คนขยันตอบผีพนันว่า ใช่แล้ว มันไม่ต่างกันนักหรอก ลองดูอีกกรณีหนึ่งสิ คนขยันพูดเสียงดัง ว่าแล้วก็หยิบของอีกอย่างให้ผีพนัน ของชิ้นนั้นราคา 500 บาท แล้วถาม ผีพนันว่า คิดว่าอันนี้ข้ากำไรอันละเท่าไหร่ ผีพนันก็ว่า อันนี้หายากนี่หว่าเห็นเขาพูดถึงกันและหากันทั้งบ้านทั้งเมืองช่วงนี้เพราะดันมีซุปเปอร์สตาร์เอาไปใส่ ข้าไม่ค่อยเห็นมีใครเขาขายกันเลยนี่หว่า แต่ยังไงกำไรก็คงไม่มากนักหรอก อย่างเก่งก็น่าจะราวๆ 30% ก็ราวๆ 150 บาท ใช่ไหมละ คนขยันตอบว่าไม่ใช่ อันนี้ข้ากำไร 400 บาท ผีพนันถึงกับตาลุกวาว โห กำไรตั้ง 400% อย่างนี้ค้ากำไรเกินควรนี่หว่า มิน่าถึงได้รวยเอารวยเอา นี่ถ้าข้าคาบไปบอกคนอื่นๆ เอ็งเจ๊งแน่ 5555 คนขยันก็หัวเราะ แล้วพูดต่อ เอ็งไปดูตามห้างอื่นๆสิว่าเขาขายอันนี้เท่าไหร่ ผีพนันบอก ก็บอกมาเลย ไม่ต้องข้าไปดูหรอกข้าเชื่อเอ็งอยู่แล้ว คนขยันได้ทีเลยเหน็บเล็กๆ ก็เพราะเอ็งเชื่อคนง่ายๆนั่นแหละ ถึงได้เจ๊งหุ้นจนหนีหน้าข้าไปเลย พอเห็นผีพนันทำหน้าจ๋อยๆ ก็รีบบอก ล้อเล้นโว้ย ไม่ต้องซีเรียส ผีพนันได้ทีก็พูดว่า ข้าก็แกล้งทำหน้าจ๋อยเว้ย เข้าเรื่องๆ ตกลงเขาขายกันเท่าไหร่ คนขยันจึงกลับเข้าเรื่องต่อ เอ็งไปหาตามห้างหลายๆห้างที่ไม่ใช่ของข้า เอ็งจะหาไม่ค่อยเจอหรอก แต่ก็มีบ้างเหมือนกัน เห็นเขาขายกัน 600-650 บาท ข้าไม่รู้ต้นทุนของเขาหรอกนะ แต่ข้ามีเยอะพอควร เพิ่งไปค้นเจอใน Stock เก่า ต้นทุนแค่ 100 บาทให้เด็กมันเอามาทำความสะอาด เลยตั้งขายไม่สูงมากจะได้หมดเร็วๆ ผีพนันก็ถามทำไมไม่ขายราคามากกว่านี้หน่อย หมดช้าหน่อยแต่กำไรก็มากขึ้นไม่ใช่หรือ คนขยันตอบว่า สินค้าที่ไม่มีพื้นฐานความต้องการใช้งานอย่างจำเป็นต้องใช้แบบนี้ หรือพวกเสื้อผ้าแฟชั่น ไม่คงอยู่ในความนิยมนานนักหรอก รีบขายให้หมด กำไรน้อยหน่อยดีกว่าแบกต้นทุนไว้ต่อ จะได้มีเงินไปซื้อหาสินค้าอื่นมาวางขายต่อ

สินค้าชิ้นที่สองที่ทั้งสองคนพูดถึงกันอยู่นี้ก็คือ หินและลูกปัดหลากสีร้อยเรียงเป็นสร้อยคอบ้างสร้อยข้อมือบ้างสวยงามพอควร คนขยันอธิบายต่อ มีอยู่ช่วงหนึ่งคนบ้าเห่อใส่สร้อยคอหรือสร้อยข้อมือลูกปัด ข้าก็หามาขาย แต่ข้าได้บทเรียนจากสบู่ ข้าเลยซื้อครั้งสองครั้งตอนมันราคาทุนที่ 100 บาทแต่ก็ซื้อเยอะพอสมควร เพราะไม่อยากซื้อเฉลี่ยขาขึ้นอีก ลงทุนไปราวๆ 2-3 แสน ถ้าจำไม่ผิด พอดีตอนนั้นมีเงินเยอะวะ 5555 หลังจากนั้นก็ค่อยๆขาย จากกำไรประมาณ 5% 10% ไปจนสูงสุดราวๆ 50% ตอนนั้นก็ดีใจมากแล้ว แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์คล้ายๆกับสบู่ ดันมีคนไปออกข่าวหนังสือพิมพ์ว่า เจอเจ้าของจากหลุมที่ชาวบ้านไปขุด เขามาทวงของเขาคืน เท่านั้นแหละราคาร่วงไม่เป็นท่าเลย ขนาดตั้งราคาขายขาดทุนทันที 20-40% ก็ขายไม่ออก คนกลัวผีกันเยอะ พอขายไม่ออก ข้าก็ไม่รู้ทำยังไงดี ช่วงนั้นคิดว่าอีกหน่อยคนคงลืม ก็เลยสั่งเด็กๆเอาไปเก็บใน Stock จนข้าเองก็ลืมไปเหมือนกัน พอมาช่วงหนึ่งคนลืมๆเรื่องนั้นกันไป แล้วมีข่าวซุปเปอร์สตาร์เมืองนอกเมืองไทยบอกใส่กันแล้วดีอย่างโน้นอย่างนี้ ตอนที่ข้ารู้ก็ลูกน้องมาบอกตอนนับ Stock ว่าเรามีอันนี้อยู่เยอะเลยนะ ตอนนี้ราคาดีด้วย จะเอาออกมาวางขายหรือเปล่า ก็เลยเอามาขายนี่แหละ ผีพนันบอกว่า แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในตลาดหุ้นเลย ร่วงแล้วร่วงเลยยากที่จะกลับคืน คนขยันตอบว่า ไม่จริงหรอก เท่าที่ข้ารู้ หุ้นบางตัวเคยราคาตกลงไปกว่า 80% แต่ปัจจุบันกลับมีราคาสูงขึ้นมากกว่า 500% แต่ที่ผีพนันไม่เห็นเพราะพอราคาตกลงถึงจุดหนึง ผีพนันก็ Cutloss หรืออดทนไม่ยอม Cutloss ได้แค่จุดหนึ่งเท่านั้น ซึ่งยิ่งทำให้ขาดทุนมากขึ้นไปอีกด้วย แถมเท่าที่สังเกตวิธีการสั่งซื้อขายของผีพนันดู พอราคามันย้อนกลับมาเลยทุนที่ลงไว้ ผีพนันก็มักจะบอกขายเพราะเห็นว่าได้กำไรเล็กๆน้อยๆแล้ว แต่เวลาที่เสียในช่วงอดทนไม่ยอม Cutloss กับเวลาที่รอในช่วงที่น่าจะปล่อยให้ราคาหุ้นสูงขึ้นไปเรื่อยๆ กับต่างกันลิบลับ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นนะหรือ เพราะคนเรามักยึดติดกับความถูกผิด ความเก่ง ความไม่เก่ง หากว่าซื้อหุ้นแล้วลง ถ้า Cutloss ได้ทัน แล้วหุ้นมันลงต่อ ก็มักมาบอกกันว่า ข้าเก่ง Cutloss ได้ทัน เห็นไหมราคามันร่วงจากที่ Cutloss ไปอีกเท่าไร เดี๋ยวพอราคามันต่ำๆกว่าเดิมมากๆข้าจะกลับเข้าไปซื้อ แล้วก็รอจนบางทีก็พลาดโอกาสรับซื้อคืนที่ราคาต่ำ หรือในบางครั้งก็ Cutloss ไม่ทัน เลยต้องอดทนรอ พอราคาสูงกว่าเดิมได้นิดหน่อย ก็รีบขายทิ้งเพราะจะได้เอาไปคุยว่ากำไรแล้ว ทั้งๆที่บางทีก็ขายหมู ผีพนันก็เสริมว่า บางทีไม่ได้ลืมนะ แต่ไม่มีเงินซื้อตอนราคามันต่ำๆ พอ Cutloss เสร็จก็เอาไปซื้อตัวอื่นๆที่คิดว่ามันลงมามากแล้ว พอตัวที่ Cutloss ไปราคาต่ำลงไปอีก ก็ไม่มีเงินเหลือซื้อ (ตรงนี้เป็นเหตุผลที่ 2 ที่สนับสนุน กลยุทธ์ที่ 8 นะครับ ขีดเส้นใต้ไว้ด้วยครับ) คนขยันก็บอก ก็เหมือนกับซื้อของเข้าร้านในนั้นแหละบางที่เห็นโรงงานผลิตสินค้าบางอย่างเขาจัดโปรโมชั่นลดราคาเป็นพิเศษให้กับร้านค้าแต่ต้องซื้อเป็นจำนวนมาก บางครั้งข้าก็เอาเงินไปซื้อจนเกือบหมดทุนเหมือนกัน พอโรงงานอื่นเขาลดราคาถูกกว่าบางทีข้าก็หมดเงินไปซื้อของเหมือนกัน แต่มันเป็นประสบการณ์ที่นานมาแล้วนะตอนนี้ไม่มีทางได้กินข้าแล้ว เหตุการณ์แบบนี้นะ

พอผีพนันฟังตัวอย่างที่สองจบ ก็นึกเปรียบเทียบกับการซื้อขายหุ้นดู ก็พอจะเข้าใจพ่อค้ามากขึ้นว่า ไม่แตกต่างอะไรกับตนนัก หากโลภมาก ซื้อของที่คิดว่าจะกำไรแน่ๆไว้มากๆ (เก็งกำไร) บางทีก็ต้องนั่งเสียใจเหมือนกัน ไม่ต่างอะไรกับคนในตลาดเท่าใดนัก แล้วก็พูดกับคนขยันว่า ข้าเห็นเอ็งเอาแต่ทำมาค้าขาย ที่แท้ก็มีเก็งกำไรเหมือนนักพนันเหมือนกันนี่ แต่เอ็งก็ร่ำรวยขึ้นเรื่อยๆ มันต้องมีอะไรที่แตกต่างกันกับการลงทุนในตลาดบ้างสิ ลองคุยให้ฟังบ้างสิ คนขยันก็ตอบว่า จริงๆแล้วไม่มีอะไรต่างกัน แต่คนพยายามมองให้มันต่างกันด้วยเหตุปัจจัยสนับสนุนสำหรับโต้วาทีกัน ปัญหาอยู่ที่ว่า คนที่เข้าไปในตลาดหุ้นมักมองตลาดหุ้นเป็นที่ที่จะทำให้ตนร่ำรวยได้อย่างรวดเร็ว หลายๆคนที่พร่ำบอกคนอื่นๆว่าตนเองเป็นนักลงทุน ลองไปถามเขาดูสิ เขาคาดหวังว่าเขาจะได้กำไรจากตลาดหุ้นเป็นกอบเป็นกำในช่วงระยะเวลาเท่าใด แต่พอมองการค้าขายกลับมองว่าจะทำให้ร่ำรวยได้อย่างช้าๆไม่ทันใจ เอ็งลองนึกดูดีๆ ร้านแรกที่ข้าเปิดขายของข้าใช้เวลากี่ปีถึงจะเปิดร้านที่สอง แล้วอีกกี่ปีข้าถึงเปิดร้านที่ 3 4 5 ไปเรื่อยๆ ผีพนันตอบว่า ร้านแรกๆข้าเห็นเองล้มลุกคลุกคลานอยู่นานเหมือนกันนี่หว่า แต่พอถึงร้านหลังๆเห็นเปิดเอาๆเป็นว่าเล่นเลย คนขยันก็พูดต่อ ก็นั่นแหละ นักลงทุนในตลาดหุ้นก็เหมือนกันแหละ หากจะลงทุนแบบค้าขายเหมือนข้า เวลาลงทุนในตอนแรกๆก็ต้องค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆหาความรู้ ค่อยๆขยายทุนของตนขึ้นไป ไม่ใช่เอาไปเสี่ยงหมด ถ้าไม่มีทุนเหลืออยู่จะมีโอกาสลงทุนต่อหรือ ดังนั้นไม่ว่าจะลงทุนทำอะไร ข้อสำคัญต้องไม่ให้เงินทุนหมด เคล็ดลับนี้ข้าใช้มาตั้งแต่ได้คิดจากสบู่นั่นแหละ เอาเป็นว่าถ้าทำตามที่ข้าบอก เอ็งก็รวยได้อย่างข้า เผลอๆจะรวยกว่าด้วยซ้ำ เพราะข้าต้องยุ่งกับธุรกิจของข้า แต่ต้องท่องจำให้มั่นว่า "จะไม่ลงทุนเกินกึ่งหนึ่งของเงินทุนที่มีอยู่เสมอ" หากมีเหตุจำเป็นใดที่ต้องลงทุนมากกว่ากึ่งหนึ่ง ต้องหาทางทำให้เงินทุนคืนกลับมากึ่งหนึ่งให้จงได้ จริงๆข้าก็อยากลงทุนในตลาดหุ้นอย่างเต็มที่เหมือนกันนะ แต่จะให้ข้าทิ้งลูกน้อง เลิกกิจการ แล้วลงทุนในตลาดอย่างเดียวข้าคงทำไม่ได้วะ แต่เอ็งมีเวลามากมายกว่าข้าในการเข้าไปลงทุนในตลาดหุ้น และเมื่อวันหนึ่งเอ็งประสพความสำเร็จจากการลงทุนในตลาด วันนั้นก็จะเป็นวันที่ข้าประสพความสำเร็จด้วยเช่นกัน 5555 ผีพนันฟังเพื่อนด้วยความรักและศรัทธาในน้ำใจไมตรีของเพื่อนและปฏิบัติตามคำแนะนำของคนขยันเป็นเวลาเรื่อยมา จนเวลาผ่านไปหลายๆปี ซึ่งหลังจากผีพนันลงทุนตามคำแนะนำของคนขยันไปได้สามสี่ปี พอคนขยันมั่นใจว่า ผีพนัน คนเดิมได้เปลี่ยนไปเป็น พ่อค้าตลาดหุ้นแล้ว คนขยันก็ปล่อยให้ พ่อค้าตลาดหุ้นคนนั้น ลงทุนและตัดสินใจด้วยตัวเอง ซึ่งพ่อค้าตลาดหุ้น ก็สามารถเอาตัวรอดในช่วงที่เกิดเหตุวิกฤติ ที่ทำให้หลายๆคนต้องผิดหวังและช้ำใจ ซึ่งกลยุทธ์เดียวที่พ่อค้าตลาดหุ้น ใช้เป็นหลักสำหรับทำการค้าในตลาดหุ้น จนมีกำไรมากขึ้นเรี่อยๆ และมีร่ำรวยขึ้นมามากพอสมควรก็คือ กลยุทธ์ที่ 8 นี้แหละครับ ในเวลาผ่านมา ที่ทั้งสองต่างก็วุ่นวายในการค้าขายของตน(แต่คนละตลาด) ต่างฝ่ายก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากนัก จะมีบ้างก็เป็นช่วงที่ทั้งสองมีวันหยุดตรงกัน ต่างก็พาครอบครัวของตนไปเที่ยวด้วยกัน ก็ได้มีสิ่งที่ทั้งสองคนพูดคุยกันมากมาย หลายสิ่งก็เกี่ยวข้องกับกลยุทธ์ที่ 8 ซึ่งผมขอนำเสนอต่อไปโดยสรุปดังนี้นะครับ

จากคุณ : ชอบอ่าน - [ 3 ธ.ค. 46 00:38:53 A:202.133.162.233 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10

ความคิดเห็นที่ 3

พ่อค้าตลาดหุ้น มักจะซื้อหุ้นในตลาดในช่วงที่เป็นขาลง และเป็นการซื้อแบบค่อยๆสะสมไปเรื่อยๆ แบบที่หลายๆท่านมักจะกล่าวถึงกรณีนี้ว่า เป็นการซื้อเฉลี่ยขาลง ซึ่งเป็นวิธีที่หลายๆคนก็บอกว่าไม่ถูก ในความเห็นผมเอง คำว่าถูกหรือผิด ไม่สามารถนำมาใช้ตัดสินเพียงวิธีการซื้อขายอย่างใดอย่างหนึ่ง หากแต่ว่า วิธีการใดจะถูกหรือผิด ขึ้นอยู่กับ ได้ทำตามกลยุทธ์ที่ 8 หรือไม่ การเป็นพ่อค้าที่มีทุนสำรองอยู่เสมอ พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ อย่าทุ่มจนหมดตัวนั่นเอง คนขยันไม่ได้ประสพความสำเร็จจากการเปิดสาขาทุกสาขา บางสาขาที่เปิดก็ต้องปิดไป เพราะทำกำไรไม่ได้ตามเป้าหมาย (ไม่คุ้มทุนและเวลา) สิ่งหนึ่งที่พ่อค้าตลาดหุ้นคิดอยู่เสมอก็คือ โอกาสในปัจจุบันมีมากกว่าในอดีตหลายเท่านัก แต่หลายๆคนมักจะพูดว่าโอกาสร่ำรวยในอดีตมีมากกว่าปัจจุบัน คิดดูง่ายๆ คนขยัน เปิดสาขาแห่งหนึ่ง ต้องมีเงินลงทุนตกแต่งร้านเพียงใด ต้องเสียค่าเช่าพื้นที่หรือเสียเงินทองสร้างตึกเพียงใด แต่พ่อค้าตลาดหุ้นไม่ต้องเสียค่าเช่าหรือเสียค่าก่อสร้างสิ่งใดๆ เขาไม่ต้องเสียเงินให้กับใครเลย ยกเว้น เขาต้องเสียเงินให้กับสิ่งที่หลายๆคนเรียกว่า ค่าคอมมิสชั่น หรือค่ารถไปห้องค้า ซึ่งคิดๆดูให้ดีก็ยังถูกกว่าค่าโสหุ้ยต่างๆในการนำสินค้าไปถึงมือลูกค้าเสียอีก ประเด็นเรื่องค่าคอมมิสชั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรเลยหากการค้าขายหุ้นทุกครั้งมีกำไรมากกว่าค่าคอมมิสชั่น ซึ่งไม่ต่างอะไรกับการขายสินค้าที่บางอย่างกำไรมาก บางอย่างกำไรน้อย การที่ยอมให้โบรคได้คอมฯบ้าง อันที่จริงก็เป็นเรื่อง Think Win-Win แบบหนึ่ง สิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาก็เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับพ่อค้าตลาดหุ้นไม่มากก็น้อย คนที่ทำให้โบรคได้คอมฯ มากหรือน้อยกว่าตนเองก็เป็นนักลงทุนในตลาดเองนั่นแหละครับ ซึ่งขึ้นอยู่กับพฤติกรรมการค้านั่นแหละครับ

พ่อค้าตลาดหุ้น ได้นึกเปรียบเทียบการค้าในตลาดหลักทรัพย์กับการขายสินค้าในห้างของคนขยันว่า ห้างของคนขยันมีพื้นที่จำกัด แต่พื้นที่ร้านค้าของ พ่อค้าตลาดหุ้น ไม่เคยเต็ม สิ่งที่เหมือนกันก็คือ ไม่ว่า คนขยัน หรือ พ่อค้าตลาดหุ้น ต่างก็มีเงินทุนจำกัดอยู่ถึงจุดหนึ่งเหมือนกัน (แต่ไม่เท่ากันนะครับ) และต่างต้องค้นหาสินค้าราคาถูกที่มีคุณภาพมาวางขายให้ลูกค้าเลือกซื้อ (พ่อค้าตลาดหุ้นก็ต้องเฟ้นหาหุ้นของธุรกิจที่มีอนาคตซึ่งคนส่วนใหญ่อาจมองไม่เห็นมาเก็บไว้ในพอร์ทเช่นเดียวกัน) ดังนั้น การบริหารเงินทุน และการเลือกซื้อสินค้าเพื่อนำมาขาย จึงนับเป็นหัวใจของการประสพความสำเร็จอย่างแท้จริง แต่มีสิ่งหนึ่งที่มักเป็นตัวเร่งซึ่งทำให้หลายๆคนตัดสินใจผิดพลาด สิ่งนั้นก็คือ เวลา หลายๆคนมักนึกว่า ค้าขายในตลาดต้องใช้เวลาอันสั้นให้ได้กำไรอย่างรวดเร็ว แต่พ่อค้าตลาดหุ้นคิดว่า จะใช้เวลาเท่าใดไม่สำคัญ แต่เมื่อขายต้องมีกำไร จะกำไรมากหรือน้อยก็ไม่สำคัญแต่ต้องเป็นกำไรอย่างยั่งยืน นอกจากนี้ พ่อค้าตลาดหุ้นยังได้รับรู้ว่า ไม่ว่าตลาดจริงหรือตลาดหุ้นต่างมีความเสี่ยงในการลงทุนเหมือนๆกัน (ดังตัวอย่างจากสินค้ารสองอย่างข้างต้น) และการลงทุนในตลาดจริงหรือตลาดหุ้นให้ประสพผลสำเร็จสมควรต้องใช้เวลานานพอสมควร บางสินค้าที่ได้กำไรมากมาย ก็เหมือนบางหุ้นที่กำไรหลายเท่า แต่กำไรเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่แน่นอน แต่คล้ายๆกับได้รับโชคลาภ อันอาจสืบเนื่องจากการทำบุญกุศลทั้งในภพนี้หรือภพก่อนหน้า พ่อค้าตลาดหุ้นยังค้นพบอีกว่า คนขยัน หาสินค้าตัวหนึ่งมาวางขาย ต้องมีองค์ประกอบของอุปสรรคมากกว่า พ่อค้าตลาดหุ้น หลายประการ เช่น

- ต้องมีคนเห็นซื้อสินค้านั้น (บางทีวางไว้ในที่อับ คนก็ไม่เห็น) แต่หุ้นทุกตัวมีลูกค้าเห็นทุกวัน
- ต้องมีลูกค้าแวะเวียนเข้าร้านในจำนวนมากพอควร (บางสาขาไม่ค่อยมีคนเข้า ก็ต้องปิดสาขาไป ซึ่งเสียเงินลงทุนเปิดร้านไปพอควร) แต่ตลาดหุ้นมีคนเข้ามาดูนับแสนรายทุกๆวัน
- ต้องห่วงว่าสินค้าของตนมีราคาแพงกว่าร้านคู่แข่ง (คิดในขณะที่ยังมีกำไรในการขายสินค้า) แต่ในตลาดหุ้น ไม่ต้องสนใจว่าราคาสินค้าใครจะแพงกว่า เพราะใช้มาตราฐานเดียวและเปิดเผยให้เห็นกันโดยถ้วนหน้า
- สินค้าในห้างของคนขยัน มีมากมายนับหมื่นรายการ แต่สินค้าในตลาดมีเพียง ไม่กี่ร้อยรายการ การบริหารจัดการถือได้ว่าน้อยกว่ากันมากนัก (แต่จำนวนหุ้นที่น่าซื้อมาขายกลับมีไม่มากนักในช่วงเวลาต่างๆกัน)
- สินค้าในห้างแทบทุกชนิด มีวันหมดอายุหรือเสื่อมคุณภาพ แต่หุ้นมีเฉพาะวันหมดอายุ ไม่มีวันเสื่อมคุณภาพ (แต่มีการเสื่อมราคา 5555)
- อีกหลายกรณีที่เคยนึกออกครับ แต่เวลาจะพิมพ์แล้วจำไม่ได้ ใครนึกออกช่วยๆกันเสริมหน่อยก็ดีนะครับ 5555

ดังนั้น พ่อค้าตลาดหุ้นจึงพบว่า การค้าขายในตลาดหุ้น จึงมีต้นทุนต่ำกว่า การค้าขายจริงๆมากมายนัก และการบริหารที่สำคัญที่สุดเพื่อประกอบการในฐานะพ่อค้าตลาดหุ้นให้ได้รับผลสำเร็จ อยู่ที่การบริหารเงินทุนและการเลือกซื้อหุ้นในช่วงเวลาต่างๆเท่านั้น (ซึ่งเคยนำเสนอในกลยุทธ์ที่ 1-7 ไปบ้างแล้ว) และในช่วงเวลาที่ผ่านมา พ่อค้าตลาดหุ้นก็ค้นพบเห็นสิ่งที่ค่อนข้างเป็นความจริงหลายประการคือ

- หุ้นที่มีราคาสูงเกินไปในช่วงหนึ่ง ต้องมีราคาลดลงในสักวันหนึ่ง
- หุ้นที่มีราคาต่ำเกินไปในช่วง Panic ต้องมีราคาเพิ่มขึ้นหลังจากหาย Panic
- หุ้นทุกตัว ไม่เคยมีราคาคงที่
- ในขณะที่ตลาดหุ้นเป็นขาขึ้น ก็มีหุ้นบางตัวมีราคาต่ำลง
- ในขณะที่ตลาดหุ้นเป็นขาลง ก็มีหุ้นบางตัวมีราคาสูงขึ้น
- หากธุรกิจยังคงมีผลกำไร ราคาหุ้นจะไม่มีราคาเป็นศูนย์อย่างแน่นอน
- หากตลาดหลักทรัพย์มีเหตุต้องปิดดำเนินการ เงินของพ่อค้าตลาดหุ้น จะยังคงเหลืออยู่ประมาณกึ่งหนึ่งเสมอ

กล่าวถึงตอนนี้ ในตอนต่อไปที่จะนำเสนอ (พิมพ์ไว้แล้ว) ผลยังมีความกังวลกับความรู้สึกว่า เป็นการนำเสนอที่ค่อนข้างสุ่มเสี่ยงต่อการชี้นำท่านผู้ลงทุนทั้งหลายพอสมควร หากหลายๆท่านไม่สามารถดำรงตนอยู่ในวินัยของการลงทุนแล้ว วิธีซื้อของ พ่อค้าตลาดหุ้น อาจนำมาซึ่งความเสียหายต่อท่านได้ไม่มากก็น้อย ใจหนึ่งก็อยากนำเสนอจนหมดสิ้น อีกใจหนึ่งก็คิดว่า แค่นี้ก็คงพอ ในที่สุดทั้งสองใจ ก็ได้ตกลงกันว่า ขอให้เป็นการตัดสินใจจากผู้เข้ามาอ่านกระทู้นี้จะดีกว่า ดังนั้น จึงใคร่ขอความเห็นท่านผู้ติดตามอ่านด้วยครับว่า จะให้ผมนำเสนอวิธีการซื้อหุ้นของ พ่อค้าตลาดหุ้น โดยละเอียดหรือไม่ หากไม่มีผู้ใดต้องการ ผมก็คงขอจบกลยุทธ์ที่ 8 ไว้แต่เพียงเท่านี้ แต่หากมีผู้ต้องการอ่าน ขอได้โปรดให้คำตอบโดยไว เพราะผมต้องบินในวันที่ 5 นี้แล้ว ผมจะได้นำเสนอวิธีการซื้อก่อนผมเดินทาง และคงอีกนานพอควรถึงได้กลับมาต่อกลยุทธ์ที่ 9 ซึ่งเป็นกลยุทธ์ในการถอยอย่างเป็นระเบียบต่อไป

จากคุณ : ชอบอ่าน - [ 3 ธ.ค. 46 00:39:52 A:202.133.162.233 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11

ความคิดเห็นที่ 19

อ่านบทความของคุณ ชอบอ่านก็ดีทีเดียว สนุก ได้ความคิดบางอย่าง เสียอย่างเดียว ยาวจริงๆ จ้องนานๆตายลายได้แฮ 55 55 55

ผมสรุปสั้นๆ ทั้งผีพนัน (ตั้งชื่อน่ากลัว) และ คนขยัน (น่าจะตั้งว่า ผีขยัน เพราะอยู่บนโลกเดียวกัน ถ้าต่างโลกก็ เทพพนัน กับ เทพขยัน ) ล้วนแต่เกิดบนโลกเดียวกัน

สิ่งที่เหมือนกัน คือ
1.....ต้องดิ้นเอาตัวรอด เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น (ส่วนวิธีต่างกัน ใครใช้วิธีไหนจึงเป็นการหาทางเพื่อตนเอง ฝ่ายตรงข้ามต่อว่าคัดค้าน ไม่เหมาะแน่)
2.....ธุรกรรมใดๆที่ยอมรับ ก็ถือว่าอยู่ร่วมกันได้ เช่น วัฒนธรรม ธรรมเนียมปฎิบัติ พฤติกรรมตอบสนอง ฯลฯ (เช่นเมื่อก่อนรัฐว่าการเล่นหวยผิด แต่เดี๋ยวนี้ถูก อยู่ร่วมกันได้ไม่ต้องถูกจับ การพนันผิด ถ้าอยากพนันก็ซื้อสลากกินแบ่ง อย่างนี้ถูก เป็นต้น)
3.....ชีวิตทุกชีวิตเกิดมาก็เริ่มนับความเสี่ยงเท่ากัน ไม่ว่าจะรวยจะจน ความแข็งแรงสุขภาพ เพียงแต่ว่าการดำเนินไปทุกวินาที เราเคยชินจนคิดว่าปกติ

สิ่งที่ไม่เหมือนกัน คือ
1.....กลยุทธการเอาชนะเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ เช่น การวางแผนซื้อหุ้น ตัวไหนดี เชื่อว่าปลอดภัยเพราะปัจจัย เชื่อว่าเจ้าของจะก้มหน้าทำการค้าเพื่อให้หุ้นส่วนได้กำไรโดยแบ่งปันผล เชื่อว่าเขาจะไม่ฉ้อโกงบัญชีเอาเงินกองกลางไปใช้ส่วนตัว ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ต่างคนต่างเชื่อไม่เหมือนกัน
2.....ความเชื่อตามข้อ 1 ทำให้การปฎิบัติไม่เหมือนกัน เช่นคนที่เชื่อก็จะถือหุ้นเจ้าตัวนั้น เวลาที่นานตามระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดให้ประกาศผลประกอบการ (ถ้าบังคับให้ประกาศผลงานทุกวัน คนที่เชื่ออาจตกใจได้) ดังนั้น เวลาการถือคลองหุ้นจึงเป็นความแตกต่างอย่างสิ้นเฃิงตามคติความเชื่อแต่ละคน คนไม่เชื่อจะเล่นสไตล์การเก็งกำไรบ้าง (เวลายาวกว่าการพนันคือซื้อวันเดียวขายวันเดียวกัน)
3.....สถานะของแต่ละคนต่างกัน บางคนเรียนสูง บ้างฉลาด บ้างรวย บ้างชอบ บ้างเบื่อบ้างโลภ สิ่งเหล่านี้จะดึงไปสู่ข้อ 1 คือการวางกลยุทธหรือไม่วางกลยุทธเลย เล่นตามโพย เล่นตามเพื่อน เล่นเพื่อสนุก เล่นเพื่อเลี้ยงชีพ เล่นเพื่อส่ะใจ ฯลฯ

ความจริงมีรายละเอียดมากมาย ก็ฝากให้คนที่สนใจค้นคว้าศึกษาต่อไป

ฝากสุภาษิตหุ้น.....
เวลา คือตัวทำละลายในความเสี่ยงทั้งปวง
ถือหุ้น 1 วันไม่กำไรก็ถือ 10 วัน
10 วันไม่กำไร ก็ถือ 100 วัน
100 วัน ไม่กำไรก็ถือ 1000 วัน
เมื่อครบ 10000 วันยังไม่กำไร ก็จะรู้ว่าหุ้นนั้นไม่ดี (27ปี)
ปัญหาคือ ชีวิตเราจะร่วมการรอความเสี่ยง 27 ปีด้วยหรือไม่เท่านั้น


จากคุณ : อยากเชือก - [ 3 ธ.ค. 46 08:46:26 A:202.5.92.151 X: ]
ความเห็นดีๆ =="

ความคิดเห็นที่ 12

ความคิดเห็นที่ 53

ผมดุหลานไปเล็กน้อยครับ หวังดีก็ส่วนหนึ่ง จะปิดคอมฯก็ปิดได้ แต่ไม่ควรมาพิมพ์ในกระทู้ (พอดีเขารู้รหัสผม เนื่องจากเวลาไม่อยู่นานๆฝากเขาให้ช่วยต่ออายุบัตรผ่านให้) ตอนนี้ก็รับปากผมว่าจะไม่ทำอย่างนี้อีก ก็ไม่ติดใจอะไรอีก และอันที่จริงที่ได้โพสต์ในวันนี้ ก็อาศัยเขาเตือนละครับ ไม่งั้นคงมังสาละวนกับการเดินทางอยู่อย่างแน่นอน คืนนี้ใครไปสนามบินอาจได้เห็นผมบ้างก็ได้นะครับ แต่จะรู้ว่าเป็นผมหรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่งนะครับ 5555 (ใบ้ให้นิดหนึ่ง มองหาคนผมขาวๆหน่อยครับ) นอกเรื่องไปหน่อย เอาละครับ ขอนำเสนอส่วนที่เหลือของกลยุทธ์ที่ 8 ต่อนะครับ ตัวเลขที่กำหนดไว้เป็นตัวเลขสมมติ แต่สัดส่วนการคิดคำนวนเป็นของจริงนะครับ โดยสมมติง่ายๆว่าหุ้นที่เลือกซื้อเป็นตัวอย่างมีมูลค่า 1 บาทต่อหุ้น

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ ทุกๆท่านที่หวังดีนะครับ หากจะมีใครนำไปรวมเป็นเล่มขาย ผมขอเพียงให้นำรายได้ส่วนหนึ่งไปทำบุญบ้างก็พอครับ อุทิศแด่สรรพชีวิตที่ถือกำเนินมาเป็นเพื่อนร่วมโลก ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณครับ ไม่ต้องนำรายได้มาให้ผมนะครับ 5555

ในอดีตผมเคยแนะนำนักลงทุนบางท่าน แต่เนื่องด้วยเป็นการพูดคุยแบบไม่ได้สรุปเป็นตัวหนังสือแบบนี้ จึงเป็นเหตุให้ท่านเหล่านั้นเข้าใจวิธีการทั้งหมดไม่ชัดเจนนัก ผลจึงส่งให้การลงทุนของเขาเสียหายไปบ้าง ผมจึงค่อนข้างระวังตนในการแนะนำ เพราะเกรงว่าจะเป็นการชี้นำโดยไม่ตั้งใจครับ หวังว่าทุกๆท่านที่เสนอความเห็นมาคงเข้าใจ

พ่อค้าตลาดหุ้น ได้ตั้งกฏเกณฑ์ในการซื้อหุ้นของตนไว้บางประการ เช่น กำหนดจำนวนเงินที่แน่นอนในการเลือกซื้อหุ้นแต่ละตัว แต่ไม่ซื้อในคราวเดียว เช่น เมื่อกำหนดว่าจะซื้อหุ้น A ด้วยจำนวนเงินประมาณ 200,000.- บาท เขาจะกำหนดการซื้อเป็นหลายๆครั้ง ขึ้นอยู่กับหุ้นแต่ละตัว แต่มากที่สุดเขาไม่เคยซื้อเกิน 5 ครั้ง คิดตามดีๆนะครับ การคำนวนเยอะ แต่ผมพยายามจะอธิบายโดยละเอียด หากเย่นเย้อไปบ้าง ก็ขอให้คำนึงถึงคนที่ไม่ค่อยเก่งคำนวนด้วยนะครับ

ครั้งแรกพ่อค้าจะซื้อ 10,000 บาท ถ้าซื้อแล้วหุ้นขึ้นไปทันทีเขาจะปล่อยให้หุ้นขึ้นไปเรื่อยๆ ถ้ามีกำไรเกินกว่าจุด Keep Profit แต่ละจุด ก็จะตั้งจุด Keep Profit เป็นจุดขาย เช่น ถ้าตั้งจุด Keep Profit เป็น 5%, 10%, 15%, 20%, .... ตามลำดับ เมื่อหุ้นมีราคาสูงขึ้นเกินกว่า 5% และยังขึ้นต่อไปถึง 9% แล้วหุ้นตก เขาจะได้กำไรจากการขายที่ 5% เสมอ แต่หากหุ้นขึ้นไปเกิน 14% แล้วเริ่มตกลง เขาจะขายที่ 10% ฯลฯ ในทางกลับกันหากเริ่มซื้อครั้งแรกแล้วราคาตกลงไม่ว่าด้วยการคาดการณ์ผิดด้วยตัวเขาเอง หรือมีเหตุอื่นๆเช่น Panic หรือเหตุเลวร้ายอันใดก็ตาม เขาจะรอจนกว่าขาดทุนตั้งแต่ 10%, 20%, 40% , 60% และ 80% เป็นต้นไป (ขึ้นอยู่กับหุ้นแต่ละตัวด้วยว่าธุรกิจนั้นจะล้มเลยหรือว่าล้มชั่วคราว) แล้วจะซื้อเฉลี่ยด้วยจำนวนเงินที่มากขึ้นจนค่าการติดลบเฉลี่ยลดลงต่ำกว่า 5% สมมุติเหตุการณ์ในการซื้อแล้วติดลบต่อหุ้นตัวหนึ่งเป็นดังนี้นะครับ (การคิด % ติดลบ จะคิดจากมูลค่าหุ้นที่ซื้อครั้งแรกเสมอนะครับ)

ซื้อครั้งที่ 1 ราคาหุ้นละ 1 บาท จำนวน 10,000 หุ้น เป็นเงิน 10,000 บาท ต้นทุนรวมคือ 10000 บาท
**********************************************************************************************

?? ติดลบ 10% ราคาต่อหุ้นคงเหลือ = .90 บาท จำนวนหุ้นคงเดิม 10000 หุ้น เงินคงเหลือตามบัญชี 9,000 บาท ขาดทุน 1000 บาท

ซื้อครั้งที่ 2 เพื่อให้มูลค่า % ติดลบเฉลี่ยที่น้อยลงเหลือ Y% จะต้องซื้อตามสูตรนี้ครับ

จำนวนเงินที่ซื้อหุ้นเพิ่ม = (100 * จำนวนเงินที่ขาดทุนโดยรวม / มูลค่า % ติดลบเฉลี่ยที่น้อยลง) - จำนวนเงินลงทุนก่อนซื้อหุ้นเพิ่ม

ดังนั้นถ้าต้องการซื้อเฉลี่ยให้ขาดทุนเหลือ 5% จะต้องแทนค่า มูลค่า % ติดลบเฉลี่ย (Y) ด้วย 5 จึงได้ดังนี้

จำนวนเงินที่ซื้อหุ้นเพิ่ม = (100 * 1000 / 5 ) - 10000 = 10000 บาท

ดังนั้นการซื้อครั้งที่ 2 จะซื้อที่ราคาหุ้น 0.90 บาท ด้วยเงิน 10000 บาท ได้หุ้นประมาณ 10000/0.90 = 11111.11 หุ้น ซึ่งพ่อค้าตลาดหุ้นจะปัดเศษขึ้น (เพื่อลดการขาดทุนเฉลี่ยให้เหลือน้อยกว่า 5%) ดังนั้นจึงซื้อเพิ่ม 11200 หุ้น = 10080 บาท และเมื่อรวมต้นทุนเดิมกับการซื้อครั้งที่ 2 ก็ต้องนำ 10000 + 10080 ก็คือ 20080 บาท จำนวนหุ้นทั้งหมดในมือ = 10000 + 11200 = 21200 หุ้น สรุปคือ

ซื้อครั้งที่ 2 ราคาหุ้นละ 0.90 บาท จำนวน 11200 หุ้น เป็นเงิน 10080 บาท ต้นทุนรวมคือ 20080 บาท
**********************************************************************************************
เมื่อคำนวนมูลค่าคงเหลือทางบัญชีใหม่จะได้ 21200 * 0.90 = 16960 ดังนั้นการติดลบเฉลี่ยจึงได้ = 100 / 20080 * 1000 = 4.98 %

?? ติดลบ 20% ราคาต่อหุ้นคงเหลือ = 0.80 บาท จำนวนหุ้นคงเดิม 21200 หุ้น เงินคงเหลือตามบัญชี 21200 * 0.80 = 169,60 บาท ขาดทุน 3120 บาท

การคำนวนว่าขาดทุนทั้งหมดเท่าใดได้จาก ต้นทุนรวม - เงินคงเหลือตามบัญชี ซึ่งก็คือ 20080 - 16960 = 3120 การขาดทุนมูลค่าต่อหุ้นจาก 1 บาทจนเหลือ 0.80 บาท ก็คือขาดทุนไป 20% นั่นเอง แต่ถ้าเทียบต้นทุนทั้งหมดกับการขาดทุนทั้งหมดจะมีการขาดทุนเฉลี่ย = 3120 * 100 / 20080 = 15.5% ซึ่งจะเห็นในช่องคำนวนสรุปของโบรคนั่นเอง

ซื้อครั้งที่ 3 เพื่อให้มูลค่า % ติดลบเฉลี่ยที่น้อยลงเหลือ 5% เมื่อซื้อตามสูตรเดิมจะแทนค่าได้ดังนี้ครับ

จำนวนเงินที่ซื้อหุ้นเพิ่ม = (100 * จำนวนเงินที่ขาดทุนโดยรวม / มูลค่า % ติดลบเฉลี่ยที่น้อยลง) - จำนวนเงินลงทุนก่อนซื้อหุ้นเพิ่ม

จำนวนเงินที่ซื้อหุ้นเพิ่ม = (100 * 3120 / 5 ) - 20080 = 42320 บาท

การซื้อครั้งที่ 3 จะซื้อที่ราคาหุ้น 0.80 บาท ด้วยเงิน 42320 บาท ได้หุ้นประมาณ 42320 / 0.80 = 52900 หุ้น พ่อค้าตลาดหุ้นไม่ต้องปัดเศษขึ้น ดังนั้นจึงซื้อเพิ่ม 52900 หุ้น = 42320 บาท และเมื่อรวมต้นทุนเดิมกับการซื้อครั้งที่ 3 ก็ต้องนำ 20080 + 42320 ก็คือ 62400 บาท จำนวนหุ้นทั้งหมดในมือ = 21200 + 52900 = 74100 หุ้น สรุปคือ

ซื้อครั้งที่ 3 ราคาหุ้นละ 0.80 บาท จำนวน 52900 หุ้น เป็นเงิน 42320 บาท ต้นทุนรวมคือ 62400 บาท
**********************************************************************************************
เมื่อคำนวนมูลค่าคงเหลือทางบัญชีใหม่จะได้ 62400 * 0.80 = 49920 ดังนั้นการติดลบเฉลี่ยจึงได้ = 100 / 62400 * 3120 = 5 %

?? ติดลบ 30% ราคาต่อหุ้นคงเหลือ = 0.70 บาท จำนวนหุ้นคงเดิม 74100 หุ้น เงินคงเหลือตามบัญชี 74100 * 0.70 = 51870 บาท ขาดทุน 10530 บาท


ซื้อครั้งที่ 4 เพื่อให้มูลค่า % ติดลบเฉลี่ยที่น้อยลงเหลือ 5% เมื่อซื้อตามสูตรเดิมจะแทนค่าได้ดังนี้ครับ

จำนวนเงินที่ซื้อหุ้นเพิ่ม = (100 * จำนวนเงินที่ขาดทุนโดยรวม / มูลค่า % ติดลบเฉลี่ยที่น้อยลง) - จำนวนเงินลงทุนก่อนซื้อหุ้นเพิ่ม

จำนวนเงินที่ซื้อหุ้นเพิ่ม = (100 * 10530 / 5 ) - 62400 = 148200 บาท

การซื้อครั้งที่ 4 จะซื้อที่ราคาหุ้น 0.70 บาท ด้วยเงิน 148200 บาท ได้หุ้นประมาณ 148200 / 0.70 = 211714 หุ้น พ่อค้าตลาดหุ้นจะปัดเศษขึ้น (เพื่อลดการขาดทุนเฉลี่ยให้เหลือน้อยกว่า 5%) ดังนั้นจึงซื้อเพิ่ม 211800 หุ้น = 148260 บาท และเมื่อรวมต้นทุนเดิมกับการซื้อครั้งที่ 2 ก็ต้องนำ 62400 + 148260 ก็คือ 210660 บาท จำนวนหุ้นทั้งหมดในมือ = 74100 + 211800 = 285900 หุ้น สรุปคือ

ซื้อครั้งที่ 4 ราคาหุ้นละ 0.70 บาท จำนวน 211800 หุ้น เป็นเงิน 148260 บาท ต้นทุนรวมคือ 210660 บาท
**********************************************************************************************
เมื่อคำนวนมูลค่าคงเหลือทางบัญชีใหม่จะได้ 210660 * 0.70 = 147462 ดังนั้นการติดลบเฉลี่ยจึงได้ = 100 / 210660 * 10530 = 4.998 %


ปัญหาหนึ่งคือ จะซื้อเฉลี่ยจนเหลือต้นทุนติดลบเฉลี่ยกี่เปอร์เซนต์จึงดีที่สุด อันนี้คงต้องทำการบ้านกันบ้างนะครับ หุ้นแต่ละตัวจะมีอัตราถดถอยแตกต่างกัน และมีช่วงห่างของมูลค่าราคาแตกต่างของราคาสูงสุดและต่ำสุดต่างกัน ดังนั้น พ่อค้าตลาดหุ้นจึงไม่ได้ใช้ค่าเฉลี่ยติดลบที่ 5% กับหุ้นทุกตัว หากหุ้นตัวใดช่วงช่วงราคาต่ำสุดสูงสุดน้อยก็อาจใช้ค่าเฉลี่ยติดลบน้อยลง และในทางกลับกันหากช่วงราคาห่างกันมาก ก็อาจใช้ค่าเฉลี่ยติดลบสูงขึ้นด้วยครับ ทั้งนี้หุ้นที่มีช่วงห่างมากๆก็คือหุ้นที่มีการ Swing ตัวสูงๆเป็นประจำ อันนี้ดูได้จากตารางที่หลายๆโบรคจัดไว้ให้นะครับ (แต่ต้องเก็บสถิตติเองนะครับ)


ปัญหาอีกข้อหนึ่งคือ จะต้องซื้อกี่ครั้งถึงจะพอ อันนี้แหละครับ จะต้องนำวินัยในการลงทุนมาใช้ พ่อค้าตลาดหุ้นได้ตั้งใจลงทุนกับหุ้นนี้ประมาณ 200000 บาท นั่นคือจุดสิ้นสุดครับ จะเห็นว่าต้นทุนรวมหลังจากซื้อครั้งที่ 4 จะเท่ากับ 210660 บาท ซึ่งเกินไป 10660 บาท ถึงตรงนี้ พ่อค้าตลาดหุ้นจะหยุดซื้อหุ้นตัวนี้ทันทีครับ และหากราคาหุ้นยังลดลงต่อเนื่อง เขาจะ Cutloss ที่ 7-10% ทันที หลายๆท่านคงคิดว่า หาก Cutloss ตั้งแต่แรกก็คงไม่ต้องเสียเงินมากขึ้นในการซื้อเฉลี่ย ขอให้คิดถึงจุดนี้ให้ดีนะครับ การ Cutloss เฉลี่ย ไม่ว่าจะกี่เปอร์เซนต์ก็ตาม อาจมีการขาดทุนด้วยจำนวนเงินที่ไม่เท่ากัน บางท่านอาจลงทุนเริ่มต้น 200000 บาททันที ก็อาจเสียเงินที่จุด Cutloss ใกล้เคียงกับ พ่อค้าตลาดหุ้นเช่นกัน แต่จะเข้าใจนิสัยหุ้น(นิสัยคนปั่นคนทุบ)แตกต่างกัน หรือบางท่านอาจลงทุนถึง 1000000 กับหุ้นบางตัว เมื่อ Cutloss ที่เปอร์เซนต์เท่าๆกันก็จะเสียเงินมากกว่า จริงไหมครับ

ประเด็นที่สำคัญประเด็นหนึ่งคือ หากไปจับหุ้นตัวที่ปั่นจะเป็นอย่างไร คำตอบคือ ก็เจ๊งสิครับ 5555 ดังนั้นการศึกษาข้อมูลของหุ้นแต่ละตัวจึงเป็นสิ่งจำเป็น (ไปอ่านกลยุทธ์ที่ 1 ดูนะครับ) และหากท่านคิดถี่ถ้วนด้วยข้อมูลที่ดีและมีความรอบคอบในการซื้อแล้ว หากท่านต้องซื้อเฉลี่ยถึง 4 ครั้ง ท่านควรต้องคิดดูแล้วละครับว่า ท่านมองอะไรผิดแผกแตกต่างจากผู้อื่นหรือไม่ ยกเว้นกรณีที่หุ้นลงทั้งกระดานเนื่องจากเหตุอันไม่คาดฝันนะครับ (แต่ลงแบบนั้น พ่อค้าตลาดหุ้น ชอบมากๆเลยครับ)

ประเด็นหนึ่งที่ขอให้สังเกตกันดูดีๆนะครับ ในการซื้อครั้งที่ 4 พ่อค้าตลาดหุ้นใช้เงินไป 210660 บาท ซึ่งเกินจำนวนเงินที่ตั้งใจไว้ หากหุ้นตัวนั้นมีการปรับตัวขึ้นเกิน 5% ที่มูลค่าหุ้นเคยติดลบอยู่ แม้เกินค่า Commision เพียงเล็กน้อย เขาก็จะขายหุ้นบางส่วนออกไปทันที เพื่อให้เงินลงทุนเหลือประมาณ 200000 บาทเท่านั้น นี่เป็นวินัยการลงทุนที่สำคัญของเขาครับ

อีกประเด็นที่ฝากให้คิดนะครับ หากเปรียบเทียบคนที่ลงทุนครั้งเดียว 200000 บาทและไม่ยอม Cutloss ด้วยหลัก ไม่ขายไม่ขาดทุน สักวันมันต้องขึ้น เมื่อหุ้นเริ่มปรับตัวขึ้น พ่อค้าตลาดหุ้น จะเห็นหุ้นของตนเริ่มเป็นบวกในช่วงเวลาสั้นๆ แต่คนลงทุนครั้งเดียวจะต้องนั่งลุ้นว่าเมื่อใดมันจะกลับไปที่เดิมและทำกำไรได้ ถึงช่วงนั้น พ่อค้าตลาดหุ้นจะกำไรไปแล้วเท่าใด และหากย้อนกลับไปอ่านกลยุทธ์ที่ 7 ดู ท่านคิดว่าเป็นอย่างไรครับ

อีกประเด็นที่หลายๆท่านอาจคิดกันคือ ถ้าซื้อครั้งแรกแล้วหุ้นปรับราคาสูงขึ้นทันที ผู้ที่ซื้อ 200000 ในครั้งแรกจะได้เงินมากกว่ามาก อันนี้เป็นความจริงครับ พ่อค้าตลาดหุ้นรู้ข้อนี้ดี จึงไม่ยึดติดกับตัวหุ้น แต่ยึดติดกับธุรกิจครับ เมื่อใช้กลยุทธ์ที่ 4 จึงมีจำนวนหุ้นมากพอที่ให้เขาเลือกซื้อหาในช่วงเวลาต่างๆกัน ซึ่งโดยปกติ พ่อค้าตลาดหุ้น ก็ไม่นิยมซื้อเฉลี่ยในตอนขาขึ้นด้วยครับ (กลัวเป็นแบบสบู่)

มาถึงตอนนี้ ก็คงต้องขอจบกลยุทธ์ที่ 8 ไว้เพียงเท่านี้ครับ และขอเตือนไว้ด้วยความหวังดีด้วยครับว่า หากมีจิตใจและวินัยในการลงทุนไม่มั่นคงพอ อย่าได้ลองใช้กลยุทธ์นี้เป็นอันขาด ท่านอาจจะได้รับความเสียหาย ซึ่งผมไม่อาจรับผิดชอบได้นะครับ 55555


ปล. ติดตาม กลยุทธ์ที่ 9 "ถอยหนีอย่างเป็นระเบียบ จะได้เปรียบการถอยแบบเดาสุ่ม" ได้หลังจากผมกลับจากต่างประเทศนะครับ น่าจะก่อนปีใหม่ สวัสดีครับ


จากคุณ : ชอบอ่าน - [ 5 ธ.ค. 46 11:08:29 A:202.133.161.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23

กลยุทธ์ที่ 9 การถอยอย่างเป็นระเบียบ จะได้เปรียบการถอยแบบเดาสุ่ม
การดำเนินชีวิตของคนปกติ มักคิดฝันกันถึงเรื่องความก้าวหน้า ความสำเร็จ ความสุข ฯลฯ หลายๆคนก็บรรลุความหวัง ในขณะที่หลายๆคนก็พบสิ่งผิดหวัง หากแต่เมื่อพิจารณาให้ถี่ถ้วน ทุกๆชีวิตล้วนแต่ได้พบทั้งความผิดหวังและสมหวัง คนที่เก็บสะสมแต่ความสำเร็จไว้ ก็จะพบความสุข ส่วนคนที่ชอบรำลึกถึงแต่ความผิดหวังก็มักจะเป็นคนอมทุกข์ไว้ จนอาจทำให้ปิดกั้นความสามารถของตนไปก็มากมี

เมื่อเกิดสงครามใดๆ ย่อมต้องมีฝ่ายแพ้และฝ่ายชนะ ปัญหาคือฝ่ายแพ้จะสูญเสียเท่าใด และฝ่ายชนะจะได้ชัยชนะคุ้มค่ากับสิ่งที่นำไปแลกมาหรือไม่ การทำงาน การลงทุน และการปฏิบัติสิ่งใดๆก็ตาม ย่อมได้ผลซึ่งบ่งบอกถึงการได้มาและการสูญเสียบางสิ่งบางอย่างทั้งสิ้น กล่าวมายีดยาว จะเกี่ยวกับเรื่องการลงทุนในตลาดหุ้นอย่างไรบ้าง ลองมาดูกันครับ

เมื่อตลาดอยู่ในภาวะที่ไม่น่าลงทุน โดยเฉพาะเมื่อเป็นตลาดขาลง (ซึ่งอาจเกิดเพราะสงครามหรือเหตุร้ายที่ไม่คาดฝันต่างๆ) กลยุทธ์นี้คงไม่สามารถนำไปใช้ให้เกิดผลในระยะสั้นได้ และคงไม่ได้ผลดีมากนัก เพราะคนส่วนใหญ่ก็คงออกจากตลาด กลับไปใช้ชีวิตที่ห่างไกลจากการลงทุนกันมากพอควร ซึ่งควรเป็นจุดที่สรุปได้ว่า ผู้ใดที่เข้ามาลงทุนในตลาด ได้รับชัยชนะหรือพ่ายแพ้กลับไป แต่ในปัจจุบัน ตลาดหุ้น ยังอยู่ในช่วง Sideway Up ซึ่งในช่วงระยะเวลาหนึ่งต่อจากนี้ มูลค่าของหุ้นแต่ละตัวที่มีปัจจัยพื้นฐานมั่นคง (ขอย้ำว่า มั่นคง นะครับ) จะมีมูลค่าสูงกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันอย่างแน่นอน

ปัญหาการลงทุนในช่วง Sideway อยู่ที่ว่า หลายๆคนจะเข้าซื้อหุ้นด้วยแรงเชื่อจากคำว่า "ซื้อตอนที่ขึ้นแน่ๆดีกว่าซื้อตอนขาลง" ซึ่งไม่ใช่ประโยคที่ผิดนะครับ แต่หลายคนตีความผิดจนกลายเป็นซื้อตอนที่ราคาหุ้นนั้นขึ้นสูงเกินไปแล้ว ที่สำคัญหลายๆครั้งที่ซื้อก็อาจเจอช่วงปรับฐาน และไม่สามารถ Cut Loss ได้ทัน (Cut Loss ไม่ทันอาจเป็นเพราะราคาหุ้นร่วงผิดปกติ หรือไม่กล้า Cut หรือ ฯลฯ) จากที่กล่าวมา ทุกคนย่อมทราบดีว่าไม่ควรซื้อณ.จุดที่หุ้นกำลังจะปรับฐาน แต่จะรู้ได้อย่างไรว่าจะมีการปรับฐานปรับราคาลงในช่วงใดบ้าง คนส่วนใหญ่มักรู้ว่าหุ้นที่ตนเองถืออยู่เข้าสู่ช่วงของการปรับฐานก็ต่อเมื่อสายเกินกว่าจะ Cut Loss แล้ว

อันที่จริงแล้วหากซื้อสะสมหุ้นตามกลยุทธ์ที่ 8 แล้ว ก็ถือว่าปลอดภัยในระดับหนึ่ง เพราะในช่วงปรับฐาน (ไม่ใช่ช่วงขาลง) ไม่ว่าหุ้นใดๆที่มีพื้นฐานมั่นคง จะไม่มีการปรับฐานลงมากจนผิดปกติ หากซื้อตามที่กล่าวไว้นั้น ก็ถือได้ว่า เป็นการรุกด้วยการตั้งรับอย่างหนึ่ง หากแต่ คนคำนวนหรือจะสู้ฟ้าลิขิต เหตุอันไม่คาดฝันบางอย่าง อาจทำให้ตลาดยวบลงทันทีทันใด ผลก็คือ หุ้นในพอร์ทที่เคยมีสีเขียว สีเหลือง สีแดง สลับกันไป อาจพร้อมใจกันเปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งหมดในทันที แล้วจะทำอย่างไรละครับ มาดูกันทีละข้อเลยครับ

ข้อแรก เพิ่มปริมาณหุ้นแต่ไม่เพิ่มการลงทุน ซึ่งเป็นวิธีที่หลายๆคนนิยมทำกันมากคือ รีบขายทิ้งแล้วรอซื้อตอนราคาถูกกว่าเดิมครับ วิธีนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีประสบการณ์การตัดสินใจที่ค่อนข้างถูกต้องแม่นยำ ไม่ยึดมั่นกับคำว่า "ไม่ขายไม่ขาดทุน" และมีจิดใจมั่นคง ไม่หวั่นไหวกับการขาดทุนในเบื้องต้น และสามารถรอจนได้ส่วนต่างของราคาขายกับราคาซื้อคืนที่เหมาะสม ตัวอย่างเช่น ซื้อหุ้นตัวหนึ่งมา 1000 หุ้นที่ราคา 1.25 บาท (ใช้เงินไป 1250 บาท) เมื่อแนวโน้มของหุ้นที่ถือครองมีราคาต่ำลงเพราะตื่นข่าวร้าย หากขายหุ้น 1000 หุ้นได้ที่ราคา 1 บาท จะได้เงิน 1000 บาท ซึ่งขาดทุนไป 250 บาท เมื่อรอให้หุ้นตกไปที่ราคา 0.80 บาทแล้วซื้อ จะได้จำนวนหุ้น 1250 หุ้น คือได้หุ้นเพิ่มมา 250 หุ้น โดยไม่ต้องเสียเงินเพิ่ม และเมื่อหุ้น Rebound ขึ้นมาที่ราคา 1 บาท ก็จะสามารถล้างขาดทุน 250 บาทได้โดยไม่ต้องรอให้ราคาหุ้นย้อนกลับไปที่ 1.25 บาทดังเดิม (เมื่อคำนึงถึง กลยุทธ์ เมื่อลูกปิงปองตกลงพื้น จะไม่สามารถเด้งสูงได้เท่าเดิม ข้อนี้จะทำให้สามารถลดการขาดทุนได้อย่างรวดเร็ว)

ข้อสอง แลกเปลี่ยนหุ้นโดยไม่ลงทุนเพิ่ม คนที่จะทำข้อนี้ได้ ต้องเป็นคนที่ไม่ยึดมั่นกับคำว่า "ไม่ขายไม่ขาดทุน" เช่นเดียวกัน การแลกเปลี่ยนหุ้นโดยนำหุ้นที่มีอัตราเปลี่ยนแปลงช่วงราคาน้อยๆไปแลกกับหุ้นที่มีอัตราเปลี่ยนแปลงของช่วงราคามากๆ เช่น นำหุ้นที่มีราคาติดลบ 10% ไปแลกกับหุ้นที่มีราคาติดลบ 20% กล่าวคือ หากซื้อหุ้นสองตัวที่ราคาเท่ากันคือ 1 บาท มาอย่างละ 1000 หุ้น ใช้เงินทั้งสิ้น 2000 บาท เมื่อถึงช่วงฟ้าลิขิตให้ลง หุ้นตัวแรก จะมีราคาลดลง 100 บาท แต่หุ้นตัวที่สองจะมีราคาลดลง 200 บาท เมื่อเราขายหุ้นตัวแรกได้เงินมา 900 บาท และนำไปซื้อหุ้นตัวที่สอง จะได้หุ้น 720 หุ้น รวมกับของเดิมอีก 1000 หุ้น เป็น 1720 หุ้น หากสถานการณ์กลับคืนสู่สภาวะปกติ ราคาหุ้นโดยส่วนใหญ่กลับคืนสู่สภาพเดิม และสมมุติว่าหุ้นทั้งสองตัวกลับสู่ราคาเดิมด้วย ดังนั้น หุ้น 1720 หุ้น ราคากลับขึ้นไป 20% จะได้เงิน 2064 บาท (ได้กำไร 64 บาท) ซึ่งสามารถนำเงิน 1000 บาทไปซื้อหุ้นตัวแรกได้ 1000 หุ้นเท่าเดิม (เพราะช่วงราคาคืนสู่ค่าเดิม 10% ก็คือ 1 บาทอย่างเดิม)



จากคุณ : ชอบอ่าน - [ วันสิ้นปี 01:03:42 A:202.133.160.208 X: ]
อุ๊บส์ ลืม 9 =="

ความคิดเห็นที่ 24

ข้อสาม ปรับราคาทุนของหุ้น ข้อนี้ทำได้ยากที่สุด และผู้ที่จะทำต้องเข้าใจในนิสัยของหุ้นแต่ละตัวมากพอสมควร คนที่จะทำข้อนี้ได้ ต้องมีวินัยในการลงทุนเป็นอย่างมาก และปฏิบัติตามกลยุทธ์ที่ 8 ได้อย่างเคร่งครัด ซึ่งต้องมีเงินทุนสำรองอย่างเพียงพอ ซึ่งในกลยุทธ์ที่ 8 กล่าวไว้ถึงการซื้อเฉลี่ยเพื่อทำให้มูลค่าติดลบเฉลี่ยเหลือน้อยเพียงพอต่อการ Rebound ซึ่งหุ้นแต่ละตัวจะมีอัตราการ rebound แตกต่างกันไป ค่าใดเหมาะสมคงต้องพิจารณาและเก็บข้อมูลเพิ่มเติมกันต่อไปนะครับ ตัวอย่างเช่น เมื่อลงทุนในหุ้นตัวหนึ่งและเกิดข่าวร้ายกระทันหัน โดยปกติด้วยแรง Panic จะทำให้ราคาหุ้นตกลงอย่างผิดปกติ แทบทุกตัว หากหุ้นตัวที่เราถืออยู่ได้รับผลกระทบจากข่าวร้ายในลักษณะแห่ตาม ด้วยสูตรในกลยุทธ์ที่ 8 และข้อมูลนิสัยของหุ้น
แต่ละตัว จะทำให้สามารถตั้งรับหุ้นที่ราคา Panic ซึ่งถ้าสมมติว่า ตั้งรับที่ราคา Panic จนสามารถเฉลี่ยการขาดทุนเหลือ 2% เมื่อหุ้น rebound กลับไปที่ 2% ต้องตัดขายหุ้นส่วนเกินจากความตั้งใจในการลงทุนทิ้งในทันที เช่น หากตั้งใจลงทุนในหุ้นหนึ่งเป็นเงิน 100000 บาท เมื่อเฉลี่ยราคา Panic ซึ่งอาจใช้เงินมากถึงหลายแสนบาท เมื่อเกิดการ Rebound ขึ้นมา 2% ซึ่งทำให้การขาดทุนเป็นศูนย์ จะต้องขายหุ้นออกไปให้เหลือต้นทุน 100000 บาทเท่าเดิมทันที (แต่จะมีต้นทุนลดลงอย่างมากด้วย) เพื่อเอาเงินทุนคืนมา หลายๆคนที่ใช้วิธีนี้ได้ แต่พอเห็นว่าหุ้น rebound ขึ้นมา 2% (บางครั้งมากกว่า 2% เล็กน้อยด้วยซ้ำ) กลับคิดว่าหุ้นจะไปต่อและน่าจะทำกำไรได้มาก จึงรอเพื่อหวังกำไร แต่หากการณ์ไม่เป็นดังที่คิด ที่สุดแล้ว ก็จะติดหุ้นด้วยเงินทุนที่มากขึ้นอีกเรื่อยๆ

ข้อสี่ ใช้กำไรหักกลบลบหนี้ วิธีนี้ หลายๆคนไม่ชอบทำ และไม่คิดที่จะทำ เนื่องจากแบ่งแยกหุ้นด้วยรูปธรรม คือไม่มองหุ้นเป็นหุ้นเหมือนๆกัน (งงไหมครับ 5555) กล่าวคือ ในเหตุการณ์ไม่คาดฝันบางอย่าง อาจส่งผลต่อหุ้นในตลาดไม่เหมือนกัน หุ้นที่ซบเซามาตลอดในช่วงเวลาปกติ อาจกลายเป็นหุ้นทำกำไรในช่วงวิกฤติ ในทุกๆวัน จะเห็นว่า ไม่มีวันใด หุ้นตลาดทุกตัวจะขึ้นพร้อมๆกันทั้งหมด และในวันที่หุ้นตก ก็ไม่มีวันใดที่หุ้นทุกตัวใดในตลาดที่มีราคาลดลงทั้งหมดเช่นกัน หากนำเงินไปซื้อหุ้นตัวอื่นๆที่สามารถทำกำไรได้ ก็สามารถลดการขาดทุนลงไปได้เช่นกัน เช่น หากหุ้นในพอร์ททุกตัวกำลังมีราคาลดลง และพบว่าในตลาดมีหุ้นที่กำลังขึ้น ก็นำเงินไปซื้อหุ้นที่กำลังอยู่ในช่วงทิศทางขาขึ้น เมื่อได้กำไร ก็ขายหุ้นตัวที่ขาดทุนทิ้งไปเท่ากับกำไรที่ได้มา ด้วยวิธีนี้ คุณจะมีเงินทุนในพอร์ทเพิ่มมากขึ้นโดยไม่ขาดทุน กล่าวคือ สมมติว่าซื้อหุ้น A ราคา 1 บาทมา 1000 หุ้น ติดลบไป 40% เหลือมูลค่าหุ้น A อยู่ 600 บาท คือหุ้นละ 0.60 บาท ถ้าคุณซื้อหุ้น B ที่ราคา 5 บาทจำนวน 200 หุ้น เป็นเงิน 1000 บาทและมีกำไร 12% คือได้กำไร 120 บาท ให้คุณขายหุ้น A ออกไป 200 หุ้น คือ 120 บาทเช่นกัน เช่นนี้ คุณก็จะเหลือหุ้น A 800 หุ้น และถ้าคุณขายหุ้น B ออกไปทั้งหมดด้วย ก็เท่ากับว่า คุณดึงเงินทุนจมในส่วนขาดทุนคืนมาได้ 120 บาท จากเดิมที่ขาดทุน 400 บาทก็จะเหลือการขาดทุนเพียง 280 บาท คนส่วนใหญ่ ซื้อหุ้นอื่นโดยหวังว่าจะได้กำไรมาล้างขาดทุน และเมื่อยังไม่สามารถล้างขาดทุน ก็จะรอต่อไป จนบางครั้งกำไรที่ได้มาก็อาจหายไปอีก จนไม่สามารถหักกลบลบหนี้ได้ และกลายเป็นทุนจมมากขึ้นอีก

จริงๆแล้ว จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมยังมีวิธีอื่นๆอีกพอสมควร แต่ไม่สามารถกล่าวถึงตัวอย่างให้เห็นเด่นชัดได้มากเท่าทั้งสี่ข้อนี้ และค่อนข้างซับซ้อน (ใครมีวิธีอื่นจะช่วยเสริมก็ดีนะครับ) บางครั้งผมก็ใช้ทั้ง 4 ข้อ บางครั้งผมก็ใช้เพียงข้อใดข้อหนึ่งกับหุ้นแต่ละตัว แต่โดยสรุปแล้ว วินัยในการลงทุน และความตั้งใจในการลดการขาดทุน เป็นจุดประสงค์หลักที่คนมักมองข้ามไป ผมเชื่อว่าหลายๆคนก็มีโอกาสใช้วิธีเหล่านี้บ้าง แต่ไม่ยึดมั่นในความตั้งใจลดการขาดทุน และกลับกลายเป็นอยากทำกำไร เลยทำให้บางท่านใช้วิธีเหล่านี้แล้วไม่สามารถประสพผลสำเร็จได้ ดังคำที่ว่า "หากไม่สามารถเอาชนะใจตนเอง โดยปฏิบัติสิ่งที่ตั้งใจไว้แต่แรกแล้ว จะเอาชนะสิ่งอื่นๆได้อย่างไร" อีกสิ่งหนึ่ง ที่ขอฝากไว้คือ หลายๆท่านไม่นิยมเล่นหุ้นหลายๆตัว อาจเป็นเพราะไม่มีเวลาเฝ้าดูในตลาด หรืออาจเป็นเพราะคิดว่า ลงทุนตัวใดตัวหนึ่ง น่าจะเพียงพอ สำหรับท่านเหล่านี้ กลยุทธ์ที่ 9 นี้คงไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนัก แต่ไม่ใช่ว่าจะช่วยไม่ได้เลยนะครับ ผมลงทุนในหุ้นหลายๆกลุ่ม โดยเลือกเฉพาะที่มีพื่นฐานดี (ดีของผมคือมั่นคงครับ) แต่ผมก็จัดลำดับความสำคัญของหุ้นแต่ละตัวไว้ เมื่อถึงคราวที่ผมต้องใช้กลยุทธ์นี้ แรกเริ่มเดิมทีก็หลุดจากความตั้งใจบ้าง แต่เมื่อเคยชิน ผมก็ได้รับประโยชน์อย่างเต็มที่เช่นกัน หวังว่าหลายๆท่านคงสามารถนำไปทดลองใช้ได้สำเร็จนะครับ

ปล. จากต้นปีหน้าไป ผมคงจะค่อยๆทยอยลง หุ้นที่ผมเลือกลงทุนแต่ละตัวในแต่ละกลุ่ม แต่ขอย้ำก่อนนะครับว่า บางตัวที่ผมกล่าวถึง ผมซื้อมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ดังนั้นราคาที่ผมซื้อกับราคาในปัจจุบันไม่สามารถเชื่อมโยงความสัมพันธ์ให้เป็นแบบเดียวกันได้ เนื่องจากต่างกรรมต่างวาระ ดังนั้น ผมจะพยายามพูดถึงลักษณะธุรกิจที่ผมลงทุน และทำไมถึงลงทุนในหุ้นตัวนั้น และอาจบอกถึงราคาที่ซื้อมา จากนั้นคงต้องปล่อยให้ท่านพิจารณากันเองครับว่า จะซื้อหรือไม่ เพราะ "ผู้ที่ซื้อทีหลังด้วยราคาแพงกว่า ย่อมเสียเปรียบผู้ที่ซื้อก่อนเสมอ" และที่ทิ้งท้ายไว้ตอนกลางวันถึงหุ้นในกลุ่ม Rehabco ที่ผมคิดว่า มีโอกาสกลับสู่หมวดปกติได้นั้น ผมขออุปไว้บอกให้ชัดเจนในปีหน้าครับ เพื่อให้หลายๆท่านได้ออกความเห็นกันบ้าง แต่ผมจะขอสาธยายลักษณะของหุ้นตัวนี้โดยสังเขป เพื่อเป็นมาตราฐานในการให้เหตุผลสำหรับหุ้นอื่นๆต่อๆไปในอนาคตไว้ดังนี้ครับ

- เป็นหุ้นที่อยู่มีสินค้าพื้นฐานสำหรับใช้ในอุตสาหกรรมก่อสร้าง ซึ่งปีหน้าจะเป็นปีแห่งการก่อสร้างอภิมหาโปรเจกต์ของรัฐบาลอีกหลายๆโครงการ

- ตามหนังสือชี้ชวน แจ้งไว้ว่า ยอดขายที่คาดการณ์ไว้ตลอดปี 2546 จะอยู่ราวๆ 7000 พันล้านบาท แต่ปรากฏว่าใน 3 ไดรมาสแรกของปี 2546 ทำยอดขายได้ประมาณ 7000 ล้านบาทเรียบร้อยแล้ว ซึ่งยอดขายเกือบทั้งหมดเป็นยอดขายในประเทศ

- รองรับการขยายตัวด้านการขายไปยังต่างประเทศ (เพื่อนบ้าน) ในอนาคต ที่มีปริมาณมหาศาล (รวมทั้งรองรับการเติบโตของจีนอีกหลายปี)

- มีการวางแผนผลิตสินค้าทดแทนการนำเข้าชิ้นส่วนที่จำเป็นในอุตสาหกรรมรถยนต์ซึ่งได้รับการคาดหมายว่าจะเป็นอุตสาหกรรมดาวรุ่งในปีหน้า

- มีจุดจำหน่ายสินค้ากระจายอยู่แทบทุกจังหวัดทั่วประเทศ

- ร่วมลงทุนโดยบริษัทที่ได้ชื่อว่า มีการบริหารที่โปร่งใส และมีธรรมาภิบาลพอสมควร

- ราคาสินค้าที่ผลิต อยู่ในช่วงขาขึ้น และคาดการณ์กันว่าจะเกิดการขาดแคลนอย่างมากในปีหน้า ซึ่งจะส่งผลให้ราคาสูงขึ้นอีกมาก

- คาดว่าจะสามารถโชว์ผลกำไรให้เห็นอย่างสวยงามในไดรมาสที่ 4 ของปี 2546 ที่กำลังจะประกาศให้ทราบกันในปีหน้า

- มีเงินทุนสำหรับดำเนินการมากพอที่จะดำเนินการต่อไปได้


***** โชคดีปีใหม่ ขอให้สุขสันต์ สุขี มีพลามัยแข็งแรง และร่ำรวยเงินทองกันถ้วนทั่วครับ *****

จากคุณ : ชอบอ่าน - [ วันสิ้นปี 01:04:38 A:202.133.160.208 X: ]