Group Blog All Blog
|
Sweet Home: Sweet Home Circus ตามปกติห้างสรรพสินค้าใหญ่แทบทุกแห่งกลางกรุงลอนดอนมักจะเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ถึงจะเป็นวันธรรมดาที่คนส่วนใหญ่ไปทำงาน ช่วงพักเที่ยงก็ยังมีหลายคนแวะมาชมสินค้าแบรนด์เนมออกใหม่กันอยู่ดีนั่นแหละ ... แน่นอนว่าไม่ค่อยสนใจใครนัก เพราะต่างคนก็ต่างมุ่งจะเดินช็อปปิ้งซื้อข้าวของ แต่วันนี้....สายตาทุกคู่กลับไปหยุดที่จุดเดียวกัน เมื่อร่างบางระหงเดินผ่านประตูบานใหญ่เข้ามา... แค่รูปร่างเพรียวในชุดเสื้อเชิ้ตลำลองง่ายๆ สีขาวกับกางเกงยีนส์ เรือนผมสีบลอนด์ทองรับกับใบหน้าเรียวสวยหลังกรอบแว่นตากันแดดโฉบเฉี่ยวนั่นก็สะดุดตาไม่น้อยอยู่แล้ว แต่ที่ชวนให้สงสัยกลับเป็นรถเข็นเด็กสีน้ำเงินเข้มที่เจ้าของร่างนั้นเข็นมาด้วยต่างหาก แอ่ะ แอ่ะ เดรๆ ป็อปปิ้งๆ เด็กชายผมดำร่างกลมป้อมในรถเข็นเงยหน้าขึ้นมองคนด้านบน ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายพลางชี้ไม้ชี้มือด้วยท่าทางตื่นเต้น ใบหน้าเรียวสวยจุปาก ฮื้อ ไม่เอา ดีล พูดชัดๆ สิ ช็อปปิ้ง ต่างหาก สอนพลางดึงแว่นกันแดดออกมาเหน็บไว้กับสร้อยคอเส้นยาวที่เจ้าตัวสวมอยู่ ฮอปปิ้ง! เสียงเล็กๆ ว่าตามอย่างกระตือรือร้น คนสอนพยักหน้าหงึก ค่อยดีขึ้นหน่อย พูดจบก็เข็นรถเข็นไปเดินดูของต่อ ไม่ได้สังเกตกลุ่มสาวออฟฟิศหันไปกระซิบกันด้วยท่าทางตื่นเต้น สวยนะเธอ คุณแม่ยังสาว ลูกชายน่ารักจังเลย เอ๊ะ?! ไม่ใช่คุณพ่อหรอกเหรอ? ฮื้อ ถ้าแบบนั้นเป็นคุณพ่อ แล้วคุณแม่จะหน้าตายังไงล่ะจ้ะ นั่นสิเนอะ (^_^) คนที่ตกเป็นหัวข้อของการสนทนายังคงเดินลิ่วผ่านโซนเสื้อผ้าสตรี โดยไม่สนใจสายตาชื่นชมที่มองมาจากรอบด้าน เดรโกมองสินค้าใหม่ที่ดิสเพลย์หน้าร้านต่างๆ อย่างเพลิดเพลิน เมื่อก่อนเขาเองก็เหมือนกับพ่อมดแม่มดอังกฤษทั่วไปที่มักจะซื้อของในตรอกไดแอกอน แต่หลังจากย้ายมาอยู่บ้านเลขที่ 12 ถนนกริมโมเพลซ อดีตคุณชายบ้านสลิธิรินก็เริ่มชินกับการซื้อของในร้านของมักเกิ้ลมากขึ้น (ก็แฮร์รี่น่ะ ไปที่ตรอกไดแอกอนทีไรมีแต่คนทักจนไม่มีเวลาซื้อของทุกทีนี่นา) ร่างบางหยุดที่หน้าร้านซึ่งประดับด้วยป้ายสีเขียวเขียนลายทองหรู หยุดคิดนิดหนึ่งก่อนจะก้มลงพูดกับเด็กน้อยในรถเข็นเป็นเชิงปรึกษา ใกล้วันเกิดคุณย่าแล้ว ซื้อของขวัญเป็นผ้าพันคอ ดีไหม ดีล? เจ้าตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงักราวกับเห็นด้วย เอา เอา อุนยาย วันเกิดอุนยาย เดรโกขมวดคิ้วเล็กน้อย คุณย่า ต่างหากล่ะ ทำไมชอบเรียกคุณยายอยู่เรื่อยเลยน๊า ต้องเป็นเพราะเจ้านั่นสอนแน่ๆ หนอย...ตอนแรกดีลก็ไม่ยอมเรียก คุณพ่อ มาทีนึงแล้ว พ่อแม่เขาก็ดันไม่เดือดร้อนกับการเป็น อุนตา อุนยาย มากกว่าจะเป็นคุณปู่คุณย่าอีกต่างหาก เลยไม่มีใครคอยแก้คำศัพท์ผิดๆ ให้เจ้าตัวเล็กสักที คนหน้าสวยแอบทำแก้มป่องก่อนจะเดินเข้าไปภายในร้านเล็กที่ตกแต่งอย่างเรียบหรู เขาเล็งผ้าพันคอเดนนี แอนด์ จอร์จไว้ตั้งแต่ตอนมาช็อปปิ้งกับแฮร์รี่เมื่อวันก่อน แต่ติดว่ายังตัดสินใจไม่ได้ ไหนๆ วันนี้ก็ว่าง เลยลองแวะมาดูอีกที อืม...ก็ยังตัดสินใจยากอยู่ดีแหละน๊า ร่างบางยืนคิดอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายก็เลยตัดสินใจพึ่งตัวช่วยที่นั่งยิ้มรออยู่ในรถเข็น เอาผืนไหนดีล่ะ ดีล? เดรโกรั้งชายผ้าพันคอกำมะหยี่สีเขียวอ่อนพิมพ์ลาย กับผ้าไหมสีฟ้าครามบางเบาออกมาจากชั้นแล้วยื่น ให้อีกฝ่ายดู ถ้าเป็นของขวัญ อุนยาย ล่ะก็ ให้หลานชายหัวแก้วหัวแหวนเลือก ยังไงแม่เขาก็ปลื้มอยู่แล้ว รับรองได้ อีกอย่าง เห็นตัวแค่นี้รสนิยมลูกชายเขาก็ไม่เลวเลยนะจะบอกให้ นิ นิ้วป้อมๆ ชี้ไปที่ผ้าพันคอกำมะหยี่ในมือของคนเป็นพ่อ เห็นไหม บอกแล้ว เดรโกยิ้ม ที่จริงเขาเองก็คิดว่าผืนนี้เหมาะ แต่ก็ติดใจผืนสีฟ้าอยู่เหมือนกัน เลยต้องพาดีลมาช่วยเลือกอีกทีเนี่ยแหละ ผืนนี้ฮะ มือเรียวส่งผ้าพันคอสีฟ้าให้พนักงานสาวที่ยืนรออยู่ ฝ่ายนั้นยิ้มก่อนจะแนะนำตามนิสัยคนขายที่ดี ผืนนี้ดูเหมาะสำหรับคนมีอายุนิดนึงนะคะ ที่จริงสีฟ้าน่าจะเหมาะกับคุณมากกว่า เธอมองไปที่ผ้าพันคออีกชิ้นในมือของลูกค้าหน้าสวย พนักงานในร้านผ่านการอบรมเรื่องแฟชั่นกับการแต่งกายมาพอที่จะแนะนำลูกค้าได้อย่างไม่น่าเกลียด เดรโกส่ายหน้าพลางยิ้มตอบ นี่สำหรับคุณแม่ของผมน่ะครับ อ้าว? พนักงานสาวเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ ผู้ชายหรอกเหรอเนี่ย? แต่พอมองร่างเพรียว สูงโปร่งที่กำลังยืนรออยู่แล้ว...จะว่าไปก็ดูเท่ห์เหมือนกันนะ เธอเอื้อมมือไปรับสินค้ากับเครดิตการ์ด ด้วยรอยยิ้มที่หวานกว่าเดิม ค่ะ รอสักครู่นะคะ สักครู่หนึ่งหนักงานคนเดิมก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงหนามันวาว เรียบร้อยแล้วค่ะ เดรโกคลี่ยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปรับ ขอบคุณมากครับ แอ๊ๆ มือเล็กเอื้อมมากระตุกชายกางเกงของผู้เป็นพ่อจนต้องก้มลงมอง หือ ว่าไง ดีล อยากถือของขวัญคุณยายเหรอ เอ้า ก็ได้ ร่างบางวางถุงนั้นลงบนเบาะในรถเข็นข้างๆ ตัวเด็กชาย เอาเถอะ ยังไงของก็อยู่ในกล่อง คงไม่เปื้อนอยู่แล้ว เจ้าตัวเล็กจะได้ไม่งอแง ขวัญ ขวัญ ท่าทางกระตือรือร้นนั้นทำเอาพนักงานสาวยิ้ม ต้องก้มลงจับแก้มยุ้ยอย่างเอ็นดู น่ารักจังนะคะ เธอว่ากับพ่อของเด็กชาย แอะ แอะ เจ้าตัวเล็กที่ถูกชมฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันซี่เล็กที่กำลังขึ้น ยื่นมือไปจับแก้มของคนที่ก้มลงมาหาบ้าง พี่ฉาว พี่ฉาวคนฉวย เจ้าตัวเล็กพูดแจ๋วๆ พอเห็นคนถูกแซวงงอึ้ง ใบหน้ากลมป้อมก็หัวเราะเอิ้กอ้าก ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายอย่างถูกใจ คนเป็นพ่อต้องรีบออกตัวแทน ขอโทษนะฮะ เดรโกรีบเข็นรถออกมาจากร้านก่อนที่เจ้าตัวดีจะได้จีบพี่สาวคนสวยนานกว่านี้ ตั้งแต่ดีลเริ่มพูดได้นี่ชอบทักสาวๆ คนโน้นคนนี้ว่า พี่คนสวย อยู่เรื่อย ออกลายแต่เด็กเลยนะ หลังจากได้ของที่ต้องการครบ ร่างบางก็แวะแผนกเสื้อผ้าเด็กเหมือนเช่นเคย ตั้งแต่มีลูกชายตัวเล็ก รายการของช็อปปิ้งของเขาก็เพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง แล้วคุณชายประจำบ้านพอตเตอร์ก็ออกจะชอบเสียด้วย ก็แผนกเสื้อผ้าเด็กของแฮร์รอดส์น่ะมีแต่ของน่ารักๆ น่าซื้อเต็มไปหมดเลยนี่นา ตัวนี้น่ารักไหมดีล? เดรโกหยิบเสื้อขนสัตว์ตัวเล็กจิ๋วสีดำมาทาบกับตัวลูกชาย หึหึ ส่ายหน้าดิ่ก อ้าวไม่ชอบเหรอ? แล้วตัวนี้ล่ะ? คราวนี้เป็นเอี้ยมยีนส์นิ่มสีแดงเข้ม แอ่ะ เล็กไปเนอะ ต้องหาไซส์ใหญ่ ก็เรามันโตเร็วนี่นา ถามๆ เลือกๆ กันจนมาถึงดิสเพลย์สินค้าใหม่ประจำซีซั่น เดรโกหยุดกึก เบิกตากว้างทันที เฮ้! ตัวนี้แหละ ดีล น่ารักมากๆ เลย คราวนี้คุณพ่อไม่ถามความเห็นลูกชาย ตรงไปหยิบสินค้าจากชั้นมาทาบวัดขนาดแล้วส่งให้พนักงานคิดเงินทันที ป๊ะป๋าต้องชอบแน่ๆ เลยล่ะ ร่างบางก้มลงบอกอย่างอารมณ์ดีพลางหัวเราะคิกคัก ขณะที่เจ้าตัวเล็กดูงงไปเล็กน้อย ใบหน้ากลมป้อมเอียงคอมองเหมือนจะถามว่า ไหง เดรตื่นเต้นจัง? มีไรเหรอ? ได้แล้วค่ะ พนักงานแผนกเสื้อผ้าเด็กเอาถุงสินค้ามาส่งให้ แอบเหลือบมองคุณลูกค้าหน้าสวยก่อนจะยิ้ม เรามีของคุณแม่เป็นเซตคู่กันด้วยนะคะ เดรโกรีบส่ายหน้า ไม่ดีกว่าฮะ ของแบบนี้เหมาะกับเด็กเล็กเท่านั้นแหละ ขืนผู้ใหญ่ใส่ก็ตลกตายเลย อีกอย่าง...เขาไม่ใช่คุณแม่สักหน่อยนะ เป็นสินค้าโปรโมชั่นแถมพิเศษค่ะ พนักงานสาวว่าพร้อมกับยื่นถุงมาให้ ร่างบางเลยจำใจรับมา ดวงตาสีฟ้าเหลือบดูของในถุงก่อนจะยักไหล่ ช่างเหอะ เอาไปเก็บไว้เล่นๆ ก็ได้ เดรโกก้มลงไปบอกเจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ในรถเข็นอย่างกระตือรือร้น รีบเอาไปซัก อ๊ะ ใช้คาถาทำความสะอาดก็ได้เนอะ เดี๋ยวเย็นนี้จะได้ใส่ให้ป๊ะป๋าดูนะ ดีล ดีลได้แต่มองคุณพ่อแบบงงอีกรอบ ดู ๆ ไปจะเห่อกว่าเค้าอีกน๊า เดรเนี่ย~ ตกเย็น ณ บ้านเลขที่ 12 ถนนกริมโมเพลซ กลับมาแล้ว ร่างสูงในชุดสูทเดินเปิดประตูบ้านเข้ามา มือหนึ่งมีเสื้อคลุมพ่อมดสีดำสำหรับใส่เวลาทำงานที่กระทรวง อีกมือหิ้วถุงของที่เพิ่งแวะซื้อจากซุปเปอร์มาเก็ตสำหรับทำอาหารเย็น (บ้านนี้คุณพ่อบ้านเป็นคนทำอาหารนะคะ) เดรโก ดีล อยู่ไหนกัน แฮร์รี่วางข้าวของไว้บนโต๊ะในห้องรับแขกก่อนจะหันไปดูรอบบ้าน เอ รถก็อยู่ในโรงรถนี่นา หายไปไหนกันหมด ยังไม่ทันขึ้นไปดูก็ได้ยินเสียงเรียกอ๊อแอ๊จากด้านหลัง ป๊ะป๊า ชายหนุ่มรีบหันกลับไปตามเสียงเรียก แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อลูกชายที่กำลังเดินเตาะแตะเข้ามาหา ร่างกลมป้อมอยู่ในชุดเสือตัวเล็กที่คลุมทั้งแขนและขา หมวกฮู๊ดที่ดึงขึ้นมาคลุมเส้นผมสีดำก็มีหูติดไว้เรียบร้อย แถมด้วยหางยาวที่ถูกเจ้าตัวเล็กดึงไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง เห็นแล้วทั้งน่ารักทั้งน่าขำไปพร้อมกัน ....แบบนี้ไม่ใช่ใครหรอก คุณพ่ออีกคนแน่ๆ ป๊ะป๋า แง่บ เจ้าเสือน้อยเดินเตาะแตะเข้ามาเกาะขาพอดี แฮร์รี่เลยก้มลงไปช้อนตัวลูกชายขึ้นมาอุ้มพร้อมกับหัวเราะ ไงดีล ใครแต่งตัวให้ เดรล่ะสิ อือ อือ ใบหน้ากลมป้อมพยักหงึกๆ ใช้อุ้งเท้าเล็กๆ โอบรอบคอผู้เป็นพ่อซึ่งเอื้อมไปแกล้งดึงแก้มยุ้ยๆ อย่างเบามือก่อนจะถามต่อ วันนี้ไปไหนกันมาหือ? ดีลเอียงคอเหมือนกำลังคิดหาคำก่อนจะตอบ ปายฮอปปิ้ง! แฮร์รี่พยักหน้ายิ้มๆ เหรอ ไปช็อปปิ้งกันมา มิน่าล่ะ... ใจคิดถึงคุณพ่ออีกคน รายนั้นน่ะรับหน้าที่เลือกเสื้อผ้าให้เขาตอนไปช็อปปิ้งมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว (ก็นายชอบเลือกเสื้อเชยๆ นี่นา: เดรโก) แต่ตอนนี้กำลังเห่อลูกชาย เห็นเสื้อผ้าเด็กน่ารักๆ ได้ที่ไหน กลับมาแล้วเหรอ แฮร์รี่ ยังไม่ทันเรียก คนในความคิดก้าวเข้ามาในห้องรับแขกด้วยรอยยิ้มกริ่ม ชอบไหม ถามพลางใช้นิ้วจี้เอวลูกชายในอ้อมแขนของอีกฝ่ายจนเจ้าตัวแสบดิ้นหนี อืม น่ารักดี ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้มๆ พออีกฝ่ายเห็นด้วย คนตัวเล็กเลยยิ่งอารมณ์ดี ใช่ม๊า เนี่ย เดี๋ยวจะให้ดีลใส่ตอนไปเจอพวกแกรนเจอร์ พวกนั้นต้องชอบแน่ จะได้ซื้อให้เฮอร์มีส เมธีส นาย่าใส่เหมือนกัน ต้องน่ารักมากๆ เลย ใบหน้าสวยหัวเราะคิกคัก ทำให้คนตัวสูงกว่าต้องส่ายหน้าทั้งที่ยังยิ้มเอ็นดู เรียกแกรนเจอร์อีกแล้ว เฮอร์ไมโอนี่เขาเป็นมิสซิสวิสลีย์มาตั้งหลายปีแล้วนะ ว่าพลางใช้แขนข้างที่ว่างดึงเอาร่างบางเข้ามาใกล้ คนถูกทักย่นจมูก ...ก็มันติดปากนี่นา ถึงจะสนิทกับเพื่อนๆ ของแฮร์รี่แล้ว แต่เขาก็ยังติดเรียกโรนัลย์ วิสลีย์กับเฮอร์ไมโอนี่ แกรนเจอร์ (วีสลีย์) ด้วยชื่อเดิมอยู่ดี แล้วพวกนั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไรด้วย ทีวิสลีย์...เอ๊ย รอนน่ะ ยังชอบเรียกฉันว่ามัลฟอยเหมือนเดิมเลย เอาเถอะ สุดท้ายคุณผู้ชายของบ้านก็ยอมแพ้ กำลังจะก้มหอมแก้มเนียนอย่างมันเขี้ยว แต่ถูกขัดด้วยเสียงจากอีกทางเสียก่อน ป๊ะป๋า จาหม่ำ หม่ำ~ เจ้าตัวเล็กที่ถูกอุ้มดิ้นขยุกขยิก เดรโกรีบหันไปดูลูกชายทันที ดีลหิวแล้วเหรอ? สงสัยเพราะวันนี้มัวแต่เล่นเลยไม่ค่อยกินนมแน่เลย ร่างบางผละออกจากวงแขนของอีกฝ่าย นายจะเตรียมทำอาหารเย็นเลยไหม ไม่งั้นฉันจะทำอาหารเด็กให้ดีลก่อน บอกอย่างคล่องแคล่ว อาหารเด็กมักเกิ้ลเดี๋ยวนี้แค่ผสมน้ำอุ่นแล้วคนๆ ก็ทานได้แล้วนี่นา คนไม่ชอบทำอาหารอย่างเขาก็ทำได้ สบายมาก โอเค ชายหนุ่มอีกคนตอบ ก่อนจะเดินไปหยิบถุงข้าวของที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะเตรียมเข้าครัว แต่ดวงตาสีเขียวเหลือบไปเห็นถุงแฮร์รอดส์ที่อยู่บนโซฟาเสียก่อน เดรโก ของในถุงนี่จะเก็บไว้ในห้องนอนเลยไหม? เขาหันไปถามอีกฝ่ายที่อุ้มลูกเดินลิ่วเข้าครัวไปแล้ว วางไว้ตรงนั้นก่อนแหละ เสียงตะโกนตอบกลับ แฮร์รี่เลยทำท่าจะวางถุงไว้ที่เดิม แต่ของบางอย่างร่วงตกลงไปบนพื้นเสียก่อน อ๊ะ ร่างสูงก้มลงไปหยิบมาดู อ้าว? เสียงอุทานประหลาดใจ ก่อนที่ใบหน้าเรียวยาวจะคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเห็นว่าของในมือเป็นอะไร หลังจากอิ่มอาหารเย็นเรียบร้อย สมาชิกบ้านพอตเตอร์ก็มานั่งบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นเพื่อดูรายการโทรทัศน์มักเกิ้ลรายการโปรดของคุณแม่บ้าน เดร เดร เล่นกาน เล่นกานน๊า เจ้าตัวเล็กที่ยังใส่ชุดเสือคลานเข้ามานั่งปุ่บลงบนตักของร่างบางพร้อมกับอ้อนทันควัน เดี๋ยวก่อนนะ ดีล ขอคุณพ่อดูทีวีจบช่วงก่อนนะ เดรโกบอกทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากหน้าจอ ดูเหมือนใจร้าย แต่ความจริงเขาเล่นกับลูกชายตัวแสบมาตลอดช่วงบ่ายแล้วต่างหาก ไม่อาว~ จาเล่น เล่นกานน๊า ร่างกลมป้อมดิ้นขยุกขยิก จนสุดท้ายคุณพ่อตัวเล็กก็ต้องถอนใจเฮือก ยอมละสายตาจากจอโทรทัศน์ลงมาก้มดูเด็กชายบนตักอย่างหมันเขี้ยว เล่นมาทั้งวันแล้ว ไม่ยอมเหนื่อยสักที ไฮเปอร์จริงนะเรา ว่าพลางใช้มือจี้เอวจนเจ้าเสือน้อยหัวเราะคิก เดรโกอดยิ้มออกมาไม่ได้ ถ้าไม่นับเรื่องซนแสบกับแก่แดดเกินวัยแล้ว ลูกชายเขาก็น่ารักมากๆ เลยนะเนี่ย ไม่ไปชวนป๊ะป๋าเล่นบ้างล่ะ หือ? พอใครอีกคนเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับจานผลไม้ในมือ (ของว่างของคุณภรรยา?) ใบหน้าสวยก็เลิกคิ้วเหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้ จริงสิ แฮร์รี่ เมื่อวันก่อนเราเพิ่งซื้อกล้องถ่ายรูปมาใหม่นี่นา ดวงตาสีฟ้าก้มลงมองร่างกลมบนตักก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงตื่นเต้นเล็กๆ เอามาถ่ายรูปดีลกันเหอะ จะได้ส่งจดหมายไปให้พวกพ่อกับแม่ดู เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็เจอกันแล้วนี่นา แฮร์รี่เตือนความจำ วันเกิดแม่นาย เราต้องไปวีลเชียร์กันไง คนถูกเตือนทำแก้มป่อง เหอะน่า ก็ฉันอยากส่งไปให้ดูก่อนนี่ เสียงดื้อดึงไม่เลิกจนคุณพ่อบ้านได้แต่แอบยิ้มขำคนขี้เห่อ แต่ก็ยอมเดินไปหยิบกล้องมาโดยดี ไม่ลืมจะหยิบของในถุงที่เห็นเมื่อตอนเย็นติดมือมาด้วย ไหนๆ ก็ถ่ายรูปแล้ว คุณพ่อก็ใส่นี่ให้เข้าชุดกันไปด้วยสิ แฮร์รี่ว่าพลางดึงเอาของนุ่มๆ ในถุงออกมา ร่างบางที่กำลังอุ้มลูกให้หันมาหากล้องชะงักไปทันที ไม่เอาหรอก เรื่องไร ประหลาดจะตาย เดรโกส่ายหน้าดิ่ก ชายหนุ่มผมดำมองของในมือสลับกับคนตรงหน้า น่ารักออก... ใบหน้าสวยเบ้ปากพร้อมกับเขยิบถอยหนีไปหน่อย ยี้ ถ้านายชอบก็ใส่เองสิ ร่างสูงส่ายหน้ายิ้มๆ มันเข้ากับฉันที่ไหนล่ะ นายนั่นแหละ มาเดี๋ยวฉันใส่ให้ ทำท่าจะเดินเข้าไปหา ขณะที่อีกคนลุกหนีทันควัน ไม่เอานะ แฮร์รี่ เสียงแหวห้าม แต่ดูท่าทางคนแกล้งชักเริ่มสนุก ทำไมล่ะ นายยังบอกเลยว่า ดีลใส่แล้วน่ารัก ก็นั่นมันดีลนี่นา เจ้าบ้า ร่างบางถอยไปอีกด้านทั้งที่ยังอุ้มลูกชายอยู่ นายใส่ก็น่ารักเหมือนกันแหละ มาเร็ว บอกว่าไม่เอา ก็ไม่เอาไง ห้องนั่งเล่นกลายเป็นสนามย่อยๆ ทีวีเปิดไว้แต่ไม่มีใครดู เพราะคุณพ่อบ้านกับคุณแม่บ้านเอาแต่วิ่งไล่กันไปมา เสียงโครมครามตึงตัง สลับกับเสียงตบมือแปะๆ อย่างชอบอกชอบใจจากเจ้าเสือน้อยที่ถูกหิ้วอยู่ในอ้อมแขนของร่างบาง แอ่ะๆ เล่นกานๆ ป๊ะป๋าเล่นกาน แฮร์รี่ไม่เอาน๊า!!! -------------11 ปีผ่านไป---------- อ๊ะ หม่าม๊ะ นิ้วเล็กๆ ชี้ไปบนรูปถ่ายในอัลบัมเล่มโต เสียงแจ๋วๆ ดังต่อ หม่าม๊ะ พี่ดีล เฉือๆ เดรโกกอดร่างกลมป้อมของเด็กหญิงผมบลอนด์บนตักพลางหัวเราะพร้อมกับช่วยสอน จะบอกว่าพี่ดีลเป็นเสือเหรอ เฮเลน อือ อือ ใบหน้าเล็กพยักหงึกๆ ก้มลงมองรูปถ่ายใบนั้นอีกรอบ ทำให้คนอุ้มก้มลงมองบ้าง แล้วก็ต้อง ยิ้มออกมาแบบกลั้นไม่อยู่ เด็กชายตัวกลมป้อมในชุดเสือกำลังคลานสี่เท้า แยกเขี้ยวยิงฟันใส่กล้องด้วยท่าทางแสบเหลือร้าย ป่านนี้คงกำลังเอาความแสบไปป่วนที่ฮอกวอร์ดเป็นที่สนุกสนานของเจ้าตัวกับก๊วนเพื่อน (แต่ฟิลช์คงไม่ค่อยสนุกด้วยเท่าไหร่แน่ๆ) หม่าม๊ะเฉือ เสียงของลูกสาวคนเล็กดึงเดรโกมาจากความคิด นิ้วเล็กชี้ชวนให้ดูรูปที่อยู่อีกหน้าหนึ่งของอัลบัมภาพ ร่างบางอุทานออกมาทันที อ๊ะ นี่ยังเก็บไว้อีกเหรอเนี่ย! จะไม่ให้อุทานได้ไง ในรูปเป็นตัวเขาเองที่ถูกจับใส่หูแหลมคล้ายกับฮู๊ดของลูกชายที่อยู่ในอ้อมแขน แถมมีถุงมืออุ้งเท้าสวมให้อีก แก้มเนียนแดงก่ำเพราะวิ่งหนีมาพักใหญ่ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้น เลยได้แต่ทำหน้าเข่นเขี้ยวแบบอยากเข้ามากัดคนถือกล้องเต็มที่ นึกว่าเขาเก็บรูปนี้ไปหมดแล้วซะอีก แสดงว่าคนถ่ายต้องอัดเก็บไว้เป็นปึกแน่ๆ หนอย... หม่าม๊ะ เฮเลนเปนเฉือด้วยนะ นะ นะ มือเล็กเอื้อมมากระตุกชายเสื้อของคนที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยกัน เดรโกหันไปยิ้ม ลืมเรื่องฉุนเมื่อกี้ทันควัน เฮเลนเป็นเสือไม่น่ารักหรอก ต้องนี่เลย... ร่างบางหันไปหยิบของออกมาจากถุงช็อปปิ้งเมื่อตอนกลางวันออกมาคลี่ให้ดู น่ารักใช่ม๊า หม่าม๊า เอ้ย คุณพ่อเลือกมาให้เฮเลนเลยน๊า หวาว~ แม่หนูน้อยอุทาน ดวงตาสีเขียวเบิกกว้างก่อนจะยิ้มกว้างตบมือแปะๆ อย่างชอบอกชอบใจหนักหนา คุนกาต่าย! เฮเลนเป็นกาต่าย คนซื้อยิ้มปลื้ม กะแล้วว่าลูกสาวตัวเล็กต้องชอบ เสื้อตัวจิ๋วเนื้อนุ่มสีชมพูกับขาวมีฮู๊ดเป็นผ้าขนสัตว์บางเบาพร้อมหูยาวสีขาวสะอาด จะว่าไปซื้อเสื้อผ้าให้ลูกสาวคนเล็กเนี่ยสนุกกว่าซื้อให้ลูกชายจริงๆ นะ เพราะแม่หนูน้อยผมบลอนด์ตาสีเขียวมรกตคนนี้ใส่อะไรก็น่ารักไปทั้งนั้น (แบบนี้เรียกว่าเห่อลูกสาวค่ะ) เปนคุนกาต่ายให้ป๊ะป๋าดู นะนะ หม่าม๊ะ เอาเลย เดรโกรับคำ เดี๋ยวถ่ายรูปส่งไปให้พี่ดีลกับคุณตาคุณยายดูด้วยดีมั้ยลูก ร่างบางหัวเราะกับลูกสาวก่อนจะปรายตามองของที่อยู่อีกถุงหนึ่ง ของแถมโปรโมชั่นพิเศษอีกแล้ว ...แต่สงสัยต้องเก็บเจ้านี่ไว้ห่างมือช่างภาพประจำบ้านก่อนละ +-*+-*+-*+-*+-*+-*The End +-*+-*+-*+-*+-*+- **Talks** NaO ชอบม๊าย หึหึ ติดใจเด็กๆ เวลาพูดไม่ชัดจริงจริ๊ง หมู่นี้ไม่รู้ทำไม ทำงานมีดวงสมพงษ์กับเด็กเล็กๆ อยู่เรื่อย วันก่อนไปถ่ายคอลัมน์สระว่ายน้ำ กับน้องนายแบบนางแบบอายุ 2 ขวบกว่า (เหนื่อยแทบขาดใจ~) ไปสัมภาษณ์บ้านไฮโซคนนึงก็ไปนั่งคุยเล่นกับลูกชายอายุ 2 ขวบของเค้า ได้ข้อมูลภาษาเด็กมาแต่งฟิกเพียบ เด็กๆ นี่ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่เปี่ยมพลังเสียจริง ยายแก่อายุ 23 อย่างเราเทียบไม่ติดเลย (Special Thanks สำหรับคอสตูมชุดเสือ จากเรื่อง เอาท์ ชู๊ต วันก่อนกลับไปย้อนอ่านแล้วชอบเลยขอยืมมุขมาใช้นิดนึงนะคะ)
|
|||||||||||
*NaO' s Coffee Cafe*
Welcome every body
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
เดรจังเปนคุณเสือ อิอิ อยากดูรุปจังเลย วู้ๆ
คุณกระต่าย หึหึ แฮรี่สู้ๆ จับใส่ให้ได้นะ 55+