Group Blog All Blog
|
ครอบครัวสุขสันต์ : Our Babies First Word ไหนดีล...พูดซิ... คุณพ่อ.... เสียงหวานดังมาจากร่างบางที่นอนท่ามกลางทะเลหมอนสีขาวบนเตียงขนาดใหญ่ ข้างๆ คือเด็กทารกตัวกลมป้อมในชุดนอนสีฟ้าซึ่งกำลังส่งเสียงอ้อแอ้ชอบอกชอบใจ คุณพ่อไง ดีล... คนบอกยังพยายามต่ออย่างตั้งใจ โดยไม่เหลือบมองร่างสูงที่ใส่ชุดนอนเดินออกมาจากห้องน้ำสักนิด แอะๆ...อ้อๆ ฮื้อ...ไม่เอา พูดชัดๆ ...คุณพ่อ อ๊า...ปา... เฮ้อ! ทำไมไม่พูดเสียทีล่ะ เดรโกอดบ่นออกมาไม่ได้ แก้มเนียนใสป่องขึ้นจนทำให้แฮร์รี่ที่กำลังทรุดนั่งบนเตียงอดยิ้มขำท่าทางจริงจังปนกับงอนเล็กๆ แบบไม่ได้ดั่งใจนั้นไม่ได้ ไม่ต้องรีบร้อนสอนลูกหรอกน่า เดรโก ดึกแล้วนะ...นอนเถอะ เขาพูดแล้วรับเจ้าตัวน้อยมาอุ้มไปใส่เปลข้างเตียง ใบหน้าสวยถอนใจพรืด แต่ก็ยอมแพ้ลุกขึ้นมาขยับหมอนเตรียมตัวเข้านอนโดยดี หลังจากปิดไฟ ชายหนุ่มผมดำก็เอนหลังนอนแล้วดึงเอาคนข้างๆ มากอดเช่นปกติ แฮร์รี่ ดีลจะมีอะไรผิดปกติรึเปล่า? อายุขวบกว่าแล้ว ยังไม่ยอมพูดเสียที คุณพ่อตัวเล็กปรึกษาคุณพ่อตัวโตกว่าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แต่คนถูกถามเพียงแต่ส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่หรอกน่า เด็กปกติก็พูดได้ตอนขวบกว่าทั้งนั้นแหละเดรโก นายกังวลเกินไปแล้ว ร่างสูงปลอบพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มหน้าผากขาวเนียนเบาๆ ดูซิ เครียดจนคิ้วผูกโบเลย ทีลูกแกรนเจอร์ยังพูดได้แล้วเลย คนตัวเล็กเถียงเสียงแข็ง แต่แฮร์รี่ก็ถามกลับทันควัน นายคงไม่อยากเปิดตำราเลี้ยงลูกแบบมักเกิ้ลเป็นตั้งๆ อย่างที่เฮอร์ไมโอนี่ทำหรอกใช่ไหม? ฉันว่าเจ้าหนูเฮอร์มีสคงงงพอๆ กับรอนนั่นแหละ ไม่รู้ตอนนี้ใช้ตำราไหนแล้ว แล้วนาย่ากับเมธิสล่ะ!เดรโกยังไม่ยอมแพ้ แฮร์รี่แกล้งถอนใจ หรือนายจะให้ฉันเอาสินค้าของร้านเกมกลวิเศษวิสลีย์มาใช้กับลูกตัวเองแบบเฟร็ดกับจอร์ชเหรอ? แค่นี้พวกแม่ๆ บ้านนั้นก็หัวใจจะวายตายกันอยู่แล้วละมั้ง ชายหนุ่มผมดำเลิกคิ้วถาม เท่านั้นแหละคู่กรณีก็จนแต้ม ได้แต่อุบอิบงึมงำไปตามเรื่อง เอาน่า แฮร์รี่ลูบหลังลูบไหล่ให้เป็นการเอาใจ ก่อนที่จะคลี่รอยยิ้มมีเลศนัย ดวงตาสีเขียวมองคนที่นอนเคียงข้างด้วยประกายประหลาด ดีว่าปิดไฟแล้ว คนถูกมองเลยไม่ทันสังเกต ก็ได้ สุดท้ายเดรโกพก็ยักหน้าอย่างปลงๆ งั้นนอนเถอะ ชักง่วงแล้วล่ะ ร่างบางขยับออกจากอ้อมอกกว้างกะว่าจะหลับให้สบาย แต่กลับถูกแขนยาวๆ ยึดไว้ จนต้องอุทานออกมาเบาๆ คนกอดก้มลงกระซิบอารมณ์ดี หมู่นี้ถูกดีลกวนตลอดเนอะ...อยู่ใกล้กันแบบนี้ถึงเห็นรอยยิ้มของอีกฝ่ายชัดขึ้น เดรโกรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาตงิดๆ ต้องรีบฝืนพูดเสียงแข็งทันควัน ก็ใช่น่ะสิ เพราะงั้นต้องรีบนอน! ร่างบางดิ้นจะหนี แต่ก็ถูกรวบเข้ามาปะทะกับอก ขณะที่ใบหน้าของอีกคนเริ่มมาซุกๆไซ้ๆ กับแก้มเนียนราวกับเป็นเจ้าหมาตัวโตอ้อนเจ้าของ ไม่เอา... พูดดื้อๆ พร้อมกับที่มือเริ่มป่ายไปตามแผ่นหลังบาง เอ๊ แฮร์รี่ นายนี่! คนตัวเล็กเผลออุทานจนอีกฝ่ายต้องรีบห้าม ชี่! อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวลูกตื่น ใบหน้าเนียนเรื่อขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก็ปล่อยสิ //// ไม่ปล่อย....น่า..นะ เดรโก นะ... ไม่เอา... นะ เดรโก... ..... เดรโก... .......................................................................... เช้าวันใหม่ คุณแม่ เอ๊ย คุณพ่อบ้านผมบลอนด์ลุกขึ้นแล้วเข้ามาดูเจ้าหนูน้อยเป็นกิจวัตรอย่างแรกยามเช้า ร่างบางอุ้มเด็กชายตัวกลมป้อมขึ้นมาพร้อมกับหอมแก้มยุ้ยๆ อย่างมันเขี้ยว เรียกเสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากอารมณ์ดีจากคนเป็นลูกได้ ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะดีล วันนี้แหละ...ต้องสอนให้เรียกคุณพ่อให้ได้ เดรโกหมายมาด แอ๊...เอ...เอร... เจ้าหนูผมดำตาฟ้าส่งเสียง แต่เช้านี้แปลกกว่าเคยนะ? ใบหน้าเรียวขาวขมวดคิ้ว ไหน? จะว่าอะไรนะดีล? เอร... เสียงแบบเดิมดังขึ้นอีก คราวนี้เดรโกร้องเรียกชายหนุ่มอีกคนดังลั่น แฮร์รี่! มานี่เร็ว! ดีลจะพูดแล้ว! ร่างสูงที่กำลังเตรียมอาหารเช้าโผล่เข้ามาในห้องด้วยสีหน้าตื่นเต้นไม่แพ้กัน พูดแล้วเหรอ! ไหนพูดว่าอะไรเดรโก? เรียกพ่อหรือเปล่า! ชายหนุ่มชะโงกหน้าลงไปดูลูกชายที่นั่งหัวเราะอยู่ในเปล เดรโกส่ายหน้า ยังได้ยินไม่ชัดเลย ดวงตาสีฟ้าปรายมองคนที่ถามละล่ำละลักแบบรู้ทัน หนอย...มาว่าเรากังวล ตัวเองก็อยากให้ลูกพูดได้เหมือนกันล่ะน่า ไหนพูดอีกซิลูก แฮร์รี่หันไปก้มบอกเจ้าตัวเล็ก ซึ่งพอเห็นว่าคุณพ่อทั้งสองคนท่าหน้าตื่นเต้นตกใจ ก็ยิ่งยิ้มกว้าง แอ๊...เอร...เด.. หือ? เดร... ไม่ใช่นะดีล! ต้องคุณพ่อต่างหาก! เดรโกแทบจะร้องลั่น ไหงกลายมาเป็นแบบนี้ สอนแทบตายทำไมลูกมาเรียกชื่อเขาซะงั้นล่ะ! เดร ฟังๆ เรียกชัดถ้อยชัดคำเสียด้วยนะ ใบหน้าสวยหันขวับไปมองชายหนุ่มอีกคนอย่างคาดโทษ แฮร์รี่! เพราะนายแน่ๆ! เจ้าบ้า! ร่างบางตรงเข้าไปทุบไหล่ตัวต้นเหตุซึ่งยังงงไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เฮ้! เดรโก มาโทษฉันได้ไงล่ะ ไม่รู้ไม่ชี้ ฉันไม่ยอมด้วยนะ! สอนดีลใหม่เดี๋ยวนี้เลย! เดร... แฮร์รี่! เสียงหวานชักแหวดังขึ้นเรื่อยๆ จนคนฟังหวาด ใจเย็นเดรโก ไหนๆ ลูกก็พูดได้แล้ว เอาไว้ลูกคนต่อไปค่อยสอนกันใหม่นะ คนต่อบ้าอะไร! ไม่เอาแล้ว! ถ้านายไม่จัดการให้ฉันนะ...คอยดู! เดร แฮร์รี่!!!!!!!! .11 ปีต่อมา.................... ดีล รถไฟจะออกแล้วนะ เลิกเล่นกับน้องเสียที เสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง ทำให้เด็กชายผมดำตาฟ้าเงยหน้าขึ้นมาจากรถเข็นของเด็กตัวน้อย ร่างค่อนข้างสูงสำหรับเด็กวัยเดียวกันหันไปหาคนเรียกที่กำลังยืนอยู่บนชานชาลา 9 ¾ เคียงข้างด้วยชายหนุ่มผมดำที่หน้าตาเหมือนเด็กชายเปี๊ยบ โห่ เดร อีกตั้ง 3 นาทีแน่ะ ดีลตอบกลับพร้อมกับก้มลงทำหน้าตาตลกให้น้องสาวหัวเราะเอิ้กอ้ากอีกครั้ง คนเป็นพ่อได้แต่ส่ายหน้าเบื่อๆ ติดน้องซะจริง เดี๋ยวก็ตกรถไฟพอดี ปิดเทอมกลับมาคราวนี้เจ้าดีลไม่ทำอะไรหรอก นอกจากจะเล่นกับน้อง ขนาดเพื่อนๆ มาเที่ยวที่บ้าน ตามปกติต้องออกไปเที่ยวตะลอนๆ แต่ปีนี้ทุกคนเลยถูกเกณฑ์ให้มาเป็นเพื่อนเล่นของหนูน้อยเฮเลนน่าเสียเลย เอาเถอะน่า ยังมีเวลา แฮร์รี่ช่วยพูดแทนให้ร่างสูงดึงเอารถเข็นบรรดาสมบัติของลูกชายออกไปยื่นส่งให้พนักงานบนรถไฟ เดรโกยังไม่ทันตอบว่าอะไร เสียงโหวกเหวกก็ดังมาจากหน้าต่างบานหนึ่งของรถไฟด่วน ฮอกวอร์ต เฮ้ ดีล! พวกพ่อฝากสินค้าใหม่มาให้ลอง นายจะเลือกก่อนรึเปล่า เด็กหนุ่มและเด็กสาวผมสีเพลิงที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะตะโกนโบกไม้โบกมือลงมา อือ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ เด็กชายขยับลุก...ทีนี้ละไปทันทีเลยนะ...ยังไม่วายหันมาบอกน้องตัวเอง เฮเลน พี่ไปก่อนนะ ไว้เดี๋ยวคริสต์มาสพี่จะเอาของฝากจากฮอกวอร์ตมาให้ พูดแล้วก็หอมแก้มยุ้ยๆ แบบมันเขี้ยวเต็มที่ ทำไมน่ารักแบบนี้นะน้องเรา! ไปได้แล้ว ดีล คุณพ่อตัวสูงหันมาบอกพร้อมกับกำชับ ขึ้นปีสองแล้ว อย่าก่อเรื่องวุ่นให้พวกอาจารย์กับฟิลต์ปวดหัวมากนักล่ะ รับรองเลยฮะ ป๊ะป๋า เด็กชายผมดำฉีกยิ้มกว้างรับคำมั่นเหมาะ แต่ไอ้เจ้าลูกกะตาสีฟ้าที่มันวิบวับเนี่ยทำให้คนถามชักไม่ค่อยแน่ใจ ตกลงรับรองว่าจะไม่ก่อเรื่อง หรือว่ารับรองว่าจะก่อเรื่องอย่างแน่นอนกันแน่นะ เดรโกเดินไปอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยในชุดสีชมพูออกมายืนส่งเจ้าพี่ชาย จะว่าไปเฮเลนน่าก็น่ารักจริงๆ นั่นแหละ ไม่แปลกหรอกที่เจ้าดีลจะหลงน้อง (คุณพ่อสองคนยังหลงลูกสาวเลย) เฮเลน...บ๊ายบายพี่ชายเร็ว ร่างบางหันไปยิ้ม จับมือเล็กๆ ให้โบกไปมา แต่ใบหน้ากลมป้อมหันมาหาคนอุ้มพร้อมกับส่งเสียงอ้อแอ๊ แอ๊ะๆ ...อา..หม่าม๊ะ... ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างทันที เฮเลน! พูดว่าไงนะลูก! เสียงถามชักร้อนรนพอๆ กับเสียงหวูดรถไฟที่ดังลั่นอยู่ แม่หนูน้อยไถหน้ากับแก้มของคุณพ่อตัวเล็กก่อนจะย้ำอีกครั้ง หม่าม๊า ชัดแจ๋วเลย ร่างบางแทบจะแหวลั่นให้เจ้าตัวแสบที่โผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างรถซึ่งกำลังเคลื่อนตัว ดีล! สอนอะไรน้องห๊า! บ๊ายบาย เดร เจอกันวันคริสมาตส์! ดีล! กลับมาสอนน้องใหม่เดี๋ยวนี้น๊า!!! ............................The End....................... Talks รักครอบครัวนี้ที่สุด! นึกมุขได้ตอนอาบน้ำดึกๆอีกแล้ว ช่วงนี้แต่งฟิกได้แต่แบบพวกปัจจุบันทันด่วน ชอบเด็กๆเวลายังพูดไม่ค่อยชัด อุอุ น่าร๊าก....ชอบๆ สั้นๆ น่ารักๆ จะสอบแล้วถือว่าฟิกฟุ้งๆ แก้เครียดนะจ๊ะ เด็กที่บ้านโอคุงก็โรคประสาทกิน บ่น(บ้า) ทุกวันเลย โปรดอย่าถามถึง UML แบบว่าตอนนี้โอคุงกำลังจี๊ด (ความจริงก็เป็น Ever After Fever ด้วยแหละ edite ฟิกเตรียมรวมเล่มอยู่) แต่ว่าจะแต่งต่อแน่ๆ ครับ รับรองไม่ทิ้ง แค่...รอนิดนึงนะ (มาดองเอาใกล้จบ แอบเศร้าใจ) 
|
|||||||||||
*NaO' s Coffee Cafe*
Welcome every body
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
เอเลียน่าเรียกเดรโกเป็น "ม่าม๊า" ซะงั้น
ดีล ก็ไม่เรียก "คุณพ่อ" ไปคนนึงแล้ว
ชอบคร๊าบ...