9 มิ.ย.2549 วันที่โลกต้องจารึก แงๆ เราอยากสารภาพ... วันที่ 9 มิ.ย.49 เป็นวันที่คนไทยทั้งประเทศ หรืออาจจะเป็นมวลมนุษย์ทั่วทั้งโลก ที่พอจะได้รับข่าวสารบ้าง ต้องจดจำวันนี้ไปชั่วชีวิต เราถูกเกณฑ์จากที่ทำงานให้ไปร่วมพิธี รับเสด็จในหลวงทรงออกพระสีหบัญชร ณ พระที่นั่งอนันตสมาคม เนื่องในพิธีฉลองการครองราชย์ครบ 60 ปี เราตื่นแต่เช้า แต่งตัวด้วยเสื้อยืดคอโปโลสีเหลือง กางเกงสุภาพ เดินทางจากบ้านแถวบางแค ด้วยรถเมล์ และรถป๊อกๆ กะว่าจะไปต่อรถแอร์ยูโรไปลงกรมศุลฯ แต่สงสัยมัวเสียเวลากะการแต่งตัวไป เลยกลัวจะไม่ทันที่เค้านัดหมายที่ทำงาน เลยเรียกทาสี เอ๊ย แท๊กซี่ เบ็ดเสร็จถึงที่หมายทัน ในมูลค่า 190.- ยืนรอพรรคพวกอีกเกือบครึ่งชม. พร้อมหาของกินไปพลางด้วย ได้ออกเดินทางเกือบ 8โมง รถตู้พาหนะ 2 คน พาพวกเรา 20 คน ไป ยังไม่ทันถึงวัดเบญฯ ท่านๆก้อพากันลงเดิน เราก้อเดินกันมาจนถึงประตูรร.สวนจิตรลดา พร้อมกันกรูจะเข้าประตู แต่ถูก รปภ.กันไว้ บางส่วนเข้าไปได้ แต่ข้าน้อย พลัดกะเค้า อยู่ข้างนอกอีก 4-5 คน พยายามขอเข้าแต่ รปภ.ก้อบอกว่าต้องมีหนังสือขอนุญาต เราก้อโกดนะ ไม่ให้เข้าก้อไม่เข้า แปบนึงก้อมีคนมาตามว่าเข้าได้ เย้!! พอเข้ามาได้เราก้อ หันรีหันขวางกะน้อง ว่าไปทางไหนดี อืม มองไปข้างหน้า เราต้องลัดสนามไปไกลโข แล้วแหวกฝูงชนมาอยู่หน้าพระที่นั่งอนันตฯ สำมะเหร็จ ด้วยความเก่งกาจของพี่ที่ทำงาน ได้ที่นั่ง สบายเลย หลังเต้นท์ผู้สื่อข่าว มองดูนาฬิกา โอ้ 0900 ถามว่า.. ท่านเด็จกี่โมง โอ้ 1100 นั่งรอ แบบขัดสมาธิ พื้นปูนคือที่มั่น จากไม่มีแดด จนแดดส่อง จากไม่หิวน้ำ จนหิวน้ำ (พี่คนนึงก้อแบ่งน้ำให้กิน แต่ก้อจิบไปนิดๆ กลัวปวดฉี่) คนเบียดกันมาก ไม่รุมาจากไหนต่อไหน ลูกเด็กเล็กแดงก้อพากันมา และแล้วเวลาก้อใกล้เข้ามา เด็จแล้ว (ฮือฮาๆๆๆ) ทุกคนพร้อมใจกันกรู ยืนขึ้น เราเล่นลูกคลื่นแบบเคลื่อนไปข้างหน้า 2 รอบ พอรอบที่ในหลวงท่านเด็จจริง ทุกคนกรูข้างหน้าหมด เราก้องงๆ (เพราะหลับตากแดดรอ) ถูกคลื่นมหาชนซัดไป(พี่ๆน้องๆที่มาด้วยกันกระจายไปหมด) เราถูกซัดติด ที่เกาะต้นไม้ บนนั้นมีคนติดอยู่แล้ว6-7คนได้ แล้วเราก้อชะโงกดูในหลวง เห็นพระองค์ท่านเป็นจุด พอได้ประมาณอึดใจ เราก้อลง แล้วแหวกฝูงชนออกมาข้างหลัง ในใจคิดว่า...ใครอยากดู ดูไป ไม่เอาด้วยแล้ว ร้อนก้อร้อน ดมยาดมจนจะหมดกลิ่น โทร.ชวนน้องอีกคน ให้รีบกลับออกไป ไปไหนเหรอ ก้อไปสยาม ตกลงกันว่าไปหาอะไรกินกัน ไปถึงห้างฯเจอจอพาโนราม่า 3 จอ แล้วมีที่นั่งให้ดู แอร์เย็นฉ่ำ เฮ้อ!! แล้วพวกช้านจะ...ไปทามไมเนี่ยะ เบียดก้อเบียด ร้อนก้อร้อน เสียกะตังค์ค่าทาสีด้วย นั่งดูแล้ว โอ้โห ทามไม เห็นในหลวงชัดเต็มๆองค์ แล้วกล้องแพนไปเห็นดอกทานตะวันบานเต็มถนนตั้งแต่พระที่นั่งอนันตฯ ไปถึงราชดำเนินอีก ภาพประชาชนหลายคนร้องไห้ บ้างก้มกราบ บ้างโบกธงชาติ กะธงสัญลักษณ์ครองราชย์ 60 ปี งง ครับทั่น แต่ก้อรู้สึกดี ณ เวลานั้น ที่เล่ามาตั้งนาน และขึ้นต้นว่า "ขอสารภาพ" ก้ออยากขอสารภาพจริงๆ วันนั้นเรารู้สึกไม่ดีจริงๆที่ถูกเกณฑ์ไป แล้วไม่มีที่ประจำให้เราอยู่ แล้วยังต้องเบียดกะผู้คนอีกมากมาย แต่วันนี้ ไม่ใช่ เรารู้สึกภูมิใจ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของหน้าประวัติศาสตร์ของโลก มีคนบอกเราว่า ดูโทรทัศน์สัมภาษณ์ผู้ชายคนหนึ่ง เขาบอกว่า "ที่มาวันนี้ รู้อยู่แล้วว่ามองไม่เห็นในหลวงหรอก แต่เขาจะมา มาเพื่อให้โลกทั้งโลกรับรู้ว่า มีคนจำนวนมากแค่ไหน ที่รักในหลวง" เราได้ยินแล้วน้ำตาคลอ และรู้สึกผิดมากๆ ที่คิดไม่ดีตอนนั้น อาจจะบอกทุกๆคน และในหลวงว่า "ภูมิใจที่เกิดเป็นคนไทย ภายใต้พระบรมโพธิสมภารของพระองค์" Create Date : 26 มิถุนายน 2549 Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2550 0:52:04 น. 1 comments Counter : 334 Pageviews.   Share Tweet ทรงพระเจริญ โดย: ดำรงเฮฮา วันที่: 26 มิถุนายน 2549 เวลา:7:07:41 น.   ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก