอบอาหารดีกว่า...." แล้ว 2-3 วัน ก็ถือโอกาสไปนั่งอ่านหนังสือร้านกาแฟ ของลูกชาย พร้อมกับดื่มกาแฟ กินขนม แวะดูเรือกสวนไร่นา (ว่าไปเรื่อย) ของลูกสาว ที่อยู่ใกล้ๆกัน เพราะ จัดสรร แล้วก็ต้องเพาะปลูก แทนที่จะปล่อยรกร้างว่างเปล่า ( เอ..ทำไมคำสร้อย มันเยอะจริงวันนี้) อ้อ รายงานว่าทำงานใหญ่เสร็จไปเรื่องหนึ่ง คือ ตั้งแต่พกกล้อง ดิจิตอล มานี่ก็เก็บภาพ คนใกล้ไกล ไว้เยอะ และกำกับว่าที่ไหนเมื่อไร พอมาปีนี้เพื่อนฝูงร่วมคณะเดียวกันเกษียณ ตั้ง 7 คน เลยริเริ่มว่า นำภาพถ่ายเพื่อน เหล่านั้น มาจัดกลุ่ม แล้วบันทึก อัด จัดใส่อัลบั้ม เพื่อให้เป็นของขวัญ 7 ชุดด้วยกัน เนื่องจากว่า ลูกชายและลูกสะใภ้ จะพาแม่เที่ยว ญี่ปุ่น ระหว่าง 1-8 ตุลา นี้ เดิมที เธอบอกว่าจะเป็นสปอนเซอร์ พาพ่อกะแม่เที่ยว แต่ไป ๆ มาๆ พ่อไม่ไปด้วย เพราะห่วง บ้าน ห่วงร้าน (ที่ไม่ใช่ของตัวเองสักหน่อย เจ้าของมันยังไม่ห่วงเลย  ) เลยมีนักเสียบ ขนานแท้ เข้าเสียบ ตำแหน่ง เลยเชียว (ลูกสาวคนกลาง) มันอ้างว่า เผื่อ พี่โอมมัน เดินทิ้งห่างแม่ เป็นห่วง แม่ กร๊ากกกกจึงเป็นที่มาของการเข้าฟิตเนส ของค่ายทหาร ใกล้ๆ บ้าน (ครั้งละ 10 บาท ใคร อยากมาบ้าง มาได้เลย) ปลูกต้นไม้ 10 ต้นอายุยืนอีก 10 ปี
เมื่อฝนปีที่แล้วไปลงต้นชะอมเป็นแนวรั้ว ปีนี้ตัดแจกชาวบ้านซะเยอะไปหมด เพราะขืนกินเองครัวเดียว เก๊าจะถามหาเอา และลงต้นผลหมากรากไม้ที่ชอบกินเช่นมะม่วง มะปราง ฝรั่ง มะพร้าว ขนุน เนื่องจากเป็นที่ดิน ไม่มีน้ำผ่าน เทวดาเลยเลี้ยงเอาตัวรอดมาได้หลายต้นอยู่ ตายไปก็เยอะ พอมาปีนี้เอาไปซ่อม ต้นที่ตาย และเพิ่มชนิดเข้าไปอีก เช่นปลูกกล้วยน้ำว้า 3 แถว ๆละ 10 ต้น มีชมพู่ม่าเหมี่ยว 3 ต้น ลำไย มะกรูด มะนาว (มะพร้าวมีแล้ว) ไม่มีส้มโอ และไชโยโฮ่ฮิ้ว..... นอกจากนั้นยังเอาต้นดอกไม้ เช่น โมก ที่ปลูกในกระถางที่บ้านเอาไปลงให้เธอเบิกบานใจ เพราะรากคับกระถางแล้ว ลั่นทมขาวพวง ที่ริอ่านชำเอง 5 ต้นไปปลูกเป็นแนวหน้าที่ และหมากแดง แซะหน่อจากกระถางเช่นกัน แต่เลิฟสุดๆ คือได้ดอกสุพรรณิกา ไปปลูก วิธีการคือเอาดอกไม้ไว้แนวหน้าที่ดิน และเอาชะอมไว้แนวหลัง ส่วนข้างๆที่ปลูกกล้วยล้อมรอบ อ้อๆ เอาเม็ดกระเพรา กะโหระพา ไปโรยๆไว้ แข่งกันงอกงาม เพราะฝนตกดีจริงๆ ชื่นใจ ที่พูดมานี่ ไม่ได้ทำเองเล๊ย เพียงแต่ขับรถขนต้นไม้ ดิน ปุ๋ย แค่นั้นเอง เพราะมี คนมาอาสาให้จ้างทำ ผัวเมียร่วมแรงแข็งขัน ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า ขนาดขับรถขนของ มีอยู่วันหนึ่ง ถลำลึกไปหน่อยรถติดโคลน ฮือๆๆๆ ทำไงก็ไม่ได้ ต้องโทรให้ลูกชายเอารถไปดึงกัน มันยังค่อนขอดว่า เกษตรกร เอาตัวไม่รอด เหนื่อยมากวันนั้น พอรถขึ้นได้ ก็เลยไปกินกาแฟ แก้วละ 50 บาทกินฟรี ที่ร้านมันอีก อยากบ่นดีนัก  พยายามหารูปสวนน้อยคอยรัก เอามาให้ดู หาไม่เจอ เอารูปขนมเค็กร้าน OaK'cafe มาดูก่อน เพื่อความเข้ากัน  เรื่องของหมอนวด
เรื่องหมอนวดกับดิฉัน หรือพูดให้ดูยิ่งใหญ่คือหมอนวดกับครอบครัวดิฉัน คงไม่ใช่เรื่องเกินเลยไปมากนัก ดิฉันนี่เป็นคนชอบนวด เพราะเนื่องจากตั้งแต่เริ่มตั้งท้องลูกคนที่1 และ 2 และ3 ตามๆมา ต้องยกความดีให้แม่ (หรือกล่าวหาแม่ก็ไม่รู้นะคะ) เพราะระหว่างท้องก็จะบ่นปวดเมื่อย แน่นท้อง อะไรไปเรื่อย แม่ก็เอาใจหาหมอนวด ชาวบ้าน หรือว่าจะเรียกว่าหมอตำแย มือเก่าๆ มานวดให้ <เรียกว่าตั้งแต่นั้นมาก็ชอบนวด โดยตามหมอนวดชาวบ้าน มานวดให้ที่บ้าน พอช่วงลูกๆ เติบโต เป็นวัยรุ่นๆ ดูเหมือนจะหายปวดเมื่อยไปพักนึง ไม่รู้เป็นเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะต้องรับผิดชอบ ดูแล ลูก ๆพร้อมกับ หัวหกก้นขวิด ทำมาหาให้ลูกกิน เลยลืมเรื่องปวดเมื่อยไปพักใหญ่ ๆเชียว จนกระทั่ง10 ปีที่ผ่านมาลูกๆ ก็เต้าโต ..เอ๊ย !!! เติบโตกันจนมีครอบครัว วัฒนธรรมการนวดเริ่มขยายขอบเขต เรียกว่า สปา มากปะปนกันเข้าไป เราหันไปนวด เพราะชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นั่นหมายถึง อ้ายพวกลูกๆ ก็หันมาชอบให้เค้านวดกันอีก จริงๆนะ ชอบกันทุกคน ที่พูดอย่างนี้ เพราะยืนยันว่าบางคน ไม่ชอบ บอกว่าจั๊กกะจี๋ ไม่ชอบให้ใครมาถูกตัว ชอบกันขนาดร่ำ ๆว่าจะเปิดร้าน แล้วหาหมอนวดมาประจำ เรียกว่า ไม่เอาเข้าขั้นสปงสปากะเค้าหรอก แค่นวดธรรมดา ไม่มีแขกมาให้นวด ก็นวดเจ้าของร้านนี่ ยัง..ยัง..ไม่หน่ำใจค่ะ มีสะใภ้ 1 เขย 2 ก็เป็นพวกเดียวกันหมด คือชอบให้เขานวดให้ อ่า.... แต่ก็มีคนคอยขัดคอว่าถ้าหมอนวดลาออกทำไง.....ถ้า....ทำไง......หลายคำถามมากเลย ไปให้เค้านวดดีกว่า ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรดี ยุคสาธารณสุข หรือสถานพยาบาลของรัฐ ให้สามารถเบิกค่านวดตัวได้ เพราะถือว่าฟื้นฟู กายภาพบำบัด แม๊ !!! ดิฉนน่ะดีใจสุดๆ แต่ก็แพ้ทาง เพราะว่าเวลาเราอยากนวด ไปแล้วบอกว่าเต็ม คิวยาวไปถึงพรุ่งนี้ วันมะรืน ดิฉันจะหายเมื่อยแบบฉับพลัน ....เบื่อมาก ดิฉันก็หันไปเสียเงินเองนี่แหละ สบายใจ ดี แต่เสียเงินทั้งทีก็ เอาแบบได้บุญด้วย (ทึกทักเอาเอง) คือไปนวดหมอนวดตาบอดค่ะ เป็นแฟนประจำเหนียวแน่นมาก ร้านนี้เจ้าของชื่อคุณตู่ เช่าบ้านและทำกิจการเข้าสมาคมเครือข่ายมูลนิธิคนตาบอดด้วย นั่นหมายถึงคุณต้องมีเงื่อนไขหลายๆประการกับมูลนิธิ มีหมอนวดในสังกัด ประมาณ 8-10 คน มีห้อง มีเตียง ไว้บริการ 10 เตียงเช่นกัน ติดแอร์อย่างดี ระหว่างเตียง มีม่านกั้น แต่ส่วนใหญ่ ไม่ค่อยกั้นหรอก เพราะ แอร์ไปหาคนนวด และหมอนวด ไม่ทั่วถึง จึงมักเห็นกันไปหมด ในห้องมีทีวี ไว้ให้คนนวดดู แต่หมอนวดจะฟังเอา เมื่อกลางเดือนที่แล้ว ไปนวด ไม่เห็นทีวี เลยถามน้องอร (หมอประจำตัว)ว่า .....อ้าวทีวีหายไปไหน / อ๋อ..พี่ตู่เอาลงไปไว้ที่ห้องรับแขกค่ะ ...ทำไมล่ะ ดีเหมือนกันเนอะ (พูดเบาๆกลัวคนอื่นได้ยิน) เพราะอยากนอนหลับตาเงียบๆ / ค่ะ น้องอรรับคำ ..แต่ว่าใครเป็นคนเสนอเหรอ / ไม่หรอกค่ะ แขกทะเลาะกัน ..ฮะ..ทำไมล่ะ / คือว่าเปิดช่องพันธมิตรอภิปรายค่ะ แล้วแขกผู้ชายคนนึงก็ด่าสมทบด้วย แล้วมีแขกผู้หญิงลุกขึ้นมา ด่าแขกผู้ชายว่า คุณรู้ได้ไงว่าเค้า (คนถูกอภิปรายด่า)เป็นจริงอย่างนั้น แล้วก็ เถียงกันไปมาค่ะบลาๆๆๆๆ ...ฉันอยากกรีดเสียงหัวเราะให้กระจาย แล้วถามต่อว่าแขกคนอื่นล่ะทำไง / นอนกันเงียบเลย ค่ะ คุณตู่เลยเอาทีวีลงไปข้างล่าง ...อืมม์ สาธุ ดิฉันนึกในใจ แล้วนอนอมยิ้มให้อรนวดอย่างมีความสุข (ชั่วขณะ) เพราะ เรื่องเล่าชาวหมอนวดตาบอด นี่มีเยอะมากค่ะ |
วันจัน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อดีต ครูระดับประถมศึกษา 12 ปี ข้ามขั้นมาเป็นครูระดับอุดมศึกษา 29 ปี ปัจจุบัน เป็นผู้เกษียณ อายุราชการ ปีที่11 งานหลัก เป็นผู้อำนวยการดูแลแม่อายุ 90 ปี(ปัจจุบัน2560เสียชีวิตแล้ว) งานรอง เล่นเกม เล่นกับสัตว์เลี้ยง เดินดูต้นไม้ อ่าน เขียน ทำงานบ้าน ดูหนัง ไปให้คนอื่นนวดตัว ไปนั่งเล่นร้านกาแฟลูกชาย นัดเพื่อนเก่า/ลูกศิษย์เก่ากินข้าว ดูแลสวนกล้วยและต้นไม้อื่นๆตามใจที่อยากปลูก ทำอาหารและช่วยเหลือตนเองได้ในระดับ 9เต็ม10 งาน พิเศษ ช่วยดูแลหลานชายและหลานสาว(ตามที่มีโอกาสไปเยี่ยมเยียนที่บ้านเขา) ผลงานดีเด่น มีสามี1 คน และลูกชาย 1 คน ลูกสาว 2 คน และหลานชาย 2 คน หลานสาว 2คน สถานะล่าสุด ปี2561 😍😍ชีวิตเลือกได้ เนื่องจากไม่มีภาระใดๆมาให้ต้องห่วงหา ยกเว้นต้องห่วงตัวเองให้มากที่สุด เพราะปีนี้ ขึ้นหลักกิโลเมตรที่70 แล้ว Friends Blog
Link |
GRANDMOM'S LIFE
