|
|
Kauai's Farm Bareau Fair งานเกษตรแฟร์-กะทิชาวเกาะ
Kauai's Farm Bareau Fair งานเกษตรแฟร์
อะโลฮ่า คุณลุงสมาร์ทติวปิ๊ดและชาวคณะ
ตอนแรกตั้งใจว่าจะมาเคาะแป้นถึงคุณลุง เขียนต่อจากหาดสุดท้ายที่ได้เห็นเต่าเป็นๆ
ขึ้นมาเล่นน้ำที่หาดพอยพู Poipu Beach ต่อจากเมื่อตอนผ่านมา
แต่วันนี้อ่านหนังสือพิมพ์ ฟังวิทยุ ดูโทรทัศน์ท้องถิ่นที่นี่
เขาประชาสัมพันธ์งานนี้กันเหลือเกิน เป็นงานประจำปีของเกาะนี้
เหมือนกับ งานเกษตรแฟร์ บ้านเรา เขาใช้ชื่อว่า Kauai's Farm Bureau Fair
มีงาน4 วันคือวันที่ 25 - 28 สิงหาคมนี้ งานเริ่มหกโมงเย็น จนถึงเที่ยงคืน
จัดโดยส่วนรัฐบาลทั้งหมด เหมือนๆงานกาชาดบ้านเรา
จัดที่ สนามกีฬา ลีฮุย Lihue
ลีฮุย เป็นเมืองหลวงของเกาะนี้มีสนามบินพาณิชย์ ส่วนราชการเกือบทั้งหมด
ห้างสรรพสินค้า ศูนย์การค้าใหญ่ๆ ท่าเรือ อยู่เมืองนี้
หนูไปถึงบริเวณจัดงานประมาณหกโมงเย็น
โอ๊ะ โอ๊ะ โอย ไม่มีที่จอดรถเลย ต้องจอดกันไกลเดินเข้าไปที่งานเกือบครึ่งไมล์
หนูนึกว่าหนูเห่อ ตื่นเต้นจะมาเที่ยวงานเขาแล้วนา ยังมีคนมาก่อนงานเปิดตรึมเลย
ก่อนเข้าบริเวณงาน จ่ายค่าตั๋วเข้าไป $4
เขาพิมพ์ตั๋วเป็นการบริจาคเพื่อหาเงินให้กับสมาคมต่างๆ เข้าไปในงาน
ลูกเล็ก เด็กแดง คนแก่ หนุ่ม สาว ทุกวัยเดินกันขวักไขว่เป็นที่สนุกสนานกัน
ไม่ว่าจะเป็นการต่อคิวเข้าแถวซื้อของกินสารพัดเป็นซุ้มๆกันไป
ซึ่งออกร้านโดยนามส่วนราชการ และ โรงเรียน สมาคมต่างๆ
เช่น ซุ้มขายน้ำ ซุ้มของปิ้ง ย่าง บาร์บีคิว ซุ้มพิซซ่า ซุ้มบะหมี่ ซุ้มไก่ย่างรมควัน
ซุ้มอาหารพื้นเมืองอาวายเอี้ยน ซุ้มนี้หนูเข้าไปต่อแถวยาวกับเขาด้วย
อาหารยอดนิยมคือ หมูเลาเลา เหมือนห่อหมกบ้านเราแต่ไม่มีเครื่องแกง
เขาเอาหมูทั้งตัวเข้าไปอบใต้พื้นดิน รองด้วยใบเผือก
หมักด้วยเกลือพื้นเมือง กะเทียม อบด้วยฟืนทั้งวันทั้งคืน เนื้อนุ่มเลยจ้ะ
เคยไปดูเขาทำด้วยละ ถ่ายรูปไว้เยอะเลย แต่ยอมรับว่าโง่มาก ที่เอารูปมาลงให้ดูไม่เป็น
อย่างหนูนี้ไม่รู้ว่าจะโง่อย่างไร อย่างนี้ควายเรียกว่าพี่เลยละ
วันหลังอาจจะเปลี่ยนชื่อเป็น พญากระบือ ก็ได้นะ
ได้หมูเลาเลาใส่จานกระดาษมาเดินกินไปดูงานไป
คิดถึงงานวัดบ้านเรา นานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นานมาแล้วหลายสิบปีก็ว่าได้
ยังเดินแทะอ้อยควั่น กินน้ำแข็งไสที่กดลงไปในแท่นพิมพ์สังกะสีมีด้ามไม้ตรงกลาง
ราดด้วยน้ำหวานสีแดงดูดให้ชื่นใจไปเลย
ได้หยอดเหรียญลงไปในตู้โรตีสายไหมเพื่อจะให้ได้ไม้สีแดงจะได้เพิ่มอีกอันหนึ่ง
หรือไปยืนดูเขาผัดก๋วยเตี๋ยวถังแตกที่มีแต่เส้นก๋วยเตี๋ยวผัดใส่ซีอิ๊วและถั่วงอก
ใส่กระทงใบตองมีไม้เสียบลูกชิ้นให้ใช้เป็นตะเกียบ
ได้กินขนมกงทอด ไม่รู้ว่าคนรุ่นใหม่จะรู้จักขนมกงหรือไม่
แหมพูดถึงเรื่องอาหารการกินหนูฝอยได้เป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ
ไปเดินเที่ยวงานต่อดีกว่า ไหนๆก็ทอดน่องมาเรื่อยเปื่อยแล้ว
อิ่มหมีพีมันมีเสบียงตุนในท้องแล้วทีนี้ขอปล่อยแก่บ้างเถอะ
ชิงช้าสวรรค์ ใช่แล้วชิงช้าสวรรค์เหมือนบ้านเราเลย
ไม่ใช่จะมีแต่เด็กๆเท่านั้นที่ขึ้นกัน ผู้เฒ่า ผู้แก่ ก็มีเพราะหมุนแบบช้าๆ
ไม่หวือหวาเหมือนกับเรือไวกิ้งที่อยู่ถัดไป
เกือบทุ่มแล้วพระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน เมื่อชิงช้าสวรรค์ค่อยหมุนสูงขึ้นไป
ด้านหน้ามองเห็นทะเล น้ำทะเลสีฟ้าคราม ด้านหลังเป็นภูเขาสูงแนวยาวสีเขียวตลอดแนว
สองบรรยากาศที่ตัดกันได้ดีจริงๆ
อยากจะลดอายุลงไปหลายสิบปี จะได้ไปนั่งรถตีลังกาให้หัวหมุนส่งเสียงกริ๊ดๆแข่งกันกับเด็กๆ
หมดรอบชิงช้าสวรรค์ก็เดินไปเที่ยวรอบๆงาน
มีเตนท์สารพัดสัตว์ เช่น แพะ แกะ ลูกม้า ไก่ เป็ด ห่าน ที่กั้นไว้เป็นคอกๆ
ตีตั๋วเข้าไป ส่วนมากจะเป็นเด็กเล็กๆ เด็กๆก็เข้าไปจับ ไปลูบตัวเขาได้
โดยมีผู้ใหญ่คอยดูแลเป็นอย่างดี
เขาจัดเป็นโซนๆไปเช่นทางด้านวิชาการ ก็จะมีหน่วยงานมาให้ข้อมูล
เน้นการเกษตรเป็นส่วนมาก มีการประกวดผลงานต่างๆ และ ผลิตผลการเกษตร
เช่น การประกวดเย็บ ปัก ถัก ร้อย การร้อยมาลัย มาลัยแบบต่างๆ เรียกว่า เล Lei
ประกวดบอนไซ กล้วยไม้ พืชผลการเกษตร
เช่น อ้อย สับปะรด อะโวคาโด เผือก ฟัก ฟักทอง ผักสลัด กล้วย มะละกอ
มากมายขนจำไม่ได้จริงๆเพราะเยอะมาก จัดเป็นเตนท์ใหญ่มาก
มีการบรรยายความเป็นมาของผลงานที่ได้รับรางวัลต่างๆ
มีคนเข้านั่งฟังกันเยอะพอสมควร ส่วนมากจะเป็นวัยกลางคนขึ้นไปแล้ว
เดินเข้าไปเตนท์สารพัดร้านค้า องค์การต่างๆมาออกบู้ธประชาสัมพันธ์ และขายสินค้ากัน
คิดว่ามีประมาณหนึ่งร้อยบู้ธ บู้ธ
ที่ผู้คนให้ความสนใจมากคือบู้ธของทหารบก
เขาประชาสัมพันธ์กันมาก แจกโปสเตอร์ โบร์ชัวร์ เยอะแยะ
แทบทุกบู้ธมีกล่องจับรางวัลวันสุดท้ายกัน เขียนชื่อ ที่อยู่ ใส่ลงไปพร้อมบริจาค
ส่วนมากก็หนึ่งเหรียญ ห้างร้านเอกชน โรงพยาบาล ก็มาออกบู้ธกันเยอะ
เดินจนเมื่อยแล้วออกมาเจอเตนท์เกษตรกร เขานำสินค้ามาจำหน่าย
ดีใจจังวันนี้ได้ต้นตะไคร้อยู่ในกระถางเล็กๆ เขาขาย กระถางละหนึ่งเหรียญ
ทุ่มสุดตัวเลยนะ สองกระถาง เพราะหนักพอสมควร
กะจะเอามาปลูกที่บ้านให้ได้สองกอใหญ่ๆเลยละให้คุ้มสุดๆไปเลย
อาจจะได้ชื่อว่า คุณนายเกลือทิพย์ ในตอนต่อไปก็ได้
เหมือนเดินเที่ยวแป๊ปเดียว ที่ไหนได้เดินมาสี่ชั่วโมงแล้ว ไม่ไหวแล้ว กลับบ้านก่อนละ
แล้วก็มานั่งโม้ให้ลุงและชาวคณะได้ฟังกันนี่ละจ้ะ
Mahalo Nui Loa (มาฮ่าโล่ นุ้ย โลอะ )
ขอบคุณมากนะจ้ะ Thank you very much
โดย: กะทิชาวเกาะ IP: 4.65.60.64 วันที่: 26 สิงหาคม 2548 เวลา:17:37:50
| Create Date : 27 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 27 สิงหาคม 2548 16:35:42 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 482 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: mo IP: 124.157.177.112 วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:13:44:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
New York United States
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
|
กรุณาตรวจตราสิ่งของก่อนลงจากรถไป แค่ลืมหัวใจไว้ในรถ คนขับก็สดชื่น.... โอ่เค้
Please check your belongings before leaving my cab, just leave your heart here ...Thank You
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
